Heimskringla - 27.06.1923, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 27- JÚNI, 1923-
HEIMSKRINGlA

7. BLAÐSIÐA.
The Dominion
Bank
MMI NSHta DAMH AV H. M
•HGBHBOOIU 8T.
Höfu5»tóll, uppb.......9 6,000 000
▼arMjóflur .............9 7,700,000
eignir, yíir.....9120,000,000
léntakt athygli Teitt viJVekift-
nn kaupmanna og
SparisjófSsdeildin.
Yertlr al innstæðuifé greiddir
)afn háir og annarsstaCar TiO-
(reng«t
raom a na.
P. B. TUCKER, RáðsmaJSur
Ritstjóra-rabb Morguns
um hitt og þetta.
Batnandi hcimur.
Þrátt fyrir gamla og nýja veiniö
um þai5, aö heimur fari versnandi, get
ur þaö óneitanlega stundum veriÖ á-
nægjulegt aö 1-íta aftur í tímann. Þaö
kemur þá fyrir — og þaö sjálfsagc
miklu oftar en sumir af oss gefa gæt-
ur 'aö — aö vér veröurn aö kannast
viö, aö heimurinn fari batnandi, aö
framfarirnar hafi oröiö svo ótvíræð-
ar, aö oss veitir öröugt aö hugsa oss,
að þaö gerist aftur, er gerst hefir —
og þaö fyrir tiltölulega skömmum
tíma.
Hver getur, til dæmis aö taka, hugs-
aö sér það, aö prestur hér á landi fái
nú biskupsáminnig fyrir aö lýsa yfir
<því, aö hann hafní lærdómnum um
eilíifa útskúfun? Samt gerðist þetta
fyrir rúmum 30 árum. Sumum kann
aö þykja fróðlegt aö rifja upp fyrir
sér helztu atvikin aö þeim viðburði.
Hvernig scra M. J. tók ám'nning-
unni.
Hugnæmt er að athuga með hví-
likri stillingu og andlegri fyrirmensku
séra Matíhías tók áminningunni. Yf-
irlýsing frá honum er prentuö í
Kirkjublaðinu (nóv. 1891). Hann
lýsir þar yfir því, aö hann hafi “rit-
aö öll hin svæsnu orö í téöri grein
minni, er valdið geta hneyksli, meö
ofmiklum húa og í bráöræöi. Þetta
kannast eg viö og beiðist afsökunar
fyrir”. Hann kveöst ekki hafa vilj-
að “rýra cða kasta skugga á kirkju
vora og krjifjndómJ’ .^difaíti'lgangM svo
ur minn var einmitt sá,” segir hann
ennfremur, “aö efla og auka sóma
þess kirkjufélags, sem eg tel mér
saemd og ávinning aö þjóna, svo lengi
sem mér er gefið viöunandi frdsi til
aö þjóna sannfæringu minni, og halda
eftir megni minn elzta og dýrasta eið:
aö þjóna fremur guöi en mönnum”.
Breytingin.
Til þess aö rnönnum verði aö fullu
Ijós munurinn á ástandinu um 1890
og nú, er ástæöa til aö gefa gætur að
þvií, ihverskonar menn þeir voru séra
Þórhallur, sem ekki gat hugsað sér
aö neitun ■ séra Mattlhíasar gengi
þegjandi, og Hallgrímur biskup
Sveinsson, sem áminninguna gaf.
Þetta voru ekki ofsamenn í trúar- eöa
kirkjúmálum. Það var nú eitthvaö
annað. Frjálslyndari menn voru tæp-
lega til á landinu. En þá voru frjáls-
lyndustu mennirnir ekki komnir
lengra en það, aö þeim fanst óhjá-
kvæmilegt aö hafast eitthvaö aö, þeg-
ar þjóðkirkjuprestur hafnaði opin-
berlega trúnni á eilífa útskúfun.
Eftirleikur þessarar áminningar,
er á einkis manns færi aö meta áhrif-
in. Nýlega hefir ein kona sagt oss,
að hún hafi yþegar hún var barn aö
aldri, lesiö grein eftir séra Matthías
um prédikanir Páils Sigurössonar.
