Heimskringla - 13.12.1922, Blaðsíða 2

2. BLADSIÐA.
HEIMSKRINGLA.
WINNIPEG 13. DESEMBER 1922
Islenzkir mánaðardagai
yíir árið 1923.
I>jó6kunnur fyrir skáldsögnr sínar um. Hún lifnaíSi á Islandi, þróaðist inn inn á hina réttu braut, þar sem sagt: PassiS þið börnin, aí láta þau
og rlýrasögur. ] þar, og þar hafa myndast hin fögra alt Ijómar af unaöi, elsku og kærleika,' ekki ná í voöann.
Gestw Pálssan. — 1852—1891. —\ tún. Nú mætti segja: Aðrar þjóSir því það er sól sólna, er það gerir, og [ £n þegar farið er að kenna barn-
hefir nú komist til valda fyrir nokkru
og er flökksforinginn, Signor Benito
Mussolini, orSinn forsætisráðherra.
Þetta er áttundi árgangur þessara
vinsæltt mánaðardaga, er gefnir eru
út af séra Rögnv. Péturssyni hér í
bæ. Sem áSur, gengttr allur arður
af sölu þeirra í þarfir frjálslyndra
safnaðarmála i Winnipeg. MánaC-
ardagarnir eru litprentaðir og allur
frágangur hinn bezti. Mynd fylgir
hverju mánaðarspjaldi af merkum
manni þjóðarinnar, ásamt stuttu æfi-
ágripi. Kostar dagatalið alt, með
myndum, sem að undanfornu, 50c
eintakið. Nú er myndasafn þetta
orðið nokkuð stórt, og þeir sam hafa
haldið öllum árgöngunum saman,
hafa þegar safn af islenzkum mynd-
um. sem ekki er víða til. Bætast mun
þó við það áður en útgáfunni er
lokið. Rf einhverjir væru, er vant-
aði eitthvaö i safn þetta, af því sem
út er komið, þá mun þaB ennþá fá-
anlegt hjá útgeíanda, en Iítið mun þó
vera eftir af sumum árgöngunum.
Hér á eftir fer upptalning á mynd-
um þeim, sem eru á þessum árgangi,
pg útdráttur æfiágripunum.
Otskrifaðist úr Reykjavikurskóla' eru langt á undan Islendingum í því ertu þá að líkjast henni. Það er | j„u, ka er byriaS á lygi í mörgum Hann fér ungur aiS fást við stjórn
1875. Las við Kaupmannahafnar-' jarðrækt. Það er rétt. En þeir voru því betra að biðja foreldra, uppeldis- ; < ilfellu Barnið er látið læra að
háskóla heimspeki 1876—82. Með- ' með þeim fyrri að finna þetta og feður, að kenna þeim ungu þann veg, ]esa ; guSsorðabókum svokölluðum,
útgefandi "VerCanda", Khöfn 1882. ¦ veita eítirtekt, hver á hrif þaö hafði. þvi þá byrja þeir hið rétta í æsku og en kær eru þrungnar af verstu lygi í
Ritstjóri "Suðra", Rvik 1883—7. Það er hægt að hjálpa jtirtagróðiir fullkomna það í ellinni.
Skrifarí hjá landshöfðingja 1886— með nærandi áburði, plægingum, ] Svo er þá bezt, að segja heiminum
