Heimskringla - 29.07.1915, Side 5
WINNIPEG, 29. JÚLÍ 1915.
HEIMSKRINGLA
BLS. 5 |
Standið við sannfæringu yðar.
(Framhald frá 4. bls).
fengiS. Þær hafa ekki fengiS full umráS
eigna sinna. Þegar konan giftist, á hún í
mörgum löndum ekkert nema leppana, sem
hún stendur í. Hún hefir veriS eign mann-
sins í langa hríS, eins og kýrin í fjósinu, eSa
hesturinn fyrir plógnum. ÞaS hefir ekki ver-
iS títt af bændum, aS selja konur sínar, en
þó hefir þaS oft veriS gjört.
Vér höfum einlægt veriS meS því, aS
konur fái atkvæSisrétt, meS því aS þær taki
þátt í tilbúning laganna og stjórn ríkjanna
og beri ábyrgSina meS bændum sínum,
bræSrum, feSrum og sonum. Vér þykjumst
sjá marga erfiSleika á götu þeirra; en þaS
má ekki og dugar ekki aS neita þeim um
réttinn. Vér vonum þá, aS Bakkus komist
aldrei í hásæti framar; vér vonum þá ,aS
mútur og atkvæSakaup hætti sömuleiSis og
kosningar verSi hreinni en þær hafa veriS.
Og nú eiga bændur þeirra aS greiSa at-
kvæSi um þetta, hvort þær nái þessum rétti
og þaS undireins, eSa hvort þær eigi aS
halda áfram aS vera réttlausar, sem áSur,
--- réttlausar, hver veit hvaS lengi? Því
enginn getur sagt fyrir, hvaS ske kann á ó-
komnum tíma, hverjar óskir og vonir rætast
og hverjar falla niSur og aS engu verSa.
En eins viljum vér geta í sambandi viS
þetta; en þaS er þaS: aS ef nokkur maSur
á rétt til aS hafa áhrif á atkvæSi annars, þá
á konan rétt til þess, aS hafa áhrif á atkvæSi
bónda síns, og á honum liggur skyldan, aS
taka tillit til vilja hennar, svo framarlega,
sem samvizka hans leyfir.
Og nú ætti þaS aS sjást, hvort konur vilji
þaS til vinna, aS fá rétt sinn, aS biSja bænd-
ur sína aS greiSa atkvæSi meS sér. Ef þær
vilja þaS ekki, þá er spurning um þaS, hvort
þær eigi skiliS aS fá nokkurn atkvæSisrétt.
— Þetta ættu konur allar aS hafa í huga,
hvort heldur þær eru liberal eSa konserva-
tív. Eins er um vínbannsmáliS. Þeim kem-
ur þaS eins nærri og þetta, því aS þær eiga
þó þátt í bóndum sínum og sonuna eiga þær
jafnt meS þeim.
ÞaS verSur annars nokkuS fróSlegt aS sjá
og heyra, hvernig kosningar þessar fara. —
Af því má eitt og annaS ráSa um komandi
tímann og menningu þjóSanna í fylki þessu.
Páll Reykdal.
MaSurinn, sem býSur sig fram til þings
af hálfu Konservatíva í St. Georges kjör-
dæmi í Manitoba er Páll Reykdal frá Lund-
ar. I kjördæmi þessu þekkir hann Víst hver
einasti maSur. Hann er meS hinum fyrstu
mönnum, er bygSu þaS lan'dspláss, þegar
alt var þar í auSn, vegir engir og bændur
fáir og langt á milli. Hann hefir alist upp
meS sveitinni þar norSur frá og þekkir all-
ar hennar þarfir og alla hennar möguleika,
og alla hennar búendur. Hann hefir sjálfur
reynt örSugleikana, sem nýju bygSunum
fylgja; hann hefir hitnaS og svitnaS í bar-
áttunni viS þá, og veit því vel, hvar skórinn
kreppir.
