Heimskringla - 10.02.1916, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 10. I'EBR. 1916.
H E I M S K Pi I N G L A.
7
Jól í Svíþjóð.
ÚR “PAUL OCH PÁR”.
Eftir August Strindberg.
(Johan August Slrindberg (184!)
—1912) var öndvegisskáld Svía í lok
19. aldar. Þessari andans hamhieypu
verður ekki lýst i fáum orðuni. að
eins getið helstu rita hans. Fyrsta
ritið, sem nokku'ð kvað að, var
‘Master Olof” (1872), leikrit frá sið-
bótartiniumim. Með “Röda rummet'
(1879), sem er lýsing á lifi lista-
■íanna nú á dögum, varð hann merk-
isberi veruleikastefnunnar i Sví-
þjóð. Sagnalist sina sýndi hann i
“Svenska öden och áfvcntyr (1882--
83); úr þvi riti er þessi jólastúfur
tekinn. 1 “Giftas” (1884 og 86) réðst
hann á hjónabandið og kvenfi elsis-
hreyfinguna. Þá reit hann átakan-
íegan harmleik “Fadern” og söguna
“Hemsöborria”’ (1887). 1 “Tjánst-
quinnans son” hefir hann ritað brot
úr æfisögu sinni. Eftir 1890 varð
hann hálf-sturlaður, didsinni og
Swedenborgariani (sbr. “Inferno’’),
en náði 'sér aftur eftir aldamótin og
reit einmitt þá einhver beztu leikrit
sin, t. d. “Folkungarne” “Gustaf
Vasa", “Gustaf AdolT o. fl. Skáld-
gáfu Strindbergs verður naumast
með orðum lýst, svo margliliða er
hún og jötunefld. Ilann var ádeilu-
skáld hið mesta, en þó jafnan lista-
snillingur á má'I og orðfæri).
* * *
P'rostköld og bitur jólanóttin hvil-
ir yfir höfuðborginni og dauðakyrð
ríkir yfir öllu. Alt, sein Iifs er, er
eins og þpð sé helkróknað. Jafnvel
Vindurinn lætur ekki á sér bæra, og
stjörnurnar á himninum blika eins
•g smáljós, sem eru að reyna að
verjast því að slokkna. Næturvörð-
urinn gengur einn síns liðs á göt-
unni og stappar niður fótunum til
þess að hann kali ekki á þeim. Og
það brakar i timburhúsunum gömlu
af frosthörkunni.
Kona hans Páls Hörnings kaup-
aianns i Drekaturnsgötunni er kom-
in á fætur. En ekki þorir hún fyrir
sitt lif að kveikja Ijós í stjaka, né
heldur að kveikja upp i eldstónni,
þvi að ekki er enn búið að hringja
"af verði og vöku”.l). En hún býst
nú við því þá og þegar, að heyra
•ttuklukkuna litlu í dómkyrkjunni
hringja. Henni finst að klukkan
hljóti fflð vera komin undir fjögur, e.n
þá ætlar heimilisfólkið til óttusöngs
að Spöngum.2). Áður verður það
áð fá eitthvað heitt ofan í sig, hugs-
1) Ekki mátti, er saga þessi gjörð-
ist, tendra Ijós á nóttu og áttu næt-
nrverðir að gæta þess, að það væri
ekki gjört fyrr en kvatt væri af
"verði og vöku’’ með morgunsárinu.
2) “Spanga, sókn i Sollentuna hér-
aði i Upplöndum.
™? DOMINION BANK
llornl \oIre l)om« ng Sbrrbrooke
Strcrl.
HSfo'ðntAII uppb.......... «6,000.000
Varaijðbar .............. «7,000,000
Allar elarnlr.............«78,000,000
Vér óskum eftlr vlðsklftum verz-
lunarmanna og Abyrgjumst að gefa
>elm fullnœgju. Sparlsjóðsdelld vor
er sfcstærsta sem nokkur bankl hef-
lr I borglnnl.
fbúendur þessa bluta borgarlnnar
óska að sklfta vlð stofnum sem þelr
vlta ats er algerlega trygg. Nafn
vort er fulltrygglng óhlutlelka.
