Heimskringla - 22.12.1926, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 22. DES. 1926.
HEIMSKRIN GLA
11. BLAÐSÍÐA
Frh. frá 7. bls.
mtýri og hetjusögur í’ sina föstu
stufila og stafi. Hvernig stendur á
Þv' að andi þessa listanianns, mótar
ekki bæ þenna og byggingar hans?
Hvernig getur sú ómvnd átt sér staö
að saegur ljótra, sviplausra kumbalda
f*r að nálgast altaf meir og meir,
Fina frábæru listamannshöll þar á
hæöinni ? Þetta er sorglegt og ó-
skiljanlegt, og ný sönnun á hinu
ganda spakmæli, að enginn er spá—
^aður i si'nu föðurlandi.
I’egar eg kyntist Reykjavik, sá eg
brátt, að þessi þjóð er stödd í sömu
hættu og andlegum erfiðleikum og all
ar a®rar þjóðir Norðurálfu. Véla—
’nenningin er búin að vinna sin fyrstu
vlS'i einnig hér á þessu afskekta
landi.
Kn hvernig er sveitin'? Og hvern
er landslagið í hinuni hlutum lands
ins? Ferðalagið lokkaði mig, og
ógleymanleg er sú stund, er við lögð—
um gangandi af stað þrír félagar, ó-
kunnir öllum lífsháttum og ferðalög-
uni hér á landi. En þeim mun meiri
var el"tirvæntingin og við vorum stað—
'áðnir í að leggja alt í sölurnar, til
Þess að kanna land þetta.
Við höfðum, að okkar hyggju, út-
húnað til að liggja úti og lögðum
'eið okkar um sögustaði Arnessýslu,
- tir Heklu og ætluðuiu svo um ó—
bvgðir norður Kjalveg.
Hagbókin verður að æfintýrabók.
Hver dagurinn er öðrum skemtilegri
meðaumkvunaraugum á okkur. Þá
daga, er við vorum þar á bænum,
hafa þær, eins og við, barrnað sér út
af því, að við gátum ekki skrafað
sarnan á íslenzku. Nú eru þær hálf-
hræddar um, að við munum heldur
ekki geta ráðið við vatnsföll og tor-
færur, sem verða á vegi okkar. En
við erum fullir af ferðalöngun, og
grípum til alþjóðamálsins til þess
að gera okkur skiljanlega. Við
syngjum gamlan fjörugan ferða-
mannasöng og leggjum af stað.
Bakpokarnir eru þungir af vega-
nestinu, og um hádegi hvessir svo,
að við eigum bágt með að komast
áfram. En í norðri ljóma jöklar og
cþraga okkur til sín. Við förum upp
með Hvítá vestanverðri. Seint um
| kvöldið komum við að ferjustaðnum.
Þoka læðist um Langjökul. Við setj
um bátinn út, en við það verðum viö
að vaða. ‘Jökulvatnið er ískalt og
næturkuldi er í lofti. Við róum yfir
en erum of þreyttir til þess að bera
hinn bátinn ofan úr brekku. Við
frestum því til næsta morguns. Við
krjúpum inn i tjaldið og sofnúm, @n
það líður ekki á löngu áður en sólin
rekur okkur á fætur aftur. Uti er
dýrðlegur morgun. Sumarmorgun, sól
skinsmorgun á Islandi! Það er töfr-
andi yndi! Loftið er bjart, og svo
hreint, að fjöll í nánd og í lengstu
fjarglægð, eru eins skýr og þau væru
máluð á gler með fínum, þunryim
litum. Loftið er tært eins og vatn—
ið í Flosagjá og andvarinn hressandi
og svaladrykkur. Slíkt loft
°§ viðburðaríkari. Rauði þráðurinn,' eins og svaladrykkur.
er Hggur um alt, jafnskýr, er hrifnl þekkjum við ekki heima hjá okkur.
'u? yfir hinni stórkostlegu náttúru, \ Snjóhvítar jökulbreiður ljóma í sól-
btaskrúði hennar og sumardýrð, alls-' inni og tignarleg fjöll roðna fyrst fyr
konar erfiðleikum, stórum og smá- ir upprennandi sólu og verða svo
r,m’ yfir andrúmslofti þessa sögu- ■ blikandi grá og mislit. I fjarska frá
vatninu heyrist fuglakliður. Annars
lætu r eng in !i(indi vera 'h eyra til
Öbygðin, hin einmanalega, ó—
ianús’ sem lifgar bygðir lands og
fornar slóðlir, fylgsni og baráttu—
hóla. Hlý 0g einlæg gestrisni, sem
v,ð mættum hvar sem við komum,
varpar mildum bjarma vfir alt.
