Heimskringla - 19.03.1919, Side 7

WINNIPEG. 19. MARZ 1919
ll\ on.a.íNGLA
7. BLAPSÍÖA
Einar gamli
(Fnamb. frá 2. ble.
rcyadi að bregða Einari, en gat
Aki neytt sín. Tak þntJ. er Kann
V»HH 4 Einari. linaSiat, en at5 því
afcapi kerti Einar 4 ánum tökum.
Meadnr Arna klemduit a8 n'Stim
Þ»» brakaSi í axlarliSum
kaa« ag brygla beyrSiat frá hálci
Ifeaaa. En Einar kerti atötSugt á
Uftowan. Ami reyndi aS hrópa
* Wjálp. en rómurínn kaefnaSi I
hHákouL Honum fanat aem «8-
—»ar f fcöfSi aár nrandu springa
fefe dagaijóaiS aortnaSi fyrír nug-
' k Og nú hvarf aólin. —
fleygSi Ama á dálrtla
Hann tók upp atóran.
—uSröndóttan vaaafcJút og batt
^oadur hana raalega. Svo þurk-
•®i karlinn avitann áf enninu á aér
•fe broa kom á brár hana og varir.
-— Þaí var aigurbroa.
Ami lá um atund meSvitundar-
Hann kom J»ó fljótlega til
•Mlfa «n aftur. og er bann fann aS
l—*dur bana varu bundnar, gerði
fcwm ákafa tilraun til þem að loaa
>aer. Eúénr hafði æzt við hlið
k—« og hann hélt með annari
Wendinni í herðar Áma svo hann
•»t ekki staðið upp. Er hann fann
hann var avo traustlega bund-
að enginn kostur var á því að
lasna, fór hann að stíllast. Einar
•» bvað hann hugsaði og brosið á
Vrukkótta andlitinu á honum varð
^McyæviIegt-
Eg vona þú hafir nú betri tíma
Mnengur minn.” Einar var enn
»óður eftir átökin og orðin komu
■Ötrótt frá vörum hans. Ami
•tildi nú, að Einar hafði einhverja
ékveðna áætlun fyrir augum, og
Arrvitni hans fór að vakna. Hann
®*°t augunum til Einars:
’Hvað er áform þitt, Einar)"
■purði hann.
Einar hló. "Ekki annað en það,
tala dálítið við þig-fyrst, og
*vo fmna sanngjaman veg út
úr ölUi saman, sem báðir maettu
við una.”
■'Ekki annað?”
“ó, nei — nei."
En hvi bindur J>ú mig J>á, eins
ó, blessaður spmrðu ekki
—°na. Manstu ekki, hvað Iaust
var uin hendina?"
Ami beit á vörina. “En hvað
vMlu mér J>á?"
Það er rétt. Beint að efninu.
«ni nú reyndar ekki nema
*v«er spumingar, sem eg hefi hugs-
»* mér að spyrja J>ig að, og ef J>ú
•varar J>eim fljótrt og vel, verður
•kki töf J>ín löng.”
Og hverjaT eru þessar spum-
**vgar?"
Einar þagði um stund og horfði
^eint í augu Áma. Alt andlit
hans varð Ama eitt dularfult
spumingarmerki.
“Viltu koma með mér heim til
min og giftast dóttur minni nú {
dag?”
Ámi tryltást og reyndi til J>ess
að standa upp. En er hann fann
engin tök til þess, kyrðist hann
fljótlega.
"Heldur J>ú, að þú hafir mig á
valdi þínu eins og—og—"
“O-nei. nei, lagsi. Pú mrmr
því sem þér þáknast”
“Og ef eg rveita að svara?”
“Verðar það skoðað sem nejt-
un.”
“Og hvmð svo?”
