Heimskringla - 19.01.1927, Blaðsíða 1

I
XLI. ÁRGANGUR.
WINNIPEG, MAN, MIÐVIKUDAGINN, . 39. JANÚAR 1927.
NÚMER 16
DH
._,H

'CANADA
!
Frá Point Vincente í Californiu,
barst sú frétt hingaö á mánudags—
tnorguninn, a6 17 ára gamall piltur
frá Toronto í Canada, hefði lagst yf-
ir Catalinasundiö, sem kallað er, á 15
klukkustundum og 45 mínútum. En
þar fylgdi vænn biti skammrifi.
Catalina sundiö er milli megin-
lands og Catalinaeyjarinnar, sem
liggur 23 milur undan landi Kyrra—
liafestrandarinnar viö San Diego. I
sundi þessu gætir mikið flóös og fjöru
strauma, og hefir aldrei áöur maöur
yfir það synt. Nú, er allir voru farn
ir áð synda yfir Ermarsund, datt
amerískum miljónamæringi, William
Wrigley yngri, í hug, aö efna til
Eappsunds frá eyjunni til meginlands
ins. Ijbfaöi hann að gefa þeim
manni, er fyrst kæmist yfir $25,000,
•og þeitn kvenmanni, er fyrst kæmist
yfir á eftir honum, $15,000. Kæmist
kvemnaður fvrst yfir, þá átti hún að
fá $25,000, en þá fengu heldur engir
karlmenn verölaun.
Fjöldi manns, 101 alls, bæði konur
og menn, gáfu sig fram til kappsunds
ins. Voru i þeim hóp ýmsir fræg—
ustu sundmenn og konur i Banda^-
ríkjunum. Lagði allur hópurinn af
stað rétt eftir klukkan 11 á laugar—
dagsmorgunintt. Flestir voru upp—
gefnir um sólarlag, því straumur var
bæði striöur og kaldur þarna i sund—
ínu á þessum tíma árs. En þessi 17
ára Torontopiltur, George Young
hélt ótrauður áfram unz hann tók
land kl. 3,05 aöfaranótt sunnudágs—
ins. Var hann hinn eini, er kotnst
yfir, Komst enginn annar nær nteg—
inlandinu en \/2 mílu. En svo langt
komust tvær stúlkur, Margaret House
og Martha Stager, sem er innanhúss—
stúlka. Uröu'þær aö gefast upp eft—
ir 1$ klukkustunda baráttu. Fannst
Wrigley svo mikið til um dugnaö
þeirra, að hann gaf hvorri um sig
$2500.
George Young er fæddur á Skot—
landi, en kom hingaö þrevetur, með
móöur sinni, sem er ekkja. Hafa þau i
verið fátæk alla æfi. Tókst þeim
mæöginutn nautnlega að skafa sam-1
an nægilega peninga til þess að
George kæmist til Californítt. Datt
engum í hug að þessi drengsnáöi
mundi hrifsa verðlaunin úr hönd—
unttm á vönustu sundgörpum álf—
ttnViar. — Heillaóskaskeyti hafa síö—
an duniö yfir hann, meðal annars frá
Fergusson, forsætisráöherra Ontario,
og frá forsætisráöherra Canada,
Mackenzie King. Söntuleiðis vilja
kvikmyndafélög óö og uppvæg ná i
hann til þess aö leika.
.u-^^-ummmummminmmummu-^mio
huga hafnarstæðiö við Port Nelson,
sé einungis til þess gerð, aö tefja
fyrir hafnarbyggingunni. Hann muni
"eiga” að láta sér ekki á lítast, eða
þá að leggja til að Churchill höfni.t
verði frekar notuö.
