Heimskringla - 04.10.1922, Side 2

Framh.
Morgunin eftir varg eg a'ð yfirgefa
Capri, þótt eg saei eftir því, þar er |
svo fagurt og veörið var svo ákjós-
~~ v Vrtl SVU HKJOS- j ' i v Jdl II-
anlegt, sólskin og bfíÖviðri, en líklega brautarstöðinni er mér sagt, að lest
— • - • - — ! Þessi fari frá annari stö'8, og aö eg
er allheitrt þar á sunirin. Eg fór af
skipinu í fyrstu höfn — þorpi, sem
heitir Vikko: þaöan með sporvagni
til “Castella Mare", og þaðan i hest-
aldirnar, en nú er það komiö yel á ina ákallandi guö til hjálpar; sást þá
veg, þott allm.kiö sé óunniö enn.' yfir húsi þessu engill, sem v»r að
lHT Cg °r8in Þre>tti>r af aö sliðra sverð sitt sem merki þess, að
skoöa þessa und.rheima og fór út i grði væri runnin reiðin. Kastalinn
he.msskarkalann og reikaöi á leið til stendur á vestri bakka Tiberfljóts
aöal-jarnbrautarstöövarinnar. - F.g sama megin og I’etruskirkjan og
hatð, lestaskra fTogliste) .og sá þar, Vatikanið. Fyrir mörg hundruö ár-
a lest att. að fara mnan klukkutíma um voru grafin leynigöng frá kastal-
tra. I’ompeji til Keapel. Á járn- anum í Vatikanið og er hægt að kom-
ast eftir göngum þessum enn.
ut.r ntorgum jarðgöngum gegnum Vér ættum aÖ læra það af bræörum
laustTrV? 111 komumst s,ys*- vorunt heima. Stjórn íslands l.jálp-
l t d S:T' ^ UrðUm Við aö nr ]ist™num sínurn gf ráði og
eftir ,est>dns efnin ^ og voggu-
er fara skyldi til Venedig.
Framh.
verði að hraða mér, ef eg ætli að riá
i Jestina; vingjarnlegur yfirmaður
þarna .á ■stöðinni skipaði fátaiklega
vagni til Pompai; var ra. 4 lclt&ktt- j Wnuin m;,nni’ sem '*tö8 Þarna *«-
♦s__a xit.. 1_____ t ^ | gerðálaus, að fylgja mér á hina stöð-
tíma á öllu þessu ferðalagi. I Pom
pai, sent er suðvestan við Vestio.,
standa húsin strjált, en borgarstæðið
er stórt, slétt og fagurt. Gamli trpp-
grafni bæjarparturinn er umgirttrr og
liggur næst aÖ skoöa hann sem stórt
fcrngripasafn; gestum þar heimilað-
nr aðgangur kl. 10 f. h. til kl. 3 e. h.
ina, því eg mj-ncTi elcki rata. Fórttm
við mi af stað og gengtrm rösklega,
en þá ræöst að ok'kur okumaður og
skipar mér trpp í -vagn sinn, en
skammar fylgdarmann mlnn 'blóðrrg-
uni skömmunum fyrir atvinnuspell.
hv-að hann sé -uð lablja með ferða-
manní —• ferðamennirnír séu þeirra
Knn dvaldi eg 2 daga í Róm, fór
;• skrifstofur ræðismannanna til þess
að láta þá rita á vegabréf mitt leyfi
td að ferðast um Austurriki og
T’ýzkaland og keypti mér farseðil til
T’eflinar. 26. lebrúar fór eg svo ftá
Róm til Firenze í bezta veðri, sat i
vagnklefanum við bliðina á sænskum
verkíræðingl og margt fleíra var þar
í klefammi af Norðurlandafólki.
I’egar til Firenze kom, var mér vel
fagnað á gistihús! þvi, sem eg bjó
þar á áðtrr, og dvaldl eg þar enn í 2
daga. En nú var ekkl vistlegt i Fir-
i visan hans Steplíáns. á beíu
j Vestur- en Austur-Islendinga ;
| “I úllum — barn; að líða og sakna
| I.áttu skáidið aldrei vakna !
. . . ~ Fóstran hefir, vil eg vona,
^verjum einum Islendinga- Við þig kveðið nóg:
.: ~ Fleiri gáfur svæfði eg svona —
er okkur sumð lof; af hverjum Sofðu ! Korriró I”
við
Nýr rithöfunclur.
þá ?
Af fikkur sjálfum; sæmir þaÖ
oss eigi ?
