Heimskringla - 24.09.1919, Side 2

2 ILAÐSIÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 24. SEPT. 1919.
Veðreiðardagurinn.
Eftir Pálma.
Stína elskaíSi Steina og Steini
hafSi alls enga hugmynd um þaS,
og Steini elskaSi Stínu og þaS var
hans hjartans leyndarmál. Steini
var vinnumaSur á Grund, en Stína
var einka dóttir hjónanna í Grund-
arseli. Stína var nú orSin gjaf-
vaxta stúlka, jafnvel t>ó enginn
léti sér detta í hug aS kalla hana
fullu nafni Kristínu, eins og hún
hafSi veriS skírS og eins og hún
átti auSvitaS fullan rétt á aS vera
köfluS eftir almennum siSum og
venjum. — En Stína fékst ekki um
vonir hans um Grána virtust aetla
aS rætast aS fullu, því fljótlega fór
aS fara orS af jjví um sveitina. aS
Grái.í v cr'. fljótasli hesturinn, sem
þar var ' ó! á. En jafnfrarnt vissu
m-r.n ha?', aS hann var gallagrip-
I ur úr dimmu skýi. “Ertu vitlaus,’
gáta. Einmitt á þeim stundum, lagSir af staS til hestanna, j tauta8i Bjami meS æsingartitringi
sem hún hafSi búist viS aS minsta voru í haga all-langt frá veSreiSar- | . röd(Jinni ”ekki reyndur { dag.”
kosti dálitlum votti af afbrýSis- staSnum. Og fólkiS beiS meS ó-
semi frá Steina, hafSi b»ð aldrei breyju eftir bví, aS byrjaS væri,
brugSist honum aS hafa fullkomiS enda hafa hestaöt og kappreiSar
vald
En augu allra höfSu nú fezt á bess-
um gráa hesti,, sem nálgaSist þá
Jarp og Bleik meS sýnilegum yfir-
yfir tilfinningum sínum og jafnan dregiS óskiftan huga fólks burSum Qg ótrúlegum hraSa.
or 02 ^nmnn
kunni lag á honum láta sem sér kæmu málin ekkert aS sér, begar gæSingarnir stökkva Menn gleymdu næstum aS anda
annar en Steini sjálfur. Allir aSr'
ir, sem höfSu komiS á bak honum,
viS. Og Stína var gröm meS
sjálfri sér og hugsaSi sér aS særa
svo draumar hjartans rætast; beg"’
ar beir stökva yfir sléttar brautirt
höfSu ekki veriS færi.' um aS sitja Steina, ef ba<5 væri annars mögu- meS opnar nasir og eldglampa ó-
og gamíi maSurinn heyrSist tauta:
“Svo framarlega sem eg er “hesta-
Steini ha 'i bó aSvaraS .v a. sem
iiöfSu viljaS reyna hann, og be>;<r
svo hafSi fariS illa fyrir beim,
haíSi Steini aldrei sagt annaS en
betta: “Eg aSvaraSi ykkur —
og sagSi brosandi:
“Ja, ÞórSur — eg gef bér koss-
inn ef bú vinnur í dag.”
Augu ÞórSar ljómuSu. ÞaS
hafSi lengi veriS draumur hans, aS
Stínu meS
G. A. AXFORD
LögfræSingur
413 ParftM BI(Ik.' Portaae ok liarry
raUfinl: Main 3142
WINNIPKG
V---------------------J
ar fór orS af bví um sveitina, aS a8i fljóta hesta, hafSi keypt sér be'rra v>® hald. Hann tilti sér a
Stína væri ekki eins aSlaSandi fyr-j hest, er Skjóni var nefndur, af l>ví tá og færSi sig nær Stínu, brosti
ungu stúlkurnar, sem höfSu veriS j minsta kosti 20 nöfn önnur til bess
hver ba® hefSi veriS, sem fyrir
slysinu varS, en svo komu skýrar
félagsskap
þana
frv.
ham-
fermingarsystur hennar,, kærSu ag auka veg og gildi gæSingsins, spurSi hann og baS var
teppuhreimur í röddinni.
