Heimskringla - 02.03.1916, Blaðsíða 1

Kaupið Heimskringlu.
Iiorgið Heirmkringlu áður cn
skuldin hu-kkar! — Heimskringla
er fólksins blað.
Flowers telegraphed to all partc of
the world.
THE ROSERY
FLORISTS
Phones Matn 194. Ntght and Sun-
day Sher. 2667
2S» DOM1.D STUEKT, WI.VXIPKO
XXX. AR.
Frakkar standa sem
bjarg fyrir Þjóðverjum
Yít gátum um þíið i scin;rsta blnði,
;ið í'jóðverjur hefðu flutt suður um
lielgiu langsir lestir af hermönnum
<>g vnfinuni og stefnt suður á Frakk-
land, I>að er nú á daginn komið,
hvað þeir hafa ætlað sér með þcssu,
|>vi að hinn 23. febrúar hófu l'jóð-
verjar hroða-áhlaúp á víggrafahring-
inn í kringum Verdun kastalann, og
söfnuðu þangað 7 herdeildum
i orps en i hvcrri þeirra eru hjá
I 'ýzkuin vanalcga 50,000 raanna, og
t ru það þá alls 350 þúsundir her-
manna, sem þcir hleypa þarna á
Frakka. á 25 mílna svæði, og sjálfur
keisari I'jóðverja, Vrilhjálmur blóð,
er kominn þangað, til þess að lita
cftir sláturstörfum.
Kastalaborgin Verdun er á norð-
urhorninu 'á Frakklandi, vcstur af
Mctz. — l'egar hjóðverjar gjörðu
fvrstu árásina á Frakkland, þá gátu
þeir ekkert unnið á Verdun. Verdun
stóð sem klettur í hafinu og rótaðist
<>kki. Þýzkir urðu að sneiða hjá kast-
ala þessum. en vigin vörðu víðan
hring i kringum sig, og svo hefir
cinlægt verið siðan. Nú er það hálf-
hringur, fullar 25 niílur, milli end-
anna, en opið suður og suðvestur,
þeim megin sem snýr til Frakklands.
Á þessuni hring eru skotgrafir
l'rakka og Þjóðverja, en að baki sér
hafa Frakkar kastalann og útvigin
<>11 í kringuni aðalkastalann.
Á norðurkantinn á þessum hálf-
hring réðst nú Vilhjálmur með segj-
um 350 þúsund manna eða þar um.
Jtardaginn stóð dag og nótt, og hörf-
uðu Frakkar úr smábæ einuin uin
uóttina. sem lirabant heitir, þótti
vondur aðstöðu að verja. Fn svo
tóku þcir sér stöðu rétt fyrir aftan.
Hnginn flótti var það, enda sóttu hin
ir ekki eftir. Á miðjum norðurkant-
inum náðu I'ýzkir skotgröfum i
þorpi einu littu, Ilanimout: cn það
voru að cins fremstu grafirnar á 200
til 300 yards. Hart var þó barist, en
inest var það sprengikúlnahrið. Kn
þáð æfla menn, að þetta sé að eins
hyrjunin.
En hclt Verdun slagurinn áfram
hinn 25. febr. Slotaði rcyndar dálít-
ið um nóttina, cn þó cinlægt sama
liríðin; og nú var fullyrt, að þarna
hefðu l'jóðverjar nær 750 þúsundir
inannii, eðu þrjá fjórðu parta úr mil-
ión, til sóknar, því að ank þessara 7
herdeilda (corps),. hver upp á 50
þúsund, voru þar cinar 300 þúsund-
ir hermanna fyrir. eða meira; alt
lið krónprinsins. elzta sonar Vil-
hjálms. Á þctta vist að verða þrauta-
slagur af iiálfu Þjóðverja, og ætla
þeir nú að sýna heiminum, hvað
þeir mega sín. Enda þarf nú á þvi að
halda, þvi að Tyrkir og Búlgarar eru
hræddir og skjálfahdi síðan Rússar
róku Erzerum og brutust inn í bezta
tandið Tyrkjanna, Litlu-Asiu.
