Heimskringla - 22.12.1926, Síða 2

6. BLAÐSÍÐA.
HEIMSKRIN GLA
WINNIPEG, 22. DES. 1926.
j ei f 1____________ ari, á meöal barna og fátækra mæöra.
jolavoian hans Johnny Eg hefSi sízt mátt gleyma j0hnny
Kelly.
I>ýtt af Yndó.
• ______
Þaö var svo ofur viðkunnanlegt
hljóö, sem barst til eyrna mér. Þa'8
var bergmáliö, sem sniaug í gegnum \ aö hlyti að vera falinn i hússkrífl
frostmóöuna —• frá hringlinu úr inu, sem þau bjuggu í. Hve oft
smábjöllunni hans Sánkti Nikulásar j hafði mér ekki dottiö þetta í hug,
úr Sáluhjálparhernum, þar sem hann síöan fyrst eg kyntist þeim. Það
mínum; hann var líka svo elskulegt
barn.
Og ennþá einu sinni greip sú ósk
hug minn, aö eg gæti fundiö pen—
ingasjóöinn, og gefiö þeim mæög—
inum hann, sjóöinn sem mér fanst
stóö á steinstéttinni og vingsaöi hend
inni fram og til baka.
Eg stóð í fordyrinu á lítilli búðar—
holu, og horföi á marglitaöa jóla-
festinguna, sem stirndi í gegnum
frosna rúðuna. Eg var dofin af
kulda á höndum og fótum, og þreytt
var annars undarlegt, hve oft mér
varð aö hugsa um þetta. Fyrverandi
eigandi hlaut aö hafa skiliö eftir
peningahylki, faliö einhversstaöar,
sem myndi vera nægilegt til aö gera
áhyggjulaust líf þessarar hetjulegu
ekkju ,í langan. tíma, ef það fyndist.
Maður hennar styrkti hana ætiö í þvi faðir minn var ætíö aðstoðarmaðuv
starfi. En samt var jóladagurinn hans leyfði honum ekki, að taka á
ætíð hans höfuðdagur, því þá safn- voru ætiö báðir í ráöagerðum meö
aði hann öllum fátækum börnum í alt fyrirkomulag, þó faðir minn léti
kringum sig, úr öllu nágrenninu, og sjaldan mikiö á sér bera. En eftir
lengra aö. Hann lét prýöa stóran aö félagi hans hvarf, þá hélt hann
laufskála, meö feikna stóru, skraut—^ áfram kærleiksverki sínu, þó lund
legu jólatré, hlöðnu að gjöfum og, hans leyfði honum ekki, aö taka á
allskonar sælgæti. En oftast sýndi j sig gervi Santa Claus. Samt fór
hann bezt sitt göfuga eðallyndi, eftir i hann oítast á stað meö úttroðna vas.r
aö veitingar voru afstaönar, þegar! af peningum og stóran flutnings—
hann klæddist jólaskrúða sínum vagn, hlaðinn af leikföngum og alls—
líka, svo eg varö fegin aö hvila mig En eg var öaö láta þessar óskir eiga
fáein augnablik í skjóli frá skafhríö— sig, og framkvæma heldur það sem
inni og fannkomunni, sem eg haföi! fyrir hendi lá. Eg leit á úriö mitt.
barist í gegnum frá þvi snemma um Já, klukkan var níu. Eg þurfti aö
morguninn. flýta mér og reyna að koma í veg
Þetta var jólanóttin, og eg haföi j fyrir aö Johnny litli yrði fyrir von-
verið að skifta ofurlitlum jólagjöfum brigðum; og sú ákvöröun skapaði
á milli allra fátæklinga, er eg þekti j í mig kjark til aö halda áfram gegn
persónulega í borginni. j um hríðina. Eg varö aö afljúka
Eg var önnum kafin aö þurka verkinu, sem eg haföi sett sjálfri
snjóinn úr augunum á mér og hrista mér fyrir.
