Heimskringla - 17.08.1921, Page 2

2. BLAÐSÍÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 17. AGÚST, 192 f
I rúminu.
Ótal andar sveima
yfir sjúksmanns 'betSi,
eins og soltnir ernir
yfir gömlu hraei.
Þó er enn í auga
yndisvon og gleSi,
því aS sól og sumar
signir loftiS fögnuS.
fiji iM
Höfgi þungra iþanka
þrumar dómsorS napurt:
Eins og illra gjörSa
afleiSing er dauSi,
líkams synd og lestir
launast kvöl og sjúkdóm.
Samvizkunnar syndir
sálin endurgeldur.
JL
Famir eru á flótta
fagrir æskudraumar,
ÁstarbrygSin alla
ofanjarSar grafa.
Fyrir tímans tálgjöf
týnist hinsta stráiS.
Þegar vonin þrýtur,
þá er mál aS deyja.
Dæmast dauSalþankar
dauSir og ómerkir!
Hef eg mér í hendi
helgiteikn og vongjöf!
Ofan úr íslands hlíSum,
yfir mar og lendur,
barst mér blómstur lítiS;
blómiS þaS var sóley!
Ótal andar sveima
yfir sjúksmanns beSi,
andar ímyndana,
andar týndra vona,
andar dauSra ásta,
andar bemskudrauma.
Lífsins ljúfi andi
leitar Islands stranda.
San Francisco, 1. ág. ’21
MAGNÚS Á. ÁRNASON
Minni Islands
Nú á hugvæng eg flýg upp’ í ljósvakans lindum,
eins og Ieiftur í dag yfir hvítfextum sæ,
lengst í ómælis ÍítS heim aS ættjarSar tindum,
og í andsvalan. fjallgolu.Ijúfteig mér næ.
—Einhver undramynd loks út í hafsauga hefst,
sem í heiSíblámans ljósofnu silki þar vefst.
Dýrleg háfjalla sýn! LandiS vorhuga vakiS,
eins og vegsamlegt sjálfstæSis fordæmi rís.
Ber þaS harSangur3por?Er þaS hrjóstrugt og nakiS?
.. Hvort, mín hjartkæra tj<SS, ert þú nokkuS þess vís?
Ó, hve guSsfeginn yrSi’ eg ef ort gæti’ eg ljóS
nú til árs iþér og blessunar, land mitt og þjóS.
Morgun þróandi lífs, morgun freistandi framtaks,
morgun fullveldis skín og þig vekur meS koss;
hann þig kallar, mín þjóS, fram til sýslu og samtaks,
aS til sæmdar, en skammar ei, verSi slíkt hnoss.
Vit, aS sjálfstæSi næst meS aS rækja sinn rétt—
og meS ráSsnjallri staTÍshyggju takmarkiS sett.
/
Þú ert móSir vor ástkær og umhugsun tíSust,
þú.vor ættjörS.og—bezt þess.er hjartaS fær dreymt;
og oss hykir sem sértu sú fjallborgin fríSujt
þar sem frelsisins hjarta frá öndverSu’ er gcymt.
Tak nú, móSir vor ástkærust, sjálfráS þinn sess
meSan sólsetursbörnin þín kveSa þér vers.
JÓN RUNÓLFSSON
undraland. Þar er loftslag hiS
bezta, aldrei mjög heitt á sumrum
en milt á vetrum. NáttúrufegurS-
in er mjög mikil. BygSirnar eru
flestar í frjósömum héruSum meS
fram ám og stöSuvötnum. Er
landinu þar skift niSur í ó tal smá-
reiti, þar sem alfalfa gras sykur-
rófur, hveiti, stáber og önnur ald-
ini eru ræktuS, jöfnum höndum,
en ótal smálaekir og vatnsveitu-
skurSir bera vökva og frjómagn
úr fjöllum og dölum niSur á lág-
lendiS. Utan um þessi héruS eSa
dali liggja há fjöll og skýla bygS-
unum fyrir frosti og vindi. LandiS
er líka mjög auSugt. Á láglend-
inu eru frjósöm héruS, eins og
sagt hefir veriS, en í fjöllunum er
gnægS kola og ýmsra málma. Þar
eru líka beitilönd góS og ganga
þar hjarSir sauSfjárs og nautgripa
á sumrum, en á vetrum eru naut-
gripir fóSraSir á mjög ódýrum úr-
gangi frá sykurrófunum.
