Heimskringla - 11.07.1923, Blaðsíða 3

t
WINNIPEG, 11. JOLI, 1922.
HEIMSKRINGLA
3. BLAÐSEEJA
The Dominion
Bank
lOKNI JVOTRB DAHK ATB. M
SHBRBROOKH ST.
Höfuístóll, uppb.......| 6,000 000
Varasjóínr ............$ 7,700,000
AUar eigrnir, yfir.....$120,000,000
Sórstokt athygli veitt viSefeff*
wa kaupmanua og mi ■liirntfil
a»a.
Sparisjóösdeildin.
Vextir af innstæðuifé greiddir
jafn háir og annanwtaöar TifV
f«nsrst.
PHOHE A I
P. B. TUCKER, Ráðsmaður
sölu fyrir fáa skildinga hvert. Hann
ætlaði að snúa sér frá giugganum
og halda áfram. þegar honum varð
iitið á gamia fiðlu. sem var nærri
hulin af hinu ruslinu. Dökkleita
tréð og hve vel það var gljáð, gaf
honum til kynna að þetta væri gam
alt hijóðfæri.
“Er það fiðian i glugganum, sem
þér viljið sjá?” spurði eigandi l)úð-
arinnar. “Já, herra minn, það er
ljómandi fallegt hijóðfæri.”
Við það að skoða fiðluna í krók
og kring, sannfærðist Bernardi um,
að annaðhvort hafði hún verið bú-
in til af einhverjum hinna nafn-
kunnustu ítölsku fiðiusmiða, eða
hún var aðdáanleg stæling.
Hann ieit inn í kassann til að sjá
nafn smiðsins, en þar var ekkert
nafn, en glögg merki þess, að nafn-
ið hafði verið skafið burt, voru sjá-
anleg.
“Fáið þér mér hogann,” skipaði
hann.
“Hér er boginn. sem fiðiunni
fyigdi,” sagði skransalinn um leið
og hann rétti honum hann.
Eáum mínútum síðar ómuðu hin-
ir fegurstu tónar- sem aldrei höfðu
heyrst neitt líkir að unaði í þessum
hluta bæjarins. óhreinir götu-
drengir gægðust inn í búðina og
hlustuðu undrandi á fiðlusláttinn.
og þvottakonan í húsinu hinumeg-
in við götuna hætti vinnu sinni,
hrifin af aðdáun.
Hljóðfærið var ágætt. Bernardi
fann, að hann gæti haldið áfram
að leika á það tímunum saman.
En jafnframt því sem hann var
sönglistarmaður, var hann einnig
hygginn í viðskiftum, og vildi ekki
Játa skransalann vita, hve mjög
hann dáðist að fiðlunni, og sagði
því rólegur:
“Hún hefir verið stilt nýlega,
þessi fiðla; ]>að hefir einhver leikið
á hana fyrir skömmu síðan.”
“Eg fékk hana líka í dag hjá ungri
stúlku,” svaraði seljandinn. “Eg
borgaði thana háu verði, þvf þessi
unga, elskuverða stúlka hefir oft
keypt hjá mér strengi, og eg vildi
ekki féfletta hana.”
“Hvað viljið þér fá fyrir hana?”
spurði Bernardi.
“50 pund sterlings,” svaraði hinn.
“Eimtíu pund sterling,’ endurtók
Bernardi. Hann var sannfærður
um að fiðlan var miklu meira virði.
“Má eg gefa yður ávísun á Lloyds
banka?”
Seljandinn hneigði sig samþykkj-
andi, en iðraðist eftir að hafa ekki
heimtað meira. þar eð kaupandinn
hafði ekki álitið verðið of hátt.
“Svo er kassinn og boginn — 10
pund fyrir bogann og 5 fyrir kass-
ann.
“Gott.” sagði Bomardi. sem ekki
tók eftir þessu afarháa verði, en
skrifaði ávísun fyrir 65 pundum.
Eimm mínútum síðan var hann á
hraðri ferð heim til hótelsins með
þenna gamla fiðlukassa, en skran-
salinn nuggaði höndunum saman
af ánægju, yfir því að hafa grætt 60
pund.
Eins og hvirfilvindur kom liann
þjótandi til skrifara síns.^
“Fundur, happafundur!’ hrópaði
hann og opnaði kassann.
“Reglulegur — fallegur Stradivar-
íus nafnlaus, en með fjórða streng
eins og organpípu. Hlustaðu!”
kSkrifarinn hlustaði hissa og undr-
andiandi á þenna sorgarsöng, sem
eingöngu var framleiddur á fjórða
Strenginn, og var sannarlega að-
dáanlegur.
