Heimskringla - 25.10.1922, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 25. OKTÓBER, 1922
HEIMSKRINGLA.
7. BLAÐSÍÐA.
The Dominion
Bank
ROKNI N»THE BAIUl ilE •«
SHBHBROOKB BT.
HðfutSBtóll, uppb..9 6,000 000
▼EraiJótSur .......9 7,700,000
Allar eignir, ytir.9120,000,000
SératBkt atbycU Teitt TÍSekSt
«an kaupmBDDA o« imOiiiniN
•Cb.
Sparisjó'Ssdeilðln.
Vertir af innstæðufé greiddir
iafn háir og annarsataCai riO
rengrt.
raONB A BME
P. B. TUCKER, RáðsmaBur
: sloppiíS meö að gera öörum ilt án þess
j að líða fyrir það siðar. Svo þar af
j leiðandi er hver ábyrgðarfullur fyr-
ir sinum eigin gerðum.
Við getum ekki efast um, að i næsta
I heimi verði alt, sem gerir tilveruna
dásamlega, en samt mun maðurinn
þurfa að afplána syndir sinar áður
en hann kemst á sitt áframhaidandi
þroskastig. En þegar hann hefir
leiðrétt a!t, sem hann gerði rangt i
þessu lifi, 0g lært að þekkja sam-
ræmi hreinna hugsana. Hvað þá?
Oendanleg framför og þroskun and-
ans
BARNAQULL
Mcmstuf
Niðurl.
þig á alla vegu. Við ætlum að hjálpa ' Hann sat fastur í söðli á Blesa sínurn,' við og þakkaðu þeim fyrir. Sjáðu
til að verja þig, og ef þú verður ^ hélt sér í faxið og horfði upp til til, þeir eru þegar að verða að engu.
Góðan daginn, góðan daginn,' hræddur, skulum við segja þér fall-' þeirra, svo sæll og glaður í huga: um — Nú hafa þeir lokið starfi sinu. En
við kofnum ti! að andlitið lék hjart og ánægjulebt bros. gleðstu nú, því fyrir innan hliðin er
“Manstu ! Manstu?” ! þin beðið með óþreyju.
Fuglahópurinn kom nær og nær og *
komdu nú sæll, Tonni — ge — ge________ egar sögur, þvi
gekk —! Viö erum gæsirnar hans'votta Þér þakklæti
ipabba þíns — ge — ge — gekk -Jgamalt og gott.”
altaf hærra og hærra, máske í • x ,, , , •
_x___ ,, , , , þekkirðtt okkttr ekki — við erum her,
okkar fyrir alt
gegnum aðrar plánetur og undrafeg- j „ , •
v , ... 6 alIur hopurmn — ge — ge — gekk
nrð, þar sem alt stefnir að fullkomn-1 ,, , . .. 5 J
— Manstu þegar þu varst að reka
tm ; þar serp er engin einskorðun, i
enginn endir, bara eiiíft sólskin i hinu
mikla himnaríki og mikilleik okkar
guðs og föötir.
Eg er reyndar vanur að yfirheyra
Hvað andarannsókn
kennir
(Framhald írá 3. síðu)
og reiðubúnir að hjálpa, þegar mest
á liggur?
T'að er mörgum huggun í borða-
lyftingum, en ekki trú,* neitia af
reynslttnni. Bara gleði að vita af
þeim hjá okkttr, þegar oss gefst sá
skilningttr, að þeir geti lesið httgsan- , .
. ... • , -v . , [skyrmgum, og þess vegna lagt rang-
ir og gert vart við stg, þegar við osk- , s s
..... . , • ... i •, í.an skilntng i andarannsóknir, eöa þá
uni eftir þvt og gefum hin rettu sktl- , ........... ’ y
yrðin fyrir þvi, þá tekst þeint oft að
koma til okkar orðsending og h'tgg-
un í einstæðingsskap okkar.
Allir vita, að ekkert endar á byrj-
uninni.
