Heimskringla - 04.06.1919, Blaðsíða 3

Heimskringla - 04.06.1919, Blaðsíða 3
WINNIPEG, 4. JONÍ 1919 HEIMSKRINGLA 3. BLAÐSIÐA Hindenburs. Y o / ! varS aS stySja sig viS vegginn til heyrast langt í slíku veSri. En—.! j írfcQllJ þess aS verjast falli. Á pallskör- Hún stóS á fætur. Hugsunin flaug * j *nni stóS yngsta barniS hágrát- eins og elding í gegn um huga \ þag mun hafa vakiS undrun andi. Hún greip þaS í fang sér hennar: AS kveikja ljós og láta margra, ag Hindenburg, hershöfS- I og hallaSi aftur hurSinni. Svo fór þaS standa' í skemmugltigganum. j mginn mikli og afturhaldsseggur- hún aS ganga um gólf. Fyrsti Hann vissi fram aS sjónum. Ekki inn> varg ekki einn þeirra, sem magnleysiskvíSinn var horfinn, en! var ómögulegt aS þaS sæist ofur- j skoluSust burt úr sessi, í byltinga- hugaræisng komin í staSinn og lítinn sjpöl, þótt hríSin væri dimm. j flóSinu. Ludendorff varS aS víkja, Helga í Vík horfSi oft út þenna stældi vöSvana. Stormurinn ham- Reyna mætti þaS. Hún tók litla keisarinn og ríkiserfinginn, Falk- Saga eftir Jóhannes FriSlaugsson frá Fjalli. The Dominion Bank HORJil JÍOTRE DAHE AVB. SHERBROOKE ST. <Ig ■GifllíSstftll upnb. .........S 0.000,000 VurHnjftSur ..................$ 7,000.000 Allar eticuir ................$7S,000,000 Mag. j aSist á þakinu. ÞaS hrikti og brast Henni leizt ekki á oitlitiS. Þegar í viSunum, þegar verstu byljirnir fram á daginn kom, duldist eigi, skullu á. . aS ef hann hvesti, mundi skella ál Svona leiS nokkur stund. vegglampann, kveikti á honum, | enhayn og fleiri stórlaxar keisara gekk síSan fram í skemmuna og dæmisins flýja land. En Hinden- setti ljósiS á borS fast viS glugg. | burg sat. Hann, sem flestir töldu En þá tók hún eftir, aS héla var ; ag harSast mundi verSa úti þegar stórhríS. Bakkinn hækkaSi til Helga gekk um gólf nokkra! á glugganum og hináraSi birtuna stefnubreytingin kæmist á. hafsins og hríSarklakkarnir jukust stund. KvíSaæsÍDgin rénaíi og aS leggja út. Hún mátti til aS þíSa héluna. Hún hraSaSi sér inn og sótti heitt vatn. ÞaS gekk fljótt og sortnuSu, eftir þ.ví sem á dag- skýr hugsun náSi yfirtökunum. inn leiS. Hugurinn leitaSi iil AS vísu var þaS mjög ískyggilegt, mannsins hennar og cdrengsins, <er ^ þeir skyldu vera frammi á ísn- Þýzki herinn er ojrSinn máttvana — sami herinn, sem Hindenburg svo margsinnis lofaSi aS leiSa til aS þíSa héluna af glugganum. En j sigurs. Nú hefir hann lýst yfir því voru úti á ísnum oS leita heimilinu nm í þessu veSri. Hún hefSi ekki j hann lagSi jafnoSum aftur. ÞaS a§ herinn sé orSinn svo magn, bjargar. Ef hann skylli nú saman. veriS jafnhrædd um þá, ef aS i var auSséS aS grimdarfrost var þrota, aS "óSs manns æSi væri hvaS mundiiþá verSa um þá á ísn- þeir heíSu veriS á landi, þvi aS | útL Hún varS aS standa þarna og ag leggja til ortistu viS, þó ekki um, þar sem ekkert var viS hún vissi, aS .HaMreSur var mjög þíSa jafnóSum héluna, ef IjósiS|Væri nema franska herinn einan stySjast, end&laus ísbreiSan á all-.gúSur aS rata. ÞaS hafSi hún . ar hliSar ? vOg svo imáske vakií, * margreynt. En þama úti á ísnum f-em væri hylmaS yfir og ómögu-jvar ekkert aS stySjast viS. Ekk- legt væri aS varast. Ef þeir dyttu ert, semsRt vísaS þeim leiSina niSur í — báSir eSa .annar hvoi. I ^eim — nema veSunstaSan. Hún Hvernig fœri iþá? Ef HalIfreSur var þaS ema. Ekki var þaS samt færi niSur í einhverja vökina og ómögulegt. aS þeir hefSu sig heim. drengurinn stæSi á bakkanum og Gat veriS. aS jþeir hefSu veriS gaeti enga björg veitt? . Hver komnir herm undir, þegar hann spurningin rák.aSra oghwer skelf- skall á. ingarmyndin.