Heimskringla - 06.04.1927, Blaðsíða 5

WINNIPEG, 6. APRIL 1927.
HEIMSKRIN GLA
5. BLAÐSIÐA
ÞJER SEM NOTIÐ
TÍMBUR
K A U P I Ð A F
The Empire Sash and Door
COMPANY LIMITED
Birgðir: Henry Ave. East Phone: 26 356
Skrifstofa: 5. Gólfi, Bank of Hamilton
VERÐ GÆÐI ÁNÆGJA.
kenna þó samningana, með því aö
taka tillit til hinnar fáránlega djörfu
kröfu vara'forseta, um aö hegna
keppinaut sinum fyrir aS vilja ekki
halda samningrtum áfram. Greiöa
þeir svo þeirri kröfu atkvæöi sitt.
Mér leikur meira en lítill grunur á,
aö þessir nefndarmenn vilji ekki
kannast viö þaö, aö þessi málaflutn—
in|p:r varaforseta hafi haft áhrif á
þá. En fundargerningurinn fer þar
á móti þeim. Ilann sýnir, eins og
hér er rétt af honum sagt, aö attur
fyrsti helmingur 11. fundar, og tölu
veröur hluti framhaldsfundarins, líð—
ur svo, aö engum dettur í hug þaö
snjallræði, aö sinna ekki lægsta til—
boði, eins og sjálfsagt var, ef ekki
er álitið aö Col. Press geri verkiö
betur en City Pr., heldur velta mál-
inu yfir á þann. grundvöll, aö skifta
beri verkinu árlega á milli prentsmiðj
anna, þótt það í þetta skifti kostaði
félagið stórfé, á þess fátæka mæli—
kvaröa. Hann sýnir, aö nefndarmað—
ur fékk ekki þann innblástur, fyrri
en varaforseti var búinn að ágna
nefndinni, nieð því að láta hana á
sér skilja, aö hann heföi flokk
manna, að baki sér, er myndi verða
"óánægöur”, ef prentveitingin ekki
félli varaforseta i vil. Og þessir
menn eru allir aö tala um blygöunar—
leysi! Og að varaforseti hafi íjárri
því misbeitt embætti sínu, af þvi aö
hann ekki greiddi sér atkvæði Ifka >
Það kom aldrei til þess, aö hann
þyrfti að greiða atkvæöi, þvi meiri—
hlutinn féll honum í vil. Hann
víátti ckki gera þaö sem fundarstjóri,
samkvæmt þeim venjum, sem settar
eru um atkvæðagreiöslu þeirra, að
þeir greiði aðeins úrskurðaratkvæöi,
ef atkvæði nefndarmanna íalla jafnt.
Ennfrenuir sýnir frásögn 11. fund
ar, að tillögumaður neitar “sem al—
veg korrekt var’’ — að leyfa vara—
forseta aö breyta hinu upprunalega
tilboði' sinu. Frásögn 12. fundar
ítrekar þetta; sýnir að tillögumanni
og gjaldkera var falið að gera samn-
inga við Col. Press á $4.95, en ekki
$4.60. Þciuia samning gerSn þcir
aldrei. Þeir brutu á eigin ábyrgö
nefndarsamþykkt, er þeim var falin.
Og vegna hvers? Hvort af því, aö
þeiir, þrátt fyrir grundvallaratriöiö,
sem i tillögunni um prentveitinguna
á að felast, treystust ckki að lcggja
hana né samninginn fyrir þingið?
Og nú fara menn kannske að átta
sig á þvi, að ekki mátti lesa fundar—
gerningana; á öllu handaskolinu. Og
á kattarþvotti þessarar vesalings
nefndar, er sett var til þess að rann—
saka málið, og labbar svo samvizku—
samlega framhjá fundargerningunum,
á fund ákæranda og ákærða, að því
ar nefndin sannar. Til þess að
sætta þá, eða hvað ? Er það ekki
dásamlegt, að spyrja ákærða, hvort
honum hafi nokkuð orðið ábótavant
um embættisfærslu, og láta sér svar
hans nægja ? En nefndin hefir
kapnske ekki einu sir|ni verið svj
ónærgætin, að spyrja hann? Eða þá
að ganga gersamlega fram hjá spurn
mgunni um ivilnun meirihluta nefnd—
arinnar? Hafi þessi þingnefnd get-
að skilið nokkuð annað en það, að
hér væri eitthvað daunillt á ferð—
inni, sem henni bæri að breiða yfir,
sem einskonar ‘‘yfirbreiðslunefnd’’,
þá hlaut hún að skilja, að hún var
rartnsóknarncfnd, en ekki sáttasemj—
ara eða einhverrar annarar tegundar.
