Heimskringla - 17.10.1918, Síða 2

2. BLAÐ51ÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 1 7. OKTÓBER 1918
Hermenn og land-
búnaður
ÞaS er skoSun margia, aS
heimkomnir hermenn yfir höfuS
aS tala verSi lítt fáanlegir aS
stunda landbúnaSinn. AS minsta
kosti hljóti langur tími aS líSa
áSur hægt verSi aS fá þá til slíks.
Um þetta segir merkur herforingi
enskur þaS, sem hér fer á eftir:
"Mörg kvöld á Frakklandi sát-
um viS saman og ræddum um
hvaS hermennimir myndu helzt
vilja hafast aS, er þeir kæmu heim
aftur og hvernig þeim myndi
ganga aS samlagast aftur félags-
lífinu heima fyrir. ViS höfSum
þá komist aS þeirri niSurstöSu
aS margr þeirra, sem fengist
hefSu viS skrifstofustörf áSur,
eftir aS þeir kæmu úr útvistinni
harSfengari og hraustari líkam-
lega, myndu taka landbúnaSar-
vinnu fram yfir borgarlífiS. En
nú höfum viS orSiS aS umhverfa
alveg þeirri niSurstöSu okkar.
ViS höfum orSiS þess vísari, aS
jafnvel þeir, sem áSur dvöldu til
sveita, eru mótfallnir landbúnaS-
inum, er þeir koma heim af víg-
vellinum. Þetta er heldur ekki
aS ástæSulausu; þeir eru nú yfir
höfuS aS tala félagslyndari en
áSur; þeir hafa lifaS saman og
menn, sem áSur lifSu einmana-
legu lífi, hafa veriS tengdir vin-
áttuböndum um langan tíma.
Vinátta þeirra er sterk og viS-
komandi flestu hafa þeir breytt
um afstöSu.
Heimkominn hermaSur er sá
maSur, er lítiS kærir sig um auS
eSa stöSur; hann horfir beint í
augu þín og segir þér óhikaS þaS
sem honum býr í brjósti. Þeir
menn hafa komiS til mín, sem
áSur voru óbreyttir hermenn, og
þó eg væri í einkennisfötum, tal-
aS viS mig á þann hátt, aS slíkt
hefSu þeir ekki dyrfst aS gera á
meSan þeir voru í hermannaföt-
um sjálfir. Þeir hafa eignast víS-
ari sjóndeildarhring og skilja
betur margvíslegan virkileik lífs-
ins. Og þegar viS tölum um
heimkomna hermenn, verSum
viS fyrst af öllu aS taka andlegt
ástand hans og skoSanir til íhug-
unar. Meiri hluti heimkominna
hermanna sérstaklega þeir er ver-
iS hafa í skotgröfunum meir en
tvö ár, hafa veriS og verSa meir
og minna af sér gengnir til allra
vanalegra starfa. Margt er áSur
hafSi gildi í augum þeirra, heillar
þá ekki lengur. Til dæmis hugsa
fæstir þeirra lengur aS aSal at-
riSiS sé aS komast yfir sem mest
fé.
ÞaS skipulag í sjúkrahúsunum,
sem kemur þeirri skoSun inn hjá
hinum særSa hermanni, aS hann
þurfi ekkert aS gera, er í raun og
veru aS skapa úr honum iSju-
leysingja. Honum er bókstaflega
kent aS gera ekki neitt. ÞaS
fyrsta, sem gera verSur viS hvern
algengan heimkominn hermann,
er aS glæSa smátt og smátt hjá
honum starfslöngun aS nýju og
vekja hjá honum vilja aS taka
upp fyrverandi borgarastörf sín
aftur. Eg veit þetta á sjálfum
mér --- kom til baka sjúkur og
tala af eigin reynslu. ÞaS hefir
tekiS mig aS heita má allan tím-
ann frá því eg kom og til þessa
dags, aS samþýSast til fulls lífinu
hér heima fyrir. HermaSurinn
frá vígvellinum hefir fariS í gegn
um mikla lífsreynslu, og þá hann
er heimkominn er hætt viS hon-
um virSist hiS vanalega um-
hverfi tómlegt og lítiS á því aS
græSa. Þessari afstöSu hans
verSur aS breyta meS einhverju
móti, sem aSallega er andlegs
eSlis.
