Heimskringla - 06.09.1917, Qupperneq 2

fc trLAÐfííÐA
HEIMSKRIMGL A
WINNIPEG, 6. SSPT, 191T
—■ ■ -.'MC
Sumar.
Uppl á Hálsi. Heitt, hvítgullið
•umarsólskin. Lágir hálsar í nær-
*>n, en lengPa í burtu hvíthærð,
ttndótt fjölL Dökkblár sjórinn
glainpar í fjarska, en tjarnirnar
*ndir Þyrli lýsa hvitblikandi í
grænum mýragróðrinum. Og Þyr-
U sjálfan, ljósrauðan eins og gló-
adni ofn, ber við hvítbláa himin-
réndina.
Eg geng yfir uin þvetam hálsinn,
yfir iág holt og mógrænt fjail-
drapakjarr, fram hjá hálfföllnum
jnóhraukum. Lyngiimurinn læstist
inn í mig, gegnuim hverja taug,
«ins og eg væri sjálfur orðinn blað
á þessum bækluðu kvistum.
Eg hugsa «kki um fegurð náttúr-
umar, en hver rák í fjöllunum,
liTert litbrigði í grasinu, holtunr
uim og ihimninum, mótast inn í
i*ig, eins og signetstafir í vax.
Kugsun mln er bundin, en það er
»ins og eitthvert dulið afl starfi í
*»ér. Afl, s«n fjötrar mig inn í
náttúruheildina, þá náttúru, seun
ef sé fyrir augum mér.
Það er unun að taka eingöngu
á móti, gera ekkert sjálfur, hverfa
•*m geisli i ijóshafinu ómælanlega.
En óljós löngun bærist í mér.
þráin til þess að vera hér altaf.
Mega alt af vera dropinn í fossin-
uhi og sjá náttúruna um eilífð
jaínfagra sem nú. Sú þrá lfður upp
úr eðii mJnu, eins og eimurinn.upp
af tjörnunum á kvöldin, eftir heit-
«n sumardag.
Eg nean staðar undir Þyrli, f
aálangri, brattri lægð. Urð er til
keggja hliða, «n í botninum er
hrís og reyrilmandi heiðagras,
ianan um staka steina, vaxna æfa-
gömlum, ijósgráum mosa, handar-
þykkum eða meir. Kongulærnar
a»óka svofnlegar á brennheitu
rrjótinu. Innan af hálsinum heyr-
ist lamgdregið, veikt og mjúkt lóu-
kvak — stundum gleðititrandi dfr-
rindí, eine og hálsinn sé að syngja
á.t alla sína löngu þrá og allan
**»n heita fögnuð. Það glampar í
vatnið fyrir neðan mig, slétt eins
•g fægðan spegil. Hér og þar eru
langar, dökkar tungur á hvít-
kbygðum vatnsfletinum. Á móti
iiðast tún ofan að örmjórri, grárri
iýörunni. En undan sól bryddir áin,
iagurblá, rauðbrúnan, steinóttan
■táatanga aneð strjálum eyrarrósa-
klettum. 1 fjallshlíðinni fyrir ofan
•kfna fannirnar í ljósglitrandi
regnbogalitum. Jörð og himinn
refjast saman í geislafaðmi sum-
arsins.
En yfir öllu ómar vellið í spóan-
»», fjallanna «kæri klukknahljóm-
v.
i iírænia brekkan — svo mjúk og
ká og fagurgræn, rétt hjá mér. Eg
k«rfi — horfi og hugsa ekkert.
Pinn að eins litinn, sterkan og hlýj-
an, renna um mig í öldum, eins og
veldugt, sigurþjótandi lag. Mér
iiast eg lyftist upp, út yfir sjáifan
■*ig, inn f heiðgrænt, sólgióandi
land. Og a)t verður svo undur-
•aonlega bjaxt.
