Heimskringla - 30.05.1923, Blaðsíða 5

WINNIPEG, 30. MAI 1923
HEIMSKRINGLA
5. BLAÐSÐA.

Þegar þér sendið peninga.
Hvert sem peningar þurfa a?S sendast, eru bánka
ávísanir (Bank Draftsq og peninga ávísanir (Money
Order) óviíSjafnanlegar fyrir ósekikulheit, spama'ð
og þægindi. — Þarfnist þér a?J senda peninga til
annara landa, verður þessi banki yíSar bezta a'ðstoíS.
Að senda peninga upphæ® upp til fimtíu dollara
innan Canada, eru banka ávísanir einna þægilegastar.
Frekari upplýsingar veitir þessi banki.
IMPERIAL BANK.
OF CAMAiDA
Útibú aS GIMLI
(341)
sem kend er við Darwin og nefnd
framþróunarkenning. Þar eru
sömu öflin að verki, sem valda
því, að enginn réttrúaður mað-
ur minnist á mlerkilegustu og stór-
kostlegustu uppgötvun vorra
tíma, sem við spiritsmann er
kend, samlband við framliðna
menn, öðruvisi en með ókvæðis-
orðum og hatursárásum. Það er
alveg rétt, að þetta eru hættuleg-
ustu óvinir, sem þröngsýnið getur
eignast: vissan um framþróun-
ina og vissan um ódauðleikann.
Framþróunarhugmyndin er undir-
rót lang-flestra þeirra urnbóta,
bæði á hugsana og framlkvœmda-
lífinu, sem komið hefir verið á
á síðari tímum og verið er að
koma á. Ódauðleikavissan og sú
frœðsla, sem í samlbandi við hana
stendur, á eftir að gera miklu
meira. Hún á eftir að umsteypa
hverri einustu mannlegri stöfnun,
eins og William James sagði fyrir
um, að hún mundi gera.
Já, vinir ntínir, við erum þrátt
fyrir alt með annan fótinn í mið- ,.Bókin ei. ágætlega vel valin og
aldamyrkn Kirkjan er að mestu liýd(1 átt heiður akillB fyrjr
leyti enn þjonustumær þeirra, ^ .hvorttveggja."
með völd heimsins fara, alveg1
eins og hún var ambátt Loðvíks
“Sigur að lokum”
Mér hafa borist ýms bréÆ, er votta
álit greindra lesenda um skáld-
söguna “Sigur að lokum” og set
eg hér útdrátt úr fáeinum þeirra.
Eðlilega sleppi eg nöfnum bréf-
ritaranna, Því eg vii eigi taka mér
þaö Bessaleyfi að birta þau.
“í>ú veizt hvað eg er sinkur á
centunum, en sagan kom mér í
svo gott skap, að eg sendi þér
andvirðið tafarlauist, með l)akk-
læti fyrir sendinguna.’
N. N. — Fort Rouge.
“Svo l>akka eg pér fyrir söguna.
Hún er ágæt og betri en margar
aðrar, sem rneira hefir verið af
ílátið.” x
N. N. — Tantallon, Sask.
“Eg er búinn að lesa söguna, og
er hún eip hin bezta skáid'saga,
sem eg hefi lesið. Sendu mér 5
eintök í viðbót.’
N. N. — Milton, N. D.
Þetta er vel byrjað. Áfram i
drlottins nafni! Ef aiiir eru með,
allir gera sitt bezta, l>eir gefa ?200
sem það geta, þeir $100 sem það
geta, þeir $50 sem það geta, þeir
$25 sem það geta, og svo hver af
öðrum eftir því sem efnin leyfa,
þó sumir séu svo fátækir, að þeir
g(dj ekki gefið nema undur lítið,
og það sé þegið með alveg eins
miklum þökkum og stærri upp-
hæðir frá þeim sem ríkari eru, —
ef aðeins aHir gera sitt bezta, veit
eg að alt fer vel.
í stríðinu mikla var oft talað um
“going over the top”. I>að er heit
þrá mín að komast “over the top’
í þessu máli — upp á sigurhæð.
