Heimskringla - 12.01.1927, Blaðsíða 5

WINNIPEG, 12. JANÚAR, 1927
HEIMSKRINGLA
5. BLAÐSÍÐA
ÞJER SEM NOTIÐ
TIMBUR
K A U P I Ð A F
The Empire Sash and Door
COMPANY LIMITED
Birgðir: Henry Ave. East Phone: 26 356
Skrifstofa: 5. Gólfi, Bank of Hamilton
VERÐ GÆÐI ÁNÆGJA.
inu. Hann hafði g«ngiö í þungum leita eftir honum, og viS hvern var
þönkum um stund, unz hann nam hún þá aS tala? — Nei, Kristín gekk
staSar og settist á ritningargrein, seni ætíS til rekkju snemma á hverju
bar lini ^itt inn í forsæluna, og hafS kvöldipog þaS gat naumast þess vegna
ist ekki aS, aS því er séS varð. Hann veriS hún. En hvaS hann gat veriS
hafS setiS þarna um stund, þegar heimskur! Þetta var ekki neitt
hljóS nokkurt barst til hans utan úr mannamál. ASeins skvaldjiS í ritn—
geimnum; fyrst • óljóst, en skýrSist ! ingargreinunum í kringitm hann, þvi
óSunt, eftir því sem hann. hlustaSi nú var kontinn andvari af suSr* og
língur. Hann líkti því viS fossaniS, þaut í skóginum. Og þaS var eins
t huga sínum, en þó fannst honum að og hvíslaS væri aS honum, aS nú væri
þetta hljóS hlyti aS vera annarar teg timi fyrir hann aS halda heint.
udar. Og hann brá hö'nd fyrir augu
og tók aS skima i allar áttir, ef slce
En nú var þaS orSiS unt seinan.
Jón sjálfur hafSi falliS. á bæn í
kynni, aS hann yrSi einhvers var. faSm næturnnar, og Eva Lúson var
Allt í einu hafSi hann kontiS auga á komin til hans meS fult fangiS af
höfund hljóðsins, sent hvíslað var aS ilmandi blómum af allskonar (egmid—
honum aS utan úr veSrinu. Sýn sú, j um, sem Jón hafSi aldrei fyr séS.
sem bar nú fyrir augu hans, töfraSi ! BáSar hendur rétti Jón fram á nióti
hann meir en nokkuS þaS, sem hann j Evu Lúson, og augnablikiS þaS var
hafSi áSur litiS. Nú vissi hann. aS hiS sæluríkasta, sem hanri hafSi
enginn annati^n hún F.va Lúson. dótt 1 nokkru sinni lifaS. Hann dró Evit
,r ágrannans, var höfundur hinna ^ Lúson aS sér, og mótþróalaust fékk
yndislegu tóna, sem höfSu streymt hann hana til þess aS setjast á ritrir-
’nn í huga hans utan. ýr kyrSinni. Og ingargreinina viS hliS sér. Og nú
þaS greip hann nærri óstjórnleg feng sá Jón eins og í skuggsjá bæSi upp—
un aS gera vart viS sig og ná taliihaf og endi alls þess, sem lífiS þráir
af henni. En Jón var gætinn maSur, I mest. Hann drakk ilm blómanna eins
og haföi hann nuntiS í æsku ntáls— og dauSþyrstur maSur svaladrykk.