Mig fer að dreyma, í einhvWri
•kærri leiðslu. ótal mynda líða
fyvir f huganum eins og breytileg
ljósblik, er tunglið veður f Skýjum
á kyrru, vörmu kveldi.
—Eg er dáinn .... og lifi þó. Er
•rlinn hluti af jörðinni. Fjail-
krapakjarrið er hár mitt. Augu
■aín eru orðin að djúpum, leiftr-
•«di vötnum, og ókomnar kynslóð-
ir elska og deyja á ströndum
þeirra. Andardráttur minn er
•rðinn blærinn, vindurinn — og
>«gar stormurinn þýtur í skörð-
étturn fjaliaborgurn í haústnætt-
i»H, og skuggaöldur líða eftir lágu
•g visnuðu aiýrgresinu — þá er
>að sigursöngur minn og herlag,
iag ins eilífla afls. Líf mitt iðar f
kveirju skjálfandi blómi og sloknar
í kverjum visnandi kvisti.
Einhver værð færist yfir mig, og
alt flýtur út f bleika móðu. Enn
>á heyri eg tfstið í steindepiunum
•e*n í gegn um þunt þil, en það ó-
•kýrist smátt og smátt. Náttúran
kverfur augum mfnum. Eg hvílist
•ins og barnið, sem vakir með lok-
H#um augum við þrjóst móður
•innar. Og eg finn sólsklnið brotnia
1 glitrandl stjörnumóðu gegn um
augnalokin.
Þögn í huganum sem á ský-
dökkum, nátthljóðum heiðum,
>«gar seinasta hófatak lestarhest-
anna er horflð f fjárska, marríð 1
köggunum eg hávært tal íerða-
■annanna. Alt verður kyrt—lit-
iaus þögn éilífðarinnar.
Konguló skríður yfir höndina á
aoér. Eg færl mig ofurlítið til og
t*r aftur að hugsa. Dagurinn verð-
ur svalari og örsmáir blágráir gár-
ar skoppa eftlr vatninu. Hitamók
hádagsins rennur af jörðunni.
líinningar her fyrir — alla leið
kkman úr æsku.
Þegar eg var fjögra ára hnokki,
lói pahbi einu sinni með mig upp
á neðrl hálshrúnina. Dagsbirtan
var dauf, og lyngbreiðurnar teygðu
sig, móbrúnar, svo langt sem eg sá.
Eg hiafði aldrei fyr séð svo vítt um
veröld. Og eg hélt að þetta væri
allur heimurinn. Einmanalegu
móaflákarnir tóku mig herfangi.
Síðar komst eg að því, að þeir voru
að eins lítill partur af heiminum
—undurlítill og óþektur af flest-
um. En sá staður er mér nú kær-
astur allra, og þar vil eg helzt vera,
ef eitthvað lamoar að.
Hór hefi eg teygað lyngilrnandi
morgunsvala háfjallanna og látið
storminn feykja burtu öllu visnu
og veslu — beðið sólskinið að
græða allar undir og drukkið ódá-
insveigiar alverunnar.
Sólin lækkar á lofti, dagurinn
fölnar og skuggarnir liggja við
fætur klettanna. 3?að kvöldar og
smalamir hóa fénu heim úr hjáset-
unni. Klukkuhringlið í forystuán-
um deyr hægt út fyrir handan
byril, f svefnrórri kvöldkyrðinni.
Kaldur vindgustur andar fram-
an úr dalbotni, og þokuhnoðrar
létt, en hugsa sér auðsælega til
heyfings. Nóttin er í nánd, eyðileg
og þokuhvít.
En á morgun yerður aftur heit-
ur, sólskínandi sumardagur.
Jakob Jóh. Smári.
—Skírnir.
------o------
KOL.
Myndun kola.