úr loökraganum mínum, þegar litla I Líklega hefir það veriö fyrir ganil
bjallan tók aftur til, og sendi út frá , ar endurminningar i sambandi viö
sér fíngeröa gleðióma, sem boöuðu heimili Kelly mæöginanna, sem mér
jólakomuna. j ósjálfrátt duttu í hug fyrstu jólin, er
Mér varð litið framan í þenna upp eg mundi eftir, einmitt í sömu bygg—
gerðar Sánkti Nikulás, sem gekk ingunni.
um gólf og stappaði niöur fótunum, I En þá var alt ööruvisi. Þá var eg
til þess að halda á sér hita. Hann fjögra ára gömul; og í þá daga var
bar sig hetjulega og brosti i kamp— j skemtilegt á Murry Hill, því þá ríkti
inn, og hristi hvíta skeggið með hennar uppháflega fegurð, sem mið—
gleðibjarma í augununi, um leið og púnktur í Manhattan félagslífinu.
hann bauð öllum, sem fram hjá
gengu, gleöileg jól. Mig langaöi til
Þá sáust aöeins fáeinar smábúöir
og þá voru ekki hinir niargloftuöu
aö verða -ekki minni en aðrir, sem • íbúðarkumbaldar búnir aö útrýma
lögöu sinn litla skerf í guðskistuna. sólarbirtunni. Nei, þá réðu þar
handa einstæöingunum, sem átti að ræktun, menning, friður og siö—
gleðja og seðja með góðum mið—' fágun.
degisverði á jóladaginn. Eg opnaði Þá höfðu hvorki verkstæöi né verzl
budduna mina og seildist ofan i botn unarstofnanir hertekið plássiö. Þetta
á henni, en varö hálf bilt viö, þegar ! tvent, sem ætið flytur með sér ryk,
eg dró upp úr henni aðeins tvo smá— skuggaleg hibýli og hávaðasamar
skildinga. Einn fimm centa og einn flutningavélar.
tuttugu og fimm centa peningur, var j Leiguhúsið, seni Bridget Kelly átti
alt, sem eg átti eftir. Þetta hlaut aö ; nú heima í, var á þeim tíma stórt,
vera einhver vangá, hugsaöi eg. En fimmloftaö hús, skrautlegt og vel
hvernig sem eg lbitaði í öllum sniá—, hirt. Þá bjó þar maöur aö nafni
hólfum, fann eg ekkert nema þessi Archer Huntington, sem var elsk-
þrjátíu cent. Eg haföi víst veriS j aður og virtur af öllum, ásamt hinni
greiöugrien eg vissi af þenna dag. j fögru og góögjörnu konu sinni, sem
og jafnvel þessi litla upphæö varö aö hét Dolly.
skiftast í tvent. Því á milli skjóls—j Archer Huntington var þá yfir—
ins, sem eg haföi áö á i þessa litlu maöur yfir skipaútgerö, og auöug—
stund, og heimilis míns, sem var á asti maöurinn á strætinu og- i grend—
Riverside Driv^ voru margar míl- j inni. En með allri þessari vellíðan
ur af hálum og snjóþöktum strætum,; var þó eitt, sem vantaði á fullkomna
og eg var orðin of þreytt til þess að , farsæld þeirra hjóna. Þau voru barn
ganga alla þá vegalengd. ! laus. Höfðu -eignast einn son, 4em
Eg lét fimm centin ofan í budduna dó áður en hann var ársgamall. —
aftur, og kastaði stærri skildingnum Eftir þaö varö þeim ekki barna auð-
ofan í pottinn hans Sáluhjálpar Santa iS.
Claus. En þá mundi eg alt í einu j Þaö var svo rikt í eöli þeirra
eftir nokkru, sem mér haföi gleymst. | beggja að hlynna að öjlum börnum,
Eg var ekki ennþá farin aö heim- 1 aö það hlaut að ganga fyrir öllu ööru
sækja Kelly—bústaöinn, sem var á ' starfi þeirra. Heimili þeirra var
fjarri endanum á Murry Hill. Litla j leikvöllur fyrir tórn allra frænda
þriggja herbergja heimilið, sem ekki j þeirra og vina, og Dolly, sein var
an Bridget Kelly bjó i, með fimm j nljög heilsuveil, fór um á. milli fá-
ára gamlan son sinn. Hún vann j tækra, og sá um þarfir barna þeirra
daglaunavinn.u, en stunduin náöi j meira og minna á hverjum degi. —
kaup hennar varla til að borga húsa- j
leiguna, og fæða og klæöa þau tvö.
Hvaö myndi lrtli Johnny hugsa mér, i
ef eg skildi hann eftir?