ÍJftir borðalyftingar ' og önntu
frumatriði, sem í ljós konia, glæðist
Athugascmd:—
Eg bvst við, að margir hafi lesi'ð
eitthvað þessu likt í íslenzkum ritum,
og máske þessi sama grein hafi verið !
þýdd áðttr, þó eg niuni ekki eftir þvi I
i svipinn. Samt datt ntér í httg að
þýða hana, et' hún kynni að verða les-
in af einhverjum þeim, sem ekki hat'a
haft tækifæri á að kynnast slikum
það.
Oddný S. Hclgason.
hafa hlaupið eftir ruslinu, sem vana-
lega er latið korna fram á sjónarsvið-
ið i stimtim af okkar islenzktt blöð-
uni, þessu máli viðvikjandi.
T'.g býst við, að það komi af því,
að þeir, sent því ráða, séu ekki enn
farnir að skilja ábyrgðina, sem fylg-
, ., , - , , ir þvi að dæm.a bæði eitt og annað,
andans sjon og heyrn og jafnvel oft ( , , & ’
• T * , , ,, sem er a dagskránni og þeir skilia
tilfinning. Þetr, sem hafa nænta $:>!- . 6 ” 1
, •, . ,. , ,.x ekki sjalfir, eða geta ekki felt sig við
arhæfiletka, geta oft fundið snertingu s
þeirra vina, sem standa við hlið
þeirra, þó þeir ekki sjái þá, og þeir, j
sem svo eru næmir, eru sja’dan svo Atlts. ritstj.:— Heimskringla skoð-
huglatuit, að þeir hnígi niður af^ar sig sent stendur hvorki nieð né
hræðslu við snertingit ósýnilegra móti spiritisma, sem oftast er ran<r-
r **
vina, því þeir skilja jafnframt, að, nefndur “andatrú” á islenzku. En
það ertt engir drattgar, sem um- þeim, sem kært er ttm það efni að
kringja þá, heldur heilagar guðsanda hugsa, og birta vilja skoðanir sinar á
verttr og verndarandar þeirra, svo rnálinu, hver sem sú skoðttn er, virð-
framarlega, sem okkar eigin lmgsan-
ir eru hreinar og háleitar.
Svo reyna þeir að tala við okktir
n,eð aðstoð niiðla. Og hvað segja
þeir þá?
Ekki einungis huggunarorð til
þeirra syrgjandi, heldttr koma þeir
líka til að kenna okkur og hjálpa, til
að lifa og breyta réttilega. Þeir
ttr. Manstu eftir helliskúrunum
| og kuldastormunum á vorin og haust-
| in, þá léztu okkttr inn og okkur lejð
j vel, af þvi að það varst þú, sem áttir
| að gæta okkar. — Nú eruni við all-
ar komnar hingað, enga einustu
I varitar — ge — ge — gekk. — Já, við
görgttm allar í eintt og teygjum haus-
ana ttpp og suðttm svo ekki heyrist
mannsins mál, en þú skilur okkttr eins
fyt'ir því. — Og nú ætlum við að
fylgja þér alveg að hliðinu. Við
skulttm vera_ alt i krjngum þig og með
þér, þótt við séúm óttalega heintsk-
ar — ge — ge — gekk.”
“Mér þykir fjarska, skelfing vænt
ttm að hafa ykkttr með mér,” sagði rósarunnunum
Tonni litli, og leit alt i kringum sig,
tii að vera viss um, að þær væru þar
allar; “eg var orðinn hálfhræddur, og
.nú eiguni við að fara i gegnutn skýin.
Pln gáið þjð nú að, hvar þið stígið
niðttr, hvað er þetta, sem er á göt-
unni, eitthvað svart — litið —”.
“Já” — sagði einhver lágt og
röddin koni neðan úr rykinu á göt-
ttnni, “við erum bara ormarnir itr
garðinum hans pabba þins. Við hugs-
uðum, að við gætuni glatt þig, með
Tonm leit ofan á allan þenna smá- umkringdi hann svo alveg, svo að þá dálitið, sem vilja fá hér inngöngu,
vaxna hóp — gatan var alveg þakin hann tók ekkert eftir, a'ð hann var að áðttr en eg hleypi þeim inn.
