Heimskringla - 30.06.1926, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 30. JUNI, 1926.
HEIMSKRINGLA
7.BLAÐSIÐA.
inn í vínsölukrá, týndi fyrir það lífi. vott um slíkt í breytni hans, stafar af
Hlýðni við lög hefir hvergi verið skoðuð því, að hann er svo skamt kominn enn-
að menn skyldu trúa á og tilbiðja einn ó- J eing alvarleg og f Babyloníu að fornu þá frá villimannsstiginu, sem hann um
---- Réttlætismeðvitund manna var æðst miljónir ára stóð á. Menningin er ekki
allra dygða. Konan var í mjög miklum nema þunn himna af hugsjónum, aðeins
(Frh. frá 2. bls.)
yldu trúa á og till
sýnilegan, andlegan guð í öllum hofum
í Egyptalandi. Það er alment viðurkent
af þeim, er á það efni hafa minst, að lmetum"Dog vinnulaun voru ákveðin með 6000 ára gömlum, sem hylur dyblissu þá,
sálmurinn eitt hundrað og f jögur sé | jggum svo allar gtéttir manna voru er í eðlinu býr enn af dýrslegum tilhneig-
eitt fegursta og fullkomnasta ritsmíðið verndaðar að þvl er verkalaun snerti. ingum. Það hefir ekki verið nein gull-
frá bókmentalegu sjónarmiði í Gamla y^r hofum hvergj séð lög eins þrungin öld á dögunarskeiði mannkynsins; mað-
Testamentinu. En sannleikurinn er sá, réttlætismeðvitund og hin fornu lög urinn er fullkomnari nú en hann hefir
að sá sálmur er einn af sálmum þeim, Ral)yloni'umanna.. Að þeir krefðust að nokkru sinni verið. Gullöldin er fram-
er sungnir voru í hofunum á Egyptalandi, logunum værl hlýtt, strangar en allar undan. Það er undir manninum sjálfum
— sáralítið breyttur — fyrir þrjú þúsunö aðrar þjóðir hafa að líkindum nokkru komið, hvort hann öðlast hana fyr eða
og fjögur hundruð árum. \ ér höfum glnnl gert aR til þessa dags, getur ekki seinna.
fundið frumritið af honum í Cairo, og slíoðast sem grimd. I Það hefir stundum verið sagt, að He-
mörg versin eru orðrétt í því riti. Ein- Auk þessa liafa fundist trúarbækur og brear hafi bætt stórum trúarsögu Baby-
gyðistrú hefir því verið að lögum gerð í gálmar Babyloníumanna frá þessum tím- ^ loínumanna, er þeir tóku við. Vér ef-
Egyptalandi löngu áður en nokkur lína um gða gem notaðar voru í hofunum ' umst um að það sé satt. Var t. d. mikil
var skrifuð af biblíunni. En fólkið \irð- ^ fyrlr 4qqq árum. Af þeim hefir sannast, bót að þvi, að lata guð dæma alt mann-
ist ekki hafa verið við því búið að halda , að sögur Grikkja um það, að meyjar kynið til helvítis-kvala fyrit syndir eins
þeim átrúnaði áfram. Það trúði því, að j þyrftu að fara til hofanna til þess að manns og einnar konu? Það var ekk-
uppskeran væri í höndum guðanna meö Spja]}a meydóminn fyrir giftinguna, er ert helviti í tru Babylon^umanna ne
krókódílahöfuðin og gyðju með uxahöfð-1 afkáralegasta vitleysa. I 'Babylon átti Egypta. Það var heldur eigi nein þörf
um, og Tuth-Ankh-Amen hlaut allan ; ekkert sllkt sér stað. jjað hafa fuiwlist a þvl’» að Suð dæi mannkyninu til frels-
sinn óviðjafnanlega mikilleik fyrir Það, J hundruðir af gittingarsamningum, s,'em unar, þó vitanlega gengju sögur um
að hann reisti aftur við hina föllnu dýra-1 sanna hið gagnstæða, og þar sem það ev líflátin og • upprisin goð á meðal fólks
guði, en bannaði þegnunum harðlega að; stranglega tekið fram, að konan sé hrein 11111 allan hinn forna heim, éins og Sir
trúa á einn sannan guð. | mey er hún giftist, og framferði manns- J- G- Prazer og fleiri hafa fært óhrekj-
Það var ekki sólskífan, sem Egyptarn-; ms hafj f alla staðl verjð heiðarlegt. — andl rök að, að átt hafi sér stað.
