Heimskringla - 09.02.1927, Blaðsíða 5

WINNIPEG 9. FEBRÚAR 1927
HEIMSKRINGLA
5. BLAÐSIÐA
——--- —- - - ■ ’ ' stofnana, sem flestir líta á með
ÞJER SEM NOTIÐ TIMBUR skelfingu. En þetta þarf enguni að vera á- hyggjuefni. Þegar sterkustu trén fella laufin, þá er vorið komið.
K A U P 1 Ð A F Ef vér stækkum sjóndeildarhring-
tl r pire Sash and Door inn, þá sjáutn vér hið nýja koma í staS hins gamla, sem er að hverfa.
I ne tm
COMPANY LIMITED Vér höfum því uni tvennt aS velja:
Birgðir: Henry Ave. East Phone: 26 356 Vér getum setið aögerðalausir. horf
Skrifstofa: 5. Gólfi, Bank of Hamilton andi á allt hið gamla hverfa, og
VERÐ GÆÐI ÁNÆGJA. bat'iiiað oss yfir eySileggingunni ineð
þeirri hugsun — ef hugsun skyldi
barnslegu sjálfstrausti. Eftir að Já, kæru vinir og nágrannar! Við
hafa fengið neitun bæði frá Gylden. . viljum hér með færa ykkur hjartans
þakklæti fyfrir gjafirnar og sam—
dal og CarlsbergssjóSnum, tel eg mig
til allra heilla leystan frá öllum slík-
um ímynduSum skyldum. Ef til vill
hefði eg heldur ekki valdiS verkefn-
inu. En hvaS um þaS: Danir verSa
nú sjálfir aS taka höndum til verks.
ins og er það einnig sanngjarnast.
Því frjálsar get eg aS þvi unnið, aS |
verkinu sé hrundið af staS. En!
fíSina, og biíjjum gjjafarann alWa
igóSra hluta aS launa ykkur, og gefa
hina sömu samúS.
Tímaskifti.
iKafli úr ritgerS eftir Hcitrv I'ord.
I'aS er margt einkennilegt, er fólkiS
segist sjá ; en samt er þaS flest bók—
staflega satt. Það er enginn hug—
arburSur, engin imyndun.
BölsýnismaSurinn, sem sér allt
'era aS brotna upp í rnola, sér engar
°fsjónir — engar missýningar. Hann
ser allt, sem fyrir augu hans ber í
'aun og sannleika, og hann segir frá
þvi alveg eins og hann sér þaS.
BjartsýnismaSurinn, sem segist
sjá allt i framför, stefnandi aS himna
rikisdýrS og fullkomnun, »segir einn-
’g sína sögu rétta; hann fer meS
engar öfgar heldur; hann blekkir
bvorki oss né sjálfan sig. Hann sér
1 raun og sannleika þaS, sem hann
seR'st sjá, og segir rétt frá þvi.
En ógæfan er sú, aS flestir sjá
einungis þaS, sem fram fer innan of
þröngra takmarka; af því leiSir þaö,
aS þótt þeir segi rétt frá því, sem þeir
sJa. þá nær sjón þeirra of skammt.
Ekkert er til, sem hættara er viS
að valdi misskilningi, en þröngur
■sjondeildarhringur. Hversu glögg
sem sjónin kann aS vera innan þeirra
takmarka, sem hún nær. ÞaS er al-
Veg eins og maSur hugsaSi sér ein—
b'erm sem sér fil, og tæki ekki eftir
neinti á skepnunni nerna rófunni og
rananum; hann gæti ekki lýst nema
^*v*’ sem hann sæi — en það yrSi
býsna ólík skepna þeirri, sem kæmi i
^jó^, þegar fíllinn væri skoSaSátr
allttr.
En allur fjöldi fólks nú á dögum
ser hlutina og viSburSina, alveg eins
maðurinn, sem aSeins sér rófuna
°g ranann á fílnum.
Ef til vill eru þeir miklu íleiri n.ú
en nokkru sinni fyr. sem httgsa um
fjármál og félagsmál — eSa réttara
sagt fleiri, seni ertt aS brjóta heil-
ann Um þaS undrandi, hvaSa ósköp
j>að séu, sem náS hafi haldi á ölltt
1 mannheimi.