Eg bið menn ennfremur að gera
mér staT.fi ð eins létt fyrir og rnögu-
legt er. Hjónin geta talað sig
saman um hvað þau ætia að gefa
og unga fólkið sömuleiðis, alt
heimilisfólkið. Svo geta þeir lát-
ið upphæðirnar vera í höndum
þess, sem heima er, svo eg þurfi
ekki að gera margar ferðir í sama
húsið.
f trausti til Winnipeg-fslendinga
að þeir geri betur fyrir Jóns
Bjarnasonar skóla en nokkrir aðr-
ir hafa gert-á þessum vetri,
bróðurlegast,
Rúnólfur Marteinsson,
493 I.ipton St.
ISUMAR-SKEMTIFERÐA FARGJÖLD
“Mér líkar sagan og þýðingin
Ijómandi vel.”
N. N. — Qsland, B. C.
fjóftánda og Czaranna á Rúss-
landi. Valdhafarnir hafa skift
um nöfn. Og tvö hundruð gest-
ir við altarisborð í Winnipeg bera
þess ekki vitni, að Islendingar
hér í þessu unga landi hafi sogið
mikið af aösku þess inn í hugs-
analíf sitt. Og það liggur leynd-
ur þráður milli Rockefellers og
altarisgestanna, hvort sem menn
skilja það eða ekki.
Mig langar til þess að láta yð-
ur vita, að mér er ekki ánægja
að þurfa að segja þetta, sem seínan-
eg hefi sagt í dag. En þetta hef-
ir verið að skýrast beturog betur
fyrir mér á síðari tímumi. Og
mér hefir verið raun að því. í
gegnum nám mitt og lestur hefiie
mér lærst að þykja vænt um og
virða þenna herskara af glæsileg-
um og góðum andans mönnum,
sem kirkjan hefir átt. Og það
er endurminningin um þá, sem
hefir varpað mlildara ljósi yfir
skoðanir mínar á stofnuninni,
heldur en ellla hefði venð. Þeir,
hafa flestir verið ofsóttir og j
hæddir að einhverju leyti iiman j
síns eigin félagsskapar, en þeir.................. , ^
hafa þó áilitið það skyldu sína, |drengllega a þessum ferðum mín*
að halda trygð við hann og yfir- um'
N. N. — Hnausa, Man.
“Eg þakka þér kærléga fyrir sög-
una og skal hún hafa mín beztu
uieðmæli í hvívetna.”
ÍÞetta eru aðeins sýnishorn af
fjöldamörgum vitni/sburðum, er
mér hafa borist úr ýmisum áttum.
Enn eru nokkur eintök óseld.
Verð $1.50. Sendið pantanir
skjótt, því bráðurn vérður það um
M. PETERSON,
247 Horace St.
Nonvood, Man.
--------xxx--------
Til IsIendÍDga
í Winnipeg.
Á þessum vetri hefi eg ferðast
víðsvegar um bygðir íslendinga í
Canada og Bandaríkjunum, til
l þesis að safna fé fyrir Jóns Bjarna
sonar skóla.
Eg hefi þegar minst með þakk-
læti þeirra, sem hafa reynst mér
gefa hann e'kki. Og vafalaust
hafa þeir haft rétt fyrir sér. Trú
Nú Igngar mig til áð benda öll-
um á það að þátttaka Bandaríkja-
artilfinningin verður ekki greind j ^endinga í þessu máli á þessum
frá mannlegu eðli, og það er|vetri. heflr verið almennari en ef
ekki sama, hvaða næring hennijti] viil nokkur annar átti von á.
er veitt. Og einmitt sú tilfinning Kitt aí ÞH sem eg var spurður
segir manni, að þeir tímar skuli er es var snðnr 1 Minnesota,
og hljóti að koma fyrir manninn.™1' lJetta: Hvað gera íslending-
' arnir f Winnipeg til að láta skól-
ann liifa og dafna. Eg sýndi fram
á að þeir hefðu í Uðinni tíð oft
gert vel fyrir skólann.