“Já — auSvitaS.”
“Þú lofar bví v'<5 — viS —”
“ViS grautarpott!”
Allir hlóu, en Stína hafSi ekki
augun af Steina.
“Lofar bu bví við — viS —
Jónsbók?” ÞórSur mundi ekki
Stína bekti alla hesta sveitarinn- eftir neinu er hann taldi helgara.
ar, og hafSi meira aS segja kom- “Því nefndir bú ekki biblíuna? ’
iS á bak flestum beirra. ÞaS var flýtti Bjarni á Læk sér aS segja.
! venja hennar aS læí : út í rétt- “ESa Sn.orra-Eddu,” sagSi
ina, meSan gestir beir, er komu í Stína.
hana “skass” eSa “Trölla- SeliS, v. lu .tS drekUa kaffiö. <>g “Nei, Stína, mér er alvara!”
Fyrir eitt hafSi Stína b° beysa hestum beirra norSur tröS- ÞórSur færSi sig nær henni.
sig heldur ekki um
hennar, en kölluSu
hleypuna frá Seli o. s.
bótti í meira lagi frek og ókven-
leg.
FermingarbræSur hennar höfSu
líka ávalt haft horn í síSu hennar, !
en Sjjna lét ekki hluta sinn í neinu,!
bví svo steik var hún aS engir af
drengjunum höfSu betur, ef til
“handalögmáls” kom. Og til aS
afsaka baS, aS beir voru henni
ekki jafnsnjallir í neinu, kölluSu
beir
Stínu
svo sem Léttir, Vindur, Stormur,
Valur og Leifur o. s. frv., hafSi
Stína hann aldrei getaS kent neinum bau
nöfn, og allir kölluSu hann Skjóna
eSa ÞórSar-Skjóna. En margir
trúSu bví bó, aS Skjóni væri engu
síSri en Steina-Gráni hvao flýtir
og kosti snerti.
Bjarni” og ba$ er í raun og veru
har.n og dottiS af baki og meiSst. j legt. Hún sneri sér bví aS ÞórSi bundins vilja í augum, stökkva, j gkegg . vörtunni á henni fóstru
svo ferS beira líkist fremur flug. þinn} þá „ þetta Lengra
en stökkum v,S h.S v.ssa og hpra komst hann ekki þvf nú hrópuSu
taumhald æfSrar handar knapans. j margir; “Steina-Gráni! Steina-
En fólkiS beiS. Og tíminn var GrániI» og melarnir kvá8u vi8 af
kominn, sem menn væntu aS byr,- I húrrahrópum. Nú var meira en
biS kunniS ekki taumtökin á hon- hann mundi vinna ást Stínu meS aS væri á veSreiSunum. En ba helmingur af brautinni hlaupinn,
um”. Og aliir viss.i aS ba?> var Skjóna sínum, enda voru tilfinn- kom skyndilega sú frétt, aS einn j Qg g, grá; yar nú kominn mitt á
baS. --- Hún var meira en meSal1 sutt_ | ingar ÞórSar til hennar ekki betur af veSreiSarmönnunum hefSi mijj. þeirra Bleiks og Skjóna ________
kvenmaSur á hæS, feit og hraust- j ÞórSur á Hjalla, sem nuSvitaS fágaSar af kristilegum kenningum dottiS af baki og limlests til muna. Qrginn annar { röSinni. Og ba<5
leg og fremur lagleg stúlka. Raun-' var kunnUgt um baS aS Stína elsk- en baS, aS hrossakjötsfæSa voru I fyrstu var fólki ókunnugt um baS dró ógum saman me8 beim Skjóna
og honum. “En hver bremillinn
_ , , __ ríSur honum?” sagSi Bjarni og1
ir unga menn og vænta mátti eftir a8 hann var skjóttur, o" jafnvel dularfult og einkennilegar brettur fréttir um baS, sem bárust mann h&g vaf gremja í rödd hans yfir
útliti hennar aS dæma, og margar þg ÞórSur hefSi gefiS honum aS eSa hrukkur komu á enni hans. frá manni meS ótrúlegum hraSa.
