Heimskringla - 29.08.1923, Blaðsíða 5

WINNIPEG 29. ÁGÚST 1923.
HEIMSKRINGLA
5. BLAÐSBA.
voru flognir á burt. Maðurinn, sem I
eagöi okkur Jtetta, hafði öðlast
mentun sína í Evrópu. En auðséð^
var á svip hans, að hann trúði
bókstaflega þessari fögru •inunn-
mælasögu. En þá bar eg kinn-
roða fyrir Hollendingana mína i
fyrsta skií'ti þann dag, en því mið-
ur ekki það síðasta. Þeir hlógu
hátt að barnalegri einfeldni hans.
En eg skildi að hvítir ménn eru
skrælingjar, og eg .skammaðist min
fyrir þá.
Svalnagólfið var úr sex þuml-
unga þykkum eikarborðum, og þar
eftir voru stoðirnar traustar und-'
ir því. Þó tókum við fljótt eftir því
að borðin iétu undan iítið eltt í
hverju fótmáli. Og í hvert skifti
kvað við, sem gripið væri mjúkt 1
fiðlustreng. Leiðsögumaðurinn sá
undrunarsvip á andlitum okkar, og
ekýrði orsökina. Þessar svalir eru
síðasta meistaraverk musterissmiðs
ins. Hann tók á öllu hugviti sínu,
er hann fann dauðann nálgast, til
þess að reisa sér óbrotgjarnan
bautastein. Og á einhvern undur-
samlegan liátt tókst honum að
leggja þessar afskaplegu eikarfjal-
ir , svo að þær láta undan fótum
smábarna og gefa frá sér uni leið
klakæhljóð, sem úr næturgalabarka
Prestahópur kon^ fyrir eitt liornið,
er hann var að segja okkur þetta.
Og loftið fyltist mjúkum klið, eins
og þúsundir næturgala væru að
dilla á greinunum í kring um okk-
ur. Enginn veit hvernig þessu er
varið, því smiðurlnn tók leyndar-
mál sitt með sér ofan í gröfina.
í einum musterisgarðinum er af-
skaplega stór bronzeklukka. Hún
er aðeins fimm fet frá jörðu, svo
maður getur slegið á hana með
hnefa sínum. Kólfurinn er bjálki,
festur utanvið klukkuna, og er
sveiflað af mörgum mönnuin tjl
þess að ljósta hana. Hljóðjð er ekki
líkt og í vanalegum kirkjuklukkum
enda eru fáar svo stórar. Það
dunar í henni, er bjálkinn lýstur
hana, þungt og dimt, svo hrollur
fyr um mann. Og dúnurnar auk-
ast við hvert högg, unz jörðin, sem
drekkur í sig hljóðið, nötrar undir
fótum manns, hljóðbylgjur loftsins
berast að eyranu eins og yfirnáttúr-
legur brimgnýr, fullur af óheim-
Jegum feiknstöfum, þangað til hver
taug í líkamanum leikur á þræði,
svo maður stenzt ekki lengur mátíð
en verður að flýja þessa tryllingu,
sem annars myndi gera mann vit-
stola. Þannig hefir Líkaböng hlot-
ið að dynja í eyrum Hólamanna,
er þeir biskupsfeðgar voru reiddir
yfir Stóra-Vatnsskarð, heim á leið
til hinstu hvíldar, unz hún rofnaði
til hinistu hvíldar, urtz hún rifnaði
a.fýttrvq'Wm ir-Cý*. Flh-
Englaborg hin fagra.
Gitein sú, sem hér fer á eftir er
skrifuð af Edgar Lucien Lavkin
\forstjóra fyrir Lowejstjörnutúrnin
um. Hann er, eins og menn vita,
talinn einhver merkasti stjörnu-
fræðingur, sem nú er uppi. Það
er löngun vor Lslendinga hér í Los
Angeles, að gefa löndum vorum í
öðrum pörtum Norður-Ameríku,
sem ijósasta og sannasta lýsingu á
vorri ágætu borg. Þessvegna kus-
um vér að senda “Heimskringlu”
þýðingu á grein þessa merka rit-
höfundar, því að vér vitum, að
hann er hafinn yfir alt auglýsinga-
skrum eða “propaganda”. Og
munu ef til vill fleiri greinar fara
á eftir.