ByrJlB sparl tniuegg fyrlr sjálfa
yBur, konu og börn.
W. M. HAMILTON, Raðsmaíur
rifO\B GAItRY 3450
Columbia Grain
Co., Limited
242 Grain Exchange Bldg.
WINNIPEG
TAKIÐ EFTIR!
Vér kaupum hveiti og aöra
kornvöru, gefuni hxsla verö og
ibyrgjumst áreiöanleg viöskifti
Skrifaðu eflir upplýsingum.
TELEPHONE MAIN 1433.
ar húsfreyja, þreifar eftir spariföt-
unum sínum, sem liún hcfir lagt á
stól, og klæðir sig nú í myrkrinu
eins vel og henni er unt. En er biðin
fer að verða henni of löng og myrkr-
ið til ama, kvei'kir hún á svolitilli
skriðbyttu með skæni fyrir í þeirri
von að næturverðirnir fari ekki að |
trufla jólahelgina fyrir henni. Og |
svo læðist hún fram og aftur um
lágu, litlu stofurnar. Húsbóndinn er
farinn að losa svefninn. En Sveinn
litli sefur sem fast, og er enn Iangt|
í burtu á landi draumanna, cndaj
þótt hann liggi með höfuðið á tré-
hesti, sem hann fékk i jólagjöf, og
haldi á fjaðrasoppi i hendinni. Kat-j
rín, sem er komin yfir fermingu,
sefur líka enn að baki sparlökum
sinum, en hefir hengt nýju flos-
treyjuna sína og kristalla-hálsband-
ið á rúmstólpann. Jólatréð, sem var
skreytt gullroðnum eplum og spænsk
um hnotum, varpar sínuni langa,
margfingraða skugga á alt og gjörir
það að verkum, að það lítur hálf-
kynlega út jiarna i hálfrökkrinu. —
Húsfreyjan fer 'nú út i eldhús og
vekur Lisu, sem liggur þar á bcdda;
en liún þýtur á fætur eins og örskot
og kveikir undlr eins á kolunni. Hún
er ekki smeyk; þvi að bæði er nú
það, að þau Þorgils næturvörður
eru góðir kunningjar, og svo snýr
Jíka eldhúsglugginn út að garðin-
um. Þvi næst ber húsfreyja upp und
ir iloftið með sópskaftinu til þess að
vekja búðarpiltinn, óla. En hann sef-
ur þar uppi á loftherbergi og svar-
ar óðar með þvi, að berja þrjú högg
ineð stigvélahælunum niður i gólfið
til merkis um, að hann se vaknaður.
Húsfreyjan er nú aftur komin inn
í svefnherbergið og er að festa
lykkju i hvitgljáandi hátiðaskyrtu
mannsins síns með pípukraganum,
og svo tekur hún rauðu sokkana
hans Sveins litla út úr eikarskápn-
um stóra, heldur þeim uppi við ljós-
ið og rimpar saman eitt gatið hér
og annað þar. Þvi næst vekur hún
Katrínu. En hún stingur nettu, ný-
Iauguðu fótunum í stráskóna sina
og fer að klæða sig að baki sparlak-
inu. Og nú vaknar loks Sveinn litli.
Það er rautt far í kinnina á honum
eftir hestinn; en hann lætur sig
það litlu skifta og fer undir eins að
þeyta fjaðrasoppnum sinum. Hann
flýgur yfir sparlakið til Kötu, en
kemur aftur að vörmu spori og lend-
ir þá á nefinu á karli föður hans.
Rymur þá vingjarnlega í honum út
úr hjónarekkjunni, sem er eins og
húskofi i laginu: — “Guðs frið og
gleðileg jól!”
Nú ætlar Sveinn litli að vinda sér
inn undir sparlakið til þess að
skoða jólagjafir systur sinnar. Þá
hvín í henni og liún segir, að þetta
dugi ekki; hún sé að þvo sér. En
i sömu svifum hringir til óttu i dóm-
kyrkjunni og þá mælir liver við
annan: — “Guðs frið og gleðileg
jól!” — En manima kveikir á konga-
Ijósunum í stóru stofunni, og Sveinn
sezt undir jólatréð á tómri skyrt-
unni og vill nú telja bæði sjálfum
sér og öðrum tvú uin, að hann sé iiti
i skógi. Svo bitur hann i flýli stór-
an bita baka-til í epli, svo að það
sjáist ekki; en það gjörir honum
þá þann grikk að hringsnúast á
tvinnaspottanum, sem það hangir i.