ir fornu tilbáðu, þó blöðin fræddu lesend- Trúarbækurnar bera með sér, að í trú ! Nei. Saga mannkynsins er í fylsta
ur sína á því. Sólskífan var aðeins sýni- Babyloníumanna var lögð eins mikil á- niáta eðlileg fra byrjun. Ástandið í efn-
legt tákn hins ósýnilega eilífa guðs. — herzla á heiðvirða breytni, og gert er í islegum skilningi, eða hinar ytri á-
Sálmar þeirra og bænir voru skraðar á nokkr.um nútíðar-trúarbrögðum. Baby- stæður, eru bezti leiðarvísirinn, þegar su
óbrotnu alþýðumáli. - loníumenn liinir fornu trúðu hvorki á saSa er virt fyrir sér. Þær sýna ljósara
Þriðji mannflokkurinn, eða þjóðflokk- hlmjn né helvíti, en þeir trúðu því, að en n°kkuð annað, hvernig menningin óx
urinn, sem fram kom eftir ísöldina, upp- mönnum yrði refsað þunglega í þessu a Þessuni stöðum, en ekki hinum, og
götvaðist í hinum frjósama Mesópótamíu- ijfj( fyrir hverja synd er þeir drýgðu. hvers vegna að hún óx þar. Og það voru
dal og hafðist þar við. Orðið Eden þyðir Rf að ógæfa eða veikindi hentu mann, Þær ytri ástæður, sem beindu mannkyn-
á máli Babyloníumanna slétta, og aldin- var farið til hofanna, og þar lásu prest- inu eyjarinnar Krít, til Egyptalands og
garðurinn Eden var sléttpn mikla á milli arnir upp skrá af því, er manninum var 111 Mesopótamíu. Þegar þessi ríki döfn-
ánna tveggja, sem flestum mun ljóst. — tjj syndar reiknað, samkvæmt lögmálitu. uðu °S hugmyndunum um verzlun og
Slétta þessi var svo frjósöm fyrrum, að þegar maðurinn kannaðist við að vera ; iandvinninSa °S stríð óx ásmegin, þöúd-
menn uppskáru þar þrisvar á ári og milj- brotlegur við eitthvað af boðum eðii | ust Þau át í allar áttir. Frá landfræðis-
ónir manna gátu lifað góðu lífi af þeim bönnum lögmálsins, las hann og prest- ieSu sjónarmiði skoðað, hlaut sú útþensla
niikla afrakstri jarðarinnar. Á svæði ur meg honum hegningarsálminn. Fyrir- að verða 1 norður og norðvestur. Þegar
þessu risu víða upp mannmargir bæir og gefningin var þá veitt. Trúarbókin er. ilinu forna Asíuríki, Persíu, hnignaði, var
ríkishlutar. fyrir 6000 árum. Mannflokk- með öðrum orðum, ekki ólík trúarbók- ÞV1 Grikkland við því búið að taka við
ur, sem sver sig óneitanlega í ætt við Um kaþólskra manna nú á tímum. í nienningar-hugsjónum þess. — Aþen-
Kínverja, virðist hafa lagt undirstöðu | Auk þessa höfum vér fundið frumritiu inSarnir tóku við menningunni af Krít-
fyrst fyrir menningu þar. En svo komu af öllum sögunum í fyrra hluta Móse- eyinguni °g Persum. Og næst koma
Semítar og Arabar þangað og blönduð- j bókanna. Sköpunarsagan er ein af þeim. j Rómver-Íar tji Sln °S taka ivið
ust mjög íbúum landsins, og tóku loks Hebrear hafa fengið hana þar að láni. nienningunni austan að, sem eðlilegt var,
við stjórn og menningarstarfsemi allri. f>ar eru einnig sögur af syndaflóðinu.1 Þar sem Þeir voru nábúar Grikkja. Þeg-
Það varfyrir h.u.b. 4000 árum sem Baby Ennfremur af falli mannsins, sem virð- ar um Þrosha fornmenningarinnar er að
loníukonungurinn lagði alt þetta svæði ist hafa verið algeng uppáhalds skáld- ræða» er hann hvorki að þakka neinum
undir sig og stofnaði Babyloníuríkið. Og saga fyrir 5___6000 árum. Sagan af yflrburðagáfum einnar þjóðar né neinni
oss er það nú ljóst. að alt það undurs'am- j syndaflóðinu er sérstaklega skýr vottur °Pinberun. Evrópa tók við menningu á