Svo sem flestir vita, eru kol jurta-
leyfar frá fyrri jarðöldum, sem hafa
ummyndast aðallega af þunga, er
varð á þeim af jarðlögum, sem
hlóðust ofan á. Kol hafa myndast
á ýmsum tímabilum í sögu jarðar-
innar, en þó langmest á tímabili
þvf, er kallað er kolaöldin eða koia-
tímabilið. Tímabil þetta, sem að
iíkindum hefir staðið yíir f meira
en miljón ára, var fyrir svo löngu
síðan, að erfitt er að gera sér skilj-
anlega tímalengdina, því að því
lauk ekki að eins miljónum ára áð-
ur en menn voru til á jörðunni,
heldur var því lokið mörgum mil-
jónum ára áður en spendýr voru
til. Engin jarðlög eru hér á ís-
landi frá kolatímabilinu, því þau
elztu eru frá byrjun tímabils þess
er jarðfræðingarnir kalla tertiera-
tímabilið, og þó að líkindum séu
liðin að minsta koeti 2—3 milj ára
frá því jarðlög þessi mynduðust,
þá er sá tími tiltölulega stuttur
miðað við þær, að manni virðist,
óendianlegu aldir aldaraðir sem
liðnar eru síðan kolatfmabilið var.
Við þurfum því enga von að gera
okkur um, að finna kol hér á landi
frá kolatínrabilinu, en eins og get-
ið var hér að framan, hafa kol
myndast á öðrum tfmabilum, til
dæmis á tertiera-tímabilinu, og
hafa fundist kolalög frá þeim tím-
um víða hér á landi og annars
staðar En kolalögin eru miklu
veigaminni Irá þessu tímabili, en
lögin sem mynduðust á kolaöld-
inni, og kolin sjálf líka mikið verri,
nema á stöku stað, þar sem jarð-
glóð hefir flýtt fyrir ummyndun
þeirra.
Islenzku kolin.
Hér á landi hafa kol (surtar-
brandur og mókol) fundist á sam-
tals eitthvað 80 eða 100 stöðum á
Vesturiandi, Norðurlandi og Aust-
fjörðum; á Suðurlandi hafa þau
ekki fundist.
Undir og ofan á kolamynduninni
eru alls staðar blágrýtislög. Ligg-
ur sumstaðar þunt surtarbrands-
lag milli blágrýtislaga en sumstað-
ar eru lögin fleiri með leirlögum á
milli. Leirinn er oftaist rauður eða
hvítur, en stundum grænn eða
grár, og stundum er hann harður,
og svartur af jurtaefnum, og þá
kallaður steinbrandur. Hafa ó-
fróðir menn brotið hann með kol-
unum og haldið, að hvorttveggja
væru kol. Mun af því hafa stafað,
hve misjafnir hafa verið dómar
manna um kol úr sömu námunni,
og ekki að furða þó þeir, sem
fengu “kol” sem var mestmegnis
steinbrandur, ihafi ekki verið hrifn-
ir af hitagildi fslenzku kolanna, því
svart grjót er ekki eldfimara en
annað grjót. Surtarbrands og kola-
iögin eru mjög misþykk og það oft
á stöðum, sem liggja nálægt hver
öðrum; oftast eru þau ekkl nema
fáir þumlungar á þykt og sjaldan
þykkri en 1—2 fet. En stundum
liggja slfk tiltölulega þykk kolalög
hvert ofan á öðru með leirlögum á
milli, og þykir tiltækilegast að
vinna kolin á slíkum stöðum, þeg-
ar það er ekki mjög langt frá sjó
eða við hafnarleysur.
Kolamyndunin á Vestfjörðum.
Á Vestfjörðum eru kolamyndan-
irnar langmestar hér á landi og al-
gengastar og eru leir- og sandlög
þau, er fylgja kolalögunum, sum-
staðar á annað hundrað fet á
þykt, milli blágrýtisins, sem er
undir og ofan á, en sjaldan eru
þau nema tuttugu til þrjátíu fet.
