Heimskringla - 17.02.1916, Page 2

BLS. 2
H E I M S K R I N G L A.
WINNIPEG, 17. FEBR. 1916.
Undirbúningur fóður
tegunda.
| gjöra það linara undir tönn; en lang
bezt er að inala kornið. Hafra og
hveiti skyldi aldrei sjóða handa
neinni skepnu. —S.—
Ein af hinum algengu spurning-
um á bændafundum og annarsstað-
ar, er það, hvernig skuli undirbúa
hinar ýmsu fóðurtegundir til að
gjöra þær lystugri og til að fá sem
mest næringarefni úr þeim.
Borgar sig að mala eða sjóða korn-
tegundir áður en skcpnum er gefið?
Þessari spurningu er ekki hægt
að svara játandi eða neitandi; það
er undir ástæðum og atvikum kom-
ið. Fram að miðri nitjándu öldinni
höfðu efnafræðingar og bændur yf-
irleitt þá hugmynd, að því meiri
tima sem maður tæki til að undir-
búa fóðurtegundirnar áður en
skepnunum væri gefið, þeim mun
léttara yrði að melta þær, og gæfu
skepnurnar því meiri arð af sér.
Eða með öðrum orðum, að inaður
ætti að spara þá krafta, sem annars
færu til að tyggja fæðuna, og gjöra
hana þeim mun léttari að melta. Til-
raunir i seinni tið hafa sýnt, að hug-
inynd þessi er algjörlega röng. Yfir-
lcitt má leggja niður þá reglu, að
það borgar sig hvorki að mala eða
sjóða kornið; en þó hefir þessi regla
inargar undantekningar. Það er und-
ir þvi komið, hvaða skepnum er gef-
ið það og hvaða ásigkomulagi þær
eru í, og eins hvaða korntegundir
eru gefnar.
Yfirleitt borgar sig ekki að mala
korntegundir handa nokkrum hesti,
sem hefir nógu góðar tennur til að
gjöra það sjálfur. Trippi og iðju-
lausir hestar sérstaklega þurfa hrcyf
ingu og áreynslu til að við halda
heilsu og kröftum, annars dvínar
lífsþrekið. Ef að slíkir hestar hafa
nógan tíma og nógu góðar tennur til
að mala kornið réttilega, þá gjörir
það þeim mjög inikið gott. En stund-
um ber það við, sérstaklega að sumr-
inu, að hestar hafa svo harða vinnu,
að þeir hafa ekki tima til að mala
kornið, og þá borgar sig að mala
fyrir þá.
Hestar eru lengur að tyggja ómal-
aða hafra; en á meðan að þeir eru
að þvi, er línsterkjan að breytast í
sykur og þess vegna hægra að melta
síðarmeir. En ef að hestar hafa þann
ósið, að glevpa i sig hafrana, án þess
að tyggja þá, svo þeir fari heilir i
gegnum þá. verður að gefa þeini
bran eða malaða liafra. Þó að malað
korn hafi reynst allstaðar eins vel
og sumstaðar betur en ómalað, þá
verðum við að taka til greina fvrir-
höfn og kostnaðinn við að mala. og
oftast er munurinn svo lítill, að ekki
borgar sig að taka þá fyrirhöfn.
Fyrir mjólkurkýr og svín hefir
æfinlega reynst bezt að mala kornið
|iví slikar skepnur gle.vpa það
annars of fljótt, og það fer ínikið af
þvi öskemt i gegnum meltingarfær-
in. Það getur samt verið spursmál
með hveiti, hafra (ig inaís, ef gefið
er ungum gripum eða uxum, er ver-
ið er að fita til markaðar. En rúg
og bygg þarf að mala handa ölluin
skepnum. Líka væri bezt að mala
allar korntegundir handa nautgrip-
um, ef hægt er að mala þær billega;
en það er ekki til neins að gefa
bygg öðruvísi en malað, því það er
bæði hart og ólystugt og vökvarnir
í meltingaifærunum hafa engin á-
hrif á það. Allar korntegundir verð-
ur að mala fyrir svín, hvort sem þær
eru harðar eða linar.
