Heimskringla - 18.06.1924, Síða 7

WINNIPEG, 18. JUNl, 1924
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐSIÐA
The Dominion
Bank
HORNI NOTRE DAME AVE-
Ofir SHERBROOKE ST.
HöfuSstóll uppb.......$ 6,000,000
Varasjóöur ..,........$ 7,700,000
AUar eignir, yfir ....$120,000,000
Sérstakt athy.gli veitt viðskift-
um kaupmanna og verzlunar-
félag«.
Sparisjóðsdeildin.
Vextir af innstæðufé greiddir
jafnháir og annarsstaðar við-
gengst.
PHONE A 9253
P. B. TUCKER, ráðsmaður.
Þrætan um Grœnland
(Framhald frá 3. sfðu)
Vegn pegnum konungsins sjálfs,
sést á pví, að 1413 boðar sendiherra
hans Hinriki 5. Englandskonungi,
að Norðmönnum sé jafnt óheimilt,
én sérstaks leyfis, hvort heldur til
fiskiveiða, verslunar eða í öðrum
tilgangi, að koma þar við land “að
viðlögðu lífs og limatjóni”.—Bann-
inu var framifylgt og var það stað-
fest með samningi við Hinrik 6.
Englandskonung 1432. Samkomu-
lag í sömu átt var ítrekað milli Hin
riks 6. og Kristjáns 1.1449. En grund
völlur l>e.ssa réttar konunganna,
sem þannig var virtur af öðrum ríkj
um, finnst í ákvæðum gamla sátt-
mála. Bað var eðlilegt að konungs
einingin milli íslands, með Græn-
landi, á eina (hlið og Noregs (síðar
með Danmörk) á aðra hiið, leiddi
af sér skattskyldu, sem endurgjald
lyrir hina nýju valdstofnun, fr&m
ikvæmdarstjómina. Og ennfremur
verður það að álítast skiljanlegt í
sjálfu sér, að konungarnir óskuðu
þess, að tryggja hiriar umsömdu
siglingar til Grænlands með banni
gegn stopulum og óáhyggilegum
viðskiftum við aðra. Loks raskar
H>að heldur ekki að neinu leiti anda
né ákvæðum gamla sáttmáia þótt
arðurinn af slíkri verzlun yrði sér-
Istök, persónuleg tekjugrein dy*rir
konung. iÞvert á móti virðist það
þegar nánar er athugað, einskonar
sönnun þess hvernig litið var á sam
Ibandið af hinum erlendu stjómum
samkvæmt samningum við konung
sjálfan ( en ekki við þegna hans),
■að þessar tekjur eru látnar renna
til konungs sem lífeyrir. En af öllu
þcssu leiðir a.ftur, að engin fram-
kvæmd í verzlun, landleitum, mæl-
ingum né í öðrum vísindalegum til
gangl, sem verður undir þessrnn
hindranarlögum gegn siglingum til
/Gtr'ættilands, getur stofnað nýjan
Tétt yfir landinu, fyrir þá sem lúta
þeim lögum. Hvorki Danir né
Norðmenn gátu lagt Grænland und
ir sig, í skjóli þess eldgamla
strandabanns, sem byggist á sátt-
málanum 1262. En hefðu t. d. Eng-
lendingar einkisvirt verzlunarrétt
konunganna og lýst eign sinni á
Grænlandi eftir þjóðardauðann, er
lítill efi á þvf, að forlög landsins
hefðu orðið önnur. Og nærri hef-
ur legið að svo færi. Pannig var því
komið, að Scoresby yngri, sam-
kvæmt samráði við föður sinn, þeg-
«r báðir feðgarnir stýrðu eigin
skipum sínum fyrir Austurströnd-
inni legði landið hátíðlega undir
Englendinga á fæðingardegi kon-
ungs síns (12. ágúst 1822) og efa-
laust hefur einatt legið nærri, á síð-
ari tímum, að landbannið græn-
lenzka yrði til vandræða. En hversu
vel Dönum hefur samt tekist að
halda þessu fciknalaridi lokuðu í
fullkominni vinsemd við aðrar
þjóðir verður best ráðið af þvf, að
hvergi hafa heyrst neinar raddir
á móti “landnámi” Kristjáns 10.