90. Ritstjóri Heimskringlti, Winni- velta við jarðvegintim, skifta um út- ag safna fjársjóði, er vari að eilifu.
peg 1890—91. I5i óg þannig fá góða uppskeru ár j gá fjársjóður er dygB, o ghana ;ettu
Þórhallur biskup Bjarnason. — eftir ari °S altaf endurbæta, altaf anir ag na)a

mörgum tilfellum. Þetta er ekki
samræmi, að vilja passa líkamann vel
en sálina illa. Fæða og klæða lík-
amann eiits og hægt er, en svifta sál-
ina allri hlýju og taka alla næringu
mál, og 25 ára gamall var hann orð-
inn ritstjóri blaðsins Avanti, sem er
höfuðmálgagn iaínaöarmanna. F.n
á styrjaldarárunum greindi hann á
viis flokksbræSur sina og varð aö lok
um að hætta ritstjórn blaðsins og
var skömmu síCar rekinn úr félagi
jafnaöarmanna. Mánuði síðar stofn-
aSi hann nýtt blaS og barðist þá á-
kaflega fyrir því, að Italir gengju í
[916. -- Utskrifaöm- úr Rvik-|auka uppskerumagniB. Þannig mé. I Veno .^ violmini bví pegar ! f,á henni. l'etta gera menn í flest
urskóla 1877. Uuk guöfræSisprófi breyta dýralifi me8 skynsömum ráS-l, efu Km bc/t fvrirka,laoir) þá um tilfellum, og það alt þetta ment-
við Kaupmannahafnarháskóla 1883. "m- hittist svo á stundum, að gesturinn i aða fplk, þessi mentaSi heimur. sem! Styrjöldina með bandamönnum, og
Prestur að Reykholti 1884, á Akur-j Kn hvað er með andann ? Er það , kemm. sem he]zt var heiSurs verð- ' er aS senda trúbö&a til annara. sér \ árið 1915 fór hann á vígvöllinn. Or
eyri 1885. Sama ár kennari við skynsamlegt að taka næringuna frá „,._ j,ess vegna er hyggikgaet, aS mikiS meiri. En þeir ættu aö hreinsa | l'vi bar lítið á honum þangað til
Prestaskólann. 18<>4 forstöðumaður honum og láta ekkert i stoBinn? Þa« vera ætíð við komu hans búinn. fyrst sitt eigið hugskot, sin sérein-1920. Þá urðu miklar verkamanna-
hans. Ritstj.'.ri "KirkjuWaðsins" gera efnishyggjumennirnir. 'Eru þeir þag (,r o].ojfi lan s\f,:in_ ao eg kenni, og þegar þeir eru bt'mir að róstur á Italiu og náðu þeir nokkrum
1891—97. Gaf Út "X.vtt krikjublao" réttir í sinum kermingum? Hvað er ^^. f . "^. ' I gera bað, þa mega þeir bakka fyrir
1906-16. Varð biskup Islands 1908. rétt. Er það rétt a« segja, að sam-1 ^. im(l].;m(]. . mig ^. ^ ^
að vera ekki eins og aðrir menn.
Hveniig stendur á ].vi, að heim-
urinn þekkir hið góða frá hintt
vonda? Ilvað veitir honum þá til-
skólanum 1883. Vígður til Sahds- ])vi afli. I'að er hugsunarlaus kraft ]K.ir .(.ttu ag seirja, En ]>að er ekki' s"Sn '¦ ^-y Þa^ e^1 'nst:l eölishvöt-
Séra /ónas Jónasson frá Hrafna- eining sé segull eða rafmagn, sem er
— 1856—1918. — Utskriíaður svo náskilt og vinur oft sama og sam-
orðið vanalegt, að menn eru á svip-
uðu stigi og eg var með að geta hald-
í'ir Rpvkiavíkurskóla 1880 Úr nre<>ta- an ? I'að er ekki skvnsemi notuð hiá .„ . . , x v
tu i\t\Kja\iMu sM>i,t íooo. li ])i tsi.i . >- . j íð i'a'ður au þt'ss art liugsa a^iir, hvafi
estakalls 1K84. Veitt Grundarþing ur. sem brúka má til að auka andans
1885 og var þar prestur til 1910. Kenn þroska. Nú er þao ekki spursmál
ari við gagnfræðaskólann á Akureyri lengur mef) þroskun jttrta og dýra og
1908—17.
vanalegt. aÖ hugsa ekkert. á meðan in- sem ^S" •''• hva* er -ott °8 er
r.t-ðan er toluð. Si'i líst er ein af þeim ska»legt. Hvai3 þýðir svo a« ala upp
sem nifim ættu aC aSgæta, hvernig er. barnif. meÍS hraustan líkama en sjúka
svolítið fiska. En hvað er með j,vi |H.,ri.ir menn hafa ráSttS eátuna [sál? Er það ekki til þoss að sýna ' er sagði honum alt af létta ttm ráða
Er verið afS deyða and-' ^ cr lu,n |)tt au^skilin En jnar<uu- lK'"n' sem a l,ao ''ta- a'^ l,a^ ''r nu?s" gerðir sínar, Mun nú mörgum
málbræðsluverksmiðjum í sínar hend
ur. Þá kom Mussolini til sögunnar
nn'(S flokk sinn og geriSi alt hvað
hann mátti til að hamla yfirgangi
verksiniðjuiuanna. Síðan hefir flokk-
Ur hans aukist óðum og oft látið ó-
friðlega.