“Viltu standa viS bað, Stína?” Steini hafSi dottlS af baki og
andar- handleggur hans fariS úr liSi og
höfuS hans særst af steinum, er
baS hafSi lent á. Þeir ÞórSur
höfSu orSiS samferSa og svo
hafSi beim komiS til hugar aS
reyna Skjóna og Grána dálítinn
sprett á undan sjálfu veShlaupinu.
HáfSi ba Gráni reynst hraSari, og
er ÞórSur fann aS Skjóni var aS
fará halloka, hafSi hann sveiflaS
svipu sinni og ölarendinn lent á
lend Grána. En Gráni, sem aldrei
hafSi bekt svipuna, hafSi trylst og
tekiS alt taumhald af . Steina og
runniS út af veginum á 'hvaS sem
fyrir varS og aS Iokum hafSi hann
lyft sér yfir gaddavírsgirSingu,
sem var á vegi hans, og bar hafSi
hann kastaS Steina af sér. Er
ÞaS var bjartur og fagur sumar- væri á réttri leiS til bess aS bekkja Stína heyrSi frétt bessa, fölnaSi
ÞórSur á Hjalla, sem jafn- dagur — 1 7. júní. ÞaS átti aS hug hans. hún dálítiS en sagSi ekkert. En
fullur af ófyrirleitni viS halda hátíS á Eyrinni eins og venja “Eg vildi heldur,” hélt ÞórSur svo hafSi hún spurt eftir stundar-
J7K. Sigurds on, L.L.B.
Lögfræftingur
214 ENDERTON BLDG.
Phone: M. 4S92.
Arnl Anderffon...K. P. Garland
GARLAND & ANDERSON
Ltt(>FR(EÐINGAR
Phone: Maln 1561
801 Klectrlc Rallnay (hambera
RES. ’PHONE: F. R. 3756
Dr. GEO. H. CARLISLE
Slúndar Eingöngu Eyrna, Augna
Nef og Kverka-sjúkdóma
ina út á vellina fyrir norSan seliS
og svo heim aftur. Og aldrei
unniS sér hylli meSal fermingar"
systranna, og b®>ð var ba®. a® og svo
henni var ávalt aS mæta eif dreng- hafSi Stína dottiS af baki
irnir hölluSu á bær aS einhverju
leyti.
an véir
"Svo,” Stína tók eftir bví aS
andlit Steina var fariS aS roSna,
og hún bóttist fullviss um aS hún
stúlkurnar, hafSi bví jafnan átt í hafSi veriS til bann dag. Og ba® áfram, "vildi
höggi viS Stínu. Eitt sinn hafSi leit vel út aS dagurinn mundi vildi —”
hann kastaS snjókúlu í kinnina á verSa skemtilegur. Fólk streymdi^
FríSu á Fossum, en í hefndarskyni aíS úr öllum áttum. ÞaS var
hafSi svo Stína velt ÞórSi í bæjar- nokkru fyrir hádegi. HátíSin var
lækinn. AuS vitaS hafSi ÞórSur ekki enn byrjuS, og hafSi bví fólk-
reiSst og hótaS hefndum, en bak i8 byrpst saman í sám hópa hér og
viS allar hótanir hans hafSi eitt- þar og voru allir hinir glöSustu.
hvaS baS legiS, er knúSi hann til I einum af bessum hópum var
bess aS bera virSingu fyrir Stínu Stína og Steini og hafSi taliS leiSst
og sú óljósa virSing snerist upp í aS veSreiSunum. ÞórS hafSi bor-
velvild til hennar, eftir bví sem i8 aS og var hann ‘fljótui aS gera
tímar liSu, eSa jafnvel ást. Stína ^aS kunnugtt aS hann ætlaS/ sér
bafSi b° aldrei gefiS honum hina aS reyna Skjóna sinn ba um dag-
minstu ástæSu til bess> a® hann inn. Og svo leit hann drýginda-
nálgaSist hana, en var jafnan full lega til Stínu, er stóS bar skamt frá
af ertni og stríSni viS hann, og hjá nokkrum öSrum stúlkum.
