Heimskringla - 23.04.1919, Qupperneq 4

4. BLAÐSIÐA
WINNIPEG, 23. APRIL 1919
HEIMSKRINGLA
í
HEIM S K U l N GLA
(Stofnn* 1886)
Kemur út á hverjum MtSvlkudegl
Otgefondur og elgendur:
THE VIKING PRESS, LTD.
Verfl bla'ösine í Canada og BandarikJ-
unum 452.00 uui árit> (fyrirfram borgrab).
Pént til lslands $2.00 (fyrirfram borgab).
Aiiar borganir sendist rá’ðsmannl blatis-
ins. Póst eða banka ávísanir stilist tll
Tbe Viking Press, L.td.
O. T. Johnson, ritstjóri
S. D. B. Stephanson, ráðsmafcur
SkrlfMtofa:
72» SHERBROOKB STREET,
P. O. Rux 3171
WIXMPEG
Talnlmi Garry 4110
WINNIPEG, MANITOBA, 23. APR. 1919
Islandica.
XI. bindi, Cornell University
Library (Itaca, New York),
1918—Halldór Hermannsson
Þegar Willard Fiske arfleiddi Cornell há-
skólann í Itaca í New York að öllu bókasafni
sínu snertandi Island og fom-skandinaviskar
bókmentir og sögu, gaf hann skólanum einnig
fjárupphæð, er nam 5,000 dollurum. Var svo
fyrir lagt í erfðaskrá hans, að vöxtum af fé
þessu skyldi verja til útgáfu eins bókarbindis'
á ári um Island og sögu fslenzkrar þjóðar.
Fyrirskipunum þessum var fram fylgt og Hall-
dór Hermannsson, bókavörður skólans, fyrst-
ur fenginn til þess að leysa þetta vandasama
og þýðingarmikla verk af höndum. Hefir
hann frá byrjun sýnt sig verki þessu vel vax-
inn og unnið að því með kappi og áhuga.
Fyrir þetta mæta og yfirgripsmikla starf á
hann þakkir allra Islendinga skilið, hvar á
hnettinum sem þeir búa. ^ .
Verk þetta nefnir hímn “Islandica” og eru
ellefu bindi bókarinnar þegar út komin.
Fyrsta bindið kom út 1908 og síðan komið út
eitt bindi árlega. Bókin er öll rituð á ensku,
utan X. bindið. sem er á latínu. Höfundur-
inn er frábærelga vel ritfær á enska tungu,
framsetning hans eins látlaus og alþýðleg og
framast má verða. Vandvirkur er hann með
afbrigðum, enda er vandvirknin meðskapað
einkenni allra góðra sagnfræðinga. -Efni
bókarinnar í öllum bindum, sem nú eru út
komin, er sem fylgir (látum vér ensku fyrir
sagnimar haldast, þeim til hægðarauka, sem
panta vilja):
3 Isíandica I—Bibliography of the Iceiandic
Sagas, by Halldór Hermannsson. 1908.
•
Islandica II—The Northman in America
(982—c. 1500), by H. H. 1909.
Jslandica III—Bibliography of the Sagas
the Kings of Norway and related Sagas
and Tales, by H. H. 1910.
Islandica IV—The Ancient Laws of Nor-
way and Iceland, by H. H. 1911.
Islandica V—Bibliography of the Mythical
Heroic Sagas, by H. H. 1912.
Islandica VI—Icelandic Authors of to-day,
with an appendix giving list of works
dealing with Modern Icelandic Litera-
ture.byH. H. 1913.
Islandica VII—Story of Griselda in Ice-
land, edited by H.. H. 1914.
Islandica VIII—An Icélandic Satire (Lof
Lýginnar). By H. H. 1915.
x Islandica IX—Icelandic Books of the Six-
teenth Century, by H. H. 1916.
Islandica X—Annaliumin Islandia, farrago
and De mirabilibus Islandia, by Bishop
Gísli Oddsson. Edited by H. H. 1917.
Islandica XI—The Periodical Literature of
Iceland down to the year 1874, by H.