Ferðalag á Islandi er dæmalaust
skemtilegt----ekki sizt vegna erfið—
iHka, sem altaf verða endurgoldnir
r,kulega með ógleymanlegum gleði—
st«ndum.
A es að rifja upp ferðasögurnar
Wessara fjögra Islandssumra? Eg
finn ekki orð yfir þær tilfinningar
sern undir þeim endurminningum
búa. En lýsingar og viðburðir myndu
f.'ba heila bók. Þó skal eg fara
nokkrum orðum um fáeina daga.
^fið erum staddir á Gýgjarhóli. I
S*1 höfðum við í fyrsta skifti feng—
'ð að reyna islenzka hesta. Bóndinn
bauð okkur hesta til þess að ríða að
Hevsi. Það var hátíðisdagur. Alt
?ekk vel, þó að klárarni.r væru vel
homið á hestbak fyr. Að korna á
viljugir og að við hefðum aldi’ei
bestbak — það eir draumur allra
drengja. heima hjá okkur, en aðeins
rikir menn geta leyft sér þá ánægjit,
að ala reiðhest. Nú veit eg það, að
f>’rir marga menn er ekki til' nein
hetri skemtun en að ríða góðum hesti. | að gera ? Svnda ?
ffg mun altaf sakna þess, þegar eg
er kominn burt frá Iiilandi.
Það er gaman að ferðast ríðandi.
Fn við erurn göngumenn. Við höf-
l,m reynt það margoft, að gangandi
niaður, þó hægt fari, er frjálsastur,
hann sér þá mest og ber þá mest
ur bítum á ferðalögum sinum. Hann
uýtur þó bezt bæði erfiðleika og
vddar. Að njóta erfiðleika?. Það
1 ja kannske aðeins þeir, sem lang—
fii þess öðruhvoru, að reyna sig
krafta sína; þeir, sem hafa fund-
til þeirrar óblönduðu sigurgleði,
grípur mann á háum, drottnandi
tjallatindi. Náttúran, líf, jörð -
SS1 tiivota lætur ekki umflýja sig
^ gabba sig. Sá, sem er henni næst,
r iika bezt að njóta hins óþrjót—
and1 auðs.
Nú lokkar óbvgðim — hin fyrsta ó
Agðaferð á þessu 6kunna " landi.
almennilega litla tjaldinu okkar, og
ætlum að reyna að komast í einum
áfanga til Hveravalla. Þar vissum
við af sæluhúsi og af laugum og
hverum, sem hlutu að vera einhver
hin mestu þægindi í óbygðaferð. En
sú leið var löng og sú nótt einhver
hin erfiðasta ferðanótt, sem eg hefi
strítt við. Ekki létti þokunni og
hann rigndi í skúrum. Við sáum
lijtiið af ’andsilagiiu og bal ookinn
seig í. En áhuginn á að rata eftir
korti og áttavita, og nauðsynin að
komast áfram, fyllir menn þrjósku,
stælir þá og hressir. Eftir þrettán
tíma göngu náðum við að sæluhús-
inu á Hveravöllum, þjakaðir og
hungraðir. Þar er gott að gista, þótt
húsið sé hvorki háreist né bjart. En
■rétt hjá kofanum eru bullandi hverir
og laugar og alstaðar hægt að sjóða
og niatreiða. Það þykir okkur gróf-
lega skemtilegt. Slíkur eyðistaður
finst okkur vera paradís ferðalanga,
þó við fáum ekki að sinni aö sjá
landslagið í kring. Það rfgnir látlaust
í tvo daga og gerir jafnvel hríð. Til
dægrastyttingar er gott aö tyggja hard
fisk, leika á guitar og reyna sig við
framburð á íslenzkum orðum, þó
tungan vefjist um tönn. Aðfara-
nótt) þriðja dagsins fer hann að
stytta upp. Morguninn eftir er
ljómandi gott veður. Þá er okkur
aftur fulllaunað fyrir alla erfiðleika
og rigningardaga. Nú glitra jöklar
á báðar hliðar. Við förum að rann-
saka Hveravelli. Vatnið í hverun—
um er himinblátt og tært eins og gler.
