Heimskringla - 15.11.1917, Blaðsíða 5

WINNIPEG, 15. NOV. 1917
HEIMSKRINGLA
5. BLAÐSIÐA
Til kaupenda Heimskringlu:
Haustið er uppskerutími Heimskringlu, — Undir kaupendum
hennar er það komið hvernig “útkoman” verður. Viljum vér því
biðja þá, er ekki hafa allareiðu greitt andvirði blaðsins, að muna nú
eftir oss á þessu hausti Sérstaklega viljum vér biðja þá, sem skulda
oss fyrir fleiri undanfarin ár, að láta nú ekki bregðast að minka þær
skuldir. Oss munar um, þó lítið komi frá hverjum—því safnast
þegar saman kemur”. — Kaupendum á þeim stöðvum sem vér ekki
höfum ínnheimtumenn í, erum vérum þetta leyti að senda reikmnga.
Vonum vér að þeim verði vel tekið.—Sé nokkuð athugavert við reikn-
inga vora, erum vér reiðubúnir að lagfæra það.
Alt af eykst útgáfukostnaður blaðsins. — Munið að borga fyrir
Heimskringlu á þessu hausti.
S. D. B. STEPHANSSON.
í nokkru vin minn, ritstjóra Lög-
berg's, en eg má til að minnast á
hans sterku púnkta í sinni stjórn-
málaskoðun nú. En áður en eg
kem að jieim athngaseandum, verð-
eg að gera ofurlítið að gamni mínu
og segja stutta sögu.
Það var á minni tíð á gamla
Eróni velmetinn prestur og prófast-
Ur, sem var á ferð um sókn sína.
Þá kemur hann þar heim að einu
uiyndatheimili, sem ikallað var, og
drepur á dyr; brátt kemur hús-
freyjan sjálf til dyra, því fólk var
að önnum, en hún ein> heima við
uiatreiðsiu. “Sælar verið ])ér, heill-
in góð,” segir prófastur og réttir
henni hönd sína. “Nei, eg get það
ekki, >eg >hefi nokkuð í lúkunni,”
sagði ihúsfreyja, — því hiin var með
blóðmörskepp í hendinni, sem ihún
var að smakka á, hvert soðinn væri.
—Þetta kemur æði oft fyrir, að
ttenn eru á ýmsan hátt bundnir,
°g Iöglega afsakaðir.
Herskyldan.
Lögberg hamast enn á móti her-
skyldu og kaliar hana gjörræði, af
því fólk ekki fékk að greiða at-
kvæði um þá lagasetning. En> til
hvers er nú að tala um slíkt; mér
skilst, að þetta sé nú orðið að lög-
Um, sem ekki verður riftað á meðan
á þessu stríði stendur. Allar þjóðir
aðrar, sem í strlðstoörmunigarnar
hafa lent, urðu að gera slíkt toið
sama, og reynslan er búin að sýna
það nú, að eimi og bezti vegurinn
fyrir þær þjóðir, er í stríð fara,
sé sú, að herskyldan sé lögð á strax
og í stríðið er gengið. Hvorki Eng-
land né Canada bjóst við svona
langri þraut og sterkri mótstöðu,
o>g 1 einu og öllu hefir nú reynslan
sýnt, að þveröfugt hefir að mörgu
verið unnið og aflað, en hvað stoð-
ar nú að æðrast um » rðinn hlut?
Skaðinn gerir menn toygna, en ekki
ríka. Og reynslan er oft ærið toörð
og þung, en hún er eini áreiðanlegi
kennarinn—og sannleikurinn í hví-
vetna.
Eg get sem sagt ekkert skilið í
Sir Wilfrid Laurier, jafn vitrum og
góðgjörnum stjórnmálamanni, að
vera á móti herskyldunni nú undir
svona kringumstæðum, eða að vera
á móti því að ganga inn með öðr
Gigtveiki
Merkilegt heimameðal frá manni er
þjáðist. — Hann vill láta aðra
krosbera njóta góðs af.
Sendii enKO peniíra. en nafn og ftritun.
Eftir margra ára þjáningar af glgt
nefir Mark H. Jackson, Syracuse, N.-
Vork, komist atS raun um, hvatia vot5a
évinur mannkynsins gigtin er. Hann
Vill ati aliir, sem lítSa af gigt, viti á
hvern hátt hann læknatSist. LesitS
ÞatS sem hann segir:
“Eg hafhi sftra verki sem ftiignitiu
>»ctS elfllegum hratia um lltiamfttln.