Og svo kemur mamma og segir, að
hann skuli fá vænan skell á bossann,
ef hann fari ekki undir eins að
klæða sig.
Lisa er búin að kveikja upp. Það
er farið að þjóta i reykháfnum, og
nú setur hún upp mjólkurpottinn.
En húsfreyja breiðir á stóra mat-
borðið í dagstofunni og setur skálar
á það, nema þar sein maðurinn
hennar er vanur að sitja, þar setur
hún nýfægða silfurkönnu. Svo drep-
ur hún smjörinu i smjörkúpuna,
sneiðir niður jólabrauðið og nokkr-
ar sneiðar af reyktu svinsfleski. Ein-
hverju verða menn að nærast á,
hugsar hún, áður en menn leggja af
stað til kyrkjunnar í þessu grimdar-
frosti.
Members of theCommercial Educators’ Associatlon
E. J. O’Sullivan,
M- A. Pres.
ESTABL/SHED
Stærsti verzlunarskóll í Canada. Býr fólk
undir einkaskrifara stöðu, kennir bókliald, hrað-
ritun, vélritun og að selja vörur
Fékk hæstu verðlaun á heimssýningunni.
Einstaklingskensla. Gestlr velkomnlr, eink-
um kennarar. Öllum nemendum sem það eiga
skilið, hjálpað til að fá atvinnu. Skrifið, komið
eða fónið Main 45' eftir ókeypis verðlista með
myndum.
THE WINNIPEG BUSINESS COLLEGE
222 Portage Ave...Cor. Fort Street.
Enginn kandídat atvinnulaus.
Þá er óttusöngurinn er á enda og
menn koma aftur út undir bert loft,
er slokknað á öllum stjörnum. f
stað þess sér nú i rauðgult sólhvelið
i austri og fannirnar glitra í morg-
undýrðinni.---------
(A.H.B. þýddi).
Iðunn, I.. 3. hefti.
Fréttabréf.
ei lifað eingöngu á góðu veðri, sizt
þegar það er eins brigðult og upp-
skeran austur frá; með þeim eina
mun, að góða veðrið verður ei geymt
í forðabúrum eins og uppskeran.
M. J. Bcnedictsson.. .
fer siðast upp í. Hann er að gá að
þvi, hvort hestarnir iséu nægilega vel
skaflajárnaðir og rétt sé lagt við þá.
En er hann stigur upp í, brakar hátt
i sleðakörfunni. Síðan þrifur hann
aktaumana, spyr enn einu sinni,
hvort ekkcrt hafi gleymst, litur upp
í gluggana á gamlffl húsinu sinu, læt-
ur hvina i keyrinu, og svo þýtur
sleðinn af stað. Hann stefnir fyrst
upp að Stóratorgi, þar sem allir eiga
að hittast, sem ætla að verða með
í förinni; en jiað eru flestalt góð-
kunningjar, efnaðir borgarar og
hestaeigendur i Stokkhólmi. —+ Og
þarna eru þeir nú flestir komnir á
sleðum sinum; feitir bruggarar og
grannvaxnir bakarar og alt er torg-
ið uppljómað af rjúkandi blysun-
um. Nú hvin í keyrunum og kveður
við i sleðabjölhinum, og öll hersing-
in heldur af stað niður brekkuna og
út um borgarliliðið að norðanverðu.
“Mér þætti gaman að vita, hvern-
ig Pétur bróðir tekur okkur i ár”,
sagði Páll kaupmaður við konu sina
þegar fór að kyrrast um í sleðanum.
“Hvað áttu við?” segir húsfreyja
og verður ofurlítið óróleg.