Nú megið þér til að sýna vilja
yðar til að fórna fyrir skólann
betur en þér hafið nokkurntíma
áður gert. — Bregðist ekki! Eng-
inn rná bregðast. Eg þrái að geta
sagt, þegar eg hefi lokið því fjár-
söfnunarstarfi í þarfir skólans, sem
eg er nú að hefja hér í Winnipeg:
Enginn ságði mér nei — enginn
einasti sagði mér nei.
Síðastliðinn sunnudag ávarpaði
eg Eyrsta lút. söfnuð í sambandi
— Kka innan kirkjunnar — er
“teygar hann himinsins hreina
dag, 1
hraðsiglir 'loftið með víkingsbrag;
hátt yfir hömrum og ströndum
horfir mót ókunnum löndum.”
WEVEL CAFE
Ef þú ert hungraður, þá feomdu
inn á Wevel Café og fáðu þér að
borða. Máltíðir seldar á öllum
tlmum dags. Gott íslenzfet kaffi
ávalt á boðstólnm- Svaladrykkir, við þetta mál. Þogar daginn eftir
-xx-
Smávegis. j
Hvcrs vegna húit söng.
Vinkona kom í heimsókn og sagði
við litlu stúlkuna: “HvaS gengur
að mó/jmu þinni í dag? Hún syng-
ur svo þaö ó’iar um alt Ihúsið?”
Marík litla: “Það er líklega af
því, að hún nefir hugsað séi eiít
hvað sérstakt, lil að skamma pabba
fyrir í kvöld.*’
McrkH'gt brúðkaup.
Á landamærunum milli Ungverja-
landá cg S’cvakíu átti sér nýlega
stað i.'ukennilept brúðkaup. Hjóra-
efnin löfðu fcngið öll tnuðsynleg
skjöl, nema hið ómissar>di leiðar-
bréf, sim embættismaöur nokkur
keppina í v I.rúðgpunan1 — hafði
getað hipdrað. Hjónaefnin létu
samt ekki hindra sig og fengu bæð
prestinn og gestina til að fylgja sér
á brúna við Neuszegedin; á miðr
brúnni eru landamærin.
Brúðguniinn var Ungverji en brúð
urinn silóvakásk, og þar eð engum
verður bannað að rétta hendi yfi
landamærin, gat presturinn fram-
kvæmt giftinguna, hann hafði leiðar
bréf til beggja ríkjanna, og stóð
með sinn fótinn í hvoru.
Og þegar 'vígslan hafði verið
framkvæmd, var unga brúðurin sam
kvæmt ungverskum lögum, magyar-
isk borgarakona, og gat án leyfis
bréfs farið beina leið inn í Ung-
verjaland, en mátti ekki fara það
an afftur. Og þar eð keppinautur-
inn sat og nöldraði í Slóvakíu, hefir
hún líklega ekki kært sig um það.
' Getur þú sagt mér, að hverju
leyti skósmiðurinn og klukkan
veggnum eru svo lík?”
“Nei.”
“Jú, þau slá bæði á hverri hálfr
klukkustund.”
KYRRAHAFSSTRÖND
1 GEGNUM KLETTAPJÖLLIN.
NOKIvKIR DAGAR 1 JASPEIl
PARK LODGE (OPIÐ FRA 1.
JONI TIIj 30. SEPT.). 1 JASP-
KR NATIONAL PARK — MT.
ROBSON PARK. — YNDISLEG
SJÓFERÐ MILL.I VAXCOU-
VKR OG PRINCE RIPERT.
Hringferíar far-
bréf til sölu dag-
lega tii 30. sept.
Síðasta ferð til
baka 31. okt.
' - ----- .