VoritS 1893 fékk eg mjög slæmt gigt-
arkast. Bg tók út kvalir, sem þeir
einir þekkja, sem reynt hafa—í þrjú
ár. Eg reyndi marga lækna og margs
konar metiul, en þó kvalirnar linuCust
yar þaö at5 eins stundar friöur. Loks
fann eg metial, sem dugöi og veikin
lét alveg undan. Eg hefi gefitS þetta
•netSal mörgum, sem þjátSust eins og
eg, og sumum sem voru rúmfastir af
Sift, og lækning þess hefir veritS full-
komin í öllum tilfellum.
Eg1 vil atS allir, sem þjást af gigt, á
hvatSa stigi sem er, reyni þetta undra-
nietSal. SenditS mér enga peninga, atS
eins fyllitS inn eytSumit5ann hér fyrir
netSan og eg mun senda metSalitS <5-
keypis til reynslu. Eftir ats hafa reynt
ÞatS og fullvissast um atS þetta metSal
lœknar algerlega gigt ytSar, þá senditS
tnér einn dollar,— en munitS, atS mig
Vantar ekki peninga ytSar, nema þér
aéutS algerlega ánægtSir at5 senda þá.
w£ Þetta ekki sanngjarnt? Hví atS
“tSa lengur, þegar lækningin er vitS
nendina ókeypis? BítSitS ekkl—skrifitS
Þegar í dag.
--------------------------------------
FREE TRIAL COUPON
Wark H. Jockson,
457D Gurney Bldg.,
Syracuse, N. Y.
I accept your offer. Send to:
■ i
um hóttvirtum og velmetnum lib-
erölum í sam>steypu>stjórnina, og
hafa þannig tækifæri til að geta
unnið í einingu að heill þjóðarinn-
ar. Það var aðeins ein ástæða, sem
þar stóð í vegi, og hún er þessi:
Hann gat ekki rétt fram toöndina,
til að vinna að mesta velferðar-
og áhugamóli Oanada vegna þess,
að hann hafði nokkuð f lúkunni,
eins og kerlingin. Og hvað toafði
hann í lúkunni? Hann hafði bæði
katólsku kirkjuna o>g Quebec-fylki
í lúkunni, og að sleppa því, var
sama sem að sleppa allri von, um
forsætisstöðu í ráðaneyti næstu
stjórnar. Þetta er, hvað sem aðrir
um þetta þvæla fram o>g aftur, eini
sannleikur inálsins. Alt hans
traust er nú, eins og oft áður, bygt
á hans mannmarga fylki. En nú
er tougur og hjarta þjóðarinnar
bundið við alt annað en áður var,
og verður því ekki annað «éð, en
þessuin gamla og góða manni hafi
yfirsézt Iherfilega, því nákvæmlega
verða óhrif hans í valdastöðunni
söm og Pílatusar forðum: “Það
sem helzt hann varast vann, varð
þó að koma yfir hann.” Hann
missir alt fylgi hvers einasta góðs
þegns þessa lands, og um leið alla
von að geta nokkurn tírna náð
stjórnarformenskunni. Hann hefir
ekkert að bjóða annað en> það, sem
rekur sig hvað á annað; toann vill
t. d. iáta þjóðina gneiða atkvæði
um herskylduna, en 90 af hverjum
100, sem herskyldan kallar, biðja
þó um undanþágu. Hér sjá allir,
að þau lög gengju aldrei í gegn
með 'frjálsum þjóðarvilja, og vitan-
lega yrði sama með frjálst framboð.
—Og á parti get eg ekki láð það
þjóðinni eða neinum einstaklingi,
því að vera leiddur út á þenna
blóðvöll er sannarlega engin gleði-
tiltougsun. “En það verður að gera
fleira en gott þykir, Snorri.” Það
verður að ljá hraustu, góðu drengj-
unum okkar, sem f skotgröfunum
eru. alla þá hjálp, sem mögulega
er hægt, og fylla í skörð þeirra
föllnu. Og eina ráðið er herskyld-
an. Allur annar vegur, sem Laurier
er að toiampa og toalda fram, er kák,
sem lykkjar sig eins og reykur á
milli þrótts og þróttleysis, ráðs og
óráðs, alvöru og alvöruleysis. Vér
erum komnir út í vandræðin, og
með hreysti og sæmd verðum vér
að leika þetta tafl til enda og láta
mótstöðuimenn okkar verða mát,
hvað sem það kostar.
