Heimskringla - 03.04.1919, Blaðsíða 4

4. BLAÐSIÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 3. APRIL 1919
WINNIPEG, MANITOBA, 3. APRIL. 1919
íslendingafélagið.
Stofnun allsherjar Islendingafélags hér í
álfu hefir bæði víðtæka og mikilvæga þýð-
ingu. Að Vestur-Islendingar taka nú loksins
saman höndum með f>ví augnamiði, að sam-
eina krafta sína til eflingar og viðhalds því
dýrmætasta og bezta, sem þeir eiga í “íslenzk-
um arfi”, er markverður atburður, bæði í
sögu þeirra sjálfra og þessa lands þjóðar.
Hafi félagsmyndun þessi þær afleiðingar, sem
allir einlæglega vona, að íslenzk tunga verði
viðtekin sem kenslugrein við einhverja af
helztu æðri skólum landsins, og að íslenzkar
deildir verði stofnsettar við einhver stór-
borga listasöfn í Canada eða Bandaríkjunum,
hver getur þá annað en játað, að árangurinn
sé lofsverður ? Hver vill halda þvj, fram, að
arfurinn íslenzki hafi þá ekki mentandi og
auðgandi áhrir í hérlendu þjóðlífi?
Hætt er við, að félagið mæti töluverðri
mótspyrnu í byrjun. Til eru margir, er líta
það tortrygnisaugum.og þó einkennilegt
megi virðast, margir góðir fslendingar. Skoða
þeir slíka félagsmyndun óþarfa og miðandi til
þess að einangra íslenzkan þjóðflokk héry í
landi! Til séu önnur ráð að halda hér við
fslenzkri tungu í lengstu lög og íslenzkum
séreignum, er bygða og borga fólk eigi völ
á — án þess að myndað sé allsherjar þjóð-
emisfélag. Aðrir, sem ekki eru eins íslenzkir
í anda, skoða félagsmyndun af þessu tagi
blátt áfram hættulega og stuðla til þess að
gera Islendinga að lélegri Canada og Banda-
ríkja borgurum. Viðhald íslenzkrar tungu
hafi hér enga þýðingu; enskan sé hér lands-
mál og hana ættu allir sannir borgarar að láta
sér nægja að kunna! Þannig og svipuð er
röksemdaleiðsla þeirra, sem glatað hafa öllu
íslenzku í fari sínu og þegar eru horfnir eins
og dropi í sjóinn. En í mjög fáum tilfellum
eru slíkir “umskiftingar” nokkur gróði hér-
lendu þjóðfélagi og vart munu áhrif þeirra
þessa megnug, að hnekkja gengi hins ný-
myndaða Islendingafélags.
Síðan þjóðernisfélags hreyfingin hér fyrst
hófst, hefir ekkert það komið í ljós í sam-
bandi við hana, er votti að stefnt sé í bága
við þegnhollustu og skyldur íslenzkra borg-
ara hér í álfu. Stofnendur Islendingafélags-
ins éru yfirleitt eins góðir þessa lands þegnar
og nokkurir Islendingar hér aðrir. Markmið-
ið er ekki að vinna á móti hérlendri þjóðar-
hugsun, þó reynt sé að halda á lofti dýrmæt-
um séreignum íslenzks þjóðflokks hér í iandi.
Þetta þurfa allir góðir íslendingar að gera sér
skiijanlegt, hvort sem þeir eru borgarar Can-
ada eða Bandaríkjanna . Þá munu þeir fús»r
að styðja “Islendingafélagið” og stuðla að
því eftir megni, að það megi bera sem beztan
árangur.
Og telja má nokkurn veginn víst, að góðr-
ar samvinnu sé að vænta frá hálfu Austur-
Islendinga. Blaðið “Tíminn” hefir þegar
hreyft þeirri tillögu, að Austur-íslendingar
myndi samskonar félag og óefað mun áður
langt líður koma í ljós hvernig tillögu þeirri
verður tekið. Sýnir ritstjóri þess blaðs fram
á með ljósum og greinagóðum rökum, að
slíkt geti haft happasælustu afleiðingar fyrir
þjóðarbrotin beggja megin hafsins. Leggur
hann mikla áherzlu á nauðsyn meiri samvinnu
og staðhæfingar hans allar eru þrungnar af
velvilja í garð Vestur-Islendmga. Þar sem
blaðið "Tíminn” er nú sagt að vera eitt af
útbreiddustu og áhrifamestu blöðum íslands,
mega Vestur-Islendingar vissulega gleðjast yf-
ir afstöðu þess í þeirra garð. -
Eigi sér ekki stað flokkadráttur eða sundr-
ung í sambandi við það, er framtíð “Islend-
ingafélagsins” borgið. Nú er um að gera fyr-
ir Vestur-íslendinga, að vera samhenta og
samhuga, þá fer alt vel. felag þetta var
lengi á leiðinni, hefði átt ^að vera myndað
fyrir löngu síðan, en vonandi mun á því sann-
ast, að “betra sé seint en aldrei.”
