Heimskringla - 14.10.1915, Page 5

WINNIPEG, 14. OKT. 1915.
HEIMSKRINGLA.
rsLS. 5
Fréttir frá Stríðinu.
Á Frakklandi og í Flandem.
Eftir áð Bretar tóku Loos um dag-
inn og skotgrafir þar i kringum Loos
og viðar, þá sárnaði víst Þýzkum að
þurfa að liggja undir Bretanum, sem
þeir telja allra kvikinda argasta. —
Þeir fóru að reyna að ná þessu aft-
ur, sem þeir höfðu tapað, og má
heita að ekki hafi liðið dagur siðan,
að þeir ekki hafi reynt það. Þeir
hafa gjört hvert áhlaupið á eftir
öðru, með löngum stórskota- og
sprengikúlnahríðum a undan hverju
áhlaupi, og svo hafa þeir stokkið
fram í þéttum skörum, ein röðin eft-
ir aðra, til að reyna hrekja þessa
“brezku hunda”, sem þeir kalla; en
hvolpar þeir hafa beðið og kúlur
þeirra smjúga gegnum Þjóðverjana,
og ein röðin eftir aðra hefir legið
þar eftir af Þjóðverjum og ónáða
Breta aldrei framar, og mjög sjaldan
hafa þeir komist að skotgröfuin
Bretanna.
Alveg hið sama hefir gengið á
Frakklandi. Frakkar náðu þar öllu
meira stykki, í Argonne hæðunum,
vestur af kastalanum Verdun, og
þeir hafa verið að smábæta við,
nærri á hverjum degi. Þýzkir hafa
stokkið á þá, hvað eftir annað. En
þarna hefir mannfall Þjóðverjanna
verið ennþá meira en á móti Bret-
um. En aldrei hafa Frakkar fremur
en Bretar getað brotið verulegt hlið
á hergarðinn þýzka; þeir taka oft
og víða fremstu röðina af skotgröf-
unum og stundum aðra; en þá eru
skotin farin að dynja á þá frá þrem-
ur hliðum, og þegar skothriðar þess-
ar eru sem haglskúrir þéttar, þá get-
ur engin hersveit eða flokkur staðist
það. Mennirnir hrynja niður, sem
strá fellur fyrir sláttuvél. Og lítið
gagn er að dauðum mönnnum. Þeir
geta því ekki farið inn á milli óvn-
anna, nema það sé ó stóru svæði,
20—30 milna svæði, og er þó hart ó
þeim, sem eru til beggja enda.
Þýzkir famir að linast austurfrá.
Á Rússlandi er eins og Þýzkir séu
farnir að linast. Þeir komast hvergi
áfram. Og eiginlega allstaðar hrekj-
ast þeir nú undan Rússum, nema
nyrzt við Dvinsk, þar sem Hinden-
burg gainli er. Þeir hafa ekki náð
Itiga ennþá; ekki komist að fljótinu
Dvina nema á stöku stað, og þá ver-
ið reknir þaðan jafnharðan aftur.
Járnbrautirnar og smóbæjirnir vest-
ur af Dvinsk skifta um húsbændur
annanhvern dag. Nái Þýzkir þeim,
hrekja Rússar þá burtu með áhlaupi
næsta dag eða nótt. Þýzkir liggja þar
eftir í hrúgum, því að ekki fara beir
nema nauðugir; en þá kemur hálfu
stærri herdeild næsta dag og tekur
rústirnar eða grafirnar aftur.
Sunnar í Pinsk flóunum má heita
að alt sé á floti og blautt og forugt
er nú á öllum þessum hinum eystra
hergarði. En þarna í flóunum virð-
ist garðurinn þunnur hjá Þýzkum;
þvi að Kósakkasveitir Rússa eru þar
á ferðinni hér og hvar á bak við her
Þjóðverja og gjöra þeim skráveifur
miklar: taka vistir á flutningi, heil-
ar lestirnar, og smáflokka, hvar sem
þeir ná þeim. Þeir eru svo djarfir,
að þeir fara alla leið vestur undir
Vilna. Þjóðverjum er afariila við þó
og kalla þá “fenja-úlfana”.