Einn ungur rithöfundur frá ís-
landi hefir sagt: “Alt iíf er fætt
með skilyrðunum fyrir afkomu
sirmi á þeim stað, sein það er til-
orðið. lsland er best fyrir íslend-
inga.” En vér verðum að skoða
það 'feem staðreynd að fæstir ai'
þeim iöndum sem nú eru vestra
muni nokkurn tjma hverfa heim
aftur. Því er að taka næst besta
kostinum, en hann er að setjast
að f Kaliforníu. Hvergí er betra
að lifa. Hvergi betra tækifæri
Það vitum vér af eigin reynslu.
Persónulegar upplýisingar munu
menn geta fengið frá forstöðu-
mönnum Isiendingafélagsins 1 Los
Angeles).
Þessar línur eru ritaðar nálægt
suðurgluigganum á Lowestjömu
fræðisrannsóknarstofunni í Suður
Kalil'orníu um sólaruppkomu 14.
mai, 1923. Borðplatan, sem blaðið
liggur á, ei' 3423 fetum ofaar sjávar-
máli. Niðurundan blasir við svæð'
svo ákaflegrar mannlegar framtak-
semi, að slikt á sér engan samjöfn-
uð í sögutímabilinu af tilveru
mannsihs'á jörðu hér. Og það sem
menn eru að byggja hér, eins og
þeir ættu lífið að leysa, á áreiðan-
lega eftir að verða stærsta og feg
ursta borg heimsins. “E1 Pueblo
Nuestra Senora la Reinda de Los
Angeles.” Eg kom up hinga^ð 11
ágúst árið 1900, og sá borgina i
barndómi sínum, er hún hafði að
eins 110,000 íbúum á að skipa. Og
eg hefi horft á hana stækka, því
húsaþökin sjást héðan, og nú eru
900,000 rnanns að streitast við a'ð
byggja, 'rétt eins og eitthvert afl
stæði með reitt keyri að baki þeim.
Pasadena hefir nú 70,000 íbúa, en
hafði aðeins 12,000, er eg kom. Með
samskonar áframhaldi mupu þessar
tvær borgir verða að einni innan
tveggja ára.
Fjallaþokunni var rétt að iétta,
og hún hreinsaði loftið af síðasta
misturrykinu. Lesarinn hefir ef til
vill aldrei séð tært sólskin, en nú
ljómar það upp 904 fermilna svæði
milli fjalls og fjöru. Það er sem
flötur skorinn út úr Paradís. Jörð
in öll hefir ekkert til samanburð-
ar, jafnvel eigi Oashmeredalinn á
Tndlandi. Og nú f mai, er Joftið
þrungið af lífi, von og gleði. Sæv
arloftið af Kyrrahafinu blandast
nú saman við hið heilnæma fjalia-
loft. Og sölin, sem nú' stendur á
bjarghöggnum tindi, hellir flóði
ljóss og hlýju út yifir hið mikla
hringsýni' lands og sævar.
Þessar 904 fermílur munu fyllast
af höllum, heimilum og musterum
lista, vísinda, bókmenta og feg’irð-
ar, svo frómúrskarandi, að Aþena
mundi sýnast sem kotlrær einn,
stæði hún við hliðina. Höll H. E.
Huntingtons og bókasafn með hin-
um undursamlegu söínum lista og
vísinda, er fyrir neðan og sólin skín
nú á þessi feikilegu samansöfn
kosfulegra muna, sem metin eru
á.hundrað miljón dollara. Hallir a
mflnalöngum svæðum, heimili af-
skaplegra auðæfa, risa upp í öllum
áttum. þessar 904 fermílur munu
verða heimili og verksmiðjur, vöru-
hús og kaupsýslu, list, söngur, bók-
mentir og menning 8,000,000 ánægð
ra rnanna, í lífgjafa loftslagi, Lvers
einasta dags hinna hraðfleygu ara
Þorp og bæir rísa upp í öllum átt-
um í 10 til 30 milna fjarlægð frá
hinni furðulegu viðskiftamiðstöð,
Los Angeles, borginni fögru.
