Heimskringla - 18.10.1917, Blaðsíða 3

WINNIPEG, 18. OKT. 1917
HEIMSKRINGLA
3. BLAÐSIÐA
'um fjá.rv>eiting til herkostnaðar sé
samþykt, a<5 upphæð $11,000,000,000.
13. sept. — Síða>sta tilraun með
Frolsis - loftvélina auglýst incð
heppilegum árangri.
Ameríska hervélin ger að
amerískum hætti.
Það er auðvelt að segja, að marga
þessarra hluta hefði mátt vera bú-
ið að gera iyrir einum tveim árum,
en lýðveldin haga ekki fram-
kvæmdum sírnum á þann hátt.
Jafnvel eftir að stríðið hófst vörð-
um við Englendingar tveim árum
til þess að velta því fyrir okkur,
hvort við ættum allir að taka þátt
í 'sömu fórninni í sambandi við
herþjónustu, og Kanada var að
rökræða það vandamál þangað til
fyrir fám dögum.
Hver þjóð verður að haga her-
búnaði eftir sínum eigin hætti.
Engin þjóð virðist læra mikið af
nokkurri annarri. Amerísku her-
vélina er verið að gera oftir ame-
rískum hætti. Vel má það vera, að
hún verði með ýinsum göllum. En
hvað sem um það verður, verður
hún voldug kylfa til að lemja
prússnoska hervaldið í mul.
Amerfkumenn eru komnir út í
stríðið með allri þeirri karlmensku
lund og ákafa, sem voldug þjóð á
í fari sínu.
Með þeim -ummælum endar
Northcliffe mál sitt.
Herskattur Bandaríkjanna.
Við þessar einkar fróðlegu og vel
sömdu ritgerðir eftir Northcliffe
lávarð á ekki llla við að bæta á-
kvæðum laganna, sem Bandaríkin
hafa samþykt, um herskatt. Mönn-
nm hér í Kamada ætti að vera
býsna mikil forvitni á að fá nokk-
urn veginn greinilegt yfirlit yfir,
hvað þjóðin er á sig að leggja, til
að taka þátt f stríði þessu.
bögin um herskatt gengu í garð
f Bandaríkjum 4. október, nema í
fáeinum smáatriðum. Mönnum hef-
ir talist svo til, að hann veitti þjóð-
inni fcekjur að upphæð $2,700
niiljónir. Ákvæði laga þessarra
snerta hér um bil hvern einasfca
nugsanlegan hlut frá vöggu til
krafar, hvort sem í hlut á auðugur
«ða öreigi.
bjálfsagt er ýmislegt í sambandi
við lög þessi, sem er ófullkomið og
ef til vill ranglátt, eins og verða vill
f aiiri þess konar löggjöf mannanna.
Fremur virðist það óréttlátt að
maður, ®em hefir $4,000 tekjur eða
ineira, þarf ekki að gjalda skatt af
200 dollars fyrir hvert barn, sem
hann á, en ekkert tillit tekið til
nianns, sem einungis vinnur fyrir
Í2.000 um árið, hvað mörg börn,
hann kann að eiga. Verður
það tilfinnanlegast þeim, sem í
þossum iflokki eru, og þeir eru
margir; og eiga sumir 5 til 10 börn
sjá fyrir.
Blöðin benda á, að harðrétti sé,
sfmskeytið frá börnum til for-
mdra, sem færir þá fregn að þau
8 orðin afi og amima, skuli kosta 5
oenfcum meira en verið hefir eftir 1.
n v. Blöð, sem daglega senda og
veita viðtöku imörgum símskeytum,
hykjast verða fyrir miklurn útlát-
herskatturinn fylgi manni
i vöggu jj] gra,far g^sj; af þvf, ag
yrsta barnamoldin, sem notuð er
*nda iivítvoðungnum, er í flokki
S, reyi:iiyfja. sem gjaida verður
* atfc nf. til að hjálpa stjórninni
.e bf 1 stríðsþarfa. Og þegar er
«m ver deyr, eru skattkröfumenn,
em fmfmta skiatt ifyrir hönd stjóm-
'?.nar ai arf*num, sem er eftir
Vi * U,ln ’ bnnn nemur einum af
nn raði á $50,000 og tíu af hundr-
*ni á einni miljón.
f' rá fæðingu til dánardægurs eru
es ar afchafnir mannsins skatt-
Sildar.