lega, sem Grikkir sögðu um hina fornu þess, því hún má heita orðrétt í frum-! hau ^'S1 fra eidra heiminum, að ýmsu
Babyloníu, er sannleikur. Veggir borg- j ritjnu eins og hún er í Mósebókinni. Það, ieyti- Má af Þeini arfi nefna ríkt hug-
arinnar voru svo þykkir. að auðvelt væri eina, sem á milli ber, er að í Babyloníu- sÍonailf' hugmyndir um lýðfrelsi og all-
að keyra tvo bíla samhliða eftir þeim; sögunni, að Nói og kona hans hafi yerið fuiikoniið mcntamálafyrirkomulag. En
þeir voru 90 fet á þvkt. í bænum voru sett til þess að gæta aldingarðs guðanna menningu Þessari eyddu Rómverjar og
hallir reistar, sem voru alt að 400 fet á eftir að hafa verið frelsuð frá því að Grikkir aftur hjá sér. (Hinir viltari en
hæð. öll stórhýsin voru úr tigulsteinum, j týnast í flóðinu. Þeim var bannað að hraustu Norður-Evrópumenn áttu auðvit-
en Babyloníumenn urðu sérfræðingár í éta þar ávexti af vissu tré, en höggorm- að hiut 1 ÞV1 verki, með árásum sínum á
því að nota gleraðan tigulstein, og vegg-1 urjnn tæidi þau til þess, og þau voru eftir RoniverJa)- Evrópa sökk aftur niður í
ir v°ru oft prýddir ýmsu útflúri og það rekin úr garðinum. Hinir fornu djup menningarieysis og villimensku.
skrauti. j Bábyloníumenn töldu sjö daga í einni Miðaidaniyrkrið lagðist á þessar fornu
Það hefir alment verið litið svo á sem viku, fyrstir manna, og mikill hluti af menningarÞjóðir °g grúfðu yfir þeim, þar
Babyloníumenn hinir fornu hafi verið (Móselögunum er frá þeim kominn. !111 aftur var farið' að vekja athygli á
grimmir. Slikt er hrein nog beinn til-! Þá höfum vér nú all-ítarlega rakið fornbókmentum og menningu Grikkja,
búningur. Vér höfum fundið lagakerfi þroska- eða breytiþróunarsögu manns- Rómvería °S Máranna á Spáni. En það
þeirra, er í gildi var fyrir 4000 árum. — J ins. Ekkert hefir betur skýrt fyrir' oss var ekki fyr en um miðJa 19- oid» að Ev-
Segir þar, að ef maður eða kona drýgi, mannlega náttúru en sú saga; vér skilj- róPunienn komust aftur á það menning-
hór, skuli taka þau og knýta saman með j um af henni betur en nokkrú sinni fyr, I arstiS» sem Þessar umgetnu fornþjóðir
reipi og kasta í ána. Fyrir að beita of-, þau skírteini, er fundist hafa af gerðum einu sinni stoðu a- Nú erum vér samt
beldi við kvenfólk, eða svipaða glæpi, var, mannsins, bæði vondúm og góðum. ______j kommr fram úr þeim, og menningin eykst
maðurinn tekinn og brendur á báli á torg- j Saga mannsins er með öðrujn orðum nu svo ort’ að fli Þess eru engin dæmi
inu, að öllum ásjáandi. Jafnvel kona, eðlileg frá upphafi til enda. Það er ekk- áður f söSunni-
sem lagt hafði niður prestverk (því kon-^ert ilt lagt í eðli mannsins í mótsögn við j ___________x___________
urgegndu prestverkum), sem sást ganga það góða. Það sem oss finst að beri
Ensku togararnir.
og Chamberlain.
Á þaö var minst hér í blaSinu fyr-
ir stuttu, aö fyrirspurn hef'ði kom-
ið fram um það í brezka þinginu,
hvað stjórnin ætlaði að gera i sam-
| bandi við sektir þær, sem enskir
togarar fengju hér við land.
Hann heitir Kenworthv, sem
spurði, og nmn hafa látið i veðri
vaka, að rétt væri að enska stjórn-
in mótmælti aðförum yfirvaldanna
hér og fésektum þeim, sem ensku
togararnir hafa fengið fyrir land-
helgisbrot.
Hveitisamlagið.
Samvinnusala þýðingarmcsta sþoriS
síðan á stríðsárunum.