Þvi hvaða linkind, sem ákærandi
hefði kunnað að vilja sýna þeim, er
hann bar sök á, þá kom það ekkert
við öðrum félagsmönnum. Hver
þeirra sem vildi, atti fulla heimting
á að fá aö vita alit hið sanna, og
ekkert annað.
Eg hefi skýrt, vegna hvers eg eyði
engum orðum um meðferð málsins á
þingi. Eg læt mér nægja að vísa
til þess, sem eg sagði í fyrstu grein
minni um það. Eg hefi ekkert úr
því að draga, og engu við að bæta.
Eg get enga blygðun fundið mér
skylduga fyrir að segja satt og rétt
frá. Stjórnarnefnd Þjóðræknisfé—
lagsins tálaði um blygðunarleysi. Þar
sat á þeim, sem gat. Henni ei o-
hætt að taka það nafnorð með sér i
bandi, heim aftur til föðurhúsanna,
og gæla þar við það. Það er svo
fjarri því, að hún hafi þvegið af
sér þann ávirðingarblett, er atmást
skyldi með yfirlýsingunm, að nu
hefir hún kámað sig alla með hon—
um. Hún græðir ekki á fleiri slík— j
um Pyrrhusarherferðum.
Wpg. 5. apríl 1927.
Sigfús Halldórs frá Höfnum.
----------x----------
Til þjóðrœknisfélags-
nefndarinnar.
Herra ritstjóri Híkr.!
Heiðraði herra!
I síðasta tölublaði Heimskringlu
birtist ávafp til Viking Press Ltd.,
frá Þjóðræknisfélagsnefndinni, og |
stendur þar meðal annars eftirfylgj—
andi grein:
"Inn á þingið barst kæruskjal þess
efnis, að Jón J. Bildfell, þáverandi
og núverandi varaforseti félagsins,
hefði notað embættisstöðu sína til
þessi að afla prentsmiðjufélagi því,
er hann veitti forstöðu, hlunnindi á
kostnað félagsins. Meðstjórnendur
þessa manns lýstu því yfir á þing—
inu, að svo fjarri hefði því farið,
að hann hefði misbeitt embætti sínu,
að hann héfði alls ekki greitt at—
kvæði um málið á stjórnarnefndar—
fundum. Nefndin í þinginu, sem um
þetta kæruskjal fjallaði, sá ekki á—
stæðu til að taka það neitt til greina,
vegna þess að allir reikningar báru
það með sér, að félagið hefði ekki
orðið fyrir peinum útgjöldum af þeim
orsökum, sém getið var um í kæru—
skjali þessu. Þingið heyrði mála—
vöxtu frá hendi beggja þessara máls—
aðila, kæranda og varaforseta. A
þinginu kemur frarn tillaga um að
lesa upp fundargerninga stjórnar—
nefndar, er um þetta mál fjölluðu, en
jafnframt er borin upp rökstudd dag-
skrá um að vísa málinu frá. Forseti
bar upp siðari tillöguna, samkvæmt
öllum fundarsköpum, og er hún sam—
þykkt, og málið þar með úr sögunni
sem þingmál."
Þar sem eg er annar sá málsaðili,
sem getið var um í grein þessari, og
hún bregður upp röngu ljósi yfir mál
það, sem þar er getið um, og víss—
vitandi eða af vanhugsun, miðar til
þess að halla réttu máli, þá fer eg
fram á það við nefnd þá, sem hefir
undirritað hana, að gera þá yfir—
lýsingu í næsta tölublaði Heims—
kringlu, að grein þessi sé að öllu
leyti óþörf og ómerk og eigf ekki áö
skiljast á þann veg, sem hún er rit—
uð, og sé þvl þar með afturkölluð.
Að öðrum kosti skora eg á nefndina
að birta, í öðruhvoru eða báðum ís—
lenzku vikublöðunum í næstu viku
eftirfylgjandi skjöl, svo lesendur
blaðanna eigi kost á að vita sannleik—
ann í þessu máli:
1. Tilboð beggja prentfélaganna,
The Columbia Press, Ltd., og City
Printing & Publishing Co., fyrir
prentun á 8. árgangi Tímaritsins.