H. 1918.
Eins og að ofan er ssigt, er síðasta bindið
ný-útkomið. Er það engu síður vandað en
fyrri bindin og ætti að komast í eigu sem
fiestra íslendinga. Það er saga íslenzkra tíma-
rita og blaða frá því Alþingisbóken (tíðindi
frá alþingi) kom út 1696 og þangað til blað-
ið Sæmundur Fróði hóf göngu sína 1874.
Allra tímarita og blaða, sem út voru gefin á
íslandi á þessu tímabili, er ítarlega minst og
þar með sagðir fyrstu þættir íslenzkrar bók-
mentasögu. Skýrt frá þeim margvíslegu
þrautum, er hinir fyrstu útgefendur áttu við
að stríða á íslandi og sem svo oft báru þá of-
uriiði. Starf þeirra var þó ekki árangurslaust
og stöðugt komu nýir menn til sögunnar, er
héldu því áfram — sannir framfaramenn
sinnar tíðar, er þrungnir voru af einlægum
velvilja í garð lands og þjóðar. Framfara-
saga íslenzku þjóðarinnar á öllum sviðum,
engu síður en framfarasaga annara þjóða, er
nátengd sögu tímarita hennar og biaöa.
Þeir menn, sem þrátt fyrir yfirgnæfandi öro
ugleika, fátækt og fámenni, réðust í að gef.
út tímarit og blöð á ofangreindu tímabil
voru þá í orðanna fýlsta skilningi framfaré.
menn þjóðárinnar. Þeim mönnum á íslenzk
þjóð einna mest að þakka að hún var vakii.
af svefni, vakin til nýrra og fegra lífs og meir
þroskunar.
Ungir Vesturjíslendingar, sem ekki geta
lesið íslenzku nógu vel til að hafa full not al
íslenzkri sögu, ættu að lesa bókina “Island-
ica” eftir Halldór Hermannsson. Þar gefst
þeim kostur á að kynnast Islandi, ættlandinu
fjarlæga, og eignast ógleymanlegar myndir úr
sögu íslenzkrar þjóðar. Gæti þetta orðið til
þess að stuðla að ræktarsemi þeirra til ís-
lenzkrar tungu, sem nú er kend við svo marga
af æðri skólum annara landa, og væri þá vel
farið.
Sérstaklega viljum vér leiða athygli allra
að því bindi umræddrar bókar, er vér höfum
hér lítillega minst á. Efni þess er svo alþýð-
legt og aðlaðandi. Enginn getur það lesið án
þess að auðgast að skilningi á framfarasögu
íslenzkrar þjóðar. Hér er skýrri mynd brugð-
ið upp af Jóni Sigurðssyni, frelsisfrömuði Is-
lendinga og sagt frá hans umfangsmikla starfi
í Iands og þjóðar þágu. Sömuleiðis er vel og
ítarlega skýrt frá hreyfingu Fjölnismanna,
er aðal grundvöll lögðu íslenzkra nútíðar
bókmenta. Og um alt fjallar höfundurinn
með sömu nákvæmni og vandvirkni.
Bindið er 100 blaðsíður, og hefir inni að
halda margar myndir merkra lálendinga, er
riðnir voru við útgáfu íslenzkra blaða og
tímarita á ofangreindu tímabili. Einnig flyt-
ur það myndir af titilblöðum margra þeirra
tímarita, er frá er skýrt, og fremstu síðu
sumra elztu blaðanna. Ein myndin er af
fremstu síðu Þjóðólfs, er hóf göngu 1848, og
þar hægt að lesa kafla úr fyrsta ávarpi þess
blaðs til lesenda sinna, fyrirsögninni:
“Guð gefi ykkur góðan dag!”
Eins og vér höfum þegar tekið fram, ætti
bindi þetta að komast í eigu sem flestra Is-
lendinga. Kostar í kápu $1.00.
Afieiðingar Bolshe-
vismans.
^Um núverandi stjórn Rússlands og bolshe-
vismann svonefnda er nú mikið rætt og ritað,
bæði af fróðum mönnum og ófróðum — og
hafa þeir síðarnefndu oft einna mest að segja.