Engin ástæða viröist liggja fyrir
þessum orðróm önnur en sú, aö
stjórnin í Ottawa var svo oft búin
að hvekkja áhangendur brautarinn—
ar, að þeir eru hættir að trúa lof—
orðunum fyr en þeir geta tekið a
efndunum. En af þessum orörórn
hefir það leitt, að fjandmenn braut—
arinnar eystra eru enn á ný að láta
til sín heyra, að siglingaleiðin sé ekki
fær o. s. frv.
Svo vill vel til að Bartlett skip-
stjóri, sá er var með Peary og Vil—
hjálmi, einn hinn ágætasti íshafs—
skipstjóri. sem uppi hefir verið og
þaitlkunnugasti, hefir nýlega látið álit
sitt í ljós á þessa leið: “F'jóra til
fimm mánuöi ársins eru Hudson—
sundin hin öruggasta siglingaleið í
víðri veröld. Þar er þá því nær stöð
ug dagsbirta, og engar þokur aö
óttast, eins og á St. Lawrence leiö—
inni. Hvers vegna í dauðanum vakn—
ar ekki Canada af svefni, og lýkur
við Hudsonsbrautina, sem tnun spara
caríadiskum framleiðendum miljónir
dala á ári i flutningakostnað ? Eg
þekki ekki einn ærlegan sjómann,
setn ekki ntyndi glaður sigla Hudson-
leiðina.”
Fylkisstjórnin og lögreglunefndin
hér í Winnipeg, geta enn ekki á
nokkurn hátt komið sér saman um
eftirlitið með vinsölulögunum. Lög—
reglunefndin hefir algerlega hafnað
tilboði stjórnarinnar, sem býður lög-
reglunni! $10,000 til þess að takast
eftirlitið á hendur. Rífa þeir sjálf-
sagt strigann þannig fram á þing—
setningardag eða lengur.
Vínsölulögin hér í Canada, hafa
orðið fvrir óþægilegu hnjaski nú
undanfarið. Ráöast allir á þau, ett
enginn mælir þeim bót, enda er það
nokkuð erfitt, þótt töluvert niegi
kenna eftirlitinu. A allsherjarfundi
Bændafélagsins sameinaða hér í
Manitoba (U.’ F. M.) réðist W. R,
Wood ómjúklega á ástandið, sem
hann kenndi fyrirkomulagitut og sér-
staklega ölgerðarhúsunum. Hann
kvað drykkjuskap í Manitoba nú
hafa náð því stígi, að aldrei hefði
verið annað eins í sögtt fvlkisins.
Fyrirlitning á landslögum og réttp
hefði aukist svo síðan stjórnarsalan
hófst, að ástandið væri lahgtum við_
bjóðslegra, en það hefði verið með—
an ölkrærnar hefðu staðið opnar.
‘‘Ölgerðarhúsin et’u hættan, setn
vofir yfir þjóðinni að þessu leyti,”
sagði hann. "Þeim hefir vaxið svo
fiskur um hrvgg, að þáu eru fast-
ráðin í að leggja undir sig einu þrjú
"þurru” fylkin, sem entt eru til t
Canada.’’ — Um baun játaði hann
að gæti alls ekki lengttr verið að
ræða. Bindindisfélög yrðu ,að taka
höndutn saman unt. að stofna til bind.
indisfræðslu, til þess að bvggja upp
aftur sama almenningsálitið og þeim
hafði tekist að skapa fyrir nokkrum
árum síðan. Með öðrum orðuttt:
byrja á nýjan leik. •
þessu á allsherjarfundi hins santein—
aða bændafélags í Manitoba um dag—
inn, til þess að reyna að hreinsa sig
af þeim áburði blaðanna i London,
Ontario, að hann hefði þar á opin—
að skipa nefnd ntánna, sem tæki á
nióti flokknum að heirnan, þegar til
\\isturhéfms kemur, semdi ferða— og
sýningaáætlanir fyrir hann og jafn—
vel hefði mann eða menn, sent ferð—
berunt fundi í haust kallaö bændurna i aðist með þeitn til leiðbeininga. Það
í sléttufylkjunum '‘saurræsagrafara" gætu til dæntis verið vestur—íslenzkir
Það er svona hér um bil það satna j glimumenn, sem þá um leið tækju
eins og kallað var á Islandi "hland—
forarstampur” í gamla daga, áður
en saurræsi þektust. Kvaðst hirtn
virðulegi aldrei hflfa'notað þetta
orð, eða, ef sér hefði kunnað að
hrjóta það af vnutnni, þá hefði það
svo sent ekki verið í því skyni að ó—
vtrða bændurna, setn hantr bæri hina
ntestu virðingu fyrir, heldur til þess
að líkja kjörum margra þeirra, eins
og farið væri nteð þá, v.ið saurræsa—
grafara.
