Heimskringla - 24.11.1926, Side 1

\
JXLI. Á7 ?iPl, 'TR.
WINNIPEG, MAN, MIÐVIKUDAGINN, 24. KÓVEMBER 1926.
NÚMER8
! ,C A N Á D A"i
Samveldisþingiö i London er nú á
■enda. ÞaS merkasta, sem þar hefir
skeS, er vafalaust þaö, að fullyrt er,
"að afstaða samveldanna, hvers fyrir
sig, til Bretlands verði héðan af alt
önnur en áður.
Að því er Canada varðar, er álitið
að úr þessu verði sambandið hér um
bil á þessa leið: \
Fulltrui Bretakonungs hér verðúr
kallaður undirkonungur (viceroy).
Hann verður hér utan við starfssvið
úrezku stjórnarinnar, tekur engum
■skipunum frá henni, og gerir henni
enga grein fyrir athöfnum sínum.
Ennfremur er talið víst að Canadá-
stjórn ráði hann ein, ef henni sýn-
ist.
Milligöngumenn milli ríkjanna
verða sendiherrar og aðstoðarmenn
■þeirra. Canada hefir sendiherra í
London. og B'retland sen iiherra í
Ottawa, hvernig sem þeir verða titl-
aðir.
Engin lög, sem nú gilda á Englandi
eða eiga eftir að ganga í gildi þar,
skulu gilda í Canada, nema sam.
Eandsþingið fallist á það.
England fer með umboð Canada

á þjóðbandalagsþingum, eins og
hinna samveldanna.
Réttur Canada til þess að annast
sjálft utanríkismál sín, skal vera al-
tækur og ótakmarkaður.
Engir samningar, sem Stórbretaland
gerir, geta skuldbundið Canada sér.
staklega, og sömuleiðis geta samn-
ingar, sem Cánada gerir, ekki verið
bindandi fyrir Stórbretaland.
Nefndin, sem skipuð var til að
rannsaka tollsvikin, er nú að flytja
bækistöð sína vestur á Kyrrahafs.
strönd. Sezt hún að í Victoria um
sinn, og koma þar til fundar við
hanæ fulltrúar frá Vesturfylkjunum
fjórum, til þess að kunngera henni
álit sitt á því, hvernig statt sé með
vínsölulögin í þessum fylkjum.
Frá Victoria flytur nefndin sig ti!
Vancouver, og svo aftur þaðan til
Calgary, Regina og Winnípeg. Er
t^lið víst að þessu verði ekki lokið
í skjótu bragði, og býst nefndin jafn-
vel við, að geta ekki lokið starfi sínu
á Kyrrahafsströndinni fyr en um
jólaleytið í fyrsta lagi.
Sveitarkosning í Bifröst
Sveitarkosningar fara fram um
þetta leyti á ári hverju í fylkinu.
Vanalegast þykja þær ekki miklum
tiðindum sæta og ganga af hávaða-
lítið. Þó má fullyrða að" þær hafi
stærri þýðingu til að bera fyrjr al-
rnenning en marga varir. Sveitar-
stjórmrnar standa nær almenningi,
hafa nákomnari afskifti af kjörum
oinstaklinganna, en hver hinna stjórn
anna sem er, fylkis. eða sambands-
stjórnin. Þær hafa vandasamara
•verk að vinna, því að þær eru svo
að segja helzta framkvæmdarvaldið
1 þjóðfélaginu, og þær ráða öllum
framfarafyrirtækjum í sveitunum.
Það þarf ekki annað en að athuga
verkið, sem þeim er ætlað að vinna,
til þess að sannfærast um það. Þær
til dæmis ákveða eignamat í sveitinni,
leggja á hina beinu skatta og verða
að annast innheimtu þeirra. Þær sjá
um lagning brauta og akvega, um
framræzlu og brúagerð. Heilbrigðis
'eftirlit héraðsins hvílir á þeim, fá-
tækrahjálp og viðhald skóla. Lög-
gæála og siðgæzla er í þeirra höncl-
vnn. I éinu orði sagt, þeim er uppá.
lagt að annast um alt, sem snertir
ytri hag og menningu sveitarinnar.
Þeim er ekki eingöngu gert að skyldu
mð gera sveitina að siðaðra manna
bústöðum, heldur og líka að halda
henni á þvi stígi, á hvaða byltingu
sem gengur innan þjóðfélagsins.