ÚaS er, ef til vill, aS þótt vér sé-
11111 aS skyggnast um og brjóta heil-
antt um þaS, sent fyrir attgttn ber, þá
er sjóndeildarhringur vor afar tak—
ntarkaSur enn sem komiS er.
En þrátt fyrir þetta, er það at-
r,ðl' sem miklu varSar, aS fólkiS er
I ntettnt fariS aS vakna til timhugs—
unat unt sin eigin efni i flestum skiln
•ngi. t
ASut fyr var öllu varpaS upp á
Jfsjónina eSa föðitrlega wmhyggju
j Í°rnar'nnar. Nú hefir stjórnin
rtigöist oss og forsjóninni er valt
treysta, nenta því aSeins aS utii
■ tts eigin samvinnu sé aS ræSa.
e> því farjg ag freysta betur
s'nttnt eigin augúnt. Þvi skilst þaS
aS miljón sinmtnt meiri likur eru
þess að eitthvaS sjáist meS opnum
guni, en lokiiSttm. Já, þetta er
°'bis farið a5 ski)ja; er
Pa fartS aS ihugsa. ÞaS er fariS
opna attgun og horfa — og innan
skantms tínta fer þa5 aS sjá.
Attgu, sent vQn. eru myrkri, þttrfa
t'nia til þess a'S venjast Ijósinu, svo
au '’ef’ fnllkomlega notiS sin.
Suniir eru þess fullvissir, aS flest
, <t fleygiferg norSttr og niSttr. Þeir
afa. a réttu aS standa; þaS eru eng-
ar ;,nssýningar. Suntar æfagamlar
enjttt og reglur, aSferSir. stofnan-
II °g hujgmynidir, sem vér iböfutn
veriS vön ag treysta og trúa á og
stySjast viS, ertt nú á svo hraSri leið
f'l e\ Sileggingar, aS engrar viSreisn-
ar ei v°n i söntu mynd.
I’aS er þetta siðasttalda, — eySi-
^gg'ng hins gamla fyrir fullt og allt
sein fyllir ntarga ótta og áhyggj-
U.ln' I>e'r héldtt, þegar allt jafnaSi
j'k e/l’r striSiS, þá yrSi engin breyt-
'ng a fra Þvi, sent áSur' var. — allt
Sæktl ’ h>S gantla, góSa horf í öll-
’" efnttnt; allar gömlu stofnanirnar,
en' stuSst hafSi veriS viö, mundt\
d ser aftur í sömu mynd og áSur.
I lestir hugsuSu sem svo, aS þegar
'Sið væri á enda, þá yrSi heiniur—
inn alveg eins og niaSur hugsaði sé
að dagurinn i gær rynni upp aftur
nákvæntlega eins og hann var.
En þetta brást. Gantli heimurinn
er dauSur, dauSur, steindauSur, og
lifnar aldrei ,né Vaknar aftitr. —
Sjálfur drottinn vill ekki reisa hann
frá dauSum, og djöfullinn gæti það
ekki, þótt hann feginn vildi.
AS láta sér skiljast þaS, að gamli
heimurinn er dauSur, þaS er a b c
í stafrofi hins ttýja tíma. ÞaS gamla
er ekki eimtngis sjúkt og deyjandi,
heldur steindautt. ÞaS sem vér sjá-
ttnt vera aS brotna upp og breytast
eSa eySiIeggjast, e r rotnandi lík hins
gamla tíma — jarSarför hans stendur
yfir.
Ef fólkið almennt reyndi að læra
þetta stafrof, þá sparaSi þaS sér
óendanlega mikla fyrirhöfn. og gagns
lausar áhyggjur.
En sannleikurinn er sá — eins og
fyr var sagt — að þeir sem segjast
sjá allt í evSileggiixgu, segja satt,
vegna þess aS þeir horfa á það eitt,
sem hevrir til hinum gantla tínia.
Ganili tíniinn er dauðttr, og þaS er
verið aS grafa hann smátt og smátt.
A hverjunt degi, sent upp rennur, er
einhver hluti hans orpinn moldum.