Alstaðar eru óvanalega fallegar
myndanir af hverahrúðri. Við finn—
um holu með heitu vatni í, sem er
myndað eins og stórt baðker. Baða!
Ur fötum ! — og nú buslum við og
veltum okkur í himinbláu, mátulega
heitu vatni, og erum eins og nýfædd—
ir eftir þriggja daga moldarkofavist.
snortna eyðimörk byrjar nýjan dag | Isla.n.d — þú kvnlegasta land á hnett
inilm! Milli ísgljáandi jökla böðum
með hátíðlegri kyrð og óflekkaðri
fegurð.
Öbygðir Islands bera meiri eyði--
merkursvip en óbygðir í Þýzkalandi.
Víðsýnið og skógleysið hér á landi
valda því. Og þessi tærleiki loftsins
sem gerir alla drætti í landslaginu svo
hreina og skýra, lætur okkur gleyma
skógum vorum og lundum. Aldrei
hefi eg saknað skógarins hér á landi,
nema þar sem hann á heima, í skjól—
góðum dölum. Aldrei .gæti morgun
við Hvítá orðið eins fagur og þessi,
ef skógar hyldu hæð og dal og drykki
í sig alt það guðdómlega Ijós, sem
núna flæðir yfir latidið og breiðar
jökulbungur.
Við förum niður að ánni til þess
að flytja bátinn yfir um. Við erum
aðeins tveir, því þriðji félagi okkar
er að safna spreki til þess að hita
kókó. Báturinn, sem á heima þeim úrunni' Þe^ar só’in sezt unl kvö]d,ft
Stúlk
urnar þar á efsta bænum líta
megin, sem við erum staddir núna,
er býsna þungur fvrir tvo og auk
þess liggur hann heldur langt frá
bakkanum uppi í brekku. Hvað á
En jökulvatnið,
sem er kolmórautt og flvtur jaka með
talsverðri straumhörku ? En sólin,
sem er svo hlý, og kókó, sem er að
bíða eftir okkur ! Við förurn úr föt—
unum, og tökum árarnar. Það er
yndislegt að róa alveg ber og óhindr—
aður og láta morgunsvala leika um
IT amann. Hinumegin set.jum við
bátinn upp, óskum hvor öðrum til
hamingju og steypum okkur ofan í
Flvitá. Hún er ísköld og straum—
hörð og við verðum að beita öllum
kröftum. En við komumst yfiV um,
bláir og ratiðir af kulda, en sól. og
glima bæta fljótt úr því. _Það bezta
við þetta þykir okkur sú uppgötvun,
að það er yfirleitt hægt að komast á
stlndi yfir jökulvön á Isfandi.
Þegar við búum okkur á stað eftir
hádegi, dregur upp þoku, jöklarnir
hverfa og eftir dálitla stund fer hann
að rigna. Þá veröur ekkert úr Kerl—
ingarfjallaferð. Við treystum ekki
við okkur í heitu, himintæru vatni!
Island — þú ferðamannaland. Allir
þínir hraustu synir og dætur hljóta
að elska þig og hljóta að leita fjalla
þinna, hvenær sem þeim gefst tæki-
færi til!
Eftir hádegi genjgum við upp á
Dúfufell til þess að geta séð yfir all—
an Kjöl. Lengst í suðri hillir undir
Heklu. Bláfjall rís eins og voldugt
vígi i jöklamynninu. Kerlingarfjöll—
in bera af öðruni fjöllum eins \og
Alpafjallgarður með bröttum tindum.
A Kjölnum skiftast á grænir vellir,
hraun og dauðir sandar. I norðri
stendur Mælifell eins og háreist
varða, sem vísar vegfaranda leið.
Allir langferðamenn bera mjög hlýj—
an hug til slikra varða, hvort sem þær
eru gerðar af mannahöndum eða nátt
vefur hún blárauðri blæju um alla
eyðimörkina. Hún slær roða á jökl—
ana og reykjarstrókar úr hverunum
eru dreyrrauðir af röðulbjarma. Dá—
samlegt er þetta sumarkvöld á Hvera
völlum. Það er kóróna Kjalferðar-
innar.
mjög mikinn þátt í högum ferða—
mannsins. Það er líka eitt af því sem
gerir ferðalag um íslenzkar sveitir
sérstaklega skemtilegt. Sá tími mun
koma að í þeim sveitum, sem sam—
göngurnar eru beztar, rísa gistihús,
vel útbúin, eftir útlendri fyrirmynd
en kuldaleg. Þá getur ferðamaður—
inn notið ýmissa þæginda, en sá hlýi
blær persónulegrar viðkynningar, sem
nú er vfir íslenzkri gestrisni, mun
þá hverfa, og um leið verður ferða—
langurinn sviftur helmingi af ferða-
ast stórkostleg sjón; Ödáðahraun, af—
skapleg eyðimörk, umkringd af hátíð
legri dýrð hvítfaldinna fjalla, og
langt í norðri blikar Mývatn eins og
silfurhlað. Það er erfitt að ganga
yfir fjallið. Eggjagrjót, krap, aur,
vatnspollar. Loksins náum við innri
brúninni. Við komum auga á Öskju
og okkur bregður við: Öskjubotninn
er þakinn apalhrauni. I suðvestur—
horni glampar á stórt einkennilega
blágrænt vatn, milli brattra marglitra
hlíða, þar sem hverir rjúka víða.
St. James Private Continuation School
and Business College
A Ave.f Cor. Parkview St., St. James, IVinnipeg.
s-uk vanalegra námsgreina veitum við einstaklega góða til-
ogn í enskri tungu, málfræði og bókmentum, með þeim til-
^ang! að gjöra mögulegt fyrir þá sem frá öðrum þjóðum
°nta að láta í ljós beztu hugsanir sínar á fósturmáli sínu
nsluinni, eins vel og innfæddir geta gjört.
' Þe’r, sem standast inntöku prófið, sem er ekki erfitt, geta
| þyrjað strax.
| -,e??a sæ,í’ð persónulega um inngöngu frá klukkan

að kvöldinu. Gjald frá $5.00 á mánuði og hærra.
I Skagaíirðinum er okkur tekið
með frábærlegri gestrisni. Við njót
um hennar þakklátir eftir átta daga
ferð um óbýgðir. Við finnuni til
þess að þessi gestrisni kemur frá
hjarta og af höfðingsskap. Gestrisni
er til um allan heim, en þar er eitt-
hvað sérstakt við islenzka gestrisni.
sém mest ber þó á i sveitunum. Is-
lenzkt gestrisni er eitthvað hátiðleg.
— Hún á að rekja rætur sínar beint
til hinna göfugustu hvata. Eg hefi
gist á fjöldamörgum bæjum hér á
landi, á stórbýlum og kotum, í fin-
um” gestaherbergjum og í þröngum
hálfdimmum baðstofum. En mér er
óhætt að segja, að eg hefi næ^tum
því alstaðar mætt hlýrri umhyggju,
sem lætur gestinn gleyma því að hann
er ókunnugur aðkomuinaður, og lætur
hann finna til þess, að honum er
veitt öll hjálp og virðing. Fáeinar
undaiitekningar, t. d. sú að mér hefir
verið úthýst einu sinni á stórum bæ
í iDölunum, sanna aðeins regluna
eins og eg hefi reynt hana. Eg tala
ekki um allan þann greiða, sem fólk
hefir gert mér, þó eg vildi með því
móti gjarnan getað greitt dálítiö af
minni þakklætisskuld. — Hve oft hafa
ekki sveitabændur skotið undir mig
hesti eða bát! Það hefir komið fyr-
ir að þeir hafa borið mig á höndum
sér — bókstaflega — yfir vatnsföll,
svo að eg þyrfti eklci að vaða. Fólk
hér í sveitum hefir víðast hvar mik-
inn skilning á ferðalagi og tekur
gleði sinni og árangri. Því vildi eg Thoroddsenstindur rís eins og veldis
óska þess, að Islendingar töpuða stóll vfir vesturbakka vatnsins og
aldrei sinni góðu, innilegu gestrisni.— þessum eyðistað öllum. Við rennum
Eg vildi óska þess vegna Islendinga okkur niður skafl og förum að klöngr
sjálfra, því þessi dygð er eitt hið ast yfir hraunið. Það gengur seint
fegursta blóm, sem sprottið hefir upp og er sárt, því selskinnsskórnir eru
úr sálu þessarar þjóðar. | hálfslitnir. Þegar við höfurn náð
----------- j Öskjuvatni, er farið að kvölda, og
Okkur félögum leið svo vel eftir j yfir fjöllunum dregur upp þoku. Við
ferðina um Kjöl, að V»ð fórum að ^ höjdum fram með vatnsbakkanum,
velta því _fyrir okkur, hvort það skyldi sem steypist nokkra metra snarbratt
ekki vera hægt að komast gangandi
um Ödáðahraun upp í Öskju. Askja
— það var fjarlægt takmark, hulið
leyndardónnim og væntanlegum örð—
ugleikum, sem greip hugi okkar helj
artökum.
Við erum komnir að Svartárkoti.
Þar hittum við vísindalegan. ieiðang—
ur, sem ætlar upp í Öskju, til þess
að rannsaka seinasta gosið. Við fá—
um' að slást í för með þeim félögum.
Þeir taka dótið okkar með á hesta
sína og við löbbum á eftir þeim. —
Heiðskír ágústmorgunn rennur upp
yfir Ödáðahraun. Landslagið er ó-
viðjafnanlegt. A bak við grásvart
hraun rísa í suðri Dyngjufjöllin, >
suðvestri hyllir undir Hofsjökul og
TröIIadyngju, en fegurst af öllu er
þó Herðubreið, hið stolta, einstæða
fja.ll, með snarbröttum, bláljómandi
hlíðum og mjallhvítu svelli á gnípu.
Síðan eg sá Hierðubreið í fyrsta
skifti, þykir mér vænst um hana af
öllum fjöllum á Islandi. Eftir nokk
urra tíma ferð fer okkur að leiðast að
feta aðeins slóð félaga okkar. Við
ákveðum að fara aðra lengri leið,
og halda fyrst austur, í stefnu á
Herðubreið, og svo ætlum við að
reyna að komast yfir norðausturhorti
Dyngjufjalla ofan í öskju. Fylgdar—
maður jarðfræðinganna lýsir ná-
kvæmlega fyrir okkur væntanlegum
tjaldstað þeirra í Öskju, þar sem við
verðum að mætast aftur urn kvöldið, í
þvi að þeir taka allan farangur okkar
nieð sér, svo við getum gengið laus— j
ir pg léttir — altof lausir eins og j
viö áttum eftir að reyna. Góða ferð !
I dag er gaman að ganga um Odáða
hraun. Alt logar og ljómar af sól—
bjarma, guljeitur sandur og apal—
hraun, hárísandi drangar og kolsvaft—
ir öskuhólar, gamlir gígir og hátt,
yfir öllu bíáhvít skínandi Herðubreið. 1
Og þó er alt hér eldbrunnið og
autt. Enginn fugl, ekkert blóm. — j
Mönnum getur dottið í hug, að þeir (
séu í tunglinu, langt f.rá öllu lífi
og þvi sem þeir éru vanir að þekkja.
Eftir hádegið stefnum við á fjall—
garðinn. Hlíðin er sundurskorin af
giljum. — Eldrauðar brekkur, brún-
guiir móbergshamrar á hengiflugí,
snjóskaflar og öskuskriður skapa hér
agalegt tröllaríki. Frá brúninni opn
niður. Þoka er að læðast ofan fjöll—
in. Nú fer að verða geigvænlegt
yfir Öskju- Nú er gott að vita af
tjaldi. A hverju augnabliki hljótum
við að reka okkur á það. Við hröð—
um göngunni. Hvar er tjaldið'? Við
hrópum. Ekkert svar. Það fer að
rigna. Við erum kápulausir og alls—
lausir. Allt i ein.u verður okkur bilt
við. Við ströndum við háan, svart—
an hraungarð, sem nær alveg niður
í vatnið. Það hlýtur að vera nýja
hraunið frá í vor. Það er sumstað-
ar volgt ennþá, og hér og hvar rýkur
upp úr því. Við verðum að“komast
yfir það. Tjaldið hlýtur að vera
hinumegin. Nýja hraunið er eggj-
ótt og brotnar eins og gler. Með
erfiðismunum tekst okkur að klöngr-
ast yfir þetta hraunflóð. Þegar við
erum komnir yfir um, bregður okkur
við að nýju. Jörðin hér er klofin
af ótal sprungum og eldrauð eins og
tigulsteinn. Mlkill hluti af vatns-
bakkanum hefir rifnað frá og hrunið
ofan í vatnið. Og við finnum ekkert
tjald. Okkur fer að lítast illa á
blikuna. Nóttin er dimm af þokn
og rigningu. Við erum votir, þreytt
