Heimskringla - 12.01.1927, Page 1

XLI. ÁRGANGUR.
WINNIPEG, MAN, MIÐVIKUDAGINN, 12. JANÚAR, 1927.
NÚMER 15
ICANADA
i _ .. _ .. _ .. _ .. - - - - “ -—— “
Að því er lögregluna snertir, er nú
lokiö rannsókninni um leikhúsbrun--
ann, o.g verður ekki sakamál höf'Sað
á móti nokkrum manni. Ekkert hefir
vitnast um orsakir til eldsins. Kvið—
urinn, sem meta átti þau gögn, er
fram komu, átaldi Yeddeau slökkvi-
liðsstjóra fyrir “skort á dómgreind,
-að því er virðist’’, að hafa ekki nógu
snemma kallað á Stewart kaptein og
eldliðsmennina að rýma leikhúsið, er-
hann hafði séð vegginn riða til
falls, nokkru áður en hann féll al—
veg o.g slysið varð. En vafalaust
heldur Mr. Yeddeau þó embætti sínu.
Ogurlegar slysfarir urðu í Mont—
real á mánudaginn se.inni partinn.
Kom eldur upp í kvikmyndaleikhúsi,
þar sem voru samankomnir milli 1500
og 2000 áhorfendur, langflest börn,
þar eð aðgangur hafði verið sér—
staklega lækkaður fyrir þau þenna
■dag. Eldurinn var í sjálfu sér ekki
nijög hættulegur, og náði eldliðið
að slökkva hann von bráðar, en leik—
húsið var gamalt og regluleg mann—
drápskvi, að því levti, að útgöngu—
dýr voru miklu færri en skyldi, og
illa frá þei mgengið. Kom óðafár
í börnin og áhorfendur, er kallað
var: Eldur! og ruddust þau á dyr,
svo að engu tauti varð við komið
■og tróðust þau fremstu óðum undir.
Sérstaklega vöðalegt var i( n>jóum
stiga, er lá frá svölunum og ofan í
þröngan gang, er lá út í anddyrið.
Hlóðust börnin þar í bunka hvert
ofan á annað, svo að 10—12 búkar-
lágu ofan á þeim, sem neðstir voru.
Gat lögreglan og eldliðið ekki viö
neitt ráðið, fyr en eldliðinu tókst
að rjúfa vegginn að ganginum utan
af götunni, og handlanga vesalings
börnin út um skarðið. En þá höfðu
77 þegar látið lífið. Er þetta voða—
legasta slys,*sem lengi hefir orðið í
Canada. Hafa yfirvöldin höfðað mál
á móti eiganda íeikhússins og sakað
hann um manndráp.
Eins og áður hefir verið getið um
í Heimskringlu, lét Skúli prófessor
Johnson af embætti sínu setn for—
stöðumaður Arts—deildarinnar við
Wesley College, er hann í haust flutt
ist að Manitobaháskólanum. Nú hef
ir annar Islendingúr verið skipaður
> sæti hans við Wesley, prófessor
O. T. Anderson.
Prófessor Anderson hefir verið
forstöðumaður stærðfræðisdeildarinn
ar við Wesley College, síðastliðin
sex ár. Hann er fæddur í Sel-
kirk og naut þar barnaskóla og mið—
skólamenntunar, og gekk í mála—
og sögudeildina að Wesley árið
1909. Þriðja og fjórða námsári sínu
þar varði hann til þess að leggja sér
staka stund á stærðfræðiv Að loknu
fullnaðarprófi var hann í 4 ár að—
stoðarkennari i fðlisíræði við Mani—
tobaháskólann. Arið 1915 lauk hann
meistaraprófi í stærðfræði við Mani-
tobaháskólann., og var fyrsti náms—
maðurinn, sem náði því prófi við
þann háskóla. Arið 1917 réðist hann
að Wesley og las fyrir stærðfræði
og eðlisfræði, en árið 1921 var hann
skipaður prófessor.
öll þau ár, sem prófessor Anderson
hefir verið við Wesley, hefir hann
tekið mikinn þátt í lífi nemenda, og
átt óvenjulegum vinsældum að fagna
meðal þeirra. Hann hefir verið heið
ursforseti flestra félagn skólanent-
enda og fulltrúi og forgöngumaður
íþróttaráðs háskólans síðustu tvö ár
in. Sem stendur er hann heiðurs—
forseti menningar— og bókmennta—
félags háskólans, og er alstaðar ná—
lægur nemendum, á íþróttavellinum
jafnt og í samkvæmissölunum. — Er
óhætt um hann að. segja, að hann er
einn af þeim, sem í hvívetna er þjóð
flokki sínum til sæmdar í þessu
landi.
Sambandsstjórnin hefir nú breytt
stefnu þeirri, er hún hefir að þessu
haldið. við þá samninga, er hún hefir
gert við félög um leigu skóglanda
til framleiðslu á trjámauki. Manitoba
Paper Co. hefir farið fram á áð fá á
leigu 1800 fermílur skóglendis, í við
bót við það sem það áður hefir haft.
Hefir áður verið venjan, að leigu—
málinn færi eftir fermílum. En nú
á að breyta svo til, að miða leiguna
við rúmmál viðarins er höggvinn er.
Kveður stjórnin það vera af því, að
nú hafi flitgmenn svo rannsakað skóg
lendur fylkisins, að engin hætta þyki
á að of nærri þeim sé gengið, þótt
samið sé um allmikið rúmfang við—
ar. A stjórnin þar sennilega við,
að M. P. C. fer nú fram á að fá
leyfi til að höggva 6,000,000 cord.
A félagið að halda sér eingöngu aust
an Winnipegvatns, ög taka þaðan allt
sem höggvandi er, áður en; það fær
leyfi til að fara vestur fyrir vatn—
ið fyrir sunnan takmarkalínu 46.
bæjarstæðis. Er það skilyrði sett
að tilhlutan Mr. J. T. Thorson, þm.
Mið—Winnipeg syðri. Kom hann
hingað til bæjarins, að austan, fyrir
helgina, af hálfu sambandsstjórnar-
innar, til þess að semja við Brack-
en forsætisráðherra, sem talið er að
muni vilja ganga að þessum skil—
málum.
Erlendar fréttir.
Bandaríkin.
Balkanskaginn hefir lengi verið
ílla ræmdur sem ófriðarklakstöð Ev-
rópu. Ameríka hefir líka sitt Balk-
an, þar sem eru smáríkin í Mið—
Ameríku: Costa Rica (23,000 fer-
mílur; 500,000 íbúar); Guatemala
142,456 fm., 1,600,000 íb.) Honduras
(44,275 f.m., 675,000 íb.); Nicara—
■gua (51,660 f.m., 640,000 ib.); Pan—
ama (31,890 f.m., 440,000 íb.), og
Salvador (13,176 f.tn., 1,525,000 ib.)
Uppþot og stjórnarbyltingar eru þar
jafntíð og jarðskjálftakippir á Is—
landi. Og nú eru óeirðir þar, svo
að útlit er fyrir iskyggilegar afleið-
ingar.
Fyrir ári síðan neyddist Solorzano
forseti í Nicaragua til að segja af
sér, og tók þá við varaforsetinn, Dr.
Juan Sacasa, foringi liberalflokksins
þar í Iandi. En fyrir tveimur mán—
uðum siðan tilkynnir Adolfo nokkur
Diaz, að hann sé kosinn til forseta
af þinginu. Diaz, foringi conserva—
tíva, er illræmdur harðstjóri frá
fornu fari, og neitar Dr. Sacasa og
liberalar yfirráðum hans. Urðu
vopnaviðskifti og fóru menn Diazar
halloka. Nicaragua er sunnarlega á
Mið—Atneríku mjóddinni og nær hafa
á milli. Situr Diaz við Kyrrahaf,
en Dr. Sacasa við Atlantshaf. Héldtt
liberalar í áttina vestur eftir sigrana.
Sendi þá Diaz ^oð til Washington
og baðst hjálpar. Kvað hann upp—
reisnarmenn fá keypt nýtízkuvopn á
laun frá Mexico, en sjálfur hefði
hann ekki nema gamla hólka, og
myndi því brátt úti um sig; ef Banda—
ríkin ekki hjálpuðu. En svo kynlega
var ástatt, að Bandaríkú} ^iðt<r-
kenndu jafnskjótt forsetatign Diazar,
er hún var tilkynnt, en Mexico hefir
viðurkennt Dr. Sacasa. ' hannes V. Jensen, sem er langmest
Washingtonstjórnin brá skjótt við \ skáld núlifandi Dana, og heimsfræg
og sendi flotadeild og hermenn undir j ur orðinn fyrir sagnabálk sinn ‘'Den
stjórn Latinier aðmíráls • suður til j lange Rejse’’ (þýddur á ensku með
austurstrandarinnar, til þess að setja j santa nafni, “The Long Journey”),
hömlitr á Dr. Sacasa, en í orði ! tók i strenginn með Gunnari í öfl-
kveðntt er svo látið heita, að það sé
til þess að vernda líf og limu Banda-
rtkjaþegna. En hinni sönnu ástæðu,
sent allir óblindir inenn vita utn, lýsti
Borah öldungaráðsmaður, og verður
kontið að því síðar.
Þetta tiltæki Kellogg’s og Cool-
idge, mætti þegar hinni megnustu
ttgri blaðagrein, og kvað Gunnar
vera manninn, setn ætti að taka þetta
að sér, velja sér aðstoðarmenn og
stjórna ölltt sjálfur.
Þetta varð til þess, að þrjú önnur
skáld dönsk, Sophus Claussen, Lud-
vig Holstein greifi og Axel Sande—
ntose, hafa gengið í nefnd með Gunn
gremju um alla Sttðttr—Amertku og ari og Jóhannesi \T. Jensen, að und-
reyndar allstaðar. Því allir vita, að í irlagi Fr. Hegel, sem e rstjórnandi
þeitn hefði aldrei kotnið til hugar, j hins ntikla bókaútgáfufélags í Kaup—
ef stórveldi hefði átt í hlut, að setja i mannahöfn, sem kennt er við Gyl—
her ntanns á land og neyta ofurefl- \ dendal, og hefir útibú í Minneapolis,
is, til þess að skera úr innbyrðis-
þrætum landsmanna, o.g þar nteð vit
1 meðal annars. A sú nefnd að sjá um
útgáíuna, að "fyrirsögn Gunnars, en
anlega hrifsa yfirráðin í sínar hend-
ur. Ekki batnar heldur fvrir þá sök,
að nijög hefir lengi verið grunnt á
því góða milli Mexico, setn hefir
leitt í lög að leggja lönd öll undir
ríkið, og Bandaríkjastjórnarinnar,
sem olíuhákarlar, eins og Doheny,
Sinclair og fleiri, v’ilja láta segja
Mexico stríð á hendur, til þess að
svæla undir sig olíulöndin. Hefir
Nicaragptadeilan orðið til þess að
herða snurðuna, og lætur hátt í æst—
ustu þjóðmálaskúmutn Bandaríkj—
anna, að Mexico sé “bolsheviskt”
og ætli sér á dularfullan og ískyggi—
legan hátt, að lautna bolshevisman—
um inn í Bandaríkin í gegnum Nic—
aragua! (Nicaragua er langt fvrir
sunnan Mexico, og þar búa nálega
engir Bandaríkjamenn.) Að þessu
virðist Coolidge forseti ekki hafa
verið líklegur til þess að láta að
orðum þessara manna, en í gær virt—
ist nokkuð annað hljóð komið í
strokkinn. Mátti þá Mexico skilja
aö Bandarikin myndu til í, allt, ef
ekki væri “farið að þeirra ráðum’’.
Borah öldttngaráðsmaður og for—
niaðttr viðskiftanefndar í utanríkis—
málum (Foreign Relations Commit—
tee), er aðeins einn af mörgum á—
gætum tnönnum innan Bandaríkjanna,
sem látið hefir í ljós óánægju og
jafnvel gretnjtt, yfrr öllu þessu
standi. Komst hann tneðal annars
svo að orði: “Eg hygg, að það sé
á allra vitorði, að þetta upphlaup i
Nicaragua,. stafar frá ráðabruggi
manna. i Washington, sem ekki eru
Nicaragttamenn sjálfir, og liggja þar
viðskifti til grundvallar. Allir vita,
að í Washington eru átta til tíu
tnenn, sem lifa á þessum ttpphlaupum
nteðal hinna latnesku Ameríkttþjóða.
og gera allt, sent í þeirra valdl stend—
ur til þess að afla sér fylgis til þess
að ntaka krók sinn.’’