Jarðlög þessi eru nú á mjög mis-
munandi hæð; sum eru alt að 1500
fet yfir sjó, önnur eru aftur rétt yf-
ir sjávarmáli t.d. í Stálfjalli, þar
Guðm. Guðmundsson vinnur af
kappi miklu og dugnaði, en að því
er virðist, þegar litið er á hafnleys-
íð fram undan, ekki af jafnmikilli
forsjá. Þessi mismunandi ihæð
stafar af því, að jörðin 'hefir
sprungið og sprungurandirnar sig-
ið á misvíxl, því kolalögin é hinum
ýmsu stöðum hafa verið í sem næst
sömu hæð, þegar þau mynduðust.
Vestfirðir hafa þá verið engir firð-
ir, heldur samfelt blágrýtishálendi,
ckki mjög mishæðótt. Af jurtaleif-
um, sem fundist hafa í surtar-
brandinum, má ráða, að loftslag
hafi þá verið alt annað hér á landi
en nú, því það eru alt tegundir,
sem ekki þrífast nema f heitum
löndum, og má af þessum tegund-
um nefna hlyn (ahorn), álm, elri,
eik, hnottré, túlípantré og vínvið.
Ix)ftslag hefir verið, þegar þessir
viðir uxu hér, líkt og er í Pódaln-
um á Norður-ltalíu nú.
Þar sem kolin hafa myndast, hef-
ir verið votlent — mýrar og tjarnir
—og hefir úr blaðleifum og.trjám
orðið í fynstu nokkurs konar mó-
myndun, sem vegna þungans af
blágrýtislögunum, sem hlóðust of-
an á, breyttist í kol. En blágrýtis-
lögin eru ekki annað en gömul
hraun, sem á löngum tfma hafa
runnið hvert ofan á annað. En alt
varð þetta löngu áður en'skrið-
jöklar og rennandi vatn mótaði
Vestfirði og gróf í þá firði og dali,
gil og gljúfur.
Kolanám hér á landi.
Við og við má lesa í blöðunum
um nýjar kolanámur, sem sé farið
að vinna. Er vanalega látið mikið
yfir því, hvað kolin >séu mikil og
góð og ódýr, og gengur frásögnin
svo blað úr blaði og ailir ættjarð-
arvinir fagna yfir þessum nýja auði
landsins. En eftir nokkurn tíma
er þessi nýja kolanáma gleymd, en
ekki verður gleðin yfir næstu kola-
námunni sem kemst í blöðin minni
fyrir þvf. Orsökin til þess að jafn-
lítið rætist af hinum miklu vonum,
er oftast sú, að kolalögin eru of
þunn til að vinsla borgi sig. Þó
eru líkindi til þess, að til séu nám-
ur, sem arðvænlegt væri að vinna.
ef nýtízkutæki væru notuð.
Fyrir nokkrum árum ferðaðist
ungur íslenzkur jarðfræðingur
(Skúli Skúiaison) um Vestfii^Si og
skoðaði þar kolanámur. Leizt
honum bezt á námuna í Fossafirði
í Þernudal við Arnarfjörð.
Kolin kostuðu þar, unnin og
flutt niður að sjó, um 5 kr. skpd.,
en kol þessi ihafa hitagildi að 4-5.
hiutum móts við ehsk kol. (Verð
þetta er miðað við mjög lágt verka-
kaup, eins og það var ])á á Bíldu-
dal. Þó er ekki að vita, nema það
borgaði sig eins og hú er ástatt, að
vinna kolin með ófullkoinnum
tækjum). Herra S. S. gerði ráð fyrir
að kolin mundu, ef þau væru
unnin og flutt niður að sjó á sem
hagkvæmastan hátt (með ný-
tísku útbúnaði) kosta þangað
komin um 1 kr. 10 aura skippund-
ið. Ekki þóttist hann þó viss um,
að kolagröfturinn hæri sig (miðað
við hvað ensk kol kosta hingað
komin á friðartímum), nema jafn-
framt væri sett á stofn tígulsteina-
gerð úr leirnum er kolunum fylgir,
og til ieirbrenslunnar notað það
iakasta af kolunum.