Höfnið er svið slíkrar framtaks-
seiui að eigi verðvir með orðum
lýst. Stór eimskipafélög eru að
smiða skipakvíar dag og nótt. Yfír
500 haliarlík heimili er nú verið að
reisa í borg Englanna. i kring
eru gjósandi olíubrunnar í hundr-
aða tali og verið að grafa floiri
Hiutabréf seljast algjörlega á íá-
um dögum. Lóðirnar við Western
Avenue, lengsta borgarstræti 1
heimi, sýna óstöðvandi byggingar
framtaksseml. Enginn snjór, eng-
inn kuldi, blómstur að springa út,
fuglar syngja hömrum hamrað 260,
000 ný símatól og mjög margt meira
Sérhver Ameríkumaður ætti að
sjá Los Angeles áður en hann skil-
ur við. Allar þessar feikilegu hreyf-
ingar eru áreiðanlega sannar, því
eftimpurn eftir vinnukrafti í aug-
lýsingadálkum “The Los Angeises
Examines”, eykst örar en i nol.kru
öðru dagblaði i heimi. Ibúuin í
Los Angelés fjölgar óðar en í
nokkurri borg heimsins, að fornu
eða nýju.
M. A. Á.
hagshJiðirnar á þesskonar málum
verða trauðla réttilega metnar. ö-
beini hagurinn, sem ieiðir af sam-
göngubótum, getur aldrei orðið
metinn til fulis. En iand, sem á
auðug fiskimið og tilfærilegar veiði
stöðvar, staðfestir smátt og smátt
með reynslunni, að útlögðu fé til
siíkra umbóta verður aftur skilað
margfaidlega í auknum þjóðarauð.
Þess er fastlega að vænta að
fram verði stefnt eins og nú horfir
í þessu máli, og að frekari umbæt-
ur komi þegar efni og ástæður
þjóðarinnar leyfa.
Millilandaferðir.
Með stofnun Eimskipafélags Is-
iands var hafið það merkilega þjóð
reisnarstarf, að leysa þjóðina úr
þeirri samgönguánaúð, sem hún
hafði búið við, síðan í fornöld, að
fslendingar hættu ða eiga sjáifir
skip í förum.
Vegna vanmáttar og vesældóms
bjuggu iandsmenn við ánauð í sam-
göngum lengur en í öðrum efnum.
íslenzkur ]>jóðarhugur þurfti að
vara svo mikið, til þess að ná út á
siglingarleiðirnar og rúma þar hug-
tak um ermskiþ með íslenzkri á-
höfn og íslenzkri eigu, Danir önn-
uðust um flutningaþarfir lands-
manna og sáu þeim fyrir farkosti
eftir eigin geðþótta. Aðbúð sú, er
Danir veittu þorra fólks í ferðum
þessum, var með þéim hætti, er
lýst hefir verið áður hér í blaðinu.
Sú aðbúð hefir nuddað inn í ís-
lenzkan hug ótrúlega miklu von
N*.
Reglulegur sparnaður á fatakaupum
Föt^iffirhafnir
s2Qtii$35
Lág
leiga
Bezta efnið sem til er í borginni
Lífil
útgjöld
W. Byron Scanlnn
YiÖ bjóðum samanburð
J. Frank HfcComb
SCANLAN <&, McCOMB
fínn KARLMANNAFATNAÐUR
325 Donald St. — Gjörið SVO vel. — Capitol Theatre Bldg.
bygðarbúa, að bjóða velkominn I hann af sínum eigin þunga falli til
son þessa brautryðjanda og brúð-
ur hans, og óska þeim góðs gengis.
Gestur.
Frá íslandi.
(Framh. frá 1. bls.)
8 til 10 faðmar á þykt að neðan og
7 að ofan. Hlaðið var beggja
megin frá og var vatnshæðin síð-
[ ast_í skurðinum 7'6 alin. 4. júlí
leysi um sjálfan sig, þrælslegri lítil- j náðu garðarnir saman, en næstu
þægni og undirlægjuhætti, svo að ! dagana þrjá var garðurinn styrkt-
mjög var auðvelt fyrir ]iá Dani, er
svo voru skapi farnir, að hrekja
fkhndiiiga á þessum ferðalögum
og sýna þeim lítisvirðingu.
En íslenzkui' liugur óx, svo að
hann náði út á siglingarleiðirnar
og hann er vaxirfn svo, að för hans
verður ekki stöðvuð að fjarlægasta
takmarki í siklingamálum þjóðar-
innar, en ]>að er, að íslenzk skip og
íslenzkir farmenn fuilnægi gervallri
sigiingajiörf þjóðarinnar og sæki
jafnvel víðar um höfin.
ur og jafnaður.
