Heimskringla - 10.01.1923, Blaðsíða 5

WINNIPEG, 10. JANÚAR, 1923.
HEIMSKRINGLA
5. BLAÐSIÐA.
Landa-gjaldmiðar.
Hva'S ætlið þér a?i gera vi'S sölu gjaldmiðla ySar ?
KomiS meS þá á bankann t«l víxlnuar eSa óhultrar
geymslu. Þér munið hitta fljót, kurteis og fullkomin
viSskifti viS næstu bankadeid vora.
Riverton bankadeild, H. M. Sampson, umboSsma'ður
IMPERIAL BANK
OF CANA.DA
Riverton bankadeild, H. M. Sampson, umboSsmaSur
Útibú aS GIMLI
(370)
Á borSinu fleytifull stó'Su hans staup
sem stólpar hans kenningu undir,
en “heillaskál friSarins” hvorugur
saup,
til hindrunar varS um þær mundir:
AS óboðinn sjálfboSi ölvaður brauzt
þar inn og kvaSst húsinu ráSa
og formælti okkur meS óblíSri raust,
sem afli hann treysti viS báSa.
Hann barSi meS hnefanum borSiS
svo fast,
aS brotnuSu staupin viS þakiS.
Mér hugrekkiS sorglega hvarf eSa
brast,
eg hrökk þaSan út og á bakiS.
F.g vissi aS slíkt högg þó þaS hitti
mig ei
til himins i molum mig sendi.
Hvort átti eg aS berjast viS bróSur
minn? Nei I
Mér bar þaS, sem Stjáni mér kendi.
Eg hlustaSi, þar sem eg þegjandi lá,
á þysmikil áflog og læti,
og mintist þess veikur sem storm-
hrakiS strá,
Hvern Stjáni minn átti á fæti,
og hversu hann langaði lifandi heitt
að leiSa þann ófögnuS hjá sér,
er sjálfboSinn vildi ekki sættast á neitt
en sýndi ‘onum hnefana á sér.
Hann hótaSi jafnvel aS jafna hans búd
viS jörSu og hirSa ’ans reifi
og aka hans gosdrykkjum út á ’ans
húB
og án þess aS biSja ’ann um 1eyfi!
En þetta var einasta eigan á jörS
Míns andlega göfuga Stjána.
Hann hvarf því til baka aS halda’ um
þaS vörS
í hættu aS deyja’ eSa blána.
Þeir héldu í axlir hvor öSrum svo fast
aS andlitin þrútnuSu bæSi.
I öSrum var hroki og hatitr og last,
í hinum tóm mapnúS og gæði.
Svo ójöfnum var þeim á vgttvanginn
hleypt
af völdum, sem óttast eg síSan —
já, sjálfboSinn logaSi og leiftraSi af
heift,
en langt út úr Stjána skein blíSan.
Eg leit inn um gluggann í hálfgerS-
hnút,
og hafSi aS baki mér skuggann,
þá hrundu þeir sviplega hurSinni út,
en hurSin rak mig inn um gluggann.
Aí glerinu skaSaSur, skorinn á háls,
eg skauzt út um bakdyrnar hræddur.
En hátíSlegt var þaS .aS vera nú frjáls
og verSa aS líkindum græddur.
En stSan sá atburSur sögu'nnar varS
er sjö ára tímabil li'SiS,
og friBartíS engin er gengin í garS,
til góSs þó aS vaSiS sé riSiS.
Og hvorugum aSila út hefir blætt.
Mig ttggir, því hjá hef eg setiS,
aS ennþá þeir berjist. En hafi þeir
hætt,
þá hefir þess ei veriS getlu.
Gutt. 3. Guttormsson.
Samtalsmót.
(Framh. frá 3. bls.)
Séra Fr. FriSriksson tók þá þrent
fram. 1 fyrsta lagi stefndu krists-
fræSi nútímans sizt í þá átt, aS kast-
a'S yrSi rýrS á lækningar, kraftaverk,
upprisu og dýrSarlíf Krists. Engin
hætta væri á ferSum, þótt sr. F. J. B.