Þegar þetta er athugað, þá er það
ekki næsta lítið, sem sveitarstjórnum
er ætlað að gera, og skiftjr ekki litlu
máli, hvernig það er af hendi leyst.
Alt þetta verk vinna þær fyrir sama
og ekkert, og það þó verkatnönnum
þeirra sé launað, eirís og sjálfsagt. er,
svo sem matsmönnum^ skrifara, lög-
gæzlumönnum, vegastjórum o. fl.. —
Hið bezta sem nokkurri sveit getur
veizt, er góð sveitarstjórn, — stjórn
sem bæði er hagsýn, fer vel með
fjárumboð sitt, og sem sýnir af sér
röggsemi í embættisfærslunni — er
framtaks. og framkvæmdarsöm. —
Bygðarlagið segir fljótt eftkr, hvern-
jg sveitarstjórnin er.
Alt hið margbrotna verk, sem
sveitarstjórninni er ætlað að gera,
hvílir mest á einum manni — á herð
um sveitaroddvitans. Ef hann er ó-
hagsýnn, hirðulítill, trassafenginn
og framkvæmdarlaus, þá er stjórnin
engin og framkvæmdirnar engar. —
Það varðar því ekki litlu að velja
oddvitann úr hópi framtakssörðustu
mannanna, þeirra sem vit og þekk-
ingu hafa, á því sem gera þarf. Hin.
ir eiga ekkert erindi í það sæti, og
yrðu héraðsbúum eigi annað en, ti!
(%agns, er sveitin sypi af til margra
ára. En eins og kosningamálum er
nú homið i Bifröstsveit, virðist sem
túlka eigi kjósendur inn á hið gagn-
stæða, og er þeim vopnum beitt, er
stundum bíta bezt, en geta verið tví-
eggjað sverð, ósannindum og rógi.
Bifrastarsveit er ein með stærstu
sveitum í fylkinu, og hefir verið til
þessa með framfarameiri sveitum í
norðurhluta fylkisins. Hún er aðal-
lega skipuð tveimur þjóðflokkum,
Islendingum,. sem upphaflega bvgðu
þetta svæði, og Rúthenum eða Gali.
zíumönnum, er þangað fluttu um og
upp úr aldamótunum. Olslendingar
skipa austurhlutann, hinir vestari.
Vegagerð hefir verið afarerfið. og
kostnaðarsöm. Skólahaldið mikið
og dýrt, því setja hefir orðið skóla
svo víða, sökum víðáttu bygðarinnar.
Þar eru nú 38 skólar með 42 kenn-
urum. Fátækt hefir verið'mikil með..
al innflytjenda fyrstu árin, meðan
þeir voru að koma sér fyrir. En. alt
hefir þetta smám saman lagast, svo
að sveitin stendur betur en allur
fjöldi sveita í fylkinu. Vegir hafa
verið lagðir og er nú hið erfiðasta
unnið. Úr þessu þarf eigi nema til-
tölulega litlu til að kosta, til þess að
koma þeim í gott lag. Framræsla
hefir ^verið gerð, svo að skemdir og
ágang af vatni er eigi framar að
óttast. < Skuldir sveitarinnar eru Iitl_
ar og eingöngu fyrir vegalán, mark-
aður góður fyrir allar sveitarafurð-
ir. Tvær járnbrautir Hggja eftir
endilangri • sveitinni. Atvinnumálum
ev þar vel farið; auk landbúnaðar er
þar afarmikil viðartekja, auk fiski-
veiða.
Bifröst var gerð að sérstöku sveit.
arfélagi árið 1908. Hafa Islendingar
setið í sveitarráði jafnan síðan, og
oddvitinn ávglt verið íslenzkur,
lengst aí sami maður, Sveinn kaup-
maður Thorvaldson, er óhætt má
telja mesta framkvæmdar. og dugn-
aðarmann Nýja Islands. Hann hef-
ir verið oddviti sveitarinnar í 16 ár.