Aftur á móti cr stór skaði að sjóða
korn, þvi að við suðuna koma fram
efnafræðislegar breytingar. Marg-
ítrekaðar tilraunir hafa sýnt, að
soðið korn hefir 10 til 15 prósent
ininna næringargildi en ósoðið. —
Sumir efnafræðingar jafnvel halda
þvi fram, að soðnar baunir hafi
helmingi minna næringargildi en ó-
soðnar. Suðan breytir sumu af hotd-
gefandi efnunum og gjörir þau ó-
ineltanleg, en hefir en.gin áhrif á
hin viðarkendu efni.
En |)ó að suðan sé svona skaðleg,
þá er það nauðs.vnlegt stunduin til
að gjöra matinn lystugri handa
skepnunum, Kartöflur hafa æfinlega
litið fóðtirgildi, og borgar sig ekki
að gefa skepnum |i:er. þegar verðið
er þolanlegt. En það kemur oft fvr-
ir, að bændur hafa mikið á hendi,
og enginn markaður fyrir þær, ogí
verður þá að gefa þær svínum og
nautgripum. Svin fást ekki til að eta
þær ósoðnar, svo sjóða verður þær I
til að gjöra þær lvstugri, en um leið:
næringanninni. Svínum er oft gefið
soðið bygg. þegar ekki er hægt að
fá það malað. Undir þeim kringum-
stæðum væri betra að bleyta það i
vatni í einn eða tvo daga, til að
Orlausn kornræktatil-
rauna í Saskatoon.
■ ♦---
Visindalegar rannsóknir hafa
leitt í ljós, að meiri arð má hafa af
jarðrækt með þvi fyrirkomulagi, að
sá mismunandi tegundum i akurinn
með fárra ára millibili. Eins og gef-
ur að skilja, þá útheimtist meira af
vissum jarðefnum til þess að efla
vöxt og viðgang einnar plöntuteg-
undar en annarar. Til þess þvi að
vinna upp frjóefnin úr jörðinni sem
jafnast, og hafa þannig sæmilega
uppskeru á hverju ári, skifta menn
um tegundir með tiltölulega stuttu
tímabili. — Eftirfylgjandi skýrslur
sýna úrlausn á tilraunum í þessu
efni, sem gjörðar voru í Saskatoon
árið 1915.
Mismunandi ræktunar-aSfer'ðir á
hveiti akri.
Ellefu mismunandi aðferðum var
beitt við ræktun hveiti akurs og
reyndist sú aðferðin bezt, að brenna
kornstangar-broddana (stubble) að
vorinu, herfá tvisvar með diskherfi,
pressa svo akurinn með akurpressu
(packer) og herfa siðan með gadda-1
herfi. Með þessari aðferð gaf akur-
inn meiri uppskeru, heldur en þar
sem öðrum aðferðum var beitt, að
undanskildu þvi, að grunnplægja
snemma að haustinu og vinna akur-
inn vel á eftir.
Tilraunirnar sýndu, að uppskera
var eins mikil þar sein sáð var i ó-
piægðan hveitiakur, sem var laus
við illgresi af öllu tagi, eins og akri,
sem var ekki hreinn og sem var
plægður að vorinu fyrir sáning.
; Tafla, sem sýnir mismun á upp-
skeru eftir niðurröðun teg-
unda þeirra, sem sáð
var árlega.
Hveiti.
Á eftir hveiti: 24 bushei 51 pd.
Á eftir flaxi: 27 bushel 53 pd.
Á eftir baunum: 32 bushel 7 pund. j
Á eftir rófum og kartöflum: 33
bushel 25 pund.
Á eftir maís: 34 bushel 44 pund. j
Á hvildum akri: 38 bushel 32'!> ;
;pund.
Hnfrar.
Á eftir hveiti: 68 bu.13 pd.
Á eftir flaxi: 66 bu. 31 pd.
| Á eftir baunum : 63 bu. 33 pd.
Á eftir rófum og kartöflum: 681
; bll. 13 pd.
Á eftir maís: 69 bu. 29 pd.