En vaðall slíkra manna, hvort sem hann birt-
ist í ræðu eða riti, er öllu hugsandi fólhi til
hinna mestu leiðinda.
Aftur á móti á sér stað það gagnstæða með
þá, sem tala eða rita af viti og þekkingu og
byggja ummæli sín á góðum hermildum. Þeim
er nú mest að þakka, að þokunni, sem hvílt
hefir yfir ástandi rússneskrar þjóðar síðan
Bolsíhevikar fóku þar við völdum, er nú óð-
um verið að eyða.
Blaðið Literary Digest, er út kom síðustu
viku, birtir grein um núverandi ástand á
Rússlandi. Er þar sagt frá tveimur skýrsl-
um, sem nýlega hafa verið birtar og sem
varpa Ijósi á kjör rússneskrar þjóðar undir
stjórn Bolshevika. Einn kafli greinar þeirrar
hljóðar sem fylgir í íslenzkri þýðingu:
“Bolshevisminn er afasakaður með því, að
hann upphefji verkalýðinn og setji iðnað og
annað undir hans stjórn. Auðmenn eða æðri
stéttar menn, er mótþróa sýna, eru skotnir.
Virðist slíkt aðdáunarvert og fullkomið í
augum sumra hugsjóna manna og þær fréttir,
sem stöðugt berast frá Rússlandi, að fólk þar
sé að hrynja niður úr hungri eða sé skotið í
stórhópum daglega, láta þeir eins og vind
um eyrun þjóta. Skoða slíkt lygar einar, sem
Ieiðréttar verði með tíð og tíma — og hinn
bolsheviski himin á jörðu heldur áfram að
birtast í fullri dýrð. Tvær skýrslur hafa þó
nýlega verið birtar, önnur í London og hin í
Berlín, er lýsa ástandmu í hmu heillum horfna
landi, og jafnvel þó um ákafasta Bolshevika
sé að ræða, mun hann tregur að saka Lon-
don og Berlín um samsæri. Skýrslur þessar
sýna, að verkalýður Rússlands eigi við hung-
urkjör að búa. Viðskiftalíf alt er lamað og
í stað þess að komast í hinn svonefnda “him-
in” eru hinir ógæfusömu íbúar nú staddir í
ágætri líkingu af neðri staðnum. London
skýrslan eru þingskjöl (British White Paper),
er ná yfir stjórnartíð Bolshevika frá síðasta
sumri (1918) til marzmánaðarloka þetta
ár (1919). Berlínar skjölin eru skýrsla
áhrifamikils þýzks verzlunarfélags, sem þekt
er undir nafninu Aeltesten der Kaufmanns-
chaft, og samin af ritara þess, Dr. Huebner.
Til þess að líta fyrst á þingskjölin brezku,
þá fræða þau oss á því, að í október mánuði.
síðastliðið ár var allri málmvinslu í Mið-
Rússlandi (er Bolshevikar ráða yfir) að heita
mátti Iokið og framieiðsla vefnaðar (linen)
verkstæða var þá að eins 50 prct. af því sem
áður var. 1 ullar iðnaði hnignaði framleiðsl-
unni um 60 prct. og í baðmullar iðnaði var
fast að þriðjungi verkstæða lokað. Silki iðn-
aður að heita mátti hættur og kola fram-
leiðslu hafði hnignað um 60 prct.. En upp-
skera í þessum hluta Rússlands var yfifleiU
góð og bændur græddu fé. Allar landeignir,
hús, vélar o. s. frv., hefir alt verið gert að
“þjóðeign”, án þess fyrverandi eigendur hafi
fengið nokkrar skaðabætur. Peningar eru
þar faldir í stórum stýl, auðsýnilega í þeirri
von að fyrverandi skipulag verði einhvern
tíma stofnsett. En Soviet- stjórnin hefir þar
látið krók koma á móti bragði með því að
láta stjórnarprentsmiðjurnar (þar bréfpen-
ingar eru út gefnir) vinna uótt og dag. Sam-
kvæpit þingskiölunum breku eru nú eftir á-
gizkun rúml. 30,000,000,000 rublur í bref-
peningum í vörzlum þjóðarinnar, eða, laus-
lega reiknað, hundrað sinnum stærri uppfiæð
en gullbirgðir landsins.”
