Heimskringla - 16.03.1927, Qupperneq 1

rov. K. PétuTS*oncrrY
45 Hotnte ot.
WINNIPEG, MAN, MIÐVIKUDAGINN, 16. MARZ 1927.
NCMER 24
C A N A D A
►o<
►<n
■■>.<)«B»<>4aW.<>.^H».<)-^»<)'OT’<>-aM»<>-<
Forstöðumaöur landbúnaðarháskól rJefndarmönnunum hér
ans í Manitoba, hefir tilkynnt Reims—
W. J. Bulman, sagði af sér, vegna
kringlu, að annar sigurvegarinn af; þess, að það kom í ljós fyrir toll—
þeim tveini, er landbúnaðarháskólinn tannsóknarnefndinnij nð preútfélag,
gerði til Branclon á miðvikudaginn
var, til þess að kappræða um út—
flutningstoll á viðarmauki (pulp)
hafi verið Mr. T. R. Thorvaldson frá
Riverton, Man., og bætir því við, að
það sen> han nhafi lagt til málsins,
hafi átt mikinn þátt í sigrinum. Þetta
er fjórða ár Mr. Thorvaldson við
landbúnaðarháskólann. Er hann son—
ur hins nafnkunna atorkumanns,
Sveins kaupmanns Thorvaldsonar, að
Riverton.
sem telur hann í stjórn sinni, Bulman
Bros. Ltd., hafði í eitt skifti gert
sanming viö vinsölufélag hér í bæn—
um. um að prenta fyrir það áfengis-
vörumiða. Þetta var fyrir 1ári
siðan. Mr. Bulman kvaðst enga hug
rnynd hafa haft um þennan prent-
samning, og þykir ekki ástæða til að
draga þá fullyröing hans opinberlega
i efa, því prentfélagið hefir geysi-
mikið umvélis. Samt sent áður álíttir
hann það siðferðislega skyldu sína,
að segja sig úr vínsölunefndinni, en
í hana var hann kominn, er þessi
prentun átti sér stað, sökum þess, að
Hr. A. C. Johson tilkynnir eftir—
farandi fréttir frá skrifstofu hins ís—
lenzka og danska ræðismanns hér 1 : samkvæmt venjulegu viðskiftavelsæmi,
Winnipeg, samkvæmt simskeyti frá j sem allar siðaðar þjóðir viðurkenna,
alræðismanni Dana og Islendinga, hr.
J. E. Böggild í Montreal, dagsettu 11.
niarz 1927:
Símastjóri, hr. Olav Forberg, and-
aðist eftir langvarandi sjúkdóm, 56
ára gamall (ekki getið um nær eða
hvar, 'líklega í Khöfu).
Einnig:
Eftir stutta endurminningarathöfn
(ntemorial service) í Kaupmannahöfn,
er lík Sveinbjörns Sveinbjörnssohar
á leið til Islands, svo leifar hins kæra
óskabarns megi hvila í jarðvegi fóst-
urjarðarinnar. Hið nýja skip Eim—
skipafélagsins “Brúarfoss”, fljrtur
likiö, og er það fyrsta ferð skipsins
til landsins.
og allir vandaðir viðskiftanienn
fylgja. þá má ekki einu sinni grun-
ur geta falliö á mann úm
að nota opinbera stöðu sína eigin við
skiftum i vil., Þessu sjálfsagða sið—
ferðislögntáli opinberra viðskifta
fylgdi Mr. Bulman, og var af lönd—
um hans engin fórnfœring álitin,
heldur alvcg sjálfsagður hlutur.
að liði á land í Shanghai, til varnar
“eignarréttindum” útlendinga þar. —
Hefir nær því daglega frézt, að fara
myndi i ófrið milli Bretlands og Kina.
en við því mun að vísu ekki hætt,
þvi Bretar myndu forðast það i
lengstu lög, log' fcunrþinmönnum r etr
auðvitað annara urn að vinan bug á
innlendum mótstöðumönnum, áður en
þeir láta til skarar skríða við Breta,
eða aðrar útlendar þjóðir.