Sunnan við flóana hafa Þýzkir lát
ið meira undan en að norðan og eru
einlægt að missa smáflokka, eitt og
tvö þúsund, sem Rússar taka fangna,
og oft hrekja Rússar þá úr bæjum og
borgum. En syðst á línu þessari,
suður i Bukóvína, suður undir Kar-
patha fjöllum, eru Þýzkir að draga
saman allmikið lið, einar 600,000
eða meira, og hafa Rússar nákvæmar
Fremst að Hremleika
Fínast á bragðiS
Kluntakt nS Gœtium.
1 merkur etia pott hylkjum.
Til kaups hjá verzlunarmanni
þínum et5a rakleitt frá
E. L. Drewry, Ltd., Winnipeg
gætur á þeim og safna liði á móti.
Þeir vita eki, hvort þeir muni halda
þessu aukaliði suður í Bessarabíu,
austan við Rúmaníu, milli fljótanna
Prnth og Dnester, sem bæði renna
suður i Svartahaf, — eða þá að þeir
ætli að ráðast á Rúmaníu eða suður
yfir Dóná til liðs við Búlgaríu og
Þjóðverja þar.
Ákafir bardagar í Alpafjöllum.
Á Italíu berjast þeir uppi í skörð-
um og á tindum Alpafjallanna; ítal-
ir ekki búnir að ná ennþá borginni
Trent, norður af Po-dalnum, og ekki
Görz eða Goritza, austan við Isonzo
ána. En einlægt herðir að báðum
þessum borgum. Aldrei tapa ítalir
neinu sem þeir ná. Eru nú hriðar og
snjóar í Alpafjöllum og kuldaverk að
berjast þar við ský uppi. Hið fyrsta,
sem Italir taka þar, eru tindarnir,
og velta þeir oft skriðum heilum of-
an á óvini sína.
ískyggilegasta útlitið.
En það sem verst er og ískyggi-
legast nú er áhlaupið Þjóðverja ó
Serba, og það að Búlgarar eru að
fara af stað með Þjóðverjum. En
bæði Grikkir og Rúmenar á báðum
áttum með hvorpin þeir skuli vera,
og myndu undireins snúast með
þeim, sem betur mætti, ef óhapp eða
sigur kæmi fyrir aðra hvora.
Loksins kom hún herferðin á þá
Serbana. Hún átti að koma i vor og
þá hefði hún verið ennþá hættulegri
en nú. En þó komu Italir út og réð-
ust á móti erfðaféndutn sínum og
kúgurum gömlum, Austurrikismönn-
um. Austurrikismenn urðu því að
snúast við þeim ojg gátu þvi ekki
sent neitt lið að marki til Serbíu.
En Yilhjálmur vildi komast ein-
hversstaðar fram. Hann komst
livergi áfram á vesturkantinum. —
Hann gat náð Pólen, Kúrlandi og
Lithaníu af Rússum; en jieir voru
engu linari að berjast eftir seinasta
bardagann en hinn fyrsta. Þeir gátu
tapað 100 þúsundum manna, hvað
eftir annað og cinlægt liaft nóga
menn. Hann vildi því fara suður,
\aða yfir Serbiu, reisa við Tyrki i
Miklagarði og reka Frakka og Breta
frá Hellusundi. Svo ætlaði hann þar
næst með hálfa eða heila millión
suður Litlu-Asíu og Sýrland og Gyð-
mgaland og vaða yfir alt Egypta-
land. Þó, sagði hann við vini sina,
að lokið væri veldi Breta á Indlandi.
Þá var öll Vestur-Asía og Afríka á
lians valdi.