“Sjáið þér,” sagði Bernardi, “sama
undarlega beygjan og á mínum 1715
Stradivai'íus, en hve ólíkt lága tón-
kerfið er.” Hann spilaði aftur.
Lengur fen fjórðung stundar voru
þeir að hrósa fiðlunni og tala um
hana.
“En hvar hafið þér fengið hana
og hvað borguðuð þér fyrir hana?
Ef hún er af beztu tegund, er hún
að minsta kosti 1000 punda virði.”
“1 iítilli búð innan um verðlaust
rusl. 65 pund sterlings, Kröyer.
Seljandinn hafði .keypt hana af
ungri stúlku i dag, og hamingjan
má vita, hvað sá þorpari hefir borg-
að fyrir hana. Hann ætlaði að
gleipa ávísunina. þegar eg rétti
honum hana.”
‘Ungri stúlku.” endurtók Ivröyer
og var undrandi.
“Ef eg gæti fundið hana — og eg
ætla að gera það. Á morgun. Krö-
yer, verðum við að komast eftir,
hver hefir átt þessa fiðlu.”
"Já, við skulum gera það. Og
nú verðum við að hugsa um sam-
sönginn f kvöld. Við megum ekki
koma of seint.”
“Eg ætla að spila á þessa fiðlu
í kvöld,” sagði Bernardi.
“Hvað þá? Ætlið þér að gera
það?” sagði skrifarinn skelkaður.
“Já, hvers vegna ekki? Hún er
að ÖIlu leyti góð, það hefir verið
spilað á hana fram að þessari
stundu, og það af æfðri hendi, get
eg fundið. Mér finst eg hafa spilað
á hana árum saman, og í kvöld skai
eg spila betur en nokkru. sinni áð-
ur.”
Lófaklappið er íagnaði iwnum nafn-
|fræga Bernardi, ]>egar hann sást á
söngpallinum, var óviðjafnanlegt.
Hann var með nýfengnu fiðluna og
hneigði sig í þakklætisskyni fyrir
hinum mikla manngrúa, en þegar
hann jyfti upp boganum, varð
dauðaþögn. og svo byrjaði hið að-
dáanlega fiðluspil.
Uppi undir þakinu á efsta bekkn-
um. gleymdi ung stúlka öllum sín-
um bágindum og vonarlausu fram-
tíð, yfir hinu unaðsríka fiðluspili.
“Eitt tkvöld, aðeins eitt kvöld í
paradís,” sagði Margrét við sjálfa
sig. Á morgun ætlaði liún að loka
fcgurðarríki tónanna, sem hún
hingað til hafði haft aðgang að, og
srua sér að þeim heimi, þar sem
viðurhald lífsins krafðíst vinnu.
Hún sat og hlustaði, heilluð af
þessum tónum, sem komu fólkinu
til að hænast að Bernardi, en sem
ómaði fyrir eyrum hennar sem
fagnaðarhljómur elskandans, — ó,
hamingjan góða, bve mjög þessir
tónar mintu hana á fiðluna hennar!
Augu hennar fyltust tárum og hún
huldi andlitið í þöndum sér. Aftur
gall við lófaklappið. Þetta kvöld
hafði Bernardi leikið betur en
nokkru sinni áður.
Án þess að vita verulega af því,
var Margrét á meðal þeirra, sem
biðu fyrir utan dyrnar, þar sem
Bernardi var vænzt út. Innifyrir
voru inargir aðdáendur hans. sem
áður höfðu heyrt til hans í öðrum
löndum. og hrósuðu honum með
mörgum lofsorðum. Einnig voru
þar heldri konur og stúlkur, sem
ibáðu hann að rita nafn sitt í vasa-
bækur sínar eða á myndasþjöld.
“Nei, nú get eg ekki meira, ekki í
kvöld — einhvemtíma seinna — en
eg er ykkur innilega þakklátúr fyr-
ir vinsemd ykkar.”
Fiðluleikarinn hraðaði sér út að
vagninum sínum, fram hjá öðrum
hópi aðdáenda sinna. Og skyndi-
lega sér hann andlit Margrétar, fölt
og afmyndað, starandi vandræða-
lcgt á sig, undir götuljósinu.
Ósjálfrátt rétti hún hendurnar í
áttina til hans. Hana svimaði og
var að detta, Jiegar Bernardi greip
hana í faðm sinn.
“Hamingjan góða!” hrópaði hann
svo hátt, að allir nálægir gátu heyrt
— "þetta er litla Magga!”