hafSi eigi svo sjaldan veriS orsök Bjami á Læk gaf ÞórSi bau and-
í bví, aS oft hafSi veriS hlegið aS ^ svör, aS baS mundi ekki verSa til
íionum, bví ÞórSur var frémur mikils aS reyna hann viS Steina-
einfaldur og framhleypinn. Steini Grána. ÞórSur hrækti og reigSi
aftur á móti fáskiftinn og ó- sig bóttalega, deplaSi augum til
heldur
vildi —
ekki reynd-
bögn:
“VerSur Gráni ba
“Vildi — vildi — vildi —” ur?”
hermdi Stína eftir honumt og ba<5 “Nei — auSvitaS ekki — hver
var alment hlegiS. mundi verSa til bess, a eftir
“Vildi heldur missa hann Skjóna bessu,” var svariS.
minn en kossinn frá bér.” Og Stína beit á vörina og djúp-
“Og eg vildi gefa hálft líf mitt ar hrukkur komu á enni hennar á
fyrir ba® aS vera kyst af sigurveg- milli augnanna. Og menn sáu aS
ara bessa hátíSisdags.”
"Steini leit upp, og einkennileg'
ur glampi virtist bregSa fyrir í aug-
henni var mikiS niSri fyrir.
mannblendinn, en greindur Vel. stúlknanna og reyndi meS lát'
Þau Steini og Stína voru í flestu ó-' bragSi sínu aS gera lítiS úr orSum
lík, og ósamstæSurnar í eSIi beirra
höfSu einmitt orSiS til bess, aS
hugir beirra hneigSust hvor til ann-
ars. Steini dáSist meS sjálfum
ir
..I
Bjarna. Svo sneri hann sér aS
Steir.a. er hafSi ekkert lagt til mál-
anna, og spurSi:
“Viltu selja mér hann Grána
sér aS Stínu fyrir orShepni hennar binn?”
og röskleik, en Stína aftur aS móti “Eg held nú ekki.”
aS Steina fyrir stillingu og gætni. | “Svo ekki ba<5? Mér nægir
Og jafnvel b° Stína væri í eSIi nú reyndar Skjóni, nei, Léttir, og
sínu hreinskilin, og jafnvel fram- eg sagSi betta svona út í bláinn.
hleypin og “frek”, hafSi hún varS- Svo b°ttist eg vita aS bu mundir
veitt baS vel gagnvart honum, og ekki geta notaS hann handa kær-
var ástæSan til bess sú, aS hún hélt ustunni b'nni, af bví aS eg veit aS
VeSreiSarbrautin hafSi veriS á-
um hans, og svipur hans lýsti ákafa kveSin aS vera skyldi 500 metrar
og Stínu duldist ba$ ekki, aS hann á lengd. Af beirri ástæSu var
fylgdist meS bví sem sagt var, af ékki hægt aS fá beina braut, bar
lífi og sál. En ÞórSur, sem meS sem öll bess' vegalengd var sýni-
sjálfum sér var viss um aS Stínu leg fyrir áhorfendurnar. Var bví
væri alvara meS ba<5, aS kyssa endi sá, sem lagt var af staS frá,
hann, ef hann ynni, gekk beint til hulinn fyrir fólkinu, sem hafSi
hennar og nam staSar fyrir fram- byrPst saman viS úrslitaenda
an hana og sagSi: brautarinnar, bví baS b°ti mestu
"Stína, bu sagSir einu sinni, aS skifta aS sjá hver ynni hlaupin.