Skýrslu Dr. Huebners ber saman við brezku
skýrsluna í öllum atriðum, en er lengri og öllu
ítarlegri. Er þar rækilega skýrt frá aðförum
Bolshevika og hvernig þeir hafa kollsteypt
öllu í landi sínu á öllum sviðum, án þess að
vera þess megnugir að innleiða annað nýtt
og betra í staðinn. Hefir stjórn þeirra því
borið hörmulegasta árangur og á rússneska
þjóðin nú við réttnefnd neyðarkjör að búa.
Minnisvarðamálið.
1 síSasta blaði var sá sannleikur staShæfS-
ur, í sambandi viS byggingu minnisvarSa
yfir fallrta íslenzka hermenn, aS ekkert þaS
gæti réttilega talist minnisvarSi er reist kynni
aS verSa í eigingjörnum tilgangi til sérstakra
hagsmuna fvrir núlifandi kynsloS og bær,
sem á eftir koma. Svo sem stofnanir þær,
sem nauSsynlegar eru til þess aS mæta sí-
feldlefa áfallandi þörfum ungdóms, elli eSa
armæSu og sem hvert vel skipaS sVeitarfélag
þarf aS eiga, starfrækja og viShalda sjálfri
sér til verndar og til uppeldis unglingum, elli-
hrumum til umönnunar, siúkum til lækninga
og fátækum til styrktar. Slíkar stofnanir eru
réttmætlega siálfsagSar og stofnun þeirra og
viShald á aS hvíla á gjaldþoli þjóSarinnar.
En allar slíkar stofnanir eru meS öllu óskild-
ar hinu nýafstaSna mikla stríSi og eiga ekk-
ert skylt viS þaS.
Þetta grundvallaratriSi er svo einfalt í eSli
sínu og svo auSskiliS öllu heilbrigSu, hugs-
andi fólki, aS þaS ætti aS vera óþarft aS
orSlengja um þaS, og svo mikiS er víst, aS
Winnipeg lslendingum hefir frá því fvrsta
skilist þaS. Þess vegna hafa þeir meS at-
kvæSagreiSslu á almennum málfundum >im
þetta atriSi tvisvar tjáS sig samþykka stefnu
minnisvarSafélagsins, aS reistur se varSi úr
steini og málmi og meS því auka ákvæSi, aS
listr.maSurinn íslenzki Eiijar Jónsson sé feng-
inn til aS gera hann.
ViS þessar atkvæSagreiSslur, sem og all-
ar íhuganir málsins, mun þaS hafa legiS
djúpt í meSvitund landa vorra hér í borg:
1. AS þaS hefir jafnan á liSnum öldum
veriS svo skoSaS aS varSar, gerSir af grjóti
eSa málmi eSa hvorutveggja þessu, væru
allra ástæSna vegna þaS eina, sem nothæft
væri til þess aS votta meS því þá virSingu,
velunnan og þalíjklætistilfinningu, sem vekia
og viShaldi í hugum komandi kynslóSa viS-
urkenningu þess, sem vel hefir veriS í haginn
búiS fyrir þær.
2. AS íslenzka þjóSin hefir f þessu átt
sammerkt meS öSrum þjóSum. Þess vegna
hefir fvrir löngu síSan veriS reist uop á Aust-
urvelli í Reykjavík á Islandi myndastytta af
Albert Thorvaldsen. víSfrægasta listamanni,
sem kominn er af íslenzkum stofni. ÞaS var
var lengi eina listaverkiS, sem til var í land-
inu. Þetta listaverk var þar til þess reist,, aS
hver kynslóS fram af annari skuli um ókom-
inn aldur hafa í minni þennan mikla snilling
og þá sæmd og nytáemd, sem hann vann
landi sínu meS æfistarfi sínu.