Á hvílduni akri: 81 bu. 21 pd.
Hijgg.
Á eftir hveiti: 29 bu. 45 % pd.
j Á eftir flaxi: 31 bu. 37 pd.
Á eftir baunum: 30 bu. 10 pd.
Á eftir rófum og kartöflum: 31
j 12 pd.
Á eftir mais: 36 bu. 47 pd.
Á hvildu landi: 38 bu. 13% pd.
b'lax.
I Á eftir hveiti: 19 bu. 27 pd.
Á eftir flaxi: 18 bu. 15 pd.
Á cftir baunum: 23 bu. 38% pd.
Á eftir rófum og kartöfluin: 22
; bu. 23% pd.
j Á eftir maís: 26 bu. 28 pd.
Á hvíldu landi: 21 bu. 36% pd.
Vor-fíúgur.
Á eftir hveiti: 24 bu. 38% pd.
Á eftir flaxi: 31 bu. 5% pd.
Á eftir baunum: 30 bu. 1514 pd.
Á eftir rófum og kartöflum : 32
bu. 2314 pd.
Á eftirmais: 32 bu. 12% pd.
Á hvildu landi: 34 bu. 11% pd.
Kartöflur.
Á eftir hveiti: 158 bu. 4% pd.
Á eftir flaxi: 222 bu. 58 pd.
Á eftir baunum : 242 bu. 40 pd. j
Á eftir rófum og kartöflum: 231 i
I bu. 31 % pd.
Á eftir maís: 272 bu. 11% pd.
Á hvíldu landi: 244 bu. 50 pd.
Tilraunir á nýplægðum akri
(breaking) á graslendi.
Það hvenær akurinn er ný-plægð-
ur hefir stórmikla þýðingu, hvað
1 uppskeru-magn snertir. Eftirfylgj-
andi skýrsla sýnir árangur af til-
raununi, sem gjörðar voru í þessu
efni:
Tilraunir með bygg.
Uppskera aí akri, sem var ný-
plægður sama voriÖ og sáð var: 18
bu. 40% pund.
Uppskera af akri ný-plægðum í
september haustið áður en sáð var í
hann: 25 bu. 12% pd.
Uppskera af akri, sem var ný-
plægður i ágúst: 33 bu. 20 pd.
Uppskera af akri, sem ný-plægð-
ur var í júli: 38 bu. 30 pd.
Uppskera af akri, sem ný-plægður
var í júní: 43 bu. 10 pd.
Tilraunir með hveiti.
Uppskera af akri, sem ný-plægður
var á sama vori og sáð var: 22 bu.
15 pd.
Uppskera af akri ný-plægðum i
september árið áður: 23 bu. 4. pd.
Uppskera af akri plægðum i ágúst
mán.: 28 bus. 8 pd.
Uppskera af akri plægðum i júli:
33 bu. 37 pd.
Uppskera af akri plægðum i júni:
37 bu. 1 pd.
Þessar tilraunir Iciða i Ijós, að það
er óheppilegt, að ný-plægja að haus,-
inu eða vorinu. Fyrri partur sum-
arsins cr eini rétti tíminn til þess.
Ársþing Manitoba
Grain Growers.
—»- - -
Hcitasta föðurlandsást, meiri mcnt-
un, betri samvinna, frjálsari
verzlun og bindindislög-
gjöf eru cinkenni
fundarins.
Á föstudaginn liinn 17. janúar
lauk þessum merkilega ársfundi fé-
lagsins. Aldrei hefir hann verið bet-
ur sóttur; aldrci hafa umræðurnar
verið jafn vandaðar aldrei hafa á-
lyktanir fundarmanna verið á jafn
góðum grundvclli bygðar og aldrei
hefir einingin manna verið jafn
sterk og á fundi þessum.
Sainvinnan sýnir sig í fundar á-
lyktununum: um samvinnu lög-
gjöf, opinber sláturhús og lánfélög
bænda upp á akuryrkju-afurðir. Á
fundinum var þungur undirstratíhi-
ur um nauðsyn ineiri og fullkomn-
ari mentunar, ekki einungis i þeiin
sérstöku atriðum, sem félagsmenn
hafa verið að berjast fyrir, heldur i
greinum ýmsum, sem menn ekki enn
þá hafa haft tækifæri til að fra'ðast
um.