Þarna norðan við Verdun er flctt-
nii af járnbrautunum. og geta því
l'jóðverjar inokað til sin hersveit-
um, vopnum, skotfærum og hverju,
sem nöfnum kann að ncfnast, á ör-
skömnium tima.
Þctta var svo áður en striðið byrj-
nði; en nú undanfarið hafa Þýzkir
verið að byggja tvær nýjar brautir
þangað, að eins til þess, að flytja
hermenn og skotfæri á. Þetta vissu
Frakkar og bjuggust einlægt við
kviðu þarna. En fair bjuggust við
henni svona snemma, ekki fyrri en
jörð væri farin að þorna og lengra
komið fram á vorið. Margir kalla
lietta “járnbrauta-slag”, aðrir nefna
það “rikiserfða-slag”, þvi að keisar-
asonurinn var farinn að verða óvin-
sæll, og óvist, hvort Þýzkir vildu
taka hann til höfðingja cftir Vil-
hjálm. En nú kemur Vilhjálmur með
þenna litla liðstyrk og ætlar að
hjálpa syni sinum til að vinna sigur
og tryggja liaun í hásætinu.
En lið þetta er svo mikið, aö tutt-
ugu nienn Þjóðverja sækja þarna
fram á hverjum sex fetumá allri lín-
unni, og reyndar meira, því að aðal-
lega hefir sóknin verið á rúmum 15
mílum, frá Meuse-ánni að austan og
dálítið austur frá Orms, og eftir
kortinu inælist það ekki nema góðar
10 milur.
En enginn efi er á því, að þetta er
harðasti slagurinn á vesturkantin-
um síðan við Marne og Ypres, »<?
kanske einhver harðasti bardaginn í
striði þessu. Fallbyssu- eða sprengi-
kúlna-hríðiu er voðaleg. Þjóðverjar
sópa hvert einasta ferhyrningsfet
aftur og aftur með sprengikúlunúm;
hvergi á svæðinu er nokkurt fet. sem
sprengikúlur þeirra falli ekki niður
á, grafi sig djúpt i jörðu og róti svo
upp mokl og möl og grjóti, svo að
þar er strókur við strók, er þctta
gýs hátt í loft upp. Á meðan þetta
stendur yfir, sést ekki bóla á nokkr- j
um frönskum kolli; þar sést ekkerti
nema sléttan eða hóllinn og kanske
ofurlitlar örður, varla yfir fct á hæð,
þar sem grafir Frakka eru'.
Og þcgar þessi voðabylur cr nú
búinn að ganga í svo og svo marga
klukkutima, þá bólar á hjálmunumj
Þjóðverja; raðir þcirra þéttar scm j
kornstangir rísa upp ein af ann.ari j
og ráða til hlaups. Það er eins ogi
þeir bafi haldið, að allir Frakkarj
væru dauðir og allar fallbyssur og;
hraðskeyttar byssur þeirra molaðar. |
En það er eitthvað öðruvísi; því að
undir eins og blika fer á lijálmana
og 'byssustingina þýzku, þá gægjast
kollar Frakka upp: eftir alt þctta
eru þeir bráðlifandi, og þegar Þjóð-
verjar taka hlaupið, þá gjósa þús-
undir clda á móti þeim og loftið
brakar af sprengikúlum frá Frökk-
um, og þarna liggur hver röðin Þjóð
verja við aðra, eða réttara legst út af j
eða byltist um eða steypist áfram,
þúsund eftir þúsund. Þvi að fangnir
Þjóðverjar segja, að heil “regimen-
tin”, heilar “battalions" hafi gjör-
hrunið niður, svo að enginn stóð
uppi; en þarna kemur ein röðin á
eftir annari á þessu 10—15 milna
svæði. Það cr eins og það ætli að
likjnst sóða-orustunni miklu, þegar
Þjóðverjar tóku Novo Georgievsk á
Póliándi i striði þessu. En prinsinn.
sonur Vilhjálms, þarf að festast í há-
sætinu. og svo þarf náttúrlega að
brjóta licrgarð Frakka, cf hægt er,
þó að það kosti 100 eða 200 þúsund |
mannsUf þegna hans.