sérö hina miklu flatneskju, þar sem
jarSlífiS fyrst hóf göngu sína. F.riS—
ur og ró virSist hvíla yfir þessum
staS, þvt hér er musteri hinnaf
fyrstu guSsþjónustu jarSlífsinsT 'Eng
in rödd heyrist þó, því söngvarintT
er enn. ekki fæddur. En sólin hellir
geislum niSur á jörSina og jöröin
dregur andann. djúpt og stöSugt, til
staS stóS Kristín uppi yfir honutji iS sem fjölbreyttast og -viö sem nðstra
þess aS fá sem bezt notiS hinna lif—
andi strauma. I’ú heyrir andardrátt
eins og einhver refsinorn, þungbúin
og óhýr á svipinn. Hún. bandaSi hönd
unurn út í loftiS í sífellu og ypti öxl—
um; en úr augnaráöinu var ekki hægt
aö lesa ann'aö en fyrirlitningu og stak
asta viöbjóS á Jóni og ölln hans at—
hæfi. >OrSin, sem þeitn fóru á -milli,
voru fá, et^ í fullri meiningu, og and—
rúmsloftiS warö eins og tveir eld—
hnettir væru í þann veginn aS rekast
jarSarinnar i þögninni. Þú sér lífiS á. Ekki varS þó af hættulegum á-'-jjúlíus:
vakna i ntoldinni, og jöröin hefir. rekstri í þaS *sinn, þó aö musteri
hæfi. Skiftast á kvæSi, æfintýri, ís—
lenzkar þjóðsagnir, skrítlur, stuttar
rtttgerSir ýntislegs efnis o. s. frv. —
-----Þetta hefti hefst á miklu kvæSi.i
''ErfSir’', eftir skáldjöfur Vestur—
Islendinga, St. G. Stephansson. y
Ræöir þaS um Asdísi á Bjargi og
sonu hennar. Ber kvæöiS öll ein—
kenni hinna miklu kvæöa ' Stephans.
---------Þar er þessi vtsí eftir K. N.
háttinn “flas er akki til /fagnaöar”,
og nú fór sem fyr, aS hann sat kyr
°g dró andann létt. til þess aS geta
notiS sem bezt hinna indælu söngva.
Þannig haföi Jón gleynit þvi, aö allra
^Jaga koma kvöld. Og er skyggja
tok, starSi hann enn hugfanginn í
attina til Evu Lúson, þar sem hún sat
°g spann eilifSarblóm viS logandi
norSurljós. Eva Lúson varö aS
hintinborinni töfragyöju í huga hans.
og hann fann til sárrar löngunar, aö
mega krjúpa viS fætur hennar og
anda aö sér ilmi blóma þeirra, sem
hun virtist rétta franí móti honum. —
En hvaS myndi Kristín halda mh
hann, ef hann rasaSi nú þannig fyrir
ráS fram. Kristín var þó góS ráös—
bona, og illa mátti heimiliS viS þvi
að missa hana. Nei, lætra var að
fara varlega í sakirnar. En indæl
Vai ®va Lúson og ógleymanleg, þar
sem hún sat og spann noröurljósin!
Qg andardráttur Evu Lúson drap
fingri við hverskonar tilfinningum :
fari hans, sem áöur hafði tafiö fyr-
r öllum góSum og göfugum áform-
um, og gert hann að lítilmenni í aug-
um sjálfs sín. Nú var hann stór og
hreinn og elskaSi lifiS fyrir fegurö-
ina og hreinleikann, — fyrir kjarna
þess sjálfs, sem hann áöur haföi haft
aðeins óljósa hugmynd ' uffl, en. sem
rui streymdi rmnvörpum gegnum
Iwerja hans taug. Hver einasti hjart—
sláttur í tilverunni jók nýju blómi í
hennar dýrmætu kórón.u, og hreyfing
andvarans talaöi til hans tungum
hinna útvöldu. Jón var sæll, eins og
barn i fnreldraörmum. Hnnn gat
hlegiS og grátiS ýmist, því nú haföi
hann loksins fengiS svar vjð öllum
spurningunum, sem áSur höfSu stífl—
aö stfaum allra hans hgsana og
breytt sjálfri vökunni í svefn.
Það þaut hieira í liminu og norS—
fengiö nýjan lit, seni sólargeislinn
gaf lífinu í fæöingargjöf. Og hreyf—
ingin eykst eftir því sem nær dregur.