Jú, sei, sei, jú, þvi aðrir ganga
frá." i
Elfros, 27. sept. 1922.
J. P. Pálsson.
—X-
...... — rawuiwnnimn seu peirra
gegn fjogra eða fimm hra gjaldi. Af . „ , "
, (vagnmannanna) eign með húð og , .
því aö eg haföi lagt snemma af stað , , , enze, þvi æsmgar voru þaT i fólki og
. , „ . , huri, og svona let hann dæbma ganga ;m„v- . ... ..
fra Capri um morgtininn, þa var eg t,/.,, ,, - - ,, ... , oiæOi a gotuni; Jyðurinn var í stornm
, . , , s þott við skiftum okkur litið af hon- , - . . . , .
kominn a heppilegum tima til Pom- , , nopum a strtetum og torgum og lenti
. , . . , I l!m • eg bzt ekki sja hann né heyra,
pai; keypti eg mer strax aðgöngu- . . .
s , , . . 5 B | en fylgdarmaðtir mmu var eitthvað
miða og var nu kommn inn í þetta
.. , „ ian afsaka s>g með þvi. að sér hefði
riki torn-Itala. Þrongar gotur lagð- verið skipaS a8
ar stóruni steinflísum, háar gang-' ,
... . ; kunna manni. Altaf urðti skammirn-
stéttir, storar hellur yfir ræsum. T»eg-' , „
l _ . iar * svæsnari og svæsnarí hjá
ai eg var að ganga þarna flaug hug- ökumanni.mtm ^ okkur
unnn heim að myndarbæ einum a Is- i:a^ • ,
varo Ijotari op: ljotari a svipinn. Fór
j---- ' J 'TM* ■■ II T» ipillU. 1 tj |
landi, þar sem bóndinn hafði hygt fylgdarmaður minn nú að hægja á
háa stétt meðfram bæjarþilunum og sér og drógst kftur úr, og sá eg ekki
r.otað til þess stórar hellur, er hann 1 )retnr en að hann værj farinn ag
hafði fundið uppi i íjalli og ékið skjálfa á beinunum. þá hinn sagði
heim smátt og smátt. Göturnar og ;t(v hann skyl(li engu fyrir týna nema’
húsaraðirnar til beggja handa hafa jifin,,. F.g benti honum og skipaöi
verið bygðar reglulega eins og eftir honurn að haIfIa áfram Qg kæra
ákveðnu sniði — tómir ferbyrningar, kollóttan, en það hreif ekki, hann
ems og í Kristjánss. í Noregi. Flest stanzaði o"
hráin eru þaklaus, steinveggirnir iengra. Kg víld; ekk; gera «dónan.
.......... uuiicin- .
standa þarna og segja frá þvi, hvern- J ,im”. sem eIti okkur, það til eftirlætis J
I t ui ciiiricCii
húsbyggingin var á Krists dögum; a>> nota vagn hans; fór þyi tj] fy)g(]
lciðsögumenn og veröir segja manni; armanns n)inS( tók undjr handIegg
td hvers hvert herbergi var notað; honum og dreif hann þannig af
einkum eru það stærstu og fegurstu sJað; lét hann nú að stjórn, en hinn
húsín — höfðingjasetrin — sein þeir: snautaði í burtu. Náðum við lestinni
leggja síg fram með að útskýra; Að og ætfaði eg að gefa fylgdarmanni
frainanverðu er múrveggur, sem mínum 10-Iíra seðil, en hann neitaði
gcngið er í gegn um breiðar dyr, þar að taka á móti peninguntim, hvernig
innan opið svæði (atrium; það S('m eg fór að, og kom mér það mjög
í skærur mtlli óróaseggja og lögregl-
tinnar; 'sá eg þegaf flokkarnir vorti
. , . , a?; skjóta, og hjálparvagn kom til að
fvlgja þessuni ó- , - . . v _ .
( sækja þa særðu ; sagt var að einn eða
tveir hefðti verið drepnir, sunnudag-
inn, sem eg var þama um kyrt, og
nokkrir höfðu særst.
Kg samdi Ijóðabréf handa Ríkarði,
bjó mig svo undir heimferðina og
sammæltist við danskan rithöfund,
sem þarna var staddur og ætlaði
heimleiðis. Snemma morguninn eft-
i' ókum við til brautarstöðvarinnar;
var þar dauflegt um að litast. Stór
hópur af fólki, þögull og þttngbúinn,
stóð þarna með farangur sinn fyrir
utan læstar járnbrindtir framan við
járnbrautarstÖðina. Lítið var farið
að birta af degi og niyrktir og þögn
ríkti yfir brautarstöðinni, svo ekki
var útlit fyrir neina starfrækslu þar.
