Heimskringla - 15.10.1919, Blaðsíða 4

VLM&mA
""Vyjr*
HEIMSKRINCLA
WINNIPEG 15. OKTÓBER 1919
HELMSKRINGLA
(StoluiiA lHSd)
Kemur út á hverjum MltSvikudegl
Ötgefendui og elgendur: ^
fH£ VIKING PRESS, LTD.
Ver» blaSsins í Canada og BandarikJ-
nuio $2.00 um árits (fyrirfram borgab).
**nt til Islands '$2.00 (fyrirfram borgaS).
A.iai borganlr sendist ráísmanni blaSa-
us. Póst eCa banka ávisanlr stílist til
l'he Viking Press, L.td.
Ritstjóri:
GUNNL. TR. JóNSSON
Skrlfstofa i
7X9 SHERBHOOKK
P. «. loi SlTl
STRKflT, Wl.f ■ IPiqe
Talifast Oarry <11*
WINNIPEG, MANITOBA 15. OKTÓBER 1919
Sigurláuið.
Sigurlánið nálgast nú óðum og engir þegn-
hollir borgarar þessa lands mega vanrækja að
búa sig undir það eftir megni. Með sparnaði
má mikið gera, og aldrei hefir verið meiri þörf
á sparnaði og fyrirhyggju en einmitt nú. Fá-
ir eru svo illa staddir efnalega, að með því að
viðhafa allan sparnað þangað til sigurlánið
verður hafið, að þeir geti ekki sér að meina-
litlu keypt að minsta kosti eitt hunþrað dala
sigurlánsbréf. Hvaða sannur og góður borg-
ari þessa lands vill ekki hlaupa undir bagga
með landinu sínu, þegar það er í nauðum
statt, og ekki sízt þegar áhættan er engin. —
Trygging boðin, sem bezt er í landinu, nefni-
lega auðlegð landsins sjálfs. Að kaupa sig-
urlánsbréfin er betra en að leggja fé sitt á
banka, því renturnar eru hærri og tryggingin
hin sama.
Það er ekki að ástæðulausu að fyrir þjóð-
inni er brýnt að viðhafa allan sparnað, því
svo mikið er í húfi, geti undirtektir hennar
ekki verið góðar, þegar til kastanna kemur.
Heill og heiður þjóðarinnar er í veði, ef hún
bregzt í þessum sökum, og sjálfri starir henni
örbirgð í augu, ef ekki tekst giftusamlega, því
án láns þessa. geta hreyfivélar framkvæmdar-
valdsins ekki gengið né heldur aðrar þjóð-
nytjar, sem lífsþróttur þjóðfélagsins hvílir á.
Afurðir landsins komast ekki á markaðinn án
þess, og hungurvofan vofir yfir, ef brugðist
er slælega við láninu. En vonandi verður því
ekki þannig varið. Ef allir, bæði karlar og
konur, hafa það nú eitt hugfast að spara og
undirbúa sig sem bezt, ér engin ástæða til
neinnar svartsyni hvað útkomu sigurlánsins
snertir.
Islendingar hafa sýnt það í liðinm tíð, að
þeir vilja ekki vera eftirbát^r neinna annara
þjóðflokka hér í landi, hvorki í fjárframlög-
um né öðru. Hluttaka þeirra í stríðinu var
þeim til sóma. Hluttaka þeirra í viðreisn
landsins ætti að verða það líka. Þegar knúð
er á dyrnar hjá landanum, eru viðtökurnar
jafnaðarlega hinar beztu. Hér knýr landið
sjálft á dyrnar, og má vænta að það fari ekki
bónleiðar árangurslaust.
Sparið. Canada þarfnast þess með.
0g kaupið síðan sigurlánsbréfin, þegar þau
koma á markaðinn.
Atkvæði lýðlendanna.
