Heimskringla - 12.01.1927, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 12. JANÚAR, 1927
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐSÍÐA.
Frh. frá 3. bls.
um. Pólskir, , belgiskir, franskir og
spánskir blaSamenn risu upp hver af
öörum, og bá5u skýringav á ýmsum
vafaatriöum. Stresemann hlustaöi á
þá meS hlýlegri og kurteisri athygli,
brá síðan augum og leit í gaupnir sér
meðan hann svaraöi. Honum er létt
um mál og þó virðist hann vega orS
sín nákvæmlega. Hann talar me'ii
styrkleik og myndugleik kröftugs
yfirburöamanns, en jafnframt með
tiginmannlegri hæversku. Hann er
rauninni gerólíkur þeim myndum, er
af honutn eru birtar. Þær sýná ó—
frítt, feitlagiö andlit, dauflegt, kalt
og þungt í fellingum. En þegar hann
talar er andlitiS ljúfmannlegt og
skarplegt, svipbrigSi og drættir lýsa
ir stúdentar "furxl meS sér í Khöfn,
til þess aS reyna fyrir sér, hvernig
tækist/ meS sameiginleg fundahöld og
samvinnu a einstöku sviSum. Fund
inn sóttu. auk stúdentanna, ýmsir
merkir menn, færeyskir og íslenzkir,
svo sem sendiherra vor, Sveinn
Björnsson, Jón Sveinbjörnsson kon—
ungsritari, dr. phil. Sigfús Blöndal
bókavöröur, séra Hafsteinn Péturs-
son. Gunnar Gunnarsson rithöfundur,
og formenn. félaga Færeyinga og I%-
lendinga, þeir Trond Olsen og M.
Bartels. Fyrsti ræSumaöur var dr.
phil. Sigfús Blöndal, og talaöi hann
upi íslenzka stúdentafélagiö í Khöfn
á fyrstu dögum þess, en síSar uröu
ýmsir til þess aö rekja sögu félags-
ins allt fram á síSustu daga. Fyrir
næmleik og' finleik hugar og lundar. hönd Færeyinga svaraöi hr. Chr.
Af viSmóti hans og framkomu skilur
maSur betur en áöur, hver^ vegni
þessi maöur hefir notiö mests trausts
inn á viS og oröið mest ágengt út á
við allra þeirra stjórnmálamanna,
sem ÞjóSverjar hafa faliS forustu
síðan striði lauk.
HöfuSerindi mitt á blaðamanna—
þingið í Genf, var að sæta þess færis
sem þar gafst, til þess aö fræöa er-
lenda blaSamenn um Island. Það var
ekki mér einum aö þakka aö þaö
tókst vonum framar.
Fyrsta daginn var ldosin nefnd til
þess aS íhuga stutt frumvatp til þing
skapa, sem hinn ágæti forseti þings—
ins haföi samið, dr. Walter Williams,
prófessor í blaðamenfiskuvísindum í
háskólanum í Columbia í Bandaríkj
unum.
Skipstjórinn hét Waage. Hann var
ungu)[ m^ður, nýkvæntur, og var
kona hans með honum.
Balholm var aö koma norðan frá
Akureyri, og haföi ekki spurst til
skipsins síðan það fór frá^ Eyjafirö.
þaö var komiö fyrir Jökul, og hefir
slíkt oft áöur hent ókunnuga á þeirri
leiö. — Sumir hafa getiö sér þess
til, aö skipið hafi veriö kola laust,
en því er ekki til að dreifa. Skip-
stjóri -hafSi orö á því áður en hann
fór frá Akureyri, aö hann þyrfti ekki
kol fyrt; en hingaS kæmi, þá mundi
hann. þurfa einhverja viöbót til þess
saga. Jón gamli niöursetningur er
búinn að fá meira en nóg af lifinu.