Nokkrir hermenn gengu fram og aft-
ur fyrir innan grindurnar. Þó mað-
ut spyrði einhvern, hvernig þetta
n.vndi enda, þá vissi enginn neitt, og
það lakasta var, að biiast mátti við,
að sprengikúla springi í
Ósjálfrátt hlýtur mörgum að koma
til hugar “.Minni okkar", þegar vér
Vestur-Islendingar komiim saman til
Tízkan
Skrifað fyrir hina yngri.
sumrnm, þarf hiin ekki annað en að
tjá vilja sinn og það er orðið að
fastri og ófrávíkjanlegri reglu. Orð
hennar eru lög, hvert sem þau stefna
og hvort sem heilsu og kröftum er
hætta buin af þvi eða ekki. Sóttir og
dauði hlæja að heimsku átrúnaðar-
goðsins 0g dýrkendanna. Þóknist
þvi að setja á fat úttroðna poka,
tnargra feta langa slóða, ermar eins
og loftbelgi eða alls engar ermar,
eða þá kinverska skó á fæturna,
glingur á fingurna og hálsinn og
Lupa a hofuðið, er því öllu tekið
tveim höndurn af kvenfólki því, er
te,ur SIS vera tnóðins og kveðið hrós
og lof af aðdáendum þeirra, sem
anðvitað hafa meðtekið sömu ’sótt-
kveikjuna og það. Um karlmenn má
------ * ^ r---- — ... f%ui iiiicilll IIIcl
• ^iui-isænaingar komum saman til Kkkert hinna heiðnu goða hcfir i °gja h,ð sama- ,>eir skjálfa margir
þess að berja btimbur Vesturheimsk- nokkrn sinni átt sannari dýrkendur, j a'..°Ua íyrir Þvi’ að Þeir muni brjóta
unnar og blása básúnur þjóðrækninn- ekkei,t siðalögmál eins hjákátlega !°gm ’ °K ffera siR með hræðslu
ar. Það er alltíff a meðal vor að anðn,.inka játendur, og engin trú eins bfc!m oft aÖ 0DÍnberu
Þeim erti
=___________ þeirri oft að opinberu athlægi. Og
ótrauða krossbera, eins og tízkan. 1 ern ekki a'ðeins þeir fáfróðu og
hennar eins og lög Persa forð- | htTr<"nlegu, sem hægt er aö segja um.
þorði ekki að fara
ar. Það er alltítt
halda niót til þess arna.
ýms nöfn gefin, alt frá “veglegu sam- „ . - - K. „ _____„
Síeti” °g ‘il 'þjóðhátíðar’’, F.n öl! um’ verður að halda. Það gerir ekk- j að tizkan blekki, heldur er og einnig
eru þau skyld að því levti, að mælsk- ert ti,> Þ° Þan brevtist með hverju i ”*
an streymir í eyru veizlugestanna tnnK,i- Keti tæplega talist bygð á sann
ems og straumþungt fljót í hafið. g:rni >seu oftast ofnff við almcnnar
Langar ræður fluttar á hljómfögru siðaregl»r °K heilbrigða skynsemi, og
máli; flest lof og pris, dýrö og veg-í svifti f,esta eðlilcgum þægindum, þau
semd uni íslendinga og alt, sem ís- erb eins Boð °? gi,(i fyrir því.
lcnzkt er. Að öðru leyti er oft fátt] Tízkan er drotning heimsins og
l m feita ',rætt' — »ð frátalinni Vest- ,1nn oft óvægin; þegar maður lítur á, ____
uiheimskunni, sem jafnan flýtur með hvað fo,k verður að leggja á sig af Ur onnnr kona. sem i raun og sann-
eins og marg-og fagurlitar froðuból-j ol,nm upphugsanlegum óþægindtim ! |tlka .t,Iheynr hærri stéttum lands-
l’etta er ekki að'eins komið upp hcnnar vegna, er ekki hægt að efast i mS’ vi,<,i vera Þekt fyrir að láta sjá
na, heldur er það orðin föst nm það. Hún kreppir fæturna með i *'g 1 svo faseðnm búningi, að það
stefna. Hun er jafnvel orðin sumum ot Þ' öngum skóm, þrengir að andar- j Vcktl a,menna eftirtekt. Það eru-
svo hjartfolgin, að þeir unna velsæmi <ir»ttinum með óþörfum háls-umhún- k,æðskerar n°kkrir aðrir, sem
loftið úr lungunum og 1 beir ta 1 te,aK vib sig til þess að raka
margur vit- og alvörumaður með
þvi marki brendur, jafnvel margur
stjórnmálagarpur og heimspekingur..