En i Parisarborg og uni alt Frakk-
land hafa allir augun á orustu þess-|
ari. Blöðin koma út oft á dag. Menn
hrifsuðu þan úr höndunum á blaða-
drengjunum. öll Parisarborg var
sem i uppnáini; allir voru úti á göt-
unum, að fá fréttir um það. hvernig
orustan gengi. En þó voru allir ró-
legir, því enginn trúði þvi, að Þýzk-
ir gætu brotist þarna í gegn, hvern-
ig sem Vilhjálmur otaði þeim áfrain.
Þýzkir hermenn, sem fangnir hafa
verið i orustu þessari, bera allir, að
sér hafi verið sagt, að nú þyrftu þeir
að duga, því að þetta væri seinasta
áhlaupið. Þeir yrðu að sprengja her-
gárðinn lTakka þarna og |>á væri alt
búið, þá gætu Jieir vaðið inn ál'rakk
land. En þegar þetta er ritað (25. að
kveldi), þá eru litlar líkur fil að þeir
geti það. — Á stöku stað hafa Frakk-
ar hrokkið úr fremstu gröfunum,
einkum vestur undir Meuse-ánni; en
á bak við þessar fremstu skotgrafir
eru aðrar, sein eru miklu traustari
en hinir fremstu. og ekki einfaldar
grafir, heldur margfaldar, og bak
við þær eru kastalarnir. Hún hefir
nú staðið þarna orustan, látlaus sið-
an á mánudaginn og Þýzkir eigin-
Iega ekkert áunnið, nema fremstu
grafirnar, sem þeir ihafa náð, helzt
hægra megin á Meuse-bökkunum og
þrjá eða fjóra smábæji; en fyrir það
hafa þeir nú þegar látið marga tugi
þúsunda (scores of thousands),
segja blöðin.
Þegar keisari kom þarna áður, en
slagurinn byrjaði, lét hann alt liðið
hafa æfingar í herbúðunum, hvernig
menn skyldu haga sér í áhlaupun-
um. Þvi að nú skvldi vel til vanda,
er þefta átti að ríða Frökkum að
fuilu, og má búast við, að ekki sé það
búið ennþá.
Enn frá Verdun.
Að kveldi hins 25. febr. segjast
Þýzkir hafa unnið þorpin á linunoi
norður af Verduri. Ghanipenville,
Gotellah, Marmond, Beaumont,
Chambrettes og Ornes og tekið 10
þúsund 'fanga; en ekki láta þeir
upp, hvað fallið hafi af liði þeirra.
Hinn 26. febrúar hélt sarna hríðin
áfram við Verdun. Og af því að bar-
dagi þessi verður að likindunt merk-
ur í sögunni, viljum vér ögn skýra
frá landslagi þar,
Sjálf kastalaborgin Verdun stend-
ur við ána Meuse, er rennur þar að-
allega til norðurs eða litið vpstan
við hánorður. Hryggir eru upp frá
ánni beggja megin, og liggtir borgin
mest á austurbakkanum; þar eru
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 2. MARZ 1916.
Nr. 23
hryggirnir ha-rri. og eru kallaðir:
"Gotes de Meuse”, vða meuse-hálsar.
