Heimskringla - 30.06.1926, Blaðsíða 2

Heimskringla - 30.06.1926, Blaðsíða 2
Z BLAÐSIÐA. HEIMS KRINGL A WINNIPEG, 30. JUNI, 1926. Þróun menningarinnar Eftir Joseph McCabe. (S. E. íslenzkaði.) 1 síðasta fyrirlestri var rætt um þá menn, er komu fram r Evrópu um ísöld- ina, og menningarvott þann, er hjá þeim spratt upp. En mikilí eða mestur hluti íbúa Evrópu var samt farinn suður til sólsælli landa, vegna þess, að loftslag var næðingasamt og kalt í Evrópu; það hefir yfirleitt ekki verið ólíkt því, sem nú á sér stað í norðurhluta Canada. Arm- ar klakabreiðunnar náðu suður að ánni Tems á Englandi og Dóná í Mið-Evrópu á ísöldinni. Maðurinn hörfaði undan kuldagjóstinum, og leiðin, sem opnust lá fyrir honum, var um Balkanskagann að austurhluta eða botni Miðjarðarhafs- ins. En fullkomin vissa er nú fyrir því fengin, að allur eystri hluti Miðjarðar- hafsins, sem nú er, hafi verið þurt land á ísöldinni. Það voru þá einungis tvö stór stöðuvötn í Suður-Evrópu. Á land- svæði þessu suður af Grikklandi söfnuð- ust útlagarnir frá Evrópu saman og tóku sér bólfestu. Rannsóknir síðari t.'ma hafa leijtt margt eftirtektarvert í ljós í þessu sam- bandi. Það gat ekki hjá því farið, að. fjöruborð sjávar hækkaði, þegar að klakabreiðan í Evrópu þiðnaði. Hún var sumstaðar einnar mílu þykk, svo vatnsmagn hlaut að vera afar mikið í henni. Hefir sumum reiknast, að fjöru- borðið hafi hlotið að hækka um 10 fet að minsta kosti, er hana leysti. Þá ætla menn að Atlantshafið hafi rutt sér far- veg gegnum Gibraltar og fylti vestari ská?t ina af Miðjarðarhafinu. Milli ítaiíu og Spánar hefir að líkindum verið stöðu- vatn, en mikið af þurlendi hefir eigi að síður horfið þarna í sjó um þessar mund ir. Á hinu er enginn vafi, að meginhluti Miðjarðarhafsins fyrir austan Balkan- skaga, var þurt land á ísöldinni. Athuganir síðari tíma hafa leitt í ljós, að þrjú stórflóð hafa orðið á þessum stöðvum, og eru þau talin orsök að mynd un Miðjarðarhafsins. Á sagan um syndaflóðið, sem alkunn var á meðal fólks á ströndum Miðjarðarhafsins, efa- laust rót sína að rekja til einhvers af þeim atburðum. Þetta áminsta þurlendi suður og austur af Grikklandi, var þétt- bygt orðið. En með flóðunum, sem ráku hvert .annað, eyddist bæði bygðin og mennjpgin, sem þar var komin á fót. Eyj- an Krít, sem heita má eintómt fjalllendi, er einu leifarnar af þessu týnda landi. Þjóðsagan um hið horfna land, Atlantis, á að líkindum rót sína að rekja til ein- hvers af þessum flóðum. Á síðastliðnum tuttugu árum hafa menn orðið margt vísari um eyjuna Krít. Menningin hefir náð þar undraverðum þroska í fomöld. Og víst er talið, að hún hafi vaxið þar sjálfstæð, eða án áhrifa frá öðrum þjóðum. Á Egyptalandi og í Babylon náði einnig mikil menning fót- festu um sama leyti; en þó ekki séu nema nokkur hundruð mílna á milli þessara staða, virðast mannflokkar þessir ekki hafa haft neitt saman að sælda, og menn- ing hvers þeirra hafa vaxið og dafnað út af fyrir sig, eða án utanaðkomandi á- hrifa. Eigi að síður er iíklegt, að und- irstöðumenning