Hagsmunalegar kringumstæSur
eftir stríSiS munu vafalaust eiga
stóran þátt í hvernig tekst meS
heimkomnu hermennina. Hvort
sem samkepni verSur mikil eSa
ekki, held eg þeir muni ekki marg-
ir láta tilleiSast aS setjast aS til
sveita, utan einhver sú. tilhögun
væri möguleg, aS þeir gætu veriS
saman og lifaS áframhaldandi fé-
lagslífi. SkoSun mín er, aS þeir
muni ófáanlegir margir hverjir aS
halda til baka aftur til fyrverandi
búgaSa sinna — sízt til aS eiga þar
langa dvöl.”
Frá Noregi
Eftir Pálma.
VII.
Segir meltingar-
sljóum hvað þeir
skuli borða.
FortSast Meltingarleysi, Sýrðan Maga
Brjóstsvifia, Vindþembu, o.s.frv.
Meltingarleysl og nálega alllr mt|t-
kvillar, aegja lœknarnlr, eru orsakatSlr
I niu af hverjum tíu tllfellum af of-
mikilli framleiSslu af hydrochlorlc
■ ýru i masanum. Langvarandi “súr
i maganum1' er votiaiega hsettulegur
og sjúkllngurlnn œttl aB gjöra eltt af
tvennu.
Annaö hvort fortiast aS neyta nema
sérstakrar fætu og aldrel ao bragtia
þann mat, er ertlr magann og orsak-
ar sýruna, — eba ab boröa þann mat
er iystin krefst, og forSast illar af-
lelSingar meb því aC taka lnn ögn af
Bisurated Magnesia á eftlr máltiSum.
ÞaS er vafalaust ekkert magalyf
tll. sem er á viS Bisurated Magnesia
gegn sýrunni (antiacid), og þa® er
mtkiS brúkaS i þeim tllgangl. ÞaS
hefir ekki bein ahrif á verkun mag-
ans og er ekki til þess aS flýta fyrir
meitingunni. Ein teskelS af duftl
eöa tvær fimm-gr. plötur teknar 1
Iitlu vatnl á eftir máltfðum, eySir
sýrunni og ver aukningu hennar.
Þetta eySir orsökinnl aS meltlng-
aróreglu, og alt hefir sinn eSlilega
og tllkennlngarlausa gang án frekarl
notkunar magalyfja
elnar ú
Kauptu fáel
únzur af Bisurated
ÞaS er mjög eftirtektavert, hve
fólkiS í Noregi er ólíkt hvaS öSru.
Fyrst og fremst vil eg nefna mál-
færiS. Eg hefi áSur drepiS á hin-
ar tvær aSalgreinar, er norska
tungan skiftist í. nefnilega hina
svokölluSu nýnorsku, og ríkismál-
iS eSa dönsku norskuna. Um þaS
vil eg því ekki eySa fleiri oSum,
en lauslega minnast á mismun
framburSarins á hinum ólíku stöS-
um landsins. Fyrst og fremst vil
eg þá nefna norSlenzkuna, sem
mér þótti einkar falleg, er hún var
töluS af fólki, sem hafSi minna
orSiS fyrir áhrifum frá öSrum
stöSum landsins. Hún einkennir
sig meS hinum undarlega söng-
hljómi, er orSunum fylgja. Dálít-
iS svipuS norSlenzkunni fanst mér
austlenzkan vera. ÞaS er sami ein-
kennilegi söngurinn, aS eins frá-
brugSinn aS því leyti aS nefhljóSs
gætir meira. Þá er berglenskan,
slétt en yfirlætismikil, bein mót-
setning hinna tveggju fyrnefndu
mályzka. Hún er einkennileg aS
því leyti aS r-hljóSiS er svo sér-
kennilegt, aS eg veit ekki til, aS
nokkrum útlendingi hafi auSnast
aS bera þaS rétt fram, enda er þaS
fullerfitt fyrir innfætt fólk frá öSr-
um stöSum en Bergen. Stafanger
málýzkan er og talsvert frábrugS-
in hinum þremur, er nefndar hafa
veriS, og fanst mér hún óskemtileg
vegna of mikils nefs- og kok-
hljóSs. AS lokum vil eg minnast
á dala mállýzkurnar, sem eru al-
veg ólíkar hinum fyrnefndu og eru
þær harSar og óþjálar. ÞaS er eins
og margra ára þrjóska og ein-
þykni búi í hverri beygingu. Og
þeir, sem tala þessa mályzku, eru
strílarnir og þeim hefi eg áSur lýst.