nema í Noregi og nú síðast frá
Islandi. Og þó eru nú orðin þau
málalok, fyrst um sinn, milli Dan-
merkur og Noregs, að drottinvakl
Dana yfir Grænlandi er ekki viður-
kent af Norðmönnum og mætti
einnig geta þess um leið, að fyrir-
vari kvað hafa verið gerður af
hálfu Englendinga um þá sömu við
ur kenningu. Að menn hafa þag-
að við þessu á fslandi, mbðan fuil-
frelsi þjóðar vorrar sjálfrar var
ekki viðurkent er eðlilegt — en
þrætan um Grænland mun tæplega
ve^rða útkljáð, þótt svo (færi að
Danir og Norðmenn kæmu sér að
öllu leyti saman til frambúðar. Alt
virðist benda til þess, að sögurétt-
ur Islands yfir hinni fomu nýlendu
þess, verði viðurkendur fyrir þá sök
að alþjóðafélagið heimtar það
vegna sinna eigin hagsmuna, hvern-
ig svo sem íslendingum sjálfum
kann að takast að sameina sig 1
þessu stórvægilega efni, eftir að
þeir eru nú orðnir súálfstæðir, bæði
f innri og ytri málefnum sínum.
En sé þvf haldið föstu, að Hans
Egede hafi ekki unnið þjóð sinni
neinn rétt ýfir Grænlandi, þrátt
fyrir alkunnan áhuga hans og ó-
brjótandi elju í rannsóknum, trú
boðun og mannúðarstörfum þar í
landi — fyrir þá sök að Islandskon
ungar hindraðu, á grundvelli
gamla sáttmála frjálsa ibygging og
notkun landsins, ,er ekki (ástæða
til að rekja aðrar sfðari sögur Græn
landsfara hér. Móti óskiljanlega lít-
iili andúð eða gagnmælum hefur
konungunum tekist, ef svo mætti
að orði komast, að gera þá sjón-
hverfing fyrir heimjnum að þeir
ættu landið a,f því að þeir gátu
haldið því lokuðu. En fyrir hvern
hafa þeir varðveitt landið, óhygt
eins og það er, sem kirkjugarð íom
ra fslenzkra nýlendumanna og ran-
sóknarsvæði vísindamanna af ýms-
um þjóðum.i—Úrslitin sem orðin era
um frelsisbráttu Islands sjálfs geta
gefið skírt svar. Eins og það var
.viðurkent með málaskilnaði Vori
um við Dani, að gamli sáttmáli
stofnaði aðeins konungseining við
Noreg oig síðan við Danmörk, eins
er Grænland enn til þessa dags rétt
mæt eign íslands og að þjóðalögum
háð fullveldi fþess, síðan móður-
■landið sjálft er tekið í tölu frjálsra
rfkja, með þeim hætti sem orðið er,
þannig að ríkiseiningarkenningin
danska, sem áður var svo lengi hald
fð fram í Höfn, er nú kveðin niður
fyrir fult og alt með einföldum lög-
um Bíkisþingsins og eftir sam-
ráði helstu danskra lögfræðinga.
2>jóðar dauðinn í Grænlandi verð-
ur að réttlætisdómi allra siðaðra
manna talinn einveldiskonungum
Noregs og Danmerkur til ábyrgð-
ar vegna þess að þeir héldu ekki
uppi hinum áskildu siglingmm,
meðan öðrum voru bönnuð við-
skifti við landið. Og þegar sam-
bandið við Norðurlönd var endur-
stofnað, sótti f sama farið'með ein-
okun á villimönnum þeim, sem héld
ust við f Grænlandi — en sá var
munurinn að nú var verzluninni
haldið við, svo að ekki gat hjá því
farið að nokkur bygð kaupmanna
og annara starfrækjenda kæmi upp
hingað og þangað á hinum gömlu
stöðvum. 3>ó hafa engir framleið-
andi atvinnuvegir verið stofnaðir
þar, sem gefi neina átyllu til þess
að nefna einokunarstöðvar Dana,
til þessa dags, neinu nafni sem nálg
ast getur hugmynd um nýlendu
Grænland hefur aldrei verið numið
og hygt samkvæmt eðlisákvörðun
þess og landshögum nema á íslend-
ingaöldinni. Og mætti um leið og
þessa er igetið, einnig taka þaíð
fram, að manntaia Skrælingja hef-
ur ákaflega lækkað um þessar tvær
aldir er hið gagngerða verzlunarok
og strandabann hefur byrgt land-
ið í þögn, því sem næst mótmæla-
laust, undir yfirráðum Dana.
