Heimskringla - 26.07.1917, Qupperneq 1

r--------------------- '
Royal Optical Co.
Elztu Opticians l Winnipeg. Vtð
hifum reynst vinum þínum vel, —<
gefðn okkur tækifseri til að reyn-
ast þér vel. Stofnselt 1905.
W. R. Fowler, Opt.
XXXI. AR.
WINNIPEG, MANITOBA, 26. JOLl 1917
NOMER 44
Styrjöldin
Frá Frakklandi.
Engar stórorustur áttu sér stað á
Frakkkndi síðustu viku. Um
miðja vikunia sóttu Bretar fram á
ssvæðinu í grend við Monchy le
Preux og tóku þar margar skot-
grafir. Þjóðverjar gerðu um þær
mundir áhlaup mikil fyrir vestan
Uherisy, en mættu þar svo sterkri
vörn, að þeir urðu frá að hrökkva
aftur við mikið mannfall. Rótt
<ftir miðja vikuna brutust Bretar
ínam á svæðinu fyrir norðan og
«ustan Ypres og fengu tekið þar
-af Þjóðverjum marga fanga. Víðar
•gekk Bretum all-vel, og er haldið,
að' þeir muni nú hafa í undirbún-
ingi stórkostlega sókn á sumum
svæðunum, sem þeir halda á
Frakklandi. Er ,það haft til merk-
is, að þeir láta stórskota hrfðina
-einlægt dynja á Þjóðverjum á þess-
nm ‘svæðum og láta þá engrar
hvíldar n,jóta á nótt eða degi. En
þannig eru áhlaupin ætíð undir
búin.
Canadamennirnir hafa verið að
sækja fnam á svæðinu milli Avion
■og Lens, sem þeir halda, og gekk
þar vel siðustu viku. Eru þeir nú
nærri þvi komnir inn í miðja Lens
borgina, en svo hraustlega verjast
Pjóðverjar þarna, að enn getur lið-
ið nokkur tími áður hún verði
tekin. Hver einasti kjallari þar er
fullur af óvinaliði og miaskínubyss-
um og því ekki að undra, þótt
^eint gangi Canadaiiðinu sókn-
5n Án efa verða þeir þó sigursælir
á endanum. Viðar hefir Canada-
mönnum gengið vel og þeir staðið
i allhörðum orustum.
Þjóðverjia,r hófu nýlega harða
sókn gegn Frökkum á svæðinu við
Verdun og fengu tekið nokkrar
skotgrafir þar á einum stað. En
áður langt leið fengu Frakkar náð
skotgröfum þessum aftur og hrak-
ið þá iaí höndum sér. Er sagt, að
þeir hafi tekið það svæði aftur á
30 mínútum, sem Þjóðverjar voru
í marga daga að taka. Á Aisne-
svæðinu stóðu einnig yfir harðir
siagir, en öllum lauk þeim þannig,
»ð Þjóðverjar urðu frá að hrökkva
«g víða við mikið mannfall. Frakk-
ar virðst nú óðum vera að sækja
sig f seinni tíð og er öðru nær en
þeir séu alveg að þrotum komnir
—eða að minsta kosti er ekki hægt
að draga þetta af sókn og vörn
þeirra síðustu viku.
------o------
Frá Rússum.
Á svæðinu fyrir austan Lem-
þ‘?i'g í Galicfu gerðu Þjóðverjar
og Austurríkismenn stórkostlegt
áhlaup gegn Rússum f byrjun sfð-
ustu viku. Á þessum sta'ð mættu
þeir litilli mótspyrnu, því sumar
herdeildir Rússanna lögðu á flótta
án ;þess að gera, nokkra tilraun að
verjast. Svo mikill óhugur er nú
ikominn í suma rússnesku her-
mennina, að mjög örðugt virðist
vera að fá þá til þess að berjast.
Uairð þetta til þess, að Þjóðverjar
Sátu brotist áfram á sumum svæð-
unum í austur Galicíu. En svo
komu aðrar Rússa herdeildir hér
tii sögunnar og skökkuðu leikinn.