heitins nyti ekki lengur viS til eftir-
lits og leiBsagnar. —• I öSru lagi
rúmaSi játningin þvi, aS kærleiks-
vilji guSs mönnunum til hjálpræSis
sé aS finna í bibliunni — óskerta viS-
tirkenningu á áSurnefndum atriSum
og persónu Krists í sambandi viS
þau. Andlega sinnaSir menn nútim-
ans nnmdu allir sjá kærleiksvilja
guSs opinberast í vitnisburSi ritn- ’
ingarinnar um lækningar, kraftaverk,
uppristt og dýrSarlif meistarans. —
1 þriSja lagi verSi trúar- og játning-
aratriSi hvers safnaSar, sem sam-
band þetta kynni aS mynda, einkamál
hans. Sérhverjum söfnuSi yrði
heimilt að löghelga hjá sér svo rnarg-
ar og miklar játningar, sem hann
lysti, ef þær aSeins ekki kæmu i
bága viS þá grundvallarjátningu
Sambandsins, aS fagnaSarerindi Jesú
Krists sé hinn sanna uppspretta og
regla trúar og lífernis, og miSuSu
ekki aS því aS takmarka hliSstætt
skoSanafrelsi annara safnaSa Sam-
bandsins.
Séra Ragnar E. Kvaran IagSi á-
herzlu á, aS ef orSalagiS “Jesús
Kristur og-----” ætti að þýSa þaS,
sem sr. I’. S. vildi vera láta, ætti þaS
ekkert erindi inn í lögin. Þau væru
ekki til þess, aS setja skilningi manna
og skýringum vissar skorSur. Taldi
hann, aS sér væri ekki grunlaust um,
aS skilningur sinn á Kristi og skiln-
ingur séra Páls væri mjög á eina
leiS, en boSun þess skilnings ætti aS
fara fram af prédikunarstólnum.
AS gera hann aS almennu lagaatriSi,
væri aS ganga óþarflega nærri skoS-
anafrelsi manna, þvert ofan í eðli og
tilgang félagsskaparins.
Til atkvæSa var þá gengiS og 3.
grein, meS breytingum þeim, er
nefndin hafSi lagt til, samþykt meS
12, eSa öllum greiddum atkvæSum.
Séra P. S., G. Th. og þeir fulltrúar
MozartsafnaSar, er viSstaddir voru,
greiddu ekki atkvæSi.
SíSan var lagafrumvarpiS í heild
sinni samþykt meS öllum greiddum
atkvæSum.
Þá var þriggja manna nefnd skip-
uS til aS sjá um framkvæmd máls-
ins meSal hlutaSeigandi safnaSa, og
ákveBa staS og tíma vintanlegs þings.
Nefndarmenn séra Albert E. Krist-
j jánsson, séra FriSrik FriSriksson og
j séra Jíagnar E. Kvaran.
Fleira lá ekki fyrir þinginu til af-
greiSslu.
SamræSur, sem enn tirSu, voru
þessar helztar:
Gamalíel Thorleifsson flutti söfn-
uSunum í Saskatchewan kveSju út-
gengnu safnaSanna i Dakota. KvaSst
liann sjálfur ntyndi geta hugsaS hlý-
lega norSur á bóginn, þótt hætt æri
viS, aS nú skildu leiSir. Fyrir
tveggja ára samningastarfsemi viS
KirkjufélagiS, hefSu leiSir þess og
akota-safnaSanna smámsaman nálg-
ast. Ef næsta kirkjuþing samþykti
nú ntargnefndar tillögur prestanefnd-
arinnar, mætti svo aS orSi kveSa, aS
félagiS “seldi þeim sjálfdætni”. Ekki
myndu þeir þá semja sig aS dæmi
Skantkels. RæSumaSur lét aS lokum
þá von í Ijós, aS gömlu santherjarn-
ir héldu áfram aS líta meS vinsemd
’ til Dakotamanna, þó þeirra leiS lægi
nú inn í KirkjufélagiS.
Séra Rögnv. Pétursson kvaS þaS
ekkert efamál, aS eftir sem áSur vrði
vinsamlega hugsaS suSur á bóginn.
En þaS þótti honum misskiliS, aS í
tillögum prestanefndarinr.ar sæi nokk-
urn fyrirboSa þess, aS Dakotamönn-
um yrSi fyrst um sinn selt sjálfdæmi
af Kirkjufélaginu. Lét hann þaS á
sér skilja, aS viSaukar þeir, sem í
höndum prestanefndarinnar hefSu
orSiS á játningartilþoSum hlutaSeig-
andi Dakotamanna, mintu um of á
“slæöur Njáls”, til þess aS þetta síS-
asta tilslökunarörlæti Kirkjufélags-
ins gæti gert þá, er þess nytu, mjög
öfundsverSa. Ennfremur hreyfSi
ræSuma'ður því, hvort Dakotabúar
myndu ekki sjá sér fært, aS gera
mönnum heimboS til samtals, likt því,
er nú hefSi átt sér staS í Wynyard.