1 London Times, dags. 24. maí, er
grein með fyrirsögninni: “Hyeiti-
samlögin i Vestur-Canada, —. Bjart-
sýni bændanna". Þessi grein er
long greinargerð frá fregnritara blaðs
ins hér i Winnipeg, fflii horfurnar i
Vestur-Canada. Fyrst er skýrt frá
að bændurnir hér séu nú bjartsýnni
en vanalega, og taldftr ýnrsar ástæð-
ur fyrir þvi, en aðalástæðan er sögð
að vera hið stöðuga og háa verð,
.senr fengist hefir fyrir hveitjð nú 4
síðustu tveimúr árurn. “Þýðingar-
mesta sporið” segir fregnritarinn,
“sem stígið hefir verið í Vestur-
Canada siðan stríðið hætti/ er mynd-
un Hveitisamlaganna og samvinnu-
sala þeirra’’. Ennfremur segir hann:
“Fáir, sem ekki eru hér til stað-
ar, geta skiþð,, hve þýðingarmikil
fyrir bóndann myndun Satnlagsins
Chamberlain svaraði eins og sagt
hefir verið, og á þann hátt, að slík-
um fyrirspurnum eða svipuðum, muni
ekki verða hreyft í enska þinginu
í bráð. Chamberlain tók af skarið
með það. Sagði hann, að þarna
væri um að ræða lögbrot, sem hvorki
væri æskilégt né rétt að hreyfa mót-
mælum gegn. Og hann kvaðst vona,
að öll brezk útgerðarfélög og ein-
stakiingar. senr að einhverju leyti i var- Aður’en það varð til, var hann
riðnir við fiskiveiðar enskra. á hverju hausti þvingaður til a'?í
væru
togara hér við land, vildu beita sér | borga þær skuldir, sem hann hafði
kappsamlega fyrir þvi, að þau lög j komist i vfir sumarið, og varð því
væru haldin, sem skylda væri að , neyddur til að selja korn sitt strax
Virða og fara eftir. j og það var þreskt til kornkaupmanna
í í næsta bæ. Þannig var hann sviftur
Er auðséð á þessum ummælum öl]um möguleikum á a« halda korní
Chandærlains, að hann telur islenzk
yfirvöld ekki hafa ofgert neitt
sektardómum brezku togaranna.
(Isafold.)
sinu. í þeirri von, að fá hærra veríS
fyrir það seinna, því honutn lá svo
mikiö á peningununi, að hann þprfti
að selja strax.
Nú er hann meðlimur Samlagsins,
og skilar korni sínu til þess, hvenær
sem honitm er hentugt. Samlagið
borga honum til bráðabirgða nóer
til þess, að hann geti komist af, og:
selur siðan kornið, þegar það er
hagkvæmt og þegar eftirspurnin
krefst þess. Samlagið borgar öllurn
meðlimum sama verð, meðalverð yfir
árið. og dregur frá því þann kostnað
sem nauðsynlega fellur á, og einnig
. litið eitt af hverjum mæli, og er þa5
þo að það vært undtr hælintí lagt, . v , v
{_ , . .. 'agt t sjoð. sem a að nota til ao
Frá Einari í Rauðhúsum
Einar í Rauðhúsum var einn
þeirra manna, sem hafði gaman af
að segja frá hreystiverkum sínum.
Gerði hann það á þann hátt, að hann
fékk menn til þess að hlusta á sig,
hvort trúnaður yrði lagður a sogur
hans.
kaupa kornhlöður eða byggja þær.
Borganirnar eru greiddar smátt og
Eitt sýnishorn. af þeim er á þessa smátt) eftir þvi hvað selt er. Þannig
leið. Einar segir frá:
"Einu sinni var eg á ferð með
gömlu byssuna mína. Leið mín lá
fær bóndinn álitlega upphæð á haust-
in. Fyrir vorið fær hann aðra borg-
un, sem nægir honum tiþ að standast
fram með á. Sá eg þá stóran anda- sáningu og p]ægingu, og síðla
hóp fljúga yfir ánni, ofar en þar sem
ars- fær hann þriðju borgun, sen»
Skýrsla.
um árangur af áður birtri samskota-
áskorun til að girða gamla Gimli-
grafreitinn. Framhliðin meðfram
þjóðveginum 200 fet, og 80 fet af
innhlið, hefir verið girt með lagleg-
um “lawn fence" vir. Viðarverk og
vír verið málað, kostaði $111.10. —
Samskot alls $137.00; óeytt $25.90,
sem ekki nægir til að girða meðfram
bakstrætinu; göniul girðing þar,
mjög léleg.