(Framhald).
------------0------------
Eins og mér kemur það
fyrir sjónir.
(Háttvirti ritstjóri Heimskringlu!
Ég er nú að enda við að lesa
bæði íslenzku blöðin, “Heims-
kringlu” og “Lögberg”, og finst mér
eg mega til að senda blaði
þínu fáeinar línur, ég er búinn að
lesa Heimskringlu síðan eg var
drengur, og þó að hún hafi stund-
um verðið nokkuð ibrokkgeng og
gmittuð af óheilbrigðum aldarhætti,
þá hefur mér æfinlega verið hlýtt
til hennar. Mér hefur fundist að
hún liafa heldur hlynt að frjálsum
skoðunum, bæði í andlegum og ver-
aldlegum efnum, og heldur iiefur
þessi hlýleiki minn til blaðsins
aukist nú í seinni tfð.
Blaðið hefur nú í seinni tíð ver-
ið eina ísienzka stuðnings-blað
bændastefnunnar, og sýnir það
ljóslega, að þeir sem fyrir blaðinu
ráða, hafa verið nógu víðsýnir til
þess að fylkja sér á bak við þá
stefnu, sem sýnist vera sú heilbrigð
asta sem nokkurt land getur haft.
I>að sýnist ekkert vera réttlátara
en það, að bændur og verkamenn
reyni að sameina krafta sína og
sjá um stjóm landsins, þar sem að
þeir eru mennirnir sem starfa að
viðhaldi og framleiðslu, og eru að-
al grannmúrinn undir velferð
landsbúa.
Bændaflokkurinn er nú nýtekinn
við stjórnartaumunum í Manitoba,
og hefur tekið við því hörmuleg-
asta ástandi og botnlitlum skulda
súpum, að slík hafa engin dæmi
verið í sögu þossa fylkis. Svo, þeg-
ar þar við bætist, að þeir þurfa
að verjast báðum pólitísku flokk-
unum gömlu, sem ekkert láta ónot-
að til þess að gera stjórninni sem
erfiðast fyrir að ráða fram úr erf-
iðleikunum, þó það sitji ekki
á Norris-stjómarmönnum, sem
skildu við hreiðrið eins og þeir!
gerðu, þá er það í þessu eins og
öilu öðra, að hver vill skara eldi
aö sinni köku. Dað er einmitt þess
vegna, að bændur út um fyJrið
þurfa að vera vel vakandi, og
styrkja sinn flokk sem nú er viö
völdin, á einum þeim allra erfið-
ustu tímum, sem þetta land hefur
séð.
Ailir þeir sem vilja vera sann-
gjarnir geta skilið hvað erfitt það
mundi vera fyrir þann mann, sem
tekur við ráðsmensku á stóru rík-
is-búi, þar sem að allir hafa lifað
í óhófi og leikið sér eftir vild
sinni, svo búið er að verða gjald-
þrota. Nýr aðalráðsmaður tekinn
— en ástand búsins svo hörmulegt,
að ómögulegt er að fá lán. Yerð-
ur því nýi ráðsmaðurinn að taka
til sinna ráða, hann verður að
breyta fyrirkommulaginu og láta
viðhafa sérstakan sparnaðv og
þrengja . að fólkinu. Pólkið verð-
uv auðvitað óánægt, því hefur ver-
ið talin trú um, að alsnægtir væru
til, og þetta séu ekki nema tiltekt-
ir úr nýja ráðsmanninum, svo eru
gömlu ráðsmennimir að rægja
nýja ráðsmanninn við fólkið, sem
hann á að stjóma, þeir eru altaf að
gylla og fegra ástandið og hylja
sannleikann. Líkt þessu eru erfið-
leikarnir, sem bændastjórnin hefur
við að berjast, og hefur aldrei rið-
ið eins mikið á því og einmitt nú,
að bændur sýni, að þeir séu vel vak
andi fyrir því, sem er að gerast,
og standa enn fastara saman nú,
en þeir hafa áður gert. Þegar fram
úr mostum erfiðleikunum á að
ráða, þarf stjórnin að vera þess
vitandi, að fólkið sé á bak við
hana. Bændur þurfa líka að vera
vissir um, að leiðtogar þeirra séu
trúir, bæði iþeir menn sem þeir
senda á þing, og eins þeir menn
sem eru ritstjórar blaðanna okk-
ar. I’að er aðal skilyrði hverrar
stefnu sem á að lifa og byggjast
sem grandvöllur undir velferð þjóð
félagsins að ritstjórar blaðanna,
sem eru nokkurskonar fræðarar al-
þýðunnar, um hennar velferðarmál
séu sjálfum sér trúir og fólkinu sem
þeir starfa fyrir, þeir þurfa að vera
heilbrigðir og frjálslyndir í skoðun
um, bæði í stjórnmálum og öðrum
(vifflíerðarmálum oWkar. Það er
erfitt starf, sem á herðum þessara
manna liggur og ábyrgðarmikið.