I' m miðjan októbermánuð átti
enskur blaðatnaður tal af Mussolini,
A framsíðttnni er þessi vísa eftir
Jónas Hallgrímsson:
Sól rís sæl
úr svölum straumum
austurdjúps,
að eyfia dimmu ;
leiðinda langverk
á ljósgjafi:
Heimskan hniitt
úr húmi að slíta.
Þá koma mánaoartöílurnar, og
eru myndirnar á þeim þessar:
læknir — 1840—1910. — Dtskrifað-
ur úr Reykjavikurskóla 1860. Tók
embættispróf í læknisfræði við Kaup-
manahafnarháskóla 1866. Héraðs-
læknir i Reykjavik 1876. I.andlæknir
1895. Þingmaður Reykvíkinga 1886
,—91. iKonunig-kjorinn 1899—1903.
Próf. Biríkur Eggertsson Briem —
1846. — Otskrifaðiir úr Reykjavíkur-
skóla 1864, úr Frestaskólanum 1867.
Biskupsskrifari 1867—74. Vigður að
T'ingeyrttm 1874. Prófastur Hún-
vetninga 1877—80. Kennari við presta
skólann i Reykjavík 1880— !')!)<).
l'ingmaður Húnvetninga 1881—91.
Kcmungkjörinn 1901 og síðar. For-
seti sameinaos Alþingis 1891 og 1901
—7. Gæzlustjóri Landshankans 1885
—1910. Dannebrogsmaour 1007.
Bjöm ritstjóri lónsson. — 1846—
1912. — (Jtskrifaður úr Reykjavíkur
skóla 186°. Kandidat vifl Kaup-
mannahafnarháskóla 1872. Stoínafii
Waðið ísafold 1874. Var ritstjóri
hennar til 1909. Gaf Út "lounni"
íiieð fleirum. Varö ráöherra Islands
árið 1908.
Sveinbjöm Þórðarson Sveinbj'ðrns
son tónskáld. — 1847. — Utskrifaður
úr Keykjavíkurskóla 1866. L'r Presta
skólanum 1866, Kftir bann er ]>jóð-
Íagið "Ó. guð vors lanld
Valdcmar Ólafsson Briem vígslu-
biskup. — 1848. — Útskriíaour úr
Reykjavíkurskóla 186°. L'r Presta-
skólanum 1872. Vigftur afi Hrepps-
hólum 187.? . Prestur að Stóra-Nápi
1880. I'n'.fastur i Arnessýslu 1897.
Vigslubiskup i Skáttiöhsstipti 1909.
Jón prófastur Jónsson á Stafafelli.
KS49__10l<). l'tskrifaður úr Rvík-
urskóla 1860. l'r Prestaskólanum
1874. I'restur i Bjarnanesi 1875 á
Stafafelli 1891. Prófastur Austur-
Skaftfellinga 1876. All.ingismiður
Austur-Skaftfellinga 1885 og 1893
—99.
Prófessor Björn M. Olsen. J'h. D.
_ 1850—1919. — C'tskiifaður úr
Reykjavíkurskóla 186'). Frá K.iup-
mannahafnarháskóla i málfræði og
sögu 1877. Kt'unari viiS Reykjavík-
ursköla 1879, skólastjóri 18'Xf—
1904. Doktor i heimspeki við Kaup-
mannahafnarsk.'.la 1883. Prófessor
1004. Pyrsti forseti Háskóla tslands
1911. Konungkioriiui Alþingismað-
ur 1905.