Séra Páli SigurSssyni þótti síS-
asti ræöumaöur gera of lítið úr sjálf-
dæminu, og fór um þaS nokkrum
orSum frá sínu sjónarmiöi. En um
samtalsheimboS lét hann sig lítiS
varöa. Myndi hann ekki spilla því,
né heldur stuSla aS því.
Nú fór “lestarinnar” að veröa
von á hverri stundu. ÖkyrS kcm á
hópinn og w fundi slitiS, “ok fór
þá hvör til síns heima”.
í stórum dráttum er hér skýrt frá
þessu samtalsmóti. Máti hver hlíða
á, sem vildi, og margt tilheyrenda lét
sig aldrei vanta, hvorki á fundum
eða fyrirlestrum. UmræSur allar
fóru vel og stillilega fram. Eigi var
tmt annað aS sjá, en aS allir skildu
sáttir, þótt eigi væru þeir sammála.
Þótti Wynyardmönnum mótiS vel
takast.
S. S. Bcrgniann forscti.
Fr. Friffriksson ritari.
Frcd Swanson.
hann (söngflokkinn) eSa söng hans
neitt, heldur aðeins spurt: Gátum viS
Islendingar ekki gert betur, ef rétt
hefSi veriS aS farið? Og þaS er
sannfæring mín, að viS hefSum getaS(
þaS. Og því þá ekki aS gera þaS
bezta, sem viS getum?
Mishermt er þaS i alla staSi, að eg
hafi ætlast til, aS þarna væru öll okk-
ar beztu lög sungin. En hitt sagöi
eg, aS viS hefðum átt aS syngja eitt-
hvaS af fallegustu lögunum í staS
þeirra lökustu, sem sungin voru, og
sé eg ekki aS heiður okkar hefði
rýrnaS fyrir þá sök.
Loks talar hann um, aS ummæli
mín í gar'S T. H. Johnsonar séu ó-
þarfa ilhndi og hnífilyrði. O, sei, sei!
Þvi ekki þaö. En eg efast samt mjög
um, aS Svb. Arnason og fleiri, sem
nú er fariS aS taka svona sárt til T.
H. Johnsonar, heföu tekiS sér þaS
nærri, þó slíkum hnútum hefSi veriS oss hefir tekist aS veita járni og stáli
beint til hans fyrir nokkrum árum i nokkurskonar urnboS yfir til þess aS
PURITV

More Bread and Better Bread "
and Better Pastry too
U5E IT IN ALL )
i YOUR BAKINCr - /
Svar til Svb. Árnasonar
í Heimskringlu 27. des. birtist
greinarkorn eftir Svb. Arnason, sem
hann segir að sé svar á móti grein
minni um IslendingakvöldiS á Allen,
og verð eg aS taka orS hans trúan-
leg fyrir því, enda þó aS greinin beri
það tæplega meS sér, þar eS ekkert
er þar beinlínis hrakiS af því, sem
sagt var í téSri grein.
Hann byrjar á aS spyrja hver hafi
meitt mig og hvar eg kenni til. En
sú umhyggjusemi! ESa álítur hann
aS enginn geti sagt meiningu sína.
nema hann sé sárþjáSur af meiSslum
eða þá veikur ? ÞaS væri ekki gott
aS vera rithöfundur upp á þá kosti.
Eg minnist ekki annárs en aS liafa
veriö viö góöa heilsu, þegar eg
skrifaöi greinina, og vona eg þar
með sé því spursmáli svaraS.
Næst fer Svb. Arnason að verS-
leikum lofsamlegum orðum um þá.
sem leggja á sig útgjöld og erfiði is-
lenzkri ónlist og þjóðerni til efling-
ar. en lætur í ljós andstygö sína á
hinum. sem ekkert hafist aS, en
hrópi svei! svei! o. s. frv. til hinna
fúrnfúsu. Nú skilst mér að hann álíti
mig einn úr hópi hinna síöarnefndu,
en þá get eg ekki áttaS mig á þv',
hvers vegna hann er svo argur viS
blöðin fyrir aS levfa ritfrelsi um
þessi söngmál, því ef eg er sá þjóð-
og listníöingur sem hann gefur í skyn
en þeir sem hann hælir, og mér skilst
aS séu forkólfar téörar samkomu, aS
sama skapi listelskir og þjóShollir, þá
ætti honum ekki aS vera svo sárt um
aS fleiri vissu þaS en hann.