LKITID
npplýNÍnKa hjð nm-
hobHmönnum v'.DvlkJ
nnili fnrlirffum ng ft-
skil.iun fnrrýmh o. s.
frv., etla
AUSTUR-CANADA
MEÐ JÁRNRRAUT OG A
VATNI OG JARN HRAUT. —
MA VKLJA UM LKIDIR —
SJA TORONTO, KOMA A NI V-
GARASKAGANN — ÞCSUND
EYJARNAR — GÖMLU TIGN-
ARLEGU RUEBEC — SIGLA
OPAN EFTIR ST. LAWRF.NCmJ
— SJAVARFYLKIN AÐ SUMR-
INU.
W.JJ. QUINLAN, Districi Passenger Ageni
WINNIPKG, MAN.
W. STAPLETON, DisiriciIPassenger^igeni
SASKATOON, SASK.
J. MADILL, Disirici Passenger Ageni
EDMONTON, ALTA.
AfT»rnc,«s grelöl ír.1
Rtriind til strnmlnr.
HraiHeitlr
Beina 1 e 1 ö.
Lestarstjórinn: “Vertu rólegur, eg
ætla ekki að gera þér neitt mein.”
Drengurinn: “Það sagði tann-
læknirinn líka.
1 þokunni.
Állmikil þoka hefir undanfariö
hindrað skipaferðir. Sökum þessa
hefir danskt blað mint á eftirfylgj-
andi sögu frá 1891:
Á ytri höfninni í Kaupmannahöfn
lá skip, hlaðið múrsteinum. Þokan
byrgði alla útsýn alstaðar. Skip-
stjórinn fór snöggvast ofan í káet-
una aftur á, en bátstjórinn var fram
á. Svo kemur skipstjórinn upp á
þilfarið, heyrif ihávaða fram á, en
sér ekkerf. Hann heldur að það
sé annað skip að nálgast.
“Hvaða skip er þetta?” hrópar
hann.
“Það er Anna María,” svaraði
maðurinn fram á.
“Hvað flytur skipið ?”
“Múrsteina.”
“Hvaðan komið þið?”
“Frá Rudkjöping.”
“Hvað heitir skipstjórinn ?”
“Sören Peersen.”
“En það 'hugmyndaílug, það heiti
eg líka.”
“Já, iþvílíkt hugmyndafllug, það er
bátsmaðurinn, sem þér hafið talaö
við.”
BciuVng.
Ungfrú Addy: “O, herra Smitb,
mig dreymdi sanarlega markverðan
drauiv í nótt og mjög viðfeldinn.
Mig dreymdi að þér og eg — við
tvö alein — vorum á brúðkaups-
skemtiferð. Hefir yður nokkru
sinni dreymt silíkt?”
Smith: “Ö, já* fyrir nokkru síð-
an dreymdi mig eitthvað þess kon-
ar. En nú er eg mjög varkár með
að velja mér kvöidverð, og eg þjá-
ist ekki lengur af jafn leiðinlegum
draunnim.”
, , ,-v þú hafir aldrei elskað aðra stúlku , Vinnukonan: “Það er maður kom-
Hans, sepi nylega hafði lokið . i . „ •„ . , * , v,,, „
. en mig? I mn, sem vill tala við yður.
prófi í læknisfvæði, var hneigður . —
Hann: Ja, ja, engillinn minn. , Husbondmn: Eg kem strax; seg-
fyrir að sýna þekkingu sína á ýms-
um sviðum. ÞeSar »hann heimsótti
gamla konu einn daginn, sagði hún:
“Það Sem hrygt 'hefir mig mest
á æfinni er, að eg hefi aldrei eign-
ast börn.” \
“Er það ?” sagði Hans. “Máske
það sé arfgengt. Eignaðist móðir
yðar börn?”
Háttlœgni.
Hr. Wiley,” sagði frúin, “eg hefi
séð. að þér eruð með leynd að
dekra við dóttur mína. Eg verð að
banna að vinskapur ykkar byrji
þannig. Þér 'hefðuð átt að finna
mig fyrst.”
“Frú,” svaraði Wiley, “hefði eg
séð yður fyrst, held eg að eg hefði
gleymt dóttur yðar, og orðið ást-
-fanginn af yður í stað hennar —”
“Eg átti við,” greip móðirin fram
í, “að þér hefðuð átt að segja mér,
hvernig yður gekk að ná ástum
•hennar. Eg skal hjálpa yður eins
vel og eg get.”