Atkvæði andstæðinga.
Eins og vitanlega leiðtoginn, þá
er ritstjóri Lögbergs alveg stunginn
inn að hjarta yfir þeirri svívirð-
ing og rangsleitni, að taka nú «t-
kvæðisréttinn af mönnum í þessu
frjálsa landi, eem eru þeirra þjóða
niðjar, sem vér eigum nú í toöggi
við. Menn, sem hvorki treysta
mætti eða eru hvattir til að veita
nokkurt liðsinni f þessari voða-
baráttu, sem yfir stendur. Að öðru
lcyti on þessu veit eg ekki til, að
kosti þeirra sé að neinu leyti
þröngvað. Og þegar rétt er að gáð,
þá er þetta í sínu insta eðli hár-
rétt. Hér fara kosningarnar aðal-
lega fram um að sanjeina kraftana
í þátttöku þessa lands f stríðinu.
Það er mól, sem þeir geta ekki átt
tilkall til að greiða atkvæði um. —
Man ekki ritstjóri Lögbergs eftir’
Eimskipafélagsfundinum, áður en
herra Árni Eggertsson fór til ís-
lands í vor. Þar fékk enginn að
bala út i ráðstafanir þes« félags,
nema toluthafar, hvað þá að greiða
atkvæði; og svona mætti benda ó
ótal dæmi. Það eru hluthafar þjóð-
arinnar í þessu hörmulega strfði,
sem eiga að réttu lagi bæði mál-
frelsi og atkvæðisrétt; hinir alls
ekki. Enda mætti minn góði vin-
ur, ritstjóri Lögbergs, spara sér öll
tár í sambandi við þessa harð-
noskju og lögbrot. T. d. þar sem eg
vinn, eru um 20 Austurrfkismenn,
og alls enga óánægju sýna þeir
yfir þessu; meira að segja, þeim
finst það undir kringumstæðuim
um mjög eðlilegt, og telja sig láns-
menn >að vera ekkert við þessar
hörmungar riðnir. Þetta er smá
tala ó imóts við allan þann fjölda
toér, af því bergi brotlnn, sem telst
til mótstöðuþjóðanna. En lífs-
reynsla mín toefir kent mér, að á
flestu því smáa má marka það
stóra og draga þar dæmi af. Og f
sambandi við þetta “sorglega ger-
ræði núverandi stjórnar,” vil eg í
hjartans einlægni og bróðurhug
benda mínum háttvirta vini, rit-
stjóra Lögbergs, á, að hann sjálfur
þarf alvarlega að gæta að >sér að
verða ekki sviftur tækifæri að
geta greitt atkvæði við næstu
kosningar, því landráðum gengur
það næst, að berjast með hnúum
og hnefum nú á móti því, að okkar
beztu menn úr báðum stjórnmála-
fiokkunum taki höndum saman til
að greiða fram úr vandanum. Mér
finst og skilst að >sverð hervalds-
ins hangi hér yfir toöfði hvers
manns á þessum stríðstímum hjá
oss, eins og raun miun á vera í öðr-
um stríðslöndum, og þá er aldrei
að vita, hvað falið kann að vera á
bak við , tjöldin. Eitt er víst, að
eins og hver einasti maður er nú
nauðbeygður og skyldugur til að
gæta alls Ihófs ‘ mat og drykk, eins
er hver nauðbeygður og skyldugur
til að gæta alis hófs í orðum.
Stóru blöðin.
Lögberg segir, að flest stóru
blöðin séu með samsteypunni.
Þetta mun satt vera. En ætli það
mætti ekki í vanalegri orðsins
merkingu eins vel segja, að flestir
stóru mennftnir ScU með samsteyp-
unni, séu með þvf, að toægt sé tafar-
og snúningalaust að toalda áfram
eftir heppilegasta og skynsamleg-
asta vegi sem til er? — En ekki með
því að láta »Sir Wilfrid Laurier
byrja að fitja upp sína hundsfit og
síðan að bíða eftir allri þrjósku og
ósamlyndi, sem prjónað yrði þar
við. Segið mér: Hver er meira við
stjórnmál riðinn, en dómsmálaráð-
gjafinn okkar, Islendingurinn T. H.
Johnson, og hver er betri og traust-
ari iiberal en hann? En hér um
bil nákvæmlega rétt eftir þvf sein
ensku blöðin flytja, þá segir hann
um samsteypuna: “Jafnvel þó að
margt megi út á þetta setja og að
því finna, þá toeld eg að þetta sé
undir kringumstæðunum það
bezta.” Þetta segír sá merki mað-
ur. Og þetta er stjórnmálamaður-
inn, sem áreiðanlega væri nú stjórn-
arfoimaður Manitoba, ef toann væri
ekki Islendingur, af góðu íslenzku
bergi brotinn; þess eina má hann
nú gjalda. — Og hví skyldi maðurj
þá ekki ætla, að flest stórmenni j
þjóðarinnar séu nákvæmlega á
sörnu skoðun?—Það eru smámenn-
in og smáu blöðin, sem eiga eitt-
hvað í lúkunni, er hamiar þeim frá
að rétta fram hendur sínar til að
vinna eins og sannir, Ihollir og
heiðvirðir borgarar þessa ríkis, að
mesta velferðai-máli landsins? Að
þvf máli, sem heiður vor og áiit,
bæði innbyrðis sem ungrar, upp-
vaxiandi mikillar þjóðar, og út á
við seim getur sýnt og sannað, að
hér er þjóð og lýðveldi að myndast,
sem er þess virði, að því sé gaumur
gefinn.
þær liafi ekki rétt til að auglýsa
sinn viija og tillögu í þessum
þrautum? Sannarlega væri það
hagur fyrir Sir Laurier, að engin
kona hefði nú atkvæðisrótt, því i
sannleika er mér alveg óskiljanlegt.
að nokkur ein einasta kona greiddi
atkvæði með öðru en því, sem
miðaði að eindregnum og bróður-
legum samtökum allra beztu
manna til að leiða þessi yfirstand-
andi vandræði til farsællegrar
endalyktar. — Ef eg þekki rétt ís-
lenzkar konur, sálarlíf þeirra og
tilfinningar, þá munu þær ekki
láta blinda sig í þessu afar-áríð-
andi velferðarmáli. En að nokkur
kona grei(5i nú atkvæði á móti því,
að ástvini hennar, bur eða bróður
sé hjálpað og toans toefnt, ef fallinn
liggur á orustuvellinum, þá er fs-
lenzkt konulijarta og tilfinningar
alt annað en> áður, og alt. annað en
það sem eg get trúað.
Hví hamast eins vitur og góð-
gjarn maður eins og ritstjóri Lög-
bergs á móti einu réttu samvinnu
þessa máls? Af því hann hefir
nokkuð í lúkunni; og hvað er það,
sem toann toefir í lúkunni? Eg held
eg þurfi ekki að greina frá því, því
Atkvæði kvenna.
Ixigberg hefir haldið þeim ósann-
indum fram, að nú eigi að svifta ail-
ar konur rétti til að greiða at-
kvæði við í hönd farandi kosning-
ar. Þetta er mesta fásinna. Allir
hluthafar í þessari grimmu styrjöld
hafa atkvæðisrétt og enginn á
stærri tolut fram lagðan ríki voru
og velferð alheims í þessu máli en
konan, sem lagt toefir fram mann
sinn og sonu sína. Og ekkjurnar,
sem látið toafa sína einu von og elli-
stoð. Hver getur þá efast um, að
Góð Tannlœkning
á verði sem léttir ekki vas-
ann of mikið—og endist þó
Gjörið ráðstafanir að koma
til vor bráðlega. Sérstök
hvílustofa fyrir kvenfólk.
Dr. G. R. CLARKE
1 to 10 Dominion Trust Bldg
Regina, Saskatchewan
flesta mun renna grun í tovað það
er — það er hans æsta og nærsýna
flokksfylgi.
Eg tek ekkert svar gilt á móti
þessum lfnum, nema skrifað sé
héigværlega og með viti, og á sama
hátt viidi eg reyna að svara.
Lárus Guömundsson.
Heyr! Daufirheira!
Enn er von fyrir heyrnardaufa.
The Mega-Ear Phone
Ekki málmur eöa gúmmí — ekkl
óviöfeldiö, safnar og eykur hljótS
margfalt.