I fjarska skin ljós gegnum myrkrið,
og er þar aö konta ffam hugsjónalíf
þaS, sem tileinkað hefir veriS mann^-
inum, en sem(er aðeins eitt tákn þeirra
vitsmuna, sem reist hafa þarna þús-
und hallir á bjargi aldanna. Hér\r
hinn hrjúfi jarðvegur jurtalífsins, þar
sem sjá ma enn fótspor alvizkunn-
ar á hverju smáblórQj, sem fyrir aug-
að bpr. •
Þarna rniklu nær sér þú þína eigin
meöbræSur í öllurii myndum innan
um dýr merkurinnar. Þeir eru
grimmasta dýriS og brögSóttasta. Þeir
sitja 'stöðugt á svikr£.ðum við hin
dýrin, og hver við annan. Hér eru
þeir að ráögast um, hvernig bezt
muni vera aS haga atlögu á nágranna
þjóSina. Nokkrir hafa smíðaS skurð
goS, sem þeir tilbiðja og telja öSrum
trú um að sé yfirnáttúrleg vera, sem
öllum beri aS tilbiöja. Og þetta gera
þeir til þess aö ná valdi og yfir- RitningarstaSi meS allri áb^S, því
skynseminnar riðaSi á grunni í bál—
viðri tilfinninganna.
Og þau gengu heimleiöis.
Upp frá þeirri stundu hefir Jón
orðiö breyttur maöur i allri um—
gengni á heimilinu. En Kristín álít—
ur^^i hér sé a'ðeins um einhxjerja
veiklun aSeræða, sem ef til vill stafi
frá útivistinni nóttina góöu, og aS
það muni moltna úr honum meö tíS
og tíma. En Jón gleymir aldrei Evu J
Lúson og ferSalagi þeirra um nótt—
ina, og meö fögnuöi minnist hann á—
valt hennar síðustu oröa. Hafi
Kristín nokkru sinni átt ítak i hon—
um, þá var þaS nú búiö aö vera. Hin
ógleymanlega Eva Lúson var orSin
honum dýrmætari en allt annaö,- og
nú bíöur hann öruggur í þeirri von,
aS hin fyrirhugaða ferö þeirra inn.
á framtíSarlöndin verði farin innan
skamms. Og til þess aö Kristín ekki
fari varhluta af þeirri ánægju, sem
biSur hans, he’fir hann SkveSiS meS
sjálfum sér, að gefa henni jörðina
Af langri reynslu lært eg þetta hef:
aö láta drottinn ráöa meöan eg sef
En þegar eg vaki, þá vil eg sjálfur
ráöa,
og þyleíst geta ráöiS fyrir báöa.
(Vísir, 15. okt. 1926)
* * *
—---------Það (missirisritið) flytur
| eins og aS undanförnu kvæSi, sögur,
ritgerSir, ýmsan fróðleik og margt
| til skemtunar. Veröur þess rækilega
minnst hér í blaðinu siöar, því ritiS
er hiS bezta og er þess maklegt, aS
því sé gaumur gefinn.
(MorgunblaSiS, T4. okt. 1926.)
Kostaboð.
Fleiri og fléiri mönnum og konum
á/öllurii aldri, meðal alþýSu, er nú
fariS að þykja tilkomumikiS, ánægju
legt og skemtilegt, að hafa skrif—
pappír til eigins brúks, með riafni sinu
og heimilisfangi prentuöu á hverja
örk og hvert umslag. Undirritaður
hefir tekiö sér fyrir hendur aS fylla
þessa almennu þörf, og b^Sst til þess
aö senda hverjum sem hafa vill, 200
arkir, 6x7 o.g 100 umslög a,f íSilgóö-
um, drifhvítum pappír (water marked
bond) meS áprentuðu nafni manns
og heimilisfangi, fyrir aSeins $1.50,
póstfrítt innán Canada og Banda—
ríkjanna. Allir, sem brúk hafa fyrir
sk^ifpappír, ættu að hagnýta sér þetta
ágæta kostaboð og' senda eftir ein—'
um kassa fyrir sjálfan sig ellegar
einhvern vín.