Ávarp forseta.
öruggur og ódeigur talaði Hen-
ders forseti um mál þau hin mörgu,
sem fyrir Grain Groxvers félaginu
liggja, og einnig þau, er snerta Can-
ada- þjóðina, sein einn hluta Breta-
veldis.
Hann harmaði nauðsynina, að
þurfa að neyðast til að fara út i
stríð þetta, og tók hart á hermanna-
valdinu; en tók það þó fram, að al-
gjörlega óumflýjanlegt væri, að
leiða til lykta starf það, sem Banda-
menn hefðu sett sér. hvað sem það
kostaði. Með sterkum orðum hvatti
hann hvern þann mann, að ganga í
herinn, sem til þess væri fær, og
lýsti hinni þungu ábyrgð á öllum
þeim, sem yrðu heima að sitja. Á
þeim hvildi skyldan, að láta þá ekk-
ert skorta, sem í herinn færu, hvorki
fæðu né vopn eða skotfæri, og sjá
um, að þetta kæmist alt til þeirra.
Hann kvað auðvelt að sýna það,
að verð það, sem bændur fengju fyr-
ir vörur sínar, væri ekki of hátt og
ekki meira en svo að það nægði til
þess, að haida iðnaði og jarðrækt i
blóma í framtíðinni. En erfiðara
þótti honum að fást við flutning og
meðhöndlun vörunnar á markaðinn,
og benti á flutningsgjaldið yfir hafið
— 40 cent undir bushelið, þar sehi
8 cents þótti of mikið fvrir nokkr-
um árum.
Hvað Patriotic Acre Fund snerti,
kvað hann menn hafa tekið því
nu'ðlungi vel og skoraði fastloga á
menn, að sýna nú eldlegan áhuga á
því, hver í sínu félagi, að leggja
drjúgum af mörkum til |)ess að
halda uppi heiðri og tilveru þjóðar-
innar. Sagði hann að það va*ri
ineira en draumur, að hugsa sér al-
þjóðasamband og dómstóla með al-
þjóða lögreglu að baki, og myndi
það vinna að friði meðal þjóðanna
í framtiinni, þangað til jjjóðirnar
þyrftu ekki að hirða íneira um
landamæri sín, en nú gjöra Canada
og Bandaríkin.
Þá talaði hann uni andróður gegn
félaginu i byrjun, háð og skort á
bræðraanda. Hann kvað kyrkjuna í
fyrstu af misskilningi hafa verið fé-
laginu andstæða.. En þegar félags-
menn komu heim af fundunum og
skýrðu frá bróðuranda þeim, sem
ríkti, þá hefði það farið að lagast.
Menn hefðu lagt of mikla áherzlu
á framleiðsluna, en útbreiðsla auðs-
ins væri alt að einu frjósamur akur
að vinna í. Og menn ættu að fyrir-
byggja, að nokkrir menn gætu hrúg-
að auðæfum saman, eða látið auð-
inn ganga óskcrtan til eftirkomenda
sinna, þegar þeir þá ekki sjá ábyrgð
sina og skyldur við mannfélagið,
sein þeir lifa í.
Hann talaði um, að menn þyrftu
að kynna sér miklu betur hina
beinu löggjöf, sem búist er við að
innan skamms muni verða lagt sem
lagafrumvarp fyrir þingin i hinum
ýmsu fylkjum; einnig gat hann um
aukning atkvæðisréttarins.
Hann kvað það góðs vita, að flutn-
ingafélögin væru farin að gjöra sér
far um, að skilja og þekkja skoðanir
bændanna. Þetta liefði komið í Ijós
á þessu ári, þogar forseti og skrifari
félagsins voru aðspurðir, þegar um
málefni var að gjöra, er snertu hag
bændanna. Og það varð áþreifan-
legt, þegar farið var að hjálpa bænd-
unum með sáðkorn síðastl. ár.