Indriði Einarsson hagstofustjóri,—
1851. — L'tskrifaður úr Reykjavík-
urskóla 1872. Cr Kaupmannahafnar-
háskf.la í hagfræði 1877. Aostoðar-
maður landfógeta 1878. Kndnrskoð-
andi landsreikninganna 1879. b'ull-
tit'u' í stjórnarráði íslands 1904. Hag-
stofustjóri Islands o. fl.
Þorgils gjaUandi. — 1851—1915.
— Bóndi aS Litlu-Strönd við Mý-
vatn. Hét réttu nafni Jón Stefáns-
son. Hinn mesti gáfumaður. Var?S
Mánaðardagar þessir fást hjá út- ans þroska hjá honum, eiSa hvert st.(rir_ agur en naml réði: Gátan er unarvilla, að láta líkamann verða á þykja gaman aiS heyra frásögn hans.
gefanda. st'ra Ri'.gnv. Péturssyni, 650 stefmr? Það stefnir á ská niður í (oni vjt|(.vs;i Qg aðrir segja: Eg get
Maryland St.. Winnipeg, og hjá 511- það fen. sem enginn kemsl af eigin c,kki r.-loio han:u gn þeiri sein rarja>
tim himun gömu útsölumönnum og ramleik upp úr. Því ]>að er botnlaust fjnna (1ft rnikiíS vit í hertni o<>- finst
'iður hafa verið. F.innig má fá þá diki. I'angað stefnir. og nú uni tima nurj vera .luoski]ilu þess vet,na værj
I Ii'iniskringlu.
hörðu feröalagi ofan að ].ví hyggilegl t'yrir þann, er ekki skilur.
evmdadíki.
i« k;i
Misjafnir eru mann-
anna dómar.
Eftir //. /•'.
gátuna t-kki vitleysu, þvi
Það er margt, sem raekta má. ÞaC agrjr snúa því máske vifj og segja,
undan sálinni, aft láta krafta líkam- er hann hefir skyndilega náð stjórn
ans þroskast á tmdan sálarkröftunum? j landsins i sinar hendur,
Það er skynsamlegt, að gla;8a fyrst ; "j^ér er mjög hugleikið," sagði
hlýja hugsun. gefa svo riærandi hann, "að vinna að friði og endur-
fæðu. Reyna atS láta barnið afldrei reisn landsins. Ég veit að Italia
verða fyrir vonbrigðum og aldrei þarfnast þess, að friCur komist á og
láta það þurfa aö þekkja, hvaí lygi þjóSin taki að starfa, eo vér erum
"llver dagur, vika, ár og öld, A
sér að loktini síðsta kvöld".
Þannig <>rtí hið fræga íslenzka
sálmaskáld. Þannig segi eg. Tim-
arnir liða og l.era með sér þaS, seni
skeður. Alt liður áfram. Kinn lifn-
ar annar. deyr. Einn þróast, annar
fellir af. En getur mannsandinn felt
af eins og likaminn ?
Sértu maður sannur.
við sjálfau |.ig og mig,
|.á ertu ætið sannur
við alt. þvi sjálfan ].ig
þii mt'tiu t-kki nit'ira.
eii minsta I.arnið hér.
þú áfram leiöir hvert eyra,
svo elsku þatS íær á þer.
Sá. sem þetta gerir, hann fellir
ekki af, því hann þróast í hinu góða
áfram og ni>i> á vifi, þar til hann sam
einast miðstöð lifsins og vcrðui' sann
er margt. st-m dey5a má. I'ai^ er af5 gátan sé vit t-n þú sért vitlaus. er- ''aí^ vær' l"'rl a t'v'' an set,da eini flokkurinn, sem fær er til þess
margt, sem lifnar. ÞaíS er margt. er i,,.(ta Illa r.'.kstyiSja i mörgum tilfell-
má venja. séu réttar aíferSÍr hafiSar. lin]-
Það þarf a'ð laga jarðveginn. velta m ^ eg. |lun (.r ekkj fuHrágin
honuni viS, bera al.urð i moldina. JU „ata ^^ ao uU ¦„ ^ ao
Srtja svo i hann íinustit frækorn og hugsa Qg (.r ,ivj vamH að segjg ^ heim
kennara inn í mentaöa heiminn, svip- ao kl,lna fótum undir fjárhag rikis-
að eins og trúboSar fara inn a meS- ;ns gu stórn. sem m'i fer með völd,
al viltra þjóða. ÞaS er ckki til ncms er handónýl og þingmennirnir rntmu
aS vcra altaf aS reyna aS bæta ástand a|,irei styCja dugandj stjórn. sein
sins, en kcnna börnunum ais vera
gcngur að því fheð oddi og egg, a^
ur lífgjafi, þvi hann lífgar hinar >v"
ao þaS er þörf á breytingu. Þess vcgna
vil cg yfirfara uppeldiskensluná.