Þegar íslenzka þjóSin fyrir nokkrum ár-
um tókst í fang meS almennum samskotum
austan hafs og vestan aS heiSra minningu
■ lóns SigurSssonar og halda henni sívakandi
í hugum landsins barna um aldir fram, svo
þau skyldu vita um verk þaS hiS mikla, sem
hann vann landi sínu og þjóS til varanlegra
hagsmuna, þá var þaS einróma taliS rétt og
sjálfsagt, aS gera mlnnisvarSa úr málmi og
steini, og þaS var gjört.
4. AS bygging barnahælis, sem ýmsir
telja hæfilegast til viShalds og sæmdar minn-
ingu vorra föllnu hermanna, sé alls ekki og
geti ekki skoSast aS neinu leyti skylt minn-
ingunni um þá, af ýmsum ástæSum, sem ekki
virSist þarft aS greina nákvæmlega frá frek-
ar en þegar hefir veriS gert í fyrri greinum
um minnisvarSamáliS.
5. A8 hvers kyns annaS líknarhæli, sem
reist kynni aS verSa, sé háS sömu andmæl-
um sem barnahælishugmyndin, og aS þau
andmæli stySjist viS svo gild og auSsæ rök,
aS þau verSi á engan hátt hrakin.
6. AS stofnun ýmiskonar sjóSa, sem
nota megi á sínum tíma til þe-s aS hrinda í
framkvæmd einhvers konar fyrirtækjum, er
þeir, sem þá kunna aS lifa, telja sér haganleg
eSa jafnvel nauSsynleg, og sem þá yrSu aS
stofnsetjast og starfrækjast án nokkurs tillits
til þess, hvort þetta nýafstaSna stríS hefSi
komiS fyrir eSa ekki, geti ekki meS nokkurri
réttsýni kallast minnisvarSi yfir fallna her-
menn vora eSa í minningu um þá. Allar
slíkar stofnanir eru eingöngu minnismerki
þeirra þarfa eSa nauSsynja, sem þær eru
reistar til aS bæta úr eSa aS fullnægja eftir
þáverandi atvikum.
7. Sama er aS segja um gripa-
eöa lista-safn. ÞaS á ekki og get-
ur í insta eSli sínu ekki átt neitt
samband viS nýafstaSiS alheims-
stríS eSa þátttöku Islendinga og
mannfall í því. Þau listaverk,.
sem íslendingar hafa framleitt
fyrir stríSiS, verSa aS sjálfsögSu
ekki talin afleioing þess. Þau lista-
verk, sem þeir kunna aS framleiSa
í framtíSinni, verSa einnig jafn-
fjarskyld hinu nýafstaSna stríSi
og þátttöku og sjálfsfórn Islend-
inga í því---aS einu einasta lista-
verki undantekrvu: minnisvarSan-
um fyrirhugaSa,'sem ætlast er til
aS gerSur verSi af myndhöggvara
Einari Jónssyni, sem ,nú má heita
aS orSirin sé heimsfrægur fyrir
íþróttar fullkomnun sína. Sá minn-
isvarSi, ef þjóSflokkur vor hér í
álfu reynist fús til þess aS fá hann
reistan, verSur eingöngu afleiSing
stríSsins, skyldbundinn því meS
minninprum, sem honum er ætlaS
aS halda vakandi í viturid Islend-
inga og afkomenda þeirra hér í
álfu á ókomnum tímum um þá
hfaustu drengi og hugprúSu af
voru kyni í þessari heimsálfu, sem
af fúsum vilja herjuSu meS öSrum
samborgurum sínum til verndar og
frelsis sínu nýja fósturlandi og
tryggja þeim réttmæta málstaS
lögSu fram líf sitt til þess aS
sigur, og sem nú hvílast undir litlu
hvítu krossunum, sem reistir hafa
veriS á legstæSi þeirra, þar sem
þeir féllu á Frakklandi og í Belgíu.
MinnisvarSafélagiS vonar og
óskar þess, aS landar vorir hér í
álfu fái sem fyrst komiS auga á þá
sannreynd, aS enginn sann-nefnd-
ur minnisvarSi getur reistur orSiS
til sæmdar vorum föllnu hetjum,
sem aS nokkru leyti er eSa verSur
háSur eigingjörnum hagsmuna
hugsjónum núlifandi og komandi
kynsIóSa. Þar til sá sannleikur er
viSurkendur, getur sannur minnis-
varSi, meS þeirri þýSingu, sem
hann—sem slíkur—verSur aS
hafa, ekki orSiS reistur.