KoTungahrun og keisara.
Við árslokin 1918 er Evrópa keisaralaus.
Nóvembermánuðurinn síðasti var nokkurs-
konar fellivetur fyrir hin krýndu höfuð Norð-
urálfunnar, meiri og grimmari en nokkur
annar, sem sögur fara af.
Þýzkaland var Gósenland konungdómsins.
Þar var keisari, margir konungar og heil hers-
ing prinsa, hertoga, fursta og baróna. Sumir
af þessum höfðingjum gátu rakið langfeðga-
tal sitt jafn langt aftur í tímann, eins og Is-
land hefir^verið bygt. Göfgi söguhelginnar
hvíldi yfir þessum ættum. I skjóli hennar
hélzt við, ekki sízt í keisaraættinni þýzku,
sterk trú á guðlegan uppruna konungsvalds-
ins. Keisaradæmin þrjú: Rússland, Austur-
ríki og Þýzkaland, voru höfuðvígi miðalda'-
legrar fámennisstjómar. Ósigrar og gengis-
leysi þessara þriggja Stórvelda hefir grafið
undan hornsteinum hins arfgenga og guðum-
vígða höfðingjavalds. Nikulás II. hrundi
fyrstur. Svo kom hlé þar til í haust, að Mið-
veldin gáfust upp hvert af öðru. Ferdinand
Búlgaríukeisari gekk þar í fararbroddi. Næst-
ur kom Vilhjálmur II. I fótspor þeirra fetuðu
síðan keisarinn í Austurríki og allir undir-
konungar í Þýzkalandi.
Alstaðar kemur lýðstjórn í staðinn. En
margt er þar á hverfanda hveli. Þar sem harð-
stjórnin hefir verið mest, og mentun fólksins
minst, eins og í Rússlandi, lendir alt í stjórn-
leysi og grimdaræði. Múgurinn kann sér þar
ekki hóf, og hefnir undangenginna misgerða
valdhafanna með stjórnlausri grimd. Á
Þýzkalandi og í Austurríki er stjórnarbylting-
in framkvæmd með meiri festu og samheldni,
enn sem komið er. En glögglega gætir þó
öfganna í þeim löndum og viðbúið, að verra
sé þar fyrir höndum, en það sem komið er.
Fáir menn verða til að harma hrun fámenn-
isvaldsins forna. En óvíst er hvað við tekur,
og blikur víða í lofti. Samt er engin þeirra
keisarablika. Og að líkindum hverfur það
stjórnarform inn í forngripasöfn sögunnar
eins og spangabrynjur miðaldanna og leður-
fallbyssur Gústafs Adolfs. Freilsisþráin ólgar
í brjóstum samtíðarmannanna. Fjölmörg bönd
og hömlur springa. En menn vita ekki geria,
hvað á að koma í staðinn. Múgurinn á eftir
að læra þá vandasömu list, að drotna yfir
sjálfum sér. Af því stafa mörgu dökku blik-
umar, sem bera nú við sjóndeildarhringinn
bæði í austri og í suðri.
I okkar augum er langur tími frá 1 789 til
1918. Þegar sagan verður skráð í framtíð-
inni, munu þau ár tákna upphaf og enda hins
sama tímabiis.—Tíminn.
■■ ■■■»■— —-—-—- " " • " " ■ 4
Óttast sósíalismann.