Þegar hér er komiS lestrinum
fræSir hann menn um það, aS hann
sé ekki söngfróöur maður. Jú, mér
var nú ekki grunlaust um þaS, enda
stySst hann mjög viS annara sögu-
sögn og telur þaö þyngst á metunum
af öllu lofi, aS skozkur maSur líkti
söngfólkinu viS einhvern söngflokk,
sem hann haföi kynst yfir á Skot-
landi. Fyr má nú vera rökfærslan.
Jú, þessi gamla meinloka, sem svo
margir ganga meS í kollinum, aS alt
hlýtur aS vera gott, sem annara þjóSa
menn hæla eSa aörar þjóSir hafa um
hönd. Eg hefi nú sjálfur orSið svo
frægur aS hlusta á söngflokk á Skot-
landi, og andlausari hávaSa hefi eg
sjaldan hevrt. Þar meS er ekki sagt,
aS Skotar geti ekki sungiS vel. En
setjum nú svo, aS eg heföi fariS að
jafna saman Islendingakvöldsflokkn-
um og þessum þar á Skotlandi. og
Svb. Árnason og ef til vill fleiri tekið
þaS sem hól, þá hefSi þaS samt sem
áður verið meira last, en mér dettur
nokkurntíma i hug aS segja um á-
minstan söngflokk, því aS sannleik-
urinn er sá, aö eg hefi aldrei histaS
síSan, einmitt á því tímabili sem hann
var aS berjast fyrir þvi áliti og þeirri
frægS, sem hann hefir nú öSIast, ein-
mitt þegar hann sýndi af sér mestan
skörungsskap og mikilmensku, sem
sé hérna áSur en hann varð ráS-
herra. En svona er þaS oft, aS það
virðist sem verri helmingurinn af
hundseðlinu sé orðinn svo plássfrek-
ur í hugskoti sumra manna nú á dög-
um, aS þar komist lítiö annaS fyrir;
nefnilega sá eiginleiki, aS skríöa og
smjaðra fyrir þeim, sem frægir eru
orðnir og stórir á einn eður annan
hátt, en urra framan í hina, sem
minni máttar eru. Hinn helmingur-
inn er ekki eins áberandi að öllum
jaínaSi, sem sé trygðin.
AS endingu gefur höf. mér þaS
heilræSi, aS vegurinn til aS uþphefja
sjálfan sig sé ekki réttast farinn meö
því aS níSa aSra. ÞaS hefði hann átt
aS spara handa sjálfum sér, því eg
efast um aS hann þurfi þess síSur en
eg. En þaö vil eg láta hann vita, að
sannfæringu minni samkvæmt og því
sem eg veit sannast, ætla eg aS tala
og dæma um tónlist og þá sem við
j hana fást, án þess aS taka til greina,
j hvort ráSherra eða fátækur verka-
I maöur á hlut aS máli. Og sömuleiðis
hitt, aS eg ansa ekki fleiri greinum
frá Svb. Árnasyni eða öðrum, sem
kunna að taka til, máls svo framar-
lega sem hann eSa þeir halda sér ekki
betur að málefninu en gert hefir ver-
iS. B. G.
hlífa holdi og blóöi. Þessar merk-
ingar orðanna liggja hvor ofan á ann
ari á hinu sama svæði, vegna þess aS
vart verður skipulag unniS án véla,
og vélar lítrt notaöar án skipulags.
I.
Þegar litið er á blaðamensku frá
sjónarmiði skipulags, þá er aðalþörf
fréttablaSa samfesta í skoSunum,
samfara sifeldri staðfestu í ráðs-
mensku og ötulli og röggsamlegri*
starfrækslu til hagsmunalegrar þrosk-
unar. Þetta tvöfalda líf blaöanna
gerir þau nokkuð ólik öSrum vana-
legum fyrirtækjum. AfleiSingarnar
af því eru sérkennilegar og oft ekki
eftir þeim tekiS.
j Ef aS blaði hefir lengi verið
I stjórnað meS augsýnilega góSum á-
I rangri, í fyrsta lagi af ritstjóra þess
j og ritstjórnarnefnd, og í öðru lagi af
i vitrum
viS það, sem er tilfinningaríkt, spenn
andi og í sumum tilfellum æsandi, og
láta ekkert tækifæri ónotaS til þess
aS ná i efnivið, sem í þess konar má
nota, en líta jafnframt eftir því, aö
slíkt efni sé lögmætt.