Aldrei sagöist hún hafa gleymt þeirri
grein, og siíöan er hún hefði lesið
hana, heföi hún altaf, svo sem aö
sjálfsögöu, verið frjálslyndisins meg-
in d trúarefnum. Ætli þeir geti ekki
verið nokkuö margir, sem gætu sagt
eitthvað svipaö ? Þeir menn viröast
vera t'il, sem halda, aö megniö af rit-
um séra Matthíasar í óbundnu máli sé
lítilsvirÖi, aö prentsvertu hafi
naumast veriö til þess eyöandi. Areið-
anlega skjátlast þeim mönnum.
(Morgunn.)
Vetrarferðalag um fjöll.
(Framhald frá 5. síSu)
Eg hygg að svo hafi ekki þurft aö
vera. Hollustan viö að klífa fjalliö
var aö þakka góða loftinu og hollu
hreyfingunni viö fjallgönguna. Og
ættu allar konur aö leggja sér þetta á
Vorum 10 tíma á milli bygða, þar
til við vorum komnir aö Abæ. A fjall
inu var dimmviðriskafald og hvast.
Viö tjölduðum og fengum okkur bita.
Þetta hresti okkur og gladdi svo, að
okkur óx ásmegin. Og því. trúir eng-
inn, nema sá sem reynir, hve gaman
er aö geta, þegar maður vill, slegið
upp tjaldi sínu, hvar sem er á öræfurn
uppi og njóta hvildar og hressingar.
Nýjabæjarfjall er meö hæstu fjöll-
um á Noröurlandi (um 4000 fet), og
í björtu veðri er þaðan víðsýni mikið
í allar áttir, eins og eg hefi áður lýst,
er eg fór þenna fjallveg fyrir nokkr-
um árum aö sumri til. En í þetta
skifti sáum við ekki nema nokkra
faöma frá okkur og uröum aö stýra
eftir kompás. Viö þurftum oft aö
gæta stefnunnar, því að litlu má muna
til að fara ekki skakt og lenda í ó-
göngum vegna gljúfra og daladranga.
En ekki vorum við fyr komnir í
Tinnárdalsdrögin, en snjórinn fór aö
verða stopull, svo að erfitt varö að
koma sleðanum áleiðis. Þurftum við
að þræða fannaræmu meðfram ár-
gljúfri og stundum bera sleðann
milli fanna, en gætilega þurfti að
hjarta, Iþví þær hreyfa sig yfirleitt ] fara tiI aö hrapa ekki {yrir björg
altof lítið úti. Karlmennirnir gætu í jBráöum fór svo, að viö sáum okkur
viðlögum hrært í pottinum. Eitt þurf-
um viö öll aö muna:
Þegar við hœtttum að hreyfa okkur
förum við að dcyja.
þann kost vænstan að skilja sleöann
eftir og ganga slyppir til bygða. Og
það var þriggja tíma gangur.
Þegar við nálguðumst Abæ, hittum
við tryppastóð. Viö völdum okkur
Fcrðaáeetlun scm brcyttist. úr stófjinu reiöskjóta, sem viö hnýtt-
Eg hefi margferðast um ýmsa fjall ' upp ; og hieyptum siðan íákun.
veg. á sumrin, og það er yndislegt í 'unL Hin trvppin fyIgdu meö og höfö;]
góöu veðri, “því frjálst er i fjallasal”. 'sinn tryppagang, sv0 aö okkllr ætlagi
Eg hefi nokkrum sinnum fariö yfir ag ganga i]la ag sitja> en sátum þó>
Vaölaheiöi á skíðum á veturna. Engar þrátt fyrir nokkrar ausur,
læknsiferöir hafa veriö skemtilegri og
eg hefi sannfærst um hve auövelt er
sem séra Mattlhías fékk 1891, kom 29 aö ganga á skíðum og hve lítt þreyt-
Tilcfni áminningarinnar.
Þaö var séra Matihías Joohumsson,
sem áminninguna fékk, og þaö gerðist
áriö 1891. Um þær mundir var all-
hörö deila meö íslenzkum prestum í
Vestnrheimi um útskúfunarkenning-
una. Séra Magnús Skaftason hafn-
aöi henni, en einkum héldu þeir
henni fram séra Jón Bjarnason og
séra Friörik J. Bergmann. En rétt
er aö geta þess, að séra Friðrik hvarf
síðar frá henni meö öllu.