En mest verða þeir að gjalda,
H ™est hafa ffrœtt á stríðinu og
r ban sérlega sanngjarnt. Sá gróði
r cikna mikill, enda verður hér
. helmingur þeirrar fjárupp-
» ar, sem herskatturinn leggur
Wóðina, tekinn af þeim gróða.
£á sem rifcar bréfspjald og sendir
. unnmgja sfnum, rekur sig á, að
ann verður að greiða herskatt,
v bosfcar 2 eent að senda
bréfspjald með pósti, en sendibréf
3 cent eins og hér f Kanada.
Þeir, sem fara ,sér til skemtunar
* hreyfimyndasýning, verða að
g*eta þess, að þeir eru lfka eltir af
herskattinum, eé meira en 5 cent
greiða fyrir aðgöngumiða. Her-
skatturinn er á hælunum á öllum
beim, sem leifca sér skemtana, frá
manninum sem situr á efstu svöl-
”m ieikhússins og til þess, sem sit-
*r f stúkunni.
fufkatta frfmerki verða á öllum
iolda þess, sem kaupa verður til
mennra þarfa og nemur sú upp-
sem náð verður með þeim
h»tti, ekki minna en $30,000,000. Á
**nn hátt nær stjórnin f þann,
*em lítið fé hefir. En hann getur
wtur huggað aig Við, að skattur-
/ Þeim vörujn. som hann sízt
ill án vera, aro sem kaffi, tei og
sykri, var strikaður út úr frum-
varpinu.
Menn, sem lítil efni hafa, ekki
síður en auðmenn, verða að kenna
á þeirri grein laganna, sem íjallar
um tekju skafctinn. Venjulegar
upphæðir hafa verið tvöfaldaðar.
Enginn getur nú krafist undan-
þágu stærri upphæðar en $1,000,
þegar ógiftir menn eiga I hlut, en
$2,000, þegar giftir menn eru annars
vegar.
Aukaskattur er lagður á árstekj-
ur, sem meiri eru en $5,000 og nem-
ur hann einum til fimtíu af hundr-
aði. Hámarki sínu nær skafcturinn,
þegar árstekjur eru meiri en ein
miljón dollara. Þessi grein um
aukaskattinn er búist við að gefi
stjórninni $6,000,000.
Margvíslegir skatfcar eru lagðir á
alls konar iðnað. Herskattur er
lagður á hvert fet af hreyfimynd-
um, gummí, sem tuggið er, bifreið-
ar, hljóðfæri og gulistáz.
Hyggist einhver að drekkja sorg-
um sínum í áfengi eða senda þær
upp f loftið með reyknum, verður
hann þess var, að iverskatturinn
lætur hann jafnvel ekki í friði við
þefcta. Skatta álögur á drykkjar-
föngum og reyktóbaki hafa verið
hækkaðar að mun. Skattur á
whisky er nú $2.10 á hverri gallónu
og $2.50 á hverri bjórtunnu.
Eigi fær neinn komist undan
Skattinum með því að ferðaist. Hver
farseðill með járnbraut er dýrari
en áður um 8 cent á hverjum doll-
ar. Og sá, :sem ætlar að ferðast um
hafið, verður líka að greiða her-
skaifct um leið og hann kaupir far-
bréf sitfc. Menn verða nú að gjalda
10 cenfc aukreitis fyrir að sitja dffc
litla stund í skraufcvagni (Parlor
Car) og sömuleiðis fyrir að hvílast
næturlangt í svefnvagni.
Sá, sem á gjald að greiða til ein-
hvers félágs, er hann stendur í, og
nemi það gjald meira en $12 um
árið, verður hann að bæta við 10
centum fyrir ihvern dollar eftir 1.
nóv. Þó eru bræðrafélögin undan-
þegin.
Mörgum mun finnast allmikið til
um skattinn, sem lagður er á póst-
sendingar í öðruim flokki, því hann
er hár.
Prá 1. júlí 1918 hækkar burðar-
gjald á öllu iesmáli.
Alt þetta sýnir, hve Bandaríkja-
þjóðin er fús til að leggja mikið á
sig í sambandi við stríð þefcta.
Undan skattaálögum þessum heyr-
ist enginn kvarta. Það er talið eins
og eifcthvað sjálfsagt. Þjóðin er í
stríði, og það er við því að búast,
að liún verði að binda sér svo og
svo miklar byrðar, til þess að kraft-
ur fylgi.