Þá mintist hann á málfundi við
Manufacturers Association og við
Board of Credit Men's Association
og fleira. Og kvað þá fundi geta til
góðs orðið, ef að slept væri sér-
plægni og eigingirni. Fulltrúar
bænda myndu koma þangað einlæg-
ir og fúsir til samvinnu til að leysa
vandamál þeirra og annara; en þeir
ætla sér ekki að láta fulltrúa auð-
manna eða stjórnarmálgagna véla
sig eða hafa að ginningarfíflum.
A einuin fundinum hafði Manu-
facturcrs’ Association gengið inn á
það, að senda sameiginlega nefnd
manna af báðuin flokkum til stjórn-
arinnar, og biðja um, að stjórnin
setti nefnd til að rannsaka kostnað
á framleiðslu í þreinur hinum stærri
iðngreinum og i verksmiðjum, á
flutningi og afurðum jarðyrkjunnar.
Og ef þyrfti skyldi meta til verðs
verksmiðjur allar með áhöldum og
,ætla hæfilegan ágóða þeim, sem iðn-
aðinn rækju; og væru einhvcrjar or-
sakir til verðhækkunar, )>á skyldi
athuga þær og sjá ráð við þehn.
Nefnd þessi hefir nýlega verið
sett; en engin merki sjást þess, að
hún hafi nokkuð unnið af þvi, sem
hún átti að gjöra eftir fundarákvæð-
unuin. Og ekki voru bændur neitt
spurðir um það, hverjir skyldu í
nefndinni vera, eða hvað langt störf
þeirra næðu. ()g hið inest varðandi
atriði, sem nefndin gaf bendingu
um, var einskis virt og tekið fyrir
rannsókn, hvað það snerti. En sein-
asti fundurinn í Winnipeg virðist
hafa steyiit köldu vatni yfir stór-
inennin, hvað samvinnu snertir.
Loks endurtók forsetinn hin fyrri
orð sin um stærri markað, billegri
peninga og opinbera eign á ntilitics
and naturul rcsources.
Skýrsla forstjóra.
Skýrslu forstjóra (directors) lagði
fram Pétur Wright og sýndi hún, að
aldrei fyrri hefðu jafn inargir félags
menn borgað gjöld sín siðan félagið
myndaðist, og væri það vottur um
þrif og áhuga félagsmanna.
f Patriotic Acrc Fund hefðu fá-
einir sent fé inn; en nægar voru
sannanir þar fyrir miklum pening-
um, sem safnað hafði verið og var
á leiðinni til félagsins.
District Associations hafa stofn-
aðar vcrið í öllum sveitum Canada
og fundir haldnir i hverju kjördæmi
og meðlimum félagsins í hverju hér-
aði gefinn kostur á að útnefna menn
í stjórnarnefndina.
Bændalán og markaður á lifandi
gripuin var tekið til mnræðu. Sýnt
var fram á, hvað æskilegt væri, að
hjálpa fjárhagsnefndinni til að afla
sér upplýsinga um ástand jarð.vrkj-
unnar.
Eftirfylgjandi ráðlegging frá lög-
mönnuni um gaddavira og opna
brunna á eyðilöndum var upp lesin:
í lögunum er enginn skyldur til
að girða land sitt, til þess að verja
landið ágangi gripa annara ipanna.
Og hver gripaeigandi er skyldur að
gæta gripa sinna, að þeir gangi ekki
á annara löndum, eða hann verður
sjálfur að eiga á hættu meiðsl
þeirra. Og ef því gripir ganga af
löndum eigenda sinna, og inn á land
annara og sumir þeirra meiðast eða
særast, svo sem í opnum brunnum
eða hættulegum girðingum, þá get-
ur eigandi gripanna engar skaða-
bætur fengið, En sé háski þessi
nærri aðalvegi, þá eru lögin önnur.
Því að það er skýrt tekið fram í lög-
um, að enginn megi hafa grafir eða
h/iska nokkurn nálægt aðalvegi, og
ef að gripir ganga eftir aðalvcgi og
sumir fara utan vegar og skaddast
BLUE R/BBON
KAFFI
OG
BAK/NG POWDER
Heimtaðu æfinlega BLXJE RIBBON
KAFFI og BAKING POWDER.