(Meira)
KvæSi þetta birtist í síSasta blaSi, en er hér a'ftur
birt sökum prentvillu er inn í þaS slæddist. ÞaS
var flutt á Islendingadeginum í Wpeg s. 1.
SumariS 1916 ferSaSist eg frá
Chicago til Utah. Á þessari leiS
má sjá undrin Öll af fegurS og
auSlegS Bandaríkjanna. I Illinois
og Iowa ríkjum ferSast menn fram
hjá olíu!brunnum og olíu görSum,
í gegnum endalausa hveiti og maís
akra. 1 Nebraska blasa viS frjó-
samar engjar og víSir beitihagar
á öldumynduSum sléttum. I Col-
orado sjást akrar breiSir og ávaxta
garSar stórir niSri á stéttunum, en
hiS efra í fjöllunum eru kola- kop-
ar- gull- og silfur-námur, ríkar.
Þegar inn í Wyoming ríkiS kem-
.ur þrýtur allan gróSur, en enda-
laus mógrá sandauSn breiSir sig
meS berum hólum og hæSum í
allar áttir. Þet?a er íhin mikla
eySimörk Vesturlandsins — “The
Great Westerh Desert.”
Klukkutímum saman ferSast
maSur gegnum þetta hljóSIausa
dauSans ríki án þess aS sjá mann
eSa mannabús'taS, en hér og þar
rekst maSur á námabæ, því undir
sandskropunni felast oft auSæfi:
kol silfur og gull.
1 gegnum sandauSnir þessar
renna nokkrar smá ár í ótal bugS-
um. Á bökkum þeirra er stundum
ofurlítill gróSur, og þar hafa hjarS
menn slegiS tjöldum sínum. Sjást
þeir einstaka sinni, í hinum ein-
kennilega hjarSmanna búningi,
ríSandi á hestum eSa múlösnum.
* Þeir eru hraustlegir útlits og frjáls-
mannlegir í framkomu — en ein-
manalegt hlýtur þaS aS vera aS
dvelja þannig langvistum úti á
eySimörkum eSa uppi í regin
fjöllum.
Eftir aS hafa staraS sig þreytt-
an á tilbreytingarlausri eySimörk-
inni, breytist útlitiS alt í einu, því
langt í vestri blikar nú á sólroSin
snæfjöll — þaS eru Klettafjöllin
sem þarna rísa, sem land úr hafi
og teygja mjallhvíta tindana upp
í heiSblámann. ÞaS má vera aS
önnur fjöll eigi ennþá meira af
töifrandi fegurS en fKIettafjölIin,
en í fáum stöSum mun veitast fjöl-
breyttara, stórkostlegra eSa meira
hrífandi útsýni en þar. Þar eru
breiSir, frjósamir dalir milli gnæf-
andi jökulfjalla. Þar eru djúp og
þröng skörS, þar sem blátærar,
beljandi fjallaelfur brjótast í gegn
meS þverhnýpta hamraveggi á
báSar hliSar. Þar eru freiSandi
ölkeldur, rjúkandi hverir og hvít-
fyssandi fossar. AS sama skapi er
gróSurinn fjölbreyttur. Ávaxtatré
og berjarunnar hiS neSra í dölum
og hlíSum, hiS litfagra, fjölbreytta
blómaskraut heimskautalandanna
hiS efra viS jökulrætur á fjöllum
uppi, en sígrænir furuskógar í
fjalIshlíSunum. Vex skógarhlynir
þar víSa útúr holum og glufum í
berginu. Um svona Iandslag
þræddi lestin krókóttu brautina,
upp hln'Sar og niSur brekkur, um
langa dali, þröng fjallaskörS og
í gegnum niSdimm jarSgöng vest-
ur til Utah og um þaS leiti er sól
er aS hverfa^ ibrunar hún inn í
Salt Lake dalinn.