Hún raknaði við á legubekknum
í biðsalnum; þangáð hatði Bern-
ardi borið hana. Hiin opriaði aug-
un og sá hann kvíðafullan lúta of-
an að sér.
“Erantz!” hvíslaði liún; “ert það
þú?”
“Magga; góða Magga!” sagði
hann; “þú ert veik; segðu mér —”
“Nei, — mig aðeins sundlar. Þaö
batnar strax. Ég þekti þig ekki á
söngpallinum. Þú hefir breyzt,
Erantz. síðan á námsárunum hjá
hinuin góða Burleihg. Og nafnið
— Bernardi — það vilti mig líka.”
“Franz Pfeffer — það er ekki gott
mafn fyrir fiðluleikara; þess vegna
gengt er íneðal manna sem ferðast,
Líður þér betur?”
Margrét starði undrandi á gaml-
an fiðlukassa, sem stóð á borðinu.
"ó, það er fiðlan mfn!” sagði hún
og brosti ofurlítið- ámægð yfir því.
að það var hennar fiðla, sem hann
hafði leikið svo dásamlega á.
“Hvað þá? I>ín fiðla?”
“Eg seldi hana í dag fyrir fimm
pund; eg þurfti peninganna með.”
“Þig hefir þá ekki grunað, hvers
virði hún er? Kröyer, sagði ekki
maðurinn frá Bond Street, að hún
væri að minsta kosti 1560 punda
virði? Hún er Bruneau Stradivari-
ussan, sem enginn vissi hvar var,
síðan hiin var seld fyrir fimtíu ár-
um. Þú hefir ekki selt hana, Magga.
Eg skal kaupa hana og gefa þér
2000 pund fyrir liama.
Um leið og Margrét hrestist
styrktist og líka stærilæti hennar.
“Eg hefi selt hana einu sinni,
Frantz. Þú hefir keypt hana og
þar- af leiðandi er hún þín eign.
Hún reis nú upp af legubekknum.
“Hamingjan góða! Þetta er ótrú-
lega undarlegt, að eg skyldi af til-
viljun verða til að kaupa fiðluna
þína. Það er tilhögun forsjónarinn-
ar, hún hefir leitt mig til þín aft-
úr.” Hann féll á kné við hlið henn-
ar og klappaði hendi hennar.
“Magga, manstu einu sinni? — ó>
]ni hefir máske gleymt því; það var
í litlu kryddsölubúðinni á náms-
skeiði okkar — Wilhelmsstrasse —
John Lielberts — manstu núi, eg
bað þig —”
Margrét dró amdann hraðar og
sneri sér sneypuleg undan. Hún
hafði þá neitaö honum, af því hún
hélt að ókomni tíminn geymdi sér
annað betra.
“Magga, eg spilaði fyrir þig í
kvtöld, Og án þess að vita það. spil-
aði eg á þíma fiðlu. og spilaði bet-
ur en nokkru sinni áður — þinn
andi var hjá mér-, eg fannað eg mátti
ennþá vona og elska og — hvað er
eg að segja —”
Hann tók hendi hennar og kysti
hana með viðkvæmni.
Margrét skalf.
“Frantz!” sagði hún með ást-
þrunginni roddu; “það var mér,
sem missýndist. Eg er þín. Eg vil
ávalt vera þín.
“Elskan mín!”
“Hvernig alt hefir snúist öfugt
fyrir mér,’ sagði hún og brosti til
hans gegnum tárin.
“Þér hefir ekki skjátlast,” sagði
hann; “þú hefir sigrað.”
(J. V. þýddi.)
Veðreiðarnar.
21. maí 1923.
31 hestur tóku þátt í kappreiðun-
um, 12 vekringar og 19 stökkhestar.
Úrslitin féllu þannig, að enginn
skeiðhestanna náði lágmarkshraða
til 1. verðlauna, sem var 25 sek.
Skeiðið var 250 metra langt, þar
af 50 metra forhlaup, og var vekr-
ingunum frjálst að fara þann kafla
á öðrum gangi, en 200 metrana á
hreinum kostum. Hlupu margir
þeirra upp. Þessum voru dæmd
verðlaun:
2. verðlaun, kr. 150.00, hlaut Sleipn
ir, gnár vekringur borgfirzkur, 11 v.
52% þuml., eigandi Ólafur Guðna-
son innheimtumaður, Rauðárstíg,
knapi Höskuldur Eyjólfsson, þyngd
94 kg.; rann skeiðið á 26 og 4-10. sek.