Þess vegna er ekki sjáanlegt annað.
en að sunnanmenn skifti sér ekkert
af Shanghai beinlinis. En þeir hafa
að þessu haldið áfram sigurferð
sinni, norður eftir rtiið— og austur—
fylkjunum, og er nú talin vis sú Fyr—
irætlan þeirra, að halda herförinni
áfram í norður, nokkuð fyrir vestan
Shanghai. ná ölluni járnbrautum og
vegum á sitt vald, er að borginni
liggja þannig fyrir alal aðflutninga
af landi, án þess þó að veita l>orginni
nokkur umsátur.
Nú siðast hefir sunnanmönnum
lent saman við Chang Ts>o—lin, frá
Matnsjúríu. Eru fréttir ekki greini—
legar um þá viðureign; það ~eitt er
þeim og töldu þau bæði röng og
gagnslaus. Blöð annara Suðurríkj—
anna úthúða þessum Tennesseelög—
um næstum undantekningarlaust. En
“fundamentalistarnir" þykjast hafa
unnið frægan sigur; t .d. varð senator
Butler, höfundur laganna, svo glaður,
er hann heyrði dóminn upp lesinn,
að hann grét af fögnuði.
* ¥ ¥
Það er víðar en í Tennessee, setn
Iwnnaö er að kenna breytiþróun í
skólunum. Mississippiríkið hefir
samskonar lög. Auk þess hefir t. d.
skólaráðið i Atlanta í Georgia, gert
breytiþróunarkenninguna útlæga úr
skólum þeim, sem það ræður yfir, og
í Californíu hafa svipuð lög verið
sett. 1 Texas hefir nefnd sú, sem
sér um kennslubækur fyrir skófana,
skipað, að allar kennslubækur þar
skuli “hreinsast”. HásKoláráðið við
Lotiisianaháskólann neitaði stúdentum
urn námsskeið í breytiþróunarkenn-
ingunni, er þeir báðu um það. Vís-
indabækur hafa opinberlega verið
brenndar i New Jersey, Mississippi
o*T Kansas. I Arkansas var frttmvarp
vist, að sunnanherinn hefir yfíVleití ^ nýlega lagt fyrir þingið, sarna efnis
þokast áfrani, og er nú búist við, að ( og Ténnesseelögin. Var það sam-
Nankin, hin fræga postulínsborg, falli
nú í hendur þeirra. Eru útlendingar
að búa sig til þess að rýnta borgina.
Frá Ottawa er simað 15. þ. m. að
hændaflokkurinn sé farinn að efast
stórlegfa unt, að kornlagafrumvaj-p
Campbells, sem var eitt helzta frum—
varpið, er lá fyrir þingi í fyrra, muni
fá nokkra áheyrn i ár.
I ár er frumvarpið stjórnarfrum—
varp, eins og öll önnur frumvörp, er
samþykkt voru í báðum deildunt
' þingsins i fyrra, en náðtt aldrei að
afgreiðast til konttngssamþykkis.
Eins og lesendur Heimskringltt
vita, þá heimilar frttmvarpið bænd—
um rétt til þess, að ákveða sjálfir, á
hverja korngeymastöð þeir vilja end—
anlega senda korrt, sitt, og skuldbindur
korngeymana til sveita, að ábyrgjast
v°g og vöruflokkttn.
Mr. Campbel lhefir nú hvað eftir
annað reynt, að fá frumvarpið lagt
fyrir þingið, en Hon. Jantes Malcolm,
sem á að gangast við afkvæmintt,
hefir enn ekki séð sér fært að gera
það. Hefir hann látið á sér skilja,
að því mttni frestað enn um stund—
arsakir.
Mikla eftirtekt og verðskuldaða
hefir það vakið, að einn af vítlsölu—
A þriðjudaginn í fyrri viku bar
W. Ivens, verkaflokksþingmaðttr frá
Winnipeg, fram kæru i þinginu, að
bænarskrá um hjórsöltt, er farið hefir
hér ttm fvlkið, væri stórkostlega föls—
uð. Nöfn dattðra manna hefðu ver
ið tekin á skrána, sömuleiðis nöfn
ntanna, er löngu væru farnir úr fylk—
intt; að fjöldi nafna hefði verið rit—
aður söntu hendi, þrátt fyrir með—
fylgjandi vottorð, að hver áskrifandi
hefði sjálfur skrifað nafn sitt, og að
x hefði verið sett við nöfn ýmsra
kennara, eins og við nöfn óbókfærra
manna.
Ennfremttr studdi hann kærtt N. V.