Wheeler öldungaráðsmaður fri
Montana tekur i sama strenginn, og
fer ómjúkum orðum um Kellogg
ríkisráðherra. Hefir hann sagt með i
al annars: "Séu ekki sjóliðarnir
atnerísku kallaðir heint aftur frá Nic
aragua, þá mun eg tafarlaust bera
frant þingsályktunartillögu í öldunga-
Gyldendal tekur útgáfuna að sér. —
Sögurnar verða styttar og endurrit—
aðar að nokkru, svo að þær verði
læsilegri nútíðarútlendingum, í stað
þess að stritast við að halda í klass—
iska stilinn, sem er gersamlega ó—
mögulegt í þýðingu, en var reynt áð
ur með illum árangri. Verður þessi
þýðQg á svipuðutn grundvel^í |C>g
þýðing Norðmanna, sem nú er verið
að kosta til af norsku stjórninni. En
þessi þýðing á aö verða tniklu vand—
aðri. Allar sögurnar, 28 að tölit, á
að þýða. Ætlar nefndin að fá að-
stoö beztu vísindamanna til þess. —
Ætlað er að allt verkið verði í 10
bindum, þegar lokið er, en það verð
ur gefið út í smærri heftum. Utgef—
endurnir sækja um styrk til útgáf-
unnar í Carlsbergssjóðinn, sem lýst
var í Heimskringlu fyrir skömmu.,
svo að útgáfan þurfi ekki að vera
dýrari en svo, að verði við alþýðu—
hæfi. — Til dætnis utn, hve vandað
verður til verksins, má geta þess, að
því munu fylgja gamlir og nýir upp—
'diíCttir af Islandi, auk fjölda mynda,
og verður vandlega fatið í gegnum
uppdráttaskjalasafn konunglegu bók—
hlöðunnar og háskólans, í því til—
efni. Þá ætla þeir Jóh. V. Jensen,
og Gunnar Gunnarsson til Islands að
ári, til þess að kvnna sér sem bezt
staðhætti og undirbúa sig að öðru
leyti, og verður i för með þeitn hinn
er sá, sem hefir aðeins einnar miljón
ar ársinntektir, ekki álitinn mjög rík
ur.
Einn niaður á meðal vor hefir 2
miljóna inntekt á viku. Og Henry
Ford borgar stjórninni í inntektaskatt
20 miljónir á ári eða meira.
¥
*
Fyr nieir talaði heimurinn i milj—
ónutn, og trúði naumast sjálfum sér.
Nú er talað í biljónum. Aður en
stjórnin hefir lokið tillögum sínum til
lantaðra hermanna og amtara. sem
tóku þátt í stríðinu, verður suvtpp—
hæð 75 biljónir. Evrópa skuldar oss
11 biljónir.
Og svona gengur það til. Vér höf
utu kotuist á það stig, að gera bilj—
ónina að alheimseiningu í fjármálum.
¥ ¥ ¥
Síðastliðin 50 ár hafa verið ár
stórkostlegra hluta, sem bygðir hafa
verið upp af mörgum -mönnum, sem
unnið hafa santan. EN EINSTAK—
LINGURINN ER EKKI MIKIÐ
STÆRRI, BETRI EÐA FAR-
SÆLLI EN HANN VAR. Kyrra-
hafið er stórt, en vatnsdropinn í því
hafi er ekkert stærri eða aflmeiri, en
dropinn í þvottaskálinni yðar. Menn
eru ennþá svolitlar mannlegar agn—
ir, dropar t hafi meðvitundarinnar,
setn nefnt er mannkyn. Það mann—
lega haf er altaf að verða stærra
og aflmeira, en droparnir í því taka
litlum breytingum.
Hvernig geta þeir breyzt'? Hvern-
ig er hægt að gera einstaklinginn
stærri, ltf hans meira virði, ein—
hvers virði ? Það er spursmál, sem
síðastliðin 50 ár, og síðustu 1000
aldir, hafa átt bágt með að svara.
Maðurinn hefir fundið radiumið í
jörðinni, ný frumefni í náttúrunni,
nýja málma, ný öfl. En hann hefir
gert lítið til að endurbæta sjálfan
sig. Það er ef til vill rétt, að með—
alskynsemi meðal hærri þjóða hins
siðaða heims, sé lægri í dag en hún
var meöal hinna frjálsu þegna A—
þenu fyrir 2500 árum stðan.
an heiminn.
Þjóðareign á flutningsfærum, sem
bindur enda á einstakra manna yíir—
ráð, verður rá'öningin; á skiftingu
auðsins — og það verður stórt skref
áfram.
....Heimurinn hefir nú þegar lært: að
framleiða. Vér höfum vatn fyrir
þurlendið, þekking í bókasöfnunum
fyrir skrælnaða heil^, verkstæði til að
búa til allt, sem vér þurfum, útbýt—
inguna vantar.
Menntunin verður gerð aðlaðandi
í staðinn fyrir að vera fráhrindandi.
Það starf er komið langt á veg nú
sérstaklega á nteal þeirra ríku.
Það sem er mest varðandi, en þó
enn fjarri, er, að vinnan verði gerð
hugðnænt. Ollum er eðlilegt að
vinna, ett 99 af hverju hundraði hata
þau vinnubrögð, sem þeir verða að
vinna að sér til lífs.
Fyrir 10,000 árttnt siðan reyndu
konungarnir að gera þegnum sínum
eins ljúfa og þeir gátu hermennsk—
una, með því að gefa þeint slcrautleg
herklæði, músík, hlutdeild í ráns—
fénu og önnnr hlunnindi, því sigur—
inn var þeim áhugamál.
Einhverntíma kernur sá dagur, að
iðnaðarkóngarnir sjá að iðnaðurinn
getur verið skemtilegur eins auðveld
lega, og hann er nú fráhrindandi, og
á sama ttma arðsamari fyrir alla.
Allir mun|u þá vinna glaðir og
viljugir. Það verður annað stór—
skref áfrarn.
¥
*
*
*
Vísindalega og verklega fer oss
fram, í listfengi og skilningi á um—
ágæti danski listamaður Jóhannes hverfintt, frá olíubrunninum við fæt
Larsen, og á hann að draga og mála J ur vorar til hinnar fjarlægu stjörnu—
myndir, sffrn sögurnar verða þýddar þoku. En sem einstaklingar, sem
nteð. Má búast við, að það verði | mannkyn, hefir oss lítið farið fram.
mjög vel gert, því hann hefir af
mikilli snilld myndprýtt danskt lista—
verk, sem nýlega er komið út og
heitir “De danske öer’’ (Dönsku eyj—
arnar).
20. aldar maðurinn.
Eftir Mel. Cummin.
(Þýtt af S. B.)
ráðinu, þegar það kemur sam úruöflin að þrælum stnum, höndlað
an, á þá leið að krefjast þess að
stjórnin hætti að blanda sér í málin
þar syðra........’’
“Heyrst hefir að þeir séu þarna
til þesss að gæta hins ameriska meg—
inlands fyrir Bolshevikasmitun. Það
er ekki hægt að ginna nokkurn mann
til þess að trúa slíkri hræsni, nerna
þær einföldu sálir, sem enn trúa á
Santa Claus.”
Danmörk.
Fyrir nokkru síðan hreyfði skáld—
ið Gunnar Gunnarsson því, að nauð-
syn bæri til fyrir Dani, að þýða all—
ar Islendingasögur á dönsku, og ekki
síður þær, sem þegar hafa verið
þýddar. Kveður hann málið á þeim
svo herfilegt, eins og satt er, að þær
væru með ölltt ólesandi, og alþýðu
manna því hulinn fjársjóður. Jó—
Þér vitið hvernig mennirnir hafa
sigrað jörðina, villidýr hennar, for—
arfen og sjúkdótna. Þér vitið einn
ig hvernig mennirnir hafa gert nátt—
gufuna, eldinguna og sprengiafl úr
gasi, sem tekið er úr olíum jarðar.
Margir muna síðastliðin 50 ár.
Feður þeirra muna 50 árum lengra
til baka. Þau httndrað ár hafa séð
margar stórbreytingar í högum manna
Ferðavagninn fór, gufukatlar og
skip komu í staðinn.
Telefónninn kotn og sigraði fjar-
lægðina.
Vírlausir fónar og firðritarar hafa
kontið — sigrað rúm og tíma.
.Flugvélin hefir lyft mönnúm af
jörðinni — sigrað þyngdarlögmál-
ið.
Bíllinn hefir tekið við af hestin—
urn á borgarstrætunum, og mun gera
það á búgarðinum.
Rafmagnið hefir létt vinnu rnanna
og kvenna.