Á hæðunum vestan við ána er röðin
af köstulunum á 8 nvilna svæði norð-
ur og suður, en um 2 mílur frá borg-
inni. En að austan eru kastalarnir
11 og miklu rammbygðari en að
vestan. Eru þeir mikið i jörðu niðri,
20 og 30 fet frá yfirborði jarðar,
höggnir i klettinn. Nöfn þeirra eru:
Belleville, Miehel. Souville, Douau-
mont, de Vaux, de Tavannes, de
Moulainville, du Belrupt. du Boel-
lier, du Haudainville og de Geni-
court, og svo einn enn sunnar nokk-
uð. Nyrzti kastalinn er Douaumont,
eitthvað 5 milur norðaustur af Ver-
dun. Frá kastalaborgum þessum hall
ar niður í dalverpi citt austan við
hálsinn. Þonna nyrzta kastala, l)ou-
auniont, segjast Þýzkir hafa tckið
Iiinn 26. En aðrar fregnir báru það
til baka. Þýzkir sögðu. að 24. her-
sveitin (regiment) af Brandenborg-
arliðinu hefði tekið hann. Afturj
komu skeyti á sunnudaginn um há-
dcgi, að Frakkar hefðu náð honum
aftur með áhlaupi.
Flugan um að kastalinn Verdun
væri fallinn í hendur Þýzkra.
Snemma á laugardaginn koni sú
flugufregn, er þaut um bæjinn með-
al landa, að Verðun væri fallinn. að
þýzkir hcfðu vaðið yfir Frakkland,
jafnvel að þeir væru búnir að táka
Paris, og ótal sögur ennþá viðburða-
rikari. Og ekki bætti það utn, þegar
Tribune kom mcð söguna um þetta,
prentaða stóru lctri, og F'rcc Press í
sniáum -stýl. 1 Telegram fundum vér
það ekki. Nú átti stríðið að vera bú-
ið og Vilhjálmur búinn að sigra. —
Suinir voru fullir sorgar; aðrir voru
bálreiðir og skömmuðu Brctann, en
kendu i brjósti um Frakkann. Enn
voru aðrir með alt öðrum svip; ekki
voru þeir glaðir yfir þvi og ekki
sorgfullir. Það var einhver kaldrana
blær yfir þeim. Það var eins og svip-
urinn segði: Þetta vissum við lengi,
þið voruð nógu hreyknir og liroka-
fullir að segja. að Þýzkir myndu
tapa! Hvar standið þið núV Hvar
eru nú Bretarnir? Ilvað geta þessir
aumingjar. sem aldrei hnfa slóðast
áfrani? Var þeim ekki nær að sitja
kyrrum heima?
Það cr fremur leiðinlcgt þetta; en
mönnum cr vorkunn, seni ekkert
þckkja til hins feykilega herbúnað-
ar. scm ómögulega gcta gjört sér
liugmynd uin hin fcvkilegu tihlaup,
þar sem hundruð þúsunda sækja
fram til áhlaups á 8—10 inihim. Þvi
að það ketur liklega nærri, að Þýzk-
ir sæki þarna að með hátt upp í
milíón manna. Vér viljum spyrja
þá, hvernig þeir myndu hugsa sér
að stöðva þessi áhlaup? Hvernig
færu þeir að lirinda þeim af scr,
þegar si og æ rignir sprengikúlum
úr lofti, á hverjum einasta ferhyrn-
ingsfaðmi? Þetta hefir þó verio
gjört i sex daga. og nú, þegar þetta
er skrifað, í sjö daga og nætur, eða
frá þvi á mánudaginn 21. febrúar.
Og um hádegi á siinnuduginn var
Vcrdnn ekki lekin. — Vér tökuni
ekkert fyrir það, að Þýzkir kunni.að
vinna Verdun, en kastalinn sá verð-
ur þeim dýrkeyptur. Þeir tóku ann-
an kastala af Rússum Þýzkir á Pól-
landi, Novo Georgievsk, norður af
Warsaw; en enginn Þjóðverji vill á
það minnast. Vera kann og að
Frakkar sjái sér hag i því, að láta
þá hafa Verdun, þegar þeir eru bún-
ir að borga fyrir hana. En tíminn
sýnir það, og mnrgar kviður þola
þeir ekki slikar.
lvn hitt er barnalegt af mönnum
að ætla, að ein hersveit, seni er að
eins 1200 manns, gæti tekið Verdun
i áhlaupi með öllum þessuin kastul-
um og einum 3 eða 4 hudr-að þúsund
um hermanna fyrir.