Þaö komu tár í augu mér viö þá |
hugsun, því mér þótti vænt um
litla drenginn, og Bridget, sem vann \
öllum stundum, sem hún gat, án j
þess aö mögla, eins og svo margir j
aðrir gerðu. Og svo var litli Johnny
altaf að brjóta heilann um, hvernig
hann ætlaöi sér aö vinna og hjálpa
mömmu sinni, þegar hann yröi stór.
Eg vildi oft hjálpa Bridget um pen—
inga, en hún var of stórlynd til aö
nota það. Nei, húnmatti góö orö
og vinahót, en gat ekki þegið öl-
musu, eins og hún nefndi það. Hún
sagðist vinna fyrir drengnum sín—
um, meðan hún gæti, og reyna aö
koma honum í skóla, og svo. — Já,
hvernig annars gat eg hafa gleymt
þeim'?. Eg mundi þó eftir þeim i;
morgun, þegar eg fór að þeiman. j
Og í þrjú ár var eg búin að sjá umj
aö Johnny * litli hefði skemtileg jól,;
til að sýna honum, sem fleiri, að j
Santa gamli myndi eins eftir börn- i
um í hrörlegum bústööum, eins og
hinum, sem áttu heima i stórhýsun— j
um á breiðu strætunum. Eg var j
meiri heimskinginn aö hafa gleymt
þeim. Eg var búin að klifra bratta
stiga allan daginn, með fult fangiö
af bögglum, og aftur og aftur hafði
eg útbýtt hverri byröinni eftir ann—
meö rauðu húfuna og gljástígvélin,
senr fór svo vel við hans eigin hvíti
flaksandi skegg. Þá útbýtti hann
f löfum meðat barnanma og fylti
fang þeirra bögglum, sem nafn
hvers eins var ritað á. Konan hans
haföi annað stórhýsi til umsjónar
og kom þangað líka til að vera Santa j
Claus.
Þaö var einmitt á einu jólakvöldi
hjá Archer, sem eg naut minnar
fyrstu jólatréssamkomu. Eg var lit—
ill stelpuhnokki, stóreygð og gapandi
af undrun, og gleði,, þegar mín stærsta
von rættist að sjálfur Santa Claus
Huntington gaf mér stóra brúðu, meö
Ijósgula, hrokkna lokka, og sem gat
sagt “Mamma”. Það var hámark’
æskudrautna minna i þá tíö; en svo
varö það mitt fyrsta og síðasta jóla—
kvöld þar, því næsta vor sigldi Arch-
er og kona hans til Suðurhafseyj-
anna, í þeirri von, aö hið heilnæma
hitaloft gæti lífgaö rósirnar i fölu
kinnunum hennar Dolly.
En skipiö fórst, og Huntington—
hjónin með því. Bæði faðir minn
og fleiri vinir Archers, vissu að
hann geymdi peningaupphæð ein—
hversstaöar i sínu stóra húsi, þó eng
ir fyndust, þegar því var breytt í
leiguliöabústaöi. Þeir vissu einnig,
aö sú upphæð var býsna stór, og
hvergi skráö í bókum eða skjölum.
Hann þurfti svo oft að grípa til pen
inga í ýmsar þarfir, bæöi smáar og
stórar, öðrum til nota, þvi slíkir vel—
gerðamenn voru sjaldþektir. En
hann einn vissi unt felustaðinn.
Eftir nokkuö mörg ár keypti faöir
rninn stóra auöa bústaðinn hans
Archers. Þegar frá leiö, var hann
knúöur til að veita leyfi til stór—
kostlegrar, leiöinlegrar umturnunar
og breytingar, innan húss og utan,
eins og átti sér staö í öllu nábýlinu.
Þeir lítktust mest býflugnabúrum,
þessir fátekrabúgtaðir, og þaitgað
þyrptust allir, sent neyddust til að
telja hvern smáskilding; helzt þeir,
sein áöur höfðu búið í því umhverfi,
sem nefndin Hell’s Kitchen og
Mullberry Bend. Á þessu timabili
misti eg ntóður mína, og féll þá á
mínar herðar að hlynna að fööur
mínum og reynast honum góð dótt—
in; en hann fór þá aö gerast aldur-
hniginn og gráhæröur, og augun að
tapa sínu eðlilega fjöri. Sjaldan
gerði hann að gamni sínu, nema þeg-
ar við vorúm tvö ein á stóru skrif—
stofunni hans, en samt hafði ekki
missir hennar, isem ætíö stóö viö
hliö hans i gegnum alla hans fyrri
ára örðugleika, gert hann beiskan.