Þegar ósinn tók aS þrengjast og
vatnið minkaði, sem um hann rann
var jafnhliða grafinn skurður í
kampinn út í sjó, svo að nú fellur
Hólsá til sævar, þar sem hún áð-
ur gerði, þegar Ketill Hæingur
kom skipi sínu, í fyrsta sinni, í
Rángárós. En óvíst er, hvj' lengi
það stendur.
Ríkissjóður lánaði fé til fyrir-1
tækisins. Var verkið unnið undir!
yfirumsjón landsverkfræðings. Jón
Um niillilandasiglingarnar er ó- ísleifsson verkfræðingur var þar
þarft að fjölyrða að þessu sinni. Að j
vfsu skortir mjög á, að við eigum
viðstaddur áf hans hálfu, en verk-
stjórar voru Einar bóndi Guð-
enn nægilegan skipakost, en sá j mundsson, á Bjólu við norðurbakk-
skriður er kominn á siglinigamál! ann, en Sigurður ólafsson, bóndi á
okkar, að fram mun ]iokast hægt Háhæ, að sunnanverðu.
en rétt, svo að við verðum, þegar | x, þegar þetta er afstaðið, kem-
stundir líða, ein masta siglinga-j ur Upp ógrynni af slægjulandi;
þjóð lieimsins tiltölulega við fólks- j miklu meira en von er til að þeir,
fjölda.
Dagur.
Frá Araesbygð í
Nýja Islandi.
-xx-
Samgöngur.
Framh. frá bls. 2.
Þegar aliir íslendingar verða
látnir ferðast í hreinlegum farklef-
um, vex hreinlæti og mannslund
ailra alþýðu en mannúð og samúð
þeirra, sem ekki eru taldir tii al-
þýðunnai-.
Enn verður ekki um það dæmt,
hversu þessi tilhögun kann að gef-
ast fjárhagslega. Margar hrakspár
hafa verið á lofti hafðar um fjár-
hagslegt tjón af Esjunni. En fjár-
Sunnudaginn 26. ágúst, var ó- j
vænt heimsókn gjörð þeim Mr. og
Mrs. Grfmi Magnússyni á Dagvarð- j
arnesi, í tilefni af því, að, þau eru I
som næstir búa, komist ýfir að
nytja í bráð. Væri nú gott og
gagnlegt, ef hægt væri að koma
! þeim til hjálpar og moka þarita
| upp heyinu í suraar. Alt er þetta
kúgæft heý; miklu betra en
j Reykjavíkurtaða!
— Vfsir.
ÍSLENZK GLIMA
1
nýgift og sezt að á föðurleifð brúð- j Pr hárfín og vandlærð íjiótt. Eng-
gumans. j inn getur orðið glímumaður án
Fyrir þessari för stóð aðailega ])PÍÍJS a?s iæra mikið, temja og þjálfa
Mr. og Mrs. J. Jónatansson á Brú skrokkin vel, og uimfram aft til-
og Mr. og Mre. Björn Magnússon einka sér og skilja glímuna út í
kaupmannshjón í Árnesi með inni- ygtu æsar.
legutn samúðarhug bygðarbúa. | eu ])a er glíinan líka fögur og
Veðrið var mjög fagurt þeniian þrótbmikil íþrótt. Einhver glæsi-
dag "og brautir góðar, svo fjöldi ]eírasta glírna, sem til er, og með
fólks kom í bifreiðum og keyrandi anra, bestu tvímennings íþróttum
á hestum kl. litið eftir þrjú. Var, heimsins.
komið í hlaðið að Dagvarðarnesi i Glíma er jafnvægisíþrótt, — tvær
og gengið rakleiðis inn í hús; var uppréttar srilur (kennendurnir) á
þeim hjónum skýrt frá ástæðum utlum grunnfleti stríðast um að
fyrir iþessari óvæntu heimsókn, og velta hver annari vit úr jafnvægi.
þeim afhent “Dinner &et” og cld- j>ejr nl,onn, sem vísindaiega hafa
hús áhöld, og peninga upphæð. Síð- rannsakað í þróttir og áhrif þeirra
an var sungið “Hvað er svo glatt”, t-elja að jafnvægisíþróttirnar eigi
og var matur og drykkur borinn me,sta fraimtíð, vegna þess, að þær
fram af gestunum, og sungið og |)r(>si;i heilann meir en aðrar i-
spilað fram á kvöld. Allir föru ])róttir. Er því líklegt að íslenzk
heim glaðir yfir því, að fá þes&i g]fma e]gi eftir að fara sigurför um
ungu myndarhjón til að setjast að heiminn.