Séra Matthías Iagöi þar orö í belg
og tók aídráttarlaust í strenginn meö
séra Magnúsi í “Noröurljósinu”,
blaöi, sem þá var gefið út á Akur-
eyri. 1 grein, sem hann ritaði í þetta
blaö, kallaði hann kenninguna um eiv
lífa útskúfun “lærdóminn Ijóta, sem
svo voðalega neitar guös visdómi, al-
mætti og gæzku”, og bætti viö þess-
um oröum: “Sé nokkur kredda, sem
löngu er úrelt oröin og kristindómin-
um til tjóns og svíviröingar, þá er
það þessi”.
1 leiðrétting, sem séra Matthías
Jodhumsson sendi Kirkjublaöinu, tók
hann fram, aö hann hefði aldrei sam-
þykt að hafna “útskúfunarlærdómn-
um”, þ. e. ihegningu annars heims;
sllíkt hefði sér aldrei dottið í hug.
“Það heitir eilíf eða óendanleg út-
skúfun, sem málið var um; þeirri
kenningu kvaöst séra Magnús Skafta-
son ekki geta trúaö, og henni trúi eg
ekki.”
MikH tíðindi.
Þetta þóttu mikil tíðindi á þeim
tímuin. Séra Þórhallur Bjarnason
(siðar biskup) ritaöi i Kirkjublaöið
(okt. 1891): “Neitun þjóökirkju-
prests á skýlausri trúarsetningu geng-
ur vitanlega eigi þegjandi, og málið
vandast við þaö, aö eigi eru þeir srvo
fáir, og þaö prestar, s meeru orðnir
kristindóms-evangelíinu.”
En harðorðastur mun séra Jón
Bjarnason hafa verið, þeirra, er tóku
tii máls. Hann kvað meðal annars
svo að orði i Sameiningunni: “En
séra MattWías er ekki það barn, a‘ö
honum detti nokkuö þvílikt í hug, eins
og þaö, aö endurlausnarlærdómurinn
geti staðist, ef að fordæmingarlær-
dómnum hefir verið kastað. Hann
veit það fullvel, að afneiting þessa
siöarnefnda trúaratriðis leiðir óhjá-
kvæmilega til afneitunar á gervöllu
kristindóms-evangeliinu.”
Ymsir bjuggust viö afsetning. Aö
minsta kosti er þaö áreiöanlegt, aö
sumum mönnum fanst séra Matthias
eiga hana skiliö fyrir jafn gifurlega
yfirsjón. En Hallgrimur Sveinsson
biskup lét við þaö sitja aö senda séra
Matthiasi i erríbætijlvréfi “alvarlega
áminning”.
árum siðar, 4. des. 1920. Þá íór út-
för hans fram og líkræðuna hélt einn
af biskupum landsins, séra Geir Sæ-
mundsson. I þeirri ræöu vék bisk-
upinn aö tilefninu til áminningarinn-
ar meö þessum orðum:
“Og eg þakka séra Matthíasi fyrir
hönd ^íslenzku þjóökirkjunnar, fyrir
það fyrst og fremst, að hann fyrstur
allra íslenzkra kennimanna lagði hönd
að verki, til þess að afmá einn svart-
asta blettinn, sem búið var aö setja á
nndi þaö er, þegar færi er gott. Ekki
vil eg þó hrósa mér aö eg sé garpur
í nð standa brattar brekkur, en þess
gerist ekki þörf í langferðum.
Fyrir löngu haföi eg ásett mér, aÖ
fara einhverntíma skíðaferð og sum-
hina fögru guðshugmynd, sem Jesújburt snjó í bygöum og aurinn á Ak-
frá Nazaret gaf oss, lærisveinum sín- ureyrargötum var orðinn svo djúpur,
að bæði blöðin Islendingur og Verkn-
Engum getur dulist breytingin, sem
gerst hefir. Þaö, sem ekki mátti neita
1891, — allra sizt “meö ofmiklum
hita” — telur nú einn biskupinn
“svartasta blettinn” á guöshugmynd
inni. Fyrir það, fyrst og fremst, sem
séra Matthias mátti ekki gera 1891,
og varö aö sæta áminning fyrir, þakk-
ar einn biskupinn honum, “fyrir hönd
þ j óökirkj unnar”.
j Hrólfur bóndi á Abæ tók vel á
móti okkur og fyrirgaf tryppabrúkun
ui i. En þaÖ var okkur 1 jóst ö
stutta viökynni..gti : Skagafiröi, n?