3. verðlaun, kr. 75.00, hlaut Fluga,
rauðskjótt hryssa úr Fljótshlíð, 7
v. 51 þuml., eigandi Ágúst Jónsson,
Yarmadal, knapi eigandinn, þyngd
82V2 kg., rann skeiðið á 26 8-10. sek.
Meðal vekringanna var grár hest-
úr, Stígandi, 12 v. 53% þuml., er
Pálmi Jónsson átti og reið, er þótti
líklegastur til verðlauna, ef hann
Dr. Kr. Austmann
848 Somerset Block.
Sími A 2737
Viðtalstími 7—8 e. h.
Heimili 469 Simeoe St.
Sími B 7288
DR. C- H. VROMAN
Tannlæknir
|Tennur ySar dregnar eSa lag-|
aSar án allra kvala.
Tal-Mml A 4171
|50f> Boyd Bldg. Winnípegl
hefði ekki “hlaupið upp” eins og
Dr. A. Blöndal
818 SOMERSET ELDG.
Talsími A.4927
Stundar sérstaklega kvensjúk-
dóina og barna-sjúkdóma. A8
hitta y. 10—12 f.lh. og 3—5 e.h.
Heimili: 806 Victor St
Sími A 8180............
fleiri.
Stökkhestar hlupu 300 metra.
Þrenn verðlaun voru veitt, og úr-
slitahlaup féll svo sem hér segir:
1. verðlaun, kr. 300.00 hlaut Sörli,
grár hestur, boi'gfirzkur, 14 vetra,
50% þuml., eign ólafs Magnússonar
ljósmyndara í Reykjavík, knapi Pét
ur Þorgrímsson, þyngd 64 kg., hljóp
skeiðið á 22 8-10. sek.
2. verðlaun kr. 150.00 hlaut Skjóni,
rauðskjóttur hestur húnvetnskur,
8 v., 52% þuml., eign Inga Halldórs-
sonar bakara, þyngd 70 kg., hljóp
skeiðið á 23 2-10. sek.
3. verðlaun, kl. 75.00, hlaut Tvist-
ur, rauður hestur skagfirzkur, 8 v.,
51% þml., eign Jóns Lárussonar
kaupmanns í Rvík, knapi Lárus
Jónsson, sonúr eigandans, þyngd
65% kg., hljóp skeiðið á 23 3-10. sek.
Kæstir í sama flokki voru, Iættir,
eign Steind. Gunnlaugssonar, 23
6-10. sek., og Stjarni, eign ólafs Finn-
bogasonar, Auðsholti, 24 sek.
Lágmarkshraði stökkhesta til 1.
verðlauna voru 24 sek. og náðu all-
ir þeim hraða í úrslitaspretti.
Dómnefnd skipuðu Einar Sæ-
mundsson skógófræðingur, Guðin.
Kr. Guðmundsson, skipam. og Odd-
ur Hermanns.s'on bankastjóri.
iVísir).
Abyggileg Ijós og
A flgjafi.
Vér nbyrgjumst ytSur veranlega og ö»litn*
ÞJONUSTU.
ér æskjum vir’Singarfvlsr viSski'fta jafnt fyrir VERK-
SMIÐJUR sem HEIMILl. Tals. Main 9580 CONTRACT
DEPT. UmboSsmaSur vor tt't reiðubuinn a8 hnna y8ur
18 máli og gefa y8ur kostnaSaráætlun.
Winnipeg Electric Railway Co.
. A. W. McLimont, Gen'l Manager.
KOL ! - - KOL!
HREINASTA &g BESTA TEGUND KOU.
bæði tíl HEIMANOTKUNAR og fyrir STÓRHÝSI.
Allur flutningur me<5 BIFREIÐ.
Empire Coal Co. Limited
Simi: N 6357—6358. 603 Electric Ry. Bldg.
Nýjar vörubirgðir
Timbur, Fjalviður af ölluic
tegundum, geirettur og aHt-
konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar,
Komið og sjáið vörur. Vér erum ætíð fúsir að sýna,
þó ekkert »é keypt
The Empire Sash & Door Co.
L I m i t • d
HENRY AVE EAST
WINNIPEG
Talsímar: N 6215 og A 7127
Bonnar, HoIIands & Philp,
lögfræðingar.
5034 Electric Railway Chambers
WINNIPEG
ViSgerðin á skóm yðar
þarf að vera falleg
um leið og hún er va.ranleg og
tneS sanngjörnu verði.
Þetta fáitS þér meS því að koma
meS skó yðar til
N. W. EVANS
Boot and Shoe Repair
A horni Arlington og Sargent
Phones:
Office: N 6225. Heim.: A 7996
Halldór Sigurðsson
General Contractor.