Samkvæmt tilmælum birtum vér hér með
kafla úr grein, er nýlega kom út í blaðinu
“Dispatch” í Norður-Dakota. Efni greinar-
kafla þessa skýrir sig sjálft;
“Þeir ríkis embættismenn og háttsettir leið-
togar Nonpartisan flokksins, er síðustu viku
hófust handa í mótspyrnu gegn vissum lögum,
samþyktum á sextánda ríkisþingi og nýlega
staðfestum af ríkisstjóra, hafa opinberlega
lýst yfir vanþóknun sinni á þessum lögum af
fylgjandi ástæðum:
Hið svonefnda ‘Brinton frumvarp’, er fjall-
ar um útgáfu blaða og annars, skapar stjórn-
arnefnd tíl þess að tiltaka og ákveða eitt lög-
helgað ‘stjórnarblað’ í hverju héraði, er í
rauninni dauðadómur 200 óháðra frétta-
blaða í ríkinu, sem tapa þannig öllum hlunn-
indum nauðsynlegum til viðhalds, og er slíkt
í alla staði ófrjálst og ‘óamerískt’.
‘Administration’ frumvarpið skapar aðal
stjórnarnefnd, en hinar ýmsu ríkisdeildir og
ríkisnefndir eiga að sameinast undir, aðskilda
mjög og engan veginn samsvarandi, og legg-
ur shkt fyrirkomulag ískyggilega mikið vald í
hendur fárra manna og er hvorki alþýðuskól-
unum í hag eða öðrum stofnunum
‘Immigration Commissioners’ frumvarpið
fyrirskipár óþarfa eyðslu, þar feikna fjárupp-
hæðir eru veittar til stuðnings því markmiði,
sem engan veginn hefir verið nægilega út-
skýrt. y
Þannig hljóða aðfinslur þessar á yfirborð-
inu og vissulega má ganga út frá því að hér
sé um nægilegar orsakir að ræða til mót-
spyrnu. En einnig á sér hér stað ákveðin
grundvallarstefna, er speglast í þessum þrem-
ur lagafrumvörpum, og ríkis leiðtogum þeim,
er þá dáð hafa nú sýnt að hreyfa mótmælum,
er slíkt fyllilega skiljanlegt og ljós sá tilgang-
ur, er til grundvailar liggur.
Eins og birzt hefir svo þráfaldlega í hinni
margvíslegu löggjöf hinnar rangnefndu Non-
partisan stjórnar, þá hefir hönd meistarans
‘sósíaliska’, er svo mjög hefir verið viðriðinn
lagagerð þessa, ætíð unnið að því að skapa
samfast kerfi, þar ríkis sósíalismi væri ráð-
andi aflið. Frumvörpin öll eru nákvæmlega í
samræmi við- það aðal-takmark í huga :—
votta þar af Ieiðandi fyrirhugaðar tilraunir í
áttina til ‘sósíalisks landnáms’.
‘Brinton frumvarpið’ (Senate BiII 157)
veitir möguleika til þess að múlbinda óháðu
fréttablöðin og tryggja skilyrði þess, að hægt
sé óhindrað að hefja auglýsinga starfið í gegn
um prentaða bæklinga og blöð. Innflutnings
írumvarpið* (Immigration Bill) fyrirskipar
nægilegar fjárveitingar til auglýsinga starfs í
öðrum ríkjum — til útbreiðslu fagnaðarer-
ndis sósíalismans frá hinni friðsælu Norður-
Dakota höfn, er frjálshugsandi fólki fjær og
nær verður boðið að koma til og gera að
framtíðarheimili sínu.
!Administration’ frumvarpið er ásinn, sem
allar tilraunir að koma jafnaðarkenningunum
að við alþýðuskóla ríkisms, snúast um—svo
hægt verði að heilla æskulýðinn inn á brautir
Walter Thomas MiIIs og hans frjálshugsandi
fylgjenda.
Karl Kositsky, ríkis-yfirskoðunarmaður,
Thomas Hail ríkisritari og fleiri stjórnar em-
bættismenn ýmsra ríkisstofnana, hafa opin-
berlega lýst yfir vanþóknun sinni gagnvart
lögum þessum. Hefir Kositsky staðhæft, að
hann muni berjast fyrir því af alefli, að fá
þau borin undir þjóðaratkvæði. .
Lvnn I. hrazier ríkisstjóri hefir játað, að
ef til vill Ieiki töluverður vafi á gildi ‘Brinton
frumvarpsins’. Undirskrifaði hann það á síð-
asta ausmabliki og á meðan stóðu þeir Willi-
am Lenke og aðrir frjálshugsandi leiðtogar
Townley sambandsins yfir honum með ‘stóru
kylfuna (‘big stick). Skömmu síðar viður-
kennir hann svo að ef til viíl sé vafi í huga
hans hvað gildi frumvarps þessa snertir.