þar var nóg af ýmsu góðu, sem gleð-
ur ferðamenn, en lítið af snjó. Þetta
hafði aö visu Jónas kollega Kristjáns
son sagt mér í símanum, áöur en eg
hélt að heiman, en eg vildi ekki trúa
parta gangandi suður yfir fjöll aö honum> enJa áttj eg vQn . ag ye8ur
vetrarlagi. Loksins nú í vetur átti eg breyttist þá og lþegar> og snjór kæmi
kost á aö koma þessu í framkvæmd, , . K r\ ■ -u r «• ,
“ ’ von braðar. Og í ollu falh hugði eg
en gat þó ekki annríkis vegna orðið «• _ • ,
& v 8 að nogur snjor væri, þegar kæmi upp
á fjöllin upp úr Skagafirði, en þang-
aö ráögerði eg aö láta flytja mir.n
farangur og sleða áleiöis, þar til nág-
ur snjór fengist og færi væri gott, þvi
aö venjan er þessi, að þó hláka sé í
bygö, nær hún ekki 'hátt upp í fjöllin,
og snjórinn á Vaðlaheiði og Nýjabæj
arfjalli var í þetta skifti nógur, þeg-
ar komið var upp í 1500 til 2000 feta
ferðfoúinn fyr en í miðjum marzmán-
uði. En þá var komin hláka, sem át
inaöurinn uröu sammála um að hann
væri orðinn þriggja álna djúpur.
Ut úr þessu syndaflóði vildi eg
foröa mér. Og Hkt og Nói forðum
Séra M. J. einn þci-rta, scm valdið
hafa brcytingunni.
Vitanlega er þaö ofætlun “Ritstjóra
rabbi Morguns” aö gera þess grein,
hvernig þessi mikla breyting hefir
oröiö. En þaö teljum vér óhætt aö
fullyröa, aö séra Matthías sjálfur er
einn þeirra manna, sem hafa komið
henní til vegar. Auðsjáanlega litur
og biskup Norðlinganna þann veg á
þaö mál. Hann kveður meöal annars
svo aö orði í hinni fögru likræöu
sinni:
“Og eg þakka honum, hve mikinn
þátt og góðan hann hefir átt ií því aö
víkka sjóndeildarhring kirkjunnar,
auka viösýni hennar og víöfeömi, ,r
gera hana frjálslynda og umfourðar-
lynda, og færa henni heim sanninn
um þaö, aö ekkert líf fær þrifist í
böndum, ekki heldur trúarlíifið, —
hve mikið hann hefir unnið að því
að auka bjartsýni foennar, færa út
bjargræðisvegi hennar, auka samúö-
arþelið innan vébanda foennar og gera
mönnum þaö ljóst, hvaö þeir séu og
eig: að vera: frjáls, glöð, góö og kær
leiVsrik börn hans, sem er faðir vor
á himnum, og foefir látið son sinn
eingetinn flytja þenna boöskap frá
sér:
“Mitt kærleiksdjúp á himins víðar
hallir,
í húsi minu rumast allir — allir.”
Sé þetta maklega mæilt — og vér
erum sanníæröir um aö svo er — þá
þarf engum blöðum um þaö aö fletta,
að i þessu efni koma rit séra Mattfoí
asar 1 óbundnu roáli alveg eins til
greina og ljóð hans. I óbundnu máli
var hann altaf aö innræta oss frjáls-
lyndið og umburöarlyndiö, altaf aö
reyna að gera útsýni vort stærra. Þaö
smiðaði sér örk, eins lét eg Kristján ,___v * c, ■ • j
’ _ ° 1 hæð, og eg vissi að Stoiusandur væri
Sigurösson gera mér góðan (^kíða-
sleða, og skiði mán tók eg, broddstaf,
tjald og hvílupoka, fékk mér nesti og
nýja skó og hélt fram í Villingadal til
aö leggja á fjöllin suður. Eg hafði
hugscð mér aö fara, ásamt tveimur
fylgdarmönnum suöur Arnarfellsveg,
koma niður i Hreppunum og láta síö-
an eitthvað reiða mig milli bæja, en
annars ganga eins og leið liggur til
höfuöstaðarins.