Enginn vafi er á því, að framfarir
sveitarinnar eru sveitarráðínu að
þakka, og þá aðallega oddvitanum,
herra Sveini Thorvaldssyni. Er
tæplega unt að meta þann hag, sem
sveitinni hefir stafað af því að haft
hann fyrir framan í sínum málum,
maður sem jafnvíðtæka þekklngu
hefir á öllum viðskiftamálum lands.
ins, og ótakmarkaða tiltrú hjá öll-
um kaup. og fjársýslumönnum Inn-
an fylkisins. Þann tíma og þá
vinnu, sem hann hefir eytt í þessi
ár fyrir sveitina, án endurgjalds, er
því ekki hægt að meta. Hagfræðing-
ar líta svo á, að vinnu manna beri
að mæla eftir þeirri iðn, sem þeir
reka. Vinnutími manns, sem hefir
stórfeld iðnaðarfyrirtæki með hönd-
um og umfangsmikla verzlun að auk,
yrði nokkuð dýr, ef virða ætti til
peninga.
A siðastliðnu sumri lét Mr. Thor-
valdson þess getið, að hann óskaði
eftir að vera laus við þetta embætti.
Var það ákveðinn ásetningur hans
að verða ekki í kjöri oftar. En þá
kom það atvik fyrir, sem sameinaði
hugi allra þeirra manna, er hag sveit
arinnar bera fyrir brjósti, um hann
sem sjálfkjörinn formann bygðar.
lagsins, svo að hann neyddist til þess
að gefa kost á sér enn einu sinni til
þessa embættis.
Byrjað var á undirróðri í sumar,
einkum meðal Galízíumanna, um að
fá alla sveitarstjórnina afnumda og
leggja héraðið undir umboðsmann, er
skipaður væri af fylkisstjórninni. —
Þesskonar umboðsmaður er settur
yfir alla skattgjaldendur sveitarinn-
ar og hafa þeir ekkert atkvæði um
gerðir hans. Hann er algerlega ein.
valdur. Bænarskrá er samin og
færðar fram ástæður, fyrir þessari
einkennilegu beiðni og flutt til fylk-
isstjórnarinnar. Sveitin átti að vera
gjaldþrota; meðferð allra mála í
óreiðu; sveitarstjórnin óhagsýn og
framkvæmdarlaus, og jafnvel óráð.
vönd. Málið var athugað, og kom-
ist að þeirri niðurstöðu, að kærur%
þessár bygðust ekki á neinu, nema
óvild og vapþekkingu, og voru kær.
endur reknir heim verr en sneyptir.
En til þess nú að láta ekki staðar
numið, bjóða nú þessir forkólfar sig
fram i sveitarstjórnina. A nú 'að
taka ráðin af Islendingum, og fá
þau hinum þjóðflokkn.um í hendur,
sem þessir bænarskrásmiðir bera fyr-
ir brjósti_ Sjálfir óska þeir einskis
nema alþjóðarhags og oddvitaenn
bættisins ! Með æsingu og ósannind-
um hafa. þeir svo kveikt andúð og
óvild milli samsveitunga, og með
þessu á að sigra.
Þá var það að farið var til Mr.
Thorvaldsons, og hann beðinn enn á
ný að ^efa kost á sér í oddvitaem.
leikriti. Fyndnin er afbragð, and-
ríkið á köflum mikið, mannþekkingin
djúp, en framar öllu er hressandi.
heilbrigður blær yfir öllu viðhorfi
höfundarins. Er sjálf saga leikrits.
ins eftirtektarverð í þessu sambandi.
Það hefir lengi legið orð á því, að
skáld og listamenn væru að jafnaði
manna örðugastir í sambúð á heim-
iliA Þeir þykja dutlungafullir, og
hafa tilhneigingu til þess að virða að
vettugi tilfinningar og hag annara,
ef kemur í bága við þeirra eigin
verk. Et* sagt un\ Björnstjerne
Björnson, að skapferli hans hafi í
ríkum mæli hneigst í þessa átt. Og
eitt sinn er sagt, að svo hafi keyrt úr
hófi, að hann hafi sjálfur uppgötv-
að, að hann væri orðinn harðstjóri
á heimilinu. Hann brá þá við og tók
sjállan sig í hnakkadrambið, með
því að skrifa “Landafræði og ást”
hellir hann fyndninni og skopinu yf-
ir sjálfan sig og sína líka, enda kem
ur prófessor Tygesen, aðalpersónan
í leiknum, læknaður úr baðinu.
Leikendum félagsins fer áreiðan.
lega fram með hverju árinu. I þetta
sinn fá þeir hlutverk, sem öllum
kwnnugum mun leika forvitni á að
sjá, hvernig þeim tekst með. .Skráin
yfir %lutverk og leikendur lítur svona
út:
Tygesen, professor í lancfafræði:
ML Jakob F. Kristjánsson.