Leirlögin og kolalögin eru i
Fossafirði að samtöldu um 30 fet
og munu kolin, sem eru í mörgum
lögum, vera um helmingur af þvf.
Frá námunni niður að sjó eru um
tvær rastir (mílufjórðungur). Höfn-
in er ágæt, og aðdjúpt mjög, því
marbakkinn stendur upp úr á fjör-
unni.
- Til þess að reka námuna á hag-
kvæman hátt þarf sprengibora
einn eða tvo, þeir eru reknir með
samanþrýstu lofti, en til loftþrýst-
ingsins þarf aflvél (gufuvél, olíu-
mótor eða fossafl). Hengibraut
þarf að éera fyrir kolin niður að
sjó, og bryggju þarf að smíða.
Hallinn er svo mikill frá námunni
að láta mætti fullu vagnana draga
þá tómu uppeftir. Allur kostnað-
ur er lausloga áætlaður 150 þús. kr.
Landið á sjálft að reka námur.
Dagsbrún hefir áður bent á það,
hve óviðeigandi það sé að kola-
gröftur og annar nám'ugröftur hér
á landi sé eign einstakra manna.
Séu slík fyrirtæki rekin með tapi,
er óviðkunnanlegt að láta einstak-
linga gjalda framtakssemi sinnar;
reynigt fyrirtækið aftur á móti
heilbrigt, er bersýnilegt, hvílíku
tjóni þjóðin verður fyrir í heild
sinni, að missa gróðann af námu-
rekstrinum í vasa einstakra
manna, sem þar að auki eru ef til
vill útlendingar, í stað þesð að
láta hann renna í landssjóð. Ofan
á þetta bætist svo það, að kolin
mundu þá að líkindum verða seld
dýrara, heldur en ef þau væru unn-
in fyrir landsfé.
Sú stefna ætti algerlega að kveð-
ast niður, að láta landssjóð borga
kostnað af fyrirtækjum, sein ein-
stakir menn eða félög hafa gróð-
ann af, ef þau hepnast. Það er því
röng aðferð, þegar landssjóður lán-
ar fé til fyrirtækis eins og námanna
í Stáifjalli. Rétta aðferðin er að
tilraunin sé gerð á kostnað Iands-
sjóðs og að sá, sem öllu hefir kom-
ið af stað, fái ríflega gjöf úr lands-
sjóði fyrir dugnaðinn, ef fyrirtækið
reynist arðvænlegt.
Kolanáman f Fossfirði er eign
landsins, en Námufélag Islands
hefir með samningi við stjórnar-
ráðið (víst 1909) fengið hana leigða.
Hafi það nokkurn tíma verið til-
gangur þessa félags að reka nám-
una, þá hefir það gert furðu lítið
til þess að koma rekstrinum í
framkvæmd. En flest bendir á, að
tilgangur félagsins hafi aldrei ver-
ið annar en sá, að verzla með námu-
réttindin, og verður slík meðíerð á
eignum landssjóðs að teljast alger-
lega ósæmileg,- Dagsbrún hefir
verið skýrt svo frá (og það er rúm
fyrir leiðréttingu, ef rangt er), að
námufélagið hafi á sínum tíma selt
öðru félagi réttindin í hendur, og
átti það félag að gjalda Námufélag-
inu 50 þús. kr., ef það starfrækti
námuna, og auk þess ákveðið gjald
af hverri kolasmálest, er unnin
væri. Félag þetta, nr. 2, átti að
níissa réttinn til kolanámunnar, ef
það væri ekki tekið til starfa inn-
an tveggja ára. Meðan þetta félag
nr. 2 hafði réfctindin, vildi útlent
félag ná í þau, og bað um tilboð.