bú vildir ekki bera neina virSingu Aftur á móti vissu menn hvenær
fyrir beirri persónu, sem ekki héldi lagt var af staS, bví merki var gef-
orS sín.” iS af hárri fjarlægri hæS meS bví
“Já, og eg segi ba8 enn.” aS flaggi var sveiflaS. Og k)ks-
“Og nú hefir b úsjálf unniS heit, ins sáu menn aS flagginu
bví aS verSa aS játa aS betta var
enginn annar en Steina-Gráni, sem
óSum nálgaSist Skjóna. “MeS
sjóhatt — í regnkápu,” tautaSi
gamla 'maSurinn. Og rödd hans
héyrSist bæta viS: “I bessu
veSri.” “Situr hann laglega,” |
sagSi gamli maSurinn. En nú var :
sá grái kominn á hliS viS Skjóna, j
og ekki var meira eftir af brautinni |
en tæpur bri®iur>gur* Og nu sa"
ust yfirburSir hans yfir Skjóna
greinilega. Sá sem sat hann
beygSi sig meira fram á maka hans
og slakaSi á taumhaldinu, og líkt
og vindur liSi hjá sveif Gráni fram
hjá Skjóna og var aS minsta kosti
átta föSmum á undan honum viS
brautarendann. En nú var Gráni
fyrst kominn í algleymingt bví
knapi sá, er sat hann, gat ekki
stöSvaS hann viS brautarendann,
og tók bví baS rá® að beysa ut a
slétta melana, og eftir dálítiS
hringsól bar. hvarf hann í jóreyk
og stefndi niSur á Eyrina.
“Hver reiS Grána?” spurSi
Bjarni á Læk ÞórS strax og hann
náSi tali a‘f honum eftir aS hann
var kominn af baki bess skjótta.
“Eg veit bað ekki----hann kom
í hópinn eftir aS viS vorum lagSir
af staS.”
“Hver reiS Grána?” var spurn-
ing, sem gekk mann frá manni um
langa hríS, en beirri spurningu
gátu beir menn ekki einu sinni
svaraS, sem höfSu veriS viS barm
enda brautarinnar, er lagt var af
staS frá, og sem höfSu séS um aS
allir legSu jafnt af staS. Þeir
staSfestu aSeins ba frásögn ÞórS-
ar, aS beim gráa ha'fi veriS hleypt
á eftir hinum hestunum, begar aS
beir voru lagSir af staS.
(Meira.)
ROOM 710 STERLING BANK
Phone: Main 1284
Dr.M. B. HctUdorson
401 BOVD BUII.DING
Tal».: Mnln .‘{OKS. Cor. Port or Edm.
Stundar einvöröungu berklasýki
og aöra lungnasjúkdóma. Er aö
finna á skrifstofu sinni kl. 11 til 12
f.m. og kl. 2 til 4 e. m.—Heimili aö
46 Alloway Ave.
TalNfmi: Maln 5307.
Ðr. J. G. Snidal
TAN\L(EKNIR
614 SomerMet Block
Portage Ave. WINNIPEG
Dr. J. Stefánsson
401 BOVD B ITI.DIXG
Ilornl Portrnce Ave. ob Edmonton St.
Stundar eingöngu augna, eyrna,
nef og kverka-sjúkdóma. Aö hitt’a
frá kl. 10 til 12 f.h. og kl. 2 til 6. e.h.
Pbonn Maln 3088
627 McMillan Ave. Wlnnipeg
Vér höfum fullar birgöir hrein- f
með iyfseðia yðar hingað, vér A
ustu lyfja og meöala. KomlH f
gerum meöulln nákvsemlega eftlr A
ávísunum lknanna. Vér sinnum f
utansveita pöntunum og seljum A
glftingaleyfl. V
COLCLEUGH & CO. *
Notrc Daaae og Sherbrooke 8ti. f
Phone Garry 2690—2691 j
A. S. BARDAL
aelur likklstur og annast um út-
farlr. Allur útbúnaCur sá bestl.
Ennfremur selur hann aliskonar
mlnnlsvarba og legsteina. : :
S18 SHERBROOKE ST.