Þegar “Flóru” var sökt.
Einn af farþegunum, sem var
með “Elóru” þegar henni var sökt,
hefir lýst því á þessa leið í bréfi
til Lögréttu;
“Flora” fór frá Seyðisfirði 4. júlí
kl. 4 um kvöldið; hinn 6. s.m. um
miðjan dag vorum við nálægt
nyrstu Shetlandis eynni kl. 4 heyrð-
um við alt í einu hvin í loftinu og
síðan brest í reykháfnum. Kúla
hafði farið gegn um hann og rifið
stykki úr honum; það lenti á
höfðinu á einum farþeganum, fyr-
verandi stýrimanni á “Escondito”,
og særði hann talsvert. Allir lifcu
út á sjóinn og kafbátur sást langt
í burtu. Yar ]>á þegar farið að
losa bátana og gekk það mjög
greiðlega. Á meðan rigndi kúlun-
um alt í kring um skipið; flestar
duttu í sjóinn, sumar rétt hjá bát-
unum, og var það mesta hepni, að
enginn meiddist; var svo róið frá
skipinu í flýti, og þegar við vorum
komnir spottakorn frá því, þá fyrst
hætti kafbáturinn að skjóta. Það
leit út alveg eins og hann 'hefði
verið að skjóta á bátana. Þá sökti
hann sér og sigldi neðansjávar að
skipinu. Það tók sjálfsagt 3 stund-
afjórðunga, því að hann var svo
langt í burtu, þegar hann byrjaði
að skjóta, og þeir eru ganglitlir
neðansjávar. Á meðan var róið
burt frá skipinu, og hugsað um
það eitt, að vera sem lengst frá því,
þegar það yrði kafskotið. Loks sá-
um við kafbátinn koma upp við
hliðina á skipinu, sigla einu sinni
í kring um það og síðan kafskjóta
það. Skotið kom í afturlestina.
Við sáum reykjarmökk gjósa upp,
og síðan fór afturendinn smátt og
smátt að sökkva, þangað til skipið
stóð ióðrétt í vatninu, steyptist
svo kollihnýs yfir um og sökk. Það
var tiltölulega lengi að sökkva,
vegna þess hve tómt það var.
Síðan kom kafbáturinn til okkar,
þar sem við vorum í bátunum;
þeir spurðu hvaðan við hefðum
komið, hvaða farm við hefðum
haft og hvort nokkrir Engiending-
ar væru í bátunum, þvf að þá ætl-
uðu þeir að taka þá fasta. Þeim
dalt ekki í ihug að spyrja, hvort
nokkur hefði særst eða beðið bana
né heldur að bjóða okkur að
draga okkur til lands. Þeir sigldu
síðan burtu og létu okkur afskiffca-j
iausa. — Eg hefi talað við marga
sjómenn, sem orðið hafa fyrirj
“torpederingu”, og alt af er aðferð j
kafbátanna in sama, þegar þeir
hitta skip eitt sér (þ. e. sem ekki
er í “convoy”). Þeir hefja skothrfð
algerlega fyrirvaralaust úr margra
sjómílna fjarlægð, og miða þá hel?t
á stjórnpallinn, alveg eins og þeir
séu að reyna að drepa fyrst sem
flesta af skipshöfn og farþegum,
áður en þeir sökkva skipinu. —
Eftir að kafbáturinn hafði yfir-
gefið okkur, stefndum við til
lands; við vorum nokkrar mílur
frá landi og hefðum sennilega kom-
i-st þangað á fáum klukkutimum.
En hálfum tíma seinna bar að
enskan “Destroyer” (þ. e. tundur-
bátaspilli), sem var á leið til Ler-
wick frá Bergen. Hann tók okkur
upp, en skildi bátana eftir. Eg
haifði ekki haft tfma til að bjarga
neinu-------, svo að þegar til Ler-
wick kom, hafði eg ekki annað en
fötin, sem eg stóð í.-------1 aftur-
lestinni á Floru voru 5 íslenzkir
hestar. M-eð einhverju óskiljanlegu
móti hafa 2 af þeim komist ómeidd-
ir upp úr lestinni eftir torpedering-
una. Meðan við vorum í bátunum,
sáum við þá synda í sjónum í átt-
ina til lands. En þeir voru svo
langt frá iandi, að þeir hafa aldrei
komist alla leið; í hálfan tíma
sjálfsagt sáum við þá á sundi, en
svo mistum við sjónar á þeim.