‘Ef kjósendur fella sig ekki við það, þá
geta þeir hafist handa að fá því hafnað’,
sagði hann. ‘Eg hefi ákveðið að gefa þeim
tækifæri til þess að samþykkja eða fordæma
það.’
Frazier ríkisstjóri virðist þó sannfærður um
að löggjafar gjörða skrá Nonpartisan flokks-
ins muni bera sigur úr býtum við skírskotun
til þjóðaratkvæða. Er ráðgert kosningar þær
verði haldnar í kring um 8. júlí næstkomandi.
Um það vildi hann ekkert segja, hvort hann
myndi leyfa sérstakar kosningar ef nægilega
margir umbiðjendur krefðust þess og afstöðu
sína í því sambandi skýrði hann þannig:
‘Eg hefi samþykt að stofna til slíkra kosn-
inga, svo framarlega sem 15,000 undirskriftir
fáist frá ábyggilegum kjósendum. Þetta þýð-
ir, að nöfnin undir bænarskránni verði að
vera nöfn manna úr öllum stéttum og úr öllum
pörtum ríkisins. Að eins 15,000 nöfn nægja
ekki, utan um sé að ræða nöfn ábyggilegra
manna, er gera má ráð fyrir tali fyrir hönd
fólksins’ (Hverjir verða dómendur í þessum
sökum, Townleyítar?—Þýð.)
Karl Kositsky, ríkis yfirskoðunarmaður,
hefir látið þá skoðun í ljós, sem hann byggir
á skýrslum úr ýmsum áttum, að hring-skrá
(round robin, bænarskrá þar undirskriftum er
skipað í hringi til þess að dylja röð þeirra),
verði bráðum látin ganga manna á milli í
Norður-Dakota, eins og þegar hafi átt sér stað
í Minnesota ríki og skrá sú undirskrifuð verið
af sautján leiðtogum og embættismönnum
‘sambandsins’. Verður þá skorað á Townley
að endurskapa ‘Nonpartisan sambandið á
grundvelli, er meir sé í samræmi við sannar
lýðveldis hugsjónir.
Sú skoðun er samt sem áður almenn, að
þegar endursköpun bændafélagsins á sér stað,
þá verði það stofnsett algerlega óháð Town-
ley stjórnendum, sem drotnað hafa yfir því
á síðast liðnum þremur árum.”
Eins og skýrt er frá að ofan, þýðum vér
greinarkafla þenna samkvæmt tilmælum. En
hvað efni hans snertir erum vér höfundinum
enganveginn samdóma í öllum atriðum. Skoð-
un vor er sú, að hér sé alls ekki um sannan
sósíalisma að ræða. Sannur sósíalismi miðar
að stjórn fólksins, lýðstjórn með öðrum orð-
um. Stjórn sú, er nú situr að völdum í Norð-
ur Dakota, sé rétt frá henni hermt, er argasta
fárra manna stjórn (oligarchy).
- - — - ——- - ... - +
Minnisyarðamálið.
Af ófyrirsjáanlegum orsökum var máls
þessa ekki getið í síðustu vikblöðunum, eins
og þó hefði átt að vera, því að full nauðsyn
ber til þess að halda því vakandi v hugum
þjóðflokks vors hér vestra.
Eg hefi áður getið þess, að minnisvarðafé-
lagið hafi ekki hrapað að þeirri ákvörðun, ’
sem það hefir gert, að halda sér við skipun
þá, sem samþykt var í einu hljóði á almenna
fundinum þann 1 4. janúar s.l., að láta minn-
ismerkið yfir fallna hermenn vora taka
myndastyttu form, og leita 'fyrst til Einars
Jónssónar með smíði minnisvarðans.
Eftir því sem bréfum þeim fjölgar, sem fé-
laginu berast, eftir því verður það Ijósara,
að vandinn sem á féfaginu hvílir í því að
velja það minnismerki er mætt geti samhuga
skoðunum allra Vestur-Islendingac er meiri
en svo, að lýst verði. Af öllum þeim skoð-
unum, sem fram hafa komið, er nægilegt að
geta þessara:
I. Að semja og gefa út ná-
kvæmt minningarrit með mynd-
um og æfiágripum allra þeirra af
þjóðerni voru, sem í stríðið hafa
farið, og selja það ^ieð kost-
verðL
Þessi ungi bóndi
er þakklátur.
Fyrir hina Góðu Heilsu, er Dodd’s
Kidney PiIIs Veittu Honum.