Þessu til sönnunar er það, að kona
úr Bandaríkunum er nýkomin frá
Berlín, og segir hún að Vilhjálmur
liafi sent 400,000 Þjóðverja suður;
þeir áttu að fá annað eins af Austur-
ríkismönnum og ráðast fyrst á Serb-
aiia og vinna þá með styrk Búlgara,
og sópa svo skagann við sundin, en
halda síðan til Egyptalands.
Þeir komu og réðust jafnt á öll
landamæri Serba að norðan, en
Austurríkismenn að vestan. Landa-
mærin fylgja ánum Drina að vestan.
þangað til hún fellur í Save á norð-
urhorni Serbíu; þá fylgir Save
landamærunum, þar til hún fellur i
Dóná, sem ræður merkjum alt til
Orsova. En þá tekur við Rúmanía
að norðan og Búlgaría að sunnan
við Dóná.
Þarna réðust nú Þýzkir yfir árnar
þessar. Þeir komu jafnt á alla lín-
una og komust yfir ár þessar á
mörgum stöðum. Yfir Save fóru þeir
við Yarah og Progarska og Zabrez og
Cigaulia, og yfir Dóná fóru þeir
skamt frá Belgrad og á tveimur eða
þremur stöðum austan við Semen-
dría. Þeir náðu þar viða fótfestu á
bökkum ánna; en Serbar tóku samt
hraustlega ó móti. Og feykilegt mann
tjón urðu Þýzkir að þola við yfir-
förina. Hvað eftir annað brutu
Serbar báta-brýrnar, er þeir bygðu
yfir árnar og sukku þá langar lestir
Þjóðverja í fljótin. En brýr þessar
eru þannig gjörðar, að segjum 100
til 200 bátar eru lagðir hlið við hlið,
þvert yfir fljótið og liggur hver við
akkeri og borð við borð; ofan á bát-
ana eru svo lögð langtré og svo
plankar þvert yfir. Fara menn svo
þarna yfir gangandi, ríðandi og
keyrandi. — Þessar brýr sprengdu
Serbar hvað eftir annað, en Þýzkir
hygðu þá nýjar eða bættu i skörðin.
En þó að þeir kæmust yfir um all-
víða, ])á tóku Serbar svo á móti þeim
að þeir hröktu þá út í fljótin aftur
og skutu þá á sundinu, sem ekki
druknuðu. En þeir hinna Þýzku,
sem gátu haldist á suðurbökkunum,
komust ekkert af bökkunum, því að
Serbar voru þar allstaðar fyrir ofan.
Þeir hafa búið um sig á hæðunum
Ekkert eins gott og nýtt heima-
tilbúið brauð úr
PURIty FL'OUR
“More Bread and Better Bread ”
og i fjöllunum. Aðallega er Serbia
einn stór dalur, og rennur áin Mor-
ava eftir miðjum dalnum að sunnan
og nærri beint norður i Dóná nokk-
uð austan við Belgrad.
Þarna ætluðu Þýzkir að fylkja ó-
slitinni, margfaldri fylkingu þvert
yfir landið og sópa það svo frá
norðri til suðurs. En Búlgarar áttu
að mæta þeim að austan og koma að
baki Serbum. Hefði þar verið ófag-
ur leikur og getur enn orðið. — En
Bandamenn vissu um ráð þessi og
voru farnir að lenda mönnum við
Saloniku og sendu þá jafnharðan
norður í landið. Suðurhluti Serbíu
er að eins 50 milur norður af Salon-
iku. Toku Serbar þeim tveim hönd-
um og stráðu blómum á götu þeirra,
en þeir tóku sér sumir að minsta
kosti stöðvar sunnan til í Serbiu,
andspænis Kustendil og Sophia, þar
sem Búlgarar hafa verið að draga
saman her sinn til þess að ráðast
inn á Serbíu.