Þar eð folákan frepiur færöist í auk-
ana hætti eg viö þessa feröaáætlui,
því fyrirsjáanlegt var, aö .neð sleðun:
kæmumst við ekki ler.gra cn litiö suö-
ur fyrir Hofsjökul. og niátti gera ráð
fyrir að þar tækju svo við bleytur og
aurar og ekki unt að bera hann íar-
angur á bakinu, sem nauösynlegur
væri til aö eiga v:sí'.egt náttból á
fjöllum ef til vil! þrjár nætur. Leið-
in er löng, eöa um þrjár dagleiöir fy
gangandi menn írá Hofsjökli ti!
bygöa. Eg kaus pví þá leiðina, ab
fara vestur yfir Nýjabæjarfjall til
Skagafjarðar, en þaðan S’órasand til
Borgarfjaröar og koms niður aö Gils
bakka. Þetta er styzt leið úr Eyja-
firði til Suðurbygða aöeins um 120
kílómetrar, þar sem hir. leiðin er Sjálf
sagt um 160 kílómetrai töa meira.
(Þaö er ómögulegt eftir koitinu að
•i.a-'a nákvæmlega vcgalengdir vegna
þess aö ójöfnur eru svo margar á okk-
ar fjöllótta landi.)
Ferðin úr VilUngacial ruður að
Stórasanii
Eg fékk til fylgdar úr Eyjafirði
tvo sérlega góöa lagsmenn, Hjálmar
Þorláksson, Syöri-Villingadal, og
Jón Jónsson, Tjörnum. Viö létum
leiöa okkur og farangurinn upp i
fjallshlíöina, þangað sem snjór var
nógur fyrir sleöann. Síðan gengum
viö, dragandi sleöann, yfir Nýjabæj-
arfjall, svonefnda vetrarleiö, sem
liggur niöur i Tinnárdal. Snjórinn
var nógur, en þvalur og ekki gott
skiöafæri, svo viö gengum alla leiö.
2000 feta hár. En það er langt upp
á Stórasand upp úr Skagafirði. —
Fyrst er Eyvindarstaðafoeiði, svo Bug
arnir og landið kringum Blöndu og
síðan Oldurnar. Þegar kemur upp
fyrir Eyvindarstaöaheiöi lækkar land
ið á stóru svæði. Kunnugir menn
staðfestu nú Iþað, sem Jónas hafði
sagt mér, að fjöllin mundu vera að
miklu leyti auö, alla leiö vestur aö
Blöndu.
Eg foreytti því enn ferðaáætlun
minni. Lét fylgdarmenn mína úr
Eyjafirði snúa viö og taka með sér
sleðann og skíðin, og afréð að fá mér
fylgdarmenn og, hesta í Skagafirði og
fara ríðandi suður Sand.
En ihver mundi vilja fara með mér?
Eg var áhyggjufullur og hélt nú, aö
alt mundi stranda. Jónas haföi nefnt
Guöm. Sveinsson bónda í Bjarnastaöa
hlíö sem líklegastan til aö slást í för
meö mér. Þá var að hitta hann að
máli, og fanst mér nú horfa illa, ef
hann fengist ekki, — og ekki vildi eg
snúa heim aftur. “Snýttu þér snúin-
raftur og snautaðu heim aftur” —
fanst mér einfoverjir illvættir hvísla
að mér.
Hrólfur í Afoæ fór upp í Tinnárdal
til að sækja tjald mitt og farangur, er
á sleðanum var. En sjálfur fór eg
gangandi vestur vfir Hlíðarfjall og
hitti Guðmund í BjarnarstaðaJhlíö. Og
glaður var eg þegár þessi heiöurs-
maöur hét mér fylgd sinni. Guð-
mundur fékk síðan i liö meö sér ann-
an kunnugasta mann á fjöllunum.
Tndriöa Magnússon bónda á Hömrum
og var svo ákveðið (að viö legðum upp
þann 21. marz.
Viö höfðum sinn hestinn hver og
þar aö auki einn undir farangri, þ. e.
tjaldi, hvílupoka nesti og heypoka.
En á einum hestinum höföum við þar
auki tvo heypoka í fonakk og skiftumst
til að ganga.
(Framfo.)