2. Að semja og gefa út minn-
ingarrit með stórum litmyndum
allra þeirra af íslenzku kyni, er í
herinn hafa gengið og í svo stóru
formi, að hver mynd sé ekki minni
en 16 þuml. löng og 14 þuml.
breið, og skuli bók sú gefin öllum
foreldrum og aðstandendum her-
rnanna.
3. Að bók sé samin og gefin út,
sem lýsi nákvæmlega framgöngu
íslenzkra hermanna í stríðinu,
bæði þeirra er féllu og hinna, sem
af komust hólminum. Og bók sú
sé rituð eftir sögusögn afturkom-
inna hermanna, þar sem hver
þeirra segði sína sögu og þeirra,
sem með honum voru frá því fyrst
þeir fóru í hermanna búning og
þar til þeir fóru úr honum. '
Við þessar bóka útgáfu tillögur
er það að athuga, að eftir því sem
félaginu er frekast kunnugt, þá
mun það vera tilgangur allra
stjórna í Vesturfylkjum Canada,
að minsta kosti, að gefa út bækur,
er hafi að geyrna stutt æfiágrip og
myndir allra þeirra úr hverju fylki,
sem þátt hafa tekið í stríðinu, og
er nú þegar tekið að undirbúa til
þess starfs, en enginn þarf að ætla,
að svo umfangsmikið verk verði
leyst af hendi í mjög nálægri ’fram-
tíð. Þess má og geta, að Jóns
Sigurðssonar félagið hér í borg,
sem svo mjög hefir látið sér ant
jafnt um velferð og heiður manna
þeirra af íslenzku kyni, sem í her-
inn hafa gengið alt frá því er
stríðið hófst, hefir í hyggju að
koma út riti með nöfnum og æfi-
ágripum eða ættfærslu allra þeirra
sem það hefir fregnir af að í hern-
aðinn hafi farið. Minnisvarðafé-
lagið telur því máli þessu allvel
borgið. Þá eru hinar aðrar uppá-
stungur:
4. Að stofna sjúkrahús.
5. Að stofna barnaheimili. .
6. Að stofna bókasafn.
7. Að stofna sjóð til styrktar
námsmönnum af ísl. ættum.
8. Að stofna verðlaunasjóð í
líkingu við Nobel’s sjóðinn fræga,
til að verðlauna afreksverk, sem
íslendingar á komandi tímum
kunna að koma í framkvæmd.
9. Að hvert sveitarfélag ann-
ist um að reisa minnisvarða í
kirkjugörðum sínum yfir þá, sem
úr þeim sveitum hafa látið lí'f sitt
í stríðinu.
1 0. Að fé(ag sé stofnað til þess
að hjálpa afturkomnum hermönn-
um til að fá atvinnu og líta eftir
þeim, sem eru atvinnulausir.
1 1. Að sjóður sé myndaður til
hjálpar afturkomnum þurfandi
hermönnum.
12. Að stofna listasafn, eða
vísi til þess.
1 3. Að minnisvarði, er reistur
verði, verði settur niður í Reykja-
vík á Islandi.
1 4. Að keypt sé flugvél og hún
send til lslands og menn fegnir
til þess að fljúga henni þar, til þess
að halda uppi minningu þeirra
manna af íslenzkum ættum, sem
fallið hafa í stríðinu.
Minnisvarðafókigið efar ekki,
að hver einasta af þessum tillög-
um sé af hlýjum huga gerð og af
einlægum áhuga fyrir því, að veg-
semd vorra föllnu hermanna sé á
lofti haldið, og það er innilega
þakklátt öllum þeim mörgu, sem
sýnt hafa með bréfum sínum
þennan áhuga. En hins vegar tel-
ur það víst, að alþýða manna
muni', af því sem að framan er tal-
ið, sjá og sannfærast um hve al-
gerlega ómögulegt það myndi
reynast, að sameina þessar skoð-
anir imi nokkra sérstaka sameigin-
lega lögun eða mynd minnisvarð-
ans, og að undir þeim kringum-
stæðum hafi það gert það eina á-
kvæði, sem kostur var á, það, að
halda í þessu efni við ákvæði al-
menna fundarins hér þann 1 4. jan.
síðastliðinn.
Að þetta sé rétt skoðað, má
meðal annars merkja af því, að
Frank Corrigan Þját5ist af Sárum
Bakverk í Tvö Ár, en Ein Askja af
Dodd’s Kidney Pills Bætti Hon-
um Algjörlega.
