Heimskringla - 02.02.1927, Qupperneq 5

WINNIPEG, 2. EEBRÚAR 1927
HEIMSKRIN GLA
5. BLAÐSÍÐA
ÞJER SEM NOTIÐ
TIMBUR •
KAUPIÐAF %
The Empire Sash and Door
COMPANY LIMITED
Birgðir: Henry Ave. East Phone: 26 356
Skrifstofa: 5. Gólfi, Bank of Hamilton
VERÐ GÆÐI ÁNÆGJA.
veröur væntanlega í WynyardbyggS.
Jóla ffuðsþjÓHUStur Qnill Lake
safnáðar.
Efttrfarandi unisögn heyrir í raun
réttri til liSnum “félagslíf”, en á
þó þá sérstööu skiliö, aS vera getiS
hér síðast. v
Eins og um var getiS í siSasta
jólablaöi Heintskringlu, efndi Quill
Lake söfnuður til jólaguðsþjónustu
með sérstökum hætti í þetta sinn.
Ungmenni safnaðarins og sunnudaga
skólabörnin, með aðstoð nokkurra
ungmenna ttan safnaðarins, sýnjdu
jólasöguna og jólaboðskapinn í 5—
þættum táknleik, sem heitir ‘*The
Nativity”, eða “Fæðing Jesú", eftir
Eugene R. S'hippén og Elizabeth B.
Shippen, Massachusetts, U. S.
Hér var um algera nýungu að
ræða. Fréttinni um hvað til stæði,
tóku rnenn ýniist með fögnuði eða
tortryggni. Attu sumir eflaust von
á engu minna en guðlastshneyksii.
Og ýmsir vissu, að i slíkum kirkju—
táknleik verður að spenna bogann
svo hátt, að engu má niuna, að hann
ekíki bresti. Þeir héldu, að hann
mundi — bresta.
En — hann brast ekki. Mun það
hér um bil einróma álit allra, er sáu
þenna táknleik á jóladaginn, að hann
væri stórfagur og hátiðlegur á að
horfa. Gat vart dulist hið trúarlega
og siðferðilega gildi hans.
Röggsamlega var hann auglýstur
hér í heimablaðinu. Aftur á móti
kom Heimskringla tveim dögum oí
seint með þær upplýsingar, sem hún
var beðin fyrir. Hefir það sennilega
verið seinlæti undirritaðs, eða •—
pósthússins að kenna. Er niér ekki
grunlaust um að pósthúsið fari sé-'
rólega við afhendingu íslenzku blað—
anna með köflum.
Tvær guðsþjónustur voru haldnar
sama daginn með klukkutímahléi á
milli. Var sú fyrri kl. 2; þótti það
hentugt vegna þeirra, er langt þyrftu
að sækja utan úr sveit eða koma með
'lestinni að austan. Hin var einkum
ætluð bæjarbúum og þeim, er að
vestan kynnu að koma. Rúmlega 500
manns voru viðstaddir.---------
Af tá'knleiknum gat orðið fyrir ó—
trautt samstarf margra vilja og
handa. Síðastliðinn 5. október var
fundur haldinn að heimili Mr. og
Mrs. J. Eyriksson. Var “leikurinn”
þar lagður fram til álits, og þótti við
stöddum hann þegar merkilegur. Var
ákveðið að leita umsagnar Arna Sig-
urðssonar. Fór Arna sem öðrum,
að 'honurn fannst til um fegurð og
aðra kosti "ieiksins”. Aleit hann að
sýning hans mætti vel takasl, þótt um
(Frh. á 7. bls.)
Stiklur.
Þinna nautna blossað bál
bar þig allan skrattann.
Þin hefir leiðin löng og hál
legið upp á brattann.
* * *
Bæri okkur böl og tjón
blóðið villigjarna,
voru ei til að vikka sjón
vökur lífsins barna.
Fyrir rústunr vona vals
verður aidrei kviðið,
af þeim sem hafa freistni og falls
fundið til og liðið.
Og um heimsins auðnuslóð,
eins og tæpa vaðið,
hefir þetta breyska blóð
bjartar vörður hlaðið.