Og þaS vita allir, sem þar hafa búiS eSa
lifaS nyrSra, aS Páll hefir veriS sá bezti fé-
lagsmaSur, sem þar hefir nokkurntíma kom-
iS. Hann hefir séS og skiliS þann sann-
leika, aS eigi menn áfram aS komast, þá
verSur hver höndin aS hjálpa annari, hver
maSurinn aS stySja annan. Sé þaS ekki
gjört og hver berjist um á bátnum meS einni
ár, þá gengur ekki neitt. Þegar vér stönd-
um saman og höldumst hönd í hönd og
stySjum hver annan og erum samtaka, þá
lyftum vér þeim þunga, sem vér ekki hefS-
um getaS lyft í tíu ár eSa hundraS ár, ef aS
hver hefSi veriS aS bauka fyrir sig, og eins
og oft gengur hjá oss íslendingum, ekki síS-
ur en öSrum, aS hver hefSi hrundiS öSrum
og unniS á móti öSrum.
Sem sönnun þessa vil eg nefna sveitar-
stjórnina. Páll var maSurinn, sem mest og
bezt barSist fyrir því aS koma henni á. Og
eg get sagt ySur þaS, aS eg þekki þaS dá-
lítiS af eigin reynslu, þó aS mörg ár séu nú
orSin síSan, — aS þaS þarf seigling og út-
hald stundum til þess, aS koma á sveitar-
stjórn og skólum í nýjum bygSum. Náttúr-
lega voru margir aSrir, sem aS þessu studdu
og fyrir þaS unnu. En þaS er víst óhætt aS
segja, aS Páll var meS þeim fremstu.
Hann kom þar einnig á smjörgjörS. En
sala smjörs og rjóma er eitthvert mesta lífs-
spursmál bóndans og jafnvel hiS fyrsta skil-
yrSi fyrir því, aS búskapur geti þrifist í nýj-
um bygSum, annar en “ranching”. Og ef aS
menn ekki vilja kannast viS þátt þann, sem
Páll lagSi til þessara mála, þá má segja, aS
gleymt sé þegar gleypt er. Náttúrlega getur
þetta ekki átt viS hinar fjarlægari bygSir
kjördæmisins. En þaS er hér aSeins tekiS til
aS sýna, aS Páll vann aS hinu mesta vel-
ferSarmáli sveitunga sinna og sýndi meS því
hver hugur hans var: aS hjálpa ekki einung-
is sjálfum sér heldur öSrum.
Þá eru bindindismálin Páli brennandi
lífsspursmál. Ef aS Páll er heitur fyrir
nokkru málefni, þá er hann heitur fyrir því
og kveSur svo aS því, aS þaS er á orSi, aS
Páll myndi fúslega vilja rýja sig inn aS skyrt-
unni, ef aS hann meS því gæti unniS bind-
indismálinu þaS gagn, sem um munaSi. -------
Þetta sýnir mann, sem standa vill meS sann-
færingu sinrii, og vissulega ættum vér held-
ur aS lyfta þeim mönnum en aS berja þá
niSur. Og þaS sýnir afturför og vesaldóm
þjóSarinnar, ef aS menn vilja ekki fremur
hlúa aS þeim mönnum en draga þá niSur.
Þeir eru ekki of margir, þaS vitiS þér sjálfir.
Þá má geta “Grettis” félagsins, félags
hinna ungu manna. Hver barSist betur fyrir
ir þá en Páll? Hver hefir veriS lífiS og sál-
in í því annar en Páll? ÞaS er sem hugtök
hinna gömlu forfeSra vorra hafi gripiS Pál,
svo aS hann ræSur sér ekki og fer og mynd-
ar leikfimisfélag, aflraunafélag, íþróttafélag.
Og hann er svo fjörugur, aS hann hrífur
meS sér æskulýSinn. En þeim hinum ungu
svellur móSur og svella vöSvar og þeir fara |
aS leika sér og æfa sig hver af öSrum og I
hver meS öSrum, og þetta verSur þeim sjálf-
um til gleSi og sjálfum þeim og sveitinni til
sóma og prýSis. Þarna er gamla Islend
endurboriS, eins og þegar þaS var upp á sitt
hiS bezta, þegar vegur þess og sómi var
mestur.