Á grundvelli þessara dalamályzka
er nýnorskan bygS.
En fólkiS er ekki einungis ólíkt
aS því er málfæri snertir. ÞaS er
engu minna ólíkt aS því er lát-
bragS og framkomu snertir, alt eft-
ir því, hvaSan þaS er af landinu.
Bergens-búar eru til dæmis taldir
fram úr skarandi “montnir” og get
eg því miSur ekki mótmælt því,
aS svo sé. Mér var sögS eftirfar-
andi saga í Kaupmannahöfn, ,sem
sönnun um bergenska yfirlætiS:
ÞaS höfSu einhverju sinni veriS
nokkrir Islendingar, Danir og
menn frá Bergen staddir á knæpu
í Höfn, og meSal annars höfSu ís-
lenzku hestarnir borist í tal, og sem
nærri má geta, höfSu Islending-
arnir hælt þeim mikiS. Danir létu
sér fátt um finnast, eins og þeim er
gjarnt, er eitthvaS íslenzkt berst í
tal, og létu í ljós, aS hestarnir ís-
Magrnesi^ hjá áriiibaniegum lyfsaia—I vaeru ekki stærri en nýfætt danskt
biddu um duft •ba plótur. Þab er |
aldrel »»it sem lyf eBa mjólkurkend i folald
blanda, og er ekki laxerandi. ReynítJ
þetta á ertir nœstu máltíö og fullviss-
(st um ágæti þess.
AuSvitaS vildu hinir berg-
ensku ekki láta sitt eftir liggja og
einn þeirra hafSi staSiS upp, litiS
meS aumkvunar svip á hina
dönsku og sagt: “En hvaS eru þá
dönsku hestarnir í samanburSi viS
hesta frá Bergen! KomiS þiS aS
eins til Bergen, drengir, og eg mun
sýna ykkur aS sérhver bergensk lús
er stærri en danskur hestur I ÖSru
sinni höfSu nokkrir Svíar og berg-
enskir sjómenn hitzt. Þeir berg-
ensku höfSu komiS af skipstrandi.
Svíar eru alþektir fyrir gætni og
kurteisi, hvar sem þeir eru staddir
og höfSu þeir hlýtt meS mestu eft-
irtekt á frásögn hinna bergensku
um skipsstrandiS. Einn af skips-
brotsmönnum gerSist hávær og
sagSi, aS þetta væri svo sem ekki
í fyrsta sinni, sem hann hefSi veriS
á skipi, sem hefSi strandaS. Hann
hefSi strandaS fimm sinnum áSur.
"Þeir eru duglegir, norsku sjó-
mennirnir,” sögSu Svíarnir meS
mestu hógværS. En hinn berg
enski gerSi sig á engan hátt á-
nægSan meS þetta algenga hól um
norsku sjómennina, og sagSi því
meS dálítilli þykkju: “En, maS-
ur, — eg er ekki fá Noregi — eg
— eg er frá Bergen 1” Einn Svíinn
brosti hógværlega um leiS og hann
sagSi: “ÞaS er svo, ójá; þú ert
ekki norskur. Eg undrast þá ekki
yfir því, þó þú hafir aft strandaS,
því þær eru hættulegar siglingarn-
ar milli Noregs og Bergen!”. — Þó
þessar og aSrar fleiri sögur í þessa
átt séu alls ekki bókstaflega ábyggi
legar sem lýsing á Bergensbúum,
þá hafa þær samt mikiS viS aS
stySjast. ÞaS er alls ekki óal-
gengt í Bergen, aS kaupmenn láti
í ljós óbeit sína á þeirri mönnum,
sem finna aS vörum þeirra eSa
trúa ekki hóli þeirra um þær.