I
F. R. Johnson,
3048 W. 63rd St. — Seattle, Wash.
LSa hvaö var hún aS gera þarna? ^ urljósín voru gengin undir. Brestur
Jón hrá báðum höndum fyrir augun. mikill heyrðist í fjarska, og J
fl' þess aS geta séS lætur, en gætti fannst hann allt í eipu hanga i
fSS ehhl a® um leiö og hann sleppti
Ser þannig, kom rið á ritningargrein
‘na, seni hann sat á, svo aö viö lá
a hann misti jafnvægi. En þó tókst
onum aS stöðva sig á ný, og horfði
’n! '3*®1 fast og lengi í áttina til Evu
Luson.
Hiin var staðin út sæti og sýndist
enn jndislegri en nokkru sinni
fyr.
Ln hvaS var hún aö gera þarna
a Ian þenna tima ?
. f v' for hun ekk\ heim til að sofa,
e,ns og aðrir,
J.óri fór nú aS gerast forvitinn og
oni
ausu
lofti meS Evu Lúson. viö hliö sér. —
Þau svifu hliS viö hlið gegnum' geim
inn, eins og tveir undursmáir ljós—
geislar á vængjum morgunroöans, og
Jóni fannst stundum, að Eva Lúson
væri aS leiöa hann út i einhvern voöa.
En nú -var ekki unnt að snúá viö.
ráSum á heilum þjóSum. þeir setja
lýgina í hásætiS og láta hana hafa
heimsku mannanna aö fótaskör. A
þessum staS var saklausu blóði úthelt
fyrír gróSavon undirhyggjumanns—
ins. Og musteri voru reist fyrir
þessa blóöpeninga, þar sem liíinu
sjálfu var enn fórnfært á altari
heimskunnar. Og mönnum var talin
trú úm aS sjálfur höfundur lífsins
heinitaSi slíkar fórnfæringar.
Hér eru kennimenn ýmissa alda aö
prédika fyrir þjóSunum heimspeki
allra tíma. Og hérna skulum viS
staönæmast um stund, því hér er rödd
guös sjálfs aö kenna mönnum þann
veg, sem þeir eiga aö ganga. ÞaS er
Jesú^ frá Nazaret aö prédika í skóg
arrjóSiri vjiS vatniö, ffyrir fáeinum
fiskimönnum, sem allir viröast vera
fullir lotninigar og tillæiðslu. ViS
sjáum lifsferil hans, sem lifSi til aS
opinbera mönnum ' sannleikann, og
rödd hans blandast saman við ilm
blómanna, sem skreyta fjallshlíSarri—
ar. Þau hafa veriö kölluð frám á
sviðiS á morgni íumarsins, til þess
a'S bera 'tiýtt Ijós inn í hugsanaheim
mannanna. Og sólin, hin streymandi
uppsprettvdind hinna glaðværu geisla,
varpar ylgeislum 1 allar áttir eins og
til aö opinbera mönnunum guð kær—
leikans.
) Hér sjáum við kirkjur reistar, og
boSskap Krists settan í öndvegi, og
ivaennina, sem h 1 ý?ia iá b/oðskapinn.
Vl
ná
varð þess skyndilega var að þaú voru
komin á ókunnar stöðvar. Honum
fannst þau ekki ganga lengur, heldur
liSm þau gegnunvgeiminn fyrirhafnar
af u f>Hr a"a nu,ni reyna’að ná tali, laust, eins og þan hefðu sezt á eitt-
penrn' ( I hvert töfraklæði. HVert augnablik
n 011 ririkkuö fyrir, sem vakti skiftpst á skuggi og birta, eins og
1 hans til nýrra hugsána. | nótt og dagur væri á eilifum þönum,
Jón^ ,^USOn var kropin á kné, og hvort fram fyrir annaS til skiftis;
biV S-Vn<list aS hún myndi vera að og Jóni fannst hann sjá sína eigin
^jlt^aSt f-vrir- I>aS hafði hann þó lífsbraut bera fvrir eins og ofurlítiS
tif álitiö að ekki væri iðkaö á snæljós, sem hann haföi oft orSiS
alltaf ' neirni*1- Fabir hennar var var viö í æskunni. Hann langaSi til
hin ,llltlnn að verá' engu betri en þess aö spyrja F.vu Lúson ótal spurn
fóstr'VerSt' *lei*lnlí1’ og fé er jafnan inga, en ekkert brð kom fram á var-
,n hht’ sögðu menn. j irnar. Tungan var eins og bundin
, Ctta h,aut Því að vera tóm vit- við góminn. Allt í einu hvíslar Eva
— nn^nÍHg j Lúson: “Hér erum við komin aö
un n 3 me^an hún var þannig á knján hltði aldanna. Vertu öruggur, vin—
as' "leS Upprettar hendur, virtist Jóni ur, og hughraustur, þó aö ýnmlegt
aUte,nhver undarleg breyting kænii á óþægilegt kunni aö ltera fyrir þig á
átti UnihverfiÖ, svo að hann sjálfur þessu ferðalagi. Þarna sérðu mann—
gre. or®u8t með að gera sér fulla fjölcjann æða áfram eins og líf liggi
ai n fyrir, hverju fram fór á þessu viö. SérSu hversu þeir stikla fim-
stv p 'l'k'’ Tau&ar hans urSu ó- lega á tímamótum sögunnar inn. á
^nnas' °S hann Vlftist hvaö eftir lönd hinnar eilífu tilveru. Hér ern
Var æt,a a® missa jafnvægiö. Jóni börnin að leikjum á vormorgni æsk—
^ ekk' SV° Sinrnt til að láta unnar, með blaktandi blys i hönduni
hoiiíS hverju HtHrae'ði, sem fyrir á hinni fyrstu sigurgöngu lífsins. Og
h„Jj ,fann reyndi þvi aö heröa upp hér eru hin beygöu gdmalmenpi, eins
Og hann var i raun og veru sæll við ve"a hver annan á bak við fortjölfl
hliö hennar, er þau gengu hlið viö' mustensins. Bardagar eru epn háð-,
hliS, eins og elskendur eiga að gera. I ir °g nu eru brennur tiðar, og ný
En nú brá nokkuö nýrra við. Jón mustéri eru, bygö meö hárnVk^æþi
'hgann
En
°g vera rólegur. og hrörnuS þöll á uppblásnum mel,
hvaS
heyrg,-var l>etta, sem hann þar sem engin næring fæst lengur,
hvbldk ha^ mannan1‘l, l,tan úr og öll lífsskilyrði eru slokkyuS.
han.s ■’ rh'nni> sem hljómaSi i eyrum Þarna lerigst í burtu var
sifeliu? Gat Kristín veriö að kynið ekki komiS til sögunnar. Þú
í
ntanna -aö efniviS. Þarna eru fyrir—
gefnar syndir hrnna skrautklæddu
hræsnara, sem áður en stundin er
liSin. láta svipuól illmennskunnar
dynja á meðbræSrum sínum.
Og áfram höldum viö gegnum ald—
irnar, og enn er boðskapur Jesú fra
Nazaret háður þeim misskilningi,
sem á honum varö frá öróvi alda.
Og loks er hér háð eitt hiS blóS—
ugasta striö, sem saga mannkynsins
greinir frá, þar sem altar hinar niestu
þjóöir heimsins lærast á banaspjót—
um. Og prestar allra þessara þjóða
eru, hver í sínu, lagi, á bæn aS biðja
guö ttm sigur!
Er þaö ekki undursanilegt aö geta
litið yfir þroska mannanna gegnuni
aldirnar ?
* En nú hljótum við að nema stað-
ar við augnablikiS, sem gengur í
garS. A morgun getum viS skygnst
inn á lönd framtíSarinnar, ef þú vilt
vera í fylgcf meö ntér. En nú er sól
að færast niSur í fjallahlíðarnar, og
jöröin kallar á öll börnin. sín til iSju
á' hinum nýja degi.”
Brestur ntakill heyrðist og Jón
kenndi sársauka í höfði. Hann áft-
aði sig þó fljótt, og rrðnntist þess þá
að haijji haföi kvöldiö fyrir setiö á
grein þeirri, sent nú lá við hliS hans
og hafði brotnaö af rótinni undari
þunganum.
Eva Lúson var horfin, en'í hennar
hann veit að þaS muni verða henni
til meiri ánægju, en nokktið annaS,
senr henni getur hlotnast. Ekki er
ómögulegt aö séra Loftur kunni aS
fara að líta i áttina til hennar, þegar
hann veit að hún er orðin. loðin um
lófana. Og væri vel, ef svo færi.
Við bíðutn og sjáum hvaS setur. 4—
xv+ y-
Æfiminning.
SiSastli’Sinn 27. april dó ekkj n
Halldóra Arnadóttir Vigfússon, 78
ára göniul, úr lungnabólgu. Hún var
ekkja Kristjáns Vigfússonar; hann
dó 25. apríl 1905. Þau hjón fluttu
frá Islandi úr Ndrður—Þin.geyja!r—
sýslu til Ameríku 1888, og settust
fyrst að í Noröur—Dakota. Voru
þau þ#r 2 ár, en fluttu til Canada
sumariö 1890 og tóku sér bólstaS í
Grunnavatnsbyggð,, aS Vestfold P.
O., en síðar að Hove P. O. Jaröar—
förin fór fram 3. maí aö viöstöddu
fjölmenni. Séra Albert Kristjáns—
son flutti húskveðju aö heintilinu og
lalaði fáein orð viS gröfina.
Engin börn áttu þau Hjön, en. einn
dreng tóku þau til fósturs, þá barn
aö aldri. Reyndist Halldóra sál.
honitnt sönn móðir, enda var hann
stoS hennar í ellinni. Hann heitir
Jóhann K. Vigfússon. Hún arfleiddi
hann aö öllum sínum eignum á dán—
ardægri.
Það mun óhætt að segja, aS Hall—
dóra sál. var góð kona og sómi sinn-
ar stéttar, enda átti hún marga sanna
vini, sem sakna hennar, ekki sízt
fósturisonurinn, sem hefir um sárast
að binda.
FriSur hvíli yfir moldur hinnar
látnu.
(Nágranni.)
Sögumolar.
Frá Islandi.
Di'. Jón Helgason dócent viS há-
skólann i Osló hélt nýlegq fyrirlestur
um sögu íslenzkrar tungu í ‘‘Studen—
termaallaget” í Oslo. *A sama fundi
í félaginu var rætt að efna á ný til
stúdentaskifta miHi Islands og Nor-'
egs, sem legið hafa niöri nokkur ár.
. Próf. Halvdan Koht, sem var for—
maður gömlu skiftanefndarinnar,
taldi þörf á, aS skiftin yrSu á rýmri
grundvelli en áður, þarinig að þau
n.æSu,tií allra stúdenta, en ekki aöeins
til málfræSing^ Var kosin þriggja
manna nefnd í máliS, þ. á. m. for—
maöur félagsins,' Éldar Molaug, og
mun háskólinn tilnefna einn mann í
þessa nefnd síðar.
‘'Himingcimuróm". — Svo nefnist
nýútkomin bók eftr Agúst H. Bjarna
son dr. phil. háskólakennara. Er hún
1. bók í fvrsta flokki ritsafnsins
“LýSmennthn”, er bókaverzlun Þor—
steins M. Jónssonar ggfiir út. A
þessi fyrsti flokkur aö heit*i ‘‘Heims—
sjá”, en þessi bók er eiginlega fyrsta
bindi í fjögra binda riti um sögu vís—
indanna, og “ræðir þaS", eins ög
höfundurinn. segir 1 formálanum.
“um himingeúuinVi og lýsir þvi. hvers
menn hafa orSið áskynja um alheim—
inn frá fyrstu tíö og fram til vorra
daga”. Hefir höfundurinn fariS
eftir ágætutn ritum um eípiS, og mun
þarna komið saman allt það, sem al—
menningi má aS gagni koma til aS
fá fróöleik og hugmynd um hiS tigna
djúp himinsins. RitiS er prýtt mynd
um til skýringar og skilningsauka,
9g frásögn viröist svo einföld, að
liverjum manni, sem á, annaS borö er
læs á slík efni, sé auðvelt að skilja.
I’aS er víst, aö mörgum mannin—
um, sem nú er kominn til fulloröins—
ára. en langaSi til aS fræðast um
himininn á æskuárum sinum, hefði*
þótt ekki lítið vaxið í, ef hann hefði
átt kost á slíku riti sem þessu. Má
því vænta. að ritinu verði vel tekiö
af alþýðu, ef svo rætist úr fyrir
henni, aö hún megi sjá af eyri til
bókakaupa handa sér og börnum
sínum.
(AlþýðublaðiS.)
------------x-----------
NOTID
VETURINN TIL
Ferdalaga
á ♦
Kyrrahafs-
ströndinni,
um—VANCOUVER
VICTORIA
V
*
"HINN SIGRÆNA LEIKVOLI.
CANADA’’
¥
Agcrtis bílvcgir —
Golf og aðrar
útiskcmtanir.
LÁG
EXCURSI0N
FARGJÖLD
Farmiðar til sölu:
11., 12., 18., 20., 25. Jan.
1. og 8. Febr.
GiIJa til hcimfcrðar:
15 april 1927.
*
TVÆR LESTIR ,
DAGLEGA.
I/oyfift fnrbr^fn
Miilnuiim aft nkýra
jiiur frekar frft
besMiiri
ÁgietÍN Vetrnrfe/S
Ummœli blaða að hciman um Sögu
1. bók, II. ár.
— — — Ritið er afar ijölbreytt,
enda hafa margir lagt þar hug og
hönd að.-----------Hefir hókin aS
geyma ritgerðir, sögur, kvæði, fræöi—
mola, skrítlur og fleira. Saga er
afar vinsælt rit og víölesið, enda ger
ir útgefandinn sér allt far um að
gera hana sem bezt ijr garSi;--------
(VerJcamaSurinn, 9. nóv. ’25)
* * *
--------Mjög margir helztú rithöf
unda Vestur—tslendinga leggja til
efni í ritiö og er þaS hið myndar—
legasta, efnið fjölbreytt og skemti—
legt. Einna mest umtal mun vekja'
ritgerS eftir Stein Dofra ættfræS—
ing: Hver er höfundur Njálu? /Etl
ar hann aö þaS muni vera Einar
lögmaöur Gilsson, sem uppi var á
14. öld.---------
(Tíminn, 16. okt. 1926.)
* * #
---------Ritiö kostar 8 krónur á
ári, og má það kallast ó,dýrt eftir
bókaverði nú. — Utgefandi Sögu
gedir sér mikið far um að gera efn—
KYRRAHAFSSTRÖNDINNI
Vnnoouver
LÁG
FARGJÖLD
N0 f GILDI
Spyrjlíl
Fn rltrú fi«AH Inun
C'nnndliin Nntlonnl
NÝTUR SLÉTTUGESTURINN
LITSKRÚÐS!
LEIKJA! LIFS!
LIKT I.OFTSI,AG AIIIB 1 IvRIJíd
CTISKEMTANIR FYRIR ALL.A
FERÐIN ÞANGAÐ ER SKEMTI-
LEG, ÞEGAR FARIÐ ER MEÐ
Hanadian National
t'RVAL LEIÐA A L'ANDI JjflA SJ6.
STANZ A I.EIfllVM
FKRIHST VM VANCOl’VKR TII,
WASHINGTON, OREGON, CALIFORNIA