Ef þetta væri það eina, sent sæist
•— og þaS er það eina sem þeir geta
séS, er ekki leitast viS að horfa eft-
ir neinu öðru — þá væri þaö engin
fttrSa, þótt allt virtist vera á hraðri
ferS til eyðileggingar.
En þegar maður Iitur í kringttnt
sig — leitast viS aS stækka sjón—
deildarhringinn; horfir bæSi frant og
aftur, upp og niöur og allt í kring,,
•— þá sést hin hliSin — þá sést hvað
er aö koma í stað hins gaittla — þá
sést heimurinn í þeirri mynd, sern
hann er aS taka á sig — þá sést nýr
hintinn og ný iörð.
Við höfttnt sjálfsagt öll tekið eftir
eikartrénu á haustin, þegar það skift
ir litum ásanit öSrttm triám. Sva
konta rigningar, og hin trén fella
lattfin. Eikin ge'ir það ekki' hún
fellir einung'is fáein þeirra. Svo
koma stormarnir, og greinar hintrt
trjánna blakta naktar og kuldalegar,
en eikin er enn klædd laufskrúöi. ■—
Loks koma frostin. og þá hverfa allra
síSustu laufin, s)ejn hin trén áttu
eftir, en eikarlattfin aöeins skrælna
dálitiö og verða svipuS gömlu elti—
skinni. Þau tolla samt flest við
greinar eikarinnar. ÞaS er hug-
hrevstandi aS sjá þessi skrælnuSu
lattf, sent buSu haustfrostunum byrg-
in. Það er hughreystandí aö sjá þatt
þegar þatt standast frost og fjúk vetr
arins.
Svo líSttr fram undir vor; það er
eins og andi komandi sumars gagn.
taki loftiö. Smátt og smátt byrjar
að grænka, en eikin heldttr ennþá
föstum blööum sínttm frá fyrra ári-
— Nokkru síðar byrja þatt aS fall t
en þá er vorið komiS.
Hefðunt vér aðeins horft á föln—
andi og fallandi lattfin — hefötnn
vér ekki litast um til þess að sjá
annað, sem jafnhliða því var að ger—
ast á jarðríki, hefðutn vér ekki vit-
aS þaS að nýtt lif var í sköpun, þá
hefðum viS ef til vill haldið ,að
hvert einasta skógarblað, væri að
deyja og ekkert kæmi í stað þeirra.
En sannleikurinn er sá, aS blöðin.
sem lengst héldust við. blööin, sem
vér dáðumst lengst og mest að fyrir
staðfestu. -— einmitt þau falla og
fölna áðttr en nýjtt blöðin koma I
ljós.
Getum vér ekki séS — hTjótum ekki
að sjá sama lögmálið gilda i rtki
þjóðmálanna? Eru það ekki sterk -
ustu og elztu stofnarnir, sem nú titra
eins og fölnandi og fallandi lauf-
blöð í vindi ? Eru þaö ekki hinar
helgustu venjur og rótgrónustu siS-
ir, sem nú sæta dauSadómi. Unt það
getur enginn sá efast, sent hitgrakk.
ttr og hindurvitnalaust þorir að horí
ast í augu við raunveruleikann —
sannleikann.
ÞaS er hrun hinna elztu og rót—
grónustu, sterkustu og mest dýrkuðn
það er, að Islendingasögurnar og!
Konungasögurnar eru helztu hyrn_1
ingarsteinar norræns anda. Það sent ■
reist er á Norðurlöndum á öðrum
grundvelli, er á sandi byggt.
Nokkuð var skrifað og deilt um
greín G. G., en ókornið er þaS hing-
hvaða stöðu og starf | aö, en niðurstaðan mun þó hafa orð-
velja oss undir nierki ið sú, aö bókaforlag Gyldendals ætli
| að gangast fyrir útgáfu nýrrar og
vandaðrar þýðingar á sögunum, og
fá til góða menn að annast hana. —
Meðal þeirra, sem sjá eiga um verk-
ið, er sagSur G. G. og Jóhannes V.
kalla — að framtíðin beri ekkert í
skauti sér nema hörmung og glund-
roða. Eða vér getum staSið upp og
rétt úr oss, horfst í augu við hvað
sem mætir; horft á nýja tímaon koma
í alfri sinni dýrð, og hugsaö um það
meS alvörtu
vér skulum
hans.