áfí annari kom fram í Enn leíS nokkur stund. ÞaS huga rhennar qg gerSi fcana óró- aetti aS sjást út. En þaS var voSa saman." Hann hlífist ekki viS aS kalt þarna frammi í skemmunni. j prédika þaS fyrir landslýSnum, aS En hún hirti ekkert um þaS, þótt j Þýzkaland sé orSiS uppgefiS, aS hún findi hvernig kuldinn lagSi þaS sé vitfirring aS ætla sér aS um fæturna og upp fótleggina. j mötmæla gerSum bandamanna og Hvernig hann IaumaSist undir, kjörum þeim, er þeir setja. ÞjóS- treyj.uernoina, upp handleggina og verjar séu sigraSir, og þeir verSi inn á brjóstiS. Helga var farin aS aS taka því eins og sæmilegt er. skjálfa. Skjálftakjppirnir hristu £n sjálfsafneitun þurfi til þessa og hana alla, hóstinn fór aS aukast og hætta ,á aS þaS takist ekki öllum hún fór aS finna til stings undir aS vinna bug á tilfinningum sín- var komiS svarta myrkur. Enn | hægra herSablaSinu. Hún hafSi um. ______________ Því er þaS, aS Hinden- ,:gekk Helga um golf. .BamiS rar fundiS tiíl hans nokkrum sinnum burg vill gefa öSrum gott eftir- neitt. 'Öróleikinn og kvíSinn var sofnaS í faSmi hennar. Hin sátu fyr um vöturinn, þegar henni hafSi dæmi og býSur stjórninni aS nýju svo mikill í sál hennar, aS hún ' uppi í einu rúminu og sögSu hveTt orSiS kal:t eSa hún hafSi reynt aSstoS sína til þess aS sjá um aS hafSi engan friS. | <öSru sögur. mikiS á sig. Hún fór ^S hugsa um vopnahlés skilmálar séu haldnir og ÞaS v.ar fariS .aS bregSa birtu. Eftir því sem meira dimdi og aS fara inn og hætta viS þetta. aS óstjórnarstefnan rússneska nái Helga sítí á rúminu sínu og raulaSi *enSra le*^ á idaginn, vaíf.Sist kví&- En hún gerSi þaS ekki. Henni eigi tökum á þjóSinni. Hann hefir viS yr.g*ta banii.S, laglegju, ljós- *n fas^ar um saI hennar. Vonin um ^ fanst eins og hún stæSi þarna á megna óbeit á Bolshevismanum, sterkari stöS aS senda, en í hitt f skiftiS miklar lofttruflanir. Bergen heyrSi alt af vel til Reykjavíkur nema kl. 4 árd., en þá truflaSi önnur stöS. BergenT stöSin hafSi þó betri móttökutæki, I en samskonar tæki á stöSin'hér aS j fá innan skamms, og má þá búast ’ viS enn þá betri árangri. StöSin í Bergen á aS vera helm- j ingi sterkarin en stöSin hérna; þaS má því merkilegt telja, aS betur virSist þó hafa heyrst héSan an en þangaS. Norska símastjórnin hefir brugS- ist mjög vel viS tilmælum íslenzku símastjórnarinnar um, aS reyna aS koma þessu sambandi á og eins loftskeytamennirnir í Bergen. Og< Tilraunir hafa veriS gerSar til aS loknum tilraununum þ. 17. og' þess aS komast í samband viS 18. þ.m. sendi norska símastjórnin enska loftskeytastöS, en þæf boriS landsímastjóranum hér heillaóska- skeytf í tilefni af því, hve vel þær tókust. Vér óskum eftir viTSskiftum verzl- unarmanna og ábyrgjumst at5 gefa þeím fullnægju. Sparisjófcsdefld vor er sú stærsta, sem nokkur banki hefir í borginni. íbúendur þessa hluta borgarinnar óska atS skifta viti stofnun, sem þeir vita aS er algerlega trygg. Nafn vort er full trygging fyrir sjálfa ybur, konur ybar og börn. W. M. HAMILTON, Ráðsmaður PHOJÍE bARRV 3450 minni árangur. Sennilegast, aíS þar sé áhuginn ekki eins mikill. , lega. ]Hún gat ekki fest sig viS hærSa tveggja ára telpuhnySru. En hugurinn var ekki viS vísuna eSa barníS, heldui langt í burtu, einhvers síaSar útí.