Heimskringla - 06.07.1927, Page 5

WINNIPEG 6. JtJLÍ 1927.
HEIMSKRINGLA
5. BLAÐStÐA,
Þ J E R S E M NOTIÐ
TIMBUR
K A U P I Ð A F
The Empire Sash and Door
COMPANY LIMITED
Birgðir: Henry Ave. East Phone: 26 356
Skrifstofa: 5. Gólfi, Bank of Hamilton
VERÐ GÆÐI ÁNÆGJA.
og sinna ættmenna. I’ví á hvaS höf-
um vér verið aS horfa í dag? Vér
ihöfum veriö þess vottar, ag Manitoha
hefir beöiö eöa boöið og vænst þess
af öllum iþeim þjóðflokkum, sem
tiér hafa sezt að og hafa skapsmuni
o.g vitsmuni til þess að finna og vita
að þeir eru þjóðflokkar, að þeir komi
fram i dag, á þessum 'heiðursdegi
þessa undursamlega lands, og auglýsi
öllum öðrum, hvaff þeir séu, Mani-
toba vill sameina alla íbúa fylkisips
um þá einu hugsun, að þeir hafi tek
ið að erfðum fagurt og mikið og
merkilegt land, og þeir eigi að sýna
því hollustu og vinsemd og ást; en
hverjir sem þeir menn eru, sem fyr-
ir þessum hátíðaihöldum standa, þá
hefir það orðið lært, að Iþeir hafa
haft vitsmuni til þess að sjá það, að
Ibeinasti vegurinn til þess að örva
og glæða vinsemdina til Canada, hef-
ir verið sá, að gefa útrás stoltinu
og ástinni á þejrra eigin ættlandi og
þjóðstofni hér fyrir handan hafið.
Bg verð að játa, að
verið mér svo mikið fagnaðarefni,
að virðing mín fyrir fylkinu og í-
ibúum þess hefir aukist að stórum
mun. Mér ‘hefir verið prédikað það,
og yður öllum hefir verið prédikað
það, leynt og ljóst, að með því einu
gæti maður sýnt Canada hollustu, að
leggja kapp á það að gleyma þvi,
hverrar þjóðar rnaður hver óg einn
væri. Manitoba hefir kennt mér allt
annað í dag . Hún hefir kennt mér,
ag með því móti gæti eg gert sæmd
Canada mesta, að eg sýndi að eg eða
vér og þjóðflokkur vor væri Canada
einhvers virði. Hverri þjóð hefir í
dag verið ‘boðið að reyna að sýn.t
það i táknmynd ein'hverskonar, sem
hún teldi mikils virði i fari og sö,gu
sinnar þjóðar, og bera með því vott
og vitni, að hún ætti hér eitthvað er-
indi, eða hefði einhvern skerf að
bera fram til menningar þessa lands
og framtíðarsóma. Oss hefir verið
sýnt ljóslega og greinilega, að Can-
ada virðir og metur og er þakklátt
fyrir allar alvarlegar tilraunir til
þjóðernisræktunar með oss og öðr-
um þjóðum, sem hingað hafa kom-
ið úr fjarlægum stöðum til þess að
byggja upp það land, sem sökum
mikilfengleika síns, auðæfa og yndis
þokka, hefir ástæður og möguleika
til þess að' verða eitt dásamlegasta
landið í veröldinni.
verður landið í hug mér, eins og ef
til vill fiestra, fyrst og fremst sem
ung mær, fögur og svipmikil, en á
brá hennar hefir enn ekki verið rit-
að, 'hver forlög hennar muni verða.
En eg get ekki hugsað til vestrænu
sléttupnar, svo að segja óbygðrar,
sléttunnar með frjómagnið undur—
samlega i skauti sínu, án þess að
finna til þess að þrá mærinnar er
að verða rnóðir. Mærin unga þráir
að ala ‘hér.miljónir af sálum, fela í
faðmi sér kynslóð eftir kynslóð af
ihamingjusömu fólki. Og hvergi á
byggðu bóli eiga menn slíkast kost á
að skapa farsæla þjóð sem hér. Hér
er allt aflið, öll frjósemin til þes<
að upp megi rísa veglegt riki og
gæfusamt — ef þeir eiginleikar eru
ræktaðir, sem beztu íslenzka menn
langar til að verði þeirra einkenni.
Það er gersamlega rangt, að böl
heimsins — stríð, fátækt og öll and-
styggð, sem er fylginautur þessara
vágesta — stafi eðá hafi nokkuru
þetta hefir sinni stafað af synd mannanna eða
illsku, heldur af skorti á vitsmunum
einum. I þeirri von, að Canada
megi auðnast að sigla fram hjá þeim
hörmungarskerjum, sem farsæld allra
þjóða hefir enn strandað á, og í
þeirri von að vorum fámenna þjóð-
flokki auðnist að leggja landinu til
þá syni og dætur, er verði að ein—
hverju leyti hafnsögumenn og leið-
sögu á leiðinni til þess marks, setn
Canada hefir öll skilyrði til þess að
ná, óskum vér að hið nýja, unga,
glæsilega land vort megi lifa.
var svo sunginn sálmurinn “O
God our help in ages past”, eft-
ir hið gamla og ágæta skozka
sálmaskáld Isaac Watts, út af
90. Davíðssálmi; þá flutti erki-
biskun ensku kirkjunnar í Can-
ada, Dr. Matheson, prédikun.