Utah er — aS minska kosti aS
mínum dómi — nokkurs konar
ÚR BRÉFI FRÁ MOUNTAÍÍ?
5. ágúst, 1921
HeiSraSi ritstjóri og gamli kunn-
ingi:—
Þar sem eg hafSi ekki tíma né
hentugleika til aS kveSja alla
mína kunningja og vini sem eg
mætti í Winniueg í þessari síS-
ustu ferS minni þangaS, sem er sá
\ lang skemtilegasti og bezti tími er
eg hefi nokkurntíma haft í þeirri
borg, íþá biS eg þig aS láta Heims-
kringlu ifæra þeim rífHum jk*ra
kveSju mína meS innilegu þakk-
læti fyrir móttökurnar og alla al-
úS mér auSsýnda, og sérstaklega
þeim heiSurs hjónunum Mr. og
Mrs. Oliver Olson aS 907 Inger-
soll St., sem hýstu mig á meSan
eg dvaldi í boTginni og sýndu mér
hina mestu nákvæmni og velvild
sem hugsast gat, sýndu mér alla
borgina frá austri til vesturs og
norSurs og suSurs, og öll þau stór-
virki sem þar er búiS aS gera. Sér-
staklega þóttti mér gaman aS
koma í “City Park”. Þar er margt
fagurt og mér hiS mesta yndi aS
sjá, og þau skrautlegu skemtihús
sem þau tóku mig í á kvöldin, og
þó aS Bakkus væri ekki meS í
ferSinni, þá var eg samt svo drukk
inn af undrun og unaSi, aS eg
varS feiginn aS fara aS sofa.
Líka verS eg aS minnast þess
aS eg var á þjóShátíSinni annan
ágúst, og veittist mér sá heiSur aS
taka í hendina á heiSursgestinum,
herra Einari Benediktssyni, sem
kom fram ljúfmannlega og yfir-
lætislaus, og virtist mér vöxtur
hans og svipur mjög líkur aifa
hans, heiSursmanpinum Einari um
iboSsmanni sem lengi bjó rausnar-
búi á ReynistaS í SkagafirSi.
HátíSahaldiS virtist fara fram
meS góSri reglu og siSprýSi. Var
þar margt fagurt og gott sagt og
sungiS, sem blöSin Lögberg og
Heimskringla munu láta kaupend-
ur sína heyra áSur en langt um
líSur, og þó eitthvaS hefSi mátt
finna aS fyrirkomulaginu, þá er
þaS víst enginn hægSarleikur aS
hafa alíslenzkt hátíSahald, þar
sem Islendingar í Winnipeg eiga
sjálfir ekkert pláss fyrir slíka
samkomu. Eg mætti þar mörgum
kunningjum, sem eg hafSi ekki séS
í mörg ár, og sumir þeirra voru
unglingar þegar eg fór frá Islandi
fyrir 47 árum síSan. Líka sá eg þar
andlit og heyrSi mál manna sem
mér geSjaSist ekki sem bezt aS,
en þaS hefir veriS, er og verSur
alla tíS misjafn sau.ur í mörgu fé,
og ekki til þess takandi þó þaS
sjáist svört kind í jafn stórum hóp.
JOHN HILLMAN
Til Feimskringiu.
NOKKURRA MANNA GETIÐ
NiSurlag.
Þá hér er komiS sögunni, var
eg aSeins búinn aS sjá bæinn
Langruth, vestur bygSina og
nyrsta hluta austur bygSarinnar.
MeS öSrum orSum, átti eftir aS
fara um bygSina milli Langruth
og Manitobavatns.