“Ójú, það er nú skiljantegt; að
vísu er átyllan ekki mikil; en eg
hugsa, að eg hafi tekið hann taki hér
i vor, og síðan hefir hann verið
eitthvað fálátur við mig, að mér
skilst”.
“Þó svo væri, færi hann liklega
ekki að láta það á sér finna nú. Þið
hittist svo oft, hvort .sem cr. Og
þótt þið séuð nú ekki hvor við ann-
an eins og bræður ættu að vera, þá
teruð þið það nú”.
“Já, en Matti er langrækinn og
komi einhver snurða á þráðinn
milli okkar bræðranna. býst eg við,
að ekki verði mikið úr ráðahagn-
uin milli hans og Kötu. En við sjáum
nú til. Sjáum til!”
Sveinn litli liafði látið sig siga
niður í hálminn og heldur nú i end-
ann á aktaumunum í þeirri trú, að
það sé eiginlega liann, sem ráði
ferðinni. Búðarpilturinn hjalar blítt
Við Katrínu; hún er með hugann
annarsstaðar og svarar lionum engu.
En Lísu þykir ékki mikið fyrir,
þótt sessunautur hennar stingi hend-
inni á henni inn í stóra beJgvetling-
inn sinn og stundum heldur hún
jafnvel fyrir hann blysinu, þegar
honum fer að kólna á hendinni.
Nú þjóta sleðarnir niðar Brunku-
bergsásinn, yfir tjörnina og upp
á Uppsalaveginn, og von bráðar sér
ljósin frá Sólnakyrkju inni á milli
furutrjánna. Hér skiftast leiðir með
þeim Páli og félögum hans, þvi að
þeir ætla ekki lengra, en hann held-
ur áfriun eftir Vesturássveginum
alla leið að Spöngum.
Og nú hefir Sveinn Iitli nóg að
gjöra, að dást að stóru grenitrján-
um, sem glitra i vetrarskrúða sín-
um, þegar bjarminn frá blysinu
bregður á þau, en svo hverfa þau
jafnharðan inn i myrkrið aftur.
Sveini litla 'sýnist ekki betur en að
hann sjái álfana ga-gjast fram und-
an trjastofnunum og veifa rauðu
skottliúfunum sinum. En pabbi þyk-
ist nú vita betur og segir, að þetta
sé ekki annað en eldsbjarminn, sem
komi og hverfi eftir þvi sem blysið
þjóti hjá. Hann er búinn að vera of
lengi i höfuðstaðnum, karlinn sá, til
að trúa á álfa. Og nú finst Sveini
litla eins og grenitrén séu komin á
harðastökk með fram sleðanum og
að stjörnurnar séu farnar að dansa
uppi yfir sér. Móðir hans segir hon-
um þá, að Guð búi þarna uppi yfir
stjörnunum og nú dansi þær af fögn-
uði yfir þvi, að frelsarinn sé ftedd-
ur, og það skilur Svein'ki ofboð vel.
Nú dunar undir hesthófunum, —
það er ekið yfir brú. Og nú fér^að]
grisja i skóginn; grundir taka við
og smáásar með birkirunnum hér ag
þar. Og nú sést Ijós i glugga. Þarna
er blys á fleygiferð. Og nú tekur
morgunstjarnan að tindra úti við
Blainc, 1. febr. 1916.
M. .1. Skaptason, ritstj. Hkr.
Gamli góði vinur! í siðasta bréfi
minu láðist mér að geta um eitt hús-
ið, sem bvgt var hér af löndum vor-
um 1915; Hjónin, sem það eiga, eru
Pétur og Guðlaug Hanseh, frá HaM-
son, N. D. Húsið er hið vandaða'sta
að öllu leyti utan og innan,—“bunga-
low, 1% og plastrað. f einu orði
sagt, eitt af þeim fáu verulega vönd-
uðu húsum, sem hér eru bygð. Pétur
er maður rúinlega hálfsjötugur;
vinnur hjá gamla Morra, og hefir á
rúmum tveimur árum komið sér
upp heimili, sem er vel $3,000 virði,
og að mestu borgað. Gjöri aðrir
betur.