Paris er og hefir verið miðstöð
tizkunnar í klæðnaði. F.n það er ekki
þar með sagt, að forsetafrúin þar sé
hofundur tízkunnar, eins og margir
virðast halda. Hvorki hún né nokk-
ur.
Þessi stefna hefir náð því haldi á v“ka
hennar meira en viti og skáldskap abi, reirir
fsbr. blaðadeilunni um “A rústum k>cniur innyflin með of þröngum ]íf- Sama» te a Þv>. ien> eru höfundar
hruninna halla”). j stykkjum. Hún býður mönmim að móðanna’ Aiignamiðið er ekkert
næturnar, Þcgar menn eiga að annað- Noklcrar tylftir rithöfunda og
oss. að hvar í heiminuni, sem maður sofa’ en so,a a daginn, þegar þeir Ieiðandl >na»na ' félags- og sam-
að vaka og vinna, dæmir það kvsem|s,ifi borgarinnar og víðar, eru
.... ! fenonir fíl ___ . * » . .
.....'*•*■**» nicIUlII
(af annari þjóð en vorri) lýkur lofs- ei^a
orði a það, sem íslenzkt er, þjótum
vér upp ti! handa og fóta og þýðtim
lofið á íslenzku og fylgjum á eftir
með ritstjórnargreinum, eins og það
væri óhugsandi, að nokktiö sé nýti-
legt i fari voru. nema annara þjóða
! fengnir til að vinna að þessari fram-
leiðslu! Auðvitað eru hinir síðar-
m-tndii valdir fyrir fagurt útlit og
fyrir ínnau upm av<cui FdV “* ’-'s kuiii mer pao mjog — ----- "r-..............vjv****j ---- « pvi, cms og engfinn
cr ferhyrnt og í því miðju lítið tjarn- j •'• óvart; býst eg við, að hann hafi hópnutn þegar minst varði, sem gæti j andlegur efnismaður vor mætti búast
’ " ' :>raS það fyrir hinum, sem gert stórt strik > reikninginn. Rrátt, við byr tindir vængi frá oss. Óþektir
ovart;
stæði, líka ferhyrnt. Af svæði þessu elcki þorað það
vat komið fram vfir þann tima. sem höfundar og listamenn geta verið
a meðal vor án þess að vera
ekki, hvað til hragðs skyldi , viðurkendir, svo framarlega .sem
fyrir hinum, sem
eða forgarði er svo líka aftur gengið hann líklega hefir þekt; vona eg að
ir.n i hin ýmsu herbergi: skrifstofu, þtir hafi sæzt heiluni sáttum, en hvað Iestin atti aS koma fara> °& við initt
baðstofu, viðhafnarsal og svefnher-( sem því líður, fór eg mína leið með vissum ekk>- ’ v ’ v ’ "
frv.. Veggirnir eru víða lestinni til Neapel og þaðan um taka’ FelaS! n,inn vildi he,zt ............... — xomasi ckki ut i onnur
á flest her- j kvöldið til Róm, og bar ekkert sögu- heim ti! ÍTistihussins attnr. en eg vildi j lönd, en sjáist hlaðagrein um hann á
auB-;,c,F ti! tíðínda: kom eg um morgun- Þa?> s>ður, heldur komast Ieiðar minu ööru máli en íslenzku, er hann viður-
inn eftir heim í herbergi mitt i ar’ ef mögulegt væri. Loks opnuðu t kendur listamaður hjá oss! lafnvel
“Albegro Abruzzi”, eftir vikti Ixirt- hermennirnir grindina til hálfs, og Stephan G„ Jóhann Magnús og Gutt-
veru. og þóttust félagar mínir hafa ,eyfSn Þe>m, seni farseði! höfðti, að i ormur J., hafa ekki eignast þá virð-
heimt mig úr helju. komast inn. Við höfðum háðir far- j ingu og hylli vestan hafs, sem þeir
TTaginn eftir skoðuðum við merki- scðil og sluppum því inn á stöSina. en 1 ,lafa áunnið sér á Tslandi. Aftur
glog* s.n,
bergi o. s. frv.. Veggirnir eru viða lestínní til Neapel og þaðan uin taka> Félagi minn vildi helzt snúa j verk hans komast ekki út
óskemdir, en þakið vantar
hergi. Yfir forgarðinum var «vuu-(
vitað ekkert þak, og þegar rigndi >nn
hefir vatnið safnast í tjarnstæðið.