En þó aS þetta sé nú alt gott, þá er enn
eitt, sem ætti aS hvetja menn í kjördæminu
til aS standa meS Páli. En þaS er þaS: aS
Páll er nýr maSur af nýjum flokk. ÞaS er
hinn nýji endurvakti flokkur Konservatíva,
sem nú hefir hrist af sér kápuna gömlu, sem
svo margt faldist undir, -hrist af sér menn-
ina, sem berir urSu aS þessu, sem vér helzt
ekki viljum nefna. ÞaS eru mennirnir, sem
búnir eru aS brenna sig, sem mest og bezt
forSast eldinn. LátiS ySur ekki til hugar
koma, aS einn flokkurinn sé betri en ann-
ar. I pólitíkinni hefir lítiS veriS af helgum
mönnum, hvorum flokknum, sem þeir hafa
tilheyrt. Þér getiS fariS og spurt hann Ful-
lerton aS því, hvaS honum mundi finnast
um helgi hinna Liberölu, --- ef aS menn eru
ekki búnir aS sjá þaS, þeir sem læsir eru,
þá ættu þeir ekki aS hafa atkvæSisrétt.
ÞaS er fundurinn Konservatíva, sem rís
fyrst alvarlega einhuga á móti öllum þess-
um svívirSingum, sem falliS hafa ekki ein-
ungis á Konservatíva, heldur á alla menn í
Manitoba. Og Páll var einn af þeim mönn-
um, sem fjallaSi um ályktanir og stefnur
fundarins. — Þér verSiS aS stySja hann;
hann er maSur, sem kom fram ySur til sóma
og félagi ySar og öllu fylkinu til sóma.
Svo er enn eitt: Páll er maSur vel fær
bæSi á enska tungu og íslenzka. ÞiS þurfiS
aldrei aS óttast, aS þar geti komiS, aS þér
verSiS aS bera kinnroSa fyrir honum.
ÞaS eru hugmyndirnar og mennirnir,
sem þér verSiS aS sækjast eftir aS fá sem
bezta. Og þegar þér fáiS réttan mann, —
hreinan, hugrakkan áhugamann, og hann
| heldur fram þeim skoSunum, sem þér eruS
sannfærSir um, aS sjálfum ySur, fylkinu og
landinu eru fyrir beztu, þá kjósiS hann, af
hvaSa flokki sem þér eruS. Og ef aS þér
fariS aS íhuga stefnu Páls og skoSanir þær,
sem hann hefir stutt og mun stySja, Þá mun-
uS þér sjá, aS Páll er maSurinn.
KjósiS hann!
Sveinn Thorvaldson.
Sveinn Thorvaldsson , hinn fyrverandi
þingmaSur Gimli kjördæmisins, býSur sig
þar fram aftur fyrir hönd Konservatíva á
útnefningarfundinum á Gimli voru þeir fyrst
tveir, sem buSu sig fram, hann og Galizíu-
maSur einn. En Galizíu-maSurinn hætti viS
og var Sveinn Thorvaldsson útnefndur í einu
hljóSi.
ÞaS er engin þörf á aS lýsa Mr. Thor-
valdssyni fyrir kjósendum kjördæmisins; —
þeir þekkja hann allir, hver einasti Islend-
ingur, ungur sem eldri, og meiri hluti Gall-
anna. Sveinn hefir vaxiS upp meS nýlend-
unni. Vér vorum honum samferSa ungum,
er hann kom frá íslandi áriS 1887. Og vér
erum fulltrúa um þaS, aS mikinn hluta vel-
líSanar sinnar eigi nýlendan Sveini aS
þakka. Hann útvegaSi þeim fyrstur mark-
aS fyrir aSalvöru sína, smjöriS; fyrst á
Gimli, síSan í Icelandic River, og var þaS
hin þarfasta framför fyrir alla nýlenduna,
því aS þaS kom henni eiginlega á framfara-
skeiSiS.
Þeir þékkja Svein þar neSra og hann
hefir veriS oddviti þeirra, hvaS eftir annaS.
Þeir hafa kosiS hann til þess aS standa fyrir
og flytja sín vandamestu mál. Seinast veittu
þeir honum þingmannssætiS meS stórkost-
legum meirihluta.