lofa þeim aB þróasl við hlýju sólar- vitlansan, er ,,ao ^.,.ri,. ,„• hinn> er
mnar. a hann hlustar, skilji ckki. hvaS hann
Nú er nóg af áburSi í andlegri var aö ta|a um [-,ag þykir máske ó-
incrkingu. 1'aiS þarf aðeins aS bcra frúlegt, aS eg átti nú cnn cinu sinni
bann á og láta hann næra hipn nýja a5 standa Erammi fyrir fjölda tólks
gróSur. I'anuig má hjálpa andans llle^ nnnar hugsanir settar fram í
lífi. I'annig má márgfalda bi.x> an.l- ,„•,>„,,,, talaSar fram af yini mínum,
lega. ct'la þaS og þróa. ÞaS hefir skrifaðar upp a f vinu minni. Þes"Sa
þótt skynsamlegt. aS nota skynsemina „atll i,i(> eg heiminn aS ráSa og vita.
vi<S vcrk en ckki fávizkuna. En hvaS hvort cr vitlaust, ráSandinn cða gát-
er gcrt vi8 mannsandann? Er það an_
notuð skynsemi viS uppeldi barna?
Er skynsemi notuS viis uppeldi dýra?
Er skynsemi notuS viS uppelði manns
ins í heild -iuni? Svari þcir.
kunna, ~~ '**- . <• k £ 4
Eg vil vcra cinn af ]>ciin. sem rcyna
að svara. I'að e"r bezt að hvcr svari
'fyrir sig. Og svo er þá að koma meS
irin og ski.ða. hvaiS hciinurinn vill.
Fari nu norSur og niður níSingar
allir.
BlífiviSur broshlý og friöur, blómg-
ast ])á allir,
Fari í farsætd aS lifa og framför þá
sýna, « .
vcita sæld vitsmuni sina,
verBa svo hugbjartir og sína.
ckki sönn. I'ctta er ósamræmi. ÞaS koma á nauBsynlegum umbótum. Vér
cr því betra að þekkja hinn rétta einir höfum skýra stefnuskrá, og ef
veginn, áSur en fariS er aS segja st.'.rnin stofnar ckki þegar til nýrra
ferSamanninum, hvert vcguiinn ligg- kosninga, þá munum vér taka til
ur. Þvi þaS cru vonbrigði í því, el yorra vaða. Vér ætlutn að láta
ókunnugur ferSamaSur kemur og gtjórnast af ást til landsins og verka-
l.ciðist tilsagnar um rétta leiS upp á manna. Vér munum stofna til al-
hátindinn, en þegar vcgfaraniliiin er mennra kosninga, jafnskjótt sem frið
kominn langt áleiSis, þá i'innur li'ann. ur er kominn á. En eg er sannfærð-
aS vegurirni. sem honum var vísað á. ur tim. að stórnin muni fara aS vor-
liggur ofan í feniS, hvaSan enginn um vilja og leysa upp þingið. I'á
kemst úpp ur ,'in hjálpar. Hvcrnig inuiium vcr vinna mikinn sigur í nýj-
cr þessi letSsögumaSur? Er hann um kosningum. Og þegar vér kom-
sin.'m plöntur og hcldur áfram
lífga, cn ckki deySa, og er þvi ais
samcinast nicira og meira lifsheild-
inni.