Einar hló. "Viltu ekki heyra
hina spuminguna ? "
“Þess gerist engtn þörf, ef hún
er í þeaa átt; þú okait aldrei
neyða mig til þcss að giftast dótt-
ur þinni"
“Nei, tagsi. Það var heldur ekki
aetlan mín. Eg tek orð þín sem
beina neitun, að þú viljir ekki
giftast henni Er J»a8 ekki rétt?”
"Jú." Ámá svaraði stutt og á-
kveðið.
“Þá fer ofkkur nú að koma bet-
ur saman", svaraði Einar. ELg
var orðinn dauðhræddur um það,
að þú mundir játa því, að grftast
dóttur minni. En hin spumingin
er sú, hvort þú viljir ekki heimila
henni helming eigna þinna eina og
hún hefði verið þín lögleg eigin-
konaJ"
“Ertu band-vitlau8? Nei, aldr-
ei að eiHfu." Og Árni brauzt um
að nýju.
Einar hló. “Ekiki spillir J>að
til, J>etta svar þitt. Eg hefði kom-
ist í ljótu vandræðin, IagsL. með
•það að búa þá samninga til, sem
þú hefðir ekki átt auðvelt með að
rjúfa, ef þú hefðir nú játað annari
hvorri af þessum spumingum. En
nú vil eg vera stuttorður, og láta
þtg akillja mig til fulls. Dóttir mín
er með bami, eins og þú veizt lfk-
lega um, og framkoma þín við
hana er svívÍTðilegur glæpur. Þú
neitar að bæta fyrir yfirsjónir
þínar, eins og hver ærlegur maður
hefði gert Og eg hefi hagað því
svo til með vilja, að það var gef-
in vissa fyrir því, að þú mundir
svara ákveðið neitandi; því menn
láta ekki nauðga sér til slíkra hluta
eins og að—giftast. — En ef þú
hefðir nú játað, eins og hrætt ó-
menni mundi hafa gert, hefði eg
og dóttir mín að engu verið bætt-
ari, því hvorki hefði hún getað
uppfylt 'konu skyldur sínar gagn-
vart þér, eftir þuo sem á milli hef-
ir borið, eða, að hinu leyti, hefði
þér ekki verið trúandi til þess að
reynast henni sen. maður." —
Einar hafði talað hægt og lagt á-
herzlu á hvert orð. En svipur
hans hafði breyzt, og nú var bros-
ið horfið af andliti hans, en al-
vöru og beiskju mátti lesa út úr soin hún komur í>sr fnam; hann á-
hverri Hnu þess. Hann þagði um 11 ur að beimkomnir tmmna.
, , , . , i , * bændur or verkaTnenn í Oanada wu
atund, en er hann byrjað. a þvi að sfccfnil Voraldar f pólitfk
tala, var rdmur hans heiftarlegur: tt0 y oröld öá þ*eirra blað. Á fundi
“Endirinn er J>ví viSunanlegur f Vanoou'ver, B.C., ákora beiníkoiiin
fyrir báða máUparta, eftir ástæð- ÍT lh*™nn á aamban<tot]órn
Þú hefrr drýgt glæp og unn-
um.
Oan-
ada að gera alla útlendinga heim-
ræk a, sem séu meðmæftir Bolishe-
io til refsingar. Og eg ætla að vjjtj hreyfingumni og nð þeir, Hem
refsa þér.” Síðustu orðin sagði eéu fæddir f Oanada eða annars
Einar út á milli "læstra tannanna.** i staðar f brezka rfkinu, séu sviftir
•DSmMaiAvKÚÆSSi
•i i'V f/uu./' u//i wV.iu
UVWAU/Wlr
.1 C-M'
Engir Friðarskil-
málar Mögulegir
HINAR árlegu skemdir, sem
Gopherinn veldur eru 6-
þolandi. I»að verður at5 hefja
Stríð! Stríð!, þar til hann er
algerlega upprættur.