2. Þá kafla úr þeim þrem fund—
argerningum Þjóðræknisfélagsnefnd—
arinnar, sem fjölluðu um þessi tvö til—
boð, frá byrjun unz verkið var veitt.
3. Kæruskjal það, sem eg undir—
ritaður lagði inn á þing.
4. Hvernig það mál var höndlað- af
þingnefndinni, sem í það var sett, og
hvaða gögn hún aflaði sér til þess
að finna sannleikann í því máli, og
ef hún leitaði upplýsinga jafnt frá
báðum málsaðilum og einnig hvernig
og á hvaða þingtima hinn fráfarandi
fo.rseti þingsins tók málið upp á
dagskrá.
Fyrir hönd City Printing & Pub-
lishing Co.
B. PETURSSON.
Dagsett í Winnipeg,
4. marz 1927.
Sannleikurinn er sagna
bestur.
I 26. tölublaði Heimskringlu stend
ur grein með fyrirsögninni "Til
stjórnarnefndar The Viking Press,
Ltd., Wpg.’’ A þessi grein að vera
leiðrétting á írásögn fyrverandi rit—
a"a Þjððræknisfélagsfns, um vissa
atburði, er skeðu á síðasta þingi þess.
Hér er tilraun níu manna til þess að
leiðrétta sögu eins manns um atburði,
sem fjöldi annara manna voru sjón—
ar— og heyrnarvottar að — og til—
raunin mishheppnast! Eg, undirrit—
aður sat á þjóðræknisþinginu allan
þann tínia, sem sagan var að gerast,
er hér “fer tvennum sögum um”. —
Eg finn mér því skylt að votta, að
frásögniti i greitiinni “Þjóðrækni og
þjóðheiður”, gaf alls ekkert tilefm
til þeirra ummæ'a. stjórnan efndar
Þjóðræknisfélagsins, að hún sé ‘‘með
ölht villandi, að þvi leyti sem Hún er
ekki ósönn,” að hún er, þvert á móti
rétt ssögð saga, að eg er algerlega
sannfærður um, að afskifti fyrver-
andi ritara (Mr. Sigfúsar Halldórs
frá Höfnum) af þessu máli voru
byggð á einlægri velvild til Þjóð-
ræknisfélagsins, og löngun til að efla
hag þess, og að “skýringar” nefnd—
arinnar eru í sannleika villandi, fyr-
ir þá sem ekki hafa önnur gögn á að
byggja. Svo mikil er óvandvirknin,
að rangt er farið með innihald þing-
skjals, setn vitnað er í, og ætti að
vera í höndum nefndarinnar, sem
sýnilega hefir ekki talið það ómaks-
ins vert að lita i það, heldur hripað
niðttr i flýti það, sem þá minnti að
í því stæði.
Og “sannleikurinn er sagna bezt-
ur”. Heföi það verið stöðug sann-
færing allra þeirra, sem með málin
fóru á síðasta þingi Þjóðræktiisfé-
lagsins, þá er eg viss um að þau
hefðu öll orðið afgreidd á drengileg
an og vinsamlegan hátt.
A- E. Kristjánsson.
----------x-----------
Þórður Kristleifsson.
er maður nefndur. Hann er sónur
hins góðkunna bændaöldungs Krist—
leifs Þorsteinssonar á Stóraí—Kroppi
í Borgarfirði. Snemma hneigðist
hugur hans að söng, enda þótti rödd
hans sem unglings með afbrigðum
mikil og fögur.
Nú fyrir tæpum sex árum ákvað
hann að helga líf sitt söngmenntinni,
fór utan, fyrst til Kaupmannahafn—
ar, og dvaldi þar undir stjórn hinS
ágætasta kennara, sem mjög hvatti
hann til ao halda áfram námi. Frá
%
Kaupmannahöfn fór han ntil Dres-
den og stundaði þar söngnám í þrjú
ár, undir stjórn hinna færustu meist—
ara í söngkennslu. Þaðan fór hann
suður til Milano á Italiu, og hefir
stundað þar nám síðan. Síðasta árið
hefir kennari hans verið hinn heims_,
frægi söngvari Fernando . Capri.--
Hefir svona langt nám kostað mikið
fé, en nteð sinni dæmafáu sparsemi
og reglusemi hefir Þórður klofið
fjárhagshliðina til þessa, með til—
styrk vandamanna sinna. Dregið
hefir hann lika talsvert fjárhagslega,
að kennarar hans hafa verið svo
hrifnir af hæfileikum hans, að sumir
þeirra hafa fitið sem ekkert tekið
fyrir kennsluna. Þess ber lika að
geta, að Þórður hefir siðustu árin
fengið smáváegilega upphæð af fé
þvi, sem veitt hefir verið af Alþingi
til skálda og listamanna.