Engin var byssa í bátunum til
þess að skjóta þá með. — Annars
skeði ekkert frásagnarvert við
“kafskotið.” Allir voru rólegir
og skipshöfnin hegðaði sér mjög
vel.—Lögrétta.
Jóhann Einarsson dáinn.
í bréfi frá Duluth er þess getið,
að þann 22. sept. s.l. hafi andast að
beimili sínu þar í bæ herra Jóhann
Einarsson, bróðir þeirra Indriða
skrifstofustjóra í Rvík, séra Gfsla
í Sfcafholti og Halldórs smiðs á
Róðugrund í Skagafirði. Jóhann
heitinn mun hafa verið nær sjö-
tugur að aldri. Hann var hinm
mesti gáfu og skýrleiksmaður, hag-
orður vel eins og hann áfcti kyn til,
giaður og ljúfur í lund, svo að hann
varð hverjum mánni kær, er hon-
um kyntist. Hann eftirlætur konu
og þrjú börn. Börn hans eru þau
S urla, prófessor í stjörnufræði við
rfkisháskólann f Berkley í Califor-
nia; Nanna, skólakennari í Duiuíih.!
og Baldur, útskrifaður frá búnað-
ardeild háskólans í Minnesota.
Eoreldrar Jóhanns voru þau Ein-
ar, sonur séra Magnúsar í Glaum- j
bæ í Skagafirði, Magnússonar, og!
Sigrfðar Halldórósdóttur Yídalíns,
og Euphemia dóttir Gísla sagna-
ritara Konráðssonar og Euphemiu
Benediktsdóttur. Móðir Jóhanns j
var ]>ví alsyistir Konráðs prófessors í
Gíslasonar í Ehöfn.
Söknuður er Dulutlibúum mikill
að íráfalli Jóhanns og stórt skarð
höggvið í fámenna íslenzka hópinn
þar. Hann var allra manna vin-
sæiastur þar í bæ, enda var hann
búinini að eiga þar heima í meira en
þrjátíu ár. R. P.
Hudsons flóa leiðin.
(Lausl. þýtt)
Þrátt fyrir það þó Canada þjóðin
eigi í stríði og hafi færst í fang að
senda hálifa miljón manna til or-
ustuvallarinis, sé þegar búin að
innrita i herinn um fjögur hundr-
uð þúsund manna, hafi fengist við
skobfæragerð f afarstórum stýl og
stórkostiega fjársöfnun, þrátt fyrir
alt þetta hefir hún þó lialdið uppi
starfi isfnu við hið þýðingarmikla
fyrirtæki, sem vafalaust á eftir að
eiga stærri þátt í framfarasögu
lands þessa en flest annað — lagn-|
ingu Hudsonsflóa brautarinnar. j
Járnibraut þessi verður rúmar fjög- j
ur hundruð mílur á lengd og nœr j
frá bænum The Pas, sem er forn
verzlunarstöð “Hudson Bay” fé-J
lagsins, aila leið til Port Nelson, j
sem er hafnarbær við flóann.
Fyrstu frumbýlingar Vestur- j
Canada, sem sendir voru af Selkirk
lávarði fyrir ögn meira en hundrað .
árum síðan til þess að stofna ný-j
lendu á Rauðárbökkum, skarnt frá
þeim stað þar sem Winnipog-bær,
nú stendur, sigldu í gegn um Hud-
son sund og flóa og komust heilu
höldnu þessa lítt þektu leið að
bakmarki sínu. Almenn skoðun
margra er, og hún vel rökstudd, að
markaðsvörur bændanna f Vestur-
landinu, sem til Evrópu eiga að
fara, ættu að sendast eftir þessari
leið hinna fýrstu frumbýlinga, og
verður þeuta framkvæmanlegt, þeg-
ar Hudsonsflóa brautin er fullger.
Sbálið hefir nú þegar verið lagt
rúmar þrjú hundruð mílur og
hefði komist lengra á leið síðast
i liðið sumiar, ef hin mikla brúar-
jlagning yfir Nelson fljótið við
"Kebtle Rapids” hefði þá ekki sfcað-
ið yfir. Ef ekki væri önnur eins
mannekla og nú er og jafn-tilfinn-
anilegur skortur á ýmsu efni og
öðru, sem til þarf, þá hefðu lestir
vafalaust verið farnar að renna alla
leið til flóa'ns fyrir næstu áramót—
og draumur bændanna í Vestur
Canada þar með ræzt.