Þú færð ekki bo.ra vopn til
að berjast við þenna óvin, en
Gophercide — sem er bara eit-
urtegund — án bitra bragðs-
ins, og áttatíu sinnum upp-
leysanlegra en vanalegt eitur
--þorf livorki edik né sýru—
að oins volgt vatn.
Gopherciiie
^œr Grophernum æfinlega — og niær honum fljót . Biaiidaðu
pakka at Gophorcide í hálfu gallóni af volgu va ni og í j> ssu
skaltu blanda eitt galLon af hveiti—og það nægir til að d pa
400 Grophers. Algerlega áreiðanlegt að drepa, og doínar ckki
M Teðrabrigðum eða tfma, — og Gophemum geðjast það
Kauptu Gopherscide í dag í lyfjabúð eða ú ibúi voru
NATIONAL DRUG and CHEMICAL CO. OF CANADA, Lim ted
Montreal, Wlnnlpeg, Reglna, Saekatoon, Calgary, Edmonton,
Kelion, Yancounr, Vlctorta and Eastern Branches
Og hajrui tók upp úr vasa sínum
stóran og aterklegan vasahrúf.
Hann opnaði hann með tönnun-
um og annari hendinni. en með
hinni hék hann Ama sem fyr.
“Guð hjálpi mérl Þú ættar þó
ekki að drepa mig?" mættí Ámi.
Einar hló kuldahlátri. "Ef <J»ú
hefðir komið nokkrum tímum
fyr, þá værir þú nú dauður þama
niðri { gðinu.” Og Einar benti til
gilsins.
Ami varð náfölur og gerði æð-
istrylta tiíraun að losa aig, en þó
áranguralaust. Einar varp honum
á grúfu. Svo slcar hann af honum
vestið og utanyfir ákyrtuna. Þar
næst stakk hann hrúfnum undir
buinahald han» og skar niður báð-
ar skálmarnar að aftan. Félhi ut-
anyfir og nærbuxumar J»á auðvit-
að lausar fré honum, svo Arni
varð berstrýpaður. Einar kastaði
fatadruslunum til hliðar. Svo sleit
hann af Ama skóna, sem voru
blautir eftir síldar fyrirdráttinn.
Það voru sterkir íslenzkir hrygg-
lengju skór, eins og skór gerast til
sveita á (slandi. Og er hann hafði
þá lausa C hendi sér, skar hann og
reif hér um bil sex þumlunga neð-
an af skyrtu Áma. Svo þreif hann
með annari hendi í skyrtuna á
herðum Árna og lét svo skóna
ganga á hrygg hans og lendum.
Og nú slepti Einar gamli sér til
fuUs og jafnvel þó öskrið í Áma
tæki undir í fjöllunum, létti Einar
gamli ékki fyr en hann var sjálfur
orðinn þreyttur. Og er hann var
að lemja Arna síðustu höggin,
hvæsti hann út á milli tannanna:
“Þú hefir þó — einu sinni — ver-
ið hirtur — á æfi — þinni —
bölv." Svo tók hann fatatætlur
Árna, .braut þær saman, stakk
þeim undir hendi sína og skar af
'honum böndin og sagði: “Dóttir
min kom fáiklaedd frá þér. Fá-
klæddur skah þú nú fara af okkar
fundum.”
Það var áliðið dags er Árni
kom heim að Gili, og mönnum
þótti það ekki kynlegt, þótt hann
sæist ekki á mannamótum nokkra
mánuði eftir viðskifti þeirra Einars
gamla.
borgara róttindum þeasa, lands eða
jaifnvel settir 1 tfangelsi, nxæli þeir
með BoWhevismia BússHands.
1 ritgjörð if “Iðiuinn” 1 janúar 1919,
eftfr Prótf. Agúat H. BJarnason, blla
299, sbendur: “Auk þess sem sóerfal-
ism'inn þannig er komast á 1
verki víðwvegar um heim, virðast
stríðBlokin ætla að verða jþau, að
hann aetjiist að stjóm víðwvogar um
lönd. Þar á eg okki við akrilæfei
Batohvrika á RússlandL"
Hvort takið þiði, leaendur góðir,
trúaniegra uim BoJshovikl Bbefnuna,
áflit rttetjóra Voraldar eða Próf.