Ef vér gerum hið siðartalda, þá
breytist útsýnið fyrir augum vorum;
þá verSur ekki um draumsjónir ein-
ar að ræða, heldttr. veruleikans riki.
Vér sjáttnt það sem er — ekki ein—
ungis aðra hliðina, heldur báðar.
Þá leggjum vér fúsir til grafar
gamla tímann — ef til yill nteð sökn.
uSi, en. fögmim hinum nýfædda kon.
ungi af öllu hjarta og heilum huga.
Sig. JúK Jólwnncssoii fiýddi.
Og svo sérstaklega viljurn við
þakka Sigurði Magnússyni fyrir það
fallega kvæði, sem hann orti til okk.
ar. og svo þeini bræðrum séra Rögn.
I valdi og Olafi, og konum þeirra:
séra Rögnvaldi fyrir hið góöa erindi
sem hann flutti okkur þaö kvöld, af
bróðurkærleika. Qg'ekki siöur 01-
afi, fyrir alla þá góðvild sýnda okk-
ur, og að leggja það á sig og konu
sina og börn, að koma hingað til að
sitja þetta samsæti okkar, enda mun
á 1000 afmæli. En þó er enn eftir-
tektarverSara, að Italir eru nú þegar
farnir að undirbúa minningarhátíð—
ina, — en við getuni ekkert annað, þó
1000 afmæli elztu löggjafarsamkomu
beimsins fari í hönd, en ræðum og
bollaleggjum, ritum og áformum. Eu
framkvæmdirnar eru. engar.
(Lesbók Mbl.)
íslendingasögur.
Frá færeyjum.
Flestum Islendingum mun vera
kujinugt, að Færeyingar eiga sér—
staka og sjálfstæöa norræna tungu,
sem er skyldari íslenzku en nokkurt
annaS mál, svo að hver Islendingur
’ hann að nokkru Ievti vera einn af ^etur lesið, þótt eigi megi hann
aðalforkólfum þess. Viö kynntumst . g'dggva sig á frambtrröi fyrst' í
I Ölafi fyrst fyrir nær 27 til 28 ár—,'s,ah-
j um síöan, hér á fyrstu landnámstrS
I þessarar byggbar, þegar við höfSum
| engan annan leiðarvísi í gegnum for-
ina á rnilli niðurbrunna stofna, og
Jensen, og kváðtt þeir vera væntan—
legir heim hingað í sumar.
(Lögrétta.I
I innan um óræktar kjarr. en eina
i Indíánagötu. — Þrátt fyrir allt og
Sbr. Heimskringltt 12. janúar.
Ritstj.
------. - -x-------
Dánarfregn.
Stjórnarfarslega eru Færeyjar amt
i Danniörku, og hefir því að þessu
afstaða danskrar tungu gagnvart fær.
eyskunni, veriö ihin sama og enskrar
tungu hér gagnvart öörum tungum.
þ. e. a. s. danskan hefir veriS hið
allt! og þótt ytri kringumstæður 01- °Pinbera mál ' skóla, löggjöf og
afs hafi niikið breyzt á öllum þess_ | Ki'Jkju'vi byrir nokkru var tekið að
um tíma, þá er hann sami hjartagóði, i Eenna færevsku jafnt dönsktt, og nú
litilláti og drenglundaðí Olafur, og |kelnur fregn um Þaö* aS Sjálands-
hann var þá. — Qg viljum við því I biskuP> yi'rmaöur dönsku kirkjunn
enda þessar httgleiðingar, með þess—
I neðanmálsgrein i Politiken 6. f.
m. (des.), skrifar Gitnnar Gunnars—
son um dönsku þýðinguna á ýmsum
Islendingasögum. Islændernes fæ'd
hjemme og ttde, eftir N. M. Peter—
sen- Hefir hún koniið út fjórum
sinnum, og hafa prófessorarnir Finn.
tir Jónsson og Dahlerup nú siðast séð
um útgáfuna. ÞessJ þýðing segir
G. G. að sé ólesandi og óboSleg
morandi af vitleysum og smekkleys-
um. en kvæðaþýSingarnar (hann tek-
ur Sonatorrek sem dæmi), setu eru
eftir Olav Hansen, renni út í “dansk. fjiölvitri.
taage og dunip pölsesnak”. Segir búskap að
Fimtudaginn 27. janúar andaðist
Jóhánna Þorfinnsdóttir Dalmann, 74
ára að aldri, að heitnili sonar sins
Kristins B. Dalman, og konu hans,
að Dafoe, Sask. Jóhanna fæddist
áriö 1852 að Hóli í Siglufiröi, Is—
landi. Var hún dóttir Þorfinns
Jónssonar frá Gröf í Skagafiröi, og
konu hans Sæunnar Þorsteinsdóttur,
er bjuggu að Hóli. Var Jóhanna
vngst 16 systkina, sem öll eru nú
dáin. 21 árs að aldri giftist hún
Birni, syni Bjarnar frá Róðhóli. sem
getiS er um t þjóSsögnum, og þótti
Bjuggu þau allan sinn
Stóru—Þverá í Fljótum.
tun oröum til allra:
V'ð þökkum þá vinsemd, já, þúsund-
falt;
en það þakklæti’ er létt á metum;
fvrir þann kærleik og allt og allt,
sem aldrei við launað getum.
Björn Thorvaldson.
Kristrún Thorvaldson-
1 ar, sem einnig er Færeyjabiskttp, hafi
leyft að önnurhver guðsþjónusta ntegi
fara fram á færeysíku. Hlýddu Fær.
eyingar á messu á móðurmáli stnu
í fvrsta sinn í niarga tugi, ef ekki
hundruð ára, jóladaginn 1926. Verða
þau jól minn.isstæö öllum þeim er nú
lifa, og mikil gleði i evjunum.
ihann að Islendingasö.guf eigi að gefa Af 10 börnum þeirra lifa nú 4 synir;
ift á dönsku samkvæmt kröfum nú— Jóhann B. Dalmann, bóndi aS Wyn.
tímans, svo aö þær geti orðið lifandi yard, Sask., og Guðni Kristinn, fyr—
liður í danskri nútímamenningu. I j nefndttr. Aðalbjörn og Kristján. báð
þesstt megi vel taka til fy.rirmyndar, ir búsettir á Siglufiröi, Islandi. —
rikismálsþýðinguna norsku, sem gerð j Maður Jóhönnu dó árið 1907. Sex
sé af Sigrid Undset, Fr. Paasche og árum síðar fluttist hún með Jóhanni
fleirum, enda sé sjálfsagt, að' þýð-j syni sitium til Vesturheíms. og hefir
ing. sem fást eigi almenningi í hend-j síðan dvaþð þar á vegum sona sinna.
ur. eigi að bera fleiri merki skáld- ‘ Jóhönnu heitinni er lýst svo af kunn.
listar en vísinda. En norska þýð- iiguni, að hún hafi verið gædd miklu
ingin nýja virðist með öðrtt fleirtt líkams og sálarþreki, — verið sann
vera merkilegt tímanna tákti um það,
að Norðmenn séu eftir langá, þjóð-
lega ittlegð, að finna sjálfa sig n
fornnorrænum grundvelli, og sé það
Injði heillavíenleg.ra og merkilegm j
menningarspor, en hinn pólitiski
norski alríkis. og yfirráða glamr-
andi, sem alið sé á i Noregi af dr.
Thommesen í Tidens Tegn aðallega,
einkum 1 sambandi við Grænland. og
á Islandi af einskonar hálf.Tomme-
sen. sem sé Einari Benediktssyni. En
þeir rugli reitum sinttm og geri gælur
við hina andlegu Eskitnóa meðal
samlanda sinna og hina líkamlegu
Eskimóa á Grænlandsísnum. Þótt
mest beri oft á slikum hávaða um
stundarsakir, sé það þó alls ekki hann
sem markverðastur megi teljast. Og
itm andlegt líf í Noregi megi það
segja, að þar séu áreiöaniega að ger.
ast góð tíöindi og gleðileg. frísk og
fjallahrein, og beri þess vott rithöf.
eins og Kinck, Duun, Undset o. fl.