í þessari bygð á föðurleifð brúð- Einn er sá kostur glimunnar, sem
gumans. aldrei verður nógsamlega lofáður.
jarðar, án þess að þurfi að þrýsta
á eftir honuin. Þa*si næmleiki glím
unnar gerir hana að ágætum mæli-
kvarða á skapgerð (karakter)
manna. Og fljótast kynnast monn
hvor öðrum í alvarlegri giímu. Ekki
eru víða skarpari línur milii þess
rétta og ranga, og gcrir það g'ím-
una að ágætis uppeldismeðali. Og
með það fyrir augum getur það
komið til móla, að hún v(erði gerð
að skólanántegrein.
Flestir núlifandi ísleildingar
hafa fengið meira eða minna af
sínu uppeldi í glímum. En nú virð-
ist gliman minna ,æfð en áður, og
er því líkiegt að skólarnir verði
að grípa inn í, því það er áreiðan-
legt, að ef við missum áhrif glím-
iinnar úr uppeldinu, þá tapast mik
ið.
En það þarf að vernda glimuna
vel, betur en gert cr, því hún get-
ur verið tvíeggjað sverð. Eins og
áhrif hennar eru holi og góð, b< gar
hún er rétt æfð, eins eru þauu líka
óholl Jiegai' út af er lmigðið.
Margt bendir til þoss, að glíman
sé að spillast.
Hátíðisdagur glímunnar er þeg-
ar glímt er um íslandsbeltið, þá
gæti maður búist við að sjá alla
]>á snild og leikni, sem glíman á j
til. Ltndanfarandi fslandsgiimur
sanna l>að gagnstæða. Þar hefir
mjög lítið borið á leikni eða snild
rudtlaskapur og níð hefir verið yfir
gnæfandi. Þetta er orsök þess að
álit glíinunnai' fer þverrandi og á-
lirif hennar á þjóðlífið bæði niinka
og spillast.
Líklegast er að fara ætli um glím
una hjá okkur eins og fór um í-
þróttirnar hjá Forn-Grikkjum. Veg
semdin við það að sigra á Olympi
varð svo eitireótt að menn lögðu
í það líf og blóð. Sterkir menn
æfðu sig og fengu yfirnáttúrlega
krafta. Og með þeim tókst þeim
aðsiigra leiknina og snildina, enda
þótt ]>eir hefðu hvorki kunnáttu
né hæfileika til að vera íþrótta-
menn. En afleiðingin varð sú, að
þjóðin hætti að iðka íþróttirnar,
álit þeirra minkaði. Svo þegar
þessi tröll dóu ilt, lögðust íþrótt-
irnar niður en höfðu þó áður
stórspilt siðferðistilfinningu þjóð-
arinnar.
Nú var ]iað um að gera í hverj-
um hlut að sigra, einu gilti hvern
ig sá leikur var fenginn. Þetta var
alvog gagnstætt því, sem hinir
prúðu Forn-GTikkir álitu. Og alveg
í sama hiutfalli og íþróttirnar
hnignuðu og spiltust, hnigaði og
spiltist ]ijóðin.
Á þessari leið held eg pú að is
lenzka glíman sé hjá okkur. Og eg
efast ekki um, að samskonar rotn-
un fylgi í þjóðlífinu. Glfman er
runnin svo í blóði Islendinga, að
það sem þeir láta sér sæma í henni,
munu þeir einnig láta sér sæma a
Lðrum sviðum.
En hverj'um er þetta að kenna?
TIL SOLU.
Pathé Phonagraph, fagur að
gerð, með dökkum mahoní litbiæ.
Eins góður og nýr. Kostaði $190.00.
Verður seldur á $ró.00 að viðbætt-
um 25 góðum hljómplötum ineð
llögum beggja megin. Kjörkaup.
595 Broadway St. Wpg. Sími B 7569.
unum á sér og undir sinni hand
leiðslu. án þess að víkja mönnum
úr leik? Hafa þeir ekki gert það
ljóst, hvaða afleiðingar það hefkr
að glíman spillist, að það er öll
þjóðin sem spillist um leið.