Heimilisfólkiö er við kirkju, nema
Jón einn. Ætlar hann nú aö hengja
sig og skálmar út aö fjárhúsum, meS
spottann, úndir hendinni. M in
Hefir þaö borist af réttri íeið, þegar ^hann er að skeggræöa viö sjálfan
ekki til nema 10 eintök af bókinni,
öll i eign bókasafna nema 3, sem ame
rískir auSnjenn eiga.
(Alþýöublaðiö.)
V firréttardómur.
aö komast til Englands.
'i
(Vísir)
Lutzen, adjunkt, meö því aö segja
frá helztu atriöum í sögu færeyska
stúdentafélagsins. Sagði hann aö fé-
lagiS, sem er ungt mjög, stofnaö
1910, heföi hingað til látið þrjú mál
einna mest til sín taka. Gat hann þá
fyjgt um .ávarp félagsins til lögþing:
ins í Færeyjum, og til allra Færey-
inga um þaö, aö koma þyrfti fram
krafa frá Færeyjum um, að æskilegt
væri aö undantekningarákvæði tfm
stööu Færeyja í ríkinu yrði skotiö
inn í grundvallarlögin dönsku og á—
kvæði sett utrt löggjafarvald Lög—
þingsins, en er til kom, og grund—
vallarlögin dönsku vortt endurskoðuð
hér um áriö, klofnaði sjálfstæöis-
flokkurinn um kröfur ámdenta. Fé—
lagið héfir og gefið út drög til. ör—
nefna— og bygöanafnasafns fyrir
Ritfregn.
féll # nýlega í einkennilegu máli í
Kaupmannahö'fn. Svo sem kunnugi
er, hefir póststjópin danska um
I nokkurt skeiö notað orðin. ‘‘Köb
danske \(arer’’, í bréfastim'plutn stn—
um ,til þess aö auglýsa innlendan iðn
aö. Innflutningsverzlun ein kvart—
sig urn örlög sín, ^íður kaupmaSur—
inn í veg fyrir hann, og var ekki bet
ur á vegi staddur en Jón. Datt kaup—
tnanni jafnvel í hug aS fá spottann j
léöan og hverfa þannig frá barna— j
óláni og gjaldþroti. j
Jón fékk “bragö” hjá kaupmanni. j , ,
......... .... aöt ttndan þessu vtð poststjornina,
Þetr sktldu vintr og jafningjar, og l , - , ,( .
„ . ,, , : og kvað oviSfeldið, að bref þau, er
gamh maöurtnn gekk brosandt heint , .* ,
, . , i httn sendt viðskiftavjnum stnum ttl
meö hengtngarolina. , „ ,.,v ...
........ ..... þess aö bjoða þetm tiF* solu varntng,
Siöasta sagan heitir Stnnsyke , , , , . ,
. , , . .,,,. , v i er ekkt væn danskur, skvldu bera a—
og segtr fra tveim stuklingum a geð—, „ , ,
., , ., . .. , . skorun u maö'kaupa danskar vorur,
vetkrahæh. Voru veikindt beggja ai , , . ................
utan a umslagtnu. Poststjornin tok
lágu stigi.
Breytingin
Þau feldu hugi saman.
,á sálarlífi þeirra veldur
Forsetinn stakk sjálfur upp < FæreyJar, og með þv. lagf*rt morg
á þretn mönnutn í „efndina, einum j ornefn’ sjotu". en svo
Astralíumanni, einum ’Amertkumamti nta he.ta, aö Dan.r fær, oll nofnt ur
, , . - , lagt þar t eyjutn og ambagt. F.tns
etnum Evrópumannt. Evropumaö- 6 8 , ,
let felagtð til stn taka, er danska
dómsmálaráðuneytið bannaði Færey—
ing einum aö kenna .gig fæöingarstaö
sinii, og úrskurðaði þá ijm letö, aö
nöfn, svo sem Hansen, Jensen o. s.
frv., vfcru góö og gild færeysk nöfn.