Bachynskv, þm. frá Fisher, að Jant—
es nokkur Grant, frá St. Vital borg—
arhlutanum, væri erkipattrinn í þess-
ari nafnafölsun. Krafðist hann að
rannsclínarnefnd þingmann|a skyldi
skipttð, og var það gert. Var máli
hans vel tekið af öllum, nenta ef vera
skyldi af flokksbróður hans, Mr.
Tanner, sem vill ieyfa “bjór hins fá-
tæka manns”, eins og dönsktt jafn—
aðarntennirnir komust að orði hér
um árið.
Daginn eftir var Grant tekinn fast
ur. Var hann hinn hressasti í anda
og kvað óhætt að sleppa sér gegn
veði, þar eð hann væri einhver þekkt-
asti maður í Manitobafylki. Svaraði
Noble lögregludómari því einu til. að
hann myndi drjúgttm þekktari ntaður
ttm það leyti að lokið væri máli Hans.
Erlendar fréttir
Kína.
Þar gengur enn í líku þaufi og áð—
ur. Sú breyting hefir orðið á, að
Sun Chuan-feng, sem ætlaði sér að
verja Shanghai fyrir sunnanmönnunt,
og kvaðst hafa miljón hermanna til
þess að reka sunnanliðið í sjóinn, fór
svo halloka skömmu síðar, að hann
var rekinn úr herstjórninni af hjálp—
armanni sinum Chang Tsung—chang,
sem nú er tekinn við á þeim slóðum.
I Shanghai hefir verið óeirðasamt
sem eðlilegt er; hófu borgarbúar verk
fall þar, sem bendir til að þeir sett
svo þjóðlega sinnaðir, að þeir háll—
ist að sunnanmönnum. Hefir verk—
fallið verið bælt niður með hinum
verstu hryðjuverkum. Eru áretðan—
legar fregnir komnar um það, að her—
mertn Li Pao-chang, sem var leigu—
liöi Sun, gengu dögum saman um
strætin með nakin sverð, og afhöfð—
ttðu tafar— og miskunnarlaust alla þá
verkfallsmenn, er þeir rákust á, eða
þei mlék grttnur á, að aðhylltust mál
stað sunnanmanna. Gekk þetta t 5
daga samfleytt. Var þá helmingur—
inn af hinttm 110,000 verkfallsmoim—
unt snúinn að vinnu aftur. En þá
fóru þessi hryðjuverk að berast út,
og til Norðttrálfu og Vesturheims, og
mæltust svo illa fyrir, að Li varð að
hætta og segja af sér um leið. —
Þarf ekki að því að spyrja, hvíllkt
Ramaöskur hefði heyrst úr Norður—
álfttnni, ef Cantonherinn hefði látið
eitthvað líkt eftir sig' liggja.
Bretar og Ameríkumenn hafa skip
Endalok Scopes-málsins
í Tennesee.
Scopes—málið alræmda, sem mesta
athygli vakti fyrir eitthvað hálfu
öðrtt ári, er nú loksins til lykta leitt.
Hæstirétturinn í Tennesee kvað upp
dóm í því 15. jan. siðastl. Dómur-
inn var á þá leið, að lögin, sem banna
að breytiþróunarkenningin sé kennd
í þeint skólunt ríkisins, sem kostaðir
eru af almannafé með opinberum
sköttum, séu leyfileg (constitutional),
og að þess vegna sé kennarinn, John
T. Scopes, sem kærður var, sekur ttnt
að hafa brotið lög ríkisins; en aftur
á rnóti er sekt hans, sent vat hundr—
að dollarar, látin falla, sökum fornt-
galla.
Þrir af fjórum dómurunum, sem :
réttinum sátu, vortt sammála; sá
fjórði neitaði að samþykkja dóntinn,
og áleit lögin óleyfileg, vegna þess
að þatt væru óljós. Einn hinna
þriggja lét þess getið í sérstöku áliti,
að þótt lögin væru leyfileg, sam—
kvæmt stjórnarskrá ríkisins, þá hönn
ttðit þatt aðeins efnishyggjukenning—
ar, sent neituðu því, aö guð hefðt
verið að verki í Sköpun mannsins
(denies the hand of God in the cre-
ation of ntan). Dóntararnir þrír bæta
þvi við, að þó óleyfilegt sé að kenna
breytiþróunarkenninguna i nokkruni
skólum rikisins, er kostaðir ertt af
almannafé, þá þurfi ekki að kenna
neitt, sem sé gagnstætt henni. Og
ennfremur segja þeir, að ef kenn—
arar í líffræði álíti, að lögin séu of
bindandi fyrir sig, þá ntegi fella þá
fræðigrein niður í skólttnum; en þyki
það óæskilegt, þá beri að saka þing—
ið, sent sanidi lögin, um það.