Svo eru Rússar með Svartahafs-
flota sinn komnir til Varna, sem er
herskipahöfn góð og kastali Búlgara
við Svartahaf. Fá Búlgarar þar víst
eitthvað að gjöra. En þangað ætluðu
Tyrkir að senda lið til hjálpar
Rúlgörum. — Sagt er, að Vilhjálmur
hafi heitið Búlgörum Miklagarði og
öllu ríki Tyrkja i Evrópu og allri
Serbíu. En Tyrkjum ætlar hann að
bæta það upp með Egyptalandi. —
Ilann er óspar á að farga löndum og
ríkjum, sem liann á ekki.
Grikkir eru að nudda um það, að
Bandamenn hafi i óleyfi sent her á
land hlutlausrar þjóðar; en þó er
þetta alt gjört til þess að hjálpa
þeim. Búlgarar setja upp helgisvip
og segja, að Bandamenn gjöri nú hið
sama, sem þeir sökuðu Þjóðverja
um; en geta þess ekki, að Venizelos
ráðaneytið var búið að samþykkja
þetta, áður en Konstantín konungur
kom til og Venizelos varð að segja
af sér.
Nikulás sækir fram.
Sunnan við Kákasus löndin sækir
Nikulás stórhertogi fram, bæði í Ar-
meníu og meðfram Norður-Persiu
og suður á leið til Eufrats dalsins;
eru þar lönd Tyrkja. En sunnan fra
Persaflóanum halda Bretar upp eft-
ir ánum Eufrat og Tigris og með-
fram bökkum þeirra. Voru Tyrkir
þar á flótta upp til Bagdad þegar
síðast fréttist. Er ekki ólíklegt, að
þeir ætli að taka höndum saman
mcð tímanum. Fara þau þá að fækka
liornin, sem T.vrkir geta i flúið, ef
þetta verður, því þarna er bezti
hluti landa þeirra. Þarna voru lönd-
in einu sinni svo auðug, að þau voru
forðabúr allra nærliggjandi landa og
rikja og þarna bjuggu áðurr fyrri
hinar voldugustu þjóðir heimsins,
þó að nú sé það alt horfið.
Seinustu fréttir frá stríðinu.
Sagt er að þrír fjórðu hlutar af
liöfuðborginni Belgrad í Serbíu séu
í rústum og er þar barist ennþá.
Segja fregnir, að þar hafi 150,000
Þjóðverja og Austurríkismanna
komist yfir Dóná, en þó með mann-
falli miklu. Búið að skella sundur
telefón þráðinn frá Belgrad til Nish,
sem er nú höfuðborg Serba, einum
100 mílurn sunnar við Morava.
— Þýzkir reyna að ná Loos aftur
af Bretum og gjöra hvert áhlaupið af
öðru, en verða frá að liverfa og tapa
8000 manns.
— Dylgjur um upphlaup af hálfu
Sósíalista á Þýzkalandi; en vara-
samt að trúa slíku. Þeir geta ekki
gjört upphlaup; þeir verða skotnir
niður i hundrað þúsundatali, ef þeir
reyna það, meðan herinn ræður
öllu. En hart er þar orðið i ár. Syk-
urpund 75c, smjör 60c og kjöt í af-
arverði. Kvíða menn sulti og hung-
urdauða, ef þessu heldur áfram. Og
nú eru neðansjávarbátar Breta farn-
ir að sökkva verzlunarskipum Þjóð-
verja á Eystrasalti, meðfram strönd-
um Þýzkalands. Er ekki óliklegt, að
það fari i vöxt.
— Grkkjakonungur er sagður
siúkur.
— Tyrkir hóta, að fara eins með
Grikki sem Armeníumenn.
— Búlgarar sprengja upp járn-
brautarbrú norður af Saloniku, til
þess að tefja fyrir liði Bandainanna
a leiðinni til Serba. 14000 herinenn
lenda á hverjum degi í Saloniku. —
Má vera, að Búlgarar fái launaða
brúarsprenginguna.