Ag. H. BJamasonar og heimkom-
inna eanadiskra fliermanna og fieiri?
Getur það verið, að ritatjóri Vor-
afldar sé póMttókur bralHari eða
“ehoap politieian"? Mest vorkeimi
ag tæðingarhrepp ritatjórana, erf út-
lenzkir roeðmælendur Ðoflishevika á
Rúnslandi dkyldu verða gerðir
heintrækir.
En ihvemlg ætiar svo ritstjórinn
að sameinia bændur, verkamenn og
heraneim í einn einihuga pólitiskan
flokk hér í Oanada, ef heninönnun-
um skyldi takawt að gera hann
iandrækan ineð öðrum "skrilæðis”-
mönntun? Skyldi hann taka Vor-
öld með sér? Nei, varia; hún ]K>lir
ekki «vo langa sjóferð. Svo er hún
líka fædd í þeasu landi. “Alt fer
]>að einhvern veginn.”
“Gimlungur”.
--------o--------
Grænland.
Eftir Jón Dúason.
(Framh.)
IV.
Hafþorskurinn hrygnir ekki við
Grænland svo kunnugt sé, en þar
á móti hrygnir fjarðþorskurinn
þar. Það er sérkennileg tegund
síld og loðnu, er trúlegt Frá Fiski-
nesi hafa verið send sýnishora af
síldinni til einokunarverzlunarinn-
ar í Kaupmannahöfn.
Hákarl er mikill við Grænland,
eins og kunnugt er, en fátt mundi
Fljótamönnum og Siglfirðingum
finnast um hákarla útgerðina þar í
landi, naglann, seglgamsfærið og
einæringinn. Hákarl er og veidd-
ur upp um (s á Norður-Grænlandi,
en á sunnanverðu Grænlandi legg-
ur firðma ékki nema <þá ( bili, eða
allra inst, J»ar sem vatnið er ó-
saltast og engin alda. Þótt Skræl-
ingjura Iþyki hákarlaveiðin arð-
vænleg, munu þó alHr ajá, að
flyðru og háikarla útgerð e> saraa
aem ómöguleg raeð þeira útbún-
aði, aem þeir hafa.
Rauðfiskur er mjÖg feitur.
Skrælingjar bræða hann eina og
■piik og hafa til lampanna, og bæt
ist þeim þannig, að selveiðin og
sptkfengurinn er minni en áður.
Af hrognkelsum er mikil gengd og
mætti veiða mtkið af þeim, ef til
væru net
Einhver einkennilegasti og um
leið merkasti fiskurinn við Grsen-
land er Ioðnan. Það er lítill fiak-
ur af laxakyni. I stórum torfum
og þéttum gengur þessi fiskur að
landinu snemma á vorum (í apríl)
og inn á alla firði. — Frá því fyrst
í maí og langt fram í júní hrygnir
loðnan. — Þá gengur hún alveg
upp í fjörur og það svo þétt, að
ausa má henni upp með höndum
af þurru landi. Hún fyllir alla
voga og víkur. Skrælingjar ausa
Ioðnunni upp með húfum og
breiða til þerris, en þá skortir fyr-
irhyggju til að afla sér heiis árs-
forða í einu, sem hægt væri að
gera, jafnvel með ekki betri á-
höldum en þeir hafa. Með fyrir-
dráttarneti mætti einnig veiða
miklu 'fyr að vorinu, |>ví að torf-
umar eru fyrir framan landstein-
ana, þótt þær gangi ekki alveg
upp á land í lúkur skrælingjanna
vildu sinna þrssari veiði, væri
hægast að konaa veiðaifaerum fjrr-
ir í árnar, sem er auðgert, og airan
svo laxinum upp víð girðinguna,
einu sinni eða tvwvar í viku og
sjóða hann niður «ða fletja 0(
salta f tunnur. Mætti verða wf
þessu vænn gróði, þvt ein ár-
spræna gettrr gefið al sér þúsund-
ir króna.. En varUst þyrfti að
hindra göngu ungviðanna, tro
ekki rýriat vfeiðin.