Áttu réttindin þá 1 fyrstu að kosta
1(4 miljón króna; síðar voru þau
þó komin niður í 300 þús. kr. Segi
hver hér um alt þetta það er hon
um sjálfum lízt.
Hva5 á að gera nú?
Jafnvel þó íslenzku kolin gætu
ekki komið að notum að ráði, fyr
en eftir stríðið, er sjálfsafft »ð
j landsstjórnin hefjist nú þegar
; lianda og geri eitthvað f þeasu
máli. Námufélag Islands hefir
sumpart með aðgerðum sínum en
að öðru leyti með aðgerðaieysi,
mist allan siðferðislegan rétt til
námunnar í Fossafirði, og ef til
vill iagalegan líka. En hafi það
ekki skýlaust brotið af sér réttinn
lagalega verður að láta íærustu lög-
fræðingana athuga, livaða ráð só
einfaldast til þess að taka réttind-
in af félaginu. Jafnframt þarf að
iáta jarðfræðinga kveða upp úr-
slitadóm u mþað sem álíta má full-
sannað, að nóg sé þarna af kolum;
efnarannsóknarstofan þarf »ð
rannsaka hitagildi kolanna og not-
hæfi leirsins til hrenslu, og námu-
verkfræðingur þarf að rannsaka
hvernig heppildgast mundi að
vinna námuna, hvaða vélar. þnrfi,
hverinig braut verði hagkveermaist
að leggja til sjávar, hvað vélar,
braut, bryggja o.s.frv. kost!. Og
þegar svörin eru fengin, og þe« eru
þannig, að tiltækilegt virðmt, að
ráðast í fyrirtækið, þá á að byrja
strax á námugreftrinum. Alt þeflta
á að framkvæma á kostnað lands-
sjóðs, en jafnframt til ágóð* fyrir
hann, íslenzkri alþýðu til >1«»-
unar og liagsældar,—Dagsbrú*,
-------o------
------------------------------
GISLI GOODMAN
TINSHIÐt R.
T«rk»t«91:—H*rnl T©ronto ®t. o*
Notro Dame Ave.
Tteao Hrlmlila
«mrrj 2M9 Gtrry IW
_____________________________J
Kostaboð
DYRTIÐIN spennir greipar urr^ landið. Alt er a?I
stíga í verði, lifandi og daútt—engu er undan-
þágu auðiS. FréttablöSin hafa ekki farið var-
hluta af dýrtíS þessari, því alt, sem að útgáfu
þeirra lýtur, er nú hálfu kostbærara en áður. Verkalaun
starfsmanna þeirra hafa hækkað, pappír hefir því nær tvö-
faldast í verði, o.s.frv.
Af þessum orsökum hefir meiri hlutinn af enskum
blöðum, sem út eru gefin hér í landi, orðið að hækka árs-
skriftargjald og eins verð á blöðum seldum lausasölu.
Verðhækkun þessa hafa þau réttlætt með dýrtíðinni og
auknum tilkostnaði af öllu tagi. Engum sanngjörnum
manni mun blandast hugur um, að blöðin hafa hér á réttu
máli að standa.
En þrátt fyrir þetta, dýrtíð og aukinn kostnað, er
HEIMSKRINGLA seld sama verði og áður. Verð henn-
ar hefir enn ekki verið hækkað og verður ekki hækkað, ef
ófyrirsjáanleg forföll koma ekki fyrir. Upp á síðkastið
hefir blaðið þó borgað að mun meiri ritlaun, en tíðkast
hefir áður, til þess að geta fært lesendum sínum góðar og
fræðandi ritgerðir. Verður þessu haldið áfram, eftir því
sem fjárhagslegir möguleikar leyfa.—Margir af kaupend-
um blaðsins hafa líka metið þetta vel, að dæma af bréfiwn
úr öllum áttum, er blaðinu hafa borist í seinni tíð.