Great West Permanent Loan
Bldg., 356 Main St.
Augnlæknar.
204 ENDERTON BUILDING
Portage and Hargrave. — A 6645
Kempr til Selkirk hvern Iaugardag
Lundar einu sinni á mánuöL
VV. J. Lindal J, H. Lindal
B Stefánsson
Islenzkir lögfraeðingar
? Home Investmcnt Building,
(468 Main St.)
Talsími A4963
Þeir hafa einnig skrifstofur aö
Lundar, Riverton, Gimli og Piney og
eru þar að hitta á eftirfylgjandi
tímum:
Lundar: Annanhvern miðvikudag.
Riverton: Fyrsta fimtudag í hverj-
um mánuSi.
Gimli: Fyrsta Miðvikudag hvers
mánaðar.
Piney: Þriðja föstudag í mánuði
hverjum.
ARNI G. EGGERTSON
íslenzkur lögfraeÖingur.
hefir heiniild til þess a8 flytja
mál bæði í Manitoba og Sa«k-
atchevian,
Skrifstofa: Wynyard, Sask.
R A L P H A. C O O P Efi
Rcgistered Optometrist & Opticiem
762 Mulvey Ave., Ff. Rouge.
WINNIPEG
Tal.sími Ft. R. 3876.
Övanalega nákvæm augnaskoSun,
og gleraugu fyrir minna verij en
vánalegst gerist.

Arnl Aidrnon K. P. GarUká
GARLAND & ANDERSON
LÖGFR.EÐI\gak
Phone:A-21»T
891 Electrlc Ralln-sy ('hanhen
Á Arborg 1. og 3. þriðjudag h. m.
H. J. Palmason.
Cliartered Accountant
307 Confederation Life Bldg.
Phone: A 1173.
Audits, Accounting and Income
Tax Service.
B. HaUdorson
401 Boyd Bld*.
Skrlfstofusími: Á 3674.
Stundar sérstaklega lungnasjdk-
dóma.
Er ati finna á skrifstofu ki. 11—lf
f h. og 2—6 e. h.
HelmiII: 46 Alloway Avs.
Talsími: Sh. 3168.
Talftfmit
AS88»
Dr. J\ Q. Snidal
Portagt Ave.
TA»riyi,Œ:KSim
814 Somereet Bloek
WINNIPBO
Dr. J. Stefánsson
216 MEDICAL ARTS BLDG,
Horni Kennedy og Graham.
Stundar elnsöngu ausrna-, eyr**-,
nef- og: kverka-sjökdðma.
AB hitta frfl kl. 11 tll 12 í
og kl. 3 tl 5 e' h.
Talsimi A 3521.
Helmll 373 Riyer Ave. F tftl
Talsími: A 3521
Dr. J. Olson
Tannlæknir
216 Mcdical Arts Bldg.
Cor. Graham & Kennedy St
Winnipeg
Daintry’s Drug Store
Meðala sérfræðingur.
“Vörugæði og fljót afgreiðsla”
eru einkunnaorrð vor.
Horni Sargent og Lipton.
Phone: Sherb. 1 166.
A. S. BARDAL
selur llkklstur og annast um út-
íarir. Allur útbúnatiur sá bezti
Ennfremur selur hann aliskonar
minnisvartia os legstelna_
S43 Í3HERBROOKE ST.
Phonet A' 6607 WIIVNIPKG
MRS. SWAINSON
627 Sargent Ave.
hefir ávalt fyrirliggjandi úrval*-
birgSir af nýtízku kvenhlttum.
Hún er eina íslenzka konan sem
slflta verzlun rekur í Winnipeg.
Islendingar, látiS Mrs. Swain-
son njóta viSskifta yðar.
Heitnasími: B. 3075.
TH. JOHNSON,
Ormakari og GulUmiSvn
Selur giftingaleyfisbréf.
Ilérstakt athygll veitt pöntunua
OR vnjKjörSum útan af landl
264 Main St. Phone A 4637
J. J. SWANSON & eo.
Talsími A 6340.
0
808 Paris Building, Winnipeg
EldsábyrgðarumbotSsmenr
Selja og ariliast fasteignir, út-
vega peningálán o. s. írv.
^PpUE SHOE REPAIRING
HiS ‘jh,vi’Sjafnanlegasta, bezta of
ódýrasta skóviðgerðarverkstæSí f
borginni.
A. JOHNSON
660 Notre Dame eigandt
5*
KING GEORGE HOTEL
(Á horni King og Alexandra),
Eina íslenzka hótelið í bænum.
RáBsmaður
Th. Bjarnason

!