Selveiði V&* áður belzta bjarg-
ræði Skrælmgja. Selurinn kemur
í göngum að landrnu á ýmmim tím-
um. Með irnuœ, sem rekur suður
urn Grænland *g svo vestur með
Eystribygð, kcana mjftlar breiður
af sel. Á |>eim tínaa, sem selina
rekur fyrir Eystriþygð, fara Skræl-
ingjar út á eyjar, sera eru fyrir
iandi, og drepa setbin eftir föng-
um, en eldri geta þeir veitt nema
einn í einu, vegna útbúnaðarin*.
en þama miætti drepa selina í
hrönmrm, el útbúnaður og fyrir-
byggja væTÍ saenúieg. Þegar
Skrælingjar hafa fengið einu sinni
í soðið, er þeim vótt þangað til þá
fer að svengja áftur.
Fuglabjörg eru mörg og ágæt á
Græniandi, en Skrælingjar kunna
ekki til bjargfuglaveiða, en skjóta
í björgin og spilla þaanig veiðinni.
Æðarvörp voru áður mikil við
Grænland, og steyptu þá Skræl-
ingjar undan fuglinum, eftír þvt.
sem þeir gátu. En séðan Skræl-
ingjar fengu byseur, hafa iþeir þar
að auki skotið fughnn svo misk-
unarlaust, að honum er þvi nær
útrýmt. Ganga þesoi dráp svo
úr hófi, að það er engu Kkara, en
að Skræfmgjar hatist við fuglinn
og vilji beinlínis útrýma honum.
Skrælingjar búa til ábreiður úr
hömunum, sem Danir kaupa, og
rýrir það ekki veiðihuginn. Ei
æðarfugl sést á 'flugi — því hann
er styggur við Grænland—eru all-
ar byssur á lofti. Ef æðarfuglinn
væri friðaður, gætu vörpin komist
í lag aftur, og 'það gætu og önnur
. ,, * M * i “ vörp á sama bátt. Æðarfuglinn
e 1 vi i °g a or ur bátt veiða loðnuna alt sumarið og verpir á allri Græniandsströnd.
I nofnvlanrli *n K ir*y(nv mrn * . f I •• Jr *
fram a vetur. Loðnan er sögð Og er erfitt að gera sér grein fyrir
góð átu og góð til beitu. Víst öllu því ógrynni af dún, sem eyjar
mundi hún reynast hið bezta { skerjagarðinum, fjörðum og
skepnufóður. Þvílíkt ógrynni er vötnum gætu geíið af sér.. Bera
til af loðnunni, að það skiftir litlu Jslendingar góð kensl á þetta, frá
viðhald hennar, hvort mikið eða t Breiðafirði og yiðar að.
‘fyrir Grænland, og má gera af
honum salfisk. Hafþorskurmn fyr en { byrjun maí og me8'fyrir-
einnig á sama
Það var áliðið sumara, bjartan menn varir
sunnudag, að Einar gamli sat í
stólnuim milli borðsins og rúmsins
í baðstofu endanum sínum. Á
miðju gólfinu stóð bamsvagga,
sem athygli Einars var bundin við.