Heimskringla hefir ætíð viljað vera blað fólksins og
verður það ætíð takmarkið, sem hún stefnir að. Þetta er
markmið allra góðra hlaða og að þessu takmarki keppa
þau með því að flytja lesendum sínum nákvæmar fréttir
af öllum helztu viðburðum, sem gerast í landinu heima
fyrir og umheiminum, og með því að birta fræðandi og
skemtandi ritgerðir um ýms alþýðleg efni. Framtíð allra
blaða hvílir á samvinnu útgefenda og kaupenda — þeir
fyrnefndu kappkosta að hafa blöðin eins vel úr garði ger
og mögulegt er, þeir síðamefndu borga þau skilvíslega og
efla þannig framtíðar hag þeirra.
Til þess að fá sem flesta nýja kaupendur og öðlast
fylgi sem flestra íslendinga, bjóðum vér nú nýjum áskrif-
endum eftirfylgjandi kostaboð:
Þeir, sem nú gerast nýir kaupendur blaðsins og senda
því $2.00, fá í kaupbæti söguna “Spellvirkjamir” eftir
Rex Beach, sem nú er nýlega endurprentuð; söguna “Mó-
rauða músin” eftir Herbert Quick; vandað stríðskort, sem
að allra dómi er hið eigulegasta, og heilan árgang af
Heimskringlu. Báðar þessar sögur, stríðskortið og keill
árgangur af blaðinu, stendur nú til boða nýjum kaupemd-
um fyrrr EINA TVO DOLLARA.
Isíendingarl Bregðið við og færið yður í nyt koata-
boð þetta á meðan tækifæri gefst.
The Viking Press, Limited
(Útgefendur “Heimskringlu”)
729 Sherbrooke St. P. O. Box 3171
Winnipeg, Manitoba.
FuUkomin °* “e?
T 11 . Binn
1 annlœknmg b»rgDn
em annarstaðar.
Dr. J. A. MORAN
Denfcal Specialist
Union Bank Chambcrs,
Saskatoon, Sask.
TH. JOHNSON,
Úrmakari og Gullsmiður
Selur giftingaleyfiabréf.
Sérstakt athvtli yeitt pöntanum
oc vlöcjörSum útan af landi.
248 Main St. - Phonc M. WM
y. J. Bwaaioa H. Q. HlarikMn
J. J. SWANSON & CO.
F ASTIIGMA BALAR •«
peatacra mtTAlar.
Talalml Mala 2«»7
Car. Perta*. and Qarrjr. Wlaatae*
MARKET HOTEL
14« Prlar wa Slrtrl
4 Bétl BuhtlliaB
Baitu rfatínc, vtadiar •* a»-
klynln* f«%. leUakur veHiaaa-
maSur N. Halldéraeea. lei»keln-
tr laleaélacum.
r. C'CéNXKL, Blcandl WB.Iwa
Arai Anderson I. P. Qarlamd
GARLAND & ANDERSON
LAGrilÆBlllGAR.
Phcne Maia 15«1
•U Kloctric Raílway Ohambcri.
Talsimi: Maln 53»2.
Dr.J. Q. Snidal
TANNUEKNIR.
614 SOMERSBT BLK.
Portase Avenue. WINNIPBQ
Dr. G. J. Gislason
Phynlclnn ta4 Svrfrenn
Athycll veltt Augna, Eyrna og
Kverka Sjúkdómum. Aaant
Innvortls sjúkáúmum og upp-
■kurSl.
18 Snuth Sré St., Crraad Forta, lf.B.
Dr. J. Stefánsson
*m Born nt n.niKe
Hornl Perta*e Ave. Kémoataa It,
■tundar eiartfnRu tuut, eyraa,
aef og kverka-sjúkdéma. Sr a« kltta
frá kl. 16 tll 12 f.h. tf kl. 2 tU C a.k.