á ísnum, Og myndirnar .komu aftur fram í huga hennar, sömu og fyr um dagánn. Skyndilega hrökk hún saman. Storrnhvinui heyrSist á þekjunni. Hún istóS upjo og setti barniS hálf- hrana'ega upp í rúmiS. BamiS Jeit upp stórum augum og sagSi hálf- kjökrandi: “Ivlamma".. En hún gegndiíekki. Wún var knmin fr«ua úr baSstofunnL Helga þaut fram göngin pg lauk upp bæjardyrun- um. Enihún hröþk til bak» og hálf- hneig upp aS flyKastafnuna. GuS hjálpi þein!" sa|>Si hún í .hálfum hljóSum og niSprbælt andvarp leiS yfir væir hennar. Oti var sót- svört grimcHrhríS, svo aS ekki glórS í þvottastawinn frammi á hlaSinu. \ Þama stóli hún nokkra stund. Tfún gnt ekki IhugsaS .neitt same.n- hangandi- Hugurinn vctr lamaSnr. En svo rankaSi hún v,iS sér viS það aS heyra 'írarnsgrát innan úr baSstofunni. Hún lokaS' dyrun- um 'x>g gekk inn göngin. En hún Ekkert tilfeíli er of gamalh Ekkert of hart. IVlrs. Aiches Sannar Enn á Ný, AS Dodd’s Kidney Pills Lækna. Hön Þ.iáSist aI Nýrnasjúkdómi í heimkomu féSganna smádofnaSá qg þvarr, eíns og dagsljósíS; ör- væntingarmyrkriS lokaSi hvern ljósgeisla úti frá sálu hennar og m-argvíslegar, ömurlegar hugsanir geéSu vart viS sig. HvaSyrSi um hana og börnin, ef HallfreSur yrSi úti? • Hann, sera, hún hafSi élskaS og aiirt æ því meir, sem hún kynt- ist honum betur. Þessi tólf ár, er þau liöfSu veriS nwnan, liSu fram hjá hugskotsauguan hennar, ibjört og hlý. Varla skygSi nokkurt ský fyrir ánægjuna. Þau höfSu hugs- aS saxnan, unniS «aman, þreyzt saman «g hvílst sanntn. AS virau hafSi hún oft lagt sviomikiS á »tg. aS h ún fann, aS þaS væn sér um megn. En hún haf&ii jgleymt þvn j.afnharSax.. Hún vissi, aS hann vann þaS, sem hann gat og neitaSí sér um nauSsynlega hvííkl oft og einatt; og hún hafSi einatt fundiS sarwúSina hjá;honum og nærgætn- ina 5 hennar garS, þegar ihún átti sem erviSast. ÞaS jók lífsþol henns»r og sló íbjarma yfia- <endur- minningarnar ftá liSnu árurum Ef aS hann kæmi nú aldrer béirn framar, <og svo dnengurinn — svo efnilegur og góSur. 1 raun og veru þóttí henni þó vænst um hann af ííllum þörnununx Hún hálf- fyrirvarS sig fyrir þaS. Hún hafSi verSi, og aS þaS gæti máske orSiS en er sannfærSur um aS lýSstjórn- tíl þess a.S 'bjarga þeim, sem hún j arfyrirkomulagiS sé hiS eina, sem elskaSi mest. VeriS gat, aS þeir bjargaS geti þýzka ríkinu. sæju ljósiS, og þaS yrSi til þess aS Hindenburg hefir varaS viS Bol- leiSbeina þeim heim. Hún stóS ^ shevismanum og öreigaeinræSinu, kyr og hélt afram aS halda rúSun- meS því aS vekja athygli á því, um þíSum. En kuldinn læsti sig um allan líkama hennar. “aS óvinaríkin vilji aS eins semja friS viS þá þýzku stjórn, sem hafi meiri hluta þjóSarinnar aS baki sér.” MeS þessu hefir hann lýst afstöSu sinni. Hann beygir sig fyrir lýSræSinu, en vill láta j nafn meS.rentu, en eigi ÞaS mátti heita ]ata þ’aS vera í höndum einráSra Þegar hríSin skall á, voru feSg- arnir komnír á heimleiS. Þeir höfSu ekki fengiS fleiri seli. Hall- froSi leizt ekkí á útlítiS, þegar j,ag feera storhríSin kom. " " óratandi á ísnum, því aS þai- var ],ermanna. og verkamannaráSa, ekkert