Hánn á líka lengi bágt
lífsins til að heyra,
sem ei hevrir sunnanátt
syngja Ijóð í éyra.
Gullið, sem eg glæstast veit,
geymist skráðum rúnum:
þar sem fjallsins fyrirheit
frikka á hæstu brúnum.
Þó þar sígi sól í spor,
sízt er vert að klaga,
eigi höndin þol og þor
þessa löngu daga.
Skal ei letja skap né gang.
skaði hugs né mundar,
þó að rísi fjall í fang
fraVn til hinztu stundar.
* * *
Þó að lyklavöldin vær
vitra hnykli skjána,
við skulum stikla, vinur kær,
veðra miklu gjána.
Þar sem blánar brúnin í
bjarma’ af láni’ og föllum,
draga fánann skal við ský,
skreyttan þránum öllum.
Manstu þetta skæra skart
skautað seglum öllum,
hafið frítt og boða—bjart,
byr af vestanfjöllum’?
Þá var aldrei æðrast fyr
yfir kvikum boða.
Sigldum allra óska byr «
undir morgunroða.
Og var nofkkur unun slík
öllum nóttum þínum,
þegar dögtin. draumarík,
dreifði úr geislum sínum.
Veit ég, ei var grant um gáð
grunnmið öll á legi;
sama jafnt unv nev ðog náð,
nóttin varð að degi.
Látutn þann, sem vonin varð
vanagróin rennna,,
kúra við sinn gamla garð,
gleymdan seint og snemma.
0
Haldi voðum húnar djarft,
hvað sem aðrir segja,
við skulum sigla boðabjart
brimótt haf og deyja.
“Þvi á biik við öld og ár’’,
i því sama gildi,
verða bæði bros og tár
borguð eins og skyldi.
Palm-Beach.
(Kveðið við stýrishjólið.)
Hverfur ólund — brosir brá
bliki fjólu—haginn,
þegar hjólum ek eg á
út í sól og daginn.
Þó að hrið og harðneskja
hérna svíði’ i mjnni,
skal eg, fríða Florida,
fagna blíðu þinni. —
Fátt mig skorðar ferðum á,
flest um storð má kjósa:
Valdi norðurs vék eg frá,
vors að borðum rósa.
Eigi’ eg hafna yndi heims,
að þó safnist þrautir,
þvi i nafn* þors og eims,
þeysi um jafnar brautir. —
Ryk þó haugist hátt um veg,
hættu’ að spaugi’ eg virði,
te keg bauginn eins og eg
ekki um lögin hirði.
Aftast hýsast einn i lest
ekki kýs hinn slingi:
það er hrís á herðar verst
hverjum ISLENDINGI.
Hér því siður hóf eg kann,
hrindi kvíða og trega:
rnílan viða og minútan
niætast prýðilega!
Ei mun tálmun gleði gerð —
gefst því pálmi í hendur,
þegar Pálmi á fleygi—ferð
fer um Pálmastrendur.
/. J. Pálmi.
*
¥
Brattinn háll og þungur þrátt,
— þetta gengur svona, —-
fjöl’lin hafa einatt átt
örlög margra vona.
En þó bjóði byrgin siiy
bær i hvammi hlýjum,
alltaf leitar óskin mín
upp úr dala—kvium.
Þar sem viðtir heiða—háls
hampar urð og grjóti, i
vil eg arka ferða fljáls
fjallatindum móti.
T. T.
♦Jí ♦*♦ ♦*♦ ♦*♦ ♦*♦ ♦*♦ ♦’♦ ♦*♦ ♦*♦ ♦*♦ ♦♦♦ ♦*♦ ♦*♦ ♦*♦ ♦♦♦ ♦*♦ ♦♦♦ ♦*♦ ♦*♦ ♦*♦
♦♦♦
«£♦
Stökur.
Islcnzk kristin menntastöfnun.
Frækornið var kirkjuklofnun,
svo kornin urðu fleiri og smærri,
ávöxturinn er því stærri:
IslenA kristin menntastofnun.