Áframbaldi Þjóðverjai var því lok-
ið og þeir víða neyddir til þess að
hrökkva til baka aftur. Er því
vonandi að þessi sigur þeirra
þarna f Galicíu ihafi ekki alvarleg-
ar afleiðingar hvað Rússa snertir.
Á öðrum svæðum halda Rússar
viðast ihvar uppi öruggri sókn og
vinst víða töluvert á.
En ekki hefir alt gengið eins og
ekyldi heima 'fyrir á Rússlandi.
Uppþot mikil liafa átt sér stað í
Petrograd og liefir stjórnin átt
fult í fangi með að bæla þau nið-
Ur- Viar um tíma haldið, að stjóm-
iu yrði að flytja til Moscow borgar
sökum þessara óeirðá, sem einlægt
kanga í höfuðborginini. En iaf því
nú er ögn a,ð færast skipulag þar á
aftur, er ekki talið líklegt að til
ÞessBi komi. óánægja mikil vakn-
áði f landinu gegn stjórninni og
var henni kent um ófarir þessar
aIlar. Lauk þessu svo þamnig, að
þvoff prinz hefir sagt af sér stjórn-
anáðherra stöðunni,- en Alexnder
Kerensky, hermálaráðheriia, ver-
ið settur 1 hans stað. Hvíla nú
allra augu á þessum unga og mik-
ilhæfa manni, sem cinlægt brýzt
hærra og hærra — iiann er nú
orðinn bjartasta leiðarljósið, sem
Rússar eigia. Aðrar breytingar
l>afa einnig verið gerðar í stjórnar
ráðaneytinu, ýmsir af fyrri ráð-
herranum ,haíai sagt af sér og aðrir
verið settir í staðinn. Hinum nýja
stjórnarráðherra hefir verið veitt
ótakmrkað vald til lað ráða fram
úr, ef mögulegt er, þessum örðug-
leikum þjóðarinnar, og vonandi
verða áhrif hans heillarík eins og
fyrri.
-------o-------
AfstaSa Þjóíverja sú sama.
Þrátt fyrir kanziara skiftin verð-
ur afstaða Þjóðverja í öllu stríð-
inu viðkomamdi sú sama og áður.
Kanzlarinn nýi, Dr. George Micheal-
is, hélt sína fyrstu ræðu, sem rikis-
kanzlari, fyrir þinginu þýzka á
fimtudaginn í sfðustu viku. Kendi
þar ekki neinna nýrra grasa. Af-
staða þessa manns er ,að öllu leyti
sú sama og fyrirrennara hans. Ef
nokkur er munurinn, þá er þessi
nýi kanzlari öllu trúrra verkfæri í
höndum keisarans en Bethmamn-
Hollweg var. Hann virðist enn þá
meira trúaður á sigurgiftir neðan-
sjávar báta hernaðarins og enm á-
kveðnari í því að Þjóðverjar ekki
leiðist til neinna friðarsamminga,
nema þeir komi fram eigin skilmál-
um.
Hann rakti sögu stríðsins alveg
með sömu orðum og hún hefir verið
rakin af Þjóðv. áður. Kendi Rúss-
um um uppha,flð og kvað Þýzka-
land hafa meyðst til að grípa til
vopna til þess að verjast yfirgangi
annara þjóða. Ha,nn mintist ekk-
ert á afstöðu Rússlands gagnvart
Austurríki og Serbíu — gleymdi eig-
inlega öllum höfuðatriðum málsins.
En til þessa hefir Þjóðverjum lengi
verið gjarnt.
Hann gerði lítið úr þátttöku
Bandarfkjanna f stríðimu. Virðist
engu líkara, en hann skoði Banda-
ríkin að eins sem smáþjóð, sem læp-
lega sé takandi til greina,— er etja
eigi við anmaið eins ofurefli og kaf-
báta hernaðinn þýzka. Lagði hann
alla áherzlu á það að Þjóðverjar
þyrftu ekki að vera í minsta vafa
með endalok stríðsins, ef þeir að
eins sfæðu saman sem einn maður
og létu emgan bilbug á sér finna.