viS aS stySjast, og hríSar- sem skipug eru af handahófi. kóf.S svo svart á millí borgarjak-! Kröfur þær, sem herinn gerir, eru anna, aS þaS glórSi ekki nokkra { samræmi viS þetta. Og þær eru vitund. Og svo sló hann fyrir mijli { vig vi]ja £berts stjórn jakanna, svo aS þaS var mjög erf-| arinnar, sem hefir ákveSiS aS itt aShalda stefnunni. HallfrfS-' ka]]a þjóSfund undir eins ur reyndi sem hann gat aS setja á og mögUlegt er. sig veSirrstöSuna, því aS þaS var| þag er undarlegt aS hugsa sér, hiS eina, sem viS var aS stySjast ag þessi gamli afturhaldsjötunn á þessari íaauSn. | skuli nú vera orSinn samherji lýS- En þeim sóttist ferSin seinL j stjórnarinnar. Ef áhrif hans eru FæriS var fariS aS versna svo tafSi sleSinn meS selnum á fyrir þeim. HallfreSi datt í hug aS skilja hann eftir, en hvarf frá því ráSi, því ef hann gerSi þaS, voru engar líkur til aS hann fyndi hann aftur. Hanp vildi reyna, aS Og ( svo mikiþ aS honum tekst aSfrerja hermennina óstjórnarsóttinni, þá má telja aS hann hafi uhniS meiri sigur en nokkurn tíma í ófriSnum mikla, því þá á Þýzkaland tilveru- sína honum aS þakka á komandi árum.—Morgunbl. —0— komast meS hann heim, ef mögu- oft hugsaS um þaS, aS láta sér ^*gt væri. En voru nokkrar líkur þykja jafn-vænt um öll Jjörnin. En þess, aS þeír hefSu sig heim? 1 Loítskeytasambandið. <L r ___,> -f oc *• ,.... v .1,1.: __í___ •'.................. Seytján Ár, og" Er Nú Albata. — “Dodd’s Kidney Pífls LæknuSu mig. St. Dennis Hiver, Richelieu, Que., 26. maí (skeyti). Ein af undraverSustu lækningum Dodd’s Kidney Pills átti sér' staS hér á Mde. Alf. Riches, velþektri og vel virtri konu í þessu nágrenni. 1 seytján ár þjáSist Mrs. Riches af nýrna sjúkdómi af verstu tegund. í dag er hún albata. Og hún staS- ^æfir alvarlega: "Dodd’s Kidney Rills læknuSu mig.” ’Eg þjáSist í seytján löng ár," ®egir Mrs. Riches, "af höfuSverk, öakverk, svefnleysi og svo af gigt °8 sykurveiki. Læknar og meSul ^ugSu mér alls ekkert, þar til eg lokum reýndi Dodd’s Kidney Pills. Eg brúkaSi I 2 öskjur í alt.« " Þær læknu,Su mig.” Dodd’s Kidney Pills eru ein- nngÍ8 og aSallega nýrnameSal. Lr ekkert tilfelli af nýrnaveiki gamalt eSa langt gengiS aS PaS fáí staSist áhrif þeirra. Ef n,er hafiS ekki brúkaS Dodd’s Nidney Pills, þá spyrjiS nágranna Voar um þær. Dodd’s Kidney Pills, 50c. askj- eSa sex öskjur fyrir $2.50, hjá jyfsölum eSa frá The Dodds Med- Ic*ne Go., Limited, Toronto, Ont. þetta hafSi þó einatt viIjaS verSa I Hann var ekki vonlaus um, aS ofan á. Hún gat einhvern veginn | hann gæti haldiS veSurstöSunni, ekki gert aS því. ÞaS var líka °8 þá mundi hann ná landi ná- fyrsta barníS og bar nafn foreldra j lægt basnum og gæti þá máske hennar — Þóra og Brandur. h'ófSu j þekt sig einhvers staSar á sjávar- þau heitiS. "ÆtlarSu ekki aS far aS kveikja mamma. ÞaS er orSiS svo dimt og viS erum búin meS allar sög- urnar okkar.” Hún hrökk viS. Þarfir hinnar líSandi stundar kröfSust hennar til starfa. Hún mátti ekki láta kvíS- ann svifta hana skyldutilfinning- unni. « Jú, eg skal kveikja, börnin mín; þiS hafiS veriS svo góS.” Helga lagSi sofandi bamiS í rúm þeirra hjónanna og tendraSi síSan ljósiS. Svo tók hún rokkinn sinn og fór aS spinna. En eftir andartak bökkunum. En hann óttaSist, aS drengurínn mundi ekki endast í þvr veSri. En þó var þaS bót í