ur framan ‘í blöðin, eins og von var,
og vildi skora á sambandsstjórnina
að setja lög utn það, að öll blöð væru
skyldug að senda þá eina fréttarit—
ara á ntannfundi, er væru færir um
að segja rétt frá( !!), og skylda blöð.
in þar að auki til þess, að birta allar
ræður orði til orðs, með ‘‘humm” og
"ha”, svo að ekki færi hósti né
stuna forgörðum. — Sum blöð hafa
þegar svarað og látið á sér sikilja, að
það myndi fvrst og fremst vera til—
valið, að sá virðulegi rej-ndi að hafá
svolítið taumhald á andagift sinni.
þegar hún blæs, sein allra sterkast
i brjóst honunt.' En sutnir geta sér
til, að nú.muni borgarstjórinn næst.
þurfa að biðja saurræsagrafarana t
Winnipeg afsökunar.
Amundsen reiður-
ið, bæði bundið mál og óbundið, hafa”
lagt til ýmsir merkir menn og rit—
höfundar, svo sem Olav Gullvaag,
D . , . . , • 1 Jens Gleditsch biskup, Jakob Dahl,
Koald Amundsen er nýlega farinn , rJ
til Ameríku, tií þess að flvtja þar | profástur . Færeyjum, Anders Hovd-
fyrirlestra um flugið frá s'valbarða | “ ská,d °g klerkur’ A’ Berge f>'r-
verandi stjórnarforseti, Lars Eske—
1928 hér—1930 heima
Miss Agnes McPhail, eina konan
sem á sæti á sambandsþinginu, kem—
ur hingað til Winnipeg á sunnudag-
inn. Flytur hún tvö erindi hér, ann-
að á Strand leikhúsinu á sunnudags—
kvöld, undir umsjón verkamannafé-
lagsins óháða (I. L. P.); en hitt fyrir
prívatfélag. Er þarna gott tækifæri
fyrir með— og nlótmælendur, að gera
sér hugnlynd um, hvern þátt konan
muni geta tekið í stjórnarstörfum
og opinberutu almennum málum.
Heilmikill orðrómur gengur um
iþáð, að för hafnarverkfræðlngsins
fræga, Mr. Palmer, sem sambands—
stjórnin hefir fengið til þess að at—
Frá Toronto ketnur sú frétt, að
málsókn sé hafín, að undirlagi reikn—
ingsjafnara Home bank^ns, G. T.
Clarkson og I. E. Wéldon, á hend-
ur stjórnendum Hotue bankans, og
skuli þeir krafðir uni $2,000,000, e:
þeim beri að bæta út eigin vöstttu.
Málsókn verður hafin móti þessum
tuönnum: M. J. Haney; R. E. Gouglr:
Casev Wood: Charles Barnard, fra
Montreal; F. J. B. Rússell; Fred
Stewart, ög Clarence Smith, frá
Montreal, og þgss krafist að þeir
greiði aftur nefnda upphæð, sem
bætur fyrir trassaskap og hirðuleysi.