Að sið fyrirrennara síns reyndi
hann að skella sem mest skömm-
inni á Breta. Þeir #hefðu reynt að
svelta Þýzkaland inni eins og mel-
rakka í greni og 'hefðu því Þjóðverj-
ar neyðst til að grfpa, til kafbát-
anna. Hann mintist ekkert á
kvenna-morð og barna-dráp Þjóð-
verja f sambaindi við þetta — hefir
að sjálfsögðu skoðað þetta ekki
nemahæfiiegt hverri þeirri þjóð, er
væri svo voguð, að hefj^st handa
gegn hinum “aimáttugu Prússum.”
Þetta voru höfuðatriðin í ræðu
hans, som stríðinu við koima. Ekki
kvaðst hann styðja neinar þær
breytingar, sem röskuðu stjóminni
hið minista; — undir hams stjórn
verður því engra breytinga að
vænta.
Þingið samþykti með miklum
meiri hluta þá ákvörðun, að stríð-
inu væri haldið áfram með fullum
krafti þangað til írið væri hægt að
semja, sem viðunanlegur væri fyrir
Þjóðverja. Uim aðra friðarskilmála
væri ekki að ræða.
En vera má, að veður breytist f
iofti fyrir Þjóðverjum áður mjög
lamgt líður.
• - a---------
Finniand æskir eftir sjálfstæÓi.
Rfkisþing Finna samþykti ný-
lega frumvarp þess efnis, að Finn-
land gerði tilraun að losast með
öllu undan stjórn Rússa og öðLast
fult sjálfstæði. Yar fagnað mikið
yfir þessari samþykt þingsims um
alt Finnland og virðist þjóðin þar
mjög vongóð um sigur f þessu
máli. Búist er þó við öflugri mót-
spyrnu frá Rússum, en ekki í ná-
lægri í framtið samt, því nú hefir
Rússinn í mörg horn að líta. —
Finnum er ekki láandi þó þeir þrái
sjálfstæði, em vel getur svo farið,
að þjóðin iðrist þess éinhvefn tíma
að ihafa þannig fært sér í nyt
stríðsörðugleika þeirrar stjórnar,
sem nú er á Rússlandi. Þó margt
gangi treglega nú fyrir rússnesku
stjórninni—þá er ólíku saman að
jafna, lýðveldis stjórninni nú eða
einveldisstjórninni gömlu.
Rannsókn hafin.
Þriggja manna nefnd hefir nú
verið sett af stjórnimmi tii þess að
rannsaka verzlunarmáta og starfs-
aðferð allra þeirra kjötverzlunarfé-
laga, sem kærð voru nýlega fyrir
að liafa viðhaft ströngustu einok-
umar verzlun í landinu sfðan strfð-
ið byrjaði. Voru þau kærð fyrir
að hafa geymt svínsflesk og annað
á frystihúsunum með því augna-
miði iað hækka verðið á vörum
þessum alt, sem mögulegt væri.
Félög þessi eiga iþví að vera orsök
dýrtíðar þeirrar, sem nú er í land-
inu — og áttu tvö af þeim iað ’hafa
grætt 6 miljónir dollara á einokun-
arverzlun þesari. En síðan W. F.
O’Connor lagði skýrslu sína fyrir
þingið, sem birti þessar kærur,
hafa félög þessi óð og uppvæg
neitað að nokkur sannleikur væri
f þessu fólginn. Rannsókn á því
að gera í málinu og munu margir
bfða þess með óþreyju, að heyra
hver úrslitin verða.
Slys í Winnipeg.
Sorglegt slys vildi hér til á mánu-
daginn á C.P.R. járnbrautarstöðv-
unum hér f bænum. Eimreið rakst
á vagn brautarmanna (caboose)
og við árekstur þenna biðu þrfr
menn bama, og einn meiddist all-
hættulega, en sem þó er haldið að
muni lifa. Allir voru menn þessir
kvongaðir og á bezta aldri og vel
þektir hér í W'innipeg.
-------O------
Óspektir útlendinga.
Á fimtudaginn var gerði stór hóp-
ur af Austurrfkismönnum aðsúg að
verkainönum þeim, sem vinna að
kornhlöðubygging stjórnarinnar í
Transcona, skaint frá Winnipeg.