Stjórn Gimlibæjar lét mölbera lag-
legan gangstig meðfram nýju girð-
ingunni.
Samskot:
S. Brown .... ............
D. H. William ..........
Mrs. P. Guðmundsson ......
V. Arnadóttir ...........
E. Einarsson .............
Mrs. Jakobína Einarsson ....
Mrs. J. H. Hannessonv.....
E. Jóhannsson ...........
M. Narfason .............
Mrs. J. Stevens .........
J. Samson ...............
S. Samson ...............
Mrs. J. F. Walker .......
Mrs. Nanna Goodman ....
Mr. og'Mrs. J. Hannesson
Miss J. Thorgrimsson ..., .... 5.00
Mr. og Mrs. P. Magnússon .... 15.45
Mrs. W. H. Bristow ............ 2.00
S. Einarsson ................... qqq
H. P. Tergesen ................. jnj
G. Thorsteinsson ............ 5,oq
Alls ................... $137.00
Með beztu þökkum til allra, sem
hafa rétt þessu fyrirtæki hjálpandi
hönd.
Gimli 11. júní 1926.
Mrs. P. Magnússon.
Mrs. J. Stevcns.
• G. Thorsteinsson.
$10.00
. 10.00
5.00
. 5.00
. 5.00
, 10.00
. 10.00
. 0.50
. 2.00
. 10.00
. 5.00
. 5.00
. 10.00
. 5.00
. 10.00
Fossavirkjunin
í Arnarfirði.
'Eftir viðtali við Carl Sa'mundscn
stórkaupmann.
Eins og getið hefir verið um hér
í blaðinu, afgreiddi þingið sérleyfis-
lög, er ,heimila félögum tveim að
virkja fossana í Arnarfirði. Félög
þessi, sem fossana eiga, eru: “Dansk
islandsk Anlægsselskab", og‘Tslands
Salt og kemiske Fabrikker".
Carl Sæmundsen er formaður fé-
lagsins “Dansk-islandsk Anlægssel-
skab". — Hefir hann verið hér i
Reykjavík nú tim tíma.
Ar þær, sem áformað er að virkja,
eru þessar: Dynjaijdaá, Svíná,
Mjólkurá, Borgá og Hofsá. Renna
þær allar til sjávar í Arnarfjarðar-
botninn,, það er að segja, fjörðurinn
skiftist i tvent þarna inst, og heitir
nyrðri álman Borgarfjörður, en hin
syðri Dynjandavogur. Falla Dynj-
andaá og Sviná í Dynjandavog, en
hinar í Borgarfjörð.
Landslagi er þannig háttað, að
undirlendi er þarna mjög lítið. Fell-
ur Dynjandaá fram af 200 metra háu
stalllærgi, en Mjólkurárfossarnir i
Mjólkuránum eru um 300 mgtrar að
hæð.
En þegar upp á þessa hamrabrún
kemur, er landið eigi sérlega halla-
mikið. Vötn eru þar mörg og tjarn-
ir, sem hafa afrensli í ár þessar.
F.n ár þessar allar eiga upptök sín í
Glúmubungunni.
Hugmyndin er að sameina afl
allra þessara fallvatna í eitt orkuver,
sem á að standa við nyrðri álmu
fja,rðarins (Borgarfjörð) við Mjólk-
urárfossana. '
Afstaða er þar öll hin hentug-
asta; fossarnir rétt við sjó, og svo
aðdjúpt, ag sigla má stærstu skip- var
unum þar upp að landsteinunum. —
Með virkjun Mjólkuránna einna eiga
að fást 14200 hestöfl.
En þegar tekin er Hoísá, fást
þaðan 6700 hestöfl.
Frá orkuverinu á að lefða aflið
til Cnundarfjarðar. Eru þafi 48
kílómetrar.
Verður leiðsla lögð meðfram Arn-
arfirði norðanverðum, — til Rafns-
eyrar, um Rafnsevrardal, Manntapa-.
gil og Brekkudal til Þingeyrar. —
Þaðan yfir Dýrafjörðinn (1400 m. i
sjó)), um Gufufellsdal að Holts-
tanga. Þaðan yfir Onundarfjörð
og til Flateyrar.
A Flateyri verður reist^ iðjuver,
nieðal annars til jnálmvinslu úr
Eyrarfjalli.
Samkvæmt sérleyfislögunum á að
byrja á- virkjuninni innan 4 ára og
verkinu að vera lokið innan 9 ára.