Á mánudag var Verdun óunninn
ennþá.
Síðustu fregnir frá Verdun.
29. febrúar.—Bardaginn við Ver-
dun lieldur einlægt áfram. Mannfall
voðalegt. Þýzkir náðu einum kastala
af 19, Douaumont, en Frakkar voru
húnir að taka alt úr hoiiuni áður en
þeir sleptu honum, og nú er liann
ekki kastali lengur, hcldur grjót-
hrúga ein. Mannfallið hjá Þjóðverj-
um er fcykilegt, þegar þeir sækja
fram í þéttum fylkingum, og nú cru
I'rakkar farnir að mæta þeim, renna
•á móti þeim og hrinda þeim aftur.
Og þýzkir eru nú miklu fjær þvi að
ná Verdun nú, en þegar þeir byrj-
uðu.
Ný neðansjávarbáta-kviða.
ViUijálmur ætlar að byrja nýja
neðansjávarbátakviðu. Hún átti að
bvrja á miðnsotti 1. tnarz.
‘Derby’-skrásetning hér
í Winnipeg.
Það var sern Winnipeg vaknaði af
ilraumi og sæju mcnn nú fyrst þá
skyldu. sem liggur þeim á hcrðum,
cr helztu menn borgarinnar, kaup-i
mcnn og cmbættisinenn héldu fund ;
með sér og réðu af að taka upp I)er-,
bg aðfcrðina, að skrifa menn i hcr-
inn, ineð frjálsum vilja þeirra nátt-
úrlcga. Þcir skifta borginni i dcildir
og ætla að ganga hús úr húsi <>g fá
nöfn allra karlmanna frá 18—45 ára
aldurs. Þcir þurfa a'ð hafa hér tipp
15 þúsund nýja hermenn.
Borgarmönunni vcrður skift i
flokka og verða þeir þessir:
1. flokkur: ókvæntir mcnn og
ckkjumcan barnlausir milli 18 og
30 ára aldurs.
2. flokkur: ókvæntir incnn <>g
ekkjumenn barnlausir frá 30 til
45 ára alclurs.
3. flukkur: Kvæntir menn og ckkju
menn með börnum, frá 18 lil 45
ára aldurs.
Á alla þessa menn verðtir skorað
að ganga i herinn eftir þessari röð.
Allir vinnuveitendur verða beðnir
að gefa fullar upplýsingar um menn
þá, seni þeir hafa i vinnu.
F.inkennisbönd er ætlast til að all-
ir beri. svo að það sjáist, hverjir eru
óha*fir til herþjónustu og hverjir
vinni við verk þau, seni óumflýjan-
lega eru nauðsynleg. Verður mönn-
um þannig skift niður i deild-
ir og hefir hver sinn borða. Fjölda
manna þarf ti) j>essa starfa, en þeir
eru til og niunu bjóða sig fram af
frjálsurn vilja. Þegar svo er búið að
koma góðu iagi á í borginni. fara
menn að snúa sér til sveitanna viðs-
vegar.
'Bilingual’ málin á þingi
l'm inálið hafa slnmiuni verið all-j
Ju-Ifar umræður, einkum frá Frakka
hálfn. Tveir franskir þingmenn hafa
sagt sig úr l.iberal flokknnm: þeir
Mr. Talbot <>g Mr. Duttias.
Stjórnarmenn hafa i umræðuiuim
kontið frain með mestu stillingu, —
sein vildu þeir sefa andstæðinga
sina. En það er sent þeir (andstæð-
ingarnir) hafi vaknað upp af ákaf-
lega vondum draumi og séu hálf-
tryltir.