Það var á þeint tínta, sem Archer
Huntington bjó í stórhýsi sínu, að
konar gjöfum, handa fjölskyldum
rnanna þeirra, sem unnu hjá honum í
bankanum — ásamt fleirum.
OM
9
I dag haföi.hann farið eins
vant var að heimsækja litlu kunningj
ana sina. Eg bjóst viö aö hann yrði
býsna þreyttur, þvi fætnrnir voru
I orönir stirðir og fjörið farið að
1 minka. Loksins vaknaði eg upp af
öllum þessum hugleiðingum mínum,
viö hin nhása róm sporvagnsstjór-
ans. sern var aö kalla upp nafnið á
brautarstöðinni, sem var næst heim-
ili mínu, og flýtti eg mér þá meö
sveliandi mannþrönginni út í hvass—
viðrið og hríðina, sem altaf fór
. vaxandi.
En ásetningur minn aö afkasta
verki minu gagnvart Johnny litla
Kelly, gerði mig kjarkmeiri. Eg
herti ganginn, og komst fljótt heim,
þangað sem eg vissi að faðir minn
beið mín, sjálfsagt meö óþolinmæöi,
af því aö eg kom meö seinna móti.
Svo um leiö og þjónninn opnaði dyrn
ar fyrir mér, kastaöi eg af mér fann . J
barinni yfirhöfninni og vetrarloö-
húfunni og hljóp inn á skrifstofu
fööur míns og hrópaði: ‘‘Pabbi, ertu
þarna ?” En eg sá eftir asanum,
því hann hrökk svo hastarlega viö
upp úr svefnmókinu, sem haföi runn—
ið á hann, þar sem hann-sat í stólnum
sínum við arineldinn.
Eg tók eftir þreytusvip á andliti
hans, um leiö og hann stóö upp og
tók mig í faðm sinn.
"Hvar í heiminum hefir þú aliö
manninn, fuglinn minn, svona seint
úti?” og hann hló feginshlátri.
Eg settist á stól viö hliö hans um
leiö og eg sagði:
“Æ-i, pabbi, þú ert úrvinda af
þreytu. Eg sé aö þú hefir unnið
óhóflega og alt af veriö á hlaupum;
er ekki svo?”
‘‘Önei, telpa min, ekki held eg nú
þaö; eöa aö minsta kosti er það i
góöar þarfir, og aöeins einu sinni á
ári.” Svo tók hann hönd mína og
hélt henni á milli lófa sinna.
“En hvað hefir þú verið aö gera,
litla sólskríkjan min?”
“Þetta sama, sem eg geri á hverj-
um aðfangadegi, og á sömu stööv—
um, og eins og þú segir, kemur það
fyrir bara einu sinni á ári, og það var
svo margt að snúast, og fólk hafði
svo.margt að segja mér, aö eg tafö-
ist dálítið lengur en vanalega.”
‘‘Jæia, góöa mín, bara ef þú ert
ekki vot í fæturna. Nei, láttu mig
sjá. Já, þaö er gott aö þú ert þur.
Og nú sæki eg kaffi handa okkur,
og svo skulum viö masa í næði þar til
miðnæturhringingin fer fram.” /
‘Já, en pabbi, eg má rétt vera aö
svelgja í mig úr einum bolla, og svo
verö eg aö fara strax.”
“Fara strax, barn! Hvað mein-
arðu ?”
‘‘Heyröu, pabbi þú manst eftir
Kelly fjölskyldunni.”
“Attu við Bridget og Johnny?”
“Já. Eg skammast mín að segja
frá því, en eg var nærri búin að
gleyma þeim, pabbi.” Svo sagöi eg
honum, að mér hefðu alt í einu flog—
ið i hug fyrstu jólin, sem eg mundi
eftir, þegar Archer Huntington var
Santa Claus.
Þaö er undarlegt, Tony,” svar—
°s aði pabbi, ”en eg hefi varla um ann—
aö geta hugsað í dag en uni gamla
vin minn, rétt eins og hann væri hjá
mér, þegar eg var aö skifta á milli
•krakkanna. Já, góöa mín, ynáske
hann hafi veriö nær en eg vissi um.
Hver veit'?”
“Já, pabbi, eg var lika aö hugsa um
peningana, sem hljóta að vera faldir
einhversstaðar í húsinu. O, bara aö
eg hefði getað fundiö þá! Hversu
dýrðleg jólagjöf hefði þaö ekki ver—
ið fyrir þau Keliy mæöginin!”