Gólfin eru lögð smá steinflísum. eins-
konár mosaik, og á veggina eru mál-
aðar nijög fagrar niyndir, og iná ................
að bústaöir gömiu Xooi- j 1 c”a hygg~gu, sem heitir Caste! S. »» tók lítið hetra við. því engir braut! móti erum vér ftillir lotningu, þegar
t’egir. I óngelo ,sem á islenzku máli myndi arþjónar vorit sjáanlegir og alt seni i minst er á Jóhann Sigurjónsson,
v ---x: þýöa engilkastali; á hús þetta mjög þoku. Við bárum farangur okkar út j Gunnar Gttnnarsson og jafnvel Goð-
í byggingunni (peristyium), og|langa margbreytilega sögti. Fyrst a?i vagnteinunum og komum þar' mund Kamban. Já, meira að segja.
herbergi í kringum það. Flest let Hadrian keisari hvrja að byggja a»gfa á Iest. sem var lík því, að hún þó við hvorki skiijuni né metum verk
bafa húsin haft aðeins eina hæð. j þarna gfrafhvelfingu 135 e. K.; t aetti að leggja af stað bráðlega; var þeirra. En enskurinn og Baunverj-
Auðvjtað er búið að taka burtu allaj •>ldu h,nar jarÖnesku leifar hansj okk»r saíF, hún mvndi fara eÞt-jinn vita, hvað þeir syngja ! — Þetta
nntnrog mikið af veggjíj málverkun- ( og Sabmu kom' hans geymast þar. hvað norður á leið: settumst við þvi; er sjálfsagt vesturheim.sk varkárni
’um og flytja á söfnin í Neapel og En ekki var verkinu ,oki«. Þegarj rólegir inn í klefanti og hiðum góða,eða skortur á dómgreind, eða þá blátt
‘ bann dó þrem árum siðar og tók þá stund þangað til lestin rann af stcð áfram andlegur uppskafningsháttur
fóstursomtr hans og eftirmaður, með okkur, en hvert hitn átti að fara I ~
lágt og lítilmannlegt, að hafa ofan
fvrir sér nieð vinnu, en fínt að lifa i
leti og iðjuleysi. Viðskiftalífið, j
dagleg störf og skemtanir blandar d,arf|ega framkoimi Eru þeir svo
hún hleypidómttm og heimsku. Hún ) ,at»lr s>'na sig á leikhúsum, og þar
rekur fólk i heimlwð, þegar þa;ð kýs 1 sem ,ík,eKt er, að eitthvað sé upp úr*
rniðjum menn veki máls á þvi, eitis og enginn ah vera hein,a- eta- Þegar það hefir j,)vi aiS hafa,. í hinum fínu nýtízku
enga þörf fyrir það, og drekkn, þeg- I hnn>ng»m, sem blöðin svo hæla á
ar það þyrstir ekki. Að ganga i dýr- ,nert reiP>. sem hag hafa af þvi sjálf.
um klæðum telur hún einnig trú um, >f>e1ta er» mennirnir, sem sniða og út-
að sé ómissandi, hvernig sem á stend-' hreiba tizk»»a í klæðnaði. Og svo
ttr, hvort seni fólk hefir efni á því > æki,ega útbreiðist hún út um IöncT
eða ekki, og hvort seni það er sam-, 0,í yfir bof> a® hin vestræna fold, í
kvænnt því. seni guð býð'ur, eða því,1 n'°rg hnndr«ð milna fjarlægð, senr
sem drambið Wæs fólki í brjóst. j ver her hn»m á, verðum einnig henn-
Tízkan er að þvi leyti ólík venjttm, j ar aönjótandi. Og hér. sem annars-
að hún tekur ekkert tillit til ókomna staSar> verÖur það mælikvarði þess,
tinians og þeirrar þýðingar, sem yfir- j hver»'g fólkið er statt í andlegum-
stanclandi
verja hafa verið mjög skraut'
ntnuim húsumim er annað opið svæði
inn í byggingunni (peristyium), og,
svo
hafa húsin haft
IIIII IIJVJO «* ■ -----1-- c
Róm, en þó er eitt litið safn þarna í
tið ber í skauti sér fyrir ;
framtíðina. Hún leggur sínum keni-j
óttu dýrkendum byrðina á herðar án i
þess að lita nokktið á afleiðingarnar,
stehir tíma þeirra. eigmim og ánægju,
e geftir þeim ckkert í staðinn, ekk-
ert utan fyrirlitning allra beztu
manna, og meðvitundina itm að hafa
fleygt fra sér gæfu og efnalegu gengi
op (illtun hintim dýru og glæsilegtt
vontim, sem einti sinni Ijámtiðu í sál
skiluingi, hvernig henni er tekið;
mælikvarði þess, hvort takmörk þess
séu há og-ákveðin eða lág, óákveðin
og litilsverð. —
I izkan er móðir og fóstra hégóma-
girninnar. Hún hefir nært það af-
kvæmi sitt af svo miklti örlæti, að
þ..ð hefir dafnað" og eflst fram úr
hofi, og getur boöið hverjum góðtim
eiginleika birginn, hvenær seni lystir.