Stafaði Jietta af verkfalli því, sem
nú stendur hér yfir, og vildu út-
lendingar þessir stöðva með of-
beldi þessa vinnu stjórnarinnaF.
En lögregLaim kom til sögunnar og
skakkaði leikinn. Voru 26 af óald-
arseggjum þessum teknir fastir.
Sumir af mönnum þessum voru
settir í varðhald á meðan stríðið
stendur yfir, en iþrettán af þeim
mættu fyrir rétti á liaugardaginn
og voru þá dæmdir í tveggja
mánaða fangelsis vist og til þess
að borga $50 sekt hver. En mál
þeirra af imönnum þessum, er þeg-
ar eru orðnir Canada, borgarar, er
ekki komið fyrir dómstól enn þá.
----------------o----
Sýningin í Brandon.
Iðnaðar sýningin f Brandon
stóð yfir fjóra daga af síðustu viku
og La,uk henni á föstudaginn. Sýn-
ing þessi hepnaðist upp á það á-
kjósanlegasta í alla staði. Margar
þúsundir gesta sóktu hania, úr öll-
uim áttum — og sagt að 93,000 að-
göngumiðar hafi seldir verið þessa
fóra daga, sem hún stóð yfir.
-------o------
VerkföUum lokið.
Flest iðnaðarféiögin f Winnipeg,
sem verkfall gerðu fyrir skömmu
síðan, hafa nú byrjað að vinna aft-
ur. Smiðir héldu fund á laugiar-
daginn var og afréðu að segja verk-
falli lokið og taka til starfa aftur á
mánudaginn. Verkafélag erfiðis-
manna (laborers’ union) mun nú
vera eina félagið eftir, sem tjáir sig
enn þá ófúst til að segja verkfalli
slitið, en lítil líkindi eru þó talin
að það beri sigur úr býtum og fái
kröfum sfnum framgengt.
-------o------
“Lagakona” frá C&nada
Miss Winifrid Wilton, sem tek-
ið hefir fullnaðarpróf í lögum hér
í Canada og ferðaðist nýlega til
Englands, hefir vakið þar allmikla
eftirtekt. Brezka þjóðin heima
fyrir er enn þá ekki vöknuð til
meðvitundar fyrir því, að æskilegt
sé fyrir konur að stunda laganám
og gerast lögfræðingar. Sérstak-
iega mun, þetta þá teljast ískyggi-
legt í augum beldra fólksims á Eng-
landi. Er því ekki að undra, þó
mörg forvitnisaugu þar liafi hvflt
á Miss "Wilton og fyrir hana hafi
verið lagðar margar spurningar.
Spurningum þessum hefir hún
aidrei verið í minsta vanda stödd
að svara og ætið komið þannig
fyrir sig orði, að málið hefir orðið
öllum þeim, sem til hennar hafa
heyrt, að mun betur skiljanlegt en
áður. Einu sinni var hún spurð
hvernig hún myndi kunna við sig
i réttasalnum, ef ungur, gáfaður
og málsnjall lögmaður væri feng-
inn til þess að sækja málið á móti
henni og sem að sjálfsögðu myndi
verða óhlífinn við að flækja mál-
stað hennar. Þessari spurningu
var hún fljót að svara og sagði:
“Meðaumkvun mín yrði mér ef til
vúll til baga, þvf eg á æfinlega mjög
bágt með að færa mér í nyt ófull-i
komnun annara.” Fyrir þetta svar
sitt og fleiri svör svipuð er Miss
W’ilton nú að verða all-fræg á Eng-
landi. Hún hefir líka frætt þjóð-
ina þar um ýmislegt kjörum
kvenna viðkomandi hér í Canada.
Til dæmis heflr hún sagt frá því,
að hvergi hér í landi, nema í Que-
bec fylki, sé stúlkum bannað að
gera lögfræði að atvinnugrein
sinni. Enda hafi reynsla annara
landa sannað, að konur séu að
hiörgu leyti engu sfður hæfar fyr-
ir þessa stöðu en karlmenn.