‘‘Já, en Tony mín; þeir peningar
eru sannarlega týndir, að minsta
kosti þar til húsið er rifið til grunna.
En einhversstaðar skildi hann þá
eftir, svo mikið skildi eg á honum.
— Jseja, þú þarft vist aö fá meiri
peninga, svo þú getir fundið Johnny
HIÐ NÝJA
GOLDEN GLOW
SPECIAL EXPORT ALE
‘‘BEST BY EVERY TEST”
Nú fáanlegt fyrir leyfishafa í Manitoba.
Vagnarnir fara alstaðar.
Pantið það í kössum eða smákössum frá hinu
nýja ölgerðarhúsi voru í Ft. Rouge.
PELISSIERS
SIMl 41 111
í
í
LTD. j
í
I
►<0
Yilt þú komast áfram
Velgengni er einungis þeirra, sem eru reiðubúnir að
grípa tækifærið, þegar það gefst. Eruð þér? Eða eruð
þér ánægð að fljóta úr einni lágt launaðri stöðu í aðra?
Nútíðar verzlun krefst þekkingar og kunnáttu. Hún
bíður ekki eftir að óreyndir byrjendur læri einhvern
graut í starfi sínu. Látið ekki vankunnáttu standa yður
fyrir þrifum. Byrjið kaupsýslustarfið rétt.
E/mwood Business College
veitir fullkomna kenslu í öllum kaupsýslufögum. Sér-
stakar greinir kendar ef æskt er. Ágætlega lærðir og
hæfir kennarar, sem hafa haft virkilega starfsreynslu,
tryggja gagnkvæma kenslu.
Sífeld eftirspurn eftir ELMWOOD LÆRLINCUM.
Námsgreinir
Bookkeeping, Typewriting,
Shorthand, Spelling,
Composition, Grammar
Filing, Commercial Law
Business Etiquette
High School Subjects,
Burrough’s Cal-culator.
Verð:
Á máhuðl
Dagkensla........$12.00
Kvöldkensla.......5.00
Morgunkensla .. .. 9.00
Skrifið eftir fullum upplýsingum til skólastjórans.
210 HESPLER AVE., ELMWOOD.
Talsími: 52 777 Heimili: 52 642

Skemtiferda Fargjold
AUSTUR
CANADA
til ágætra Yetrarferða
♦
KYRRAHAFS- ÆTT-
Farbréf til sölu daglega
1. des. ’26 til 5. jan '27.
Til afturkomu innan
þriggja mánaða.
STRQND
VANCOUVER, VICTORIA,
NEW WESTMINSTER
Farbréf til sölu vissa daga
Des. — Jan. — Febr.
Til afturkomu 15. apríl ’27
LANDID
Sérstök farbréf til
ATLANTSHAFSHAFNA
SAINT JOHN — HALIFAX
PORTLAND
1. Des., '26 til 5. jan. ’27
SÉRSTAKAR LESTIR - T0URIST SVEFNVAGNAR
I miivnbandl vltl dcHeniber-MÍsrllnKar trfi W. Snint John
•klpanna
E.s. Minnecfosa
E.s. Montcalm
15. des.
Spyrjið eftir öllum upplýsingum og pöntunum hjá farbréfasölum.
CANADIAN PACIFIC
E.s. Melita E.s. Montroyal E.s. Metagama
1. Des. 7. Des. 11. Des.
A Strong Reliable
Business School
More than 1000 Icelandic Students have
attended the Success Business College
of Winnipeg since 1909.
It will pay you again and again to train in
Winnipeg where employment is at its best and
where you can attend the SUCCESS BUSINESS
COLLEGE whose graduates are given preference
by thousands of employers and where you can
step right from school into a good position as
soon as your course is finished. The SUCCESS
BUSINESS COLLEGE, Winnipeg, is a strong,
reliable school—its superior service has resulted
in its annual enroliment greatly excoéding the
combined yeariy enrollment of all other Business
Colleges in the whole Province of Manitoba. —
Open all the year. Enroll at any time. Write
for free prospectus.
WE EMPL0Y FROM 20 TO 30 1NSTRUCT0RS.
♦
;
i
i
I
THE
S^imited.
385^ PORTAGE AVE. WINNIPEG, MAN.