Þó að takmark þess sé sjaldnast ti!
fostursonur
gamla bænum með niörgu.n fogrttm j Antonil]s píus
og merkum mitnum — skrautgripir,
lampar, stólar og önnttr áhöld, veggja
myndir og líkneski, alt grafið upp úr
öskttnni. Nokkrir mannabúkar liggja
- -* -------------------- -----’ -........... ■“* “u En mt eru nýmæli á ferð. Ung ís- , . ,. . . ” í , ' , ----->
lð. stækkaði og full- vissum við ekki. — Brátt sáum við I lenzk kona, frú I.aura Goodnrm Sal >0 C' Þenn tekið með virktuni 0g »nar,aust, ottalaust og tilhliðrunar-
.... . ......... i ‘ ‘ inmm'Xi A X ~...’_______ __ . r. • f 1i«rt
þeirra og biðtt aðeins eftir þvi, að arnars e» þess, sem ilt er, krefst það
verð'a uppfyltar. Hvílík laun ! Og I Þess’ að því sé náð, feimulaust, blygð
» — . .......- ..anic ouooinan ísal- „
komnaði hygginguna, og ákvað. að samt, ;fð hún var á norðurleið. þekt- verson, er að gefa út Ijóðasafn eftir °gnuo1' s-vna SIK °S eftirherm-
----, •■’> ...........— - .......—• K”'" : • -■-* <■*> geia ut ijooasatn eftir
þar skyhli vera legstaður allrar keis-. nm stöðvarnar, sem við fórum fram i sig. Canadiskt félag gefur út bók- Slnar e'
araættarinnar. Septimus Severus h’á, enginn brautarþjónn virtist verajina, því kvæðin erti á enskti. Félag-1 tlzkunnai' f>
' i 2U1 vaI siSasti keisarinn. sem.með og enginn sptirði um farseðh.] ið gefur kvæðin út á eigin kostnað,'
llárn^ var orrcfínn k.— Tftír níma L-liiL-tnntíma tprX vcmnt pr' m.K -l.:i— ..'.1 v. „ , ...
7 , , ... . . t ' .X.iAcu.l L - - RC,s'trnln- sem, og enginn sptiroi um 'arseon. i„ getur kvæðin út á eigin kostnað
þar á liorðitm; liWin hnlH auðsjaati*. , „ a . 1 ” ’
; ! parna var grafmn. heinna var bvgg- Eftir runia klukkutima terð vorum ,er með þeim skilmálum að frú Sil
leffa ekki verið logð til, þvt ao stell-, . , . , j ’
, ,, ' ir>g þessi, sem altaf var verið að.við staddir í smáborg einni; var rkk- verson gefi þeini fvrsta rétt til ið
ingarnar eru oeðlilegar og ofagrar , , > „ , , . , . P * ' 111 ao
, ............ . • | nre>ta, notuð sem vigþ síðar scm ur nu sagt að fara ut ur vagntnttnt, gefa ut næstu fimm bækur hennar
ov er sem skelfingin sjaist a svipn- x iar-
Pataonstaon,> eftlr það sem her- því hann tærí ekki lengra í brað. | Canadiskur mentamaður, Austin
tir sínar eru dýrmætustu einkunnir
18 er meira vett í attg-
henni þjóna, að sýuasl
Skattar tizkunnar eru ósanngjarn-
um. Skrokkarnir eru harðir sem
p.wcmicm.jui, ug citir pao sem ner- þvt hann tæri ekki lengra 1 nrao. v.anaoisKur ntentamaður, Austin
mannaskýli og fangelsi. Fangaklef- Þessu boði varð auðvita'ð að hlýða; j RothwelJ, hefir ritað grein uni frú
arnir hafa Ví*r t X 'jorri lom’r ..HC ..Z.. /d.Lne • i S^lvorcAn < í~* r..1! T» 1
steinn; hvort þetta eru steinrunmr, . . ............