Skömmu eftir að þau hjónin fluttu
í hús sitt — rétt fyrir Jólin — gjörðu
samverkamenn Péturs þeim hjónuin
aðsúg kveld eitt, og færðu þeim í
samhygðar og velvildarskyni vinar-
gjöf nokkra, og skemtu sér svo frain
eftir kveldinu ineð þeim.
Þau Hansens hjónin eiga marga
vini þar eystra, og veit eg að þeim
þykir gott að frétta velliðan þeirra.
— Pétur ætti skilið mikið lengri
fréttakafla en þetta; þvi að bak við
þá sögu, að hálfsjötugur maður vinni
i sögunarmylnu og komist yfir ann-
að eins heimili og hér er um að
ræða, liggur svo inikið þrek og
dugnaður, að ókunnugir myndu of-|
lof kalla, ef frá því væri skýrt að
maklegleikum. En alt bíður sins
tima, og að hverjum látnum verða
sannindin ei of-Iof, 'heldur bara sann
leikur.
Tvö mannslát eru og héðan að
um.
Hin voðalega torpedó.
óli er búinn að vera góða stund \
á fótum og búinn að vekja vinnu-i
manninn. Hann er lika búinn að |
vera úti í hesthúsi, kemba klárun- J
um og gefa þeiin jólaglaðning. 0g|
nú stendur sleðinn tilbúinn á göt- ]
unni og óli er að tendra ferðablys- ]
ið. En það slær rauðum bjarma á j
húsvegginn, rétt eins og kviknað sé
í einhveirsstaðar i nándinni. Jens |
vinnumaður lætur hvína í keyrinu ]
til merkis um, að alt sé tilbúið, en j
hestarnir frisa og pjakka niður hóf-
unum af óþreyju. Inni i húsinuj
hleypur hver um annan þveran til ]
þess að leita að yfirhöfn sinni og ]
hlífarfötum, loðkápum og lamhús-
hettum, Finnlappa-treyjum og skinn-j
stúkum. Katrín cr fljótust að búa sig.
og er 'send út til að bjóða þeim óla •
og Jens sopa af heitu öli, En þegar j
húsbóndinn er kominn i loðkáp-
una, stingur hann á sig ferðapela
fulluni af koniakki og fer. En hús-
freyja læsir ölluin hurðum og kem- i
ur svo á eftir með Svein og Lisu.
Nú er alt fólkið komið út á g't-
una. Sleðinn er eins og meðalskúta á
stærð með þremur þóftum eða sæt-
um í. f fremsta sætinu sitja hjónin
með Svein litla á milli sín, Katrín
og óli á miðsæti, en Lísa og Jens
með blysið á aftursæti. Húsbóndinn
Sérstök kostaboð ú innanhuss*
munum. Komið til okk«*ir fyrst, þið
munið ekki þurfa að fara lengra.
Starlight New and Second Hand
Furniture Co.
r.íi::—s#5 xotbb d.oik avexlk
TnlMfmlt Garry IW84.
SHAW’S
Stærsta og elsta hrúkaðra fata-
sölubúð 1 Vestur Canada.
479 Notre Dame Avenue
GISLI GOODMAN
TINSMIÐTin.
Verkstæði:—-Horni Toronio St. og
Notrc Darae Avc.
l'hone
Gnrry 29SS
llelmlllM
ííarry SIMI
FÍNASTA SKÓVIÐGERÐ.
MJög (tn skð viögerO á mellan þú
biöur. Karlmanna skór hálf botn-
aölr (saumaö) 15 minútur, gútta-
bergs hælar (don’t sllp) eba leBur,
2 mínútur. STEWART, 1U.T Pnolfte
Ave. Pyrsta búb fyrlr austan aöal-
strætl.
J. J. BILDFELL
FASTEIGNASALI.
L'ulon Hnnk otb. Floor No. 520
Selur hús og lótSir, og annatJ þar &H
iútandi. útvegar peningalán o.fl.
I'hone Alaln 2*tsX
......... , ... i frétta síðan eg rcit þér siðast. Hið
sjondeddarhnngmn skær og fogur. Sæmundur Björnsson, bóndi
óhbu8arlokafera8fræðaKatnnujauslan f(.. SasUatchewan. (ló úr
a, ao petta muni vera stjarnan, sem i , ,, . . , . , .. . .