I öldungadeild Washingtonþingsins standa
nú yfir umræður um breytingartillögu sena-
tors Hir. Johnsons frá California við alþjóða-
sambandið, og sem fer fram á að Bandaríkin
fái sama atkvæðamagn og Bretlánd og hinar
brezku lýðlendur til samans. Um þetta hefir
orðið háreisti mikil bæði utan þings og inn-
an, og þeim til lítils heiðurs, sem breytingunni
hafa verið fylgjandi. Hafa þeir reynt að
vekja Bretahatur meðal þjóðannnar, og um
leið að koma sér í mjúkinn hjá þýzksmnuðu
fólki, sem margt er í ríkjunum, og er það í
sannleika vítavert, þegar tekið er tillit til
þess hversu náið samband hefir átt sér stað
milli Bretlands og Bandaríkjanna á undan-
förnum tírmim stríðsins, og þar sem bæði
löndin áttu þá í höggi við hinn eina og sama
ans og afbrýði yfir því hversu vegur hans hef-
ir aukist í augum alls heimsins, vegna afskifta
sinna af stríðinu og friðarmálunum. Óvinir
alþjóðasambandsins hata Wilson, en þeir
reyna að Iáta svo heita, að það sé alþjóða-
sambandið, sem þeir séu að berjast á móti,
þó hinsvegar að það sé forsetinn, sem þeir
reiða höggið að. Alþjóðasambandið er að-
eins vopnið, sem þeir beita, og þeim er sama
hvort þeir beita því að baki eða fyrir, eða
hvaða önnur meðöl séu viðhöfð til að ófrægja
forsetann gegnum alþjóðasambandið. Frá
málavöxtum hefir þráfaldlega verið sannað
að menn þessir skýri rangt og villandi, og að
Bretland hefir á engan hátt reynt til þess að
ná undir sig neinu valdi í sambandinu, er því
-ekki bar.
Senator McCumber frá Norður-Dakota,
sein er Republikani og því pólitískur andstæð-
ingur forsetans, en engu að síður maður gæt-
inn og sanngjarn í dómum, hélt nýlega ræðu
í öldungadeildinni, og varði þar Bretland
drengilega fyrir árásum flokksmanna sinna.
Fórust honum’ meðal annars þannig orð, eftir
því sem New York Times hermir:
“Nótt og nýtan dag heyrist út um landið
hróp senatoranna, að Bretland hafi vafið öll-
um öðrum þjóðum um fingur sér, og náð í
sex atkvæði gegn einu atkvæði annara þjóða
í alþjóðasambandinu. Hrósið er hér ekki lít-
ið á hæfileikum fulltrúa annara þjóða.
Sannleikurinn er sá, að Bretland fór þess
aldrei á leit að sjálfstjórnar lýðlendum þess
yrði veittur sérstakur atkvæðisréttur í al-
þjóðasambandinu. Það var sjálft viljugt að
taka upp á sínar hendur vandann af að vera
fulltrúi þeirra. En lýðlendurnar sjálfar vildu
koma þar fram sem einstaklingar, rétt eins og
þær höfðu gert á orustuvellinum í 4 löng og
ströng ár. Þær vildu hér mæla sínum eigin
málum, og koma fram sem sérstakar þjóðir.
Þessar þjóðir risu upp ún skotgröfunum
blæðandi og blóði arifnar; þessar þjóðir með
hita bardagans ennþá í brjósti sér; þessar
þjóðir, sem árin fjö^ur höfðu séð sonu sína
hrausta og mannvænlega verða fallbyssu-
kjöftum að bráð; þessar þjóðir, við grafir
kappanna; þessar þjóðir, sem hafa liðið
hverskonar þrautir og þjámngar til þess að
heimurinn yrði öruggur fyrir frjálsar þjóðir
og fullveðja stjórnir — kröfðust þess að þær
fengju að vera óháðir þátttakendur sam-
bandsins. Kröfðust þess að þær fengju að
mæla málum sínum og hafa hönd í bagga með
heimsmáluiium, líkt og Haiti eða Urugauy eða
Liberia.