Hér um hil vist, að málið fari i
gegn með miklurn meiri hluta at-
kvæða.
Betra er seint en aldrei
Það gladdi mig sannarlega, að sjá
þá yfirlýsingu i síðasta blaði Hkr.,
að hlaðið ætlaði að verða eindrcgið
með bindindishliðinni, bæði hvað
auglýsingar og ritgjörðir snertir, i
þessum vinbannsbardaga. seni nú
stendur yfir i Manitoba. Þökk sé
blaðinu t'yrir það!
Ef eg man rétt hafa íslenzku blöð-
in okkar i Winnipeg aldrei gjört
þannig iagaða yfirlýsingu fyrri; —
enda höfum við bindindismenn ald-j
rei vitað. hvað mikið við máttumj
reiða okkur á fylgi þeirra. Þau sýnd-
ust æfinlega helzt vilja þjóna tveim-l
ur herruni.
En aldrei held cg að bindindis-
vinir í Manitoba og alistaðar liafi
orðið meira hissa, hcldur en þcgar
Lögberg seldi sig vinsölunum í vet-
ur, <>g vann (il að láta óþverrann i
Jólablaðið, svo það kæmi á elleftu
stundu til kjósendanna á Gimli, i
von um, að það gæti eyðilagt starf
það, sem Goodtcmplara stúkan á
Gimli var þá að vinna, til blessunar
fyrir hæ sinn og bygð.
Við áttum ekki von á þeirri árás
frá blaðinu, því við héldum að við
ættum þar þann hauk í horni, sem
mundi sjá um, að blaðið gjörði sér
ekki svo stórkostlega til minkunar í
þvi efni. En það var fals-von.
Nú er vonandi að blaðið vilji bæta
fyrir drýgða sysd, og selji sig ekki
vinsöluniim á 11. stundu, lieldur sjái
sóma sinn i þvf, að fylgja nú bind-
indismáliuu til sigurs. Bæði hlöðin
ættu að vera samtaka í þvi; þar geta
þau unnið saman. Hér er ekki uni
Konservativa eða Liberala að ræða;
ekki heldur um Heimskringlu- eða
Lögbergs-nienn að tala; hér eru all-
ir andlegir og veraldlegir flokkar
steyptir saman i þessa tvo flokka:
vínbannsmenn og vinbannsféndur.
Enga tvo flokka þekki eg meira and-
stæða hvorn öðrum; enda hefir ver-
ið uppihaldslaust stríð á milli þeirra
i Mauitoba í 42 ár, og er þvi sannur-
b'ga komúin tinii til. að annarhvor
fái sigur. Nú eru báðir flokkarnir að
búa sig i úrslitasiag, sem á að fara
fram 13. marz.
Kicru vinbannsvinir. Iivar sem þið
cruð i Manitoha! Nú skuluin við
gæta skyldunnar, hver cinasti mað-
ur og kona, sem atkvæði á, grciði
atkvæði sitt 13 . marz! Enginn iná
þar láta sig vanta. því undir þvi er
sigur vinbannsins koniinn. Mér finst
eg ekki þurfa að taka fram, að hver
heiðarlegur niaður greiði atkvæði á
móti Bakkusi. Tii þess hefir hann
unnið; það vita allir. og vinsal-
arnir líka.
Áreiðanlega eruni við bindindis-
menn innilega þakklátir ritstjóra
Heimskringlu fyri.r hans áhuga og
fylgi i þessu máli. Það hefir ekki
farið framhjá okkur, hvar hann he
staðið i þvi, síðan hann tók ritstjóra
stólinn.
H. M. Long.
RÚSSAR I PERSÍU.