Reyndar hæla þeir ekki svo mikiS
vörunum; meS orSamælgi, en
menn geta skiliS þaS á framkomu
þeirra og látbragSi, aS ekkert sé
til er jafnist viS þaS, sem þeir
bjóSa Menn þurfa því aldrei aS
óttast þaS í Bergen, sérstaklega í
hinum betri verzlunum þar, aS
verzlunarmennirnir hangi á manni
meS beiSni og boSum um aS
kaupa vörurnar, —<- þaS er miklu
fremur algengt, aS kaupandinn
þurfi aS ganga eftir seljandanum
meS þaS, aS fá þaS er hann vant-
ar. Og þó eg viti a'ö eg segi mikiS
meS þessum orSum mínum, þá
veit eg af eigin reynslu, aS þau eru
ekki fjarri sanni, enda hefi eg talaS
viS allmarga er um Bergen hafa
fariS, og sem hafa kvartaS yfir því
sama. Og mismunur á framkomu
verzlunarmanna viS viSskifta-
menn sína í Bergen og Kristjaníu,
er því fram úr skarandi mikill, því
yfir Kristjaníu hvílir svipur og líf
þaS, er mótast viS mikla samkepni
og sem menn verSa alstaSar varir
viS í hinum stærri vezlunarborg-
um. Bergensbúar halda sér í hlé
meS hinu meSfædda yfirlæti
og dettur mér í hug, aS þaS
standi bænum fyrir framförum eigi
svo alllitlum, því alt verzlunalíf nú
á dögum krefst alúSar bæSi hjá
einstaklingnum og einstökum
stöSvum, ef þaS á aS standast
samkepnina og fylgjast meS tím-
anum Mér er ljóst, aS Bergen á
fram úr skarandi mikla framtíS
fyrir höndum eftir stríSiS, enda er
þaS sjáanlegt, aS straumur sá, er
um Bergen fer af allskonar þjóS-
um, muni aS lokum móta hana
meS svip menningar og framfara í
verzlunarlífi og viSskiftum. Þessu
til samanburSar detta mér í hug
ferSaminningar eftir þýzka stúlku,
er á var minst í blöSunum í Berg-
en, meSan eg dvaldi þar. Stúlka
þessi hafSi reyndar ritaS æSi ó-
þjál orS um bergensku "ókurteis-
ina”, og til samanburSar á fólkinu
vestan fjalls og austan fórust henni
orS á þessa leiS: "Bergensku járn-
brautarþjónarnir virtust mér óhefl-
aSir og ruddalegir, og af því sömu
orSin voru sögS viS mig austan
fjalls, sem þeir bergensku höfSu
sagt, er eg lagSi á staS yfir fjalliS,
eru þau nægileg til þess aS menn
geti fundiS mismuninn, sem í þeim
liggur: "DragSu aS þér Iappirn-
ar,” sögSu þeir bergensku, en “vill
ungfrúin gera svo vel og kippa aS
sér fótunum?” sögSu járnbrautar-
þjónarnir í Kristjaníu. Og er eg
kom yfir til SvíþjóSar, var þó enn
meiri munur á framkomu hinna
sænsku, því þeir sögSu: "Má eg
vera svo djarfur, aS biSja hina
náSugu ungfrú aS kippa fótunum
aS sér.” Ef til vill er þetta dálítiS
orSum aukiS hjá stúlkunni, en af
því eg hefi fariS þessa sömu leiS
sjálfur, veit eg, aS þaS hefir viS
mikiS aS stySjast. ÞaS er sjald-
gæft, aS Bergensbúar vilji tala viS
samferSamenn sína, ef þeir eru
þeim ekki kunnugir áSur, og eg