Tlvcrn sein langar til að læra hiiS
sanna, bann lærir það, ]>.'. h.cgt fari.
b'.n hver sem gerir sig ánægðan mcís
hiS óvandaða. hefir vcl|.óknnn á því
ótriilcga. hann verSur uin siiSir ófiæf-
tir til að aSgreina gott frá illti, sann-
vitur eSa fáfr68ur? Hérna er dalít-1 umst til valda, mttnum vér þegar
iM lampi, sem leiSsögumaSurinn ætti koma fram áhugamálum vorum."
aS hafa og sýna vcgfarandanum. ; BlaSamaBurinn spttrði, hvernig
bvcrnig hann lýsir. Ilann er til jiann ;etlaf,i ao koma sáttum á milli
svona : Kvcikurinn i tionuin hcitir hermanna sinna og rikisins, ef hann
skynscmi. Ijósnæringin heitir sönn kæmist til valda.
þekking og IjósiS heitir yiljaþrek. "gg mundi þegar," svaraði hann,
l'cg.u- við criuu á vcginum. þá gf anjr hafa þcnna lampa, þá lýsír koma þjóSinni i skilnirig um, að öll-
göngum viS stundum framhjá verS- hami leiSina upp á tindinn <>g sýnir ,,m ófrit$i þyrfti að vera lokið. Hver
endið m.cta hlutnum, af því viS hélduni. að
Veita >vo ti
og fá sanna næringu hjá henni. I'vi
l.ekkingarstraumar þroska andanii,
ekki siður en góour áburSur þroskar
jurtagróSur, og holl og góð gjöf
styrkir og glæSir hugsun barnsins.
1 (vcr scm reynir að svara þeirri
cg setti íram, v.cri
spurnmgu. er
alla villukróka, er á veginum munu mafiUr verSur aS vinna að velferð
vera, og bann tnun lýsa inn i grafar- rikisins. Þá verður engin |>örf á
myrkriS og láta þaS Ijóma sem skæra hermönnum mínuin. Þeir verða að
periu. Þvi þegar sannleiki er samfara hlýSa skipunum mínum og hætta
sannri mentun, þá cr það sannur hernaSi.' Þeir verða aö vinna eins
leiSarsteinn, sem treysta má. Vill nú 0g- a5rir, vegna vclferðar ríkisins."
um hann, en haiui sá liana ekki, þvi heimurinn hætta aiS senda trúboSa, ^im stcfnu sina sagði hann enn-
liauu sá hégómann <>g bauS honum )lætta a^ senda vftskerSingarmeSöl, fremur:
hann væri lengra i burtu og þrytti
mcira fyrir honum a8 hafa.. I'annig
>ft meS manninn. Hanp. held.tr
ais sælan sé annarsstaSar heldur cn
hann er. En liún er oft alt i kring-
Ivgi. og tcr smá dofnandi, byggmn, et hann gen
uni sínum, þvi þá væri engtn hætta a
því. að hræ-ni slaeSist í förina,
hefi heyrt margan svara, og orft séS
verkin svna hiS gagnstæða. En
lcika tra ly
fer að fella af áður cn hann cr full-
þroska. I'ánnig vinnur hugsunin,
oy Iiugsunin uinskapar inaiininii.
\ú cr þaS orísiu vísindagrein, sem
l.ti
sé
rSi baS meeS verk hjarta sitt fyrir dvahrstaS, l'.u sa hætta áS senda eiturlyf. hætta aS "Eg'ann verkamönnum, eins og eg
er hefir troSfult hús af einhverjum senda lygi, hætta aS twnda morS- ncfj ajtar gert iJa„ hefir veriS, og
gestum, 'á ekki g- meS að inga til annara l>.i''ð.a -'' KveSja þær e). mn heitasta ósk tnín, að bæta
. . v i f hvernie getur hræsni l"'ó.<o andann?