þeirra hafi verið frá þeim mönnum, er frá Evrópu komu og sett- ust að suður af Grikklandi. Óbiíða veð- urs rak þá úr Evrópu. Og þegar þeim Evrópulýð sló saman, tók menningin miklum framförum hjá honum. Einangr- un stendur framförum í vegi. Þegar menningu tveggja eða fleiri mannflokka eða þjóða slær saman, hefir það ávalt einhver menningaráhrif í för með sér. ÍTr þéttbýlinu fyrir botni Miðjarðarhafs- ins, héldu nú sumir suður og fundu hinn frjósama Nílárdal í Egyptalandi. Aðrir komust yfir sýrlenzku eyðimörkina og fundu Mesópótamíudalinn, sem eigi var síður frjósamur en Nílárdalurinn. En merkilegasta fornmenningin var sú, er í jörðu hefir verið falin svo öld- um skiftir, og engum var ljóst um fyr en allnýlega. Grískar þjóðsögur mint- ust að vísu á það, að á eyjunni Krít hafi eitt sinn verið mikil og eftirtektarverð menning. Ein, af þessum þjóðsögnum getur um byggingameistara, er Dædajus hét. Hann reisti afarmikla höll á Krít. er Lyberinth nefndist.' Grikkir sögðu jafnvei að hann hefði smíðað loftför og uppgötvað loftsiglingar. Vér vitum ekk- ert um loftför hans eða loftsiglingar, en fyrir 20 árum komust menn að raun um, að höllin, sem hann á að hafa reist, er annað en hugarsmíð og þjóðsaga. Fyrir þremur árum fórum vér til Krít- eyjar, til þess að rannsaka ieifar þessarar markverðu borgar. Tvær og hálfa mílu frá Candía, höfuðborginni á Krít, eru rústir af höll, sem verið hefir á stærð við konungshöllina í Lundúnum. Vér töldum hvorki meira né minna en 100 herbergi á neðsta gólfi í henni. Og á einum stað, þar sem bezt útsýni var yfir dalinn, var höllin að minsta ko^ti 4 lyftingar á hæð. Um 400 til 500 manns hefir búið í höllinni. Sumstaðar eru veggirnir 7 feta þykkir, og höfðu þeir er þá reistu, ekki önnur áhöld til að smíða með en bronze-áhöld, því járn þektu þeir ekki. Veggirnir eru allir málaðir undursam- lega fögrum myndum, og má enn af þeim ráða, þó borgin hafi verið í jörðu falin um 3000 ár, á hvaða menningar- stigi Kríteyingarnir fornu stóðu. Konan virðist hafa verið í miklum metum, og búningur hennar minnir á hirðmeyjabún - inga á miðöldunum. Drykkjarker hafa fundist úr gulli, af eins fullkominni gerð og hægt er að hugsa sér. Mjög haglega gerðir blómavasar hafa einnig fundist. Myndir af kvenbúningum voru þar, sem minna á nútíma tízkubúninga kvenna, þó undarlegt megi heita. Taflborð (checker-board), sem næst fer-yard að stærð, fanst í einu konungs-herberginu. Var það úr fílabeini og mjög skreytt gulli. Höll þessa rannsökuöum vér sem ná- kvæmast. Leikhús var þar, sem rúmaði 400 manns. Fremur virðast Kríteyingar hafa verið trúiitlir. Guðir voru engir dýrkaðir, en gyðju tignuðu þeir, sem ímynd átti að vera af móður jörð. Tvær litlar en mjög fagrar styttur voru í höll- inni af gyðjunni og kross úr marmara, sem er nákvæmlega eins að lögun og gríski krossinn er nú; hefir enginn fræði maður enn getað gert grein fyrir, hvernig á því stendur; hann er að minsta kosti 3000 ára gamall. Það sem að mesta undrun vakti hjá oss, var það, að höll þessi var eins vel ræst, og nokkr- ar byggingar voru þar til um miðja 19. öld. Nútíðar byggingameistarar segja hana svo haganlega gerða frá heilbrigðis sjónarmiði, að kröfur séu ekki gerðar til neins meira enn.