Þegar tekið er til fhugunar hve
feikna mikinn kostnað það hefir
haft í för með sér fyrir kornrækt-
arbændur vesturfylkjann: að
senda korn sitfc eftir afar krókótt-
um og löngum leiðum til strand-
arbæjanna Montreal og New York,
þá verður deginum ljósara hve
æskileg og eftirsóknarverð Hud-
sonsflóa leiðin er. Leið sú verður
um þúsund mílum styttri en Mont-
real leiðin. Port Nolson er sömu
vegalengd frá Liverpool á Eng-
iandi og Montrcal er og hveitið
sem sent er frá Regina og er á leið-
inni til Evrópu, verður komið alla
leið til strandar oftir "Hudsonflóa
leiðinni” á þeim tíroa, sem það að
eins kemst til Fort Williain eftir
hinni leiðinni. Af þessu geta menn
séð, að nýja leiðin verður að mikl-
um mun fljótfarnari og langt um
kostnaðarminni, og engum mun
dyljast, hve stórkostlega þýðingu
þotta á eftir að hafa á framtíð
landsins.
Þessi nýja leið verður styttri frá
öllum stöðum í Vesturlandinu og i
alla staði hentugri, en sú gamla.
Frá héruðunum í miðju Saskatcho
wan fylki, norður héruðum Alberta
fylkis, og nýlendunum, sem vafa-
laust verða myndaðar enu lengra
norður, verður munurinn þó mest-
ur. Má tilfæra sem dæmi, hve leið-
in verður þá að miklum mun
styttri frá “Peace River” nýlendun-
um, sem nú þegar eru sbofnaðar og
í vændum að verða stofnaðar. Og
ekki þarf annað en skoða kortið
til þess að sjá, að hagnaður bænd-
anna í Vestur-Canada af þessari
nýju leið verður um leið hagnað-
ur nágranna þeir a í Vesturríkjum
Bandaríkjanna. Kornhéruðin með
fram Great Northern járnbraut- ’
inni verða mörg hundruð mílum
nær Evrópu eftir þessari leið til
Port Nelson en eftir gömlu New
York leiðinni.
Ef stríðið hefir þær fleiðingar,
sem roargir glöggsýnir og hugsandi
menn hér í landi hafa gert sér
vonir um, þá verður þess ekki
lengi að bíða, eftir að það er um
garð gengið, að íbúataia Vestur-
fylkjanna aukist að miiklum mun.
Skoðun þessara manna er, að á-
standið í Evrópulöndunum að
stríðinu loknu muni stuðla til þess
að þjóðir þeirra muni streyma til
þessa lands í stærri hópum, en
nokkurn tfma áður hefir átt sér
stað. Aðal-orsök þessa verður sú,
að istríðslöndin í Evrópu verða þá
öll hlaðin ægilegum skuldum og
með allan iðnað sinn meir og
minna 1 molum. Hugur margra í
í þessum löndum mun þá stefna
tiil þessa miklia framtíðarlandis —
Canada. Taft, fyrverandi forseti
Bandaríkjanna, sagði í einni ræðu
sinni hér að “landið væri ekki einu
sinni rispað enn þá.” Átti hann
við það, að ræktun þessa lands í
nútíðinni væri að eins smáræði f
samanburði við það, sem yrði í
íramtíðinni. Eftir því sem fbúa-
talan eykst f landinu, eykst fraiu
leiðslan.
Árið 1915 var uppskeran í Vestur-
Canada stærri en hún hafði verið
nokkurnfcíma áður — var hveiti-j
upiískeran þá rúm þrjú ihundruð
miljón bushel —< og sökum þess
hve tafsamt er að flytja kornið
undir núverandi fyrirkomulagi, sat
það í hrúgum í kornhlöðunum með I
fram járnbrautunum Með aukinni
íbúatölu og stækkun kornræktar-
svæðanna verður þess ekki langt
að bíða að uppskeran 1915 verði
langt fyrir neðan mieðal árlega upp-
skeru í þessum hlufca landsins. Þá
mun koma í ljós, hve þýðingarmik-!
ið atriði styttri flutningsleið er. —
Og það, sem hér cr sagt um kornið, j
á engu síður við aðra framleiðslu j
landisins. Augu manna hneigjast1
nú meir að griparæktinni en áður
og eru öll líkindi til, að sú grein
landbúnaðarins muni aukast stór-
lega f nálægri framtfð. Þeim bænd-
um fjölgar með ári hverju, sem
stunda griparækt og kornrækt
samhliða, og nýrri og stytti flutn-
ingsleið,— þegar hægt verður að
senda gripina til hafs á tveimur
eða þromur dögum — mun hafa á
þetta sem annað s'órkostlega efl-
ándi áhrif.
Ivoscnaðurinn Við flutning á
hinum ýinsu afurðum landsins er
n<ú svo óhemju mikill, eftir sögn
þeirra, sem þessu eru kunnugastir,
að þetta hefir í för með sér mesta
hnekkir fyrir landbúnaðinn. Verð-
ur kostnaður þessi þó enn meiri og
tilfinnanlegri, eftir því sem landið
byggist lengra niorðv og vestur.
Hnekkir þetta bóndanum á tvo
vegu, hann fær lægra verð fyrir af-
urðir sínar og kostnaðurinn verð-
Mulda
Kaffi-Brosið
er náttúrlegt og hjartanlegt, því
hann hefir fundið Kaffi, sem hef-
ir engva “remmu” sem svo oft
vill fylgja möluðu kaffi. Orsök-
in er, að alt hýðið og rykið hefir verið blásið burtu
úr Red Rose Kaffi — sem er mulið en ekki malað.
Það er ótrúlegt, að svo mikill munur geti verið á
kaffi, — þar til þú bragðar Red Rose Kaffi. — Selt
með sama verði og fyrir þrem árum.
ur meiri á öllum nauðsynjavörum,
sem hann verður að fá aðfluttar.
Það er aðallega þient, sem mælir
með Hudson flóa leiðinni og munu
flostir viðurkenna það sterk með-
mæli. Flutningsleiðin á milli korn-
hlaðánna f Vesturlandinu og vöru-
húsanna í Liverpool verður þús-
und mílum styttri og þar af leið-
andi verður flutninigskostnaðurinn
minni í báðar áttir; horfur allar
benda á, að framleiðisla þessa lands
aukist að stórlega miklum mun í
framtíðinni og fmmleiðslan nú f
dag fcrefst betra og neppilegra
flutnings fyrirkomulags en nú
viðgengst. Alfc þefcfca mælir með
Hudsins flóa leiðinni, ef örðugleik-
arnir við að koma henni á eru
ekki með öllu ósigranlegir
Ekki verður því neitað að ótelj-
andi örðugleikar hafa verið og eru
enn f vegi þessa fyrirtækis, en að
að því er menn bezt fá séð, eru
engir örðugleika þessara óyfirsfcíg-
anlegir. Aðal-þrándur í götu fyrir
iramikvæmdum í sambandi við
þessa nýju leið, var vafalaust af-
staða verzlunarfélaganna margra,
sérstaklega þó Hudson Bay félags-
ins. Eins og lesendurnir muna,
voru íélagi þessu veitt af konungi
Englands, árið 1670, einkaréttindi
til allrar verzlunar norðan- og vest-
an vert í Norður Ameríku, og eítir
þetta gerði félag þetta sitt ítrasta
til þess að gína hér yfir allri loð-
skinnaverziun og vernda veiði-
stöðvar allar frá innflutningi
hvítra manna. Hékk þetta svo
eins og svartur skuggi yfir land-
inu. Skuggi þessi var fyrst rofimní
Oregon og eftir það urðu þessir
svo nefndu ‘Æfintýramenn fná
Englandi” meir og meir að lúta í
lægra haldi eftir því sem innflutn-
ingur varð meiri inn í landið, unz
nú að eina svæði þeirna eftir er
“lengst norður í óbygðum”. Með
öllu móti var reynt að draga úr
innflutningi. Loftslagið var sagt
vera hið versta og landið ilt við-
ureignar til yrkingar á mörgum
þeim svæðum, sem þó hafa reynst
svo ágætlega vel og eru nú orðin
að fögrum bygðum með blómleg
akurlendi. Rannsókn ihefir leitt í-<
ljós, að nærliggjandi héruð við
Hudsons flóa standi ekkert á baki
hve landkosti snertir héruðum í
grend við Winnipeg og loftslag þar
sé að mörgu leyti betra. Jarðarber
(strawberries) hafa verið ræktuð i
The Pas, sem er við suðurenda
brautarinniar, og káltegundir af
öllu tagi hafa verið ræktaðar við
góðan árangur á stöðum með fram
brautarstæðinu alla leið til Porti
Nelson. Fyrir löngu síðan er kom-
ið i ljós, að sléttur Vesturlandsins
eru hæfilegar til ábúðar öðrum en
Indíánum og vísundaihjörðum og
áður langur tími líður, verða hin
miklu svæði norður af sléttum
þessum engu síður skoðuð álitleg
og skugganum eyfct, sem á þeim
hefir hvílt.