Það var ætlun nianna, að tnálinu
niyndi verða skotið till hæstaréttar
Bandaríkjanna, en dómararnir komtt
i Veg fyrir það. Fengu þeir dórns—
málaráðherra Tetinesseeríkis til :t>
láta málið falla niður á þessu stigi,
og segja þeir, að ekkert sé unnið tneð
því að halda .þessu hjákátlega máli
(bizarre case) lengra áfram.
Þannig er þá þessu tuargumtalaða
máli lokið. Þegar það var háð í und
irréttinuni, var ekki uni neitt annað
tneira talað, og smábærinn Dayton,
varð frægttr staðitr. Mikið hefir ver—
ið skopast að málinu og lögunum, og
er nú svo komið, að blöðin í Ten—
nessee vilja sem minnst ttm það allt
tala. Sum þeirra voru æf með lög-,
ttnum, fyrst eftir að þau gengtt í
gildi, en önnur voru ávalt á móti
þykkt á fulltrúaþinginu nteð 50 at—
kvæðttm gegn 47, en fellt i senatinu;
sömuleiðis var samskonar frumvarp
fellt í þingintL.í New Hatnpshire.
“Fundamentalistarntr” vinna að
þvi öllttm kröftum, að koma þessttm
lögum á sem víðast. Eru þeir æstir
nijög, og úthúða öllum, sem ekki
vilja trúa sköpunarsögtt gamla testa-
mentisins. Einn leiðtogi þeirra, séra
John Roach Straton í New York,
segir, að það sé betra að eyðileggja
íiifa skóla, heldur en 'að hagga kenti—
inguni bibliunnar með því að kenna
breytiþróun. Annar fundamentalisti,
George McCready Price að nafni,
hefir lýst mikilli vanþóknun yfir jarð
fræðisrannsóknttm, sökum þess að
þær styðji breytiþróunarkenninguna.
Segja þeir að allt slíkt leiði beint til
trúleysis og guðsafneitunar.
Þessar undarlegu árásir á vísindin
eru samt, eins og gefur að skilja,
ekki látnar afskiftalausar. Þær eru
yfirleitt fordæmdar af öllum frjáls—
lyndari mönnum í öllum kirkjudeild-
um. Þannig t. d. gerði “The Edtt—
cational Association of the Methodist
Episcopal Church nýlega yfirlýsingu
þess efnis ,að allar lagalegar hindr-
anir á vísindalegri kennslu i skólurn
séu vítaverðar, gagnslausar og eng-
ttm til góðs. Fjöldantargir menn
hafa risið upp á móti þessu “funda—
mentalista”yfargani; en þeir (funda-
mentalistarnir) ertt harðsnúið lið, og
er óvíst netna þeint takist að fá
mikið fylgi meðal þekkingar
snauðra pólitíkusa og þingntanna, er
jafnan ertt reiðubúnuir að ljá hverri
vitleysu lið. sem þeir halda að afli
sér fvlgis hjá alntenningi.
G. A.
annarsstaðar, sem æfa þá dyggð,
nefnilega “andlega lofthreinsun”. —
Þrátt fvrir það hafa flest blöð þessa
gullntt reglu efst á dagskrá, og þykir
hún eitt af því allra nauðsynlegasta
til þróunar heilbrigðtt sálarfari. En
það er eitt að prédika og annað að
framkvæma.
Hvernig myndi fara fyrir sára—
lækni, ef hann mætti aldrei snerta á
þeint kaunum, er hann þó þarf að
græða ? Vitanlega hafa tilþrif hans
oft og tíðum sársauka í för með sér
fyrir þann, sent kaunin ber; en betra
er að þola þær þrautir lítinn tíma,
en eiga það á hættu að grafa í sund-
ur lifandi.