-----------xx------------
Til kaupenda
Heimskringlu.
iHér á eftir fer skrá yfir nöfn þeirra, sem góðfúslega hafa lofað
Heimskringlu að vera umíboðsmenn hennar, í hinum ýmsu bygðum
íslendinga. Þegar skrá sú hefir verið birt undanfarið, hefir fjöldi
af vinum blaðsins brugðist við að borga þeim áskrif targjöld sín, og
er blaðið þeim velunnurum' sínum mjög iþakklátt fyrir það.1 Ef að
þeir, sem nú skulda blaðinu, héldu uppi þeim góða, gamla vana, og
lyndu umboðsmann blaðsins í sinni bygð að jná'Ii, um leið og þeir sjá
hver hann er, væri það sá mesti greiði, sem þeir gætu gert blaðinu.
Sumarmánuðurnir eru fjárhagslega erfiðir fyrir blöðin, og vér erum
sannfærðir um, að ef kaupendurnir þektu alla þá erfiðleika, mundu
’þeir ekki draga blaðið á andvirði sínu.
Innkölhmarmenn Heimikringiu:
I Canada: 1
Árborg............................. G. 0. Einarsson
Árnes ............................. F. Finn'bogason.
Ántler................„................ Magnús Tait
Baldar .... ....................Sigtr. Sigváldason
Beckville.......................... Björn Þórðarson
Bifröst......... Eiríkur Jóhannsson
Bredenbury...................Hjálmar 0. Loftsson
Brown........................Tlhorsteinn J. Gísláson
Churöhbridge...................... Magnús Hinrrksson
Cypress River ...................... Páll Anderson
Elfros......................... J. H. Goodmundson
Framnes........................... Guðm. Magnús&on
Foam Lake.............................. JcAn Janusson
Gimlli ...................... ... ..... B. B. Olson
Glenboro ........................... G. J. Oleson
Geysir ....................... Eiríkur Jóhannsson
Hecla .... ................... Jóhannes Johnson
Hnausa ............................ F. Finnbogason
Howardville.....................Thorv. Thorarinsson
Húsavík................................John Kernested
Icelandic River ................Sveinn ThorvaJdson
og Thorvaldur Thorarinson
ísafold ............................ Ámi Jónsson
Innisfail ...................... Jónas J. Húnfjörð
Kandahar .............................. A. Helgason
Kristnes .... ...................... J. Janusson
Leslie ................................ J. Janusson
Langruth ...................... Ólafur Thorleifsson
Lillesve .......................... Philip Johnson
Lohley Lake .................... Ingimi. Ólafsson
Lundar ................................ Dan. Lindal
Mary HiU .................... Eiríkur Guðmundsson
Mozart..................................A. A. Jchnson
MarkerviHe .................. Jónas J. Húnfjörð
Nes ................................. Páíl E. Isfeld
Oa!k View.........................Sigurður Sigfússon
Otto .............................. Philip Johnson
Piney ............................ S. S. Anderson
Red Deer........................ Jónas J. Húnfjörð
ReykjaVík .........................Ingim. Ólafsson
Swan River......................... Halldór Egilsson
Stony Hill ...........„............. Philip Johnson
Sélkirk .... ......B. Thorsteirísson og Jón EKasson
Siglunes........................... Guðm. Jónsson
Steep Rock ............................ Fred Snidal
ThornhiII .........,............ Thorst. J. GísIasoR
Víðir ....................,........ Jón Sigurðsson
Winnipegosis ....................... August Johnson
Winnipeg Beach....................... John Kernested
Wynyard ........................ Guðl. Kristjánsson
Vogar .... ...................... Guðm. Jónsson
Vancouver.................Mrs. Valgerður Josephson
1 Bandaríkjunum.
í ■:
>■;
Blaine Mrs. M. J. Benedictson
Bantry Sigurður Jónsson
Edinburg S. M. Breiðfjörð
Garðar S. M. Breiðfjörð
Grafton , EIis Austmann
Hallson Árni Magnússon
Ivanhoe G. A. Dalmann
Los Angeles .... G. J. Goodmundson
Milton Gunnar Kristjánsson
Mountain \ i
Minneota G. A. Dalmann
Minneapolis H. Lárusson
Pembina Þorbjörn Björnsson 1
Point Roberts ... Sigurður Thordarson
Spanish Fork .... Einar H. Johnson
Seattle Mrs. Jakobína Johnson
Svold Björn Sveinsson
Upham Sigurður Jónsson
Heimskringla News & Publishing Co.
Winnipeg, Manitoba.
P. 0. Bor 3171
853 Sargent Ave.