Island Brook, Que., 31. marz
(Skeyti). --- Ungur bóndi hér,
Frank Corrigan að nafni, segir
þær góðu ifréttir, að bakverkur,
er þjáði hann síðast liðin tvö ár,
hafi algjörlega horfið við stutta
brúkun Dodd’s Kidney Pills.
"Já, eg er algerlega læknaður,”
segir Mr. Corrigan með ánægju-
brosi, og Dodd’s Kidney Pills
gjörðu það.
‘Bakverkur minn byrjaði með
tognun og eg þjáðist í tvö ár.
Hafði sífeldan bakverk og svefn-
inn varð mér óvær og ekki end-
umærandi. Eg var máttlaus og
syfjaður eftir máltíðir. Eg svitn-
aði mjög við alla áreynslu, varð
þunglyndur og leiður á lffinu, og
hafði oft þungan þrýstings-verk
ofan á höfðinu, samfara sárum
stingjum í höfði.
”Eg fór til læknis, án þess að fá
bata, en ein askja af Dodd’s Kid-
ney Pills læknaði mig algerlega.”
Dodd’s Kidney Pills gáfu svo
fljótan og fullan bata vegna þess,
að sjúkdómur Mr. Corrigans sta'f-
aði 'frá nýmnum. Þær em að eins
nyrnarríeðal. Þær eiga langa
frægðarsögu í læknun nýrna sjúk-
dóma. Spyrjið nágranna yðar
um Dodd's Kidney Pills.
þjóðemisfélagið nýmyndaða, sem
gefið var nafnið Islendingafé-
lag > bauð minnisvarðafélagpnu
samvinnu sina, með öllum greidd-
um atkvæðum, að 6 undantekn-
um, og kaus nefnd manna til þess
að vinna með því til þess að várð-
inn verði reistur.
Þetta er minnisvarða félaginu
hið mesta ánægjuefni, því að með
því virðist þjóðflokkurinn sam-
einaður, sem starfandi heild til
framgangs málinu.
Það vill nú svo vel til, að herra
Einar Jónsson, er nú staddur hér í
borg og verður væntanlega við-
staddur opinberan fund hér, sem
haldinn verður í þessari viku til
stuðnings minnisvarðamálinu og
þar sem að vonað er að geta sýnt
fyriíhugaða lögun varðans og
aðrar upplýsingar veittar í sam-
bandi við hann.
Fundur sá er auglýstur á öðruir*
stað í þessu blaðL
Meira í næstu viku.
B. L. Baldwinson.
------o-------
Sambandsþingið.
(Framh. írá 1. bta.)
Vildi hann ekki einasta að stjórn-
in tæki upp á sína arma G.T.P. og
Grand Trunk, heldur C. P. R.
líka. Kvað hann C. P. R. nú vera
að reyna, að ná kaupum á Grand
Trunk, því það teldi, að ef stjóm-
in tæki G. T. yfir, þá fengi C. P.
R. 'félagið of sterkan keppinaut í
hinu sameinaða stjórnarkerfi; og
til að forðast þann fjanda, vildi
það heldur kaupa Grand Trunk
með húð og hári. Talaði Mac-
lean langt mál og snjalt, en end-
aði ræðu sína fremur snögglega,
og rauk út í 'hasti. Eg vissi ekki
hver þremillinn gekk að mannin-
um, þar til næsta dag eg las um
hann í blöðunum; hann hafði
nærri vcrið búinn að n.issa af lest-
inni til Toronto. Maclean helfir
nefnilega þann sið, að vera aldr-
ei næturlangt úr Toronto, ef því
verður við komið; bæði er hann
ritstjóri þar og svo er borgin hon-
um að sjálfsögðu einkar kær.
Hann hefir verið þingmaður í tæp
30 ár, og jafnan haft þann sið, að
koma til Ottawa einu sinni í viku
eða svo, um þingtímann, halda
ræður og hraða sér svo heim aft-
ur. Annars er Maclean mikilhæf-
ur maður, þó hann hafi ekki notið
sín á þingi. Hann er conservatíve
að nafninu til, en hefir jafnan ver-
ið langt á undan flokknum í öllu;
var til dæmis hlyntur kvenfrélsi
fyrir 25 árum síðan, þegar slíkt
var með öllu óheyrt hér í Iandi,
sem víðast annars staðar Hann
hefir þráfaldlega verið flokki sín-
um örðugux á þingi, sem og von