Engin af þjóðum þeim, sem á friðarþinginu
sátu, höfðu hug eða rétt til þess að synja
þeim þessarar sanngjörnu viðurkenningar.
Og sem Bandaríkjamaður, sem virðir hetju-
skap og ann réttlæti, mun eg ajdrei greiða at-
kvæði sem Iýsir ótrú á einni einustu þeirra.”
McCumber leitaðist einnig við að sýna
fram á það í ræðu sinni, að Bretland gæti ekki
borið Bandaríkin ofurliði í atkvæðagreiðslu,
er snerti þessi tvö ríki. Eina vald, sem full-
trúarnir hefðu undir þeim kringumstæðum,
væri að skýra frá málavöxtum, og meira ekki.
“Alþjóðasambandið er ekki gerðardómur.
Það getur hvorki kveðið upp dóm eða gefið
úrskurð.
Ef alþjóðasambandið ræðir mál, sem snert-
ir Czecho-SIovakia og Tyrkland, þá hefir bæði
Bretland og Canada atkvæðisrétt. Aftur, ef
þræta væri á milli einhverrar af lýðlendunum
við annað land, eða milli Bretlands og annars
ríkis, þá hefði hvorki Bretland né lýðlendurn-
ar atkvæðisrétt.
Hvers vegna? Vegna þess að þrætumáls-
aðilar hafa ekki atkvæðisrétt samkvæmt IV.
grein laganna, og að þræta við einn hluta
veldis er sama og að þræta við alt veldið, og
þræta við aðal-ríkið væri þræta við hvern
hluta þess. Eg býst ekki við að nokkur dragi
það í efa.”
Mr. McCumber gat þess, að eins og 10 af
rjkjum Vesturálfunnar hefðu farið að dæmi
Bandaríkjanna og sagt Þýzkalandi stríð á
hendur, eins mundu þessi fósturbörn og skjól-
stæðingar Bandáríkjanna í Suður- og Mið-
Ameríku fylgja Bandaríkjunum að málum í
alþjóðasambandinu, ef þess gerðist þörf.
Eins og horfurnar eru nú, eru sem betur fer
litlar iíkur til að breytingartillaga senattfrs
anna, að heyra talað um röksemdir úr þessari | £n grunur vor er þó sá, við nán-
átt? Hvenær hefir þessi virðulegi blaðabur- ari yfirvegun, að hér sé maðurinn
geis gert^ér far um að rökstyðja greinar sín- eitt æsingameðalið enn, sem
ar með öðru en seirðum heilaspuna sjálfs sín ^ann hyggur að mum reynast góð
og staðlatusum gífuryrðum? Sannanir hafa keila’ SVO emIlver glsepist til af
. ... . . .* emskærri meðaumkvun að lata
þar aldre, ve„S a bor3 bornar, þegar maSur- ; nokk„ da|; , Voraldarhítina.
ínn sa henr rjallað um opinber mal, hvorki í
ræðu né riti.
En það er einmitt svo undur ‘líkt mannin-
um, þegar hann kemst í vanda, að segja að
engar röksemdir hafi verið fram bornar, eng-
ar sannanir til færðar, alt bara fálm út í loftið.
Hér snýr hann sínum eigin syndum yfir á þá,
sem hann á í höggi við, og þykist hafa slopp-
ið vel úr slæ-num kröggum. Þennan leik hef-
ir maðurinn margoft leikið áður, svo það er
aðeins endurtekning hjá honum í síðasta
blaði.
S v
En óskarrmfeilnin gengur svo iangt í síð-
asta blaði, að hann kemur með fjölda margar
spurningar, sem hann krefst að vér svörum af-
dráttariaust, og flestallar af þessum sömu
spurningum ræddum vér ítarlega í grein vorri
frá 24. sept, og svörin hverjum lesandi manni
sýniieg. Svo sem um feril Prestons, kosn-
ingalögin frá 1917, Meighen-símskeytin,
Hutchings-m ítu tilboðið, og annað í líka átt.