Að grafa i sundur lifandi! Þetta
er það, sem er að þjóðlifi voru. Póli—
tíska loftslagið er fúlt. Það er doll—
araheitnur, þar sem Agirnd og Valda-
fíkn sitja í myrkri kærleiksvöntunar.
Trúarbragðaloftslagið er banvænt,
af því að vfirskyn og bábiljur loka
öllttm gluggum, og draga niðttr allar
I blæjur. Skólaloftslagið er dofið,
: þrungið af eyðingarkrafti, í stað þess
j að gefa innrás himindögg andlegs
I Hfs, er byggi upp sálarlíf unglings—
ins, samhliða heilabúi hans, af því að
kirkjan og heintilið standa á svo völt—
utn fótum, að óvíst er nær þau falla
í rústir.
Þegar rótin á trénu er orðin fúin.
þá fellur tréð til jarðar fvrir vindum
loftsins, og mikið verður það fall.
Þjóðlífsrótin er illa skcmmd, — svo
skemmd, að óvist er, að nokkuð bjargi
voru þjóölífstré annað en krafta—
verk.
Ef yður þóknast að birta þessar
línur t blaði yðar, í þeirri von, að
þær kynnu að vekja athygii fóllks vors
á veikleikum vorutn, þá er vður það
velkomið.
Svo þakka eg yður, ritstjóri góður,
i annað sinn, og óska yður alls hins
bezta.
Lcsandi Heimskringlu.
ræddu: Oscar og Milton Freeman i
nióti Agli Fáfnis og Ragnar H. Ragn
ar. Þeir siðarnefndu báru sigur úr
bítum og hlutu því bikarinn.
Ritari.
Laugardagskvöldið 12 .marz voru
gefin saman í hjónaband, af Rev.
Janies R. Mutchmor, þau Blanche
Johnson, yngsta dóttir þeirra fijona
Mr. Bjarna Johnson og Mrs. Oddný-
ar Johnson, að 632 Burnell St.. og
dr. Russell Johnson Cleave. Hjóna—
vígslan fór fram að heimili foreldra
brúfiurinnar, og vortt ntargir boðs-
gestir viðstaddir, þar á meðal nokk-
ur skvldmenni bntðgumans frá Car—
man, Man. þar setn foreldrar hans
ertt busettir. — Brúðkaupsveizlan var
hin rausnarlegasta. Alderman Blunt
berg mæ.ti fyrir minni brúðhjónanna,
og fleiri tóku til rnáls. Skemtu gest-i
irnir sér hið bezta frant á nótt.
Hieimili ungu hjónanna verður
fyrst um sinn Ste. 6 Marie Apts..
Alverstone St.
Dr. Tweed tannlæknir, verður að
Gimli miðviku— og fimtudag, 30. og
31. marz.
Bréf til Heimskringlu
(Bréf þetta er frá einum meðlint yngri
eða Canadabornu kynslóðarinn—
ar. — Ritstj.)
Winnipeg, Man.,
12. marz 1927.
Herra ritstjóri!
Þegar eg las grein yðar “Þjóð-
rækni og þióðheiður”, í siðasta blaði
Heintskringlu, fékk eg ósegjanlega
löngun til þess að taka í hönd .yðar.
og þakka fyrir þau djörfu ummæli,
er þér hafið um að “opna gluggana
og hleypa inn hreinu lofti”, og svo
framvegis. Hugmyndin er án efa
satnkvæm heilbrigðisreglum allra sið—
aðra þjóða, hvort heldur íhuguð frá
andlegu eða líkamlegtt sjónarmiði; en
það et'u allt of fá dag— og vikublöð
vorra tima, sem lifa eftir þeirri hug—
mynd. Það eru ltka of fáar mennta.
og menningarstofnanir hér í landi, og
Fjær og nœr
Sunnan frá Los Angeles t Cali—
forníu kom hr. Hannes Pétursson
fasteignasali á mánudaginn var. —
Sagði hann allt gott þaðan sunnan
og hafði orðið lítið eða ekki var við
þau óveður, sem ensk blöð hér hafa
borið fregnir um; að minnsta kosti
hefðu þau farið fram hjá Los An—.
geles. Verður hann hér í sttntar og
hefir umsjón með ntikilli byggingu,
ásamt bróður sínum Olafi, er þeir
byggja í sameiningtu á (Edmdaton
stræti, mi-llj Broadway ogt Assini—
boineár, beint austur af þinghúsinu.