Frú Tygesen, kona hans: Mrs.
Steinunn Kristjánsson.
Helga, dóttir þeirra: Miss Guðrún
Benajmínsson.
Turman, prófessor í Austmlanda-
málum: Mr. Björn Hallsson.
Henning, málari: Mr. Sigfús Hall.
dórs frá Höfnum.
Frú Birgit Römer: Mjs. Halldóra
Jakobsson\ . *
Malla, fóstra frú Tygesen: Miss
Guðbjörg Sigurðsson.
Ane, vinnukona: Miss Elín Hall.
Fjær og nœr
Mr. Hannes Pétursson fór í morg-
un suður til Los Angeles í Cali-
forníu, og dvelur þar sennilega vetr.
arlangt.
Samkoma sú og kvöldverður, er
ungmeyjafélagið Aldan bauð til á
föstudagskvöldið, í samkomusal Sam-
bættið. Hann var tregur til, en hef. 'jjandskirkjunnar, var fjölmenn og ó-
ii* KA a.-XiA ,.i 1__________________t____ t-a .
ir þó orðið við þeiin tilmælum. Er
nú sókn hin harðasta og honum veizt
af þessu síðasta "þjóðbandalagi”,
með allskonar óhróðri og rógi. Er
kosningasóknin fádæma óhrein og ó-
drengileg.
Það ætti naumast að þurfa að
benda kjosendum á, að slíkar aðfarir
verða eigi öðru launaðar betur, en
með því að forkólfarnir séu látnir
fara sömu sneypuförina og þeir fóru
fyrir fylkisstjórninni í sumar. Það
væri næsta 'ómaklegt, að launa 16
ára þjónustu Mr. Thorvaldsons með
því að styrkja ósannindakærur þess.
ara upphlaupsmanna.
Mr. Thorvaldson býður sig ekki
frarn, hann gerir þ^ð fyrir beiðm
samsveitunga sinna að vera í kjöri.
Þeir gera það því ekki nema að
litlu leyti fyrir hann að kjósa hann.
Þeir gera það fyrir sjálfa sig, ti!
þess að vernda sóma sinn, sjálfstæði
og sveitarréttindi.
Landafræði og ást.
Það er 'sjónleikurinn, sem Leik-
félag Sambandssafnaðar er að hleypa
af stokkunum, og ^auglýstur er á öðr-
um stað í blaðinu. Hann mun af
mörgum verða talinn einn merkasti
gamanleikur, sem Islendingar hafa
ráðist í að sýna. Höfundurinn,
Björnstjerne Björnson, ^r öllum
venjulega skemtileg. Var fyrst sezt
að borðum og ágætar veitingar fram:
reiddar, en síðan skemtu menn sér
við söng og leiki. Um kl. 10.30 var
gengið upp í kirkjuna með kertaT
ljós. Var fyrst sunginn sálmur, og
síðan las Mr. Thor Pétursson stutt
érindi, andlegs efnis, en Sigfús Hall-
dórs frá Höfnum söng helgilag með
aðstoð Miss Margrétar .Dalman, er
lék undir á orgelið. Endaði þar með
þessi samkoma, og létu allir viðstadd
ir í ljés, að þeir æsktu eftir fleirum
slíkum.
Arnadóttir, einnig ættuð úr Norður..
Múlasýslu. Fjögur börn þeirra eru
á iífi: Emilía, heima hjá móður
sinni, Bergvin í Regina, Sask., Mrs.
O. H. Taylor og Mrs. H. C. Mc-
Aboy, báðar í Chicago.
Jarðarförin fór fram í gær (23.
þ. m.) frá Fyrstu lút. kirkjunni. —
Séra Björn B. Jónsson jarðsöng hinn
látna.
Þakkarávarp.
Hr. Ölafur Pétursson, 123 Hpme
St., kom heim á sunnödagskvöldið
var, eftir nær 6 vikna dvöl suður í
Ban.daríkjum. Fór hann suður á
heilsuhæli í Excelsior Springs í Mis.
souri, til þess að leita sér lækninga
við innvortis meinsemd, sem hefir
þjáð hann um allangan tíma. Hann
lætur vel af verunni, og álítur sig
hafa fengið góðan bata. A heimleið
kom hann við í Chicago, tafði þar
tvo daga og hitti þar Philip son
sinn, er stundar nám við guðfræðis-
deild Chicago háskólans.