„ Er þetta eftirtektar- vert, þegar þess er gætt, að höllin hefir verið reist fjrrir þrjú þúsund og fimm hundruð árum. Baðker voru þar einnig, en þau voru algeng í bæjum á Krít um þessar mundir. Er það einnig einkar eftlrtektarvert, þegar þess er gætt, að böð eru víða enn óþekt í Suður-Evrópu. Við hlið hallarinnar var leikhús undir beru lofti. Einhversstaðar í nand við það hefir einnig hlotið að vera nauta- garður (Bull-ring). Því hefir verið hald- ið fram af ýmsum, að Kríteyingar hafi verið grimmir, en það hefir ekki við rök að styðjast. Leikir þeirra í nauta- garðinum voru ekki fólgnir í nauta-ati, heldur í öðrum leikjum (Bull-baiting). Vér fundum mynd á einum veggnum, sem sýnir hvað fram fór í nautagarðin- um. Ungur maður og tvær stúlkur taka í hornin á nautinu og sveifla sér yfir það, og endar sá leikur með því, að þau fall- ast í faðma. Þó undarlegt megi heita, kastar þetta Ijósi á ýms atriði er snerta söguna, og áður var mönnum dulin. Ungi maður- inn og stúlkurnar eru auðsjáanlega grísk og hefir verið rænt frá Grikklandi og æfð í leikjum til þess að taka þátt í verki því, er fram fór á leiksviðinu. Þetta virðfít skýna þjóðsöguna gömjsu um það, að í höllinni væri ferlíkan nQkk- urt með nautshaus. sem fcrnaS væri árlega grískum drengjum og stúlkum. Og víst er um það, að Grikkir fóru til eyjarinnar h. u. b. 1450 f. K. og eyddu gersamlega menningu Kríteyinga. Gerðu Grikkir þetta í hefndarskyni fyrir drengja og stúlkna-ránið, sem Kríteyingar höfðu í frammi haft um langt skeið. Þrjár konungshallir hafa nú fund- ist á eyjunni og nokkrir bæir. Og enn leiða uppgötvanirnar margt eftirtektar- vert í ljós. Það virðist sem þarna hafi mikið jafnrétti ríkt í útbýtingu auðsins. Vér rannsökuðum heimili verkamanns- ins. Á einu þeirra fundum vér öll smíða- áhöld, er smiðir þá notuðu. Þau voru úr eirblendingi (bronze). Og önnur áhöld fundust, er báru vott um, að vér vorum í þeim hluta bæjarins, er verkalýðurinn hafðist við í. Virðist hagur hans hafa yfirleitt verið miklu betri en hjá nokkurri annari forn-þjóð. Verkalýðurinn á Egyptalandi bjó í ömuiiegum torfkof- um; en á Krít bjó hann í reisulegum stein húsum. Voru 5 til 7 herbergi í hverju húsi. Barnaleikföng fundust og eldhús- áhöld og urmull af allskonar húsmunum, sem alt var eftirskilið og eyðileggingunni ofurselt, að svo miklu leyti sem unt var, er Grikkir hröktu Kríteyinga burtu úr eyjunni. Rannsóknir á eyjunni Krít hafa leyst úr mörgum vafaatriðum sögunnar. Það var lengi mikill vafi á því, hverjir Filiste- arnir væru, sem Gamla-Testamentið get- ur um. Sagnfræðingar spreyttu sig á að reyna að leysa úr þessu, en gátu það ekki. Eftir rannsóknina á Krít varð það ljóst, að þeir voru Kríteyingarnir, sem flýðu úr eyjunni, er Grikkir hertóku hana. Þeir fluttu menninguna til Pale- stínu löngu áður en Gyðingar komu þangað. Nokkrir