Ungmeyjafélagið Aldan hefir á—
formað að halda kvöldsamkomu með
“Candle Light Service" á eftir, um
ntiðjan naesta ntánuð. Eru vinir fé-
lagsins beðnir að leggja þetta á
minnið, og hafa gætur á auglýsingtt
ttm þetta, er-mun verða birt síðar hér
i blaðinu.
Hattur, merktur T. B. var tekinn
í misgripum og annar skilinn eftir,
á spilasamkomu kvenfélagsins í Sam—
bandskirkjttnni í vikttntii sem leið.
Sá sem hattinn hefir, er vinsamlegast
beðinn að skila honum að skrifstofu
Heimskringlu og taka í staðinn sinn,
sem þar er geymdur.
A laugardaginn kemut', þann .19.
heldur Stúdentafélagið fund í satn—
komusal Santbandssafnaðar.
Það er mjög áríðandi að félágs-
menn fjölmenni, því að kosning em—
bættismanna fer frant og skýrslur nú—
verandi embættisnianna verða lesnar,
sem að sýna ástand félagsins.
Eftir fund verður skenit nieO
leikjttm og veitingjar verða bornar
frani, eins og vanalegt er að gera.
A siðasta fttndi fór fram kappræða
um Brandson’s bikarinn. Þessir kappj
í
Til íslands fór í gærinorgun Bened.
Benjaminsson, bóndi frá Bjarnastöð
um í Þingi í Húnavatnssýslu, eftir
tæpa tveggja ára dvöl hér vestra. —
Benedikt er hinn mesti dugnaðarmað—
ur og mun hafa itnnið fyrir ferð
sinni fram og aftur, 0g vel það, með-
an hann dvaldi hér.
Mrs. A. P Jóhannsson. gekk ttnd-
ir meiriháttar uppskurð á almenna
sjúkrahusinu hér í bæ á mánudags-
morguninn var; gerði dr. Brandson
uppskttrðinn, ;og leið sjúklirtgnum
vel, eftir hætti, þegar síðast 'frétt-
ist. Öskar Heimskringla goðs bata.
Frá Riverton er skrifað: Fáar
fréttir héðan um þetta leyti. Tíðar-
far snúist til indællar blíðu. snjór á
förum. Einn náungi hér í R. var
dæmdttr í $200 sekt og tveggja mán—
aða fangelsi fyrir vinsölu, siðastlið-
inn föstudag.
Frá íslandi.
Jóhanna Jóhannsdöttir húsfreyja á
Silfrastöðum t Skagafirði andaðist úr
Berklaveiki 4. janúar s.l., eftir Táhga
og þunga vanheistt. Hún var um
fertitg að aldri, fædd og alin upp á
Lýtingsstöðum í Skagafirði. Jóhanna
var gift Jóhannesi Steingrímssyni
bónda á Silfrastöðum, ágætismanni.
Lifir hann konu sina ásanit einu barni
þeirra hjóna, stúlku, vanheilli. Aður
höföu þau mist barn úr berklaveiki.
Raunir þeirra hjóna voru því ntikl—
ar og viðskilnaðttr móðurinnar frá
varanlega sjúku barni dauðanum
þyngri.
Jóhanna var hin mesta atgervis— og
ágætiskona. Hún var allra kvenna
fríðust, gáfuð, stórhrein í skaplyndi
og ekki smágeðja en drenglynd og
réttsýn i læzta lagi. Hún átti hvers
manns aðdáun og þokka þeirra, er
henni kynntust. Mun héraðsbúum,
og svo þeim, er tiðförult eiga um
þjóðleið hiá Silfrastöðum, þykja nijög
hafa daprast um, er heimili drúpir t
harmi, þar sem áður hélt uppi and—
legri rausn og risnu ein af glæsileg—
ustu kónum landsins.
Prcntsmiðja Odds Bj'órnssonar heí
ir aukið við áhöld sín til stórra muna.
Tók þar til starfa nú unt áramótin
letursteypuvél (setjaravél). Um ttpp-
setningu hennar annaðist Jakob Krist
jánsson, Nikulássonar. Hefir hann
átt aðsetur i Möen í Danmörku und—
anfarið. Er þessi hin fvrsta vél
slikrar tegúndar, sem tekur til starfa
hér á landi utan Reykjavíkur.