Meira síSar.
B. L. Baldwinson.
Maður í Nova fco’ia
er þckklat jr.
ViS Dodd’s Kidney Pills FjTÍr
GæSi Þeirra.
Sambandsþingið
(Framh. frá 1. bls.)
inn ekki um. Annars var her-
málaráSgjafinn þeirrra skoSunar,
aS heppilegasta hegningin á her-
skyldubrjóta og felumenn væri,
aS svifta þá mannréttindum. —
Sömu skoSunar var Hon. Martin
Burell, og vor dáSum prýddi MiS-
Winnipeg Andrews, talaSi í fjórar
mínútur og hrópaSi í ræSulok:
t heilt ár þjáöist hann af vaxandi
Nýrnaveiki, sem svo snerist í Syk
urveiki, en hann fann bata við aö
brúka Dodd’s Kidney Pills.
Belleville, Yarmouth Co., N. S..
21. apríl. (Skeyti). -- "Þér getiS
sagt öllum, aS Dodd's Kidney
Pills hafi læknaS mig, "er ánægju-
Ieg staShæfing frá Mr. Alcide
Meuse, velþektum og vitrum bú-
anda í þessu nágrenni. Mr. Meuse
þjáSist af nýrnaveiki og þreytist
nú aldrei aS lofa Dodd’s Kidney
Pills fyrir lækning sína. "Eg álít
aS allir ættu aS brúka þær alt af”,
segir hann og gefur svo ástæSu
fyrir áliti sínu.
"Fyrst fékk eg kvef og nýma-
veiklun varS úr. Svefninn varS
lítt mögulegur. Augun vom rauS
og bólgin og dökkir baugar komu
í kring um þau. Eg hafSi oft
svima og var alt af þyrstur. Hör-
undiS var brennandi heitt á nótt-
um og því fylgdi sífeldur kláSi,
Taugar mínar fóru úr lagi og út-
limir bóIgnuSu.
"Oft fékk eg krampa í aflvöSv-
alna. Bakverkur og höfuSverkur
þjáSi mig. Svo fékk eg riSu.
Læknishjálp hafSi lítinn árangur,
og fyrsti verulegi batinn fékst ekki
fyr en eg reyndi Dodd's Kidney
Pills. I alt tók eg átta öskjur og
er nú albata."^
Allir kvillar, er þjáSu Mr.
Meuse orsökuSust frá nýrunum..
Dodd’s Kidney Pills læknuSu nýr-
un, og þar meS varS hann albata.
Þess vegna er hann svo meSmælt-
ur þessu meSali. Ósjúk nýru or-
saka hreint blóS, og hreint blóS er
undirstaSa góSrar heilsu.
áttinni. I staS þess aS veita bænda
sonunum undanþágu, svo sem lof-
aS hafSi veriS, voru þeir dregnir
fjötraSir fra heimilum sínum og
sendir í tugthúsiS ef þeir veigruSu
sér viS aS hlýSa herboSinu—stól-
andi sem von var á loforS þing-
mannanna og stjórnarinnar um
hlífS. Ljótur er leikurinn og eldki
enn séS fyrir endann á honum.
sagSi Cannon í ræSuIok.
Á meSan Cannon lét dæluna
ganga, sauS reiSin í stjórnarmönn-
um, og oft var allsnarplega gripiS *
fram í fyrir honum; en viS öUu
slíku skelti kappinn skolleyrunum;
"No fight, no vote”. Snjall maSur,
hann Andrews! — Einn þing- en skammirnar, sem yfir hann
maSur, Murphy aS nafni, vildi dundu eftir á, voru þær verstu„
láta gera alla þessa afbrotamenn
landræka; aS sýna þeim vægS,
væri himin hrópandi ranglæti
| gagnvart þeim, sem fariS hefSu í
| stríSiS. — Fleiri töluSu í sama
anda; en svo kom Lucien Cannon
og þá kárnaSi gamaniS.