Kríteyingar flýðu til Litlu-Asíu, og frá þeim kom Aþeningum að miklu leyti þeirra menning. Lýkur nú um stund frásögninni af mönnum þeim er fyrst bygðu Evrópu. Ein greinin af þessum ættstofni, er meðfram Miðjarðarhafinu bjó, flutti suð- ur á bóginn og uppgötvaði Nílárdalinn. Rithöfundur nokkur hélt því nýlega fram, að menning Egypta væri miljón ára gömul. Þetta er fjarri öllum sanni, að síðan að Nílárdalurinn myndaðist, eru ekki meira en 40,000 ár. Dalurinn er þannig til orðinn, að áin Níl skar eyði- mörkina í sundur, og árframburðurinn myndaði jarðveginn. Oss virðist að áin hafi hlotið að vaxa á regntímabilunum eftir ísöldina, og þá hafi hún fyrst klofið eyðimörkina í sundur. Eftir að jarð- vegur hafði myndast fram með ánni, streymdu menn þangað og tóku sér ból- festu. Og fyrir h. u. b. sex þúsund ár- \ um, stofnuðu þeir ríki þar. Pýramídarnir bera með sér, að íbúarn- ir hafi skift miljónum á Egyptalandi, og verið á talsvert háu menningarstigi, um það leyti, sem konungsríki komst þar á fót. í hinum miklu pýramídum hefir mönnum talist til að væru um 2 miljónir steina (blocks), sem hver vóg hálft ann- að tonn. Má af því ráða hvílík bákn þeir eru. Um 100,000 manns starfaði ,að smíði hvers pýramída í 30 ár. Voru þeir lénsmenn konungs eða leiguliðar. Verkið var því laugað sveita alþýðunnar. Kon- ungarnir reistu pýramídana sem minn- isvarða, og verður ekki annað um það sagt en það ,að þar hafi nliklum starfs- kröftum verið fórnað til að seðja met- orðagirnd fornkonunganna. Á Egypta- landi hafa styttur og málverk fundist í hundraða tali frá þessum tímum, er mik- inn og margvíslegan fróðleik fela í sér viðvíkjandi lífi hinna fornu eða fyrstu Egypta. Forn-Egyptar hugsuðu sér tilveru mannsins fólgna í þessu þrennu: líkama. sál og tvífara (The Double). Hvað þessi tvífari var, skildu þeir ekki, en þeir þótt- ust þess vissir, að hann hefðist við í gröfinni með líkamanum eftir' dauðann. Á nóttunum var hann þó á flögri, og til þess hann fyndi aftur líkamann, var stytta gerði í hverri gröf af manninum eins og hann var fyrir dauðann. Kastar þetta miklu ljósi á stéttaskiftinguna hjá forn- Egyptum. Yfirleitt má af öllu þessu ráða, að Egyptar hafi að fornu, eða fyrir 6000 árum, verið nálega eins þroskaðir, og menn í Evrópu voru fram undir síðast liðna öld eða jafnvel fyrra helmingi hennar. Bókmentir forn-Egypta, sem mikið hef- ir fundist af, bera ennfremur vott um þetta. Egyptar trúðu því, að þegar mað- urinn dæi, yrði sál hans að birtast fyrir dómstóli Osiris, dómarans mikla. Þar var hjarta hans lagt á aðra metaskálina, en fjöður á hina. Ef misgerðirnar vógu meira en fjöðrin, beið gereyðingin hans. Um kvalastað er ekki getið í egypsku trúnni. Ef góðverkin voru þyngri á met- um en misgerðirnar, var manninum heit- ið eilífri sælu í ríki Osiris. Að þessu hafi alment verið trúað í Egytalandi fyrir 6000 árum, ber letrið. sem skráð er á veggi elztu grafanna, ó- rækan vott. Maðurinn varð að standa reikningsskap á breytni sinni í siðferðis- legu tilliti eftir dauðann. Lögin, sem