— Búlgarar komnir af stað. Ráð-
ast austantil á Serbíu, frá Kustendil
og stefna á Nish, sem nú er höfuð-
horg Serba. Það var á mánudags-
nóttina, sem þeir lögðu af stað og
réðust þá á Kniashevatz, og fregn
frá Lundúnum segir, að þeir hafi
stefnt til Vlasina; en á báðum stöð-
um hafi þeir verið barðir aftur, og
munu Bandamenn hafa þar nær-
staddir verið, þó að sumar fregnir
segi, að það hafi verið Serbar, sem
hafi hrundið þeim af höndum sér.
— Talið er áreiðanlegt, að Rúm-
enar verði með Bandamönnuin. Seg-
ir hinn fyrverandi stjórnarformaður
þeirra, Take Jonescu, að þeir geti
ekki komist hjá að lenda i striðinu,
og hann skuli gjöra alt sem hann geti
til þess, að þeir fari með Banda-
mönnum; enda sé það vilji allrar
þjóðarinnar. Jonescu hefir verið
talinn mesti maður Rúmena.
— Sagt er að ftalir séu um það að
ná Goritzia (á þýzku Görtz), 22 míl-
ur norður af Trieste. Hún var talin
óvinnandi. Einnig herða ítalir árás
á Tolmino, norðar nokkuð uppi í
fjöllunum.
— Rússar halda nú vel hlut sín-
um og eru nú farnir að segja: “A-
fram! til Berlin!’’ Það er sagt, að
þeir hafi unnið sigur allmikinn við
Stripa í Galizíu og brotið þar garð
Þjóðverja. Og norðurfrá, við borg-
ina Dvinsk, gengur Hindenburg ekk-
ert.
Ferdinand í Búlgaríu.
Þegar Ferdinand Búlgaríukeisari
fór að láta i ljósi það, sem lengi
hafði verið undirbúið, að hann ætl-
aði að vera með Vilhjálmi keisara,
en móti Bandamönnum, þá fór að
verða ókyrt á þingi Búlgara, þvi að
mikill hluti ])jóðarinnar er með
Rússum og Bretum. Þeir eiga Rúss-
um frelsi sitt að þakka frá 1878 og
siðást 1908, þegar þeir losnuðu alveg
við yfirráð Tyrkjanna. En höfðingi
þeirra er þýzkur og þýzksinnaður
og tvöfaldur, — einn af þeim, sem
hefir tungur tvær og þykist vera
með báðum málspörtum, þegar tveir
eru.
Á þinginu var mikill flokkur á
móti öllum þessum ráðagjörðum
konungs, og voru foringjar helztir
þessir: Geshoff, Daneff, Malinoff,
Zanhoff og Stambullivski. Þessir all-
ir voru andvígir konungi og Rados-
lavoff ráðgjafa hans.
Þeir komu á fund konungs og
vildu reyna að snúa honum frá þvi,
að ráðast á Serba og koma til hjálp-
ar við Þjóðverja, er þeir færu að
brjota undir sig Serba og koma til
liðs við Tyrki í Miklagarði. Ferdin-
and veitti þeim áheyrn og var með
honum sonur hans krónprinsinn.
Fyrstur talaði Malinoff, foringi
lýðveldismanna, og mælti hann á
þessa leið:
“Stjórnmálastefna sú, er þér fylg-
ið, herra! er hættuleg og miðar til
þess, að fleygja oss í fangið á Þjóð-
verjum og reka oss til þess að ráðast
á Serba, eða vera hlutlausa — eftir
cskum Þjóðverja. En stefna þessi er
andstæð vilja allrar þjóðarinnar og
\elferð landsins. Og ef að henni
erður haldið frain, eins og nú er
byrjað, þa hljóta að verða óeirðir
og uppþot í landinu. Og af þessum
ástæðum og er vér höfum árangurs-
laust skorað á stjórnina, þá óskum
vér nú, að yðar hátign kalli þingið
tafarlaust saman. Ennfremur óskum
vér, að þér myndið nýja stjórn af
öllum flokkum, svo að hún sjái til,
að landið eða stjórnin hlaupi ekki
út í ókleyfar ófærur”.