Vegirnir voru enn blautir, og
sumstaSar ófærir bifreiSum. Næst
dag fór eg meS A. S. Helgasyni í
bifreiS austur til GuSmundar Frí-
manns bróSur hans, sem býr á
föSurleyfS þeirra ásamt GuSrúnu
móSir sinni. ÞangaS gekk okkur
þolanlega. Þar töfSum viS stund-
arkorn. ÞaSan vildi eg fara til
GuSm. Árnasonar móSui'bróS-
ur A.S.FIelgasonar, og konu h'ans
GuSrúnar GuSjónsdóttir, sem bjó
í Sultum í Kelduhverfi. ViS GuS-
rún erum úr sömu sveit, og þó
lítiS kunnug þar og hér. Mig fýsti
aS ná upplýsingum hjá henni um
ættir gamalla Kelduhverfinga, og
lánaSist þaS aS sumu leyti. GuS-
jón faSir hennar er var sonur Jó-
hannesar er bjó í ÓlafsgerSi, og eg
held sonur Vigfúsar bónda í
TungugerSi á Tjörnesi. Kona Jó-
hannesar hét GuSrún Björnsdóttir
bónda í Haga, Þorgrímssonar, og
Sigurlaugar Björnsdóttir Arngríms
sonar, og er íþaS ætt- Hrólfs sterka
á Álfgeirsvöllum, sem áSur er get-
iS í ritgerS þessari. MóSir GuS-
rúnar er kona GuSjóns, var Þor-
björg Sigmundsdóttir, og Elísa-
betar, sem bjuggu á Hóli í Keldu-
hverfi. Um ætt Elísabetar, sem
lengi bjó á Hóli, fæ eg hvergi
upplýsingar. Hún átti Kristján
GuSmundsson úr ASaldal ættaS-
an fyrir seinni mann. S. þ. var
Ólafur Kristjánsson fór til Vestur-
heims. Bjó síSast í Morden.
bygSinni og dó þar. Kona Ólafs
heitir Júlíana, eg held ættuS frá
Torfunesi í Köldukinn. Þó eg geti
ekki ættfært Elísabetu á Hóli, þá
gat Kristján Jónsson frá Krossa-
dal, Fjallaskáld, gert hana nafn-
togaSa í vísum eSa vísu, sem
flestir Islendingar á Islandi hafa
heyrt, og lifir enn í minni manna.
GuSmundur, seinni maSur GuS
rúnar GuSjónsdóttir, sonur Árna
á Raufar.höfn, GuSmundssonar á
SigurSarstöSum, Gottskálkssonar.
Dóttir GuSmundar af fyrra hjóna-
bandi, og alsystir Áma var GuS-
björg móSir GuSmundar skálds
Magnússonar, sem gekk undir
gervinafninu “Jón Trausti”. Mag-
rtús maSur GuSbjargar var sonur
Magnúsar, sem lengi bjó á DaSa-
stöSum í Gnúpasveit. Börn þeirra
GuSmundar og GuSrúnar GuS-
jónsdóttir heita: 1. Erlaugur Jón,
2. Björg, 3. Sigrún Árnína. Því
set eg nöfnin, aS mér þykja þau
laglega íslenzk.
Þennan dag var þurt og bjart
veSur. Marga króka og lykkjur
þurftum viS Helgason eftir braut-
unum, aS komast til hjóna þess-
ara, og voru þær þó mikiS farnar
aS þorna. ÞaSan fórum viS all-
langa leiS til Valdimarssonar fólks
ins, sem var þó í áttina til Lan-
gruth.