Málfundafélagsfundur verður nxsat
sunnudag í Labor Hall. Agúst Sæ-
dal flytur erindi. Það fórst fyrir á
síðasta fundi, vegna þess að hann
var mikið lasinn og gat ekki kbmið.
Fundut verður á sama tíma og vant
er, kl. 3 síðd. — Fjölmennið.
Ritarinn.
Jóns Sigurðssonar félagið efnir til
“Home Cooking” sölu á horninu á
Kennedy og Partage á laugardaginn
kemur, 27. þ. m.. Búðin verð^ur op-
in allan daginn. — Menn eru beðnir
að muna eftir sölunni, og einnig minti
ast þess aö allar gjafir verða með
þökkum þegnar, smærri jafnt sem
stærri. — Þeir sem nánari vitneskju
kynnu að óska, geta snúið sér
Mrs. Thorpe; símað 36 35S.
til
L'ónd til sölu.
Suðurhelniingurinn af 28, 19, 5 W.,
er til sölu strax. Agætar byggingar
eru á löndunum; gott 9 herbergja i-
búðarhús; peningshús fyrir 50 gripi,
með heyhlöðu og heylofti. — Auk
þess er smiðja, korngeymsluhús, sum
areldhús og kælihús fyrir rjóma, og
ágætis brunnur. Löndin eru aðeins
hálfa mílu frá Mary Hill skóla og
pósthúsi, og 5y2 mílu frá Lundar.
Verð sérlega sanngjarnt og borgunar
skilmálar eftir samkomulagi. Þeir
er óska frekari upplýsinga, %eta skrif-
að eða fundið
GuSmund Sigurðsson
Box 109, Lundar, Man.
Menn eru beðnir að muna eftir
Bazaar Öldunnar, sem verður að 641
Sargent Ave., 3. og 4. desember. —
Bazaarinn verður opnaður kl. 6 síð-
degis báða dagana. — Fjölmargir
eigulegir og ódýrir munir verða þar
á boðstólum.
Föstudaginn 19. þ. m. andaðist að
heimil sínu hér í bæ, 605 Agnes St.,
Arni klæðskeri Anderson, eftir lang-
varandi sjúkdóm. Arni heitinn kom
hingað til bæjar snemma á árum og
hafði hér klæðagerðarstofu í mörg
ár. Var hann vel þektur meðal
hinna eldri Islendinga hér í bæ. Þrjá
bræður á hann á lífi hér vestra:
Björn kaupmann Austfjörð, í Hensel,
N. D., Gunnlaug, er býr á sömu
stöðvum, og Halldór, bónda við
Mozart, Sask. Arni heitinn var fædd
ur á Ekkjufellsseli i Fellum í Norður
heimi kunnur. Koma sumir skáld. Múlasýslu 29. sept. 1867. Kona hans,
kostir hans aðdáanlega fram í þesstt er ^ýr að 605 Agnes St., er Anna
Minnmgarrit íslcnskra Itfrmamui
$10.00 bók fyrir aðcins Í5.50
Eins og flestum er Ijóst, varð
Jóns Sigurðssonar félagið að feggja
út afarmikið fé úr sínum eigin sjóði
til þess að borga útgáfukostnað
Minningarrits íslenzkra hermanna,
svo þó að hvert einasta eintak af bók
inni hefði selzt, borgaði það tæpast
útgáfukostnaðinn.
Nú er sá tími árs, sem félagið þarf
á miklum peningum að halda. Hefir
því framkvæmdarnefndin. samþykt, að
selja ritið aðeins fyrir $5.50 pó^tfrítt
þar til 3L desember næstkomandi.
Þó er það þeim skilyrðum bundið,
a;ð engin sölulaun eru greidd, og pant
anir verða að sendas ttil undirritaðs
féhirðis félagsins. Eftir 31. des.
verður það, sem þá er óselt af ritinu,
selt fyrir hið upþrunalega verð,
$10.00.
Nú- gefst öllunl tækifæri til að eign
ast þessa stórmerku og vönduðu bók.
og á því verði, sem fáum mun erfitt
að kljúfa.
Öþarft er að mæla með bókínm
Hún er prentuð á bezta pappír, með
fjölda mörgum myndum og í mjög
Vönduðu bandi.