— og hann fann heit tárin koma fram j fara inn í þykkustu þokumekkjna.
“Manstu I -Manstu ?”
I’egar fuglarnir
i augu sér. Hann langaði líka til, að
segja eitthvað við þá, en þá fór alt
í einu að dimrna í loftinu og hann leit' orniarnir við :
snögglega upp. Fiðrildi þaut fram
hjá andlitinu á honttm og stór hópur
kom á eftir þvi.
“Þekkir þú litinn dreng, sem einu
sinni var gefið net til að veiða fiðr-
ildi i, og sem reif það undir eins í
En þeir, sem koma gegnum skýin
með annað eins förurteyti eins og þi'i,
þögnuðu, tóku eru sjálfsagðir að komast inn. — Nú
I skal eg ttndireins opna fvrir þér.”
“Manstu. — Manstu?” | Tonni leit aftur fyrir sig. Bak við
Dauðaþagnarinnar í geimnttm gætti hann !á vegurjnn, beinn og bjartur —
nú alls ekki né heldur draugslega fangt fyrir neðan byltust skvin og
þytarins í trjátoppunum. i þokumekkirnir. Dýrin liðu smátt og
“Manstu ! — Manstu ?” j smátt út í geyminn og urðu að engu.
Þegar allra dimmast var orðið, Hann veifaði til þeirra hettdinni, en
| leit aftur við.Jjegar hann heyrði lykla
; hringla t skránni. Hann leit inn og
sundur og henti þvt á bak við tað- tóku lævirkjarnir að syngja:
hlaðann ? Þann dreng þekkjuni við, j “MaMnstu ! — Manstu?”
og okkur langar til að mttna honum, I Og hann gleymdi alveg myrkrinu. j gleðin ljómaði á andliti hans — svo
að hann fékst ekki til að taka þátt i, | Alt i einu sá hann bjart og fagurt breiddi hann út faðminn og hljóp inn
að veiða okkur, hann vildi ekki brjóta Ijós: þokan dreifðist og hann sá tvö fyrir.
litlu vængina okkar. Eitli, góði
l'onni, við erum fiðrildin heinta i
ist henni ekki réttlátt að synja rúms,
ef þess er gætt, að þær umræður
verði ekik úr hófi langar.
-------xx--------
Ferðaminnmgar.
Fratnh.
Hélt eg þvínæst að HringverL Þar
koma með áhrifameirl, undraverðar! , hýr ekkjan Johanna Guðnadöttir
og heilnæmari kenningar og lærdóms- ^ Gíslasonar frá Skörðum. Móðir henn
greinar heldur en nókkrir prestar eða ar V3r Sigriður Jóhannesdóttir. Jó-
hlið, sem honum virtust tiá til hitnins. I Svo er sagan ekki lengri. — Við
,Tonni kipti í Blesa sinn, því hann vittim öll, að það er yndislegt fyrir
var nærri dottinn af baki, þegar hann : innan hliðin, en þeirri dýrð og sælu
"Ja, og við komum lika,” heyrði! sa> afi hánn var kominn alla leið að. Setur enginn maður lýst né frá sagt í
hann ótal raddir kalla lengra burtu.' öyrivm guðsríkis. Fyrir utan hliðið ^ nokkurri bók.
“Við erum fuglarnir úr stofuglugg- j slóð gamall, góðlegur niaður; sá Endir.
unum heinta, og á eftir okkur kent- | kinkaði kolli til Tonna og benti hon- ---------------
ur heil herfylking af fuglum. Vertu um koma nær. Þessi rnaður var
nú ekki hræddur. Við ætlum að sankti Pétur, sá sem gætir himnaríkis-
fvlkja okkur um þig. Nú áttu að >s dyranna, og nú hringlaði 4 lykla-
Spakma-li dagsinna.
Sunnudagur.
ferðast í gegnum dimmu skýin. Þú kippunum hans með hitndrað lyklum. Fg hefi maktar margbreytt starf,
varst einu sinni vinur okkar, Tonni Tonni brosti ti! hans, því nú var af
litli; nú skuhtm við lika sýna, að við honum ölí hræðsla.
erum ekki síður vinir þinir.”