Af þesstt má marka, að félagið er
vel vakandi í sjálfstæðismálum þjóð—
ar sinnar, og að henni komi þaðan
styrkur nokkur í hinni erfiöu baráttu
við margfalt ofttreflið. Þá hefir fé—
lagið gengist fyrir því, að Eærey—
ingar fái herbergi í Nýja Garöi hér
í Khöfn, og ennfremur herbergi í ís—
lenzka Stúdentagarðinum, þégar hann
er , upp kominn. ,
Eftir ræðttr þessar hófst gleðskap—
ur rnikill yfir ptinsi, gem inn v?r
borið fyrir gesti og þá sem drekka
vildu. Voru nú fluttar margar ræö—
ur og fjörugar og sungiö. Allt fór
þó vel og stillilega’frarn, en geta verö
ur þess, aö á fundinum varx ekki eitt
orþ mælt á dönsku, heldur eingöSgu
á færeysku og íslenzku, og skildtt
menn mæta vel hvorir aöra. AS end
ingu mæltust þeir viöv fórmenn stú-
dentafélaganfia, Jakob Gíslason og
Jacobsen, og var svo mótinu slitið.
L. S.
—Vísir.
urinn, sem han stakk upp á, var fttll—
trúi Islands á þinginu — og býst eg
V’Ö þyí, aÖ sú tillaga korni nokkuö
flatt upp á lesendur mína.
Fulltrúar þeir, er þingiö sóttu fra
Úesturheimi höföii oröið samferða
yift hafiö á sérstöku skipi, sem þeir
höföu leigt til fararinnar. A leið—
'n'n hafSi Bandaríkjamaður, sem tví—
vegis hefir koniið til Islands, Mr.
Reginald W. Orcutt, einn af for-
stjórum Linotypefirmans í Nevv York.
flutt fyrirlestur, um Island og sagt frá
þvi. aö íslenzkur blaöamaöur mundi
s®kja þingið. Honum haföi ber-
sýnilega, tekist, aö vekja hjá áheyr—
endum sínum áhuga á aö fræöast um
Island og hlýju til hinnar lítt þekktu,
afskektu smáþjóðar, sem yar svo
ntiklu fremri aö manngildi og menn—
lnSn, en þá haföi órað fyrir. Frá
fyrsta degi þingsins var eg ujnsetinn
af forvitnum og ástúðlegum Banda—
r'kjamönnum (en þeir voru þjóöa
fjölmennastir á þinginu), setu vildu
®eni niest vita um sögu, hagi og líf
'slenzku þjóðarinnar. Og með til--
fögu 'sinni um kosningu mína í hina
fystu nefnd, er þingið kaus, vildi
forsetinn sýna íslénzku þjóðertii virö
'ngu og vekja athygli á því.
Fg geymi mér að rita um hug—
niyndir erlendra manna um Tsland,
°g undrun þeirra, er þeir hafa sann—
ar spurnir af þeirri þjóð er byggir
það.
En eg grip þetta tækifæri til þess
a^ þakka Mr. Orcutt opinberlega.
^lann kom því til leiðar, aö Islandi
var boðiS að senda fulltrúa á heims—
t'ng blaðamanna. Og bæöi fyrir
þ'ngið og meðan þaS stóð, igeröi hann
a'lt sem han nmátti til þess að þátt—
takan héöan bæri sem mestan áratig
Ur > aukinni kynningu landa hans af
Islandi.
Kristján Albcrtsson.
Vörður.
Skiptapi.
Islenzkir og færeyskir.
stndentar ciga fund með sér.
Khöfn í nóvetnber.
25. þ. m. áttu íslenzkir og færeysk-
E.s. Balholm fcrst með allri áhöfn
fyrir Mýrum.