... - , ~ 4 ... ~ •_* *arn,r naía verio ægile£ir, engin, h'oðtim viíS mi faraneri okkar i eitt
Italir fra Krists dogunt eða g>Psv.- ._ f , , . . , ,
K , ! nirta slæmt hefir loftro verio, þvi hornið a veitingasaímim a jarnhraut-
steypa af holunum, þar sem likin lagu hrftgur af mannabeinum hafa fund- . atstöðinni; stóð svo annar þar á
skal eg ekki um dæma. Aðaltorgið í ist un(ijr klefunum og eru þati til ( verði nteðan hinn fór rannsóknar-
borginni fortini er l’erhv rnt sýuis. ]ítur ut fvrir, að ekki hafi þótt t’erðir uni nágrennið, til að leita tipp-
svæði allstórt: i kriiurum bað hafa Inl.n 1___! — ,V t. * i *f I > , i •« . , • •— -4 . a . a . t.
..cw. ui iviu, <m ckki naii pou Teroir um nagrennio, m ao len-a upp- viijiniicuiuar peir
svæði allstórt, i kringunt það hata faka þvi að hreinsa til, þótt einhver lvsinga. Enginn vissi neitt tim það, frunni verðlaunin
.. ! \' /vrvtnlc/ie'i t* Lt • ty „ *IT nr 1 e K/vt 1/111/ - • ... i
Salverson i Canadian Bookman.
Minnist hann þar á stutta sögu. sem
frúin ritaði og fékk verðlaun fvrir.
Segir hann nieðal annars, “að áliti
dómnefndar þeirrar, sem dæmdi
Jatist.
Lítiim svo á tizkufrúna sem fyrir-
að er meira vert í aug-J mynd! Hve lítil og auðvirðileg er
hun ekki! Það er nieira vert í henn-
ar augum, hvernig kraginn er snið-
inn, hvernig leggingin lítur út og
hvar borðinn er & fatinu, heldur ent
það, hvort dygðir manna séu hreinar„
hugsunin göfug og lif þeirra eftir-
breytnisvert. Hún ráðfærir sig oft-
ir, og hún innkallar þá melt HtiIIi
vægð eða miskunnsemi. Hún tælir
fvrst höfðingja lýðsins á sitt vald og
hirð þeirra, og gerir svo gys að hin
— I ........s, ”'•■
tim lágt settu, ef að þeir fara ekki að i ar við tízkuna tim það, hvað rétt sé
þeirra dæmi og ganga nteð þeim of
an
að
______ . en við bibliuna; hún er tíðari gestur
í vókina, þó þeir fyrirfram viti, i hattabúðum en í kirkjum, og húnr
þeir hafi litla von um, að geta j talar oftar tim tízkuna en tim dygðir
I *“"■•■ fv 1 <■■> iiicuisc iii, poit einnver lysmga. nnginn visst neitt tim pao, j mumi veroiatinin
verið opinlierar þjggingar, hof, Rik j hrykki upp af. Einn af fangaklefun- hvenær ferð mvndi falla til Bologna; I síakri glöggskygni
hús, bæjarráðshöll etc, Kmkenmlert-------- >
lýsi
sagan sér-
á sálarlífi ntann-
.inkennilegt ^ Iim er kendnr vj?5 gullsmiðinn og það var næsti áfangastaður. Scigðu j ar.ua og allmikilli snild í meðferð á
Lnst manni að vera þarna innan mvndhöggvarann fræga, Benvemito járnbrautaeftirlitsmennirnir, að allar ' cfni sögunnár”. Oss er því óhætt að
scmu veggja og g.mga a s niu stein j C ellíni frá Firenze (lifði 1500— ferðaáætlanir trufluðust vegna óeirða : syngja amen hallelúja. En viðkunn-
fltsum og Agustus keisar, þegar hann LS72) Er Mgt a8 hann hafi eitt í borgunum. Einhver gaf þó von unL an,egra hefði verið að þekkja og
var a* ,etta ser ttpp og he.msækja sim| verið Iokagur þar„a inni. en að lestarskrífli kæmi frá Písa og færi
vini og vandamenn þarna . þeuan komist j burtu 4 flótta og þótti M eitthva« norSur eftir seinna um dag.
slóru og blómlegu borg þar sem ut- rösklega gert. T Firenze er stór. inn. Samferöamanni mínum leizt
syn var fegtirr, og veðratta hlyrr, en mynd _ Iikneski _ af honum> > ^ w, > og vi,di snúa
Rcim. | stendur á Ponte V ecchio. i vlð til Firenze, en það vildi eg ekki.