’ . . #a. Jlf , ’ I krabbameini her lija tenKtlasyni sin-
vitnngarnir foru eflir alla le.ð Ul l tvejnl dætruin. Mr. og Mrs. |
Bethlehem ; það vissi Katrin fullvri. | FolniCT „laðgerði Björnsson. -
þvj all.r vita i.ll i kaupstaðnum, en • Hig sigara J(lhann Arnason, stjúp-
O i v.u ui svcit. j faðir þeirra Gísla og Bjarna Jóhanns i
Nu beygir vcgurinn i siðasta sinn- í sona við Hallson. —Beggja þessaraj
ið. Og um blaðlaus trjágöng lindi-, manna verður óefað getið siðar af
trjánna getur nú að Hta kyrkjuna áj hlutaðeigen(lUm.
Spöngmn uppljómaða. Utanvert við , siðan hefir og gift sig Jóhann Lin- J
kyrkjugarðinn hefir kindlunum ver-j dal og Kriða Olson. Jóhann er sonurj
ið varpað i kös, og ökumennirnir. Þorsíeiiis Þorsteinssonar, bróður j
sem búnir eru að spretta af hestun-! j(>ns Þorsteinssonar reiðhjólasala i
um og koma þeirn i hús, eru nú aðj Winnipeg (nú á Gimli). Iljónavígsl-
orna sér við eldinn. Páll kaupmaður an ty)r fram i hinu nýja húsi brúð-
lætur hvina i keyrinu og ekur nú gumans (hússins var getið i hinu
fyrirmannlega i stórum sveig um-; fyrra bréfi minu) og gaf sira Sig-
hverfis bálið, en lætur Ivestana, urður ölafsson þau saman, að við-
hringa makkann uin leið franlan i stöddum nokkrum vinum og vanda-
bændurna. mönnuin hlutaðeigenda. Þeim fylgja
Við sáluhliðið hitta þau Pétur og bugheilar hamingjuóskir ótal vina
konu hans og háan, grannvaxinn inn á hina nýju braut þeirra.
pilt. Fólkið heilsast, óskar hvert Heyrt hefi eg, að nokkrum hafi
öðru gleðilegra jóla og spyr almæltra mislikað það, er eg talaði um tizk-
tiðinda. Og er það hefir masað una hér, “að fara héðan ógiftur og|
drukklanga stund, er farið að koma giftur”. Eigi var það sagt i \
hringja aðra hringingu, en þá geng-j illri meinin-gu til neinna; enda ó-
ur fólkið til kyrkju. Þar er kalt eins hjákvæmilegt i sumum tilfellum, svoj
og á klakanum, en enginn vill láta; sem þar sem annað parið á annars-j
neitt á sér finna; enda líka i góðunij staðar heima og giftist áður en það j
hóp, og reyna menn að halda á sér kveður áttlvaga sina til að setjasl j
hita með söngnum og með því að' annarsstaðar að. Ekki heldur meinti |
hlusta á prédikunina. En æskan hef-j eg að drótta þvi að neinum, sein ei
ir að mörgu að hyggja, og smáfólk- eru í söfnuði, að þeir væru þar, og
ið fer sinna ferða um kyrkjuna til j væru þess vegna skyldugir til að|
þess að dást að öllum kertaljóman-j nota safiiaðarprestiiin. Allir eru vit-j
j anlega frjálsir að nota til þeirra j
t verka þá er þeim sýnist. Ilitt finstl
! mér samt eðlilegra, að unna þeim
j ínanni, er vel er þektur og vel lið-
j inn af öl'lurn, þess fjár, er slikt starf J
j á tilkall til, fremur en ókunum og ó-j
j viðkomandi mönnuni. Bið eg þvi
j engan, að taka jiessa athugasemd í
hinu fynti bréfi minu sem sprottna
af öðru en réttlætis tilfinningu, en
: engum kala til neins.
j Veður hefir verið hið versta all-j
j an janúar og febrúar byrjar með
j fannmokstri. Það væri synd að segja
j að þetta árið komi veturinn ekki við
j oss Strandarbúa. F'rosit og snjóar;
fannfergja eða fanndýpi hefir ei orð-
ið mjög mikið við sjóinn. En sifeld j
frost. í kringum 21. þiðnaði þó upp |
i og brast þá á með stormum og regni,
uppihaldslausu að kalla, þar til á j
sunnudagsmorgiminn þann 24., iþá
snerist veðrið aftur upp í stórhríð |
og fraus upp aftur. Siðan hafa veriðj
i PAUL BJARNASON
I'AST12IGNASAI,I.