GuSbjörg Jónsdóttir býr þar
meS börnum sínum. Hún er ekkja
DavíSs Valdimarssonar bónda í
Engidal, DavíSssonar frá SigurS
arstöSum í BárSardal, SigurSs-
sonar, Ketilssonar. Þannig stend-
ur þaS í gömlum ættartöluritum,
sem eg á, og er þaS alt bænda-
fólk nokkuS aftur í tímann. 1 móS
urætt var DavíS Valdimarsson
kominn frá MöSrudalsprestum,
Sölva gamla, og Gunnlaugi syni
hans. — GuSbjörg, nú Mrs. Valdi
marsson, er dóttir Jóns Þorgríms-
sonar í Hraunkoti, Marteinssonar
í GarSi í ASaldal, Þorgrímssonar
í Baldursheimi viS Mývatn, Mar-
teinssonar á HofsstöSum. Kona
Jóns en móSir GuSbjargar, var
Elín Halldórsdóttir í Vallnakoti
Jónssonar, og Dorotheu Nikulás-
dóttir Búcks. En Nikulás átti Kar-
enu Bjömsdóttir kaupmanns í
Húsavík, síSar bónda á Laxarmýri
Halldórssonar biskups á Hólum,
1746—1752, Brynjólfssonar á
Ingjaldshóli, Ásmundssonar prests
á BreiSaibólstaS á Skógarströnd.
GuSbjörg Jónsdóttir hefir dálítiS
átt viS ljóSagerS í seinni tíS.
Sumt af því hefir birst í blöSun-
um hér vestra. — Þetta kvöld fór
eg enn vestur aS Langruth.
Næsta sunnudag var þerrir góS-
ur, og brautir aS þoma austur í
bygSinni. Þá bauS mér keyrslu
Ágúst Eyjólfsson, sem áSur er
nefndur meSal uppgjafabænda
aS Lrangruth. Þá fórum viS aust-
ur til Halldórs Daníelssonar og
var eg þar fram aS kvöldi, og
höfSu’m nóg aS tala um. Fræddi
Halldór mig enn nú, um yngri
tíSarmenn í sýslu sinni og víSar.
Um kvöldiS kvaddi eg Halldór til
fulls aS sinni.¥) Kom þá Ágúst
eftir mér og keyrSi mig niSur aS
vatninu, og norSur til Bjarna
bónda Tómassonar, sem þar hefir
búiS lengi. Bjarni er bröSir GuS-
finnu konu Jóns ÞórSarsonar, og
hefi eg áSur minst á ætt hennar.
Bjarna hafSi eg fundiS áSur vest-
ur í Langruth, og ráSgert aS koma
til hans. ÞaS mælti Halldór Dan-
íelsson síSasta orSa viS mig, aS
fara ekki svo úr bygSinni, aS eg
findi ekki konu Bjarna Tómas-
sonar, því hún væri ein hin ætt-
fróSasta kona, sem finnanleg væri
hér vestra. Þessu hlýddi eg. Kona
Bjarna heitir Anna, fædd 1862,
Jóhannsdóttir bónda á Húsa-
brekku í SkagafirSi. Flutti til Mani
toba um 1 890. Hún giftist Bjarna
Tómassyni litlu fyrir 1900, og
fluttu þau þá vestur aS Manitoba-
vatni, og hafa búiS þar síSan.
Þau eiga 6 börn, sem heita: 1. Jó-
hann Arnþór, fæddur 12. jan.
1899, 2. Tómas Edward, f. 11.
des., 1899, 3. Helgi Albert, f. 15.
des. 1900, 4. Sigmundur Þóihallur,
f. 20. nóv. 1901, 5. Eyjólfur Ingi-
mar, f. 15. sept. 1904. Jóhanna
SigríSur, fædd 12. marz 1906.
BræSur Önnu voru þeir: 1. Jó-
hann, uppgjafabóndi í Langruth.