Um Þórð Kristleifsson hefir ver—
ið mjög hljótt og lítiö sem ekkert
verið um hann ritað eða frá honum
sagt. Einu sinni hefir hann sungið
hér opinberlega, sumarið 1924. Með-
al áheyrenda hans þá var ungfrt't
Hanna Granfeldt, sem kunn er hér
og viðar sem ágæt söngkona. Þegar
hún hafði hlustað á söng hans, varð
i henni að orði: “Þetta er áreiðan-,
lega efni í mikinn listamann”.
Þórðttr hefir sent mér allmikið af
ummælum um sig, frá ýmsum hinna
færustu söng— og tónsnillinga á þeim
stöðum, er hann hefir notið kennslu
öll hin undanförnu ár. Vegna, þess,
að þau ummæli eru eflaust það rétt-
asta og sannasta, sem um hann verð—
ur sagt, og gefa þess vegna þá einu
réttu hugmynd um það, hvers við
megum af Þórði vænta, þá leyfi eg
mér að birta þau hér á eftir — sum i
þýðingu:
“Herr Th. Kristleifsson er i Be-j
siddelse af en udmærket Röst af en !
sjælden Kraft og Varnie, den vil \
sikkert kunde ttdvikles til “Noget;
meget godt”. Jeg anbefaler hant i
absolut til Stötte i Forrn af Stipen—
dium.
Ernst Schönberg, Koncertsan—
ger og Sanglærer i Köben—
havn.
Vi undertegnede, som kender Hr.
Þórður Kristleifsson som et nieget
flittigt og fremadstræbende Men—
neske, anbefaler hans Ansögning,
paa det varmeste. Han har ét ud—
mærket Stemmemateriale og vil
utvivlsomt kuntie opnaa et godt Re—
sultat hvis han kan före sit Studium
til Ende.
Det bemærkes, at hans Sanglærer,
Hr. Alexander Anthes, er en frem-
ragende Sangpædagog.
Köbenhavn i Febr. 1922.
Haraldur Sigurðsson.
Dóra Sigurðsson.
Hr. Kristleifsson hefir verið nem—
andi í píanóleik á hljómlistarskólan—
um í Dnesden, og hefir hann tekið
þar miklum framförum vegna iðni og
hæfileika.
Curt Kraubz, forstjóri.
Herra Kristleifsson hefir framúr—
skarandi fagra (‘‘Helden”) tenór-
rödd. Hann er söngvinn og hefir
nænia tilfinningu fyrir söng. Má þess
ótvírætt vænta, að hann verði með
tíð og tíma einhver allra bezti hetju—
söngvari (tenor-iDramatico).
Dresden í febrúar 1922, Nurn—
bergerstrasse 17.
Söngstjóri próf. A. Anthes.
Undirritaður vottar hér með, að
Signor Th. Kristleifsson hefir þegar
þrjá mánuði sótt skóla minn, og stend
ur þar öðrum framar um tenórrödd.
Mun hann með nokkru námi ennþá
áreiðanlega verða mjög mikill lista-
maður, þar sem hann einnig hefir ó—
venjulega fagra “Erscheinung” fyrir
leiksvið. Rödd hans er “dramatisk”
og hljómblær hennar hlýr, músikgáfu
hefir hann framúrskarandi. Verð—
skuldar hann fyllilega, að hinn heims
frægi snillingur Batistini hefir veitt
honum athygli og trúað mér fyrir
honum,
Mlano í nóv. 1925.
Cav. Vittorio Podesti.
(Söngmeistari í “Belcanto” og
fyrrum Dirigent við söngleik-
húsið Metropolitan og mörg fræg
ustu söngleikhús Evröpu.)
Eg er yður mjög þakklátur fyrir
að taka lög min á söngskrá yðar. —í
Meðferðin á þeim var mjög góð, og
meSferð yðar á ‘‘Sverri konungi’’i
var með öllu óaðfinnanleg.