hefi oftar en einu sinni fariS milli
Bergens og Kristjaníu, án þess aS
hafa haft lag á því, aS njóta
skemtilegs viStals af lestarklefa fé-
lögum mínum. En strax og kom-
iS er yfir landamerkin, og hinir
sænsku eru komnir til sögunnar,
eru ekki liSnar svo tíu mínútur, aS
þeir séu ekki farnir aS ræSa viS
mann. En NorSmönnum þykir
lítiS til þess koma, og er þeim
gjarnt aS kalla þá sænsku óhrein-
lynda og hræsnara. Og um þaS,
hvort slíkt sé rétt, get eg ekki
dæmt, en þaS veit eg, aS NorS-
menn eru alls engir hræsnarar yfir-
leitt. Og hvar sem menn eru
staddir í Noregi, finna þeir ávalt
skyldleikann milli lslendinga og
NorSmanna, sem kemur fram í
lyndiseinkennum fólksins, jafnvel
þó margt sé ólíkt og breytt frá
þeim tíma, er hiS íslenzka fólk
klofnaSi frá hinni norsku þjóSar-
grein. Skyldleikamerkin sjást al-
staSar, bæSi í hinu einbrotna lífi
sveitanna og hinum ókyrru bæj-
um; þeir eru undiralda alls norsks
skáldskapar og lifandi andi, sem
mun tengja þessar tvær þjóSir
órjúfandi skyldleika-böndum um
aldur og æfi—skyldleika-böndum
í sálarlífi og hugsjónum.
AS því leyti er eg þekti til, er
félagslíf allgott yfirleitt í Noregi,
og vil eg þá nefna Good Templara
regluna í fyrsta flokki. 1 Noregi
hefir sú regla mikiS aS gera og
hefir hún leys^ mikiS starf af
hendi á liSnum árum og takmark
aS vínsölu og drykkjuskap í land-
inu í stórum stíl, þó ekki sé svo
langt komiS aS vín sé algerlega
fyrirboSiS meS lögum. Þó stóS
þaS til, aS svo yrSi gert, er eg fór
frá Noregi, en á þau lög get eg ekki
litiS öSru vísi en nauSsynlega
stríSsástands ákvörSun, sem aS
líkindum verSur afturkölluS eftir
stríSiS. Hitt má beinlínis þakka
starfsemi Templarareglunnar, aS
vínsala hefir veriS takmörkuS á
veitingahúsum á öllum helgum
dögum og bæjarstjórnin í Bergen
—aS minsta kosti—gefur út skip-
un um aS öllum vínsölubúSum sé
lokaS hve nær sem þaS þykir viS
eiga, og er slíkt ávalt gert á undan
öllum hátíSum, enda álít eg slíkt
einkar heppilegt, því NorSmenn
eru drykkjumenn miklir. Unglinga
félög eru Templurum samvirk
og eru þau útbreidd um alt land-
iS engu síSur en Templarar. Ann-
ars er stefna þeirra yfirleitt fólgin
í því, aS klæSa landiS og vekja
þjóSernistilfinninguna sem bezt til
lífs. AS sönnu kyntist eg ekki
þessum félagsskap aS öSru en því,
er mér var sagt um hann af meS-
limunum, svo eg vil ekki eySa
fleiri orSum hér um. Sjálfur var
eg ekki meSlimur annars félags
skapar en taflfélagsins í Bergen,
þann tíma sem eg dvaldi þar. Eg
geSist meSlimur þess félags litlu
eftir aS eg kom þangaS og bjóst
eg viS því, aS félagsskapur sá
(í'amh. á 3. bls.)
Lœknadi
kvidslit.