Vesalings borgarstjórinn okkar,
hinn virðulegi Ralph Webb, á sök-
Att við blaðantennina núna rétt einu
sinni. Segir hann að þeir hafi stöð-
ugt rangt eftir sér; færi úr lagi gttll -
kornin, er hrjóta af vörutn hans, og
á verra veg. Hann var að skýra frá
þátt í glítnusýningum til uppörvunar.
Einnig gæti það rnikið hjálpað, ef
vestur—íslenzkir piltar úr þeirn
byggðarlögum, þar setn flokkurinn
sýndi, glímdu við piltana að heituan.
Það myndi auka áhugann fyrir sýn—
ingunum. Helzt þyrftu þeir þó að
tilheyra einhverju glímufélagi. En
hitt er vafalaust, að heitutað vefður
af þeint, að .þeir séu ‘’þrékerjar”
(atuateurs)> því engum "þróttyrkj—
Beit hann í skjaldarrend— | um’’ (professionals) vrði leyft að taka
þátt i leikum slikra flokka.
Kostnaður við móttöku og ferðir
flokksins að heintan, verður auðvitað
nokkuð mikill, en ætli ágóðinn af sýn
ingunum gæti ekki nokkurn .veginn
borið hann? Því engan vafa tel eg
á þvi, að flokknum yrði vel tekið hér
vestra, og landar myndu flykkjast að
sýningum þeirra, og jafnvel hérlend
ir menn.
Heillavænlegast tel eg og visast til
réttra framkvæmda, ef Þjóðræknis—
félagið í samráði við glímuféla'gið
Sleipni og önnur glimufélög hér
vestra, vildi taka að sér móttöku og
umsjón flokksins. Þá ætti þessu
fullkomlega að vera borgið. Þau
gætu kf^mið sér satnan um nefnd, sem
svo að vörtnu spori tæki til starfa.
Nefnd sú myndi þá setja sig *i sam—
band við íþróttasamband Islands, eða
formann bess, herra Benedikt Gí
Waage, P. O. Box 546, Reykjavík,
og siðan í félagi undirbúa málið og
koma því í framgang.
Vestur—Islendingar ! F.g hefi góöa
von ttm að þið sjáið þetta í santa ljósi
og eg geri, takið það að ykkur og
fylgið því fram til sigurs, því svo
mjög þekkii eg hinar djúpgreypttt
þjóðræknistaugar ykkar.
Utn glímuflokk þann, er sendur yrði
J)á heirn héðan 1930, hefi eg það að
segja, að eg tel vist að Iþróttasam—
band Islands ntyndi endurgjalda með
þvi að taka algerlega að sér móttöku
sliks flokks og sjá um hann og sýn—
ingar hans að öllu leyti á meðan hann
væri á Islandi.
■Sá flokkur þarf ekki einttngis að
vera vel æfður, heldur og ntjög vel
samæfður, ef til sóma skal verða. —
Það er því enn nauðsynlegra en nokk
uru sinni áður, að Vestur—Islending—
ar æfi nú glímuna af kappi og for—
sjálni. Konti upp sem flestum glímtt
félögum nieð því takmarki, að hafa
setn flestum og beztum glimumönn—
ttm á að skipa til Islandsferðar 1930.
Félög þessi verða að hafa svo mörg
leiktnót, setn mögulegt er, og fá önn—
ttr félög til þess að sýna og keppa á
leikmótum, ef úr nokkru verulegu á
að vera veljandi, þegar að því kem-
ur áð senda flokk heim. Hefjist nú
handa og haldið uppi fullkomnum
sórna Vesturlslendinga !! Þess ann
eg vel Vestur—Islendingum, að þeir
gætu sýnt á þúsund ára hátíð okkar,
að þeir væru engtt síðri Islendinigum
heima að leikni og kunnáttu í þjóðar—
íþrótt okkar, glímuVtni, Með mikl—
um og góðum æfingum m má slíkt
takast. Það er í ykkar valdi Vestur—
Islendingar, hversu rnarga og'ágæta
glímumenn þið framleiðið Ef þið
viljið taka ástfóstri við glímuna og
gefa henni frístundir ykkflr, af heil—
um hug, og æfa, æfa, æfa, þá er
engin ástæða til þess að efa þa&, að
þið getið haft yfir eins góðum glímu
mönnum að ráða hérna megin hafs—
ins eins og heima á Fróni. Ekkert
fæst án erfiðis. Og hugljúfara er
hreystinni að hlaupa á braftann, held
ur en að hopa niður brekkuna.