Selur e!ds, lffs, og slysaúbyrgb o*
útvegar penlngalún.
WYNYARD,
-SASK.
J. J. Swanson
H. G. Hlnrlksson
J. J. SWANSON & CO.
FASTKIGNASAI.AR og
l»cnlu&rn lulMnr.
Talsíml Maln 2697
Cor. Portage and Garry» Winnlpeg
Graham, Hannesson & McTavish
LOGFRÆBItlGAR.
907—908 Confederatlon Lif« Bldg.
Phone Maln 3142
WkNMI’Ba
Arnl Anderson K. P. Garlai>4
GARLAND& ANDERSON
una'ii lanxGiH.
Phone Maln 1561
'01 Electric Railvray Chambert
Dr. G. J. GISLASON
l’hyglclnu uiu) Surgeon
Athygli veitt Augna, Byrna og
Kverka Sjúkdómum. Asamt
innvortls sjúkdómnm o* upp-
«kurÖI.
is Soiitb 3rU St.. tiraud Forka. N.D,
Tnl«ftiil Tlatii .vtui!
Dr. J. G. SNÆDAL
TA > M. KKN 11»
Suite 313 Enderton Biouk
Cor. Portage Ave. og Hargrave St.
Dr. J. Stefánsson
4*11 IIO\ n UUH.D1NG
Horni Portage Ave. og Kdmonton St.
Stundar eingöngu augna, eyrna.
nef og kverka-sjúkdóma. Kr aö hitta
frá kl. 10 ti 1* 12 f.h. og kl. 2 til 5 e.li.
TALSÍMI: MAIN 4742
Heimili: 105 Olivia St. Tals. G. 2315
Torpedór þessar renna af samanþrýstu lofti, sem er í þeim sjálfum og er
útbúningur sá fíngjör mjög. Hver ein torpedó kostar mörg þúsund dollara.
stöðug frost, alt frá frostpunkti og ^
ofan i zero,- og oftast stormar. Myll- J f
ur allar hættar vegna frostanna. — f
Já, þettffl þykir oss hér nógu kalt. —j t
Krankleiki nokkur liefir og verið;
mest Jietta. Lagrippe — kvefveiki.
Sagl er, að hér eigi að koma upp
lýsis- eða grútar-verkstæði, sem
kosta muni 830,000. Heyrst hefir
lí'ka, að hið mikla laxveiða og nið-
ursuðufétag, Alaska Packers Associ-
ation, ætli að flytja aðal-skipastöðv-1
ar sínar hingað til Blaine. Og gætu
bæhír hjálpað áfram slíkum hlut-
mn myndi það vafalaust verða. En
sem stendur er Jiað að eins fregn.
Vist inundi það hjálpa Blaine áfram,
— gjöra ínörgum lífvænt hér, sem
' annars er Jiað ekki. Þvi menn geta
Vér höfum fullar blrgðir hrein- f
ustu lyfja og mefcala. Komií á
me6 lyfsefcla y?iar hingat5, vér ▼
gerum metiulln nákvæmlega eftir
ávísan læknlsins. Vér sinnum
utansveita pöntunum og seljum
giftingaleyfi.
*
j COLCLEUGH & CO. *
f Notre Dmne & Sherlirooke Stw. ^
^ Phone Garry 2690—2691 ^
^ ^ #
A. S. BARDAL
selur likkistur og annast um út-
farir. Allur útbúnaSur sá besti.
Knnfremur seiur hann allskonar
minnisvartla og legsteina. :
813 SHERBROOKE ST.
Pboue G. 2152 WINNIPRG