Phone: M«in 3088.
Heimlll: 105 Ollvla «t. Tala. •. 3116

4
Vér htffum fullar blr*»ir hrata- y
aatu lyfja og ntetfala. KcmtV J
meil lyfaetfla ylar hln«al, vér V
• erum metfulln aékvnmlega cftlr Á
dviaan læknlalna. Vér aiaaum V
utanavaita ptfntuaam o* aeljum i
Ciftlnealeyfl. : : v
COLCLCUGH át CO. [
Nutrr Daae Jt Skerbr«*k« IU. f
Phona Oarry 2<td—2191 Á
A. S. BARDAL
aelur líkklatur o* aaaaat um út-
fartr. Allur útbúnaCur a4 bcatl.
Cnnfrtmur aalur hana alltk.aar
mlnnlavarCa o* l.gat.laa,
SIS IHIRBIOOKI 8T.
Pbaaa O. 2153 WINNIPKG
AGRIP AF RHGLUGJÖRB ua
heÍBukaréttarláid { Cusds
«g NarSvestsrUidiiM.
Hver fjölskyldufa?51rt «<5a kver karl-
■naöur sem er 18 ára, seae vav brezkur
þegn í byrjun stríöslns eg keflr verl®
þaö síttan, eöa sem er þen Bmndaþjótt-
anna eöa óháörar þjóöar, gatnr teklö
heimillsrétt á fjóröung: úr seetlon af ó-
teknu stjórnarlandi í Maiiiaba, Sas-
katchewan eT5a Alberta. U-msœkjandi
▼ eröur sjálfur aö koma á landskrif-
stofii stjórnarinnar eöa ■■dirskrifstofu
hennar í því héraöi. 1 anbtði annars
má taka land undir vissum skllyröum.
Skyldur: Sex mánaöa íbétl eg rœktún
landsins af hverju af þremmr árum.
1 vlssum héruöum getvr kver land-
neml fengiö forkaupsréM á fjórö-
ungi sectionar meö fram tandl sínu.
Verö: $3.00 fyrir hverja ekrn. Skyldur:
Sex mánaöa ábúö á kverju hinna
næstu þrlggja ára eftir kann heflr
hlotiö elgnarbréf fyrir ketaailisréttar-
landi sínu og auk þess ræktaö 6t
ekrur á hlnu selnna landi. Forkaups-
réttar bréf getur landneml fengiö um
leiö og hann fær heimilisréttarbréfiö,
cn þó met? vissum skilyröom.____________
Landneml, sem fenglö keffr kelrailis-
réttarland, en getur ekkl feagiö for-
kaupsrétt, (pre-emptlon), gatar keypt
heimilisréttarland í vissvm kéruöum.
VerÖ: $3.00 ekran. Veröur aö búa á
landinu sex mánuöl af hrerj« af þrem-
ur árum, rækta 60 ekrur eg kygrja hús
sem sé $300.00 viröi.
I>eir sem hafa skrifaö stg fyrfr heim-
ilisréttarlandi, geta unniö landbúnaö-
arvinnu hjá bændum i Ckaada áritt
1917 ogr tími sá reiknast sem skyldu-
tíml á landi þeirra, undlr ivlosvm skil-
yrtJum.
Þegar stjórnarlönd eru angíýst eUa
tilkynt á annan hátt, geta hetmkomnir
hermenn, sem veriö hafa I herþjónustu
erlendis og fengiö hafa heiðarlega
lausn, fengiö eins dags forgangsrétt
til aö skrifa sig fyrir heimllisréttar-
landl á landskrifstofu kéraösins (en
ekki á undlrskrifstofu). liausnarbréf
veröur hann aö geta sýut akvifstofu-
stjóvanum.
W. W. OOIi^.
Deputy Minister ðf Ikterior.
BKfl, sem flytja auglýateene þessa i
ketaaVtoleysi, lá enga irorytae Aprir.