Nú kemur hann aftur og býSur sig fram,
— ekki sín vegna, hann græSir ekkert viS
þaS, heldur tapar og tekur sér þungan og
erfiSan bagga á herSar. En hann gjörir þaS
fyrir málefnin, sem veriS er aS berjast fyrir,
málefnin og skoSanirnar, sem vér allir erum
sannfærSir um aS eru góSar og velferSar-
spursmál þjóSarinnar, fylkisins og allra fylk-
isbúa: BindindismáliS, kvenfrelsismáliS,
verkamannamáliS og hreinleiki allra þeirra,
sem aS opinberum málum starfa. Vér viljum
spyrja menn, hvort þeir hafi ekki tekið eft-
ir því, að það er aðeins farið — ekki búið
—að hreinsa aðra króna? Á hina króna
hefir nú enginn hönd lagt. — Á hún að vera
óhreinsuS? ESa hafiS þér nokkurntíma
heyrt, aS kró ein hreinsi sig sjálf, meSan
fjörusauSirnir ganga í henni? Vér höfum
aldrei heyrt þaS, og búumst aldrei viS aS
heyra þaS. Og hversu margir málagarpar
eSa skörungar, sem prédika þaS, aS hún
hreinsi sig sjálf, þá trúum vér því ekki fyrri
en vér sjáum þaS, og ekki heldur aS hún sé
svo hrein, aS þar þurfi engrar hreinsunar
viS. Vér trúum því ekki, getum ekki trúaS
því, þegar vér sáum, hvaS mokaSist út úr
hinni.
Ef menn því vilja hreinsun, þá haldi
menn áfram. Ef menn vilja meS afnámi víns
halda, þá kjósiS manninn, sem heldur því
fram. Ef menn hafa nokkra hugmynd um,
aS þeir, sem lifa á því aS selja bjór og
brennivín, vilji halda viS þessari loflegu at-
vinnu sinni, og flest til vinna, aS eySa og
drepa lög þau, sem banna hana, þá er ann-
aShvort aS vera meS þeim eSa móti. En
látiS ySur ekki til hugar koma, aS þér vinniS
fyrir bindindi og afnámi víndrykkju, ef aS
þér hafniS manninum, sem á móti því berst,
aS víniS sé selt og vill afnema þaS. ÞiS
drepiS þá ySar eigiS mál. Og muniS þaS,
aS taka heldur fuglinn í hendinni, en þann,
sem er í skógi úti. LátiS ekki ginna ySur
meS því, aS þér skuliS fá þaS einhverntíma
seinna, meS meiri eSa minni konstum, sem
þér getiS fengiS nú undireins, ef þér kjósiS
manninn, sem þér hafiS reynt, — manninn,
sem þér hafiS trúaS og treyst, manninn, sem
hefir skuldbundiS sig til þess aS gjöra þetta
Svein Thorvaldsson á Icelandic River.
“Roger’s maður.,,
“Hann er Rogers maSurl variS ykkur,
piltar, hann er Rogers maSur!”
Hversu margoft höfum vér ekki lesiS
þessi orS og þessa aSvörun, — bæSi hjá
aSal málgagni liberala flokksins hér, Free
Press, og svo hjá smá-máltúSunum, meSal
anríara og þaS ekki sjaldnast Lögbergi.
Um ýmsa hafa þessi tvö orS veriS sögS,
og í þessum tveim orSum hefir alt átt aS
felast, sem hægt var aS segja um manninn
frá liberala sjónarmiSi. “Roger's maSur"!
Hvílík ósvinna! Eins og nokkuS geti veriS
nýtilegt í slíkum náunga.
Sir James Aikins, hinn nýji leiStogi
Konservatíva floksins hér í Manitoba, er
Roger’s maSur. Free Press hefir sagt þaS,
og Lögberg svo jórtraS tugguna. Já, pilt-
ar, variS ykkur, hann er Roger’s maSur!
ÞaS er næstum því þaS einasta, sem þau
geta fundiS aS honum. En þaS ætti líka aS
vera nóg til þess, aS enginn heiSvirSur maS
ur vildi viS honum líta. ESa finst ykkur
þaS ekki?
Stórmerkilegur maSur þessi Rogers. —
Hvereinn og einasti Konservatíve í þessu
landi er Rogers maSur. Sir Robert L. Bor-
den, stjórnarformaSur þessa lands, er Rog-
ers maSur. Alt Borden ráSaneytiS er skip-
aS Rogers mönnum. Allir ráSgjafarnir í
Ontario stjórninni eru Rogers menn. Sama
er aS segja um Sir Richard McBride og
stjórn hans í British Columbia, — alt Rog-
ers menn!