Staddur í Nevv Yörk borg, hinn
12. dag janúarmánaðar 1927.
Jóh. Jósefsson.
til Alasika, í fyrravor. Frá New York
hafa þeir Ellsworth og Amundsen nú
sent “Norsk Luftseiladsforening”
félagsins, er sá að öllu leyti urn fjár-
hagslegu hliðina á fluginu 1925 og
1926, símskeyti þesíi efnis, að þeir
óski að verða strykaðir út sem heið—
ursmeðlimir félagsins. Ástæðan er
meðal annars sundurþykkjan milli
þeirra Nobiles. Hefir Nobile gert
lítið úr þátttöku þeirra Ellsworth og
Aflutndsen i fyrirlestrum þeim, sem
hann hefir haldið, og þykir þeim flð
norska'félagið hafa látið Nobile vaða
uppi meira en góðu hófi genir.
Þetta, tiþæki þeirra félaga hefir
orðið til þess, að stjórn ‘‘Norsk Luft—
land o. fl. — Ein ritgerð er þarna á
islenzku: "Hinn undrunarlegi”, stutt
jólahugleiðing eftir biskup vorn, dr.
Jón Helgason. — I heftinu eru mynd
ir af fjórum Islendingutu, þeim dr.
Jóni biskupi Helgasyni. Arna bóka-
verði Pálssyni, Einari skáldi Bene—
diktssvni, og dr. Sigurði prófessor
Nordal.
Skif>taf>iiui fyrir Mýrum. — I gær
var gengiö á fjörur fyrir Mýrum og
vandlefga leitað, ef eitthvað kynni að
hafa rekið þar á land úr‘‘Balholm”,
flutningaskipinu norska ,sem fórst
þar á dögunum. I Hvaleyjum, aust—
anverðum. fannst lík rekið, lítt skadd
seiladsforening” hefir eigi viljað
, . . ... , , . .v! að, og þekktist þegar, að þar var lík
þegja lengttr yftr ýmsu þvt, sem fartð |_.V. _. .
hefir á milli hennar og Amundsen,
og honunt er til lítils sónta. I ‘Tid—
ens Tegn’ 4. des. biftir félagið langa
Fyrir nokkrttm dögum fékk eg brét
frá formanni Iþróttasambands Islands,
sundkappantim og íþróttavininum
Benedikt G. Waage. Hflnn minnist
þar á, að Islendingar muni senda
öflugan glimuflokk til Ölympíuleik—
anna í Amsterdant árið 1928, -og að
mjög væri æskilegt, að flokkur sá
gæti farið til Vesturheims og sýnt
glítnur í Islendingabygðunum hér, að
loknurn leikunum í Amsttrdam. Etin—
fremttr að mjög ætti þ ável við, að
Vestur—Islendingar vildu gjalda i'
sörnu mynt og senda glímuflokk til
Islands á þúsund ára hátíðina 1930.
Að íslendingar beggja mégin. hafs—
ins skiftust á um að senda slíka
glímttflokka hvorir til annara, er hið
mesta heillamál. Ekki aðeins frá
iþróttalegu sjónarmiði og útbreiðslu
þeirri og þekkingu, er það myndi afla
hinni íslenzku glínut, heldur og frá
hreinu þjóðræknislegu sjónarmiði.
Hvað myndu ekki slikir flokkar uttj
sig geta afrekað í þjóðrækttisþarf-
ir?! Flokkar, setn skipaðir værtt
völdutn, ungum íslenzkum afreks-
mönnunt, fullunt af fjöri og æskuttn—
ar eldmóði. Drengjutn, setn bætru
vinarorð milli Austur— og Vestur-
íslendinga, og knýttu og styrktu
þjóðerfiistaugamar beggja megin
hafsins.
Það hefir verið töluvert bæði tal—
að og skrifað um. að Islendingar
heima og hér vestra, skiftust á náms—
ntönnum. Það er gott mál og sjálf—
sagt. Mætti af sér leiða fyllri skiln—
ing á skyldum þeim, er vér berum
gagnvart fóstuirjörðjnni, og kvöðum
þeim, er á oss hvíla hvorum til ann—
ars, hvar sem vér erum.
Persónulega hefi etg það álit, að(
það gæti haft enn betri og veiga—
meiri áhrif, ef þjóðbrotin sendu góða
glimuflokka hvort til annars. Að
tninnsta kosti myndu þau áhrif strax
s jáanleg. Enda tel eg það vístj»að
Vestur— og Austur—Islendingar sjái
nauðsynina á þessu, vegna hins mlkla
ágætis, er af því mætti leiða, og
taki höndum saman um að hrinda
þessu í framkvæmd.
Undirbúningstimi er meir en næg—
ur, ef nú þegar væri byrjað að vinna
að þessu. Vestur—Islendingar þyrftu
skýrslu, og segir þar m. a., að Amund
sen hafi rofið. samning sinn við fé—
lagið og svikið loforð sín við það i,
júlí í sutnar. Skömmu síðar hafi|
hann rofið samning sinn. við Nobile, I
og gert íélaginu ókleift að halda lof—*
orð sin við hann. Fyrir bragðið sé
Nobile nú laus allra niála við félag—
ið og geti sagt og gert það sem hon—
um sýnist. Félagið geti því ekki haft
neinn hemil á honum, og það sé fyrst
og fremst Anutndsen sjálfum að
kenna. Ennfremur hafi Amundsen,
undireins og hann kom til Alaska í
vor, reynt að svikja samningaNvið
stórblað eitt i New Yorlk, sem var
einna stærsti íréttakaupandi hjá
"Norsk Luftseiladsforening”. Lá þar
við hneyksli, setn blaðamanni farar—
innar, Fr. Ramm, tókst að afstýra á
síðustu stundu.
Atnundsen, Ellsworth og Nobile
áttu allir að skrifa bókitra um flogið,
og höfðit undirskrifað samninga um
það. Sala fréttaskeyta frá ferðinni,
útgáfa bókarinnar og inngangseyrir
að fýrirlestrum um ferðina, voru
helztu tekjuliðirnir, sem félagið gerði
sér von um, og átti þetta allt að ger-
ast i félagsins nafni. Nú hafa
Amundsen og Ellsworth skrifað bók-
ina ásamt nokkrum þátttakendum í
förinni, og gefið hana út upp á sitt
eindæmi, án þess svo mikið sem
spyrja félagið leyfis. Ennfremur
hefir Amundsen klófest eintak af
kvikmyndínni, sem tekin var af flug—
inu, og haft hana með sér til Ame—
ríktt til þess að sýna hana þar. Lítur
helzt út fyrir að hann ætli að hirða
tekjurnar af fyrirlestrum sínum vest
an hafs sjálfur.
I hinni nýju bók Amundsens, er j
varla minnst einu orði <i hjálp þá, er j
“Norsk Luftseiladsforening” hefir
veitt honum. Er það þó á allra nianna
vitorði, að ekkert hefði orðið úr
fluginu, ef félagsins ekki hefði notið
við. Þetta félag. ekki sízt formað-
ur þess, dr. R. Thommesen ritstjóri,
starfaði af lífi og sál að því, að flug—
ið kæmist í framkvæmd, og létti öll—
um íjárhagsáhyggjum af Amund—
sett. Þakklætið, sem það hefir feng—
ið, er Amundsen til svo lítils .sóma,
að það er ósennilegt, að hann fengi
í atinað skifti fjárhagslegan suðnibg
hjá Norðniönnum til rannsókúarferða
þó hann bæði um.