Eins og allar aðrar fæðutegundir af
BLUE RIBBON hreinu fæðuteg-
undum eru þessar tegundir hinar
ágætustu og seldar með ábyrg* að
mönnum líki þær eða cf ekki að
skila þér verðinu aftur. : :
REYNDTJ ÞÆR.
af háska þessum, rétt hjá veginuin,
þá getur eigandi gripanna heimtað
skaðabætur fyrir af eiganda lands-
ins, sem háskinn er á. En hafi ó-
kunnugur maður lagt háska þenna á
landið og eigandinn viti ekki um
það, þá er eigandinn ekki sekur,
heldur maðurinn, sem liáskann lét
þar eftir.
Við rélt hjá aðalvegi (close to a
highway) er það táknað, að það sé
svo nærri, að forsjáll maður með
meðalviti hefði séð að likindi væru
til þess, að slys kynnu að hljótast af
þvi fyrri eða síðar, fyrir það, hve
nærri það væri veginum.
Dæmi eru til þess, að cigandi eða
ábúandi landsins neyðist til að girða
land sitt til þess, að varna gripum
nábúans að ganga á þvi. Eitt dæmið
er það, þegar hann hefir samið við
nágranna sinn um að girða. Og sé
svo, en hann vanræki að girða, eða
halda við girðingunni, og ifyrir þá
vanrækslu ganga gripir nágrannans
á land hans, og sumir þeirra meið-
ast af háska þessum, þá er sá hinn
sami sekur og verður að gjalda
skaðabætur.
En ekki er hann sekur, þó að
gripir einhvers annars manns kom-
ist inn á land hans og meiðist, þvi
að hann hefir enga samnin.ga gjört
við þenna mann.
Annað dæmi er það, þegar mað-
ur einn er skyldaður með lögum að
girða. Þetta á sér stað uin járnbraut-
ir. Járnbrautarinenn eru skyldugir
að girða, til þess að gripir fari ekki
út af landinu meðfram járnbraut-
inni. Og cf að maður á land með-
fram járnbraut og hefir þar gripi, en
þeir komast út af landinu fyrir ó-
nýta girðingu milli landsins ogjárn-|
brautarnnar, þá liggur sökin á járn-
brautarfélaginu. En hafi gripirnir
engan rétt haft til að vera á landinu,
þá liggur engin sök á járnbrautarfé-
laginu; og ef að gripir annars
j manns (strangers) ganga inn á land
j þetta og skaðast, þá liggur engin sök
já járnbrautarfélögunum, því að grip-
j irnir voru sekir áður en þeir komu
j á brautina.
Lög þessi breytast, þegar aukalög
eru samin, sem gjöra það að lögum,
að gripir inegi lausir ganga vissan
part af árinu.
í sveitum, þar sem þessi aukalög
gilda, eru eigendur landsins ábyrgð-
arfullir fyrir skaða þeim, sem grip-
j irnir hljóta um þenna tíma árs, sem
j tiltekinn er, þegar einhver háski
I liggur á landi þeirra, svo sem
j brunnur. En landeigandinn er ekki
i ábyrgðarfullur, ef að þessi háski er
] cðlilegur og fylgir landinu, svo sem
i kfettur eða fen. Háskinn verður að
l vera gjörður af mannahöndum, og
er þó eigandi landsins ekki sekur, ef
að ókunnur maður hefir, án hans
vitundar, lagt háskann þarna.
Skýrsla skrifara.
Innkomin gjöld fyrir 1915 sýndu,
að meðlimatala félagsmanna hafði
aukist. Erfitt að fá fullnægjandi
skýrslur frá deildum félagsins. f
nóvember voru send bréf til 390
deilda og óskað eftir nákvæmum
skýrslum uin starfsemi þeirra. Af
þeim voru 81 deildir búnar að svara
fyrir árslok. Af skýrslum, sem inn
voru sendar, voru 30 sem greindu
frá, að allir félagsmenn skráðir
hefðu borgað gjöld sín; 15 gátu ekk-
erl um tölu félagsmanna á skránuin,|
en töldu þá, sem borgað höfðu gjöld !
i sín. 39 dcildir höfðu 692 félaga áj
skránum uinfrani þá, sem borgaðj
höfðu gjöld sín.