Þegar þaS kom til tals, aS sambands-
stjórnin, eSa öllu heldur landsstjórinn, Hans
konunglega Hátign hertoginn af Connaught,
skipaSi konunglega nefnd til þess aS rann-
saka pólitiska farganiS hér í fylkinu, — þá
var hertoganum strax boriS þaS á brýn, aS
hann væri Rogers maSur. Og æSsti dóm-
ari þessa lands, Sir Charles Fitzpatrick, sem
talaS var um aS ætti aS taka aS sér rann-
sóknina, hann var auSvitaS Rogers maSur.
Allir blaSamenn Konservatíva voru og
eru auSvitaS Rogers menn!
En þó keyrir nú fram úr hófi, þegar vér
lítum á alla þá tignarsveit, sem ber riddara-
tign, hversu margir eru Rogers menn. Má
nefna: Sir R. L. Borden, Sir George Fos-
ter, Sir Charles Tupper, Sir Charles Fitz-
patrick, Sir William Mackenzie, Sir Donald
Mann, Sir Adam Beck, Sir Hugh Graham,
Sir Rudolphe Forget, Sir Richard McBride,
— alt saman Rogers menn. Sérhver maSur
þessa fylkis, sem einhverntíma hefir haft og
einhverntíma mun hafa eitthvaS viS kon-
servatíve mál aS gjöra, hann er Rogers
maSur.
Skyldi þaS ekki slá fjöldanum skelk í
bringu, aS heyra þau stórtíSindi, aS Kon-
servatíva leiStoginn hér skuli vera Rogers
maSur?
Mikill maSur hlýtur þessi Robert Rogers
aS vera. Honum er eignaSur meira en
helmingur allra landsbúa, og þar á ofan fles-:-
ir mætustu menn þjóSarinnar.
Von er þó Sir James Aikins þurfi aS
bera kinnroSa fyrir þeim félagsskap!
Fréttir frá Stríðinu.
Bjöminn rússneski snýst illa við
og er reiður.
Harður er nú aðgangurinn eystra
um hýðið bjarnarins: Warshau. —
Hinn 21. og 22. júlí sóttu Þýzkir fast
að Rússum að norðan, og varð þá
fyrir þeim kastalinn Novo-Georgi-
ewsk; en hann stendur á tungunni
norðan við Narew ána, þar sem hún
fellur i Vistula. Er það nyrzta kast-
alaborgin í kringum Warshau, og er
eithvert sterkasta vígi stórborgar
þeirrar. — Fallbyssurnar í Novo-
Georgiewsk draga bæði suður á
slétturnar sunnan og vestan megin
Vistula og meðfram Bzura ánni, sem
kemur þar að sunnan og fellur í
Vistula; þar hafa Rússar setið síðan
í vetur og varnað Þýzkum að komast
áfram. Einnig draga byssurnar úr
kastala þessum á báða bakka Nar-
ew árinnar, norður og austur. Enda
mun þess þurfa, því að nú er sem
Þýzkir drifi að hvaðanæfa og láta
þeir sem spánnýjir.
Hinn 24. júlí stóðu Rússar fastir
fyrir á Póllandi. 1 Suður-Póllandi
stóðu þeir austanmegin ár þeirrar,
er Wieprz nefnist. Hún rennur norð-
vestur um landið, þar til hún fellur
í Vistula hjá kastalaborginni Ivan-
gorod (Jónsgarður). Er borg sú 45
milur suður af Warshau. Við ána
Wieprz stendur borgin Lublin, 25
mílur suðaustur af Ivangorod, og
Krasnostawa einum 25 milum sunn-
ar.
Norður af liinni síðarnefndu borg
börðust Rússar og Austurríkismenn,
og tóku Rússar svo á móti, að þeir
hröktu flokka Mackensens fullar 8
mílur og feldu af þeim 13,000 menn,
auk fanga. Við Wolika liröktu þeir
þá 5 mílur, og svo var viðar rétt
fyrir helgina. Þeir voru búnir að
stöðva þá, en þarna var^hættan
mest.
Við Ivangorod hafa þeir barist
viku eftir viku og hinn 22. komust
þeir rétt að borginni, og fergnir frá
Berlin og Wien sögðu, að þeir væru
búnir að ná henni; en þó var það
ekki. En fast voru þeir komnir að
henni og falli hún i hendur Þjöð-
verja, þá eru Rússar illa farnir.