Konungur hlustaði þegjandi á og
svaraði engu. Siðan kvaddi hann
Stambullivski til að tala. Hann er
fyrir bændaflokknum; er maður
hlátt áfram, óheflaður en einarður,
og er i miklum metum hjá bændun-
um; enda er hann sjálfur bóndi eins
og þeir. Reis hann upp og mælti ó-
hikað og skörulega:
“í nafni allra þeirra, sem á ökr-
unum vinna i Búlgaríu, vil eg bæta
nokkrum orðum við það, er embætt-
isbróðir ininn, Malinoff, sagði; en
það er: Að þjóðin telur yður, herra,
persónulega ábyrgðarfullan, miklu
frenjur en stjórn yðar, fyrir óförun-
um 1913. Og ef að eins eða álika
færi nú aftur, þá er það meira en
svo, að hægt verði að ráða bót á
því. Og ábyrgðin hvilir á stjórnar-
stefnu yðar, sem er andstæð velferð
þjóðarinnar, og þá mun það ekki
bregðast, að þjóðin kalli yður til
reikningsskapar sjálfan”.
Konungur þagði, en snöri sér að
Zanoff og bað hann að tala. Hann
er foringi svæsnustu umbótamann-
anna. Hann mælti og horfði fast í
augu konungs, en konungur sagði
ekkert en hlustaði:
* “Herra! Eg var búinn að sverja
það, að eg skyldi ekki stíga fótum
minum í höll yðar framar, og þó að
eg sé nú hér kominn, þá er það al-
gjörlega landsins vegna. Skyldan
við föðurland mitt er mér helgari
en alt annað. En það, sem eg hefi
að segja yður, má alt lesa i skjali
þessu, sem eg nú sel yður í hendur í
nafni flokks míns”.
Skjalið var samhljóða því, er
Stambullivski sagði, og las konung-
ur það þegjandi.
“Nú eruð þér næstur, herra Ges-
hoff, mælti konungur. Geshoff tók
til máls:
“Yðar hátign, eg er fyllilega sam-
þykkur öllu því, er Stambullivski
sagði. Allir vér, sem eruin i and-
stæðingaflokki stjórnarinnar, álít-
u mstefnu yðar til niðurdreps og
bölvunar fyrir land og Iýð, og ef
vér eigum að rekast með Þjóðverj-
um, þá konium&t vér í fjandskap við
Rússa, sem frelsuðu oss úr ánauð
Tyrkjanna, og þetta hættuspil verð-
ur eyðilegging vor um ókoinna tíma.
Vér erum gjörsamlega á móti stefnu
þessari og heimtum að þingið (Sob-
ranje) sé kallað saman og ráðgjafar
Members of tlie Commercial Edueators’ Association
E. J. O'Sullivan,
M- A. Pres.
Iv/Jvyv/PZTG
£STA BL/SMEO
Stærsti verzlunarskóli í Canada. Býr fólk
undir einkaskrifara stöðu, kennir bókhald, hrað-
ritun, vélritun og að selja vörur
Fékk hæstu ver'ðlaun á heimssýningunni.
Einstaklingskensla. Gestir velkomnir, eink-
um kennarar. öllum nemendum sem það eiga
skilið, hjálpað til að fá atvinnu. Skrifið, komið
eða fónið Main 45 eftir ókeypis verðlista með
myndum.
THE WINNIPEG BUSINESS COLLEGE
222 Portage Ave...Cor. Fort Street.
Enginn kandídat atvinnulaus.
kvaddir til stjórnar af öllum flokk-
um”.