Gis — B.rc'nnivin.
Ekki fór eg þó alls á mis,
iðkaði eg löngíuu kals gis.
I líf.inu sterkust var löngun. mín,
að liggja með gis ag brennivín.
Sta'Iinff.
T
T
T
I
*
♦;♦
$
t
❖
f
T
T
t
t
t
t
T'
t
t
t
v
Þetta er beint ávarp til minnihluta
bænda er enn hafa ekki gjörst fé-
lagar í HVEITISAMLAGINU
Hvert einasta bushel af hveiti, sem selt er af hveitisamlaginu,
hjálpar til að festa verð á hveiti því, er bændur í Vestur-Canada þurfa
að selja.
Hvert bushel, sem er látið ganga í glegnuni hendur andstæðinga,
Hveitisamlagsins, er notað til þess að fella hveitiverðið fyrir bænduni
yfirleitt.
Hveitisamlagið hjálpar yður, jafnvel þótt þér séuð ekki félags-
maður. Finnst yður ekki að þér hefðuð rólegri samvizku, ef þér stæðuð
í bandalagi með þeim, sem styrkja yður, heldur en með hinum, sem
láta sér annt um bóndann aðeins, að því skapi sem þeir geta grætt á
honum? ;
Gerið samninga við Hveitisamlagið um sölu á næsta árs uppskeru,
og yður mun LÍÐA BETUR, BÚNAST BETUR og VEGNA BETUR.
The Manitoba
Wheat Pool
Winnipeg
The Saskatchewan
Wheat Pool
Regina
The Alberta
Wheat Pool
Calgary
f
T
t
T
T
T
T
t
t
t
f
f
f
f
f
f
f
♦♦♦
f
f
f
f
f
♦♦♦
f
f
f
f
f
f
f
f
♦?♦

ig vantaöi sig skrautgripi o. fl., er
han nheföi boriö á sér. Aður en þau
færu burtu, sungu þau allan sálminn:
‘‘Þín miskunn, ó guð ! er sem himin—
inn há". Það er 23. sálmurinn i
jkirkjusálmabókinni. Eftir að mig
dreymdi þenna draum, var búið um
höfuðkúpuna í stokk og látið hj.i
blað með einu versinu á úr sálmin—
um, sem eg heyrði í draumnum, að
fólkið söng. Var þá lesii^yfir höfð -
inu andlátsbæn og sungnir tveir sálm.
ar, og var annar þeirra sá, er áður
getur. Síðan var stokkurinn grafinn
i bakka, þar sem atiðvelt var að ná
honum aftur, ef fleiri bein fyndust.
Nú liðu um tvö ár. Þá fór að sjást
mannabein, sem blésu upp undan
bakkanum, þar
bein, því að slik neitun er óréttlát og
á ekki að eiga sér stað.
Pálína Þorleifsdóttir.
—Alþýðublaðið.
ritinu eru myndir af Jóni heitnum
sagnfræðingi Aðils og Sig. Kristófer
sem höfuðkúpan! Péturssyni iheitnum' >rithöfundi, jog
fanst, ogvoru supi þeirra komin nið- j greinar eftir þá báða um guðspekileg
„r í fjöru. ■ Tindi eg þá saman það,. Allk Þess eri1 greinir eftir rit-
sem eg gat áf þeim, en svo sleipt var, stjórann og fleiri, og kvæði í ritinu,
baWkanum, aö eg náði þeim ekki, °S er frágangur á því vandaður.
öllum. Þá kom eg niður á beina—
grind af manni, sem lagður hafði
F.g heyrði þig, kristin kirkja,
kalla á börnin þín,
og eg var þá ‘'busy’’ að yrkja
um ástir og brennivin.
Eg var syndinni seldur
og sofnaði út frá því.
I heila tnér heilagur eldur
hafði slokknað á ný.
Eg vaknaÖi af værum draunii
og von mér í fangi eg bar,
en lagði hann frá mér í laumi
í lófann hans Bacchusar.
Og síðan er eg nú svona,
þú sérð hvernig eg lít út.