Hann: “Hvað á kvenfólk að gera
með atkvæðisrétt? Aform þeirra er
aðeins að gera mennina heimska.”
Hún: “Það segið þér satt. Það
er aðeins bagalegt, að náttúran er
oft búin að því á undan iþeim.”
Hún: “Og þó er mér sagt, að þú honum að fá sér stól.”
hafir verið trúlofaður einu sinni: Vinnukonan: “Hann hefir nú þeg-
a®ur ? ar tekið bæði borðið og stólana. —
Hann: Já, en það var ekkja. Hann kemur frá verzlaninni, þar
sem þér fenguð húsmunina gegn
Móðirin við son sinn, sem kemur
'heini með loftþyngdarmæli: “Til
hver^er þetta?”
Sonurinn: “Það er nokkuð merki-
legt, skal eg siegja iþér. Það Segir
■okkur fyrirfram þegar .regn er í
vændum.”
Móðirin: “Aö kasta peningum
burt fyrir slíkan óþaría, þegar for-
sjónin hefir gefið honum föður þín-
um gigtina.”
niðurborgun.”
Hann: “Finst þér það ekki óvið-
feldið, að bera annara kvenna hár
á höfði þínu?”
Hún: “Ekki hið allra minsta. Eða
finst Iþér það máske óiþægiilegt, að
bera ull annara sauða á þínum
kroppi ?”
“Það er sannarlega undravert, alt
Pétur: “Eg veit mjög vel, að
mamma þin er ekki móðir þín og
að pabbi þinn er ekki faðir þinn.
Þú ert kjörsonur.”
Hannes: “Já, það er btera en með
þig. Mig hafa þau sjálf valið sér,
en þig urðu þau -að taka eins og
þú ert.”
“Mig dreymdi í nótt, að eg bæði
sem fundið er upp. nú á tímum. ygai-;” sagði feimni ungl maður-
Símrit án þráðar, púður án reykj-.inn_ “Hvað haldið þér að það
ar----------” > þýði?”
“Það. sýnir að þér eruð skyns«m-
ari sofandi en vakandi,” svaraði hin
óþolinmóða unga ^túlka.
“Já, það skortir aðeins eittt.”
“Og 'hvað er iþað?”
“Heimanmundur án konu.”
v3ndlar, tóbak og allskonar sæt-
índl.
Mrs. F. JACOBS. .
kom ein vinkona skólans með $25
gjöf til skólans. Stuttn á eftir
færði annar vinur mér $8.
Albert hafði verið i bænum hjá
tannlækninum með 9on sinn, og var
nú á heimleið með lestinni.
Svo feom lestarstjórinn til þeirra
Og ætlaði að merkja farseðlana með
tönginni sinni.
Drengurinn fór að orga.
Lífsviðurvœri. \ --------------
Prófessorinn (í fyrirlestri): “Já, “Nei, en hvað þér eruð sorgbitn-
herrar mínir, í Kína er mannslífið ar; eg hélt þér skeyttiyS ekki mikið
litilsvert. Þegar ríkur Kínverji er um frænda yðar.”
dæmdur til dauða, er honum auð-; Eg gerði það heldur ekki. En
velt að kaupa annan til að deyja það var eg, sem sá um, að hann væri
fyrir sig. Það er Sannreynd, að látin ná sfnnisveikrahæli, og nú, þeg
margar fátækar persónur vinna sér ar hann er dáinn og hefir arfleitt
inn lífsviðurværi á þenna hátt.
Hann var tilbúinn að svara.
Hún: “Eg má þá treysta því, að
I mig að eignum sinum, verð eg að
I sanna, að hann hafi verið með fullu
! viti.”
KJÖRKAUP.
10 byggingarlóðir til sölu í fram-
tíðarbænum Weyburn, Sask. Hfe-
andi fluttur úr iandi. — Heims-
kringla vísar á seljanda.
32-36