Suðaustur af Ivangorod liggur
járnbraut, sem þeir eru að reyna að
ná þeir Mackensen, og viða hafa
þeir komist rétt að henni. En enn-
þá hafa Rússar getað haldið henni,
c.g þó með harðfengi hinu mesta;
þvi að einlægt vill þá þrjóta skot-
færin. En svo hafa Þjóðverjar ver-
ið undir búnir, að það er sem einu
gildi, hvaða ósköpum sem þeir eyða
af vopnum, sprengikúlum og skot-
færum öllum, þa hafa þeir einlægt
nóg; þá getur þrotið skotfæri nokk-
ura daga á einum eða öðrum stað,
en svo koma tugir vagnalestanna
með það. Og nú er undir því komið,
hvorir verða þarna fljótari að draga
að sér skotfærin og vistirnar og hcr-
liúnað allan. — Að norðan við War-
shau sækja Þýzkir fast á, en kastal-
arnir norðan við borgina og Narew-
fljótið stöðva þá, og hvernig sem
þeir hafa hamast, þá hafa þeir ekk-
crt á unnið seinustu dagana.
En norður á Ivúrlandi er sagt að
Þjóðverjar ha.fi komið á land nýj-
um her, 50—100 þúsundum manna,
og stefna honum austur landið til
Piga. Þeir tóku sjóborgina Windau,
norðtir af Liebau, og hafa nú orðið
í ieiri hluta landsins. SeinustU frétt-
ii segja, að þeir snúi herflokkum
sinum suður og austur inn í landið.
Þeir vilja óefað ná járnbrautunum,
sem tengja Warshau við Petrograd,
og gcti jjeir það, þá verður Nikulás
t.ndan að halda og láta þá hafa War-
shau og alt Pólland.
Flugufregnir hafa komið um það
frá Kaupmannahöfn og víðar, að
Þýzkir ætli sér nú ekki minna en að
bregða sér til Petrograd og taka
borgina. En hætt er við, að það
verði ekki næstu vikur, og hættuför
er það hverjum sem reynir.
Sumir ætla, að Rússar fari nú að
heiðast griða. En þeir menn þekkja
lítið til; þvi að því lengra sem að
Rússar hrekjast inn i land sitt, þvi
heitari verða þeir og ákafari að ná
sér og því fjær dregur friðnum. Þeir
sjá þá betur og betur, að þeir eru
að berjast fyrir lífi sinu og tilveru.
Til Moskó borgar er löng leið; en
þangað komst Napóleon mikli með
hinn mesta hcr, 500,000 manna, sem
þá hafði séðst. En Rússar myndu
ekki láta sig. þó að þeir töpuðu
Petrograd og Moskó. Þeir myndu
lialda undan alla leið til Ural fjalla,
meðan þeir hefðu herinn. En því
lengra, sem þeir halda inn í landið,
því erfiðara er að sækja, og á end-
anum snúast þeir við.
HaríSir bardagar ítala megin.
Þar berjast þeir i kviðum dag og
nótt. Alla hina liðnu viku stóð slag-
urinn við Görtz eða Goritza, á aust-
urbökkum Isonzo-árinnar, og má þó
eiginlega segja að hann hafi staðið í
sex vikur. Austurrikismenn voru
lninir að búa þar um sig austan við
ána. Eru þar fjöll há og hafa þeir
viggirt hvern hrygg og hæð og fjalla
tind og sumstaðar losa þeir björgin
i klettunum til að láta þau falla nið-
ur á ítali. ftalir fara sigandi en
stanslaust áfram, og aldrei hefir
þeim komið neinn verulegur hnekk-
ir ennþá; en lengst hefir kastalinn
Görtz staðið fyrir þeim. Vikuna sem
leið settu þeir margar báta brýr yfir
Isonzo-ána, og létu þá hinir skotin
ganga á þeim stöðugt og sprengdu
oft brýrnar. En fjöldi af úrvala-
liði komst yfir, svo að nú eru Aust-
urríkismenn búnir að viðurkenna,
að Görtz hljóti að falla í hendur ít-
ala þá og þá.
— Austurríkismenn tapa 25,000
manna við Isonzo ána og geta hvergi
reist rönd við ítölum. ítalir fara
hægt og víggirða hvern stað og
gryfju, sem þeir ná af hinum. Og
aldrei hafa þeir látið neinn stað eða
vigi, sem þeir einu sinni hafa náð.