Hingað barst í gær sú sorgarfregn
að vestur á Mýrum hefði rekið ltk
eins manns, sem var á norska flutn-
ingaskipinu vBalholm. Hann þét
Steingrimur Hansen og var frá Sattö
árkróki. Má' af því ráða, aö skipiö
hafi farist þar úti fyrir með allri á-
höfn. En á því voru 18 Norðmenn
og 5 íslendingar.
Þessir Islendingar voru á skipinu:
Theódór V. Bjarnar, verzlunar-
maður frá Rauðará; Steingrimur
Hanseji frá Sauðárkróki; Karólina
Jónasdóttir, 18 ára gönutl, frá Akur—
ey>'i. og Guðbjartur Guömundsson,
kvæntur maður frá Sólvöllum hér i
bænum. Hann var 2. vélstjóri skips-
ins, en liinir Islendingarnir voru
farþegar.
St. James Private Continuation School
ánd Business College
Anv‘°rlage Ave’’ C°r- Pnrkview St., St. James, Winnipeg.
utc vanalegra námsgreina veitum við einstaklega góöa ti-
iranp-'* ensi<r'. tungu málfræði og bókmentum, með þeim til-
konS k ?-í°rn >ypgulegt fy^ir þá sem frá öðrum þjóðum
En=u lata * i36211! hugsanir sinar á fósturmáli sínu
nynt, eins vel og innfæddir g«ta gjört.
Jeir, sem standast inntöku prófið, sem er ekki erfitt, geta
^yrjað strax.
8—..eSa sækið persónttlega um inngöngu frá klukkan
að kvóldinu. Gjald frá $5.00 á mánuði og hærra.
• \
Lristmarm Guöntundsson: Is~
landsk Kjœrlighct. Noveller
Oslo 1926. Ascþehoug & Co.
Höfundur þessarar bókar er mörg
um kunnftr. Fyrir nokkrum árum gaí
hann | út ' allstóra ljóöabók, er hann
nefndi Rökkursöngva. Ymisiegt í
þeirri bók þótti bera vott um, aö höf—
undurinn, setji þá’var barnungur maö
ur. væri skáldgáftt gæddur. Fyrir
tveim árum fluttist Kristmann til
Noregs, og hefir dvaliö þar síðan.
Hefir hann kynnst bókmenntum' og
þjóölífi Norömanna. Sendir hann
mt" frá sér hina fyrstu bók sína á
norskri tungu.
IJók þessi er tíu arkir aö stærð
og eru í henni 5 sögur. Heitir fyrsta
sagan “Fattige barn”, og' segir hún
frá tveim sveitabörnUm, sem arlin eru
upp á sama bæ. Höf. rekur hugsanir
Ingimundar skvrt og ógleytnanlega,
þar sem hanr. raknar fyrst til niefr—
vituncfar um lif sitt. Hugöi hann
Gisla gamla' húsbónda sinn, versfa
mann. á jörðinni. Sveitin, sem ól
hann, þótti honum ljót, en hinumegin
flóans voru fjöllin blá. Hann vildi
komast burtu og ætlaði að veröa stór
ríkur. Eintt sinni ætlaði hann ‘'að
koma aftur\á æskustöövarnar. Skylái
hann ríöa geist um sveitina og berast
mikiö á. I þeirri ferð ætlaði hann
að gera upp reikninginn við Gísla'
gamla.
Honttm þótti innilega vænt um
Bojgu. Henni, vesalingnum, leið í
rattn og vertt mikið ver. Sá var mest—
ttr Ijóðtir á ráði hennar, að hún reidd
ist aldrei Gísla gamla, hversu vondur
sent hann var viö hatyt. Borga var
jafn ljúf og góðlynd við alla. I
Tímarnir liðu. Bernskutilfinningar
Borgu snúast í djúpa og fölskvalausá
ást til Ingimundar. Síðan veikist hún
og legst í rúmið. Ingimutylur er
henni góöur og unjhygjfjusamur.