ir og hungraðir, eftir fimtán tíma
göngu, því að allan þann tíma höf-
um við ekki látið ofan í okkur
annað en eina flatköku. Við hóum
og hrópum. Ekkert svar, þó við sé—
um komnir að íyrirhuguðum tjald-
stað. Þá minnumst við þess að
Öskjuvatn heitir öðru nafni Kne—
belvatn. Þetta vatn er gröf tveggja
landa okkar, seml hurfu hér fyrir
sqxtán árum á le mdard’imsfull m
hátt. Eitthvað geigvænlegt hvílir
yfir þessum örlagastað. Við hlaup—
um upp með Thoroddsenstindi til
þess að geta séð lengra. Djúpt fyrir
neðan okkur liggur vatnið, sem glóir
grágult eins og stórt, ógnandi auga
ferlegrar forynju. Annars sjáum við
ekkert nema kolsvarr hraun með grá
hvítum sköflum i. Það er farið að
líða að miðnætti. Ekki ntegum viö
verða I^yrrir hér t Oskjtt. Við verö—
uni að reyna að ná bygðinni, og erum
þó ekki vissir um, hvort við erurn
færir til að ganga 12—15 tíma enn t
í dintmu um ókannað og vandratað
svið — um Ödáðahraun. Við tök—
um upp áttavitann og klöngrumst á—
fram um ösku, hraun, holur, gígi,
snjó^ Við erunt bunir að ganga i
klukkutíma, — þá, alt í einu, rekum
við okkur á dálítinn skafl með hesta
förum i. Hérna ? Hvernig stendur
á því ? ~Við fylgjum þessurn förum.
og — þar stendur stórt hvítt tjald
á bak við lítinn öskuhól. — Okkur
er borgið.
Þá konta þrír dagar í Ö'skju, sent
munu verða mér minnisstæðir alla
æfi mína, því aldrei hefir náttúran,
hinar dimmustu og björtustu hliðar
hennar náð eins miklum tökum á til-
finningum mínum og í öskju. Aski—
an er hjarta allra íslenzkra eyði—
marka.
A leiðinni frá Öskju að Herðu—
breið og svo norður með Jökulsá.
fengum viðv þoku og rigningu, að
undanteknum fáeinum klukkustund-
um á einhverjum hinum yndislegasta
stað á íslandi: í Herðubreiðarlindum.
Það er töfrandi að koma alt í einu
úr óendanlegum hraunbreiðum og
brunagrjóti, i þetta gróðrarríki, þar
sem tærar uppsprettur, blóm og háir
(Frh. á 12. bls.)
The National Life
Assurance Company
of Canada
Aðalskrifstofa: — TORONTO
THE NATIONAL LIPE, sem hefir eignir, er nema
yfir $7,000,000.00, og ábyrgðir í gildi yfir $42,500,000.-
00, er félag, sem óhætt er að treysta. Það er sterkt,
canadiskt framfarafélag. Pjárhagur þess er óhagg-
andi.
Select Risks, frá 15 til 45 ára aldurs, tekin í ábyrgð
$3000.00 eða lægra án læknisskoðunar.
Skrifið eftir upplýsingum til
P. K. Bjarnason
Distr. Agent
408 Confederation Life Bldg.
WINNIPEG ..
SKEMTIFERDIR
Austur Canada
1. DESEMBER 1926 TIL 5. JANÚAR 1927
KYRR AHAFSSTROND
VISSA DAGA
DESEMBER, JAIVtJAR, PEBRCAR
Yegna þess að hún er áreiðanleg.
—Ein þýSingarmikil ástæða til a8 nota Cat>adian National þjónustu.
Látið oss aðstoða yður við að ráðgera ferð yðar. Allir umboðsmcnn ráðstafa
fúslega því nauðsynlega, bjóða lág fargjöld, panta rúvi, gefa allar upplýsingar.
E»a skrlflS AV. J. aUINLAN, Dlstrlct Passenfeer Agent, AVlnnlpeg.
0
N
ANADIAN NATIONAL ifA|LWAYS
R