“Jæja, þarna ert þú þá kominn,”
Tonni litli leit upp; himininn var saRÖi gamli maðurinn styllilega,
J)vi að koma og fylgja þér dálítinn jhulinn vængjum, seni hægt og hægt kontinn tneð alt þitt föruneyti. Nú
spöl; við erutn auðvitað ósköp litlir
og lítum ekki stórt á okkur, en við
getum Samt fvlt hópinn, og okkur
langar til að minna þig á ýmislegt, ef
þú skyldir verða hræddur. Hér ertt
sniglarnir úr runnunum heima og
maurarnir undan brúnni, ánamaðk-
arnir úr moldarflögunum og niargir,
margir aðrir. Manstu hvað varlega
þú steigst niður til að gera okkur
stnælingjunum ekki ilt. ' Þú hafðir
vndi af okkur og lofaðir okkur að
lifa í friði þann stutta tíina, seni við
máttum njóta lífsins. I’ess vegna
itðu ofan til hans.
Þar komit spóarnir heiman úr mó-
unum, óðinshanarnir úr mýrunum,
grátitlingarnir, sent áttu hreiðrin sín
undir þakskegginu, dúfurnar og smá-
fuglarnir úr kjarrinu og lævirkjar ut-
an af ökrum og engi.
skal eg hjálpa þér af baki og líta dá-
lítið vfir liðið. Þú veizt auðvitað, að
eg er sankti I’étur, því þú hefir sjálf-
sagt tekið eftir lvklunum núnum. —
Þarna er Blesi, þarna Lubbi og
þarna allar gæsirnar. Nei, sjáið all-
an þenna mikla fuglafjölda! Og
“Sæll, TonnNitli, sæll, komdu sæll! Þarna homa brekkusniglarnir, matir-
— Við erttm komnir til að fylgja þér. arm'r °g l>tlu ormarnir. Það vantar
Sæll — sæll ! Við förum alveg að vist ekkert af þeim. Þú varst líka
hliðinu. Þekkirðu okkur?” eins '°g heisari, sem er á ferð með
“Manstu, hve oft þú dreifðir brauð allar sinar hersveitir.
molum út handa okkttr? — Manstu, j Veiztu, Tonni litli, þegar börnin
hvað oft þú fanst hreiðr'in okkar, en j eru góð við skepnurnar, þá senda þær
förttm með ' skemdir þatt aldrei, og að þú barst skuggann sinn að himnabrautinni til
komum við nú allir og iui um | _
Þér er óhætt að.handa okkur korn. þegar fór að líöa þess að biða þar og fylgja svo börn-
Manstu? — Manstu? unttm að himnahliðunum.
þér að hliðinu.
r'ða hart, það gerir okkttr ekkertjað jólunum?
kennimenn hafa verið færir um að hanna var gift Geir Jónssyni frá núna. Við erum lítilfjörlegir og| Sitðan var svo
mikil, að Tonni! Það eru tómir skuggar, sem þú
flytja okkur, því þeir hafa gengið i Hringveri. Hann hafði ttni skeið
gegnum þá reynsltt, sem dauðinn J verið i Amefiku, en fluttist heim aft-
kennir, og sem enginn i þessa heirns
likanta getur öðlast.
Þeir hafa ekki aðeins trú á artnað
ttr og fór að lnta á jörð þessari, og
dr þar fyrir nokkrttm árum. í Hring-
veri var eg tvær nætur, aðra á leið-
núna. Við erum litilfjörlegtr og| Mtöan var svo miKii, ao io...... . ........... .....
smávaxnir, en samt umkringjúm við(hafði ekkert ráðrúm til að svara.. hefir með þér, drengur minn, líttu
líf, heldttr hafa þeir niætt eilífðinni ^ mnl frarn á nesið, en hina á leiðinni
og sjá þess vegna, ltvað framundan I'1 baka, og þaði eg það, enda átti eg
bíður.