Svör og skýring á hverjurfí einasta Iið stendur
þar svart á hvítu. En samt heimtar Vorald-
armaðurinn, að vér svörum að nýju því, sem
vér erum búnir að svara.
Manninum til hugarhægðar skulum vér end-
ursvara nokkrum af spurningum hans.
Fyrst spyr hann, því Heimskringla krefjist
ekki að Preston-kærurnar séu rannsakaðar.
Heimskringla hefir ekki svo mikið að segja í
lándsmálum, að kröfur hennar í þeim efnum
mundu hafa áhrif á þingið eða landsstjórn-
ina. En engu að síður teljum vér, að h'eppi-
legra hefði verið að kærurnar hefðu verið
rannsakaðar. En þinginu mun sjálfsagt hafa
fundist að það svaraði ekki kostnaði að hefja
rannsókn í málinu, því hefði útkoman orðið
sú, að kærurnar hefðu reynst lognar, eins og
alt bendir til aðj)ær séu, þá hefðu þeir hinir
sömu, sem nú halda þeim á lofti, hafa hamast
og froðufelt að nýju, og sagt að rannsóknin
hefði aðeiíls verið kák, til að hvítþvo stjórn-
ina.
Slíkur hefir söngurinn verið vanalega, þeg-
ar nefndarrannsókn hefir farið fram hér í
þessu landi, og er þinginu naumast láandi, þó
Landarnir eru svo undursamlega
brjóstgóðir og mega ekkert aumt
sjá né heyra.
Spáiniý kennirg.
Vinur vor á Lögbergi kemur
í síðasta blaði með þá kenningu, Dodd’s Kidney Pills, 5ðc askjan,
rð blaðamönnum sé heimilt að eía sex öskjor fyrir $2 50 kjá öll-
b ,ta skrif annara, jafnvel he.lar ‘ „m , w
tækur í bloðunum, an þess með
einu orði að geta um hver höfund- í Tbf W>DD’S MEDICINE Co.
urinn sé eða hvaðan séu tekin, ef Toronto, Ont,
irnihcildinu sé að engu breytt. -------—---------
Kenning þessi er ný og stórmerki- manns- I fótgönguhðmu eiga að
I g, en er samin af ritstjóranum til vera 33,046 manns, í riddaraliðmu
þess að fóðra gerðir hans í sam- 16,212 og í stórskotaliðinu 10,955
bandi við það, Sem að ofan grein- manns- I öllum öðrum herdeild-
ir. Hann meðgengur að hafa birt um samans 13,706 og 4355
heila bók án þess að geta hver
hafði samið hana éða gefið út.
Irann viðurkennir það sama um
tvær sögur. En það er algerlega
manns eiga að sitja í hermálaráðu-
neytinu, kenna á heforingjaskólum
og annast um hergagnabúrin.
Eins og nærri má geta eru Þjóð-
Vitalaust. Ritstjórinn hefir sjálfur verJar alt annað en ánægðir með
sagt að heimilt væri heimildaleys- l36833 niðurflokkun hersins, ekki
íð. Og hver svo sem skyldi mót- S!^ur en Y^ir þvr hversu hennn á að
mæla honum.
vera fámennur. Sérstaklega eru
Loksins hefir vini vorum tekist' t>eir gramir yfir því, að þeim er
íð gerast boðberi nýrra kenninga. [ e^^’ iey^ a^ hafa neitt af nýjustu
Vér óskum honum til heilla. herdeildunum, sem rutt hafa sér til
| vegs^ á síðustu tímum, svo sem
I fiugmannaherdeild og bifreiðaher-
| deild, sem hvorttveggja eru jafn
, I nauðsynleg nú orðið í hernaði og
* 11 L • v skotfæri og hjúkrun.
urn meo miklum rembingi, að sam-
Kosningar.
Voröld tilkynnir lesendum
t andsþingkosningar séu í nánd, og
biður menn að láta ekki blekkjast;
af því, sem Heimskringla eða Lög-
berg kunni að segja í gagnstæða
ákt. Þeim sé ekki trúandi, og þar
fram eftir götunum.