Miss Wilton er héðan frá Mani-
toba — Hugur margra ungra kvenna
í þessu fylki virðist vera að vakna
til meðvitundar um, að laganám
beri konum engu síður að stunda
en karlmönnum. Ein í hópi þeirra
kvenna er Miss Jórunn Hinriksson
sem flytur ræðu á íslendingahátíð-
inni hér í Winnipeg f sumar.
Fréttablöð í Japan.
Það er eftirtektarvert, að blaða-
menska Japana hefir tekið mestuin
framförum þegar þjóðin hefir stað-
ið f strfði. Tilvera fréttablaðanna
l>ar hóifst við nauðsynina, að þjóð-
in femgi fréttir af stríðinu gegn
Shogunate stjórninni, sem lyktaði
með endurnýjun keisarastjórnar-
innar. Risaskref mörg í framfara-
áttina steig svo blaðamenskan í
borgarastríðinu 1877 sem nefnt var
‘-.Sasuina uppreistin”. Geichiro Fu-
kuchj, einhver fremsti rithöfundur
þjóðarinnar á þeim tfma, réði sig
þá til stjórnarinnar sem blaða
fregnriti og ritaði fréttir frá aðal-
stöðvum hersins. Fréttablöðin fóru
l>á að verða vinsæl og að skoðast
nauðsynleg í augum þjóðarinnar.
Þangað til árið 1890 skiftust
fréttablöðin í Japan í tvo aðal-
flokka, sem vanalegu voru nefndir
stærri blöðin og minni blöðin.
Stærri blöðin fjölluðu eingöngu
um pólitík og var þvf útbreiðsla
þeirra eðlilega injög takmörkuð.
Minni blöðin aftur á móti fluttu
almennar fréttir og skáldskap bæði
í bundnu og óbundnu máli, en
gáfu sig aldrei að neinum alvar-
legum málum þjóðarinnar.
í lok síðustu aldar tók svo
blaðamenska Japana smátt og
smátt að taka breytingum og blöð-
in þar meir og rneir að líkjast
fréttablöðum. Fumio Yano, einn
af stærri rithöfundum þjóðarinn-
ar og sem síðar varð fulltrúi Jap-
ana í Pekin höfuðborg Kína, tók
þá að gera tilraun að breyta blað-
inu “Hochi”, sem var eitt af “stærri
blöðunum” f algengt fréttablað.
Framkvæmanlegt gerði hann þetta
með þvf að rita í það um ýms al-
þýðleg mál og láta það þannig
hafa til brunns að bera annað en
eintóma pólitík. Bar þetta æski-
legasta árangur og óx útbreiðsla
blaðsins við þetta um allan helm-
ing.
En blaðið, sem þó einna flest
spor steig yfir takmarkalfnu liinna
svo nefndu stærri og minni blaða,
var blaðið “Kokumin Shimbian”,
sem byrjaði fyst að koma út árið
1890. Það gekk nokkurs konar
milliveg á milli þessara tveggja
blaðaflokka, og flutti ritgerðir
stjórnmálum aðlútandi og eins rit-
gerðir til fróðleiks og skemtunar
fyrir almenning. vFjallaði það um
bókmentir, trúmál, Jistir, iðnað og
öll önnur mál, sem miðuðu að
þroskun þjóðarinnar á öllum
svæðum. En starfsvið blaðanna í
þessa, átt liafði að þessum tíma
verið mjög takmarkað.
Eftir þetta tóku fréttablöð Jap-
ana líka óðum að fá á sig alt ann-
ami blæ. Áður höfðu aðal-ritgerðir
þær, sem þau fluttu, verið langar
og þannig frá þeim gengið, að þær
voru lítt við alþýðnhæfi. Nú urðu
grelnar blaðanna styttri, fjörugri
og meir aðlaðandi.
Mestum framiförum tók blaða-
menska þessarar framgjörnu þjóð-
ar í stríðinu við Kína á árunum
1894—95, og má þá segja, að út-|
breiðsla fréttabiaðanna þar yfir-
leitt tæki fyrst verulega að aukast.
Á sama tfrna fóru fréttablöð Jap-
ana þá fyrst að gera tilraun til að
glæða þekkingu lesenda sinna á
mélum annara þjóða. og flytja þeim
ljósar féttir af öllum markverðustu
viðburðum erlendis. Getur þetta
tímabil (1894—95) því talist þýð-
ingarmikið í sögu japönsku þjóð-
arimmar, þar sem blaðamenskan er
nú ahnent farin að skoðast sem
þýðingarmikill þáttur í menning-
arsögu hverrar þjóðar.—Áður voru
fréttablöð J.apana að eins málgögn
vissra flokka og létu sér það hlut-
skifti vel lynda.
-------o-------
Fallinn á vígvelli.
Tómas Jónsson Thordarson.
Tómas Jónsson Thórdarson er
sonur Jóns Thordarsonar bónda
að W’ild Oak, Man., og Guðfinnu
Tómaisdóttur konu har.s. Hann
innrit'aðist í ‘IStrathcona Horse”
herdeildina vorið 1915 og var í
þeirri deild þangað til hann féll á
vígvellinum á FrakkLandi 27. maí
síðastliðinn.
Hann var feeddur í Þingvallaný-
lendunni 19. maí 1891 og var því
rúmlega 26 ára gamall þegar han.n
féll. Foreldrar hans fluttu til fs-
lenzku bygðarinnar í grend við
Langruth-bæ þegar hann var
þriggja ára gaimaU, og ólst hann
þar upp. — Tómas var mjög efni-
legur piitur og sérstaklega vinsæll
í by^ð sinni. Eftir að hann var
fiaJlinn, bárust foreldrum hans bréf
frá yfirmönnum herdeiJdar hans,
sem öll bera vott um söknuð við
fráfall hans og hrósa honum fyrir
hreystilega framgöngu.
Gleymií) ekki að gleðja her-
mennina.
Kvenhjálparnefnd 223. herdeild-
arinnar langar mjög til að senda
hag.anlcgar jólagjafir til allra
þeirra 507 manna, sem mynda þá
deild og sem nú eru á bardaga-
svæðinu í Evrópu.
Deild þes’si var mynduð að til-
hlutun og fyrir áhrif íslendinga og
annara þjóðhoilra manna frá Norð-
urlöndum.
Kvenifélagsnefndin, með aðstoð
almennings, hefir tekið að sér að
hlynna eftir megni að þessum
mönnum. Þeir eru nú þúsundir
mílna frá heimilum sfnum og ást-
vinum og það er þcim sómi, hugg-
un og uppörvun að fá hugnæmar
sendingar úr heimahögum.
8vo er til stofnað, að hver maður
fái kassa með vel völdu innihaldi,
sem þeim geti orðið afhentir á jól-
um. En til þess svo geti orðið,
þurfa kassarnir að sendast héðan
ekki síðar en f lok október n. k.
Brezka hermáladeildin meðhönd-
lar nú og sendir til manna sinna
á öllum bardiagasvæðunum, um
900,000 bögla og 10 miljónir bréfa á
hverjum mánuði. Starf þetta er
svo umfangsmikið, að ætla verður
næga.n tíma til þess að koma bögl-
unum til hermannanna, eftir að
þeir eru sendir héðan.
Áætlaður kostnaður allra böggl-
anna, ásamt með póstgjaldi héðan
til Fnakklands, er $1,500.
Kvemhjálparnefndin mælist því
vinsamlega til þess við alla íslend-
inga í Vestur-Canada og sérstak-
lega til vina og skyldmcnna þeirra
sem eru í 223. herdeildinni, iað sýna
nú sér og þeiin þá góðvild að skjóta
saman þeirri fjárupphæð, sem nægi
til þess að standast nauðsynlegan
kostnað við þessar jólagj.afir.
Sendið gjafir yðar til herra T. E.
Thorsteinsson, Manager Northern
Crown Bank, Cor. William Ave and
Sherbrooke St., Winnipeg.
fslendingar 223. herdeildinni eiga
fjölda vina og velunnenda í Vestur
Canada. Kvenhjálparnefndin bið-
ur alla þá að leggja nú alt lið sitt
til þess að samskotin verði svo ríf-
lega, að þau nægi til þess að mæta
þessari þörf.