Líkaminn hímir nú lotinn
og lent hefir sálin r kút.
(x —{—y)..
----------x-----------
Beinamálið nýja.
“Svo að greftrast sem guðsbarn hér
gefðu, sætasti Jesú! mér.” .....
Passíusálmar.)
Eg tel rétt, að frásögn sú, sem hér
fer á eftir, koini fyrir almefínings—
sjónir, og því bið eg Alþýðublaðiö
að birta hana.
Við Magnús Benjam’ínsson, sem
kemur við sögu þessa, búum saman
i Hjörskofci við Hafnarfjörð. I'ár
nálægt heitir Halldórskotsgerði. Þar
er bakki upp frá fjörunni svo hár, að
nema mun fjórum til fimm mannhæð
um, og eru sandskriður utan í hon
um. Þarna fann Mggnús fyrir nokkr
uni árum höfuðkúpu af tnanni. Flutt.
um við hana í hús, svo að hún vær
ekki á flækingi. Eftir það dreynidi
mig, að hjá mér væri statt fimm
manns, þrtr karlar og tvær konur
Önrtur konan var bláklædd. Hún va
mjög þýðleg og góðleg, og var mér
fjarSka þakklát fyrir að hafa tekið
vel á móti fólkinu og haft mikið fyr-
ir þvi. Einn karlmannanna kvartaði
Frá Islandi
Rvík 23. des.
' Ganglcri'' heitir tímarit uni guð-
speki og andleg mál, setn 1. hefti L
árs þess er nýkomið út. Ritstjóri
þess er Jakob Kristinsson, forseti Is—
landsdeildar guðspékifélagsins. I
"Iðu,
erið þarna tvöfaldur, og vissi
hnakkinn upp. Þar hjá var höfuð-
kúpa af öðrum manni. Þarna vortt
>á alls fundin bein úr þremur mönn—
um. Fór eg nú á fund sóknarprests
ins, séra Arna Björnssonar, prófasts
Görðum, sagði honum frá beinun—
um og bað hann að jarðsyngja þau.
Tók hann því dauflega. F þennan
tuund var Magnús Benjamínsson. ekki
heima. Hitti eg þá bæjarstjórnina í
Hafnarfirði að niáli og bað hana að
leggja til kistu utan um beinin, en
sað tók eg fram. að ekki tæki eg við
kistunni, nema hún væri jjæfileg lík—
kista. Bæjarstjórnin varð við til—
mælum mínum, og nú var kistan
fengin. Loks kom skeyti frá Arna
prófasti og orð Jóns biskups Helga—
sonar, þess efnis, að engin. kristileg
athöfn skyldi fram fara við greftrum
læinanna. Tel eg þá á'kvörðun nijög
ósanngjarna, og vil eg minna þá báða,
Jón hiskup og prófast, á að þeir dauðtt
hafa siitn dóm með sér, en það er
ekki okkar að dæma þá. Jafnframt
vil eg og minna á sálminn', sem þeir
sungu, þegar mig dreymdi þá. Nú.
þegar eg fékk beinin ekki jörðuð á
kristilean hátt, gevmdi eg kistuna með
þeim í á annað ár. Var mér nú ljóst,
að eg varð að láta til skarar skríða,
ef mér ætti ati takast að koma lik—
amaleifum þessum í kristinna nianna
reit. Sagði eg mig þvi úr þjóð—
kirkjusöfnuðinum og gekk í frí—
kirjusöfnuðinn í Hafnarfirði. Þótti
.1
mér þó ekki skemtilegt að þurfa að
fara úr þjóðkirkjunni, þar sem eg
hefi verið bæðr skírð og fermd i
henni.jog hafði eg þá verið í henni
50 ár. Þetta er þó ekki í fyrsta,
heldur þriðja, skiftið, sem eg hefi
neyðst til að segja mig úr söfnuði,
sökum fratukomu sóknarpresta minna
við mig. Nú eru 9 gr> síðan eg varð
öðru sinni að grípa til þess bragðs.