2. Pétur, dáinn fyrir fáum árum.
3. Sigmundur, dáinn fyrir nokkr-
um árum. Sigmundur var mér sam
ferSa til Wpeg sumariS 1894, og
systir hans sem GuSrún hét, góS
stúlka og greind. Hún dó voveif-
lega í þvottahúsi í Wpeg fyrir
mörgum árum, ógift. Þá Sigmund
og PétUr þekti eg vel, og voru þeir
stiltir og mætir menn. Ein systÍTÍn
gift Ingjaldsson guIlsmiS, og
bjuggu þau í Wpeg. Jóhann, faSir
önnu og þessara systkina var son-
ur GuSmundar bónda á Egg, Sig-
urSssonar þar, SigurSssonar. Kona
SigurSar eldri var Þórunn Gunn-
arsdóttir bónda á Hvalnesi. Kona
Gunnars hét Steimmn Sighvats-
dóttir. Kona Sighv. var MálmfríS-
ur Jónsdóttir, Bjarnasonar góSa,
Hrólfssonar sterka á Álfgeirsvöll-
um áSur nefndur. Kona GuS-
mundar á Egg, en móSir Jóhanns
á Húsabakka, var RagnheiSur
Árnadóttir, systir séra SigurSar
á Mælifelli. Kona Jóh., en móSir
önnu var Helga Pálsdóttir Sig-
fússonar í SvarfaSardal. Kona
Páls var Ingiibjörg dóttir Sölva
prests á HjaltastaS í SkagafirSi,
þ.e.: HofstaSaþing, prestur 1807
—1844, Þorkelssonar prests og
officialis aS Hólum, Ólafssonar
biskups í Skálholti 1746—1753,
áSur prófastur í Odda, Gíslason-
ar lögréttumanns í Ytri NjarSvík,
Ólafssonar prests á Hvalnesi,
(misti kjól og kall), Gísla-sonar
prests á StaS í Grindavík, Bjarna-
sonar prests aS Ásum, Gíslasonar
sýslumanns íÁrnessýslu(dó 1577)
átti GuSrúnu dóttir Gísla Jóns-
*) Eg sé nokkrar villur í
fyrri hluta ritgerSar þessarar,
og þar á meSal sem snerta H.
Daníelsson, þ. e.: Álfsson prests í
Reykjum, falli úr, því er ofaukiS.
Kona HaLldórs hét Marín, ekki
María. Þar sem móSuramma
Karls Líndals er nefnd Kristín, er
alveg skakt. Hún hét Kristrún
Sveinungadóttir. I sömu gr. stend-
ur Tafta-Steinun, á aS vera Tofta-
Steinunar. Þá stendur: Hrafnagili
og Hólum, les: Hrafnagili og
Hólmum. 1 ættfeSratali Árna Jóns
sonar eru nöfnin hálf og öllu rugl.
aS, á aS vera: — FaSir Árna var
Jón hreppstjóri í BygSarbolti, son
ur Jóns prests á KálfafellsstaS,
Þorsteinásonar prests á SkorrastaS
Benediktssonar lögréttumanns í
skógum, o. s. frv., sjá VIII. Borg-
arfjarSarsýsla, bls. 423. — I ætt-
feSratali GuSbjargar Hjaltadóttir
stendur bæjarnafniS : SauSanes, á
aS vera Sandnes. Einnig voru
nokkrar smá stafvillur. K. A. B.
sonar/biskups í Skálholti 1556---
1588. —
iBæSi eru þau Bjarni og Anna
góS heim aS sækja, og bæSi
hneigS fyrir fróSleik og ætt-
fræSi. Eg hefi hvergi mætt
jafn ættfróSri konu sem Önnu.
Svo hefi eg nú ekki heldur talaS
viS allar konur. Anna hefir sam-
iS ættartölur sínar sjálf. Eru þær
samkvæmar þeim bókum, sem
hún hefir haft viS aS stySjast.
Hún á talsvert af fræSibókum í
sögu og eeiiifræSi. Hún er sú eina
kona sem gefiS hefir mér fróSIega
bók. ÞaS er æfisaga Jóns Þor-
kelssonar skólameistara í Skál-
holti, 1728—1737, í tveimur
bindum. Bókin er fróSIeg þeim
sem margfróSir vilja vera. Jón
skólameistari Þorkelson gaf til
barnaskólasjpSmn sem nefndur er
Thorkelii sjóSurinn, og nú nemur
fast aS því 70,000 krónum.
Næsta dag var gott veSur.