iiui er aS na viSurkenmngu, aS hægt »»c""s k
. , c ri •, • i x ..,1. I»aS er haft eítir Kristt: Hvett
¦ að æfa Itkamaun ttt i ]>að otak-
.aft riki, sero er
tinaS. t>ykt. mt.n eySas*
markaða. þvi eftír tíma fer þaS að '
jalfu sér sundur-
l'v't Jiai^ cr sundj--
>ar er viiS v.'.lilin. I'esít
ungin, sem
vcgna vcriSur biu sanna þroskun pláss
|ans ,u> v.-ra hrein, bafa Vídalín og vann
mannsand
En ]>að cr ckki ]>aiS cina. scm æfa
má. ÞaS 111;\ æfa andann, æfa sál-
ina út i þaS ótakmarkaða, og láta
þaS verna arígcngt. Svo þcgar kyn- enga blæju til að hvlja nici'S gallana,
kvisl beldur áfrara út i aldaraSir, þá hafa ekki gallana til. ÞaS er svaríS
verSur þroski anilans svo mikill. ao og incnn ættu aiS nota kraftana til
hann kciiist á ]>að stig, aft skyn/a hiS þess mciia cn þeir gcra. I'cgar l.u-
æSsta lífsins lög«iál, og lætur tak- ifi cr aS vcita lind náSarinnar yfir
mörkin renna frá einni stóS til armar- hin skrælnuSu l.lí.is. ].;'. er fffur ein-
ar, frá einum hnctti til annars, frá falt aS skilja. aS ]>au drekki i sig
cinii sólkerfi til annars. og rennur um nærirtguna frá lindinni. Þess vcgna
siSir inn i miSstöS lifsins. þyrfti aS hafa sannan straum, er
llvcmig baldio' þiS, að ]>ið getið veitti stöSuga næringu. Það cr l.ctra
þekt alla brautina, er andinn svífur aS átta sig, svo þalj »erSi ckki villan,
vt'ir i gcgiuun tímaraSir? GetiS þiS scin ræSur náttstaSnura. I'ví þaS er
búiS til glogga leiS i gcgnuin fjöll ömurlegt, aís sjá ])n»kað.in likama
fávizkunnar.
bjóSa inn á sama t'tma hópi al u.i-
kvæmum vísindamöhnura, Þannig er
uici^ mannshjartað. Sc þa* íult af
allskonar óþverra, þá ef ekki pláss
þar fyrir híS góSa. Þess vegna segi
eg: VeriS ætíð viSbúin, er heiðurs-
gesturinn kemur, aS ]>iis haftð ic'.g
fyrir bann . Eger liinn sami
i Skálholti fyrír o
!ii ánint: hcl'i veri'S vandlátur sem i*y
bæði ]>,i «>g iiú. I'.n mitt vaud1 li
leiðir af sér l>ais. ais eg get fundið
liiA rctta. því eg licl'i ckki hjarta miít
og hugann fullan af hégóma.
1'aS þykir stimum nokkuð undar
legt, aA mennirnir skuli liata gaman
af ýmsu, svo sem bóklestri, spilum,
sem systur eSa btæður. en hafa alt kj((r ,K.irraoír sjá ]>á njóta þeirra lífs-
bitt undir kápumti? ÞaS væri ma
ske betra aS vcra kápulaus og segja
til svona: LofaSu mér aS hjálpa
l'icr. Eg gct kcnt þér siunt, scm þú
kant ckki. Og kcnilti mcf i StaSinn
þaS. sem þú kant, cn eg bcfi ekki
þekt áiSur. I'cgar trúbooinn hugsar
talar aSeins sannleika, aSeins ]>ai^.
kur sanna þekking, þá er hæg-
ara aíS kenna,
\'\h höfum sögur yfir nokkuS lang
an tíma af manrikyninu. Hinar
cl/.tn sögur scgja okknr, aS þaS hafi
veriS víisa smáflokkar, er voru aS
ásækja hvor aSra. Þamtig er sagan
í "c"iuini tímaraSirnar, BtríS og aft-
u. cr baocinn v",(lin' f>annif
vtríð Einn fellur, annar tekur
taih. knattletkttm, og svo ýmsu oSru, '" ¦"
hct'ir þaS veriS. En
ai^ segja okkur, aS
hitt IKcrnig ítendur a þcssu. aS' heimurinn sé aS mentast? Er þaS
satt? I'.i' hann i framfor eBa aftur-
scni oliol cr talið.
sera langar ti! aS gcra þetta, annan hva0 er yL'v]
luni skuli ckki þvkja gainan að liinu
l'ctta kemttr til að sérein-
för? ViS skulum g;cta aS því.