— öll blöðin ætla, að Bandamenn
taki Hellusund innan tveggja vikna.
Tyrkir fá hvergi skotfæri og eyða
nú þessu, sem ]>eir hafa, í stöðugum
bardögum á Bandamenn, til þess að
verða sem fyrst búnir og fá enda á
þessu.
— Fulltrúi páfa í Miklagarði hefir
getað komið skeytum til Róms, um
að Tyrkir séu komnir fast að þvi að
gefast upp, en áðuF-muni þeir slátra
öllum kristnum mönnum í borginni.
En páfi leitar þegar til Wilhjálms,
og biður hann að aftra vinum sín-
um frá voðaverkum þessum.
Tveir drepnir.
Kveldið hinn 20. um kl. 8.30
urðu tveir menn fyrir autó á norð-
vesturhorninu á Sargent og Sher-
brooke strætum. Mennirnir stóðu á
gangstéttinni, en autóið kom á brun
andi ferð með stúlku 9 ára, er slas-
ast hafði, orðið fyrir strætisvagni í
Fort Rouge og var á leiðinni á spít-
alann. ökumaður autósins ætlaði
vist að forðast dreng á hjóli, en ferð
in Aíar svo mikil, að autóið hljóp
upp á gangstcttina og lenti á mönn-
uuum og beið annar þegar bana, en
hinn var fluttur á spítalann og dó
þar í morgun, 27. júii.
Slys þessi eru nú orðin svo tíð,
að voði stendur af. Menn hirða ekk-
ert um lögin, sem banna að keyra
liart á strætunum, og utan til í
borginni höfum við séð autóin fara
20—30 mílna ferð eða meira á kl,-
stundinni. Þetta er ohæfa, sem ekki
á að þolast.
Otboð.
Boð hefir komið til Lieutenant-
Col. Geo. Clingan, að kalla saman
og æfa enn eina Battalion til her-
þjónustu austan hafs. Hún á að
kallast: “The 79th Overseas Batta-
lion”. Og verða aðalstöðvar hennar
The Armory, Brandon. Byrjað er
nú þegar að taka á móti hermönn-
um, og verður þvi haldið áfram á
aðalstöðvunum í Brandon og öðrum
stöðum hér og hvar um fylkið.
Skilyrðin eru þessi: Aldur 18—
45 ára, hæð 5 fet 6 þundungar;
brjóstmál 32 þumlungar, og heilsa
góð. Þeir, sem yngri eru en 21 árs,
verða að fá leyfi foreldra sinna. —
Allir, sem fara vilja í herdeild þessa,
ættu að koma á aðalstöðvarnar, eða
stöðvar þær aðrar út um land, sein
veita hermönnum móttöku.
Allir, sem í þessa herdeild ganga,
fá eins mánaðar leyfi til uppskeru-
vinnu með fullri borgun. En vottorð
þurfa þeir að fá frá bónda einum
eða öðrum, að þeir hafi unnið
þenna tíma hjá honum.
Nú er timinn kominn fyrir alla
þá að ganga í herinn, sem til þess
eru færir. Enginn maður ætli að liða
það, cið aðrir herjist fyrir liann. —
Þörfin er að fá allal. —^ Margir eldri
menn mundu vilja fara, en aldur-
inn bannar.
Komið og vinnið skyldu yðar!
Ein persóna (fyrir daglnn), $1.60
Herbergi, kveld og morgunverUur,
$1.25. MáltíÓir, 35c. Herbergi, ein
persóna, 50c. Fyrirtak I alla stabi,
ágæt vínsölustofa í sambandi.
Talsíml Garry 2252
ROYAL OAK HOTEL
Cha.M. Gustafsson, etgandl
Sérstakur sunnudags mÍt5dagsverU-
ur. Vín og vindlar á boröum frá
klukkan eitt til þrjú e.h. og frá sex
til átta aö kveldinu.
2S3 MARKET STREET, WINNIPEG
Sérstök kostaboö á lnnanhúss
munum. KomiÖ til okkar fyrst, þit5
munií5 ekki þurfa at5 fara lengra.
Starlight New and Second Hand
Furniture Co.
593—595 IVOTRE DAME AVEJÍtJE.
Talsfml Garry 3884.