maðurinn var dæmdur eftir, hafa fund- ist. Þar er ekki spurt að því, hvort mað- urinn færi í kirkju eða gyldi tíund, heldur hvernig siðferðið hefði veríð, og var á- herzla lögð á gott framferði milli karla og kvenna. Að lífernið væri siðferðis- lega heilbrigt og hreint, var æðsta boð- orðið. Lögmálin, er Egyptar lifðu eftir fyrir 5000 árum, eru einnig til, og bera þau vott um hið sama, eða að æðstu hugsjónir mannanna hafi þar verið mjög svipaðar því, sem algengast er nú.. — Mannleg náttúra virðist hafa verið sú sama þá og endrarnær. Hugmyndin um það, að Egyptar hafi setið í myrkri, hafi hreint og beint dvalið í dauðans skugga- dal fyrir daga Krists, er með öllu ósann- söguleg. En þessu glæsilega forna ríki Egypta hnignaði smátt og smátt, og lauk-ííoks með öllu. Og þá byrjar nýr kafli í sög- unni. Hefir heimurinn nýlega orðið þess áskynja, við fund grafar þeirrar, er kend er við Tuth-Ankh-Amen. Fyrirrennari hans bannaði að trúa á hina fomu guði Egypta og skipaði svo fyrir með lögum, (Frh. á 7. bls.) Skýrsla og tillögur. rannsóknarnefndar tollmála. eSa kröfuhaía þess, sem um er a8; ræöa, og orsakir þess, og skorar á hann að bera fram gögn sín í mál- inu innan 30 daga (175. gr.). AS v _ liönum 30 dögum eöa fyr, “má um- Föstudaginn 18. iúní, lagöi for- .. „ ., ® 1 sjonarmaour yfirvega og meta allar maöuf rannsóknarrtefndarinnar, Mr. ^ . má]inu> Qg $enda skýrslu sína. Paul Mercier, þm. frá St. Henn, ^ Qg tjnögur til r4gherrans-( hafi fram þnöju og síöustu skýrslu nefnd ejgandi eöa kröfuhafi leitt nokkur arinnar, er sk.puö var td aö raniK, gögn , ^ ginu (176_ grJ. Þá ann. saka ráðsmensku tollmálaráöuneyt.s- j aghvort úrskurgar ráöherrann, gegn ms, og er skýrslan á þessa le.ð (þegar ' hverjum kostum hhlturinn eSa varan slept er mngangmum, er aðems skýr-1 gem ; ha]di er> sku]i látiö laust, ega ir frá sk,Pun nefndarinnar 5. febrú- hann yisar úrskurginum til dómstól. ar 1926 og valdsv.ö. hennar; er það j anna (1>7 gr ), Nefndin. hefir kom- fyrsta grem skýrslunnar, en hér er ist ag þvi ag þessum fyrirmælum hef byrjað á 2. giein) . [ ir elíhi verið skevtt. Þótt oftast sá- 2. Nefndin var skipuð þessum mönnum: C. W. Bell, K. C. (Hamilton West); Hon. R. B. Bennett, K. C.; j-rétt skýrt frá öllurn staöreyndum í skýrslu þeirri, er ráöherra fær ) ! hendur, þá kemur álitið ósjaldan í bága við staðreyndirnar og tillög- D. Donaghy, K. C.; A. J. Doucet; J. i urnar eru 4 þann ve ag þær fara r* r* . ta tvt -------. C. Elliott, K. C.; D. M. Kennedy; P. Mercier, K. C. (St. Henri) ; E. C. St. Pere; Hon.. H. H. Stevens. Formaöur nefndarirTnar var kosinti Paul Mercier. Mr. Elliott var tek- fram á úrskurð,' sem er þvert ofan í staðreyn.dirnar, Þetta ósamræmi er bygt á því, að oft hefir skýrslan um gögnin verið samin aö undangeng- inni ráðfærslu, og tillögunum þá hag- inn i ráðuneytið, og var þá samkv. j ag 4 samræmi við þann. skilning, er þingsamþykt, Mr. William T. Goodi son kosinn í sæti hans, er autt varð 15. marz 1926. 