Að endingu þetta. Eigi glíman
að koraa inn í skólana, þá verður
hún að koma þangað eins kvik og
frísk og hún getur verið, en sé hún
það, þá á hún ' sjjtlfsagt þangað
mikið erindi, og muni geta enn
eins og áður eflt drengskap og dáð
þjóðar vorrar.
Valdemar Sveinbjörnssoo.
— Vísir.
Grímur Magnússon, er sonur Jóh- j>ag er næmieiki hennar fyrir
annesar heitins Magnússonar, sem drengskap og prúðmensku. Hnefa- Hverjum er það að kenna, að menn
þjó f Dagvarðarnesi, og var fyrsti íeikamr <>g grísk rómversku glímu- sem ekkert hafa til að bera nema
oddviti Gimli-vsveitar, áður en TOenn geta veriðl ófyriiTeitnir og ]<rafta, fá leyfi til þess að koma
sveítinni var skift. Jóhannes heit- níðingslegir í leik sinum hyor sagn- fraim & hátíðisdegi glímunnar og
inn faðlr Gríms, sem nú er að var(; öðrum, án þess að til þess sé gvfv]rða hana þar svo sem mögu-
hægt að taka. En um íslenzku jegt erj óátalið.
glfmuna gegnir öðru máli. Minsti Það er dómurunum að ktnna. og
vottur niðs eða ódrengskapar leyn- er ])a?s þeim mun sorglegra, þegar
ir sér ekki fyrir iieilbrigðum áhorf- dómarannir eru þeir menn, sem
anda. Og sannur glfmumaður er mest hafa gert til þoss að forma og
bróðir hans og Sigurður Sigur- ánægður með sigurinn nema fegra glímuna. Hvers vogna láta
björnsson kaupmaður í Árnesi. Það j^onuaii takist að svifta keppinant- þeír látlaust brjóta þær reglur.
þyrja búa í Dagvarðarnesi, bygði
fyreta húsið á þessum stað, fyrir
rúmum fjörutíu og sjö árum. Þeir
sem hjálpuðu honum við þá bygg-
ingu, voru þeir Guðlaugur heitinn
var þvi sannarlegt gleðiefni fyrir
in.il jafnvæginu svo snögglega, að j sem ]>eir hafa sjálfir sett, fyrir aug
Úr Dalasýslu er skrifað 16. Júnf:
Ágætis tíð nú undanfarið. Tún
iðjagræn og úthagi óðuin að ITæða
sig í suiiiarskrúðann. ''Skepnuhöld
í besta lag og heyfymingar með
mesta móli. Af koma bænda að
þessu leyti því ágæt, Verslun hef-
ir aftur á móti verið afarörðug og
sést eigi enn bjarmi.af degi í þeim
efnum, því miður. — Nýdáinn er
Finnur Jónsson í Fagradal, innri,
áður bóndi í Kálfanesi við Hólma-
vík, faðir Jóns verzlunarstjóra
RiLswerzlunar þar. Finnur var
mesti merkisbóndi og myndarmað-
ur í sjón og reynd.
Dánarfregn. 25. júlí lézt á Vífils-
stöðum Karítas Jónsdóttir, sys.tir
.Tón.s Auðunns Jónssonar alþm. Lík
ið verður flutt vestur til ísafjarðar
með Goðafossi.
Skólaskyldan.
“Skólann vantar alt til alis.”
Islands igöfgu synir,
leggið vel í lófa karls
Lúterekir, — og hinir.
Munið bræður: engar að
Afsakanir gilda;
verið ekki að þrefa um það,
þetta er trúarskylda.
“ósköp, skelfing” eyðist féð, (
— óðum rírnar lopinn. —
Bráðum kem eg, — bíðið með
buxnavasann opinn.
N. G.
KOSTA BOÐ.
Sökum heilsuleyisis eigandans, er
til sölu í Wynyard, Saskatchewan,
hús og lóð með fjósi fyrir fimtán
hundruð dollara ($1500); $1,000 nið-
urborgun og hitt eftir samingum.
Einnig Drag Truck og lína fyriy
þrjú hundruð og fimtíu dollara
($350). Ef þér viljið sinna þessu,
þá snúið yður strax til: —
Mrs. Guðrún Johnson
Box 104
Wynyard, Sask. 'V