Eg bið góðfúsan lesara að hafa
það hugfast, að eg á hér viö dagblöS
og vikublöö vor (nefnilega frétta-
blööin), en ekki tímaritin.
Frá sjónarmiði skipulagsins eru
því aöal verkefnin orðin sex — hjá
ráðsmanninum þrjú og hjá ritstjór-
anunt önnur þrjú.
(Framh.)
Hávarður Elíasson.
1-----------x------------
Smávegis.
Margit.
I stórbænum við Dóná er þessi
Saga sögS:
Hjón nokkur lágu í rúminu sínu
og færum ráösmönnum, þá 1 0tr sváfu. Alt í einu varS eiginmað-
hefir vinna hvers um sig tvöfaldaS urjnn órólegur, talar hvíldarlaust og
eða margfaldað gildi vinnu hinna. brópar blíöum rómi og stynur: Mar-
slíkri stjórnarmensku gjt i Margit! Margit!
. “HvaS gengur aS þér ?” sagði kon-
! an, sem vaknaöi. "Ertu orðinn brjál-
| Árangurinn af
| er sá. aS fyrirtækiö er orðiS varan-
! leg eign.
A hinn veginn fer það ef öörum
j hvorum mistekst til lengdar eða eru
j óhæfir til þess aS standa í stöSum
j sínum. Því þaS veldur rýrnun eöa
dauöa, jafnt eldri sem yngri blaða,
þar sem slíkt á sér stað. ÞaS getur
'aður ?”
Manninum varS bilt viö, en jafnar
sig strax og huggar frúna:
“Mig dreymdi aS eg v^pri viS \eð-
reiSar, og þar var hestur, sem hét
Margit, sem eg haföi veöjað stórri
Skipulag og vélar,
Tíminn er að leiða þaS í Ijós, aS
skipuhag og vélar eru að verða ein-
kunnarorð vorra tíma. Það má full-
yrSa aS þetta obitcr dictum er eins
satt, þegar um er aö ræða dagblöS og
vikublöö vor, eins og hvaS annaö sem
vera vill. Það er nauðsynlegt hér
íyrst og fremst, aS gera sér ljósa
grein fyijr þýðingu þessara tveggja
oröa, því, hvort um sig lýsir aöferð,
sem notuS er til þess aS beita ork-
unni, og rennur hver iun í aðra án
skilrúms eða skiftingar, svo augljóst
sé. Fljótlega sagt er þetta orS —
skipulag — vanalega viöhaft, þegar
átt er viö notkun mannlegs atgerfis
á vísindalegan hátt. eöa þar sem
mannlegri viSIeitni er beitt eftir vís-
indalegum reglum. En orðiö “vél-
ar” þýðir sá hluti gerða vorra, seni
Nýtur nú full-
kominnar heislu.
j HÚN MÆLIR MED DODD’S KID
NEY PILLS VID ALLA VINI SÍNA
I —
Miss Adeoda Italien, sem þjáöist af
slæmum nýrum, segir frá batanum
sem hún fékk.
St. Antoine Padon, Qúe., 15. jan.'
Special) — “Eg þjáðist mjög í
baki og nýrun voru slæm. Ástand
mitt virtist véra mjög alvarlegt. I
Eg hafði áöur notaö Dodd’s Kid-1
ney Pills, svo eg ákvað að reyna j
dálítið onn. Scx öskjur nægðu til |
að gofa mér aftur fulla heilsu.”
Ofanskráð frásögn or oftir Miss
A. L. Italien, sem á hér lieima.
Bót sú or Miss Ttaien fékk, hefir
hlotnast þúsundum annara canad-
iskra kvenna með því að nota
Dodd’s Kidney Pills. Það sýnir að
kvalirnar orsakast af nýrunum.
Því Dodd’s Kidney Pills eru
hroint og beint nýrnameðal. f
moir on aldarfjóröung hafa Dodd’s
Kidney Pills verið húsmeðal á
þúsundum eanadiskra heimila.
Spyrjið nábúa yðar um Dodd’s
Kidney PiIIs.
lengt tilveru blaösins ef yitstjórnin er : upphæS á aö mundi sigra. Um leiö
góö, þó ráðsmenskan sé ekki upp á 0„ hún hljóp af staS, kallaöi eg
þaS bezta: og góð ráðsmenska getur hvíldarlaust: Margit! Margit! Mar-
, um lengri eöa skemri tima haldiS viö . Kit i _ Qg alt þetta dreymdi mig
i blaSi, þó lesendum fækki daglega. svo g]0gt að eg gerði þig hrædda.”