HSr er bezla jólagjöfin.
Mrs. P. S. PALSSON,
715 Banning St., Winnipeg.
Eriksdale, Man.,
12. nóv. 1926.
Ymsra ástæða vegna hefir það
dregist, að birta eftirfylgjandi lín.
ur. A þessu bið eg vini mína af-
sökunar.
Þó í Lögbergi hafi- fyr verið minst
á brunann á Vogum (Dog Creek),
sem vildi til 22. janúar siðastliðinn
vetur, þá langar mig, sem í hlut
átti, að minnast þessa með nokkrum
orðum, þó nú sé fremur langt frá
liðið.
Þeir sem hafa staðið í eldsvoða,
og mátt horfa upp á i'veruhús sitt
standa í björtu báli og brenna til
kaldra kola á örstundu, geta gert sé>*
i hugarlund, hvað mér, konu minni
og börnum hafi búið innanbrjósts á
nöprum vetrardegi. að verða fyrir
því stóra tapi að missa hús okkar og
alla innanhússmuni þannig.
Þð er nógu tilfinnanlegt að sjá
hrörlegustu kofa hverfa á sjónarbliki.
fyrir hinum magnaðasta eyðilegging-
aróvin — eldinum, — hvað þá ágæt-
is timburhús á steingrunni og yel inn
réttað, virt af eldsábyrgðarfélagi á
$4000 (fjögur þúsund dali). Þar að _
auki innanhússmuni virta á $1400
(fjórtán hundruð dali), og margt
fleira sem ekki var tekið til greina,
en sem manni var kært og aldrei kem
ur til baka.
Undir svona kringumstæðum er
gott áð eiga þá vini að, sem í hjarta
býr bæði góðvild og mannkærleikur.
Þessa mannkosti sýndu vinir mínir í
hæsta máta, þegar í nauðirnar rak.
Eg stóð nú uppi með tvær hendur
tómar, og mitt ágæta heimili horfið.
En allir nágrannar reyndu að bæta úr
þessu, bæði með peningum og öðrum
gjöfum i riflegum mæli.
Af heilum hug þakka eg innilega
öllum þeim, sem hjálpuðu mér og
gerðu tilraun til að gleðja mig og
mína á einhvern annan hátt á þessu
tímabili.
Hér kom í ljós í fullum mæli snar-
ræði, hjálpsemi, drenglyndi og dygð,
sem einkennir okkar íslenzku þjóð
afkomendur hinna viðfrægu hetja —
vikinganna.
Einkum vil eg tilgreina tvo menn,
sem skutu skjóli yfir mig og fjöl-
skyldu mína eftir brunann, þá Sig-
urbjörn Eggertsson og J. K. Jónas-
son. Sá fyrnefndi hefir verið frá
því fyrsta minn einlægur vinur, og
hin áíðastliðin þrjú ár hefir hann og
kona hans verið í nágrenni við mig.
A þessari stóru stund sýndi hann
drenglyndi, höfðingsskap og góðvild.
Sömuleiðis fórst Mr. ög Mrs. Jónas-
son snildarlega við mig á þessu tíma-
bili. '
Með húsinu hvarf öll okkar ánægja
að vera á Vogum; leiðindi og angist
fyltu huga okkar, að horfa upp á
rústirnar, sem gevmdu margar gaml.
ar og góðar endurminningar frá
fyrri tíð, en erfiðir tímar gerðu mér
það ómögulegt, að byggja upp á ný
nógu fullkomið hús til að nægja
þeirri umferð, sem þar er, því Vogar
eru í þjóðbraut meðfram Manitoba-
vatni að austan, og milli þess og
járnþrautar. Þess vegna ráðumst
við í að flvtia til Eriksdale þann 10.
októlær, þar sem við nú höíum
greiðasölu í Eriksdale Hotel.
Aður en við fluttum var okkur
haldið samsæti af nágrönnum og vin,
um úr Vogar, Sigluness, Narrows og
Oak View bygðum. Þann 7. októ-
ber sýndu á annað hundrað manns
okkur þann heiður að koma saman
og gleðja okkur enn á ný með verð-
mætum gjöfum.
Fyrir alt gott, fyr og síðar mér og
minum auðsýnt, þakka eg vinum mín
um innilega, og bið guð að launa
þeim, og óska þeim alls góðs í fram-
tíðinni.
Stephan Steþhansson.