Á eftir Geshoff kom M. Daneff, og
sagði hann hið sama, og var þeim
alveg samþykkur, sem á undan
höfðu talað.
Konungur þagði nú um stund; en
reis svo upp og mælti:
“Herrar mínir! Eg hefi hlustað á
liotanir yðar og skal gjöra þær kunn
ar æðsta ráðgjafa minum, en hann
mun ráða. livað gjöra skuli”.
Gekk svo konungur um gólfið um
stund fram og aftur, með hniklaðar
hrýr og krepta hnefa. Svo gekk
lií.nn til Zanoff og fór að spyrja
hann um uppskeruna. En Zanoff
irælti:
“Yðar hátign veit það vel, að við
komum ekki hingað til þess, að tala
um uppskeruna, heldur alt annað,
sem er iniklu meira áriðandi, nefni-
lega: stjórnarstefnu yðar hátignar,
sem er á góðum vegi að eyðileggja
alt landið. Vér getum ekki tekið i
mál, að halda fram stjórnarstefnu,
sem er þvert á móti vilja Rússa. Og
ef að stjórnin og Radoslavoff halda
henni fram, þá viljum vér enga á-
byrgð af þvi hafa. Vér förum ekki að
grafast eftir, hverjir voru ábyrgðar-
fullir fyrir ófarirnar. 1913. Þær ó-
farir stöfuðu af glæpsamlegri
flónsku. Þetta iná ekki endurtakast
aftur. Það væri glæpur, að ráðast
’i Serba, eins og Radoslavoff hefir í
huga, og alt bendir á, að þér, herra!
séuð hjartanlega samþykkur, og —
liann ætti að fá hegningu fyrir”.
Konungur hikaði við litla stund,
en tók svo í hönd Zanoffs og sagði:
“Það er gott. Eg þakka yður fyr-
ir hreinskilnina, Zanoff!”
Siðan gekk konungur til Stam-
bullivski og fór að spyrja hann um
uppskeruna.
Stambullivski var bóndi góður og
hálfbeit á agnið í fyrstu; en fór svo
að biðja konung, að reyna að fá
Radoslavoff til, að afnema toll á að-
fluttum korntegundum. En svo átt-
aði hann sig og mælti:
“En nú er ekki timi til að tala um
slíka hluti. Eg verð að endurtaka
það við yðar hátign, að þjóðin þolir
ekki, að lagt sé út í annað eins
liættuspil og 1913. Vér héldum, að
]>ér væruð mikill stjórnmálainaður,
en nú höfum vér séð og reynt af-
leiðingarnar af stefnu yðar. Þér
hafið notað allar holurnar i stjórn-
arskránni til þess að ná stjórnar-
taumunum alveg i yðar hendur. —
Ráðgjafar yðar eru þýðingarlausir,
Þér einir eruð höfundur stefnu
])essarar, og þér einir berið ábyrgð
ina fyrir hana”.
Tók þá konungur til máls kulda-
lega:
“Stefna sú, sem eg liefi afráðið
að fylgja, er sú, sem eg álit réttasta
og affarabezta fyrir land og þjóð”. i
“Það er stefna sú, sem hlýtur að
fá illan enda”, mælti bóndi. “Hún
hlýtur að verða til eyðileggingar
ekki einungis fyrir land og ])jóð, —
heldur konungstign yðar og ætt-
tlokks yðar, og kostar yður ef til
vill höfuðið”.
Konungur horfði á hann um stund
og mælti:
“Hirðið eigi um höfuð mitt, það
er gamalt orðið. Hugsið heldur um
eigið höfuð yðar”, og brosti svo
kuldalega um leið og hann sneri sér
lrá honum. En Stambullivski svar-
aði:
“Litlu skiftir um höfuð mitt,
herra! og meira liugsa cg um
land mitt og þjóð”.