Þeir voru nálægt Kerman.shah,
er sézt á niörgunvkortum. Er þar
dalur all-mikill, er liggur frá norðri
tii suðurs, i /fagros fjöllunum, og
eru fjöll beggja vegna. Tyrkir og
Þýzkir liöfðu flúið þangað frá Ham-
adan undan Bússum og víggirt flest
skörðin i fjöllununi, og héldu að
þeir væru óvinnandi. En þeim
reyndist annað, þvi að Rússar hlupu
á vigin og tóku bæði skörðin og
sottu á eftir Tyrk.ium; en þeir
flýðu vestur á leið. Eru Rússar nú
smala þeim og hrekja þá til full.s úr
Zagros-fjöllum, áðúr en þeir leggja
npp i léiðangurinn til Bagdad. En
Ðagdail er eitthvað 80 til 9(1 milur
þar vestur af.
Hinn 26. febr. kemur sú fregn, að
Bússar liafi með áhlaupi tekið borg
ina Kermanshah í Zagros fjöllunum,
280 milur suðvestur af Telieran,
höfuðborg Persa, en 150 milur frá
Kut-el-Amara, þar sem Bret>ar sitja,
og nálægt 75 mílum frá Bagdad.
Þarna í Kermanshah sátu Tyrkir og
Kurdar og töluvert af þýzkum for-
ingjuni. Er talið, að með þessu séu
Kurdar lainaðir; en þeir eru ræn-
ingjaflokkar, fjallabúar, Mahómets-
trúar, og cinn þjóðflokkurinn í
Tyrkjaveldi. Hafa þeir nú orðið að
hrökkva úr tfjall-lendinu og vestur á
leið til fljötanna Tigris og Euphrat.
en Rússar fara á eftir og reka safnið.
Sjálfsagt fer eitthvað af óþjóðalýð
þessum til Hagdad.
SLÆMAR HORFUR FYRIR
TYRKI.
Áður en Rússar tóku Erzerum var
allmikill liðstyrkur kominn á leið
ina frá Indlandi til Mesópótamiu, og
héklu þeir upp Tigris fljótið til liðs
við Breta i Kut-el-Amara við Tigris.
En það er nærri 400 milur upp i
landi á Tigris bökkum. Þegar lið
þetta kemur saman við það, sem fyr-
ir er, fara Bretar að :>íga upp eftir tíl
Bagdad; en Rússar koma að norðau
og austan. Bagdad er borgin, sem
þeir þurfa að ná; þá er fallin höf
uðborg Tyrkja i þessu forna landi,
ög þeini ekki viðreisnarvon lengur.
Eru nú allar líkur til, að liéðan af
sigi á seinni hlutann fyrir Tyrkjum,
og verða flestir glaðir yfir þvi nema
Þjóðverjar og þeirra vinir.
Til Kjósenda í St. George Kjördæmi.
kæru vinii: —
I seinustu fylkiskosningum vorum vér undirrita6n
gagnsækjendur í Kjördæmi þessu. Nú líður að kosn-
íngum um vínsölu í Manitoba, og verða mál þau út-
kljáð hinn 13. dag Marzmánaðar.
Lýsum vér undirritaðir því nú opinberlega ýfir:
1. Að þó að vér værum andstæðingar í stjórn-
málum og séum það enn, þá er það samt sannfærmg vor
að það sé Mamtoba fynr beztu að bola öllum áfengum
drykkjum út úr fylki Jjessu.
2. Að vér báðir viljum vinna saman að biodindis
og vínbannsmálum í Manitoba við komandi kosningu frá
J>essari stundu alt til þess að hún er fram farin,
3. Að vér vonumst til J)ess að hver og einn kjós-
andi í kjördæminu komi á kosningarstaðina hinn 13.
Marz og greiði atkvæði með vínbanninu.
4. Kjörstaður hvers eins verður hinn sami og í
seinustu kosningum.
Yðar einlægir,
S. Sigfússon,
Paul Reykdal.
Are you in favor of bringing i YES
The Manitoba Temperance ;--------
Act into force? : NO
Merki'S atkvœSaseSilinn þannig.