3. Nefndin sat á rökstölum frá 9. febrúar tií 11. júní, og átti með sér 115 fundi og yfirheyrði 224 vitni. j menn gerðu sér um óskir ráðherrans í þessu efni. 8. Nefndin álítur aö eftirlit og ráðsmenska toll- og skattamálaráðu- neytisins eigi' að vera í höndunum á framkvæmdastjórum ráðuneytisins. — Mr. R. L. Calder, K. C., var skipað- Þegar um meira en $200 virði er að ur logfræðislegur ráðunautur nefnd-j. ræga, þá á málsóUnin að fara rétta arinnar, en Mr. R. D. Tighe, að- boðlcið, og að engu leyti að vera kont stoðar-ráðunautur, og var hvoru- in undir afskiftum eða r4ðstöfunum tveggja samþykt í þinginu. Lög- j ráSherrans. )Þegar um fiiinna en fræöingar ýmsra, er við málið'voru $200 er að ræða, myndi málið falla riðnir, mættu fyrii nefndinni í leyfi undir “minni yfirtroðslur”, og þá r minni ytirtrooslur , og gæti dómgreind ráöherrans komið til greina. 9. Nefndin hefir komist að því, að bílaþjófnaður stendur mjög oft i skila á ÖIIu því, er henni var faliö. j sambandi við smyglun, yfir Quebec- hennar. 4. Þrátt fyrir þann tíma, er nefnd- in tók sér til yfirheyrslu og gagna- leitana, vanst henni eigi tími til fullra ' Mikil vitnaleiösla fór fram í sam- j bandi við Montrealhöfnina ; ástandið ! í Beebe og Rock Island, Que, og á j vínsuðuhúsunum. Nefndin hefir einn- ig skygnst töluvert eftir vínsmyglun í j strandfylkjunum. Nefndin hefir j rannsakað í aðaldráttunum viðskiftin 1 á einstökum tollhöfnum í On.tario. I landamærin. Ráöuneytið hefir ráð- stafað þessum stolnu og smygluðu bílum þannig, að þjófurinn og þjófs- nauturinn hafa haft allan hagnað af því, en bíleigandinn ekki. Álítur nefndin, að svo mætti laga þetta, að búa svo um, að þegar að eigandinn hefir sannað ráðuneytinu Hún hefir ekki rannsakað ástandiö i eignarrett sinn, þá skuli bíllinn þegar l,m miðbik vesturlandsins og a j látinn laus við hann, og flytji hann Kyrrahafsströndinni. Þess vegna er bilinn út aftur undir 14s 0g borgi fyr- skýrsían. í vissum skilningi ófullkom-1 ,v Gá in, og frekar uppástungur en end- anleg. Fullkomin rannsókn, utan ír geymslu o. s." frv.. Sé fiann 13111111 laus á tilteknum stað og stund, og sé hvorttveggja á vitorði þess er og innan. tollmálaráðuneytisins, myndi hafði bílinn í sinum vörzlum, er hann bæta eftirlitið og auka á ný tekjurn ar að miklum mun. 5. Síðan 1897 hefir tollmálaráðu- neytið verið undir umsjón ráðherra, er ábyrgð hefir sætt. 1918 var skatta deild opinberra framkvæmda, er þar hafði veriö sérstök deild síðan 1868, var tekinn, svo að hann geti tekið þær ráðstafanir er honum sýnist, ef hann. þykist eiga kröfu til hans eða tilkall að lögum. 10. Nefndin hefir komist að því, að algengt hefir verið í ráðneytinu, að gera afgreiðsluskil skipum, sem steypt saman við tollmálaráðuneytið, j ag nokkru leyti voru hlaðin af á- og 1920 og 1924 var þessari sam- fengj ti] Bandarikjanna, eða í orði steypu einnig falið að annast um inn- kveðnu áttu að sigla til annara út- heimtu sölu- og tekjuskatts. Það er, lendra hafna, en á allra vitorði í vandaverk að vera fyrir þessari sam- j “rommfylkingarnar” (rum rows), og