Reykjavik í júnt 1924.
Yorómar.
Mér fannst eins og vorið það vildi
eg vaknaði glaður í dag,
því geislann um gluggann eg skildi
það guðsríkis umbótalag,
sem lífinu fögnuðinn færir
með framtíðar lifandi þrá;
svo ljóselskur andi minn lærir
það lag, sem að vorboðinn á.
Því von mín, hún varð ekki’ að táli,
að vetur eg lifað hér gat,
og hrakspár á mælginnar máli
fyrst meinlega af mér eg sat;
þá gleðst eg við geislana nýja,
þann guðsnáðar vorbjarta yl,
sem vekja mér vordrauma hlýja,
því vorið eg alstaðar skil.
Það kemur hér blessun að breiða
á braut, sem var freðin og hál,
og myrkri og andstæðum eyða,
sem ásækja veiklaða sál;
það kemur og sannleikann segir
í syngjandi vorfugla klið;
það kemur og huga minn hneigir
að heilögum, eilífum frið.
Það kemur með unað og yndi,
sem andblær frá heilögum stað;
í sólhlýrri vorskúr og vindi
það veitir mér heilsunnar bað.
Það kemur með ungdóminn aftur;
eg elska og gleðst eins og barn.
Með ljósgeislum kærleikans kraftur
lét hverfa hið nákalda hjarn.
Og eilífðar von hefir vaknað,
hún vermist við kærleikans yl;
því allt sem að Sorg hefir saknað,
eg sé það er lifandi tiL
Þá helgustu upprisu.hátíð
þá held eg í lifandi von;
eg fann þar í fjarlægri þátíð
hinn fegursta mannanna son.
Sigurður Jóhannsson.
Próf. Sv. Sveinbjörnsson.
Svo sem sjá má af undirskriftum
framanskráöra ummæla, eru þau öll,
gefin af frægum og þekktum mönn—
um, hverjum á sinu sviði. Þá hefirj
einnig hinn frægi söngvari okkar, j
Pétur Jónsson, eftir að hafa heyrtj
Þórð syngja, nýlega getið þess í bréfi
meðal annara ágætra ummæla um
Þórð, að hann hefði “undurfagra;
rödd”.
Páll Olafsson•
—Vísir.
*
Islenzk bókarfregn.
____
i
PALL F.GGERT ÖLASON:
MENN OG MENNTIR siða-
skiftaaldarinnar á Islandi. IV.
bindi. Rithöfundáv. Bóka—J
verzlun Arsæls Arnasonar. —
Rvík 1926.
Með þessu bindi er -tokið hinu
mikla og stórmerka ritverki Páls
Eggerts ölasonar um “Menn og
menntir siðaskiftaaldarinnar” Höf—!
undurinn hefir í upphafi sett sér það
tvöfalda markmið: “Að lýsa lands—
sögu og bókmenntum þjóðarinnar á
siðaskiftaöld”. Saga landsins verð—j
ur þá einkum saga þeirra afreks— j
manna, sem lær hæst og mestu valda
um atburði í landinu og örlög þjóð—
arinnar á greindum tíma. Eru slikir
þættir raktir í hinum fyrri bindum,
sem áður hefir verið lýst hér í blað— j
inu.
Þetta IV. bindi fjallar um bók—
menntir þjóðarinnar og rithöfunda á
siðaskiftaöld. Liggur að rótum
verksins geysimikil og merkileg
rannsókn höfupdar um myrk og fólg—
in svið þeirra viðfangsefna. Hefir
hann um sumt notið leiðsagnar fyrri
ritkönnuða, eldri og yngri, sem hann
og greinir frá. En um flest er þó
rannsókn hans sjálfstæð og frum—
ger. Verður starf höfundar og ranit
sóknir eigi til hlítar metið af þeim,
er engin skil kunna þess háttar starfa.
Þó má nokkuð marka viðferli höf—
undar á tilvitnunum hans í rit og
handrit, erlend sem innlend. Eru
þær furðulega margar. Ritinu er
ætlað að ná tvennskonar tilgangi. Það
á að vera heilsteypt bókmentasaga og
rithöfundatal aldarinnar, en auk þess
farvegur sérrannsókna, er síðar
kynnu að verða gerðar, framar en
orðið er, um ýmsar igreinir bók—
menntanna. Er leikmönnum ófært
um að dæma, til hverrar hlítar er
náð þessu tvöfalda markmiði. En
svipur verksins og bygging, ná-
kvæmni höfundar, heimildatal o. fl.
ber honum gott vitni.
Merkustu bókmenntafrömuðir ald—
arinnar, sem frá er greint í þessu
riti, eru þeir Arngrímur lærði og
Guðbrandur biskup Þorláksson. Er
ritverkum þeirra og miklu áhrifum
rækilega lýst. Eru og greindir sund—
ur sérþættir bókmenntanna og hverj—
um þeirra gerð skil fyrir sig. —
Lengsti kaflinn er um skáldin, eða
yfir 330 blaðsíður. En bindi þetta
er 770 bls. En aftan við eru skrár
á 87 bls.
Rit þetta er hið fullkemnasta að
frágangi. Eru mörg sýnishorn rit-
handa þéirra höfunda, er um getur i
ritinu, en myndir af sumum þeim, er
við sögu koma. Nafnaskrár eru full—
komnar, svo og ritatal. Þá er og skrá
yfir upphöf kveðskapar. Verður þar
fundinn uppruni margra kveðlinga,
er verið hafa húsgangar í lartdinu, þó
almenningi hafi verið ókunnugt um
ujpruna þeirra. Er og allmikið af
kveðskap siðaskiítaaldarinnar tekið
upp í ritið.
Aður hefir verið minnst á stil P.
E. 0. og frásagnarhátt. Stíllinn er
'látlaus og hrelinn. Frásagnarhájtt—
urinn þróttmikill og afmarkaður. Er
ritlist höfundar nærð við frumlindir
fornum Vitum, en vaxin við gáfur,
lærdóm og smekkvísi höfundarins.
Ritverk þetta er i alla staði merki-
legt og hin ágætasta eign til fræði-
lesturs og skemtunar.
(Dagur.)
Frá Islandi.
Rvík 5. marz.
Mikið ritverk. — Páll Þorkelsson
er einn af þeim fræð'lmönnum, sem
hafa hægt yfir sér, en það er eins
um fræðimenn sem aðra menn, að
þeir eru misjafnlega miklir hávaða-
menn.
Nú hefir Páll gefið út sýnishorn
af fuglaheitaorðabók sinni hinni meiri
meðl margmálaþýðingum, sem áður
hefir verið tninnst á í Alþýðublað-
inu. F.r þessi orðabók kölluð önnur
útgáfa aulcin og endurbætt, af hinni
velþekktu orðabók Páls yfir fugla—
heiti, er prentuð var 1916. En í raun
og veru er þetta alveg ný bók
— Má í henni sjá, ekki einung-
is, hvað fuglar heita á ótat
tungumálum, sem enn lifa, heldur,.
að minnsta kosti hvað sumum fugls-
heitunum viðvíkur á fjölda tungum,
sem nú eru dauðar, svo sem engilsax—
nesku, gotnesku, forn-háþýzk^ og
sanskrít.
Ekki er vafi á því, að bókin verður
afar þægileg handbók að fletta upp i,
ekki sízt fyrir það, að við hana verð-
ur skevtt latneskri fuglaheitaskrá yfir
alla þá fugla, sem koma fyrir í marg—
málaorðabókinni. x.
Rvík T. marz.
Kona fannst örend vestan við
grandagarðinn svonefnda kl. 2 í gær-
dag. Var líkið flutt á líkhúsið. —
Ekki vita menn, hvernig slysið bar
að höndum, en hitt er víst, að konan
hefir drukknað.
“Hús í svcfnð'. — Snenima
október ritaði Politiken tnn þes
kvikmynd:
,Hús í svefni’, hin fagra kvil
mynd Guðmundar Kamban, sem sýi
er nú sem stendur í Alexandrathea
ret hér, hefir hlotið meiri aðsókn
Sviþjóð heldur en nokkur önn
mynd, sem Nordisk Films Kompag
hefir sent út — nieiri jafnvel held
en “Maharajahens Yndlingshustru
sem hingað til hefir haft flesta hú
fylli þar af öllum mynduni frá No
disk Films”.
Keflavik 25. febr.
Mokafli í gær, hæst 880 lítrar af
lifur, sem mun svara til 20 skpd. —
Afli 12—20 skpd. á bát. Einn bátur
hafði á dekki, gat ekki innbyrt. Þeir
bátarnir, er bezt öfluðu voru 3, og
íengu 18—20 skpd.