Ósýnilegt Heyrnar tæki.
sem endurt-eku-r hljóðið og marg-
faldar það svo daufir heyra aenn
aðrir. Læknar veik eyru og bilaða
hlustar-toimnu.
Bætir Eyrna Suðu og
Skerpir Heyrnina.
Hver sem orsök toeyrnardeytu
þinnar er, og hvað gamaU som þú
ert, og hvað margar læknistilraun-
ir sem við þig hafa verið gerðar, þá
mun Mega-Ear Fhone
Hjálpar þér
Sendið ©ftir myndabók með öll-
um upplýsingum — og sanníæriö
I yðnur sjálf.
Allar canadiskar pantanir aí-
greiddar af
ALVIN SALES CO.
P. O. Box 56, Winnipeg, Man.
Verð $12.50—ToIIur greiddnr
The Mega-Ear Phone Co.
(Incorporated)
724 Perry Bldg., Dept. “H”
Philadelphia, Pa.
COATS OF STYLE
andCOMFORT
FROM OUR NEW CATALOGUE
LYSING LOÐKAPUNN-
AR A MYNDINNI.
Nýtlmku Mink Mnrmot Kftpn
Ifi.í^ft—1 þessa hausts nf-
xv oov mótSins snltSi. BreltSur
kragi er bryddur me?S skinn-
um þversum og má hneppa
honum upp í hálsinn. Yf-
irhöfnin er ekki aösniöin
og brydd aö neöan meS
sex þumlunga bekk af
sama lotSskinni, lagt öf-
ugt. Stutt belti á
hliöum, rétt undir
höndunum. —Yfir-
höfnin er 45
þuml. löng,
fóöruö meö
góöu Vene-
tian klæöi,
hefir skraut
vasa innan
á. Stæröir:
34, 36, 38, 40
og 44 hrjóst
mál. — Verö
er, póstfrítt,
$65.00
VERÐSKRÁIN
ERA EATON
E R YÐUR
ÓMISSANDI
LEIÐARVISIR
1 INNKAUP-
UM YÐAR TIL
JÓLANNA.
Þessi Bók Er
Yður
Leiðarvísir
Til
Mikils Hagnaðar. —
Fæst fyrir Eitt
Póstspjald.
Á HVERJUM DEGI ARSINS ÞÉR TIL
MIKILS HAGNAÐAR
ÞÉR GETIÐ NOTÁÐ
EATON GATAL0SUE
Hefirðu fengið eintak af E ATO N
HAUST og VETRAR VERÐSKRÁ ?
Ef ekki, þá þyrftuð þér að fræðast um hvað þessi bók er yður ómiss-
andi og nauðsynleg í öllum innkaupuim til búsins.
1 þessari bók eru sýndar hinar miklu birgðir EATONS bæði í búð
og vöruhúsum, sem gefa svo stórkostlegt úrval og tryggja kaupendum
um leið fljóta og áreiðanlega afgreiðslu.
Fólk í Vestur-Canada veit að EATONS vörur eru GÓÐAR og að
EATONS verzlunin skiftir jafnt við alla.
Nafn yðar og áritan á póstspjaldi eða í brófi kemur vorri stóru
Haust og Vetrar Verðskrá á stað til yða tafarlaust.
HÁTÍÐIRNAR ERU NÚ í NÁND
Verðskráin frá EATON er nauðsynleg til þess að velja úr Jólagjafir
—handa allri fjölskyldunni. í hinum 520 blaðsíðum hennar finst alt, sem
hinar stærstu deildabúðir hafa að bjóða, og þér getið í makindum valiT
vörur þær er þér æskið að fá án þess að þreyta yður í tþeim mikla troön
ingi, sem ætíð á sér stað í búðum fyrir jóli
DRAGIÐ ÞAÐ EKKI.
SENDIÐ EFTIR HENNI 1 DAG.
SÉRSTAKIR BÆKLINGAR í VIÐBÓT VIÐ VANALEGA VERÐ-
SKRÁ, ER VEITA NÁNARI SKÝRINGAR UM VftRURNAR.
KARLMANNA FATNAÐUR. VEGGJAPAPPÍR. VATNSVEITA OG FRÁ-
RENSLI. ALLSKONAR BYGGINGAR. BÆKLINGURINN ÓKEYPIS.
<?T. EATON C0.™
WINNIPEG • CANADA