* * *
Fyrir 50 rum var litið upp til þess
manns, setn átti eina miljórti I dag
Hvað mun koma á næstu 50 árum
eða á næstu öld, því timabili sem
börn vor og barnabörn lifa í gegn?
Það verður talað um’ tæmdar kola—
nátnttr og oltubrunna. ' Það
ekkert meira en það nteinar fyrir oss
nú að tala um skort á hvalfeiti fyr-
ir ljóskerfi vor. Það var sá timi, að
menn voru hræddir ttm að lýsið þryti
fyrir lýsislampana, og yrðu að fara
að nota kertaljös, ef allir hvalir yrðu
drepnir. En steinolían fyrst, og svo
rafmagnið, réðu þá gátu.
Áður en kol og olía eru þrotin,
munu menn fanga vatnið eða aflið frá
sjálfri sólinni, eða draga hulin öfl
til ljóss og hitunar, fáar mílur fyrir
neðan fætur vora, og þá munu menn
furða sig á, hví forfeðurnir voru
nokkurntíma að grafa eftir kolttm.
En hvað um hið virkilega starf—
svið, það að þroska hulin öfl hug—
ans og sálarinnar? Það kemur. Oss
sýnist því miða seint, en í raun og
veru miðar því fljótt. Hvað hefir
unnist síðan á dögum Forn—Grikkja ?
Qg vér erum aðeins 75 mannsaldra
frá þeim.
Hvað eru 75 mannsaldrar? Dauði
eins föður og fæðing eins sonar eða
dóttur endurtekið sig 75 sinnum, tek
ur oss aftur fyrir Krists daga.
Vér vitum af vísindunum, að þessi
jörð endist oss að minnsta kosti 100
miljónir ára, eins og hún nú er, hæf
til að búa á henni — máske miklu
lengur — máske ævarandi.
Vér erum aðeins 12,000 ár frá
steinöldinrii, frá forfeðrum vorum
með sveru kjálkana, tveggja þuml—
unga hundstennur og eins þumlungs
enni.
Vér höfum gert undra vel í 12,000
ar. Vér höfum beizlað eldinguna,
sem forfeðurnir óttuðust, féllu fram
fyrir og tilbáðu. Nú sópar hún gólf
metnar ■* c ■
tð fyrtr okkur.
Vér höfurn hundrað miljón ára til
að gera fleiri endurbætur. Imyndun
arafl vort getur ekki gripið, hvað
gerist á þeim tíma. Vér munum tal-
ast á við aðrar plánetur. Vér vitum
að ljósvakinn, er fyllir gervalt rúm—
ið, getur flutt boðskap vorn. og ann—
ara eins vel og talþráður.
*
*
Aður en börn vor eru orðin gömul,
verða allar ferðir yfir höfin og kring
um jörðina, farnar í loftskipum. Menn
geta þá hæglega haft morgunverð
París og miödagsve’rð í New York
santa daginn.
Vér rnunurn vinna námur á sjávar—
botni með kafbáttim, veita vatni vfir
eyðimerkur, þurka upp flóa, allt með
endurbættum vélum. Mæð forarfló—
unum fer stingflugan, og allir þeir
sjúkdómar, sem hún orsakar.
Vér munum byggja ódýr hús úr
fljótandi sandi — hellum gleri í mót
og framleiðum byggingarefni.
Endurbættar akuryrkjuvélar og
nóg af köfnunarefni úr loftinu, ræð-
ur gátuna um nægilegt fæði fyrir all
* *
En hvað unt næstu 50 eða 100 ár
— hvað mun það tímabil sýna?
Vér erum nú uppi á framfaraöld
vísindanna, eins og vér vorum á öld
li#tanna á dögum Michael Angelos.
Það er ómögulegt að spá, eða jafn—
vel að ímynda sér hvað 100 ár fela í
skauti sínu.
Ef nokkur hefði spáð um flugvél—
ina fyrir 25 árum, eða um þráðlaus
skeyti, þá hefði hann verið álitinn
vera vitlaus.
Hvaða gagn er að þvi að gera á—
gizkanir.
Það hefir ekki verið sýnt, hvað vér
munum verða.
Aðalatriðið er fyrir hvern einn að
lifa í alvöru og gera það bezta sem
hann. getur.
Allur kraftur Niagara er sameinað
ur kraítur svolítilla vatnsdropa, sem
detta niður vissa hæð.
-x-
✓