[ En þaB virSist vera ein af höfuöregl-j p>úin tók þessu meS ró. Nokkr-
! um fyrir tilveru blaðanna, aS yfir-! nm dögum seinna kemur maðurinn
sjónir í ráSsmensku eSa starfrækslu heim og finnur frúna grátandi.
þeirra hafa nijög viðtækar og á sama j ‘Hvað gengur aS þér?” spurði
tíma ekyki fljótlega uppgötvaöar aí- maðurinn.
leiöingar.
Eg segi aS góö ráösmenska geti um
lengri eöa skemri tima haldiö viS
þvi blaði, sem daglega er að tapa
kaupendum. Það er ekki þar með
sagt, aö það komi ekki ráðsmensk-
unni viS, hvort blaðiS tapar kaup-
endum eöa ekki, þvi einmitt þaS, aS
leggja rækt viS aS aúka útbreiöslu
blaSsins er eitt af aðalhlutverkum
ráÖsmannanna og gengur næst dug-
legri meShöndlun þeirra á auglýsing-
um úr öllum áttum.
Frúin rétti honum IítiS, snoturt
bréf og sagði:
“Hesturinn hefir skrifaö þér.”
Hver vcrSur elstur?
Meöalaldur bókhaldara og skrif-
stofufólks er 36,5 ár; vélastjórar og
járnbrautarþjónar lifa aS meðaltali
37,4 ár; tinsmiðir og gaspipuleggj-
arar 39,8 ár; setjarar og prentarar
(pressumenn) 40,2 ár; ritstjórar eru
ekki taldir meS ’þessum, því þeir
deyja næstum aldreri. Vélamenn ná
Meginstarf ráðsmannanna má hugsa ag meöaltali 43,9 ára aldri; járn-
sér i þrem liöum, þannig: stevparar 48 ára; tóbaksverkamenn
1. Meöhöndlun auglýsinga: (a) aö 49 5 ára. kolanámumenn 51 árs;
búa til reghtr um smölun og birtingu
auglýsinga og sjá uni, aS þeim regl-
um sé fylgt. (b) A5 beita varúS
gegn þvi aö níð birtist i aúglýsingum.
2. Aö leggja rækt viS aö auka út-
breiöslu blaðsins.
3. *Að ráöfæra sig viö ritstjóra viS-
víkjandi breytingum eða nýjum fyrr
irtækjum. Þetta, að góS samvinna sé I
milli ráSsmanna og ritstjóra, þó eg
tel ji þaS síðast, er samt eflaust þýS-
ingarmest og hefir um leiS mesta á-
byrgð í för meS sér.
En lítum nú á ritstjórnina frá j
sjónarmiði skipulagsins. — Hvaö er
það. sem góS ritstjórn gerir,, og
hvernig getur hún lengt tilveru blaðs
sem lélega ráösmensku hefir ? Þeirri
spurningu er fljót svaraS meö því aS
skifta starfi góörar ritstjórnar einn-
ig í þrjár aöaldeildir, þannig:
1. AS fá orS á sig fyrir aS vera
efrtrtektarsöm, dugleg og hvetjandi.
2. Samhygö meö staBlegum umbót-
um og framförum, og einnig aS
koma nöfnum mikilhæfra og leiðandi
manna fram fyrir almenningssjónir,
svo þaú veki sem mesta eftirtekt.
3. Aö leitast viö aS birta viS og
nmrarar 55 ára; járnsmiöir 55,4 ára,
og bændur 58,5 ára. Og þó eru
Iæknar o gaSrir, sem álíta sig þekkja
slíkt, altaf aS tala um og vara viö
óheilnæmi á sveitaheimilum.
FRU
Kvenfólks yfirhafnir, Suits og
pils og barna yfirhafnir búiS til
eftir máli fyrir minna en tilbúinn
fatnaður. Ur miklu aö velja at
fínasta fataefni.
Brúkaður loSvörufatnaður gerÖ«
ur sem nýr.
Hin lága leiga vor gerir oss
mögulegt aS bjóöa þaS bezta, sem
hægt er aö kaupa fyrir peninga, á
lægra veröi en aSrir.
ÞaS borgar sig fyrir ySur, aS
líta inn til vor.
VerkiS unnið af þaulæföu fólki
og ábyrgst.
BLOND TAILORING CO.
Simi: B 6201 484 Sherbrook St.
(rétt norSur af Ellice.)