Og endurreisn dómkirkjunnar í Nið-
arósi bendi í sömu átt, því Niðarós
hafi verið, sé og verði hjarta Nor-
egs. I fáum orðum sagt, eins og
Islendingasögur (og vísu ekki siöur
konungasögttr SnArra, hefði mátt
segja), hafa orðið og eru að verða
NorSniönnum til þjóSlegrar ynging-
ar. og til þess að kenna þeim að átta
sig á sjálfum sér, eins mættu þær
verða Dönum til gagns og ánægju-
ef þeir ættu þess kost að kynnast
þeim í aðgengilegu formi, þar sem
beztu kostir frásagnarlistar þeirra fái
að njóta sín.
Um þetta segir G. G. að lokum:
Sögurnar. er bókmenntaleg fugla—
hræða i þeim danska búningi, sem
þær hafa boriS til þessa. Þær eyu
danskri menningu til skammar, og
til skðvða dansk.norrænum skilningi
og santúð. Við svo búið má ekki
standa. Arum saman fannst tnér það
þung persónuleg skylda mín, að þýð t
sögurnar — maðttr gerir sér stund-
utn slíkar skyldttr i httgarliind í
kölluð hetja á lífsins leið; yfirburða
skyldurækin og umhyggjusom um
ástvini sína, yfirleitt vel gefin að
greind og góðleik. -— Krabbameiii
varð henni að bana. Jarðarförin fór
fram mánudaginn 31. janúar, í köldtt,
björtu veðri. Séra Friðrik A. Frið-
riksson aðstoSaði.
(Þessa dánarfregn eru norSlenzktt
blöðin heima, vinsamlegast lieðin að
birta.)
Þakkarvávarp.
Minningarhátíð
Virgilíusar.
2000 ára afmæli hans á sama tírna
og 1000 ára hátíð Alþingis.
Arið 1930 eru 2000 ár liðin síSan. j
Virgilius fæddist. rómverska skáldið
sem enn í dag er Iesiö og dáöst aS.
Italir ætla ekki að láta afmæliö
líða hjá í þögn og tómlæti. Þeir eru
nú að búa sig undir mikilfengleg há—
töahöld 15. október 1930.
’VirgiIius fæddist 70 1 ártim fyrir
Krists fæðingu, i nánd viö Mantúa.
FæðingarstaSurinn ætlar nú að reisa
honttni veglegt minnismerki, og legg-
ttr þjóðin öl! í það. Hve mörgttni
skáldum, sem fædd eru um þetta leyti
skvldi verSa reist* niinnismerki árið
3926 ?
Togararnir. — Af veiðum kotu
“Þórólfur” í gær nieð 1100 kassa,
''Tryggvi gatuli’’ me'ð um 1800 Lassa,
hlaðinn, og “Gulltoppur” með >11111
1400, báðir i nótt, og “Olafur’’ nieS
1400 kassa í morgun. Gulltoppur fór
í morgun til Englands.
Einkennileg málaferli.
Nýlega gerði Jónas Sveinssoti,
læknir á Hvammstanga, kviSslitsupp-
skitrð á þurfamanni einum þar nyrðra
og jafnframt, eftir samkomulagi viS
liann, svonefnda Steinachs.aðgerS
til yngingar fólki. Er sú aSgerS hér
ýmsum ktinn af umtali og nokkrttm
deilunt, sem um slík mál hafa staðiS.
en J. S. hefir reynt hana áður, að
minnsea j.kosti tvisvar. ViatrS Siftn
árangurslaus eða lítil í annaö skift.
iö. en, hitt skiftið fór svo, að gamall
maSur, sem hún var gerö á, gifti sig
skömmu á eftir. Um þenna þurfa.
tnann, sem hér um ræðir, fór þannig.
Þau niunu ekki verða mörg. —
Virgilius hafði þann skáldmátt til að aS ha,1n virtist a,lur yngjast upp, þó
bera, að hatm lifir enn, og ef til vill ko'n'"n væri á áttræðisaldur, og all.