ViB a« lyfta kistu fyrir nokkrum
árum kvit5slitnat5i eg hættulega, og
sögt5u læknarnir, at5 eina batavon mín
væri at5 fara undir uppskurt5, — um-
búðir hjálput5u mér ekki. Loks fann
eg nokku?5, sem fljótlega gaf algjör-
an bata. Mörg ár eru lit5in og eg hefi
ekki oröiö var vit5 neltt kvit5slit, þrátt
fyrir haröa vinnu sem trésmit5ur. Eg
fór undir engan uppskurö, tapaöi eng-
um tíma og hafT5i enga fyrirhöfn. Eg
hefi ekkert til at5 selja, en er reiöubú-
inn at5 gefa allar upplýsingar vit5víkj-
andi því, hvernig þér getit5 læknast af
kvit5sliti án uppskur?5ar, ef þér a?5 eins
skrifi?5 mér, Eugene M. Pullen, Car-
penter, 650 E Marcellus Ave., Manas-
quan, N. J. Skerðu úr þessa auglýs-
ingu og sýndu hana þeim sem þjást af
kviðsliti — þú ef til vill bjargar lífi
með því, — eða kemur að minsta kosti
í veg fyrlr hættu og kostnað, sem hlýzt
af uppskurði.
BORÐIÐ SKAP-
LEGA
Borðið ekki of mikið,— heldur
skaplega. Það gjörir ekkert gott
að eta mikið, að melta fæðuna bet-
ur er aðal atriðið, og Triner’s Ame-
rican Elixir of Bitter Wine er ein-
mitt meðaiið til að hjálpa melting-
arfærunum. Fæðan, vel melt,
verður blóð og lífsmagn, annars
breytist hún í eitur er orsakar ýmsa
sjúkdóma. Triner’s American El-
ixir fríar yður við harðlífi, melt-
ingarleysi höfuðverk, taugaveikl-
un, máttleysi o. s. frv. Til sölu hjá
öllum lyfsölum—en verið vissir um
að þér fáið Triner’s meðalið. Kost-
ar $1.50. — Nú þegar kuldatíðin
fer í hönd, er ráðlegt að hafa á
heimilinu æfinlega Triner’s Cough
Sedative (fyrir kvef og hósta, 25c.
og 50c. í lyfjabúðum, 35c. og 60c.
með pósti) og Triner’s Liniment
fyrir gigt, fluggigt, bakverk, sára
vöðva o.s.frv. Kostar 70 cts. —
Joseph Triner Company, 1333—
1343 S. Ashland Ave., Chicago, III.
Ný
skáldsaga
Fjölda margir hafa
þegar pantað bókina
Pantið í dag.
Sagan "Viltur vegar”, eft-
ir Bandaríkja skáldiS Rex
Beach, er nú sérprentuS
og rétt komin af press-
unni. Pantanir verSa af-
greiddar tafarlaust. Sag-
an er löng—496 blaSsíS-
ur—og vönduS aS öllum
frágangi; kostar 75 cent.
eint. Þessi saga er saum-
uS í kjölinn—ekki innheft
meS vír—og því miklu
betri bók og meira virSi
fyrir bragSiS; og svo límd
í litprentaSa kápu. Saga
þessi var fyrir skömmu birt
í Heimskringlu og er þýdd
af O. T. Johnson.
SendiS pantanir til
TheVikingPress
UMITtO
P.O. Box 3171.
WÍHÍpeg, Canada
G. A. AXFORD
LÖGFRÆÐINGUR
503 Paris Bldg., Portage & Garry
Talsími: ain 3142
Winnipeg.
J. K. Sigurdson, L.L.B.
Lögfræðingur
708 Sterling Bank Bldg.
(Cor. Portage Ave. and Smith St.)
’PHONE MAIN 6255
Arnl Anderson E. P. Garland
GARLAND & ANDERSON
LðGFR.iDÐlliGAR.
Phon* Maln 1561
U1 Electrie Railway Otiamberi.
Dr. M. B. Hal/dorson
401 BOVD BUH.D1NG
Tala. Maln 30NH. Cor Port. A Edsa.
Stundar einvörðuýigu berklasýkl
og aöra lungnajsúkdöma. Er aB
tinna á skrifstofu slnni kl. 11 til 12
lEm'. ,°,B kl- 2 tu 4 e m.—Heimlli aö
46 Alloway ave.
Talsiml: Main 6802.
Dr. J. G. Snidal
TANNLÆKNIR.
614 SOMERSÍT BLK.
Porta*e Aven.ue. WINNIPEG
Dr. G. J. Gis/ason
Physlclan and Snrgeou
Athygli veitt Augna, Eyrna or
Kverka SJúkdómum. Asamt
lnnvortis sjúkdómum og udd-
skurT5i.