Öskuflóðið eyðilagði Pompeji seint Síðan um síðustu aldamót hefir Fin flaska af góðu vini sætti okkur
í ágúst 79 e. K. Öskulagið var 4-5 Engilskastali verið Iagaður til og'við tilveruna og aö nokkrum stundum
metrar á þykt, svo aðeins það efsta geymdur sem forngripur, og eru þar, liðnum kom lest, sem tiltækilegt virt-
af húsunum stóð upp úr, og 2000 margvísleg söfn til sýnis. Nafn sitt ist, að leggja af stað með; fórum víð
manns fórust, en tala íbúanna var ná-(er sagt a« kastalinn hafi fengið af orðalaust inn í einn klefann og sátum
lægt því sem nú er í Reykjavík, svo því, að þegar drepsótt ein mikil geys- þar í næði án þess að nokkur ónáðaði
margir hafa sloppið. Ekki var graf-faði í Rómaborg, árið 590 e. K„ gekk okkur með því að spyrja eftir far-
if neitt að ráði fyr en tvær seimistu mannfjöldinn í skrúðgöngu um borg-'seðli eða þvitimlík,,; fórum við nú
komist þaðan aftur upp úr lifandi. | inanna, og fylgir henni nákvæmar.
Af þessu sást greinilegt dæmi á Hún getur litið á eymd og niðurlæg-
stjórnartíð Ríkarðar 3.. sem var, eins j itigu án þes sað roðna. eða finna tií
°ís kunnugt er, krypplingur. Til þess j i hjarta sínu, en ef
hún
ser
að líkjast honunt. tók öll hirðin upp á
því að hnýta hagga á herðar sér. Og j inu.
þar sem hægt var að veita sér þetta í hún
fjöður
fara úr lagi, ætlar hún að sleppa vit-
Hvílík fyrirmyncl! Hvernig er
fyrir ungdóminn? Það væri
kannast við hæfileika þessa „nga og Áskön f ‘hf ivs x i ,, mtgaominn? Paðvær,
efniletra rithöfundar á«„r ™ ,«r,V f-vrlrhafnar,ltl«> var« Þess ekk, ekki allur munur á. að ala börn „pj>
langt að biða, að herðakistlunum j rmkringd löstum og að ala þau upp
efnilega rithöfundar áður en aðrir
gerðu það, sérstaklegá þegar hitt er fiolga«i og þessu ka]li tízkunnar væri
tekið t,I greina, að Canadamenn eru alment fylgt. Kn afleið;„gin af þvi
cngir Rerlegir bókmentamenn. Þó variS aufivitaf, sú, að ÖII þjóðin -
getum v,ð orðið henni enn að liði. fr4 kó„ginum til hins lægsta i þjóð-
með þv, að kaupa þessa fyrstu bók ft-laginu _ varg krypplingttr
• , I ” J r r < ‘p111 •
hnkin ulT’Tt'' ess betur sem Þegar tizkan girmst eitthvað eitt ur skynsemina og æsir tilfinningarn-
hokm kelst >, betr, kjorum kemstjöðru fremur, verður að veita henni Lf. Viti og mannkostum er fórnað
uT..:lV'ð..laf5’ þegar Um næ,tU| hvar sem ÞaS er a hnettimim °?! á þint, altari. Alt hneygir sig fyrir
hvað sem það kostar. Ef henni þyk-'
við hlið tízkunnar. Lestirnir myndu
líta illa út í augum þeirra í byrjun,
en tízkan klæðir þá í skrúða, sem ó-
mögulegt er að þekkja þá í. Misk-
unnarlattsa tizka! Hvernig þú glep-
ur skynsemina og æsir tilfinningarn-
bók verður samið.
Látum oss lyfta undir vængi þeirra i,- fara betur á því, að klæðast þunn-
þínu brosi. Æskulýðurinn eltir þina
dulbúnu léttúð. Og þó þú tælir hann
v * ...... r -y •*——* - uuiuunu po xæur nann
landa vorra, sem eru að reyna flugið. um klæðum á veturna og þykkum áj \ bópum saman út á þína hált, braut,