öflugra lífi, eða verk hans, en meðan j brun1ur fyrir uppskurðinn, að sögn,
hann liíði. Þó var þessum bónda—
synt tekið með virðingu í höll keis—
arans, en 2000 árin, sem liðin eru
og gerðist allumsvifamikill og nokk-
ttS kvenslamur. Þóttust þeir, fen
höfSu hann á vist, þurfa að fá hækk.
Hinsvegar áleit hún, að rétti
maðurinn til þess að liera atikinn
OH
Dagurinn 15. janúar s. d. var skýj-
ttm þrunginn og dimmur, með élja-
gangi, en þegar tók aS kvölda, fór
að birta í lofti og milda veSr'ð, og
11111 dagsetur var veðrið orðið hiö
mildasta og bjartasta, setn vetrar—
veður getur verið. Það var eins og
blessaS veðrið væri að fagna ein-
hverju góðtt; enda reyndist það svo,
siðar 11111 kvöldið, er okkttr varð lit-
ið út, að við sáuni stefna að húsi
ökkar heilan herskara af fólki, bæði
gangandi og akandi. Vissum við
ekki, hvaðan á okkur stóð veðriö,
En svo færðist þessi herskari bráð—
lega nær, og í hlaðið, og sáum við ^ |
þá fljótlega og skildum, hvers kyns ' 2
var ferðalagið. Þetta blessað fólk |
hafði komið sér saman um, að hald.t j 2
25 ára hjónabandsafmæli okkar hátíð
legt, og gera okkttr glaöa stund. —
Það stóð svo á, að 26. desember s.l.
var réttur giftingardagur okkar, en
af hugulsemi og nærgætni fólksins,
varð því ekki kotiiið við þann dag,
af því að'þá stóö svo á. að sonur
okkar var nýkoniinn heim eftir upp-
skurð, og annar lasleiki var á heiniili
okkar. Þá var það og stijk hugulsenii
af þvi fólki, sem stendur fyrir Sam-
ban.dssöfnttði hér, að biðja séra Rögn i
vald Pétursson að taka þátt í þesstt I
samsæti, til að gera það sem skemti-
legast.
siSan, hafa ekki smækkað hatfn, héld | að 11leðlag bans af þessum sökttnt
ur stækkað. Hann er nú talinn J ýmsunl> en breppsnefndin neitaði að
mesta og merkasta þjóðskáld Itala, sá lxlrSa-
frumlegasti, sá sannasti, og sá, sem
greinflegast sýndi það, að hann. var j kostna® at attknit lít’sfjöri mannsins,
sprottinn upp úr ítölskum jarðvegi. I 'íeri sa> s^n gefið hefði honum þetta
I Rómaborg hafa menn þegar byrj ' 'j°r> óbeðið af réttum hlutaðeig—
að á undinbúningi hátíSarhaldanna. 1 encium • senl se lælcnirinn. Hefir
Stór lystigarðiir hefir verið skírður hun Þvi stefnt lækninum til þess að
eftir Virgiliusi. I tniðjuni garðinum ia hann dænidan til þess að borga
á að reisa mikla broddsúlu, seni sagt me^ fyrverandi sjúklingi sinum 300
er að sé Þá dögum skáldsins. , kr- a ari> Þann tínia, setu áhrif lækn.
Sagt er að Virgilius sé jaröaSur í 'slistar bans eigi entiþá eftir að verka
Neapel. Gröf hans á nú að prýða a bann og halda honum lifandi. —
stórkostlega. Málið er enn óútkljáð.
Það er dálítið merkilegt, að þetta
forna, heitnsfræga skáld skuli eiga
2000 ara afmæli sama árið og Alþingi
(Lögrétta.)
■ O
CARNIVAL& MASQUERADE
DANCE
THURSDAY, FEBR. 17th; 8.30—1.00
GOOD TEMPLARS HALL
CONFETTI — BALLOONS — FAVORS
CHARLESTON — BALLETT — COMIC DANCES
SURPRISE STUNTS BY ARTISTS
SPECIAL MUSIC
ADMISSION 50 CENTS
FOUR PRIZES FOR COSTUMES
IF You want Funt Frolic and Foolishness,
IF you want to F’orget your Troubles,
IF you want to be yourself, come in Costumes, or
without. — KUM.
WEST-END SOCIAL CLUB
►<a
1