Kvenhjálparnefndin hreyfir enn
fremur því og vonar, að konurnar
í Vestur Canada sýni hermönnum
223. herdeildarinnar þá velvild, að
prjóna sokka handa þeim; nefndin
þarf enn þá að fá gefin 500 pör af
sokkum til þess að fullnægja ’þörf
hermanna þessariair deildar.
Vanrækið ekki hina fjarlægu
hermenn yðar; þeim er það ánægja
og uppörfun að fá sendingar að
heiman. Það eykur þeim’styrk og
móð til þess að vinma skylduverk
sfn í þessum heimsins mesta hern-
aði fyrir heiður ríkisins og freisi
alheimsins.
Gjafir og sendingar verða viður-
kendar í Ihinum ýmsu skandinav-
isku blöðum. B.L.B.
Herskyldu frumvarpið samþykt
í þriðja sinn.
Herskyldu frumvarpið var tekið
til umræðu á þinginu f þriðja sinn
á þriðjud'aginn í þessari viku.
Var það nú að endingu samþykt
aftur og vora 102 atkvæði með, en
44 móti. Hefir stjórnin stóran
meiri hluta með sér í þessu máli.
Nú við síðustu ræður um frum-
varp þetta lagði Sir Wilfrid Lauri-
er sig þó allan fram til þess að
hnekkja því alt hvað hann gæti.
Reyndi Iiann að sýna fram á, að
i jafn-stóru máli og þessu vært ekki
um annað að gera, en leggja þetta
undir atkvæði þjóðarinnar. En
þó hann beitti allri sinni mælsku
varð honum þó lítið ágengt að
sannfæra þingið. — Hvað stjórnin
gerir nú í máli þessu, verður tfm-
inn að leiða í ljós.
------o-------
Úr bœ og bygð.
Kona Skúla Sigfússonar þing-
manns dvelur um tírna hér í bæn-
um til lækninga. Hún er til heim-
ilis hjá Sigfúsi Anderson, húsmál-
ara, og konu hans.
Bók Aðalsteins Kristjánssonar:
Austan úr blámóðu fjalla, er nú
fuilprentuð og komin frá prentar-
snura til bókbindarans. Það verð-
ur álitleg bók, 337 bls. að stærð.
Bergþór Thordarson, borgarstjóri
að Gimli, kom aftur á mánudaginn
í þessari viku úr ferð sinni til
Lundar og Shoal Lake bygðarinn
ur. Bjóst hann við að halda heim-
leiðis samdægurs.
Föstudaginn 20. þ.m. kom hing-
að til bæjarins skeyti frá Árna
Eggertssyni frá Reykjavík á þessa
leið: “Fer á sunnudaginn. Verð
verzlunar erindreki íslenzku stjórn-
arinnar í Ameríku. Símaðu frétt-
ir.”—Um það leyti sem Heims-
kringla kemur út næst, vonum vér
að Árni verði kominn með Gull-
fossi til New York.
Föstudaginn 20. þ.m. fór fram
jarðarför Kristínar Gíslason að 961
Garfield str. Hún var kona Guð-
mundar Gíslasonar, smiðs, hér f
bænum, og höfðu þau að eins ver-
ið gift í tvö ár. Fyrir fimm árum
kom hún hingað til bæjarins vest-
an frá Pipestone bygð, þar sem
hún var upp aiin, dóttir Jóns
Abrahamssonar. Kristín heitin
leið af hjartabilan og varð bráð-
kvödd.
Nú eru að eins fáein hænufet til
Islendingadagsins. Þesss vegna er
nauðsynlegt að gleyma ekki sokka-
samkepninni. Allar konur, sem
keppa, ætla um verðlaunin, verða
að senda sokkana í tæka tíð til
hr. Sigurðar Björnssonar að 679
Beverléy str. hér í borginni. Sokk-
arnir verða vandlega tölumerktir.
Skyldi svo bera undir, að sokkar
séu ákveðnir til eignar vissum her-
manni, verður vandlega séð um að
iþeir komist í réttar hendur. —
Verðlaunin eru þrenn: $7, $5 og $3.
Látið þetta aldrei úr minni ganga.