Heimskringla - 26.09.1923, Blaðsíða 1

VerilaOB
02
Sendl'ð eftlr vert&lista til °
Royal Crovrn Soap Litd.
654 Main St.. Winnli>eg. UmbÚOÍr
Verðlana gefia
ROYAl-.
fyrir GROWN
Coupons SOAP
Og Sondlíi eftir verfSlÍMta til , Royal Crown Soap Ltd. umbuðir 0.%4 Main St.* Winnipefc.
XXXVII. ÁRGANGUR.
WINNIPEG, MANITOBA, MIÐVIKLIDAGINN 26. SEPT. 1923.
NÚMER 52
Ganada.
King fer til London.
Mackcnzio King stjórnarformaður
Canada, lagði af stað s. 1. viku til
Englands. Situr hann ríkisráðs-
fundinn, sem l>ar hefst s innan
skams. Að sjálfsögðu verður ferð
þessi hin skemtilegasta fyrir stjórn
ar formanninn. En að hún verði
landinu til mikils gagns, er annað
mál.
. Slæm samvinna.
,Blaðið “Kelvington Radio” bend-
ir á, að l»að beri ekki vott um mikla
samvinnu milli fylkja bessa lands,
að Manitoba kaupi mörg vagnhlöss
af áfengi frá Evrópu, begar sömu
tegundir af víni séu í ríkum mæli til
í Saskatchewan, en er jfer helt í
saurrennumar.
Stjórnarlán.
Um $172,000,000 lán ætlar sam-
bandsstjómin 'sér að taka með bví
að selja verðbréf fyrir bví. Selur
hún verðbréfinu í Canada og er
bað talin mikil bót 1 máli fyrir láni
bessu. Eitt liberal-blaðið segir til
dæmis, að betta sé sú “sætasta”
verðbréfasala, sem nokkru sinni
hafi átt sér stað hér. Það er ef-
laust “sætara’* fylriir eftirkomandi
kynslóð, að hún sé sem rígbimdn-
ust á skuldaklafanum. Árangur-
■inn af sölu bessara bréfa er sá, að
um $72,000,000 hafa smalast í
stjómarskúffuna. Verðbréfin eru
seld til 5 ára eða til 20 ára. Þau
sem gilda 5 ár, eru seld á $99. og
gefa í arð 5.25%. I>au sem til
20 ára seljast kosta $98.25 og gefa [
arð 5.14%.
"7
Smithsmálið.
Mál betta er búið að standa
lengi yfir. Það var hafið litlu eftir
að prófessor W. G. Smith varð að
fara, eða var vísað frá Wesley skól-
anum í júní 1922, fyrir agnúa
nokkra, sem prófessomum bótti
á frávikningumtli. Hann krafðist
$50,000 skaðabót f fyrstu, en seinna
var Jmð fært niður í $30,000. En
árslaun kennarans vildi Wesley-
skólinn gireiða, en ekkert fram yf-
ir bað; bau nema 4,600. Dómurinn
í málinu féll bannig, að prófessor
Smith fær bau árslaun goldin, en
skaðabæturnar ekki. bað vill oft
reynast tregt, að innheimta bær.
Plrófessor Smith hefir nú borið
sakir á yfirskólastjórann á Wesley,
Dr. J. W. Riddell og rannsakar
Mithódista kirkjan l>ær.
Engin breyting.
S. 1. föstudag fluttu dagblöð bessa
bæjar b& fregn að Hon. Ni'el Cam-
eron akuryrkjuráðgjafi í Manitoba
væri að segja af sér, og að Albert
prefontaine b m. frá Carillon
myndi gerður að ráðherra. En s.
1. mánudag er yfirlýsing í blöðun-
uim um bað frá forsæítiscáðherra
Bracken, að fregn bessi sé ekki
eftir stjórninni höfð, og að hún
muni ekki á rökum bygð; bað væri
engin breyting í bcssa átt ennbá
á ferðinni.
Vín verðið.
Samkværíit verðskrá l>eirri er
\rínsölunefnd Manitobafylkis gaf út
s. 1. mánudag, er verðið á skozku
Whisky frá 50—75 cents dýrara hér
en í British Columbia og í Quebec.
Ástæður fy?ir bví eru h<ær, að vín-
ið er flutt heim til kaupandans
hér, og að innflutningsgjald á bví
verður einnJg dýrara til Manitoba
éji hinna fylkjanna. Flutnings-
gjald á einum kassa yfir hafið til
B. C., eða Quebec, er aðeins 40cents,
en til Manitoba $1.60. Verð á
skozku Whiskey hér er frá $4.90 —
$5.25, og á írsku Whisky frá $3.50
tll $430. Vínbúðir hafa risið upp
f Brandom og Portage Le Prairie.
Fiskimálið.
•Mál mikið hefir staðið yfir milli
nokkra fiskimanna á Winnipeg-
vatni og William Robinsons í Sel-
kirk. Vídal og Sigurðsson og Wm.
Stephens seldu Robinson í’isk, en
fengu ekki eins hátt verð fyrir og
ákveðið var; bar Robinson fyrir að
fiskurinn væri skemdur. Málið var
dæmt f yfirrétti Mantoba fyrir
nokkru síðan og unnu fiskimenn
bá. En nú hefir nýlega falllð dóm-
ur f áfríunarrétti fylkisins um mál-
ið. Tapa fiskimemn bví bar, nema
Vidal. Robiruson var dæmdur til
að borga honum fyrir 1530 kassa at'
fiski.
Símar.
Tfu manns af hverjum 100 í
Canada, hafa síma. Ef gert er ráð
fyrir sex manns í fjölskyldu, eru 60
af hundraði sem hafa síma í húsum
hjá sér, eða brír fimtu allra heim-
ila. Að undanskyldum Bandaríkj-
unum er síma notkun meiri í Cana-
da en nokkru öðru landi.
Hringsól.
Á síðasta fjárhagsári Canada
voru flutt 1,363,000 pund af smjöri
inn í landið frá Bandaríkjunum,
297,000 pund frá Astralíu og 2,254,000
pund frá New Zealand. Á sama
tfma eru 8,430,000 pund smjörs flutt
út úr landinu, sumt til bessara
landa, sem selja sitt eigið smjör
hingað. Þetta hringsól viðskift-
anna kemur einkennilega fyrir sjón-
ir.
Börn 29 þjóöflokka.
í Strathcona barnaskólanum í
Vancouver, B. C. eru 1100 nemend-
ur. Eru bar saman komið böm af
29 bjóðflokkum. Flest eru hin Kín-
versku; bau eru 275; Japönsk eru 270
Gyðingar 120, ítölsk 90, canadisk
60, engelsk 40, bandarísk 30, skozk
20, írsk 10 og 185 af ýmsum öðrum
bjóðum. Af öllum skólum eða
bræðslupottum jæssa lands er efn-
ið í canadisku bjóðina, sem skól-
amir eru að steypa, fjölbreyttast í
bessum potti, að sagt er.
Dóu í jarðskjálftunum. »
-Sex manna frá Canada, er hermt
að dáið hafi f jarðskjálfunum í
Japan 1. sept. þ. m. Voru þeir
bjónal' ýmsra auðfélaga í Canada,
svo sem maður er um vörukaup sá
fyrir T. Eaton felaglð f Japan og
umboðsmenn vátryggingarfélaga,
járnbrautafélaga o. fl. Alis dóu um
150 útlendingar. í jarðskjálftunum.
---------xx----------
Önnur lönd*5
Húsnæði fyrir alla.
iSendiherra Japans í Bandarfkjun-
um fékk s. 1. föstudag skeyti um, að
húsnæði væri fundið fyrir þær 534,
000 manna, sem heimilislausar urðu
í jarðskjálfunum miklu nýverið í
Japan.
Kviðdómur numinn úr lögum.
Alfonso konungur á Spáni skrif-
aði nýlega imdir laga ákvæði, sem
lítur að því að afnema kviðdóms
fyrirkomulagið (the jury system)
þar í landi.
Þýzkaland.
Byltingu er spáð innan eins mán-
aðar í Þýzkálandi, ef ástandið
breytist ekkert frá því sem nú er.
Hagur verkafólks og alþýðunnar er
hinn versti; verð vöru hlutfallslega
hátt við kaupgjald og vinnuekla að
fara f vöxt. Nýlega gerði stjórnin
ráð fyrir að taka gulllán með þeim
hætti, að einstklingar skrifuðu sig
fyrir því á sama hátt og stríðs-
lánunurn, en á þfeim töpuðu of
margir til þess að láta sér það ekki
^ð kenningu verða. Ætlaði stjórn-
in að reyna þetta — sem síðasta
ráð, til að hækka gengi marksins
— en því mætir megn mótspyrna
frá háJfu alþýðunnar. Um Ruhr-
málin er nú haldið að senn muni
skríða til skarar. En í raun-
inni er ekki um nema eitt
að gera fyrir Þjóðverjum, og það
er, að láta Frókkum landið f hend-
ur. En ekki bætir það hag lands-
ins, þó aldrei nema að viðnámið,
sem Þjóðverjar hafa sýnt þar, hafi
haft kostnað f för með sér. Frá
hvaða hlið sem á er litið eru því
bjargráð Þýzlkalands erfiði og ef
til vill býður lendsins ekki annað
en ibylting eins og spáð er, hvar
sem hún þá lendir.
Grikkir saklausir.
Brezkir, franskir og japanskir
menn, sem verið hafa að rannsaka
morð ítalanna í Albaníu landa-
mæra-nefndinni, sem sennunni olli
milli ítala og Grikkja, halda, að
Grikklad sé saklaust um morð
þeirra, en hafi sýnt skeytingarleysi
í að hafa hendur í hári morðingj-
anna og einnjg að tjá ítalfu af-
stöðu sína gagnvart morðinu.
Morðið skoða þeir að framið hafi
verið í hefndarekyni, en ekki sakir
stjórnmála-afstöðu hlutaðeigandi
landa.
Sfcríösblika á Balkanskaga.
Nefnd sú, sem undanfarið hefir
starfað að því, að gera uppkast að
friðarsamningi milli ftaJa og Jugo-
slava viðvíkjandi deilu þeirra um
Fiume, haí'a ekki komið sér saman
um aðal atriði samninganna. Er
búist við að sennan harðni fremur
við þetta en mýkist, og þar sem
að glæðurnar liggja faldar í hlóð-
unum, bæði milli Balkán ríkjanna
og Jugo Slavíu og ItaMu, þarf ekki
mikið að blása á þær til þess að
logi upp úr — og í stríð fari. Samt
halda sátta tilraunir ennþá áfram.
Grafar-auður.
Auðæfin, sem fundist hafa í gröf
Tutankhame^i konungs í Egypta-
landi, nema hvorki meiru né minna
en fimm biljónum dollara.
v
Hlaupið undir bagga.
Rauðakross félagið í Bandaríkj-
unum, hafði haft saman $8,893,200
s. 1. miðvikudag lianda lýðnum ,
sem í nauðir rak fyrir í Japan, er
landskjálftarnir urðu þar.
Massey á leið til London.
W. F. Massey, stjórnarformaður í
New Zealand, er á leiðinni til Lon-
don tfl að sitja á ríkisráðsfundi
' Brezka veldlsins. Hann fór héiman
frá sér til San Francisco og svo yf-
ir þvera Amerfku. í Chicago var
liann s. 1. miðvikudag. Þær fréttir
hefir hann helztar að segja frá, að
skattar hafi lækkað um 20% í New
Zealand. og atvinnuleysi sé þar
ekki til.
Moreley lávarður dáinn.
Moreley lávarður af Blackburn á
Englandi dó s. 1. mánudag af
hjartabilun; hann var 85 ára gam-
all. Merkur maður var hann mjög
fyrir ritstörf sin, einkum æfisögur
merkra manna, svo sem Burkes,
Voltaires, Cobdens, Diderots, Crom-
Wells og Gladstones. Hann ritaði
lengi fyrir blöð W. T. Steads og (var |
ritsjóri eins þeirra um tírna “The
Fort nightly Review. Rituðu þeir
Stuart Mill og Gladstone í það blað
og var hann þeim því handgenginn.
Hann var ritari fyrir Irland um
tíma og Indland í brezka ráðuneyt-
inu. Afkvæmi átti hann engin og
deyr því nafnbót hans út með hon-
um.
------------x-------------
Frá íslandi.
Skip sökk. — Vélskipið “Fönix”
eign Ásg. Péturssonar sökk úti fyr-
ir Siglunesi sfðastl. sunnu-
dag. Varð það mjög hlaðið salti
og tunnum. Mannbjorg varð. Ekki
hefir heyrst hvað valdið hafi og
er svona lagaður skipskaði furðu-
legur, að því er virðist.
Guðm. Bergson póstmeistari fór
alfarinn héðan til Reykjavíkur
með Goðafossi síðast. Hann tek-
ur þar við nýju embætti á aðal-
póststofu landsins sem þriðji
póstmeistari. óli P. Kristjánsson
er settur póstmeistari hér en bráð-
lega munu sameinaðir póstmeist-
ará og ritsímastjórastarfarnir eftir
löguih frá sfðasta þingi.
Taugaveikin, sem fiéttir hermn
að komin sé upp í Reykjavik,
kom upp í matsöluhúsi í Þing-
holtstræti. Ástæðan talin sú, að
“króniskur” sýklaberi hirti kýr, er
matsöluhús þetta á skamt frá
Reykjavfk.
óþurkarnir gerast mjög hvim-
leiðli* og skaðsamlegir. Víðast hvar
hér um slóðir eru töður að meira
og minna leyti óhirtar. 1 sumum
sveitum Þingeyjarsýslu hefif ekki
hirzt eitt einasta strá síðan slátt-
ur byrjaði alt til síðustu daga. 1
gær var þar "’vrst verulegi þurk-
urinn. óþurkafréttir berast hvar-
vetna úr norður og austursveitum
landsins, Sunnanlands hefir að
þessu íarið saman góð spretta og
nýting.
Framboð á Akureyri. Það má
fujlyrða að Magnúis Kristjánsson
nri.M bjóða sig hér fram. Um mót-
sækjanda er ekki fullkunnugt, en
íslendingur telur líkur til, iað það
verði hr. Björn Líndal lögmaður.
Verkfall varð hér á innri bryggju
bæjarins f fyrrakvöld, þar sem Otto
Tulinius lætur salta síld. Nokkrir
af verkamönnum hans þóttust
hafa fengið lofbrð fyrir hærra
kaupi en reyndist, þegar kaupið
var greitt. Lögðu þeir þá niður
vinnu. En f gær vair haldinn fund-
ur og komst þar á samkomulag.
Söngskemtun. Benedikt Á. Elfar
söng f Bfóhúsinu á sunnudags-
kvöldið, Rödd Benedikts er geysi-
mikil og nú orðin mjög vel tamin
Einkum þótti mönnum vel takast
síðustu tvö lögin. Heitt var í saln-
um og fremur loftilt og má vera að
það hafi valdið, að hin mikla og
æfða rödd þessa söngvara virtist
ekki finna hljómgrunn f hjörtum
þeirra, ér á hlýddu, jafnauðveld-
lega og vænta hefði mátt. Þó voru
margir hrifnir. Mjörg spillir fyrir
söngvurum sú ókurteisi þeirra
sjálfra við almenning, að syngja
mestmegnis ókunn lög með óskilj-
anlegum sextum. Til þess að kunna
að meta slíkt, þarf meiri lista-
smekk, en hægt er að búast við hjá
alþýðu manna.
Hlín áirsrit Sambands norðlenzkra
kvenna er nýkomin út. Ritið er
mjög innihaldsríkt, fjölbreytt og
fróðlegt. Fjallar efnið um ýms
hússtjómar og heimilisiðnaðarmál,
sivo og margskonar þjóðnytjamál
auk ýmislegs til skemtunar og fróð-
loiks. Hlín er ódýrasta bókin, sem
kemur út á íslenzku. Hún er
514 örk og kostar 1 krónu.
Ferðamennirnir dönsku, seiú
komu og fóru með Gullfossi ferð-
uðust hingað að tilhlutun Dansk-
fslenzka fólagsins. Var teþið hér á
móti þeim vel og risnusamlega.
Þótti þeim ferðin að Goðafossi á-
nægjulegust þess, er þeir hefðu
nofcið á íslandi. Er gott til þess
að vita, að góðir gestir sækja ekki
eintóm vonbrigði hingað til lands.
Kafli úr rœðu
Flutt í Sambandskirkjunni 16.
sept þ. á.
af séra Ragnar E. Kvaran.
.. .. .. Eg ætla því að reyna að
gera grein fyrir því helsta sem mér
finst dregið veirða út úr frásögn
nýja testamentisins um skoðanir
Jesú á þjóðskipulags- og stétta-
ástandi síns tíma......
Brennipunkturinn í öllum boð-
skap Jbsú er ein sérstök hugmynd:
Hugmyndin um hið komandi guðs-
ríki. Hann er, eins og allir vita,
ekki sá fyrsti, sem kemur fram
með þá hugmynd, heldur höfðu
allar framtíðar- og þjóðræknisvonir
Gyðingaþjóðarinnar, snúist um
guðsríki. Það, sem Gyðinga
dreymdi um, var voldugt jarðneskt
konungdæmi, sem guð mundi á
stofnsetja, undir forystu Messiasar
Um það leyti, sem Jesú kom fram,
var eftirvæntingin orðin mjög á-
kveðin hjá þjóðinni, ef til vill ekki
sfst fyrir áhrifin frá Jóhannesi
skírara, sem með svo miklum eld-
hita og krafti hafði boðað nálæga
komu þess. Þegar því Jesú kemur
fram, og hefur boðskap sinn með
þessu: “Guðsríki er nálægt”, þá
leggja menn þegar hlustirnar við
og þeir hlusta á hann með fögnuði
og eftSrvæntingu. í fyfrstu hefir
vafalaust ekki borið mikið á því,
í hverju hann var frábrugðin, eða
kenning hans, hinum ríkjandi hug-
myndum almennings. Það, sem
fólk tók fyrst eftir var, að einfald-
leiki framsetningarinnar var miklu
meiri; hann talaði eins og sá, sem
vald liafði, og komst beint að rót-
um hvers málefnis. Hann hafnar
hvergi lögmáli og reglum Gyðinga,
en hann hikar ekki við að setja
hvorutveggja skör lægra, þegar
það kom í bága við gnmdvallar-
reglu hans um ást til guðs og
manna:
“Þér hafið heyrt að sagt var:
“Þú skalt elska náunga þinn og
hata óvin þinn” “En eg segi yð-
ur: elskið óvini yðar og biðjið fyr-
ir þeim, sem ofsækja yður.”
Yið getum gert oss í hugarlund
aflið í slíkum oi'ðum siem þessum,
þegar vér minnumst þass, að fyrir
Gyðingum var óvinunin fytrst og
fremst útlendingurinn, og á þess-
ari stundu var ofsækjandinn eða
áþjánarinn, sem þeim er sagt að
biðja fyrir, fyrst og fremst hinir
harðvítugu Rómverjar, sem þeir
töldu guðsrfki aðallega koma til
þoss að kollvarpa! Ekkert gat ver-
ið fjarlægra hugarstefnu tímans,
heldur en einmitt þessi setning.
En eg get ekki farið of náið inn á
einstakar setningar hans. Aðal
mLsmunurinn á keríningu Jesú og
hinna rétttrúuðu kennimanna
þjóðar hans, var sá, að hinir síðar-
nefndu voru sífeldlega að hnitmiða
niður hvað værd löglegt. og leyfi-
legt, en Jesús beindi athuguninni
beint að andanum í verkinu, hvað
sem það svo var. Hin siðferðilega
dómgreiind var 1 beinni mótsögn
við tilfellafræði og andleysis smá-
smugureglur Fariseanna og hinna
skriftlærðu. Að öðru leyti leit
hann að mörgu leyti líkt á hið
komandi ríki og þátímamenn
gerðu. Hann taldi það myndi
koma á yfirnáttúrlegan Uátt, fyrir
sérstakar ráffetafanir guðs; hann
hefir vafalaust talið sjálfan sig
eiga að verða eitt aðalverkfæri
guðs við þann atburð. Að öðru
leyti vitum við lítið um hvemig
hann hefir hugsað sér þennan stór-
kostlega atburð verða. En \dst er
um það, að hugmyndir hans breyt-
ast nokkuð um það efni á starfs-
tíma hans. Hann sannfærðist um,—
að minni hyggju beinlínis fyrir þá
sök, að honum er sagt það af þeim
verndiu-um, sem eg trúi að með
honum hafi verið og yfir honum
hafi vakað—að hann ætti að líða og
deyja, áður en þetta gæti orðið.
En sú vissa verður óbifanleg í hug-
skoti hans, að hann muni koma
aftur og þá muni hin mikla breyt-
ing verða. En það verðu óhjá-
kvæmilegt fyrir mig, að sleppa að
tala um öll l>au merkilegu atriði,
sem ástæða væri til að minnast á
í þessu sambandi. En við skulum
athuga hvað hann telur vera aðal
einkennið á þessu guðsrfki, sem
hann telur verða stofnað á jörðu.
Hvergi er, ef til vill, greinilegri
upplýsing um það að finna, heldur
en í líkingunni, um hinn mikla dóm.
Það er ekki dómsdagur á himnum,
eins og oftast hefir verið talið, held-
ur sá dómur sem yfir jörðina geng-
ur, áður en iguðsríkið kemur á fót.
“Og allar þjóðirnar muna safn-
asit saman frammi ^fyrir honum, og
hann mun skilja þá hverja frá
öðrum, eins og hirðirinn skilur
sauðina frá höfrunum ”, bún-
ingurinn utanum söguna er tekinn
beint úr spádómsbók Daniels og
var í fullu samræmi við Gyðingleg-
an hugsunarhátt. En það sem er
undursamlegt við frásögnTna, er sá
mælikvarði, sem þar er talinn
verða lagður á þá, sem inngöngu
eiga að geta fengið í hið nýja ríki.
Skilyrðið var manngæska og sú
manngæska vair ekki réttlæti
fræðimannanna og Fariseanna, sem
fólgið var í hlýðni við fyrir-
mæli lögmálsins, heldur sú
manngæska, sem sýndi sig f
lfkn og djúpri samúð við
mannlegum þjáninguin. Hér verð-
ur ekki vilst á rödd Jesú. Ekki eitt
einasta orð um trú, ekkert um
rétta játningu, ekkert um guð-
hræðslu, jafnvel ekki eitt orð um
að játa meisfcarann sjálfan, eins
sjálfsögð skylda, eins og það W
var með fyrstu kristninni, og
jafninnileg eins og trúin var á
hann. Nei, ‘Tlerra, hvenær sáum
við þig hugraðann, og fæcTdum þig,
eða þyrstan, og gáíum þér að
drekka? Og hvenæir sáum við þig
gest, og hýstum þig, eða nakinn og
klæddum þig? Og hvenær sáum við
þig sjúkann, eða f fangelsi og
komum til þín? Og konungurinn
mun svara og segja vð þá: “Sann-
lega segi eg yður, svo framarlega
sem þér hafið gert þetta einum
þessara minna minstu bræðra, þá
hafið þér gert mér það.”
Hugmyndin um komu mannsson-
arins í skýjum himinsins var ekki
ný, og hugmyndin um dóminn var'
ekki ný. Þetta voru aimennar
hugsanir. En þungamiðja iíkingar-
innar, sannleikurinn um það, hvað
væri hinn eini dómur á réttlæti
mannsins, var ekki almenn hugsun.
Og það er hér sem við finnum
markverðasta einkennið á Jesú. 1
fáuin orðum: þau stóru hugtök, sem
hann óf mál sitt um, voru á hvers
mann vörum, en hann fylfcu þau
slíkri siðferðilegri ástríðu, sem ald-
rei hafði í þeim verið, og það var
húm sem að lokum leiddi hann á
krossinn. Flestar hugsanimar, sem
okkur berast gegnum nýja testa-
mentið eru til í einhverju
formi eða biiningi en hann
neitaöi að hafa nokkuð saman
að sælda við einskæra siðadýrkun,
guðshræðslu, sem borin var utan á
fötunum, eða látalæti. Hann hvik-
aði aldrei frá þessu; hann réttlætti
aldrei ranglætismenn fyrir þásök að
þeir væru voldugir. Hann reyndi að
heimfæra kröfur ^sínar upp á alla
og afleiðingin var sú, að það varð
að taka fyrir inunn honum. Hann
sá, að eins og högum var þá háttað,
þá urðu hinir fátæku og veikbygðu
að hröklast fyrir borð, þeir ríku
og máttugu silgdu sjó lystisemda
sinna. Það, sem fylti hann mestri
reiði, var ekki framferði rómversku
sigurvegaranna, heldur hræsni trú-
arleiðtoga hans eigin þjóðflokks.
Hann byrjaði ekki starf sitt með
þvf að láta þetta í ljósi. Hann sýn-
ist hinsvegar hafa vonast til að
vinna þá á sitt mál, og það er
(Niðurl. á 5. bls.)