Annar örðugleiki f sambandi við
lagningu brautarinnar var vöntun
á góðum kortum af landsvæðun-
um, er brautin áfcti að leggjast um.
Menn vissu lítið annað um Church-
hill og Nelson árnar em í hvaða átt
þær rynnu, og það sama má segja
um margar fleiri ár. Á þessu svæði
voru einmig mörg vötn, stór og smá,
sem með öllu voru óþekt þangað
til landmælingamenn tóku að
mæla út brautarstæðið og kanna
landið, sem brautin átti að liggja
um. Áður var nákvæm staðlýsing
af landi þessu okki til, og þó mæl-
ing lanidsins á undan brautarlagn-
ingunni væri örðug og kostbær,
verður því þó ekki neitað, að þetfca
hafi að minsta kosti haft þær *f
leiðingar, að glæða landafræði*-
lega þekkingu á þessu mikla meg-
inlandi, sem vér búum í.
Öbygðin með fram þessu fyrirhug-
aða brautarstæði, varð fyrirtækinu
söimuleiðiis til frekari örðugleika.
Fyrir utan Indíána stöðvar, sei*
langt var á milli, og stöku verzlum-
ar eða fcrúboðsstöðva hér og þar,
var þar engin mannabygð af neinu
tagi. Til þessara staða varð ekki
komist á annan hátt en með þvi
að ferðast á hundasleðum á vetr-
um en Indfána bátum (canoes) á
sumrum. Ferðalagið til og frá
gekk því lall-iseinlega eins og
vænta máfcti. Þeir sem brautina
lögðu, urðu að brjótast í gegn >una
óbygðir þessar, með öll isfn vinnu-
tæki og verkefni, matarforða handa
heilum her af verkamönnum og
vinnudýrum, og þegar þetta er tek-
ið til athugunar, verður ekki anm-
að sagt, en lagning þessarar braut-
ar sé roesfca þrekvirki.
(Meira.)
------o-------
HEIMSKRINGLA er kærkomion
gestur íslenzku hermönnun-
um. Vér sendum hana til vina ýð-
ar hvar sem er í Evrópu, á hverri
viku, fyrir að eins 75c í 6 mánúði
eða $1.50 í 12 mánuði
Box 3171. THE VIKING PRESS Ltd
The Dominion
Bank
HORSiI KOTRE DAHE AVE. OQ
SHERBROOKE ST.
H»(uS«I611, dPRb..........$ 0.000,008
VaraajOSur ...............$ 7,000,000
AUar rlKUir ..............<78,000,088
Vér óskum oftir vitisklftum verzl-
unarmanna og Abyrgjumst ab gefa
þeim fullnægju. SpariajótSsdetld vor
er sú stærsta sem nokkur banki
hefir í borginnl.
íbúendur þessa hluta borgarinnar
óska atS skifta vitS stofnun. sem þelr
vita atS er algerlega trygg. Nafu
vort er full trygglng fyrir sjAlfa
ytSur, konu og börn.
W. M. HAMILTON, Ráðsmaður
fHOKE GARRT 8458
Colvin & Wodlinger
| Livc Stock Commisiion Brokers
Room 28, TTnion Stock Yards
Winnipeg, Canada
A. I. WODLINGER
Residence Phone: Main 2868
F. J. COLVTN
«► Residenee Phone: Ft.R. 2397
GISLI GOODMAN
TINSMIÐUR.
Verkstæfel:—Ðorni Toronto 8t. o*
Notre Dame Ave.
Phome Helmiilft
Garry 29S8 Garry HW
Hafið þérborgað
Heimskringlu ?