steypu. Landamerkjalínan milli j að fölsuð lendingarvottorð hafa ver- Canada og Bandaríkjanna, er ákaf- Jð gefin, til þess að nema úr gildi lega löng, og staðhættir og fjöldi. vörubandiö á vörum til annara tanda, brúa og þjóðvega yfir landamærin, er þannig eru afgreiddar. ásamt hinni feiknalegu strandlengju, j Nefndin hefir einnig komist að gera það að verkum, að erfitt er að j að miklar líkur eru fyrir því, að nokk koma i veg fyrir smyglun. Vinbann- [ uð af áfenginu, sem þannig er af- ið i Bandarikjunum hefir aukið á > greítt, sé aftur flutt til neyzlu inn í erfiðleikana, sökum þess að það hefirj Canada. Nefndin leggur því til, að sporað menn til þess að smygla a- neyzlu- og söluskaftur skuli Iagður fengum drykkjum inn i Bandaríkin, á alla áfenga drykki tilbúna í Can- og þá sporað menn til þess að smygla ada, sem leystir eru undan. vörubandi, hingað aftur ýmsum afurðum stór- j án tillits til flutnings- eða neyzlustað- framleiðs tinnar þjir, sem ódýrari ar, og að tollur og söluskattur sé eru en hér. Arið 1925 var smyglun, lagður á alla áfenga drykki, flutta orðin svo stórkostleg, að ymsir við- inn i Canada, hvort sem þeir eru skiftamenn vöktu athygli stjórnarinn undir vörubandi eða eigi, og hvert ar á því. Leiddi það til laga: 39. kap. i löggjöfinni 1925, er telur smyglun, er nemur meira en $200, glæpsamlegt athæfi, og eykur refs- inguna er við slíkurn brotum liggur. 6. Þau gögn, er nefndin hefir safnað, bera vott um það, að embætt- isfærslu skatta- og tollráðuneytisins sem þeir eiga að fara. Vafi er dreginn, á það, hvort nú- verandi löggjöf sé svo yfirgripsmikil að hægt sé að banna ólöglegan út- flutning áfengra drykkja til Banda- ríkjanna, eða setja Tyrirskipanir gegn. honúm. Leggur nefndin þvi til að löggjöfin um þetta sé endur- hefir verið að smáhraka um langt bætt, að því leyti sem henni kann skeið, en hefir þó farið hraðversn-, að vera ábótavant. Ennfremur legg- andi síðustu árin. Hon Jacques Bur-[ ur nefndin til, að eins fljótt og mögu eau, um skeið tollmálaráðherra, virð- j legt sé, skuli fyrirskipanir settar, er ist ekki hafa réttilega skilið né fram- j banni að afgreiða skip frá canadisk- kvæmt embættisskyldur sínar, og afjum tollhöfnum til Bandaríkjanna, er því leiddi almennan skort á dugnaði, ■ fermd séu áfengi. Þó sé undantekið samvizkusemi og árvekni undirmanna þeim fyrirskipunum það áfengi, er hans í ráðuneytinu í Ottawa, um eft- irlit. 7. Lögin mæla svo fyrir, að svo skuli farið að, er hald hefir verið flytja megi inn til Bandaríkjanna samkvæmt þarlendum lögum. 11. fjórði liður 171. greinar kveð- tir svo á, að “engin vinföng, er lagt á tollskylduvörur: Er tollþjónn neyzluskaltur’ nær til, skuli sett á hefir lagt hald á vöruna, lætur hann [ neyzlumarkað, nema að þau fiafi jafnskjótt umsjonarmann (commis-1 legið í geymsluhúsi að minsta kosti sioner) tollmála vita (174. gr.). Um- í tvö ár”. Af sérstökum ástæðum, sjónarmaður tilkynnir haldið eiganda er af stríðinu leiddu, breytti þingið

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.