Vér viijum biðja ritstjóra Vorald-
ar að gera nánari grein fyrir þess-
ari kosningafregn sinni, því oss vit-
Fptgönguliðið nemur rumum
helming alls hersins og láta Þjóð-
verjar sér það lynda. En riddara-
liðið aftur á móti, sem er einn sjött-
ungur hersins, þykir þeim of mann-
margt í hlutfalli við aðra niðurröð-
un. í gamla hernum nam riddara-
Iiðið aðeins einum tíunda hlnta
hersins. Að vísu geta Þjóðverjar
haft riddaraliðið fámennara ef
aniega er ekki hinn minsti flugufót- i • , . , . ,, .
u, fvrir henni. .. I Þ',m svo symst’ “ t>mr fa ekkl a5
Vér þorum að fullyrða, að eng-
almennar sambandskosningar
séu í nánd, og ekki einasta það.
ar
auka við aðrar deildir, sem þeir
drægju af riddaraliðinu, eða skifta
því upp í nýjar deildir, sem kynnu
,----------- •“-■•v, i ocu i iicuiu, ug ckm einasia pao, v l t • .t i •*
það vildi ekki kasta á glæ tugum þúsunda j heldur að þær verði ekki hafðar á 3 , ,Ver ,lheppi egn ll1 hernaðar en
dala í rannsókn, sem enga þýðingu hefði get-
að haft á hugarfar manna, né breytt tveggja
ára gömhim kosningaúrslitum.
Alt það væl og víl í sambandi við þessar
*kosningar, sem Voröld og hennar fylgifiskar
hafa japlað á nú í samfleytt tvö ár, er orðið
svo þreytandi, að fólk er hætt að Iesa það.
Það er manna siður, þá þeir hafa beðið ósigur,
að þegja og hugsa á hefndir. En það eru
aðeins smásálir og ræflar, sem sífelt eru að
kveinka og klaga yfir illri meðferð og rang-
sleitni.
þessu ári né þessum vetri, né næsta
sumar. Hvað haustið 1920 færir
oss, er örðugt að segja, en þá eru
lika fyrstu kosningalíkurnar.
Hver sá, sem nokkuð þekkir til
málanna, veit að svo er, sem vér
höfum sagt. Til þess að kosning-
ar geti fram farið, verður stjórnin
riddaraliðið.
Gremjan er því ríkust í Iandinu
meðal þeirra manna, sem hafa her-
valdið í hávegum. Aftur eru jafn-
aðarmenn flestir ánægðir með'
þessa tilhögun, og vildu víst helzt
að Þýzkaland hefði alls engan her.
Bandamönnum hefir auðsjáan-
* •'£ i • •+ K ^ L £• l ' ! ie8a venð hugarhaldið um, ekki
að rjura þingið. Það hefir hun . * , , , ,
,i- . ,• •*• . , , emasta að draga svo ur herstyrk
ekki gert, og er þingió nu a enda. h' i i j -v l *• ,
m , , • , . * i'i j , , •' Þyzkalands, að hann yrði þe
IV c r o nmrr l/öiSoiir o A li iMnHnm olr b, i . “ 1
Næsta þing kemur að likindum ekki l i'. M l ij • JrPi -
c , c , , , *• I hættulitill, heldur einmg að bua
saman tyr en i rebruarmanuði, og( , , *
Hvað því viðvíkur, að aðeins glæpamenn rrá gera ráð fyrir að það standi að! fV° Um *UU 303j .f samseJnir|g
sendi símskeyti á leynimáli, og af því að Arth- ; minsta kosti í fjóra mánuði, ef ekki ersins yr * sem e egust t ern
ur Meighen hefir gert það, þá sé -nann glæpa- lengur. Rjúfi stjórnin þá þingið, 3 fr 3 °r 1 gæ, L ^ ,
maður líka. Þessu svörum vér með því, að , verður komið fram á sumar, ogj f nU Seg2a’ a^ her Se
oss er ókunnugt um að glæpamenn noti mikið j e-^gar líkur til að kosninga yrði ‘an °rC 3 Cga ‘ e‘n
efnt fyr en mestu sumarannirnar
væru úti, og færi þá að líða að vet-
urnóttum.