E. t. v. rámar biskupinn í, að þá
hafi kona tekið sér ferð á hendur
yfir fjallveg til þess að hitta hann
■að tnáli og bera upp fyrir honum
breytni prestsins hennar við hana.
Þá átti eg heima austtir í Selvogi.
Barnið mitt dó í fæðingunni, en sókn
arpresturinn, séra Ölafur Magnússon
í Arnarbæli, vildi ekki jarðsyngja
það heima í Selvogi, heldur láta
flytja það 5—6 stunda ferð í burtu,
upp að Hjalla-jí Olfusi, og jarða það
þar. Lí'klega veit( biskupinn ekki, að
það er satna konan, sem heimsótti
hann þá, og sú, er þeir Arni pró-
fastur i Görðunt neituðu um kristi—
lega greftrun tnannabeinanna fundnu,
en' nú læt eg hann hér með vita, að
hvorttveggja konan er eg.
Eítir að eg gekk í frikirkjusöfn—
uðinn, var engin fyrirstaða um
greftrun beinanna. Séra Olafur 01—
afsson fríkirkjuprestur jarðsöng þau
í fyrrasumar á kristilegan hátt. Eftir
það drevmdi mig enn dánu mennina.
og fluttu þeir mér þakkir til séra
Olafs fyrir gTeftrunina og sögðu, að
hann ætti skilið þar fyrir opinbert
þakklæti. *
Enn vil eg geta þess, að þegar eg
hafði gevmt beinin á annað ár,
dreymdi mig, að einn dáítu tnannanna,
prýðilegur maður og hóglegur, kom
til ntín og spttrði, hvenær ætti að
fara að flytja þá félaga upp í kirkju.
garðinn, og' vbr á honum að heyra.
að honuni þætti ntál til þess koniið.
Að endingtt óska eg þess af heil—
uni httga, að hvorki nútíðar—
prestar né þeir, sent verða eftirmenn
þeirra í framtiðinni, neiti því nokkrtt
X, 4, er nýkomin út, og
hefst þetta hefti á kvæði eftir Eina."
Benediktsson: “Sterkur strengur”.
M. a. er þar og erindi annars ritstjór
ans, séra Eiríks Albertssonar, er
hann flutti á presta— og sóknarnefnda
fundi í haust, sntásaga: “Rauða rúm—
ið”, eftir Guðbrand Jónssqn. Með—
al ritdóma er einn um ''Rök jafn—
aðarstefnunnar”, og þar bent á, hver
fengur islenzkum bókmenntum er að
þeirri bók.
(Alþýðublaðið.)
Rvík 22. des.
Veðrið. — Hiti 9—2 stig. Stortn—
ur í Stykkishólmi og á Hornafirði,
hvassviðri á Isafirði og viða nokkur
strekkingur. Regn í Rvík og deyfa
á Suðurlandi og Isaftrði. Loftvægis
hæð fyrir suðaustan land, en lægð
yfir Grænlandi. Utlit: Sunnan- og
suðvestanátt. Viðast hvasst eða all—
hvasst. Hláka á Norðurlandi og
regn annarsstaðar á landinu. F.inn—
ig var hláka í gær„ og leysir nú óð—
ttm snjóinn, hér um slóðir a. m. k.
(Alþýðublaðið.) .
um, hve tnikið vantaði í sig, og einn sinni framar að jarðsyngja manna—
NOT/D
VETITRINN TIL
Ferda/aga
á
Kyrrahafs-
ströndinni
um—VANCOUVER
VICTORIA
*
"HINN SIGRÆNA LEIKVOLL
CANADA’’
*
Agœtis bílvegir —
Golf og aðrar
útiskcmtanir.
LÁG
EXCURSION
FARGJÖLD
Farmiðar til sölu:
11., 12., 18., 20., 25. Jan.
1. og 8. Febr.
Gilda til heimferðar:
15 april 1927.
*
TVÆR LESTIR
DAGLEGA.
Leyfltí fnrl»rf*fa
aulanum nfi akýrn
ytinr freknr frft
liesiMarÍ
Afrietlsi Vetravfer#
V