Meira.
Signor Mussolini,
llinir svokölIuSu ''l'ascistar"
kjara, sem samboöin eru börnum
voldugrar þjóöar. Þeir eiga sarm-
girniskröfu til meiri Munninda, og
vcrðiu' cr vcrkamaðurinn launanna.
Kg trúi ckki á stt'ttabaráttu. Kg vil
samvinnu þeirra. Kascistastjórnin
niiiu vinna aS því, að skifta binuni
mikllt laudeignum aiiðinanna i-smá-
jarSir, svo aS hver bóndi geti eign-
ast jarSarskika.
1 utaiiríkisináluin miiiuun vcr halda
vináttu viiS allar þjóSir, sem eru verS
ar vináttu vorrar. I-'n vér verðum
grimmir óvinir þeirra, sem vilja sitja
yfir rétti annara þjóSa.
Vér munura öfluglega vinna að
fjárhagsviSreisn landsins, með því
aiN cyo'a minna cn vér öflum. Tekj-
Mtr og gjöld vcrða að standast á svo
fljótt sciu auSiS ci'. Vér megitm ekki
viiS þvi að flvtja inn þúsundir smá-
lesta af korni á hverju ári. Þit'iðin
verSur aiS eta minna brauS.
Vér eriun rciiSubfmir til þess aS
gcr;i bandalag við aora flokka, ucma
vitanlega ekki viS jafnaSarmenn. Kn
vér munittn sjálfir skipa ;eðstu ráS-
lin.lhríð hlevpidóm- og í honum visinn anda. t'ess vegna sama.
anna. og forardíki vanans? Hver sá er þaS nauSsynlegt, aS vera fljotur k«muni mannanna, og þau myndasl
sem þaS getur, er rtór i sínum lik- að átta sig. og taka svo hina hollu með ýrasu móti, svo sem vana, áhrif-
ama því hann er lífsins leifiarstjarna. nærjngu. Þegar búiS er aS íkilja. nn> heimsins. af stöUtt í lífmu, m,-
Hafa mcnn rcvnt ],a« nokkurn- hvaS sé holl næri.tg. þá cr hægara. m.u.ancli hollri na'iingu. anillegr, og
tíma ao hjálpa þroskanum. þroskun- aS afla sér hennar. A meíian ekki likamlegri. Þannig myndast sérera-
inni? Siimir hat'a gert þaS. skiljast hin cinfol.lu ilæmin. þá er kenni og þau mynda löngun einstak- ttalíu hafa mikiS látiö til sín taka um herraembættin. Vér, munum met5 á-
I landnámi íslands er þess getið, ekki von a8 bin viSfangsmeiri skilj- língamí, og einstaklingarnir mynda st.iórnmál undanfarin tvö ár. I'cir næg.iu starfa með Giolitti og Sal-
ai-S ],,•,,' hafi maður l.orio niykju á tún jst. |.ví vil eg biSja alla aiS byrja á heildina. ,iraga nafn sitt af latncska orSinu awlra. ef þeir æsktu þess.
it gróourinii meiri. Það var á þessu: ElskaSu náungann eins og X.'t þykir þaS ekki viSeigandi, aS -'fasces", en svo nefndu.st stafaknippt Sjálfur er eg ekki fýkinn í völtl.
íslandi. scm ]>eir fóru aS revna þetta. siálfan þig. Og sýndu þaiS i verkun- láta börnin vera mcð voiSa, svo scm þau, sem "vandsveinar" bárii fvrir Eg er ckki svo heiniskur, að eg sæk-
Kkki var sú þekking á háu stigi. og Um t'afnt og með OrSunum. Þegar bcitta hnifa. citurblöndu. púður eSa' æSstu valtlsmöimum á þjóSveldistím- ist eftir cmbætti. K.g veit, aS eg er
ekki var hfm aðflutt frá öiSrum lönd þú hefir þá dygð iðkað', þá ertu kom- eitthvert annaS sprengiefni. Þá er un«m í Rómaborg. — Klokknr þessi einn helzti stórnmálaforingi ttaia.