Þeir eru byrjað'ir að skilja fað-
erni gttðs, og þá miklu alveru, sem
stjórnar okkar smátt lífstilvertt, jafn-
framt öllu sýnilegu og ósýnilegu.
Þann mikla dásemderkraft, sem er
þó ekki of mikfflátur til að bera með-
líðan með okkar barnalegti sorgtun
og þrautum, lieldur sendir sínar ketm-
andi andaverur til að httgga
hjálpa.
Og hans mikíi föðttrandi gleðst
yflr okkar gleði, rétt éins og hver
eftir að skoða kolanámttr þær, sent
þar ertt inn í sjávarbakkann, og var
i þrem lögum, og er móhella og niöl
á milli. Þvkkasta lagið er uni þrír
þttmlungar, en hin um tvo, svo afar-
seinlegt er að ná þeim.
Um morgttninn hélt eg af stað frá
einn héimamanna á Hringveri með i Hringveri og gisti næstu nótt á Hvísl-
mér, mér til leiðbeiningar. Tals
svert
hefir verið ttnnið í námum þessttm,
sem tilheyrðu báðttm bæjttnttm,
Hringveri og Ytritungn. F.n hætt
nrbakka. Þar býr ekkjan Björg Stg-
urpálsdóttir frá Skógum í Reykja-
hverfi. Maður hennar hét Árni Sör-
ensson, dáitm fyrir mörgttm árum, og
hefir verið við það fyrir nokkru, að j býr hún nu n,efi bönnmi sirium. Þekti
eg hana og fólk hennar frá fyrri tíð.
vinna namurnar, og mun liklega ekki
og hafa lxirgað sig. Séldi ekkjan á
Hringveri siim hluta námanna fyrir
10,000 krónur, en Ytritungu-hlutinn
var seldttr fvrrr 6000 kr. Eandstjórn-
in nitui eiga þessar námur nú, en not-
ar þær litið eða ekki, að öðru leyti
elskandi jarðneskur faðlr gléðst með
barni svnu.
Flestir ættu að trúa á Jesúrn Krist <n því, að kvfa mörmnm, sem næstir
sem kennara og sannan ntann, stjórn- iertt, að fá þar ko1 til eldsvteytís fvrir
að af hinum heilaga guðs anda, send-11ó krómir tonníð. Ókevpis kólatékjú
an af föðttrnum til að gera tilraun til , hafa jarðaábúendur þeir, sent nám-
að leiða hið vfflttráfandi mannkyn urnar lágu tmdir. Eéleg ertt ko1 þessi
og gefa híta á móts við tað. Óhrein
eru þatt og seinlegt að ná þeím. Við-
irm í víngarð hins heilaga föður.
Allir menn eru bræður og ættu að
elska hver annan. FTve unaðsfult yrði arkend virðast þau vera, því í surtar-
ekki þetta líf, ef allir menn væru ein brandi, sem er í bökkunum, hafa
Þá myndtt þessi staðið út tir feðmingsgildir viðarbút-
bræðralagsheild.
voðalegu stríð ekki vera lengur til,
arrnæða og böl fé'ltt í glyemskttnnar
haf. Kringumstæður hins kúgaða al-
múga myndu þá fljótt breytast til
betra horfs.
Já, andarannsóknamenn trúa einn-
ig á og skilja persónttlega ábyrgð,
ar, aðallega út úr árbökkum, sem
skiftir landi og námum milli þessara
tveggja áðttrnefndu bæja. Tveini
sinnum eru þessi kol léttari en útlend
kol. Um ntilu frá sjó hafa menn orð
ið varir við kol í bökkum árinnar.
Undttr fallegan foss myndar áin,- og
nefnilega, að eins og þú sáir, svo heitir sá foss Skúfárfoss. Fellur
munir þú líka upp skera, og að hver ! hann fram 100 metra háu, rennsléttu
etnasta rangbreytni verði að taka út
sín gjöld, annaðhvort hér T heimi, eða
í þeim næsta; mismttnandi eftir því,
hvort misgerðin er drýgð víssvitandi
eða óafvitandi.. Kngjnn maður getur
móbergi. Hann er um 8 metra breið-
ur, og jafn breiður efst sem neðst.