Phoue G. 2103 WINMPEG
Smœlki.
og gætir bví ekki boriS virðingu
fyrir sjálfri bér, e( bu brytir baS>
ins sau menn aö tiagginu var
sveiflacS. Og nú biðu allir meS
öndina í hálsinum og augu allra
aS b3^ mundi aS einhverju leyti
meiða tilfinningar Steina, og verða
bú mundir ekki vilja að hún háls-
brotnaði eins og flaska, sem lend-
til bess að hann fjarlægðist hana ir á Steini. Ha, ha!” Og f’órð-
meira. En eftir bví sem tímarnir
liðu varð henni ba® ljósara, að
bað var hennar hlutverk að brjóta
ísinn, enda bóttist hún hafa tekið
eftir smá-atvikum, er bentu til
bess að Steina væri að minsta kosti
ur hló dátt að fjmdni sinni og leit
til stúlknanna að nýju.
“Þú reynir Grána í dag1'?”
“Líklega,” svaraði Steini bur"
lega.
“Verðlaunin eru reyndar ekki
ekki illa við hana. 1 einu áttu há.”
bau Steini og Stína hjartanlega1 “Og verðlaunin verða hærri og
samleið, og um eitt efni gátu bau betri en bu heldur, bví bu f*rð að
bó ávalt talað með sameiginleg- sjálfsögðu koss, ef bu vinnir,”
um fögnuði og hreinskilni, og ba® , skaut Bjarni fjörlega inn í fyrir
fljóta hesta — gæðinga, ‘ Þórði.
Þórður leit til Stínu. Hún
brosti og ba^ jók dirfsku Þórðar.
“Ef eg vinn og ætti um koss að
velja meðal stúlknanna hérna í
sveitinni ba vildi eg helzt koss frá
var um
enda hafði ba& jafnan verið um-
talsefni beirra, er þau höfðu hizt.
Og begar Steini hafði keypt Grána
er var af bezta hestakyninu í sveit-
innit ba höfðu draumar hans verið
fullir af ljúfum Ijósblettum er stöf- bér, Stína.”
uðu af bví, að hann bóttist með Stína hló og leit til Steina. Hann
sjálfum sér viss um að Gráni horfði niður fyrir fætur sér og bað
mundi verða framuúrskarandi, og var ekki hægt að segja um b*1®
hann mundi oft fá tækifæri til bess hvort honum líkaði betur eða ver.
að tala um harn við Stínu. Steini Stína varð sár. Á bennan hatt
var og frábær tamningamaour og hafði Steini altaf verið henni ráð-
og heldur ekki ætlast til að nokkur hvíldu á höfðanum, bar sem hest-
annar gæti borið virðingu fyrir arnir urðu að sveigja fyrir. Biðin
bér!” Þórður leit til beirra, sem var ekki löng, bó sumum fyndist
hjá s'tóðu og andlitssvipur hans hún altaf löng. Jóreyki bydsði
lýsti bví, að honum fanst mikið til upp við höfðaendann, og á næsta
um speki sína. , augnabliki var hrópað: “Hjalla-
Stína leit niður fyrir fætur sín- Skjóni fyrstur!” Þá heyrðist sagt:
ar, og baS flaug ' huga hennar að "Og Bleikur næst!” “Og Jarpur
skeð gæti nú að Þórður ynni veð- frá Keldu!” En fólk sagði ekki
reiðarnar, og ba yrði hún auðvit- meira, enda var ekki auðvelt að
að að halda orð sín. En svo leit festa augu á hestabyrpingunni, er j
hún til Steina. Þekking hennar á á eftir fór og hugir allra Voru upp- 1
Grána hans tók allan efa frá henni teknir af bessum bremur gæðing-}
um bað. a® nokkrar líkur gætu um, sem á undan voru.
talist til bess að Skjóni myndi “Við skeggið, sem er á vörtunni
vinna. Og hún leit til Þórðar á kjálkanum á henni fóstru minni,’ :
hlæjandi og sagði: heyrðist Bjarni á Læk tauta, "ba<5 j
“Vertu óhræddur um bað — ætlar ekki að verða neitt bragð að j
eg mun efna orð mín.” bessu* hví Skjóni er viss — hinir
Þórður breif hendi hennar, án tveir eru líkir.” Og bann'g leit
bess að hún leyfði honum bað bó. ba® ut- Skjóni var að minsta
Allir, sem hjá stóðu, hlógu nema kosti fimm föðmum á undan
Steini. Það var bóttasvipur á Bleik, og baS virtist drpga í sundur j
andliti hans og hann gekk í burtu með be'm, °g um þaS hil bri<5j"i
begjandi og hljóður. ungur af brautinni var hlaupinn.