(Visir.)
Theódórs Bjarnar, verzlunarmanns
| frá Reykjavik, setn var einn af far—
! þegum með e.s. Balholm. Líkið var
flutt heim að Vogi á Mýrum. —
I Annars urðu leitarmenn hvergi varir
nolkkurs rekalds úr skipintt.
Rvík 18. des.
Tilkynning frá forntanni stúdenta-
garðsnefndarinnar. — Nýlega hefir
bæjarstjórn Reykjavíkur samþykkt
að láta ókeypis af hendi lóð undir
væntanlegan Stúdentagarð suðaustan
í Skólavörðuholtinu. Nær lóðin frá
væntanlegu Skólavörðutorgi að fram
lengingu Barónsstígs, og er ca. 6480
fermetrar að flatarmáli.
Súdentagarðsnefndin hefir nýlega
samþykkt að bjóða öllurm Islend—
ingum utan lands og innan, að taka
þátt í keppni um tillögu—uppdrátt að
Stúdentagarðinum.
(Vísir.)
----------X-------;--
Þjóðverjar kaupa gull.
Það hefir vakið talsverða athygli,
að Þjóðverjar hafa keypt gull fyrir
margar miljónir marka í Englandi.
Fyrstu vikuna i nóvember seldu Bret
ar t. d. gull fyrir 84(k000 Sterlings—
pund, og af því fór mest til Þýzka—
lands. Það er þvzki ríkisbankinn,
sem fær gullið, enda ,veitir honum
ekki af að styrkja sig til þess að geta
fullnægt kröfutn þeirn, sem hinn hrað
vaxandi iðnaður Þjóðverja gerir til
peningastofnananna. — Sumir munu
telja, að þýzk inneign í erlendum
bönkttm mundi gera sama gagn og
gull í rtkisbankakjallaranum, en. Þjóð
verjar eru ekki á því. Þeir vilja
vera óháðir gengissveiflunt kaup—
hallanna i London og New York og
þykir vissast það sem í hendinni er.
(Vísir.)
Frá íslandi.
Rvík 17. des.
“NorsW jól 1926’’ heitir fallegt
jólahefti, sem Vísi hefir verið sent-
frá Björgvin. — Er það hið vand—
aðasta að öllum frágangi, prýtt mörg
um myndum og teikningum, meðal
annars kápumynd, ágætavel gerðri,! þau ódýrustu kosta unt 400 kr.
eftir Niels Bergslien. Efnið i heft-1 (Vísir.)
Sterk útvarpsstöð.
Svíar standa vaíalaust fremstir
allra Norðttrlandaþjóða að því er út—
varp sftertir. Hefir útvaffp þeirra
fyir löngu losnað við alla barna—
sjúkdóma og er orðið afar vinsælt í
landinu. -— Nú eru þeir að reisa nýja
stöð, Motala—stöðina svonefndu, og
verður hún fullbúin rneð vorinu. ->-
Verða þar sterkustu senditæki, sem
til eru i Evrópu, og á hún að duga
kristals—viðtækjum, þó þau séu í 300
kilómetra fjarlægð. Stöðin kostar
upp komin rúmlega eina miljón kr.
Annars er útvarpið að leggja und—
ir sig ný starfsvið. Norski verk—
fræðingurinn, Hermod Petersen, er
fyrir nokkrum árum fann aðferð til
þess að senda myndir með síma, hefir
nú smíðað viðtæki fyrir myndir, sem
varpa má út á sama hátt og hljóðinu
áður. Hefir uppgötvun þessi nýlega
verið reynd í Osló í viðurvist margra.
Mvndatæki eru dýrari en hljóðtæki,
I
1