Mér fanst hann helzt líkjast silfurlit-
uðum peysufatasvuntum ungfrúnna á
Tjörnesi. Kol i þessum námum eru
| Hún á systur í Anteriku, Kristínu að
| nafni, sem býr í Wynyard, Sask. —
! A Hvislarhóli var eg tvo daga um
kyrt. Þar er hið mesta ntyndarheim-
ili. og leið ntér ágætlega þá tvo daga.
Síðan hélt eg til frændfólks niíns
að Héðinshöfða og hvildi ntig þar i 1
nokkra daga.
Þaðan fór eg á yztu bæi í Aðal-
da1, þvi ntig langaði til að sjá skáld-
ið Gttðmund Friðjónsson á Sandi.
Var það litlu fvrir jól, og var eg nótt
hjá honum í góðtt vfirlæti. Þótti
mér hjmn skemtilegur heint að sækja.
Eét eg siðan fætttr ferðttm flj-ta
heim ti1 systitr minnar, þvi þar varð
eg að vera önmtr jólin til að borða
með henni laufabrauðið og vinna við
útskurð á því. — Gleði var rnikil hjá
okkur um jólirt, því þar var nógur
og góðttr jólamatur að fornum sið,
ásamt kaffi og súkkulaði, og svo
blessttð ljósadýrðin. Sungið var þar
mikið af jólasálmum, því synir henn-
ar eru góðir söngmenn, og tókum við
gantla fólkið undir. — Jólin á garnla
Fróni halda sér allvel, ásamt ýmsum
tyllidögum, sent maður verður ekki
var við í Ameríku.
Fram yfir nýárið dvaldi eg hjá
systur minni. F.n þá fór eg aftur á
stúfana, og hélt frant um Revkjadal
og ttpp í Mývatnssveit. Hafði eg
einu sinni sem litill strákur verið
sendur þangað, en mttndi lítið eftir
sveitinni, sent er annálttð fyrir fegtirð
og landkosti. Kom fyrst að Hellu-
vaði. Þar býr Sigurgeir Jónsson,
Hinrikssonar. Tafði eg þar litla
stund, en hélt yfir að Arnarvatni.
Þar er tvibýli. Heitir annar bóndinn
Sigurður Jónsson, Hinrikssonar, en
hinn Jón Þorsteinsson prests að Yzta-
felli í Köldukinn. Hjá Jóni tafði eg
nokkuð. Er hann skemtilegur og ræð-
inn og lipurt skáld, sem hann á kvn
til að rekja. Baðstofa sú, er hann
býr í, er orðin sextiu ára, en þó all-
stæðileg. F.kki varð eg hjá honum
annars fólks var en dóttur hans, sem
hatin býr nteð. Bar hún ntér kaffi,
og er eg hafði drukkið það, kvaddi
eg og fór suður í Gautlönd og var þar
tvær nætur.
Framh.
--------xx---------
Loftskeytasamband
enskra þjóða.
____ /
Nýlega hefir verið sagt frá því, að
loftskeytastöð hafi byrjað starf-
rækslu sína í Frakklandi, er sé fjór-
um sinnum aflmeiri en nokkur stöð,
er verið hefir til í heimintim áður, bg
er henni ætlað að geta skifst skeytum
á við allar stöðvar sömu gerðar, hvar
sem er í heiminum.
Englendingar hafa mikinn hug á
að endurbæta þráðlaust samband
milli allra landa brezka ríkisins, og
virðist rnálið nú að komast í fram-
kvæmd. 1 ntörg ár hefir ntikið verið
þingað ttm þetta, en framkvæmdir á-
valt dregist. En á þessttm tínia hafa
framfarirnar í loftskeytasendingum
aukist svo mjög.^að áætlanirnar, seni
stjórnin hefir látið gera, hafa altaf
ónýzt og orðið úreltar áður en varði.
Fyrst var gert ráð fyrir, að hver
stöðin tæki við af annari og flytti
skeyti til Tndlands, Ástraliu, Suður-
Afríku o. s. frv. En nú er þetta ó-
þarfi. Það þykir einfaldast að reisa
eina aflntikla stöð í Englandi, er
sendi skeyti beina leið til Indlands,
Astraliu, Egyptalands, Kap, Canada
og annara staða: nie'ð því móti verð-
ttr afgreiðslan fljótust og reksturinn1
mikltt ódýrari. Og talið er víst, ef
dænta skal eftir þvi. hve miklar fram-
farir verða mátiaðarlega í loftskeyta-
sendingum, að um það bil og þessar
stöðvar eru komnar upp, verði hægt
að brevta þeim itteð litlum tilkostnaði,
þannig, aö þær geti sent myndir sín
á milli og að hægt verði að tala þráð-
lausf á milli þeirra.
Áðttr var gert ráð fyrir, að stöðv-
arnar værtt reistar með 2000 metra
millibili, en nú valda tniklar fjarlægð-
ir engum tálmunum, og stöðvarnar
verða hafðar færri og aflmeiri.
Sterkasta stöðin i þessu firðtalsneti
verðttr reist á F.nglandi og verður
hún með aflmestu stöðvum í heimi —
240 kilówatta. Fyrst í stað verða
svo reistar fjórar sambandsstoðvar
við þessa stöð. t Indlandi, Egypta-
landi, Suður-Afríku og Ástralíu. Er
gert ráð fyrir, að nteð þessum stöðv-
um verði
miljón orð á ári. Og þegar skifti-
stöðvum verður bætt við, getur orða-
man vel hverja stund sem þarf.
Mánudagur.
Eg er, herra, hér kominn.
hjá mér byrjar einigin.
Þriðjudagur.
Eg er gæddur guðs nteð kraft,
gef ein einu viljann taft.
Miðvikudagur.
Fríðttr sigttr megin minn,
máttar kærleiks afltaugin.
%
Fimtudagur.
Eig hefi hreinsað hug og mál,
hreyfi strengi í hverri sál.
Föstudagur.
Flytur trú og trygð og sátt,
treystir djarft á inriri rnátt.
Laugardagur.
Andar lífi úr æðri geim,
allan nærir mannkyns heirn.
Yndó þýddi.
fjöldinn hækkað ttpp í 20—30 miljón
á ári. Skiftistöðvarnar eru einkan-
ltga gerðar til þess, að gera það
kleyft, að halda sambandinu allan
sólarhringinn, þvt á mjÖg löngum
fjarlægðttm er enn erfitt að halda
sambandi í hvernig loftslagi sem er.
Ástralir vilja, fyrir hvern mun hafa
samband, er hægt sé að starfrækja
dag og nótt, en til þess að svo verði,
e. nauðsynlegt að koma upp milli-
stöðvum.
Búist er við,
verði ekki komið
eftir þrjú ár.
að þetta kerfi alt
í fult lag fyr en
i
(Lögrétta.)
BORGID
t
Heimskringlu
Komdu í veg fyrir of
mikinn svita.
í'íi'ií'*1' Mtmvlta 1>inn.
"illalykl.
Ij/T.IvIV A»U holhnndarMvltnun nem J><»
beflr.
RADUU BöT ^ft iillum 6|>ivKln.lnm nf
tiÁTTU J>ér ekkl leneur llSa llla nf
fftthltn, Hkpornum or- fftta-
bðlBU.
EUREKA N0 4. B
læknar öll þessi óþægindi undireins.
Lœknar einnig óviöjafnanlega sár ok
hrufur á börnum.
Kureka No. 4 er bflln tll af reyndnra
lieknum osr efnnfræSincum. ..Elna
dollar krukka na>|(lr hverjum. Tll
hægt að afgreiða um 10 ®ÖIU í lillu,n stærlr lyfjabOhum. F.kk-
S frt etn* Kott. Melra n« aeKja ekkert
llkt þvl
Ef lyfsali þinn verzlar ekki meti
ÞatS, þá sendu $1.00 til Winnipeg
Chemieal Lahoratory Co., Winnipeg