------------------- En Bjarni hafði ekki slept orðun-,
Það var komið að bv' að veð- uin fyr en gmaall maður, sem stóð
reiðarnar ættu að fara fram, og hjá honum og hafði hofrt gegnum
fólkið hafði byrPst saman á mel- kíki á veðreiðarnar, slepti kíkin- j
unum fyrir ofan eyrina, rétt við um og bre'f ' öxlina á Bjarna um
enda brautarinnar bar sem veð- leið og hann hrópaði: “Steina-
reiðarnar áttu að fara fram. Þeir, Gráni — sjáðu!” Og fram úr
sem áttu hesta, er be'r ætluðu að hestabyrpingunni, sem á eftir var,
reyna bann dag> voru fyrir löngu sást grár heatur bruna líkt og leift-
Systirin.
Hermaður gekk á götu og bar
sig mannalega, bví við arm honum
gekk unnustan hans, ung, fríð og
efnileg. Alt í einu rekst hann án
“sergeant”, sem hann heilsar og
segir: “Systir mín.”
Sergeantinn: Rétt er baS, laxi,
hún var systir mín vikuna sem leið.
Lögmaðurinn: Hvað eruð ber
gömul, -ungfrú?
Vitnið: Eg er yfir tvítugt.
Lögm.: Þér verðið að segja
glöggar til aldurs.
Vitnið: Eg er milli tvítugs og
brítugs.
Lögm.: Þetta dugar ekki, bér
verðið að segja aldur yðar upp á
hár.
Vitnið: Eg verð brítug á morg-
TH. JOHNSON,
Ormakari og Gullsmiður
Selur giftingaleyfisbróf.
Sérstakt athygrli veitt pöntunum
og viCgjÖrÖum útan af landl.
248 Main St.
Phone M. 6606
GISLI G00DMAN
TIIMSMIÐIIR.
VcrkstœTll:—Hornl Toronto 8t. 9g
Notre Dame Ave.
Phone
Garry 2088
Hrlmlllc
Garry 8M
J. J. Snannon
H. G. Hinriksflon
J. J. SWANS0N & C0.
FASTEIGNASALAR OG .. ..
penlnjfa mlMnr.
TulMtml Maln 2T»97
808 Parln BniJdlng: Wlnnipeg
un.
Bóndi við nýjan vinnumann:
Hvaðerbetta? Þú sagðist aldrei skaS,egt þér getiS fengið Trin-
verða breyttur, og hér kerti eg að
bér so'fandi.
Vinnumaðurinn: Hvað er að
tarna? Ef eg svæfi ekki, ba y8i
eg breyttur rétt eins og hinir pilt-
Yegna þess,
Vegna þess að heilsan er of dýr-
mæt til þess að vera sett á reynslu
með óvissum tilraunum; vegna
þess að þér óskið eftir meðali, sem
bætir og er um leið bragðgott, og
vegna þess að yður vantar meðal,
sem rekur á burt orsakir sýkinnar;
þess vegna kaupið þér aðeins
Triner's American Elixir of Bitter
Wine við öllum magakvillum. I
þrjátíu ár hefir lyf þetta átt lofi
að fagna, því það nær tilgangi sín-
um, bætir kvilana, hreinsar innyfl-
in af öllu því sem óþarft er og
er’s American Elixir of Bitter Wine
í öllum Iyfjabúðum. Gleymið ekki
heldur að Triner’s Liniment er alt-
af til reiðu og er öllum áburðum
betri við tognun, bólgu, vöðva-
slékku og sliti og fótalúa. — Jos-
eph Triner Company, 1333—43
S. Ashland Ave., Chicago, 111.
*