Hann hlúir að henni t vetrarkuldan—
ttiu og tinir handa henni blóm, þegar
þau ertt vaxin. Inginiitivlttr veit nú,
aö Gisli gamli hefir/sínar byröar aö
bera á heimilihu, og er nú þrotinn
allttr hefndarhugnr til húsbónda síns.
— Borga deyr og Gisli gamli deyr
ltka. En Ingimundttr fer að heim»-
an og ætlar þangað, sem hönuin sýnd
ttst fjöllin vera blá. — Sagan öll ber
vitni um göfugt hugarfar höfundar—
ins, og þarf enginn, sem les þessa
sögu, áö efast um, að hér er rithöf—
unditr á ferð.
Önnur sagan heitir “Hávets Sam—
vittighet’’’. Lýsir hún göntlum skip—
stjóra, sem trúir því, að hafið hafi
samvizku, og bæti.fyrir hermdarverk
sín, en heimti aftur þunga skatta af
því, sem það gefur. Þórður skip—
stjóri er vafalaust sú persónan, sem
höfundi hefir tekist bezt aö móta.
Skdði er þaö um'svo góöa sögu, a'ö
höfundur hirðir ekki um, þótt auka—
atriðin, í sögunni brjóti algerlega í
bága við veruleikann.
Þá, kemur "Rauðskinna”. Sagan
er vel sögö, en lesandinn verður
naumast ánægður með endalok hen.n—
ar. Höf. lætur '^ið góða í eöli Lofts
sigra. Hann verður smám saman
hrædduí ’trið Rauöskinnu. Hann
veit aö sjúkdómur Stínu er henni að
kenna. Samvizka hans vaknar, og
hann ræður það af að segja biskupi
sannleikann og biðja hann ásjár. —
Biskup tekur vel máli hans og leysir
hann frá öllum vanda, og gefur hon—
um ennfremur hin beztu heilræði.
Stín.u batnar o^ Loftur tekur við ást
hennar að nýju og ásetur sér nú, að
,-hverfa heim til heilbrigðra starfa. En
allt þetta afturhvarf Lofts virðist
ekki kosta baráttu að marki, og fyrir
það verður sagan svipminni en ósk—
andi væri.
“Livet i og for sig”
ekki kvörtun þessa til greina, og fól’
i verzlunin_þá í mál. Dómurinn tók
. kröfur sækjanda til greina, og bann-
vitfirring fellur yftr manntnn fyrtr ..................... ...
, . aðt postst.jorninni aö nota stunpilinn
alvoru. He er sýnt miklu metra en ' _
því, aö stúlkan verður heiibrigðý en.
oröin herma. Sagan er hvorttveggja |
senn, falleg og vel sögð. Hún hlýt— i
ur aö vekja menn til utnhugsunar pg.j
samúðar með því fólki, sem býr i j
þessum herbúöúm dauðans.
Vafalaust má telja bók þessa höf—
á bréf frá verzluninni. Ennfremur
var póststjprnn dæmd til þess aö
greiða málskostnaö.
A hundraö og fertugasta æfmælis—
i degi Drakenbergs, veitti konungur
, T_ , v honum audtens . Haföt þa kon—
undtjtl somg. Pess er ennfremuf að _ , \, ,
v , * , , , , í ungur sagt við Drakenberg: De har
gæta, að hann er enn a bezta þroska—í , , ♦
, ,v. v . , vel levet et regelmæssigt og exem-
sketöt og þvt ekkt allar fjaörtr gron- 1
ar. Er af honum góös að vænta i í
framtíöinni. 1
—Vísir.
plariskt Liv, min kære Drakenberg.”
Hitt og þetta.
Kona
. Svaraöi karl þá: “Exemplariskt —
i næppe, men regemæssiskt nok har det
í været, thi i de sidste Hundrede Aar
j hag jeg aldrig spist Frokost uderi at
I tage en Snaps först.’’