Siðan snöri konungur sér við og
fór með þá út i horn í salnum Ges-
hoff og Zanoff og talaði þar við þá
nokkrar minútur. Þeir kröfðust
þess enn á ný báðir, að konungur
kallaði samnn þingið, og sýndu kon-
ungi fram á, að Radoslavoff væri í
minnihluta. F.n konungur var æstur
rokkuð eftir samtalið við Stambull-
ivski. Þeir sögðu konungi, að Stam-
bullivski hefði verið svona harður,
af þvi að hann hefði verið nýbúinn
af tala við stjórnarformanninn
Radoslavoff.
“Hvað sagði Radoslavoff hon-
um?” spurði konungur.
“Hann sagðist vera einráðinn í
þvi, að Búlgarar gengju þegar í lið
ineð Þjóðverjum og réðust á Serba
tafarlaust’.
Konungur lét, sem þetta kæmi sér
á-óvart og mælti:
“Ekki vissi eg það”.
Svo kvaddi hann þá og fór burtu
þaðan með krónprinsinum og skrif-
aranum.
™§ DOMINION BANK
Hornl Notre Dome og Sherbrooke
Street.
Htffubstöll nppb.. .
Varasjöður ........
Allar elgnir.......
......«6.000.000
...... «7,000.000
......«78,000,000
Vér óskum eftlr vi'Bsklftum vera-
lunarmanna og ábyrgrjumst atl gefa
þeim fullnœgju. Sparisjótisdeild vor
er sú stærsta sem nokkur banki hef-
ir í borginni.
fbúendur þessa hluta borgarinnar
óska aó skifta vit5 stofnum sem þeir
vita at5 er algerlega trygg. Nafn
vort er fulltrygging óhlutleika.
Byrjib spari innlegg fyrir sjálfa
yóur, konu og börn.
W. M. HAMILT0N, RáSsmaður
PHONE GARHY 3450
Brúkat5ar saumavélar met5 hæfi-
legu vert5i; nýjar Singer vélar, fyrir
peninga út í hönd et5a til leigu.
Partar í allar tegundir af vélum;
atJgjörtS á öllum tegundum af Phon-
ographs á mjög lágu vert5i.
J. E. BRYANS
531 SARGENT AVE.
Okkur vantar duglega *'agentaM og
verksmala.
CARBON PAPER
for
TYPEWRITER—PENCIL—PEN
Typewriter Ribbon for every
make of Typewriter.
G. R. Bradley
& Co.
304 CANADA BLDG.
Phone Garry 2899. Winnipeg
Ein persóna (fyrir daginn), $1.60
Herbergi, kveld og morgunvert5ur,
$1.26. Máltít5ir, 36c. Herbergl, ein
persóna, 60c. Fyrirtak í alla statll,
ágæt vínsölustofa 1 sambandi.
Talefml Garry 2252
R0YAL 0AK H0TEL
Chaa. GuNtafnnon, elgaadl
Sérstakur sunnudags mit5dagsver9-
ur. Vín og vindlar á bortVum frá
klukkan eltt tll þrjú e.h. og frá aex
til átta at5 kveldinu.
283 MAHKET STRERT, WINNIPBG
Hospital Pharmacy
Lyfjabúðin
sem ber af öllum öörum. —
Komið og skoðið okkar nm-
ferðar bókasafn; mjög ódi/rt
— Einnig seljum við peninga-
ávisanir, seljum fríinerki og
gegnum öðrum pósthússtörf-
um.
818 NOTRE DAME AVENUE
Phone G. 5670-4474
Golumbia Grain
Co., Limited
242 Grain Exchange Bldg.
WINNIPEG
TAKIÐ EFTIR!
Vér kaupum hveiti og aðra
komvöru, gefum hxsta verð og
ábyrgjumst áreiðanleg viðskifti
Skrifaðu eftir upplýsingum.
TELEPHONE MAIN 1433.