18 Sonth 3rd St., Grand Forti, N.D.
Dr. J. Stefánsson
401 BOYD Bliri.DING
Horni Portage Av*. og Edmonton St.
Stundar eingröngu augna, eyrna,
2 . kverka-sjúkdöma. Er a» hitta
fri kl. 10 til 12 f.h. og kl. 2 tll 5 «.h.
Phone: Main 3088.
H.lmlll: 106 Ollvia St. Tals. G. 2816
Vér höfum fullar blrgtilr hrein- 0
ustu lyfja og meöala. KmnlB i
meí lyfseöla yöar hingaö, vér f
gerum meöulln náxvœmlega eftir A
ávísan lœknisins. Vér slnnum f
utansvelta pöntunum or seljum A
Slftingaieyfi. ; ; f
COLCLEUGH & CO. i
Notre Dame A Shrrbrooke Sta. f
Phon. Garry 2690—2691 i
A. S. BARDAL
selur Ilkklstur og annast um út-
farir. Allur útbúnaöur sá besti.
Ennfremur selur hann allskonar
mlnnisvaröa og legsteina. : :
818 SHERBROOKE ST.
Phone G. ÍIM WINNIPEO
TH. JOHNSON,
Úrmakari og Gullsmiður
Selur giftingaleyfisbréf.
Sérstakt athygli veitt pöntunum
og viögjöroum útan af landi.
248 Main St. Phone M. 6606
J. 1. Swanson
H. G. Hlnrlkssos
J. J. SWANS0N & CO.
fASTBI6NA9ALAR OQ
pentnga midlar.
Talsfmi Maln 2597
Cor. Portage and Garry, Wtnnlpng
MARKET H0TEL
146 Prinr mm Strert
á jöóti markaTJinum
Bestu vínföng, vindlar og aB-
hlyning góT5. íslenkur veitinga-
maður N. Halldórsson, leilSbein-
ir Islendlngum.
P. O’CONNEL, Eigandl Wlnnlycg
The Dominion
Bank
HOKNl NOTRE DAME AVB. OG
SHERBitOOKE ST.
Hðfuilatðll, uppb. .. ......g 6,000,000
Varaajðtinr ...............$ 7,000,000
Allur elKnir ...............«78,000,000
Vér óskum eftir vlðsklftum verzl-
unarmanna og ábyrgjumst að gefa
þeim fullnægju. Sparlsjóösdetld vor
er sú stærsta sem nokkur bankl
hefir í borginni.
lbúendur þessa hluta borgarlnnar
óska að sklfta vitS stofnun. sem þelr
vita ati er algerlega trygg. Nafn
vort er full trygglng fyrir sjálfa
ytiur, konu og börn.
W. M. HAMILTON, Ráðsmaður
PHONE GARRY 3450
GISLI GOODMAN
TINSMIDPR.
VerkstætJl:—Hornl Toronto *t. og
Notre Dame Ave.
Phoue Hrlmilla
Garry 2988 Garry 868
Lagaákvarðanir viðvíkj-
andi fréttablöðum
1.) Hver maður, gem tekur reglulega
á móti blaSi Irá pósthúsrinu,
stendur í ábyrgó fyrir borgun-
inni, hvort sem nafn hans eða
annars er skrifaó utan á blað-
ið, og hvor' sem hann er áskrif-
andi eða ekki.
2) Ef einhver eegir blaði upp, verð
ur hann að borga alt sem hann
skuldar því, annars getur útgef-
andinn haldið áfram að senda
honum blaðið, þangað til hann
hefir geitt skuld sína, og útgef-
andinn á heimting á borgun
fyrir öil þau blöð, er bann hefir
sent, hvort sem hinn tekur þau
af pósthúsinu eða ekki.
3) Að neita að taka við fréttablöðum
eða tímaritum frá pósthúsum,
eða að flytja í burtu án þess að
tilkynna slíkt, meðan slík blöð
eru óborguð, er fyrir lögum
skoðáð sem .tilraun til svika
(prima facie of intentional
fraud).