----------x----------
karl■
A -
segir
“Nearer my God to
Thee”
I jólablaði Lögbergs þetta ár birt—
ist sálmurinn “Nearer my God to
skrifstofu einni í Stokkhólmi,
‘‘Stockholms Dagblad”,, var
skri tltofustúlka 28 ára gömul. Hafði
hún verið þar í 3 ár, án þess að
neitt bæri til titla eða tíðinda, en nú
vildi svo til, að henni varö á ýmis— Thee”,^ nýrri þýöingu eftir skáld-
konar smáþjófnaöur þar, svo að hús-r iö Jónas A. Sigurösson.
bændur henriar ofurseldu hana lög- I meðfylgjandi grein fer þýðandi
reglunni. Þegar hún var tekin í varö vel völdutn orðum um þessa tilraun
hald. var hún rannsökuð, eins og j sína. Hefir honum nú tekist vel. eða
vpnja er til, og kemur það þá upp á ekki ? Þar um skal íslenzka þjóðin
di^kinn að hún e’r karl, en ekki kona. dæma. Læri menn nú sálntinn alveg
Hafði hún sjálf ekkeft um' þaö Vitað ' fyrirhafnarlaust og ósjálfrátt, í þess
en lifað i þeirri vissu, að hún væri ari nýju þýðjngu, tileinki sér hann og
kona, enda haföi ekkert í hátterni gieymi honum ekki, þá er þýöingin
hennar bent á annað, nema að það listaverk, annars ekki. '
sótti hana skeggvöxtur. Þetta þóttu ^ ______
svo átakanleg og örlagarík umskifti
í æfi mannsins, að hann Var látinn
I *
fá skilyrðisbundinn dóm.
Þetta er dómur, sem gildir og
aldrei verður hrakinn. Svo er þaö
á • frurnmálinu. Það þarf ekkt að
hafa neitt fyrir því að kenna börnum
þenna sálm. Allir kunna' hann. Þaö
er brezka þjóðin um allan heim, sem
gert hefir sálminn ódauðlegan; en
enn mup hann vera séreign brezku
þjóöartnnar, þrátt fyrir allar tilraun
ir annara þjóða, að flytja hann heim
til sin.
I áminnstri grein segist þvðandinn
hafa oröiö var viö missmíð^ á þýð—
ingu Matthíasar og leitast viö að
breyta. Tilnefnir sérstaklegp “lukk—
unnar hjól”.
Hér var um smámisfalu að ræöa,
aö mínu áliti, og óvízt *vort breyzt
hefir til batnaðar.
En einkennilegt finnst mér, aö sá
gáfaði maðpr skgli ekki hafa oröið
var viö stóru villuna í þýðingu
Matthíasar. En það er fyrsta orðiö
í fvrstu línu hins fyrsta vers: ‘Hærra’
fyrir “Neárer”. Hér ^r um stóra
misfellu aö ræða, sem 'raunar ger—
breytir anda sálmsins. Þegar flótta—
maðurinn lagðist til hvíldar á eyði—
mörkinni, meö stein undir höfði, þá
var þaö návistin við guð, sem hatin
þráöi mest'. Svo mun jafnan vera
utn hinn hrjáða mann. Guð er jafnt
að finna á lágum stöðum sem há—
um.
“Hærra, minn guð, til þín”, hafa
breytt sálminum í nokkurskonar sig—
urljóð, herhvöt.
“Nearer my God to Thee”, eru
orö, sem brjótast fram af vöruni
hins deyjandi manns. Svo var það,
þegar slysið mikla varð á Atlants—
hafinu, þá er skipið Titanic sökk, og
1600 manns mistu ltfið. N Þetta hefir
hafiö sálminn á frummájinu í það
veldi, sem er hámark listarinnar.
< H. S.