máli, aS þeir áttu hliShalt undan J sífninn bili„ ByrjaS var aS gera (Vísir.) ÞaS er nú taliS ábyggilegt, aS nokkurn veginn trygt loftskeyta- samband hafi náSst héSan viS loftskeytastöSina í Bergen, þánnig, aS senda megi skeyti til útlanda og taka á móti skeytum, þó aS sæ- veSrinu, og létti þaS þeim göng- una allmikiS. Svona héldu þeir áfram um stund. VeSriS var líkt. AS vísu heldur bjartara á milli, svo þaS sást ögn fram undan, en veSur- hæSin engu minni. Þórbrandur var orSinn dauSþreyttur. FaSir hans hálfdró hann áfram. En þaS hlaut aS koma aS því, aS hann gæfist upp, og hvaS tæki þá viS? ÞaS fór óttatitringur um HallfreS viS þá hugsun. Því aS þótt hann var rokkurinn þagnaSur og hún1 reyndi aS bera hann, þá mundi hafSi lagt höndur í kjöltu sér og hann ekki hafa þol til þess lengi, horfSi út í bláinn. Hugurinn °8 svo mundi drengurinn ekki hvarflaSi til mannsins hennar og þola þaS sakir kuldans því þeim drengsins, sem voru aS heyja bar- gehk full ervitt aS halda í sér hita áttuna viS hríSina — baráttu upp °g verjast kali á göngunni. Eina á líf og dauSa. Henni fanst hún fáSiS væri þaS, aS reyna aS grafa þurfa aS reyna eitthvaS til aS b^ í fönn, ef þeir gætu fundiS ein- bjarga þeim. A8 fara út, væri bamsæSi. AS reyna aS kalla- væri ekkj til neins; þaS myndi ekki hvern skafl undir jaka, og reyna aS halda í þeim lífinu á þann veg (Framh. é 4. bls.) tilraunir til aS komast í slíkt sam- band viS norskar stöSvar í haust, en úrslita tilraunir voru gerSar 1 7. og 18. þ.m. (febr.), annan hvem kl.tíma í heilan sólarhring. — Frá þeim tilraunum skýtrir loftskeyta- stöSvarstjórinn héma þannig: Reykjavík sendi í 10 mínútur í senn og Bergen í aSrar 10 mínút- ur. StöSin hérna sendi meS 1800 merta öldulengd en Bergen meS 1610 metra öldulengd. Hér var kalt veSur og heiSskírt, en í Bergen vestanstormur meS hríSaréljum og talsverS ísing í loftnetinu þar. En þrátt fyrír ó- hagstætt veSur og talsverSar loft- truflanir- báru tilraunirnar mjög góSan árangur. Bezt heyrSist til Bergen kl 5 síSd. og sæmilega endranær. Kl. 4 og kl. 1 0 heyrSist þó sama sem ekkert, og var því um aS kenna í annaS skiftiS, aS þá var önnur Imperíal Bank of Canada ST0FNSETTUR 1875. — AÐALSKRIFST.: TORONTO, ONT. Höfuðstóll uppborgaöur: $7,000,000. Varasjóður: $7,000,000 Allar eignir......................$108,000,000 152 atlbfi 1 DumlBlon of Canmln. SpnrlnjftbKilrlIri I hvorju fitlhfil, oe m* hyrja hiiarinjóðsrelknlnE mrft þvl nft lrgEja Inn $1.00 vfta mrirn. Vexttr rru tiornaftlr nf prnlneum jSar fr* InnlrcKs-ilrci. éKkaft rftlr vUtaklft- um yftar. AuirKjnlrar vióakiftl uKglnua og fthjruat. Ötibú Bankans er nú Opnaí) að Riverton, Manitoba. B0RÐVIÐUR . SASH, D00RS AND M0ULD1NGS. ViS höfum fullkomnar birgSir af öllum tegundum VerSskrá verSur send hverjum þeim er þess óskar THE EMP/RE SASH & DOOR CO.t LTD. Henry ^ve. East, Winnipeg, Man., Telepbone: Mam 2S11 Athugið vel. VeitiS því athygli, hvemig kaup- verS og peningaverS þessara sparimerkja hækkar á mánuSi hverjum, þangaS til fyrsta dag janúar 1924, aS Canada stjómin greiSir $5 fyrir hvern—W.-S.S. álZE OF- Þér íáið virkilega meira og betra brauð með því að brúka PURIT9 FLDUR s:rz-t" GOVERNMENT STANDARD BrúkiS ÞaS í Alla YSar Bökun Flour License No’s 15. 16, 17, 18

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.