1 vöggunni lá tveggja mánaða
gamalt sveinbam, er háfði mist
dáHtinn bamapela, sem það hafði
verið að totta. Hendur bamsins
þreifuðu hvað eftir annað eftir
stút pelans og lyftu honum upp,
án þess að megna að koma honum mum-
að vörunum. Gekk þetta nokkra
stund án árangurs. Að lokum fór
grátsvipur að koma á litla andlit-
ið; hendumar læstust enn þá einu
sinni utan um pelann og hófu hann
á loft og með ótrúlega snöggri
sveiflu köstuðu honum út úr vögg-
unni niður á gólfið. Einar hló:
"Ha, hal — það var rétt af þér,
nafni. Þú munt líkj ast einhverj-
um í móðurætt þinni."--------Og
er Guðrún kom inn í baðstofuna,
sá hún sér til mikillar undrunar, að
pabbi hennar gekk um gólf með
vögguna og bamið. Andlit hans
var eitt bamslegt sólskinsbros og
kemur þar að eins í stórum göng^ dráttarneti mætti
um,
og Austurlandi, en hverfur svo,
nema smátorfur, sem kunna að
verða viðskila og eru eftir inni á
einhverjum firði eða fjörðum.
Ganga hafþorsksins við Grænland
er lítið kunn og talin óstöðug, en
þegar þorskurinn kemur, er þar
hreinasti landburður, því fislkur-
inn gengur næstum því á land.
Hirða þá Skrælingjar lifrina, því
Danir kaupa hana á 3 aura pd.,
en fiskdyngjurnar láta þeir liggj* í
fjörunum og rotna, unz þeim skol-
ar út. Hin fyrri árin urðu Þjálfa-
við þorskgöngu við
Fiskines, og Þjálfi lenti í geysi-
miklum þorskgöngum við Cap
Farvel, þegar hann var að yfirgefa
Grænland í september 1909. Að
lítið er veitt af henni. Og eftir
orðum Adolf Jensens verður aldr-,,
Hvítablrnir koma oft með Í3n-
og selnum til Eystribvgðar.
um
Úr Eystribygð eru flutt út ca. 40
bjarnarskinn á ári, ,en það er ekké
af öllum þeim björnum. sem veíð-
ast. Það er hepni að hitta björn,
og drepa, því að skmnið getur
er mikilsvert fyrir oss Islendinga,
því vel getur það verið þorskur-
inn, sem hrygnir við lsland, sem
þarna var á ferð. Fjarðþorskur-
inn er við Grænland alt árið, að
eins á lítið eitt dýpra vatni að vetr-
Um göngu síldarinnar við Græn-
land vita menn mjög lítið. En
hún sést þar á hverju 9umri. Skræl- ar‘
ingjar skjóta hcina með fuglaörv-
um frá einærinigum sínum. Ekkert
er því til fyrirstöðu, að menn geti lnn
hugsað sér eins mikla síld við
Grænland, eins og t. d. við Norð-
urland. Það er alveg nýskeð, að
menn hafa komist að því, að
loðnan er í stórum torfum við
Grænland alt sumarið, en áður
héldu menn að hún væri að eins
að vorinu. Að mönnum sjáist yf-
ir síldina, eða þekki hana ekki frá ' ar
loðnutorfum úti fyrir landi, þar
ei mannlegum mætti auðið að
J drepa svo mikið af loðnu, að það
verði nema lítið seimanborið við
! þau ósköp, sem allir fiskar hafsins
og fuglar himinsins drepa af henni. j
I loðnukösinni við fjörumar er JUt eriendi'a >fyrir alt a« 1000 kr.„
mikið af fjarðþorski og sjóreiðar, gé baS vcj gott Hérar eru margir
velystingum prakt- , Græniandi er viðkoma þeírra
Adolf Jensen og efcfo vciiij þeim af, því
margir þeirra verða tófunni að
Þar er margt refa, bæði
og eru þvi ems' biáir og bvítir. Blátt refaskinn
konar trygging gegn vorharðind- ■ faHegt getur ^ á 4_500 kr. i
sem lifa þar í
uglega á loðnunni.
féikk mi'kið af þessum fiskum
loðnudráttum. Loðnugöngurnar i
vita nánar um þessar þorskgöngur bregSast aidre: - bra°'
hann var að segja ýms gæluorð sem lílil er umferð og öll umferð
við nafna sinn. Svo sneri karlinn
sér að Guðrúnu, sem stóð undr-
andi við dyrnar, ogsagði: “Sjáðu,
Gunna mín — þar hefi eg þó loks-
ins eignast sonl"
með öðru markmiði, en að veiða
Frá Gimli
Ribstjóri Voraildar virðiat vera
mjög meðmæitur "Bolsheviki” hreyf-
ingutmi á Búaslandi f þeirri mynd.