Þeir, sem taka þær þungu skyldur
á herðar sér, að ryðja sannleikan-
um braut, eru vanalega að bera
þyngstu byrðar mann(félags)inis.
Þeir, sem fela sig og hylja í ó-
hreinleikanum og eru altaf að telja
öðrum trú um það, sem ekki er
rétt, unz þeim loks tekst að telja
sjálfum sér trú um, að eini rétti
vegurinn sé, að gylla ytri áferðina
sem miest hvað svo sem að sann-
leikanum liði, þeim hinum sömu
er illa við þá menn, sem að sann-
leikann flytja.
Þetta datt mér í hug, þegar eg
las ritstjórnargreinarnar í síðustu
tölublöðum “Heimskringlu”. Eg sé,
að þar hefur ritstjórinn byrjað á
því að stýra frá ástandinu hjá okk-
ur, eins og það er, eða eins og
það kemur honum fyrir sjónir, og
byrjar á því, sem ég hygg að heil-
ibrigðast sé að segja satt og rétt
frá þvf, sem er að gerast. Ekki
til þess, að mér finst, að sverta
landið, sem við lifum í, og mér
finst mér vera kærast af því, að ég
er fæddur hér og uppalinn, heldur
til þess að sýna og segja okkur
rétt frá því sem er að ger-
ast, og vekja hjá okkur
sem í landinu lifum hugsunina um
það, íað (iandið sé fjárhagslega í
hættu statt. Og ef okkur þykir
vænt um þetta land, þá verðum
við að vakna til meðvitundar um
það, að eitthvað annað þurfi að
gera, en gert hefur verið nú í seinni
tíð, ef ráða skal fram úr því á-
standi, ®em er. En til þess þarf
fólkið að fá að heyra sannleikann.
Það er ekki til neins að vera að
reyna að hylja það fyrir okkur,
eða telja okkur trú um það, að hag
ur bænda standi vel. Við sem lif-
um úti í sveitum, vitum, að bænd-
ur hafa orðið að flytja af bújörð-
um sínum vegna skulda og þungra
skatta; ekki fyrir skort landgæða,
heldur vegna óforsjállra og ótrúrra
stjórna, sem fólkið ihefur trúað fyr-
ir velferða-málum sínum.
Það er ekki til neins, þó að rit-
stjóri “Lögbergs” sé önnum kafinn
við að hylja þann sannleika, að
margir bændur hér séu að flosna
upp, og reyni að telja okkUÝ trú
um það, eins og hann
kemst að orði, að það séu bara
“misheppnaðir menn, og rekald af
sjó mannlífsins”, eins og hann segir,
að Dufferin lávarður hafi komist
að orði.
Það er þá æði stór hópur sem
hefur fluzt hingað til Manitoba af
slíkum mönnum, ef hann líkir öli
um þeim við rekald, sem þurft hafa
að hrekjast af bújörðum sfnum
allslausir, sem og þeim, er á bújörð
um sínum sitja við erfiðleika. Slík
ar samlíkingar eru hvorki góð-
girnislegar né uppörvandi fyrir þá
sc-m krafta sína leggja fram til að
iberjast við erfiðleikana.
Ég sé að mikið veður hefur verið
gert út af því í “Lögbergi” að rit
stjóri “Heimskringlu skuli gera
samanburð á Islandi og Canada,
eða réttara sagt skuldum land
anna. Að bera saman land
gæði beggja landanna, býzt
eg ekki við að sé sann-
gjamt, enda sé eg hvergi að ritstjóri
‘Heimskringlu” geri það. Eg get
aldrei skilið í þvf, hvaða ástæða
liggur fyrir þvf, að nokkrum Vest-
ur-íslendingi skuli þykja það mið-
ur, þó að íslan<j væri ekki ver statt
efnalega en önnur lönd. Eg hygg
þvert á móti, að okkur ætti að
þykja vænt um, að bræðrum okk
ar heima liði vel, og að landið hefði
ekki verri efnalega afstöðu en önn
ur lönd. Eg hefi aldrei séð ísland
en uppeldi mitt hefi eg þegið af
foreldrum mínum, sem fædd voru
og uppalin þar og finst mér það
hafa tengt mig trygðaböndum við
það land, eins og hin stórkostlega
saga landsins, og hinn óskiljanlegi
andlegi þróttur og þrek þessarar
einstöku þjóðar, sem hefur verið
jafn afskekt frá viðskifta mögu
leikum umheimsins, eins og ísland
hefur verið til skams tíma, en á þó
tiltölulega fleiri andlega afbragðs
menn, en kanske nokkur önnur
þjóð heimsins. Þökk sé íslending
um heima fyrir vinarþel þeirra til
okkar hér vestra, og þökk sé öllum
þeim Austur-íslendingum, sem bæði
fyr og nú hafa komjð hingað til að
vinna að samhygð og vináttu á
milli þessa litla þjóðabrots hér og
þjóðarinnar heima.
Eg vil óska þeim ungu og efni-
legu mönnum til hamingju, sem nú
þegar hafa sezt að hér hjá okkur
i þeim tilgangi, að efla samhygð
og viðhaid vestur-íslenks jþ(jóðern
og viðhald vestur-íslenzk þjóðern-
is og tryggja vinabönd milli Vest-
ur- og Austur-íslendinga. Ég hefi
það traust til núverandi ritstjóra
“Heimskringlu” að hann beiti ó-
skiftum kröftum sínum til efling-
ar þeim málum, og eins til þess að
fræða okkur um okkar eigin lands-
mál sannleikanum samkvæmt. Það
mun vera heppilegasti vegurinn til
að gera okkur að sem beztum borg-
urum þessa lands.
P. K. Bjarnason.
GIGT.
HorkiloK heiniu-lækning: ítofin af
ínuuul er reyndi hauu Mjfilfur.
Árit5 1893 fékk eg slæma gigrt.
Kvaldist egr af henni í 3 ár. Eg
reyndi hvert lyfitS á fætur öt5ru.
En bati sá, sem eg hlaut vit5
þat5, var altaf skammvinnur. Loks
rakst eg á at5fert5, sem læknat5i
mit5 met5 öllu og sjúkdómur minn
aldrei áreitt mig sít5an. Hefi eg nú
rát51agt mörgum, ungum og göml-
um, at5fertS mína og hefir árang-
uinrn ávalt ferit5 sá sami og eg
sjálfur reyndi, hpat5 veikir sem
sjúklingarnir hafa verit5.
Eg rátSlegg hverjum, sem lit5a-
gigtar et5a vótSvagigtar kennir, aö
reyna “heimalækningar at5fert5
mína. I>ú þarft ekki at5 senda eitt
einasta cent fyrir þat5. Láttu mér
bara í té utanskrift þína og þér
skal sent þat5 frítt til reynslu.
Eftir at5 þú hefir reyat þat5 og ef
atS þatS bætir þér. þá sendirtiu mér
einn dollar fyrír þat5. En mis-
skildu þat5 ekki, aö nema því at5-
eins ao þú sért ánægt5ur met5
lækninguna, sem þat5 hefir veitt
þér, fer eg ekki fram á at5 þú
sendir borgun. Er þetta ekki
sanngjarnt? DragtSu ekki at5
skrifa. Gert5u þat5 í dag.
Mark H. Jackson, No. 149 K. Durs-
ton Bldg., Syracuse, N. Y.
Mr. Jackson ber ábyrgtS á, at5 hit5
ofanskrát5a sé satt.
Þess verður getið sem
gert er.
Samkvæmt auglýsingu hélt Sig;-
urður Vilhjálmsson fyrirlestur þ. 31.
máí um þjóðræktarskyldur. Um
40—50 manns sóttu fyrjrlesturinn.
Hafa sjálfsagt margir hugsað, að
taka œtti til meðferðar þjóðrækt-
arskyldur Vestur-íslendinga. Hefði
það eitt verið yfirfljótanlegt og
þarflegt efni í kvöldstundar erindi.
En Sigurður er ekkert smámenni,
sem sjá má af því, að hann fór
þetta kvöld um allan heiminn, í
andlegum skilningi.
Virtist mér innihaldið allmikið
lfkjast communi.sta-hreýfingunni,
þó að hún sé nauðsynieg og rétt-
mæt að mörgu leyti, þá er það full-
mikið sér í fang fært, að bylta um
allri heimsbyggingunni og reisa við
á ný á einni kveldstundu. Hlýtur
það að vera raun manni, sem eins
og fyrirlesarinn gat um, er búinn
að vera veikur í sjö ár. Ætti sá
maður ei að leggja sig í slíkar
þrautir, og gera sig að pfslarvott.
6, V. finnur manna bezt, hvar
skórinn kreppir mest, því hann er á-
gætur skósmiður og hitti oft meist-
aralega naglann á höfuðið. Og
sjaldan hefur Baldvin Baldvinsson
fengið betur útilátinn og verð-
skuldaðri löðrung, en hjá Sigurði.
Eins og vandi Baldvins hefur
jafnan verið, var hann hér um árið
að níða ísland, en hrósaði enska
heiminum, að á laL hefði ver-
ið flest jafnbölvað. I>að hefði einu
slnni ekki verið hægt að feðra
mann. Þá sagði Sigurður, það get
eg sagt þér Baldvin Baidvinsson, að
heldur vildi eg vera óskilgetinn Is-
lendingur, heldur en skilgetinn Eng-
lendingur.
Eyrirlesarinn vildi láta rífa niður
skóia, kirkju og löggjafa klossaina,
og smíða í þeirra stdð viðfeldnari
og betri skó, sem ekki orsökuðu
eins mikla andlega mannlífskreppu
og klossarnir gömlu.
Hleypti ifyrirlesarinn mjög í
brýrnar við starfsemi kirkjunnar
fanst þjóðimar vera þar að svfkja
þjóðræktarskyldur sínar.
Hann sagðist ekki sjá því stjóm-
in í Ottawa væri að borga 5 doll-
ara á hvern innfluttan mann í land-
ið, væri það eitt sýnishom af ó-
þarfa eyðslusemi.
Margar þarfar athuganir voru í
fyrirlestrinum. En af því hann
verður sjálfsagt birtur í báðum ís-
lenzku blöðunum, er óþarft að fara
frekar út í innihaldið. Hafa blöð-
in oft flutt margt óþarfara. Að
minsta kosti hefði mátt vænta þess
að þesis væri getið, að hann hefði
verið fiuttur, en hvoragt blaðið
mintist þess einu orði.
Ef um einhvem professorinn, eða
þá doktorinn hefði verið að ræða
toefði komið með feitu letri umsögn
um fyrirlesturinn. — Já, mikill er
mannamunur.
Helgi Sigurðsson.
GAS OG RAFMAGN
JAFN ÓDÝRT
ÓKEYPIS INNLEIÐING Á GASI í HÚS YÐAR.
Við höfum ágætt úrval af gaseldavélum, sem við
ábyrgjumst að þér verðið ánægðir með.
Gefið auga sýningu okkar á Gas-Vatnshitunartækj-
um og öðru.
WINNIPEG ELECTRIC CO.
Á FYRSIA GÓLFI Electric Railway Chambers.
KOL! - - KOL!
HREINASTA og BESTA TEGUND KOLA.
bæði til HEIMANOTKUNAR og fyrk STORHÝSI.
Allur flutningur með BIFREIÐ.
Empire Coal Co. Limited
Sími: N 6357—6358. 603 Electric Ry. Bldg.

Mýjar vörubirgðir
Timbur, FjalviíJur af SBum
tegundum, geirethn og aik-
konar aðrir strikaðir tiglar, hurSir og giuggar.
Komið og sjáið vörur. Vér erum ætfð fúsir að zýua,
þó ekkert sé keypt
The Empire Sash & Door Co.
L i m i t e d
HENRT AVE. EAiST
WINNIPEC