Lögin ákveða að félögin skuli láta
af hendi rafmagn til _ innanhéraðs-
manna, til ljósa, hita og smáiðju,
fyrir 50 kr. hestaflið á ári.
(Isafold.)
eg var- Eg hugsaði mér gott til nægir aftur tij aS standast kostnað
glóðarinnar að skjóta þær nú, og viS uppskeru og þreskingu. Afleið-
láta þær berast með straumnum til ingarnar eru hinar ákjósanlegustu »
nl,n' ' alla staði. Bóndinn, bankarinn og
Eg skýt nú endurnar og lenda þær kaupmaðurinn eru allir á sama máli,
allar í ánnir Sendist eg síðan. út i að meS þessu fyrirkomulagi geti
strauminn til þess að krækja i veið- bondinn keypt meira fvrir afurðir
ina, en svo mikið kast var á sinar, og borgar það reglulegar en
straumnum, að eg réði mér ekki. águr.
Straumurinn tók mig og volkaðist eg
með ánni um stund, innan um end-
urnar. Er eg var búinn að kútvelt-
ast niður af 13 fossum,, gat eg loks-
ins af hendingu krækt í annan. ár-
bakkann. En þá hafði eg tvær endur
í munninum, fjórar i fanginu, og
tveim hafði eg náð með tánum á
hvorum fæti, því berfættur var eg.”
önnur er á þessa leið:
“Þegar eg gekk til prestsins, lá
leið mín yfir háls. Hafði eg gömltt
byssuna mína með mér. Niðaþoka
á. Alt i einu heyrði eg tó'l
gagga úti í þokunni. Hleypti eg af
byssunni á hljóðið og hélt síðan
leiðar minnar. tKom eg siðan til
prestsins. En þar fékk eg skömm i
hattinn fyrir slæma kunnáttu og
hljóp í fússi aftur heinúeiðis. Var
asi á ntér yfir hálsinn til baka. En
viti menn; alt í einu dett eg um
eitthvað. Þar er þá tóan. Hafði eitt
haglið farið inn um annað atigað og
út um. hitt — og steindrepið hana.”
Þriðja er á þessa leið:
"Eg var eitt sinn á rjúpnaveiðum.
Er komið var fram undir kvöld var
eg orðinn haglálaus, en alveg vit-
laust af rjúpum alt í kringum mig,
svo mér þykir leitt að fara frá þeim.
Eg tek mig þá til og fer að leita að
höglum í rjúpunum, sem eg var bú-
inn að skjóta. Finn brátt eitt. Skýt
nú með því hagli, og svona koll af
kolli, nota altaf sama haglið. Þegar
eg hætti, var haglið orðið svo lítið.
af sliti, að þegar eg hélt því á milli
fingranna, þá sá eg það ekki.”
(Isafold.)
Að bændur yfirleitt séu ánægðir
með Samlagið sést greinilega á með-
limafjölda þess. Síðan 1924 háfa
alls 121,994 bændur gerst meðlimir,
og hefir það þannig umráð yfir upp-
skeru, sem nemur 60% af ræktuðu
landi i Alberta, 73% i Saskatchewan
og 50% í Manitoba. Auk hveitisam-
lagsins eru einnig starfandi samlög,
sem höndla aðrar korntegundir ogf
alifugla.”
Samlagssamn ingurinn dœmdur
bindandi.
Hin fyrsta tilraun til að fá sam-
lagssamninginn dæmdan ógildaa, varS
árangurslaus nú í þessari viku, þeg-
ar áírýjunarrétturinn í Saskatche-
wan ónýtti úrskurð Embury dómara^
í málinu, er Samlagið höfðaði á móti
L. R. Zurowski. Mr. Zurowski
hafði skrifað undir samlagssamning,
en seldi samt 1590 mæla af hveiti
til annars félags. Til þess að vernda
samninga sina og meðlimi höfðaði
Samlagið mál á móti Mr. Zurowski.
Dómarinn gaf þann úrskurð, að
hann hefði ekkert brotið, með því
að sanmingurinn hefði ekki verið
fullgerður. Þessum dómi áfrýjaði
Samlagið til htðrri réttar, með þeirn
árangri, að hann var ónýttur og úr-
skurður gefinn Samlaginu í vil.
Lesendum stendur til boða, að
senda spurniiigar um Samlagið ti!
blaðsins, og verður þeim þá svarað
í þessum dálk. /