Mórauða Mú»in
Þessi saga er bráðum upp-
gengin og ættu þeir, sem vilja
eignast bókina, að senda oss
oöntnn sína sem fyrst. Kost-
■>r 50 cent. Send póstfrítt.
um °g fóðurleysi. | Nor8uráMu. Hreindýr voru áður
Silungur og lax ganga upp í ár mörg á Grænl., en síðan Skræf-
Það, sem Danir kalla íngjar fengu byssuT, hafa þeir strá--
drepið þau. 1 Eystribygð er núi
hreindýrum útrýmt með öllu. En
J>ar gæti gengið til fjalla ótöluleg-
ur fjöldi af hreindýrum, sjálfala-
Ber því nauðsyn til að flytja þang-
að inn hreindýr og friða þau. Þar
gætu og lifað miklar hjarðir a£
viltum moskusuxum. Þeir eru
mjög fágætar og feiknadýrar
skepnur. Þeir eru ekki til á Vest-
ur-Grænlandi fyr en allra nyrðst.
norður við York-höfða og á Norð-
austur Graenlandi eru heilar hjarð-
ir af þeim. Ef dýr þessi væru frið-
uð, verða þau fljótt gæf og ó-
mannfælin, líkt og íslenzki æðar-
fuglinn. Það má reka þau í girð-
ingar, og taka úr þeim það sem
leiða á til Heljar það haustið. I
íslenzku fjöllunum gætu sennilega
líka gengið hjarðir af dýrum þess- s
unK AtlantshafseyjaféL danska
hugsar sér að láta flytja moskus-
uxa og hreindýr til Suðvestur-
Grænlands og sjá vim, að þau
verði friSuð J>ar. En ékki verð-
ur þetta gertf yr en ófriðurinn eir
lokið. Dýr, sem ganga þanníg
vilt, ættu að álítast eign allra
landsmanna og vera öllum til erf-
iðislausrar ánægju og gróða.
og votn.
grænlenzkan lax, er stórvaxin sil-
ungstegund. En í árnar gengur
einnig sá fiskur, sem við köllum
lzix, en þó ekki nema í einstöku
1 Khöfn er silungurinn seldur
pæklaður fyrir ‘hærra verð (70-
80 au. pd.) en ísl. kjöt fyrir ófrið-
1 ánum er mikil gengd a'f
þessum fiski. H. Nielsen, sem
sendur var til Grænlands til að
rannsaka þessa veiði, neifnir ár,
sem mundu geta gefið um 100
tunnur af grænlenzkum laxi, eftir
veiði Skrælingja að dæma. Þessar
ár voru norður af Vestribygð í
Greipum, en í árnar í Vestribygð
laxinn ekki genginn, þegar
hann var þar, og ámar í Eystri-
bygð er mér ekki kunnugt um, að
hafi veriS rannsakaSar aS gagni.
Sennil. eru Eystri- og VestribygS-
ar-árnar betri til veiSa en hinar.
Skrælingjar veiða laxinn annaö
hvort meS höndunum eSa þeir
skutla hann með örvum eSa spjót
um. Má vera, aS einhverjir þeirra
hafi eignast net í seinni tíS. Yfir
einstöku ár haG þeir hlaSið grjót
garSa og þar meS eySilagt veiS-
ina, unz grjót;ð verður tekið burt.
Ef landnámsmenn á Grænlandi