Vel væn því trúandi, að
Voraldarmaðurinn.
fjandmann, Þýzkaland. Nú halda þessir I Johnsons nái fram að ganga. Sámþykki
frumherjar þýzkra vinsælda því fram að Bret- | hennar væri lítilsvirðing við Canada, og
land hafi brugðist því trausti, sem til þess var'j'’ myndi þ,ví ekki verða til þess að efla vináttu
borið af bandamönnum þess, með því að færa | ™Hi nágrannalandanna.
sér í nyt grannleysi þeirra og gefa sjálfri sér
ósæníilega mikið vald í alþjóðasambandinu, |
með því að koma því til leiðar að lýðtendur
þess fengju þar atkvæðisrétt; lýðlendur, sem
voru undir þess stjórn og áhrifum. Hér er
Bretland svívirt og Iýðlendurnar lítilsvirtar.
Innan þings er þessum skoðunum haldið
frarn af fjandmönnum forsetans — utan þings
af þýzklunduðum mönnum. En bágt verður
að trúa því að kjarnmn úr Bandaríkjaþjóðinni
hafi jafn lágan hugsunarhátt og þetta, sem að
vorri hyggju er sprottinn af illvilja til forset-
Kátþroslegur er hann venju fremur, Vor-
aldarmaðurinn í síðasta blaði, og gerir undur
spaugilega fígúru á ritvellinuip-
Hann er að tala um það, að grein vor:
“Voröld, Adamson & Co.” hafi verið skrifuð
án minstu röksemda, og bendir oss jafnframt
á, að hér sé verið að ræða alvörumál o. s. frv.
Er það ekki annars dásamlegt tákn tím-
ritsímann og leynimál; en hitt vitum vér, að
því nær öll hin stærri verzlunarfélög og iðn-
félög senda launmálsskeyti, þegar þau nota
símann í viðskiftasökum.
Óráðstöfuðu hermanna-atkvæðin voru j þctta leyti næsta ár stæði kosninga-
14,876 talsins, en ekki 492 eins og Voröld Trimman sem hörðust. Þó er það
segir. Fáir ljúga meir en um helming. Vor-
öld Iitla lætur sér ekki bumbult verða* af því
að þrítugfaida lýgina. Að Manitoba fengi
því 1000 óráðstöfuð atkvæði í sinn hluta var
þv; ekki nema sanngjarnt.
Hvað Hutching og syni hans viðvíkur, þá
tókum vér það skýrt fram í grein vorri frá
24. sept., að sonurinn hefði ekki sloppið við kosningar séu í nánd, er því mark-J
herinn, og mútuboði karls hafi Verið hafnað Jaust þvaður, og í fulli> samræmi
með fyrirlitningu; þeitta veit Voraldarmaður-
inn mikið vel. Eigi að síður er hann sífelt að j
japla sömu Iyga-tugguna.
Munurinn á Borden og Laurier var sá, að j
Borden vildi gera alt fyrir stríðið, Laurier
ekkert.
Þá segir Voraldaqnaðunnn, að hann hafi
aldrei sagt, að Heimskringla hefði ráðið til
þess að hann yrði myrtur. Hann hafi sagt
afturhaidsblöðin. Það er satt, en vér héldum
og höldum enn, að, að önnur blöð en Lögberg
og Heimskringla hafi ekki rætt um hina göf-
engan veginn , áreiðanlegt, því
stjórnm getur set.ð þangað til í
desember 1921, án þess að nokk-
ur geti bannað henni það og hversu
leitt sem Voraldarmanninum og
hans nótum þykir það.
Alt þetta tal ritstjórans um að
við sannleiksgildi blaðsins.
y J
Hinn þýzki her.
munu þeir vera, sem blessa banda-
menn fyrir ráðstöfunina, og vona
að hún leiði til þess að Þýzkaland
verði óskaðlegt í framtíðinni og að
um smáþjóðirnar kringum það þurfi
ekki að titra og skjálfa af ótta í
hvert sinn og ský dregur fyrir sólu
á hinum diplomatiska himni Norð-
urálfunnar.
Segir meltingar-
sljóum hvað þeir
skuli borða.
Forðast Meltingarleysi, Sýrðan Maga
Brjóstsviða, Vindþembu, o.s.frv.
. , , . , , , .. . i Meltlngarleysl og nálega alllr maga-
Pýzkaland er nu ur sogunm sem kvlllar, segja líeknarnir, eru orsakaDIr
, , f ° I nlu af hverjum tíu tllfellum af of-
herveldi, er rnðarskilmalunum er; mikiiit framieissiu • ■
af hydrochlorlc
e)r" > maganum. I.angvarandl "súr
rramfylgt bokstarlega, og sem litill 1 ma,W,um" ,er votsaiega hættuiegur
r ® ° og sjuklingurinn œtti aS gjora eitt af
vafi er a að verður gert, fyrst í. tVAnnai
stað að minsta kosti. l þann mat, er ertlr_magann og orsak -.
' Samkvæmt friðarskilmálunumj S?jiy5«»a'fbo%SaastÞmSr^aV-'
VnnatS hvort foríast aB neyta nema
sérstakrar fœt5u og aldrei atJ bragt5a
má þýzki herinn ekki telja meira en I Bimmted Tagneiia'1’* tantr‘máitfsum*
I 100,000 manns, í stað :) miljóna, /,n
ugu persónu Voraldarmannsins, og úr því sem áður var, en það er ekki ein
hann var sjálfur ritstjóri Lögbergs um það ungis mannfjöldi hersins, sem frið-
leyti að þetta átti að hafa skéð, þætti oss ólík-
legt að hann sjálfur hefði ráðið til þess að sér
yrði komið fyrir kattarnef; og svo hitt, að
Lögberg hefir ekki gengið undir nafninu aft-
urhaldsblað. Vér höfum grandskoðað Heims- r'Wulið, stórskotalið og nddai-a- j Magn“esia hjl“‘árei5anrégum Tyfeau—
kringlu fimm ár aftur í tjmann og hvergi með lið, hefir sitt eipið herrað og eiaa ',!dTel ”Titdsem *fya e'i50JUmjóikabkend
I 0 »00, hlanda. oc er f>kkl lnYArnnrif RavtiIH
í»at5 er vafalaust ekkert magalyf
em er á vitS Bisurated Magnesla
gegii sýrunni íantlacid), og þa?5 er
mikits brtíkatJ í þeim tilgangi. Þ*at5
hefir ekki bein á.hrif á verkun mag-
ans og er ekki til þess aö flýta fyrir
í -i 'i '1 -v iii meltingunni. Ein teskei?5 af duftl
arSKllmalarnir ákvedcl, neidur Og etSa tvær fimm-gr. plötur teknar i
•cv i 'i Ittlu vatnl/^á eftir máltíBum, eyöir
e^rmig mourroöun hans 1 herraö Og sýrunni og ver aukningu hennar.
£* i i í»etta eyöir orsökinni aö melting-
ifokkun. aróreglu, og alt hefir sinn eölilega
og tilkenningarlausa gang án frekarf
notkunar magalyfja.
Kauptu fáelnar únzur af Bisurated
Hver flokkur, þ. e. a. s. fót-
einu orði orðið varir við morðráðin.
I ••■-• •■ “*&*•' ““••“"I “6 “*6“ blanda, ogr »r ekki laxerandl. Reynlfl
þau óll i sameinmgu að telja 1696 &tUumáA*/æti t***!1 m41tlr5 oe fullvlss*