Lucien Cannon er ungur maSur,
franskur aS uppruna en talar vel
sem heyrst hafa á þessu þingi, sér-
staklega svaraSi W. F. Nickle hon-
um hreystilega. Var þar háS ein-
vígi, sem lengi mun , í minnúm
haft.
Ymsum skall þar högg á hliS,
'hlífar varla duga —
Var ei spjallaS grand um griS,
grimdin svall í huga.”
Sevigny,
ensku. Hann feldi Hon. Albert Rakti Nickle stjórnmálaferil Can-
nons og sýndi hann í ófögru ljósi.
Sýndi fram á, aS í upphafi stríSs-
ins hefSi Cannon talaS af ofsa
míklum gegn hluttöku Canada f
því, og hefSi svo ramt kveSiS aS
stundum, aS landráSum hefSi
gengiS næét. — Á Þýzkalandi
landsinntekta ráSherra,
viS síSustu kosningar. Cannon er
prýSisvel máli farinn og bráSgáf-
aSur, en nokkuS fljótfær og ófyr-
I irleitinn og enginn vinur brezka
ríkisins. Hann var á/móti stríSinu
í upphafi og hamaSist síSar gegn
herskyldulögunum, svo mjög, aS hefSu ræSurnar raunar falliS í
hann varS frægur fyrir—á Þýzka-
landi--, aS því er samflokksmaS-
ur hans, Hon. Dr. Beland, segir.
Dr. Beland, er var fangi á Þýzka-
landi í rúm fjögur ár, segir aS
þýzku blöSin hafi flutt ágrip af
frjógan jarSveg, hefSi þeirra veriS
getiS í hinum helztu blöSum þar
og mikiS látiS af. AS hann færi
hér meS satt mál, vitnaSi Nickle
til Dr. Belands, fyrverandi póst-
mála ráSgjafa Laurier stjórnarinn-
auSvitaS. --- AS þessu sinni var
Cannon óvenjulega berorSur.
Hann var fylgjandi tillögu Sir
Sams, vildi aS ein hegning skyldi
ganga jafnt yfir alla afbrotamenn
herlaganna, en hann lagSi aSal-
áherzluna á þaS, aS ef bændasyn-
ir, sem flúiS hefSu undan her-
þjónustu eSa á annan hátt veigraS
sér viS aS fara í herklæSnaS, ættu
aS dragast fyrir lög og dóm, þá
ætti einnig aS draga ráSherrana
og stjórnarflokks þingmenn flesta
fyrir sama dóm, því þeir væru
hinir eiginlegu sökudólgar; þeir,
ráSherranir, og þeirra fylgismenn,
hefSu meSan stóS á kosningabar-
áttunni, lofaS bændasonunum
undanþágu frá herþjónustu, og
unniS meS því kosningfunar; en
þá er sigurinn var fenginn, sneru
þeir viS blaSinu og sviku loforS
sín, svo sem vænta mátti úr þeirri
ræSum Cannons og hrósaS þeim ar og flokksbróSur Cannons, og
samsinti doktorinn orS Nickles.--
Þegar svo herskyldan kom á döf-
ina, hélt Nickle áfram, hefSi Can-
non hamast gegn henni, og nú
gerSist hann málshefjandi róg-
burSar og ósannirída, því stjórn-
inni hefSi aldrei eftir aS herskyldu-
lögin voru komin á, lofaS bænda-
sonum fullkominni undanþágu frá
herþjónustu. BráSabirgSar und-
anþága hefSi þeim veriS heitin yf-
ir uppslkerutímann, og 'þaS hefSi
veriS efnt. HvaS hin einstöku
þingmannaefni hefSu lofaS, vissj
hanp raunar ekki meS vissu, en at-
kvæSi þeirra um herskyldulögin
hefSul sýnt afstöSu þeirra ótví-
ræSilega.
Margir fleiri gengu í skrokk á
Cannon, en fáir komu honum til
hjálpar; rimman hélzt þann dag
allan og endaSi svo aS engin á-
kvörSun var tekin. Var þannig