Bjami keyrSi þá meS mig norSuar
til Sigurjóns SigurSssonar Eiríks-
sonar í Ormalóni í ÞistilfirSi. Ei-
ríkssonar Þorsteinssonar ríka á Ás-
mundarstöSum á Sléttu. Kona
Eiríks yngra í Ormalóni var Sig_
ríSur SigurSardóttir bónda á Sel-
landi í Fnjóskadal SigurSssonar-
Kona Sig. í Sellandi var GuSrún
Jónsdóttir bónda á Reykjum Pét-
utssonar. BróSir GuSrúnar var
Halldór í Tungu faSir GuSrúnar,
móSir Kristjáns Austmanns Kristj-
ánssonar og séra Benedikts f
Múla lí ASaldal, alþingismanns.
Dætur GuSrúnar og SigurSar á
Sellandi voru margar: 1. SigríSur
í Ormalóni móSir SigurSar föSur
Sigurjóns fyr nefnds. 2. GuSrún
móSir Jóhannesar í Rauf, föSur
GuSrúnar, S. k. Jóns Thorsteins-
sonar hótelshaldara á Gimli, Man.
3. FriSbjörg í Neslöndum og Vog-
um viS Mývöitn, seinni maSur
1
hennar Andrés, sonur þeirra Bene-
dikt í Ási faSir Kristjáns Ásgeirs.
j 4. GuSbjörg, móSir GuSbjargar,
móSir Helgu, móSir Kristjáns
Benediktssonar kaupmanns aS
Baldur, Man. Fleiri voru þessi Sel
landssystkini, sem eg get ekki bint
aS þessu sinni. Þessar 4 systur,
sem eg tel hér, eru eflaust ekki
taldar eftir röS. Dætur séra Bene-
dikts í Múla, GuSrún og Kristín,
og Sigurjón SigurSsson og Kristt-
ján Benediktsson aS Baldur hafa
veriS fjórmenningar í ifrændsemi.
ViS Bjarni dvöldum dálitla
stund hjá Sigurjóni frænda min-
um. Hann er ekki flasfenginn né
vmnsvifaþungur í viSmóti. Mér
leist vél á manninn. — Þá fór eg:
enn til Bjarna, og þaSan eftir há-
degi áleiSis, enn þá til Langruth.
Sonur hans ók meS mig í bifreiS,
og komum viS á tvo viSkomu-
staSi á vesturleiS. Fyrst til BöSv-
ars bónda Jónssonar. Hann var
ekki heima, en viS fórum til hans,
þar sem hann var aS klippa ásauS-
sinn, ásamt kaupamanni sínum,
Birni Ólafssyni. BöSvar margbauS
mér heim til sín. 'Eg þekki svo
mikiS í önnum bænda í landi
þessu aS eg álít þaS lítilmensku
aS rífa þá frá nauSsynjaverkum,
þó aldrei nema þeir séu fúsir til aS
offra tíma fyrir gesti sína. Þá var
afar heitt sólskin og flugurnar
óhemja þar í skógarkambinum.
ViS kvöddum BöSvar og Björn
og héldum áleiSis. Eg lofaSi aS
koma seinna. Næst komum viS til
ekkju, sem býr þar meS bömum
sínum fullorSnum. Hún heitir
GuSfinna, fædd 1864 á Sveins-
stöSum í HellisfirSi. Hún var
systir Dr. Björns Bjarnasonar frá
VíSifirSi. Bjarni faSir þeirra bjó
þar, og Sveinn faSir hans bjó þar
og Bjarni faSir Sveins bjó þar,
sem hún hélt aS komiS hefSi aif
Jökuldal og veriS Sveinsson. GuS
finna er komin frá DavíS í Hellis-
firSi föSur Árna stúd. í Belgsholti,
í eina ættina, í aSra frá séra Ste-
fáni Ólafssyni skáldi í Vallanesi.
í eina frá MóSrudalsprestum,
Sölva gamla og Gunnlaugi. Einn-
ig telur hún sig í ætt til Hjálmars
• FirSi Jónsonar pamfíls.. GuS-
finna sýndi mér kver og rímur
skrautritaS eftir Björn bróSur sinn
þá hann var ungur.