Vér getum ekki fallist á skoðun
greinarhöf utn “Nearer” og ‘Hærra*
Matthías heföi auðvitað' vel getað
notað “nær” í staðinn, en gerði það
til allra'r hamingju ekl i.' I þessu
sambandi felur hecrra í sér það sania
og ncarer, en gefur sálminum meira
flug og andagift. Og hefir séra Jón—
as séð rétt t því,‘ aö þýðingin varð
ekki endurbætt meö því að breyta
þessu. — Ritjtj.)
!
Skógur á hafsbotni.
A Skáni í Suður—Svíþjóð eru fiski I
menn margir. Ymsum örðugleikum !
ec þó veiði þeirra bundin. T. d. er
botn þar víðav vondur, og hafa net
þeirra oft rifnaö í grunni. • Nú hefir :
botninn verið rannsakaður, og fund
ust þar leifar af frumskógi. A 15 ,
faðma dýpi komu í ljós stofnar af
trjám, sem hafa oröið 13CT ára göm— ]•
ul. Er talið fullsannað, að eitt simj,
hafi Skán verið áfast við Þýzkaland i
og Eystrasalt þá stöðuvatn.
WHISKY SERSTAKLEGA
HÆFT TIL MEÐALANOTK
UNAR BESTU GÆÐI ÓG |
VEL GEYMT
M
4*
Skynsctmur faðir.
'Hinn auðugi wrksmðijueigandi
Wolfhagen í Nurnberg byrjaði sem
umkomulaus verkamaður. Hann á
nú 5 spnu, og hafa þeir allir orðið
að byrja sem nemendur i verksmiðj—.
unni og hafa síðan oröið verkamenn
þar. Þeir fengu ekkert nenia það, j
sem þeir unnu fyrir, og þegar verk—I
smiðjan um skeiö varð aö loka vegna
vinnuskorts, urðu þeir að bera byrð—!
ar atvinnuleysisins sem aðrir verka—J
menn. Þeir geta ekki komist í betri j
stöður netna á eigin dugnaði, og það
er enginn greinarmunur gerður á
þeim og öörum verkamönnum.
Synirnir reynast vel, eru vinnusám
ií, hófsamir og sparsamir og vel
liönir af félögum sínum. > Meðan á
verkfalli stóð fyrir skemmstu, var
elzti sonurinn trúnáðarmaður verka-
manna og haföi ^vör^fyrir þeim.
CWHISKY
GEYMT í SVIÐNUM EIKARFÖTUM.

, «ciniif,w.
Dýrasta bók í hcimi.
Fyrir skemmstu seldi Benedikts
munkaklaustrið St. Paul í Kernten
(í Austurríki) amerískum auðkýfingi,
og bókamanni, Vollhehr, eintak af
biblu þeirri, sem Gutenberg prentaöi
í Mainz 1453—1456, á 275,000 doll—
ara, eöa liðugar 1,250,000 kVónur. Er
bíblia þessi prehtuð á bókfell og 641
síða að stærð, en á hverri síðu eru
að jafnaði 42 línur — þar af nafnið
42—lína bibltan, Er hún eins og öll
fornprentin áþekk handritum að ,fra—
•gangi; t.#d. eru í henni prýðilegir,
er smellin handdregnir upphafsstafir. Nú eru
skóhlífar.
beztar. ,
Vér höfum fullkomnar birgð
Sr — skóhlífar, yfirskó Ug
vinnuskó. Búið yður út svo
að yður v.erði ætíð þægilega
heitt á fótunum, hvernig sem
veðrið er.

Til sölu hjá eftirfylgjandi kaupmönnum:
Arborg Farmers Co.op.
Association, Ltd.
Jónas Anderson
T. J. Clemens
S. E'narsson
T. J. Gíslason
Lakeside Trading Co.
S’m. Sigurðsson
F. E. Snidal
S. D. B. Stephenson
Arborg
Cypress River
Ashern
Lundar
Brown
Gimli \
Árborg
Steep Rock
Eriksdale
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiniiiimiiiiiiiHi