Heimskringla - 10.01.1923, Blaðsíða 1

VerÖlaun
gefin
fyrir
Coupons
og
Itoynl Crown Soap Ltd. #
654 Main St„ Wlnnipeg. UmPUðlT
SenditS eftir verSlista til
Verðlaun
gefin
fyrir
Coupons
og
umbúðir
SenditS eftir vertSlista ti)
Royal Crovrn Soap Ltd.
654 Maln St„ Winnlpeg
XXXVII. ÁRGANGUR.
WINNIPEG, MANITOBA, MIÐVIKUDAGINN 10. JANÚAR, 1923.
NÚMER 15
VETUR.
Kaldur vetur, frost og- fimbulsnævi,
freSið alt, er sumar græða nam.
Norðri andar að oss köldum blævi, ,
yfir skikkju bregður fannaham.
Skógar nötra frosts und tannatökum
titrar jörð og klofnar íss í faðm.
Éljagrimur segir ei frá sökum,
en sendir snæinn yfir grænan baðm.
Hann hefir löngum köldum loppum
klórað
hverjum þeim, sem lítil áttu skjól.
Og fram á vorin lengi latur slórað,
leitast við að stríða heitri sól.
Og þvi er von hann vilji reyndar sýna
valdasvip, þá loksins fékk hann stól;
og ráðun; sólar reyna í öllu að týna,
er ríkt hún hafði lengi um okkar ból
' ^
En heyrðu, vetur, þér er timinn tal
inn,
tak því vari, er sólin hingað snýr;
eins og fleiri færðu að hníga í val-
inn,
fimbulvarmi í sólarörmum bvr.
sig. Spursmálið er, livað siðmenn-
ingarþjóðirnar ætli nú að gera.
Ætla þær að sitja hjá og leyfa
tveimur allvel vopnuðum þjððum
út í stríð á móti vopnlítilli eða
varnarlausri þjóð? Þýzkaland verð-
ur Erakkland aldrei látið taka
herskildi Það er að minsta kosti
óhugsanlegt, að slíkt verði látið
viðgangast. Það verður tæplega
horft á það aðgerðalaust, að þýzka
þjóðin verði upprætt fyrir þessar
skaðabætur. Bandaríkin og Bret-
land munu tæplega leyfa það. En
hvað sem um það er, er þarna ver-
ið að koma
stríð, eftir útlitinu að dæma.
—,--------xx-------------
AndiS hlýtt að ungum meiðum,
■sem eikin kvisti veitið skjól.
Því marga fenti á lifsins leiðum,
sem litu aldrei kærleikssól.
Egill H. Fáfms.
Fréttir.
Sutherland látinn.
E. D. Sutherland, aðal yfirskoð-
nnarmaður reikninga fyrir Canada
lézt1 s.l. mánudag. Hann hafði
gegnt ýmsum störfum fyrir stjórn-
ina um langt skeið og var gerður
að aðai yfirskoðunarmanni lands-
reikninganna 1919.
Hughes og skaðabótamálið.
Hughes ritari Bandaríkjanna,
héit nýlega ræðu í New Haven um
skaðabótamálin þýzku. Kom hann
fram með tillögur f málinu, sem
lúta að því, að alþjóða fundur sé
enn haldinn og þar reynt að ráða
hætur á þvf óheilla ástandi, sem
mál þetta er nú komið í. Hann
tók fram í ræðunni það, er hann
áleit heppilegast og réttast að
gera, og verða þær tillögur hans
•eflaust teknar til greina, ef af fundi j
verður. Frökkum hafa verið send-;
ar tillögur hans, en l>eir hafa ekki
enn svarað þeim. Hughes fer fram |
á að skaðabæturnar séu 'ærðar
niður tii muna.
Lausannemálin.
Síðustu fréttir af tyrknesku mál-
vnum herma, að samningar hafi
verið dregnir upp þeim viðvfkj- í
andi, af Bretum og vestlægu sam-|
handsþjóðunum, og er Tyrkjum
voittur 14 daga frestur til að
skrifa undfr þá, eða rífa þá í j
sundur. Deilan um það mál er
orðin svona hörð.
. Stríðshorfur.
Fréttir handan úr E\TÓpu 1
byrjun þessaiar viku herma, að
Frakkar sAi að senda herlið og
fallbyssur í stórum stfl yfir til
Ruhrhéraðanna. Er sagt að ferð-
inni sé heitið til Essen og eigi að
byrja lmrdagann á að taka þá borg.
Iáðið er sagt að lialdi áfram inn á
Tand Þjóðverja hröðum skrefum.
Er ekkert sýnilegra sem stendur
en að þannig eigi að þröngva
Þjóðverjum til að borga skaða-
liæturnar. Pólverjar er sagt að
liafi samtfmis farið á stúfana og
séu f undirbúningi með að sækja ó
Þjóðverja að austan. Auðvitað
geta Þjóðverjar litla mótstöðu
veitt. Þeir hafa ekkert lið eða
aðrar ástæður til þess að verja
af bókmentum okkar, svo snortna, að
þeir kváðust heillaðir vera. En
timarnir breytast og mennirnir með.
Víkingseðlið breytist í bardagaþrá
eftir batnandi tímum. Sú þrá er að
■verða sterk hjá Islendingum. I þeim
bardaga viljum vér skara framúr eins
og forfeður okkar sköruðu fram úr
i samkepni sinnar tiðar.
Það var á Hólum í Hjaltadal, sem
Jón Ögmundsson hafði sinn fræga
skóla. Innlend og útlend fræði voru
kend; konur og karlar hlýddu á,
eldri sem yngri. Mentastofnanir
biskupssetranna gömlu eru fluttar til
fótum undir annað ! höfuðstaðarins. Tímarnir breytast
og mennirnir með, en Indverjar segja
að “Ideas reincarnate in men and
women” (hugmynjdiír endurfæðast í
mönnuin og konum). Ef til vill eig-
um við fljótlega í vændum jafnoka
Jóns Ögmundssonar biskups, sem
liefir svo mikil áhrif á þjóðina sína,
að hún þyrpist að ræðustól hans og
gefur sinn síðasta eyri til þess að
geta verið í nánd við hann. Þá verð-
ur Reykjavik að háskólabæ, í þess
orðs réttu merkingu.
Við höfum góða krafta við háskól-
ann okkar, eins góða og við samskon-
ar stofnanir í öðrum löndum. Þó nú
séu ekki fleiri en eitt hundrað stúd-
entar við hann, þá er það mikií bót
írá þvi þegar æðri mentun þurfti að
sækja í ”a út úr iandinu, þvi b > nauð-
synlegt se að verða fyrir áhrtfu’.u að
utan, veríiUt skaði en ekki ábati,
gæti j>cirra um of. Eins og gefur að
sk ' ja, er t áskólinn ekki notaður svo
sem vera bæri. og stafar það nokkuð
af þvi, ,ið fyrirkomulagið er hið
gamla sem t'ðkast i F.vrópu. Ame-
rika gæti þar, eins og viðar, orðið tii
fyrirmyndar.
Án efa myndu meiri kyr.ni ín'lli
nn:ntamanna Islendinga aust-.n hr. s
og vestan hafa þau áhrif að hið bezta
i háskólahaldi vestra yrði tekið hér
upp. En brýnasta þörfin er óefað
sú, sem stúdentar nú með mik’.um
dugnaði hafa hafist handa til þess að
bæta úr. “Auðurinn er afl þsirra
hluta sem gera skal,” segir máltækið.
annað máltæki segir: “Enginn
skemtun, og að hana hafi skort,
væri synd að segja Ef til vill verð
ur á sönginn minst síðar af þeim,
sem færir eru urn að dæma frá
söngfræðislegu sjónarmiði.
-xx-
1. desember í Reykjavík
Það voru liðin 4 ár síðan Island
var viöurkent fullvalda ríki. Dagur-
inn var drungalegur, sást ekki til sól-
av og töluverð rigning. Göturnar,
eins og vant er að vera i óþurkatið,
ófærar nema í rosabullum. En þrátt
fyrir þetta höfðu mörg hundruð
manns safnast saman i stærsta sam-
komusal bæjarins, til þess að hlusta á
rektor háskólans og aðra mæta
n.enn tala, á þessum hátíðisdegi
þjóðarinnar. Fyrir fram vissu menn
umræðuefnið, sem þeir mundu velja
sér, því stúdentar háskólans íslenzka
höfðu boðað ti! fundarins í tilefni af
því, að þeir höfðu gert fullvcldisdag-
mn aS sínum hátíSisdegi framvegis,
og byrjuSu nú á nýjum framkveemd-
um í þzú skyni að cfla heill þcirra.
scm dvclja að nánti við háskólann.
Verkefnið var stúdentabústaður í
Rcykjavík. Ræðumenn sýndu fram
á nauðsyn þess, að bvgður yrði sem
fyrst bústaður fyrir s’údenta og skor-
uðu á þjóðina að leggja lið sitt vel-
ferðarmáli hennar.
Að afloknum fundi var gengið til
Alþingishússins, og af svölum þess
talaði rektor háskólans og á eftir var
leikið á hljóðfæri “Ö, guð vors lands’
og önnur lög, sem við erum vön að
nota við þjóökvæði okkar. Stúdentar
höfðti fengið leyfi stjórnarráðsins og ^ en
háskólans ti! þess að stofna happa- j niá við margnum". Það er hið sið-
drætti, stærra en áður hefir þekst hér ar;b senl stúdentar ætla að lata upp-
á landi, ti! ágóða fyrir stúdentabú- fylla hið fvrra: að láta atiðinn, sem |
stað. Nú komu ótal ungmenni með ! veitir aflið, myndast af mörgu smau,
lu.ppdrættismiða til þess að bjóða um e.efa allri þjóðinni tækifæri til þess i
í mannþvrpingunni. Enginn skorað-1 ;‘ð kaupa happadrættismiða. sem, þó j
ist undan að kaupa, allir töldu sér ■ aðeins 35 verði fvrir þeirri hepni að
skvlt að styrkja fyrirtækið. ] eignast mun, vcrður í sannlcika j
Þessi fjögur ár. sem Island hefir i "haþpdrœtti" fyrir okkur öll. austan
\erifi talið fullvalda riki, hafa verið : Uofs °9 vcstan
Dánarfregn.
Þann 6. des. s.1. andaðist að heim-
ili sonar síns og tengdadóttur, Mr. og
Mrs. Friðleifssonar, Bella Bella, B.
C., konan Þorbjörg Snæbjarnardótt-
ir, fædd i september 1834, á Asgauts-
stöðum í Árnessýslu, eftir því var
hún 88 ára gömul. Hún var ekkja
eftir Friðleif Jónsson, sein lengi bjó
á Efri-Sýrlæk i Arnessýslu; dó í
Foam Lake bygð i Sask. árið 1907.
Munu margir'af eldra fólki úr Rang-
árvalla- og Vestur-Skaftafellssýslum
muna eftir þeim hjónum, vegna þess
að þjóðvegur úr þeim sýslum til Eyr-
arbtikka og Reykjavíþur lá fast við
túngarð þeirra hjóna í full þrjátíu
ár. . Bar því margan ferðlúin vegfar-
anda að heimili þeirra, stundum illa
staddir i misjöfnum veðrum.
Æfisaga og ættartala hinnar fram-
liðnu er of langt mál til að verða
sögð i þessum línum. Hún var kona
tiguleg í sjón og atkvæðamikil á
sinni tíð, djörf og hrein í lund, sem
sagði sannfæring sina hver sem í hlut
átti, hvort sem sá eða sú stóð henni
ofar að mannvirðingu. Stakur dugn-
aður og verksnild lýsti sér í öllum
hennar störfum. Var umhyggjusöm
og ástrík eiginkona og móðir, sönn
prýði og máttarstoð síns heimilis.
Avalt reiðuhúin að beita kröftum sin
um og liðveizlu þar sem mest var
þörf. Lundareinkennuin hennar og
ditgnaði er í stuttu máli bezt lýst með
því, að benda á sagnir um fornar
frændkonur hennar, dætur Egils á
Borg, og nöfnu hennar Þorbjörgu
konu Vermundar mjóva í Vatnsfirði,
þar sem saman fór einbeittur vilji,
ráðsnild og drenglyndi.
ITin framliðna lætur eftir sig fjög-
ur börn á lífi, yfir 20 barnabörn og
langamma var hún einnig orðin. Hún
var jarðsett hinn 16. s.m. i hl'fiu og
fögru verði, að viðstöddum öllum úr
nágrenninu.
Ritstjóri Tímans í Reykjavik er
vinsamlega beðinn að birta andlats-
fregn þessa.
Einn kunningja hinnar látnu.
I
íiæðingasöm, bæði hér og antiars-
staðar i heiminum. Hryssingsstorm-
ui á norðan næðir um nýgræðinginn,
skem skotið hefir upp þar sem skjól
var mest. Margur veikur frjóanginn
hefir lagst út af, sumir standa enn.
íölir og veiklulegir. Það er vor í
þjóðlífi okkar. Þess vegna erum við
svo margráðir. En einmitt þess
vegna er svo mikil þörf á því að hlúa
t.ð. þar sem mestur er gróðurinn.
Háskólinn okkar á að vcra gróðrar
stöð fyir dlla íslenskti þjóðina. hvar
scm hún líefir aðsctur. Frá honum
á að fá kraft og Ijós til að lýsa kom-
andi kynslóðum: Hann cctti að
iiskabarn þjóðarinnar,
Vestur-Islendingar ættu ekki að vera
í neinum vafa um, hvert þeir ættu
að sækja nýja strauma til eflingar
sinu sanna þjóðlífi. Það ætti að
vera til háskóla Islands, því þar er
hægast að teiga úr uppsprettulind-
ir.ni íslenzkra fræða, sem hefir reynst
þjóð vorri hollasti drykkurinn, hafi
hann verið óblandinn. En það þarf
Hólmfríður Arnadóttir,
Amtmannsstíg 5. Reykjavík.
SöDgsamkoma.
Winnipeg.
Séra Albert Kristjánsson frá
Lundar, var staddur hér í bænitm
yfir helgina.
Höngsainkoman, sem Sambands-
söfnuður liélt s.l. ípánudagskvöld.
hepnaðist afbragðsvel. Þar var
margt af bezta íslenzka söngfólk-
inu saman komið, sem völ er á hér
vestra, enda var mtelt að sjaldan
eða aldrei bafi eins jafngóður söngur
verið hér á samkomu fyrri. Áheyr-
endurnir virtust aldrei ætla að
cra lofa söngfólkinu að hvíla sig eða
liretta. |>vf hver af öðrum var aft-
ur klappaður fram. Sainkoman var
]>ví eins ánægjuleg og hregt var að
hugsa sér fyrir fólkið. l>að var að-
eins eitt, sem skygði á gleðistund
þessa, og það var, að kirkjan rúm-
aði ekki nærri alla, er um sóttu. >
Ekki var einungis hvert sæti skip- j
að, heldur einnig hver gangur alla j
leið út að dyrum. Og ]>ó að nokkr-1
I
Veðráttan hefir undanfarið verið
allumhleypingasöm. skipst á hörku-
frost og blíðviðri, og er það óvana-
legt hér um þetta leyti árs. Mest I
hefir frostið orðið um 40 stig fyrir >
neðan zero.
Guðm. Fjeldsted frá Gimli kom til
bæjarins í gær. Hann verður á
bændafundinum, sem haldinn er í
Brandon og byrjar i dag.
Séra Eyjólfur Melan, frá Gimli,
Man. . kom til borgarinnar á laugar-
daginn var, og dvaldi hér fram vfir
helgina.
aí hlúa betur að nýgræðinghum, er' ir áheyrendur kæmu sér fyrir á I
vex hér upp. Kjarniníi er góður,
konungseðlið hefir ekki tapað sér,
kotungseðlið er í dauðateygjunum.
Við höfum oft haldið því fram,
að menningin íslenzka væri okkar
bezti arfur. Hvað værum við án
hennar? Það er hún, sem hefir látið
þá útlendinga, sem leitað hafa að
andlegum gullkornum, verða snortna
söngpallinum og í hliðarherbergj-
unum við hann, varð samt hópur
frá. að hverfa. I>arf hér ekki frá
l>ví að greina, hve stjórnarnefnd
samkomnnnar þótti fyrir þv* og
blður hún það fólk, er fyrir þeim
vonbrigðum varð, að fyrirgefa það.
Alt þetta ber það með sér, að
þarna hafi fólk átt von á góðri
Jónas Pálsson pianokennari auglýs-
ir á öðrum stað hér í blaðinu. — Það
\
er óþarfi að mæla með honum sem
kennara, því hann er svo alþektur
orðinn fyrir kensluhæfileika sína.
og nemendur hans skara oftastnær
fram úr, þar sem þeir hafa reynt sig.
Verðlaunin, sem getið er um í aitg-
lýsingunni, bera vott um það.
Kaupendur blaðsins eru beðnir
velvirðingar á því, að svo lítið birtist
af fréttum í þessu númeri blaðsins.
En það stafar af því, að mikið af
öðru efni barst að blaðinu. Vér
vonum að geta bætt úr þvi næst.
Hvar cr guðsríki?
Þá dimt er af óttu, eg dreymandi vaki
og dýrðin mig töfrar að skýjanna
baki,
sé logandi stjörnur í leiftringum
kvika,
í ljósbláu djúpinu guðsríki blika.
A. E. Isfeld.
11. nóvember 1922.
Séra Friðrik A, Friðriksson frá
Wynyard, Sask., kom til bæjarins á
sunnudagsmorguninn.
Hr. Árni Eggertsson biður alla þá,
er lofað hafa að vinna að og undir-
búa samkomu þá, er haldin verður í
Central Congregational kirkjunni 30.
þ. m. fyrir herra Eggert Stefánsson,
söngmanninn alkunna, • að mæta á
fundi í Jóns Bjarnasonar skóla fimtu
dagskvöldið kemur, hinn 11. þ. m.
kl. 8. Ennfremur er óskað eftir, að
allir þeir, er eigi hefir verið haft tal
af í þessu sambandi, er styrkja vilja
samkomuhald þetta, vildu gera svo
vel að koma. Það þarf að ganga vel
frá undirbúningi þessa máls, svo
samkoman geti orðið þjóð vorri og
hinum góða gesti vorum til ánægju
og sóma.
Þau hjónin Halldóra og Gunn-
laugur Gislason frá Wynyard, Sask.,
er undanfarið hafa dvalið hér í bæn-
um hjá vinum og vandamönnum,
lögðu af stað heimleiðis á mánudags-
kvöldið.
Fyrir sérstakar kringumstæður
varð að fresta fundinum í Jóns Sig-
urðssonar félaginu þar ti! á föstu-
dagskvöldið 12. janúar. Verður
fundurinn haldinn að heimili Mrs.
H. G. Nicholson, 557 Agnes St.
Kökkttr II. hefir hafið göngu sína.
Verð $1.00. Fyrsta hefti er nýkom-
ið út. Efni: Nótt í At ras. frumsam-
in saga. Hvernig það bar til, eftir
A. Conan Doyle, saga þýdd úr ensku.
Ritfregnir (Nýall, 1.—3. b.) og skrá j
ýfir rt send Kökkri. Rökkur hefur
göngtt sína í antlað sinn sem mán- '
aðarrit, og verður að minsta kosti 12 |
arkir að stærð. en enn stærra, ef á-
skrifendum fjölgar að ráði. Utg.
ritsins er sent fyr að 662 Simcoe St.
og geta þeir, Sent vilja. fundið hann
að ntáli þar eða skrifað honum þang-
að. Talsími A 7930. Bækur afhent-
ar samkvæmt talsímapöntun.
Eggert Stefánsson.
Söngmaðurinn frægi Eggert Stef-
ánsson, hefir nú ákveðið að þiggja
tilboð samlanda sinna frá Argyle-
bygðinni, er óskuðu eftir að þeim
veittist sú ánægja, að fá að heyra
hann syngja áður en hann færi héð-
an. Hann býst við að halda tvær
söngsamkomur þar í næstu viku, aðra
að Glenboro mánudagskvöldið þann
15. þ. m., en hina að Baldur mið-
i'ikudagskvóldið 17. þ. m.
Eina aðalsamkomu hefir Mr. Stef-.
ánsson ákveðið að halda hér í
Winnipeg áður en hann leggur af
stað héðan alfarinn. Samkoma þessi
verður haldin í Central Congregat-
ional kirkjunni þann 30. þ. m. Mun
hún verða nákvæmlega auglýst síðar.
Áskoranir hafa Mr. Stefánsson
borist vestan frá hafi, um að gefa Is-
lendingum þar kost á að hlusta á sig,
en ekki hefir hann enn ákvarðafi
neitt í því efni. Látið hefir hann
það í ljós við þann, sem þetta skrif-
ar, að sig langi til að verða við bón
þeirra. því feem flesta Islendinga
vilji hann svngja fyrir áður en hann
fjarlægist þá meir og gefi list sina
eingöngu á vald stórborganna og
stórþjóðanna. Það væri því mjög
heppilegt að Islendingar þar vestra
gerðu sem fyrst ráðstafanir þessu
viðvíkjandi, og sneru sér bréflega til
Mr. Stefánsson.
Það er óþarft að taka því fram,
að það er tæplega líklegt, að Islend-
ingum hafi nokkurntíma auðnast
jafnstórkostlegur sigttr á listarinnar
braut, sem Mr. Stefánsson hefir veitt
og mun veita þeitn, að Thorvaldsen
j máske einum undanteknum, og hou-
um stálu Danir, en Eggert Stefáns-
son mun engri þjóð líða sér að ste a,
þvi setn íslendingur hefir hann frægð
SÍP3 unnið, og sem Islendingur ætlar
hann sér henni uppi að halda.
B. P.
Dan Líndal verzlunarmaður frá
Lundar, kom til bæjarins fyrir helg-
ina. Hann var í verzlunarerindum.
Kennaraskifti hafa orðið við Jóns
Bjarnasonar skóla. Miss May And-
erson, B.A., er þar heíir kent undan-
farið, hætti nú um áramótin, tók að
ganga á Normal-skólann, en i henttar
stað hefir verið ráðinn kennari hr.
Ed. Thorláksson, B. A.
Þakkarávarp.
Við viljum ekki láta hjá líða, að
þtikak af alhug börnum okkar og
vinum, sem á svo marg\íslegan hátt
heiðruðu 50 ára giftingarafmæli okk-
a’ 3. des. s.l,, og sem við munum
niinnast með óblandinni gleði og
þakklæti það sem eftir er æfikvölds-
ins. Höfðu börn okkar i tilefni.aí
því tujög ánægjulegt samsæti að
heimili Steft^is sonar okkar, þar sem
þau afhentu okkur setn gjöf frá þeint
og fósturbörnum okkar 150 dali i
gulli, en vandalausir vinir okkar og
nágrannar, sem þar voru saman-
komnir, og einnig nokkrir fleiri, sem
tri ýmsum ástæöum gátu ekki verið
viðstaddir, gáftt okkur tvo stóla, sér-
lega vandaða, nokkrunt dögum eftir
samsætið. 'því að þeir voru ekki
komnir þegar samsætið var haldið.
\ ið þetta tækifæri voru okkur einn-
ig flutt fjögur gullfalleg kvæði frá
fjarstöddum vinu mokkar. ásamt
mörgum hlýjum vinarorðum og árn-
aðaróskum frá þeim, setn viðstaddir
voru. Fyrir alla þessa ógleyntanlegu
vinsemd okkur til handa þökkum við
af lirærðu hjarta og biöjum góðan
guð aö launa.
Leslie, Sask., 28. des. 1922.
Guðlaug Andcrson.
Egill Andcrson.
Gott herbergi til leigu að 540
Agnes St.
Einar Þorgrimsson frá Langruth
kom til bæjaritis fyrir helgina og
dvelur hér fáa daga.
Þess gleymdist að geta. að mánu-
daginn hmn 11. desember stðastliö-
inn voru gefin sumati í hjónaband af
kirkju Wynyardsafnaöar þau Þó.*
hallur Bárdal og ungfrú Sigríðttr
Jakobína Björnsson, af séra Rögur.
Péturssyni frá Winnipeg á fulltrúa-
þingi frjálstrúarsafnafianna ísletizku,
er sagt er frá í þessu blaði. Brúð-
hjónin eru bæöi vel þekt þar vestra.
Er brúöurm dóttir J. O. Pjörnssunar
bónda við Wynvard, og hefir hatt á
hendi skólakenslu þar í hvgðinni um
nokkur ár. Að afstaðinni hjónavíg.-l-
unni var farið heim til foreldra
brúðarinnar og þar bornar fratn
rausnarlegar veitingar. Btúðhjóni.i
lögðu af stað samdægurs í skeinti-
ferð vestur að hafi. Eru þau á þvt
ferðalagi enn og er eigi búist við
þeim heim aftur fyr en siíðari hluta
vetrar.
Hr. Jónas Jónasson frá Mortlach.
Sask., kont nýlega til bæjarins ásamt
konu sinni. Eru þau á skemtiferð,
og búast við að dvelja hér um
tveggja vikna tíma. Hr. Jónasson
er búinn að dvelja þar vesturfrá um
32 ára skeið, og er þetta í fyrsta
skifti sem hann kemur hingað til
borgarinnar. Hann lét vel yfir sér.