Síðan félagið byrjaði hafa deild-j
irnar horgað inn $35,460.00 á 13 ár-!
um, eða $2.728.00 á ári.
Skortur á ensku kunnáttu.
Félagið sendi út sérstakan mann til j
að stofna ný félög, og var hann á
ferðinni frá 1. janúar til 1. ágúst, og
frá 15. nóvember til ársloka. Fór
hann á inilli hinna útlendu inanna
austur og norður af Winnipeg, og
þó að honum gengi nokkuð vel, þá
kvað hann vandræði að halda þeim
saman, og kæmi það af þvi, að þeir
hefðu engin rit eða blöð á sínu
máli, er fjölluðu um mál þessi, og
manni, sem ekki talar aðra tungu en
ensku, er ómögulegt að láta fóík
skilja sig, eða skýra fyrir mönnuim
aðalatriðin í hreyfingu Grain Grow-
ers félagsins.
Skýrsla eftirlitsmanna.
Tekjur allar $7,636.37; í sjóði $13.-
50; á banka $750.90. Patriotic' Acrc
Fund, tekjur $2,630.01; af því var
gefið í Belga sjóðinn $15.90, en til
Rauðakrossins $13.53. Á banka eru
$2,778.85. í War Rclicf sjóðinn komu
$2,778.85 og af þeim gengu $2,470.25
til Belga, en $98.25 til Rauðakross-
ins og $159.25 til Patriotic Fund.
En eftir því sem fundarmenn
skýrðu frá, var enn i höndum skrif-
ara hinna ýmsu deilda $10,000.00 i
peningum og tvö þúsund bushel af
hveiti.
THE CANADA
STANDARD LOAN CO.
\ftnl Skrit'niot’n* Winnipcgr
$100 SKULDABRÉF SELD
Til þæginria þeim sem hafa smá upp
hæ'ðir tll þess at5 kaupa sér í hag.
Upplýsingar og vaxtahiutfall fæst á
skrifstofuhni.
J. KVLK, Itá ^snin hur
42S Mnln Street. WINNIPKG
MARKET HOTEL
114» l*rln«M*MK Street
á móti markaðinura
Bestu vínföng, vinrilar og at5-
hlyning góð. íslenkur veitinga-
maður N. Halldórsson, leiðbein-
ir islendingum.
I*. O'CO.WKL, Kiganrii Winnlprg
Ein persóna ífyrir riaginn), $1.60
Herbergi, kvelri og morgunver'ður,
$1.25. Máltíðir, 36c. Herbergi, ein
persóna, 50c. Fyrirtak í alla staði,
ágæt vínsölustofa í sambandi.
TulMfnii Gnrrj 1Í2Ö2
ROYAL 0AK HOTEL
Cbn«. OuntnrHNon, rlgandl
Sérstakur sunnudags raitSdagsvertS-
ur. Vín og vindlar á bortium frá
klukkan eitt til þrjú e.h. og frá scx
til átta atS kveidinu.
2SS MAIIKKT ST. WINNIPBC
BrúkaBar saumavélar meti hæfilegu
vertii; nýjar Singer vélar fyrlr pen-
inga út í hönd etSa til leigu. : :
Partar í allar tcgundir af vélum;
atSgjörti á öllum tegundum af Phono
graphs á mjög lágu verSi. : :
J. E. BRYANS
531 SARGENT AVE.
Okkur vantar duglega “agenta” og
--------* verksmala.----
Isabel Cleaning and
Pressing Establishment
.1. \\ . <|l I N \, cÍKnndl
Kunna manna bezt að fara með
LOÐSKINNA
FATNAÐ
Viðgerðir og breytingar
á fatnaði.
Phone Garry 1098, 83 Isabel St.
liorni McDermot