! Lauk svo athöfninni með því
jað séra Björn B. Jónsson las
hina Almennu þakkargerðarbæn
ensku kirkjunnar og lýsti drott-
inlegri blessun yfir mannsöfn-
uðinn. Söngnum stýrði Mr.
Montcrieff hljómleikafræðingur,
en í sönfeflokknum voru sam-
ansafnaðir allir helztu söng-
flokkar bæjarins. —
¥ ¥ *
Eigi má svo ljúka frásögn
þessari, að eigi sé frekar getið
íslenzku nefndarinnar, er stóð
Hvað er það sem íslenzka
í Canada langar til að flytja og
gróðursetja hér í frjósamri cana-
diskri mold'? Um það eru hugsan-
irnar vafalaust nokkuð dreifðar og
ómótaðar. En meðal þeirra, sem bezt
hugsa og af mestri einbeitni og festu,
hygg eg að það sé nokkuð algengt, að
fyrir þeim vaki eitthvað í þá átt, sem
oss finnst felast undir, í og með tákn
myndinni íslenzku, sem sást á götum
Winnipegborgar i niorgun. Alþingi
hefir verið sá rauði þráður, sá ytri
vottur aðals og tignar; sem er sæmd
þessa kynflokks. I upphefð og nið-
nrlægingu 'hefir það verið hið ytra
merki þeirrar viðleitni, sem er aðal-
ástriða heztu íslenzkra manna frá
öndverðri byggð lands þeirra — á-
stríðan eftir mannviti. Alþingi við
Oxa-rá — mennirnir að teygja sig í
áttina til mannvits og snilldar í um-
gerð hinnar hrjóstrugu fegurðar —
er táknmynd þ?ss, sem er ósk mín og
von að verði hugsjón íslenzkra
manna, að flytja til þessa lands um
ókomin ár og aldir. Vér höfum
ekkert annag fram að færa en hæfi-
leika vora til þess að hugsa vel og
fagurt. Vit og list á að vera um
aldur og æfi vor draumur og keppi-
kefli.
Sextíu ár eru lítill tími í lífi þjóð
ar og lands. Svo lítill, að það liggur
við að maður eigi erfitt með að
draga upp mynd i huga sér, er sé að
einhverju leyti imynd þessa fyrir-
brigðis. En eina mynd fæ eg þó
ekki úr huga mér, er eg hugsa til
Canada á þessum degi, þrátt fyrir
nærri því ómælivídd landsins, þá
Skorað hafði verið á þjóð-
irnar, er þátt tóku í hátíðahald
inu, að sýna þjóðbúninga sína
þar úti í garðinum. Fór sú
sýning fram um kvöldið á aðal-
sýningarpallinum. í henni tóku
þátt Skotar, Walesmenn, Hlol-
lendingar, Rútenar, Pólverjar,
Svíar, Danir, íslendingar o. fl.
Fyrir á pallinum var kona, er
kjörin var af aðalháitíðanefnd-
inni til að taka á móti þjóðun-
um, er þær ©engu upp á pall-
inn. Táknaði hún hið canadiska
ríki, og hélt á fána brezka rík-
isins. Hún var dóttur dóttir Sir
John A. MacDonalds, fyrsta for-
sætisráðherra Canada. Gekk
hver þjóðflokkur með fylktu liði
upp á pallinn og skipaði sér
undir fánann. Fyrstir voru
rnenn Skotar, þá íslendingar og svo
hver af öðrum. Engum bland-
aðist hugur um það, sem á
horfði, að íslenzki búningurinn
bar þar af öllum hinum. Báru
hann 12 konur og meyjar, all-
ar háar og grannvaxnar, og
báru hann tfel. Um búningana
hafði séð Mrs. Óvídá Swainson.
Suma hafði hún að láni, aðra
bjó hún til, og var það hið
mesta þrekvirki að hafa þá alla
í lagi með jafn skömmum fyr-
irvara. Mteð sýningu þjóðbún-
inganna lauk hátíðahaldinu úti
í garðinum. Var þá haldið inn
í bæ og tóku við dansleikir í
helztu skemtihöllum borgarinn-
ar, er stóðu fram til morguns.
Laugardaginn voru sýndir ýms
ir útileikir og um kvöldið skot-
ið upp flugeldum í Sargent-
garðinum; á annan hátt skemti
hver sér sem hann vildi og var
engri fastri áætlan fylgt með
hátíðahöldin. Sunnudajginn upp
úr nóni var hátíðinni slitið með
afarfjölmennri samkomu á völl-
unum fyrir framan þinghúsið.
Var þar haldin guð sþjónuslta
undir beru lofti, og er svo gizk-
að á, að þar hafi verið saman
komnir um 50,000 manns. Sex
prestar stýrðu athöfninni. Byrj-
aði guðsþjónustan með því að
sungið var af mannþrönginni
kvæðið “O Canada”; flutti þá
séra B. B. Jónsson bæn; las
því næst séra John Scott, prest
ur við Immanuel Baptistakirkj
una nokkra ritningarkafla, og
Snorri Sigurjónsson
látinn.
Hann lézt aö heimili sínu í Swan
River 18. niat 1927. Hann var aö
vinna í garöinum sínum, og .kom inn
og kvartaði um að sér væri illt og
að hann ætlaði að leggja sig fyrir,
en eftir 20 mínútur var hann dáinn
Dauðanteinið var hjartabilun.
Hann var fæddur á Einarsstöðum
í Reykjadal í Suður-Þingeyjarsýslu
árið 1862, 3. febrúar, og var þvi
rúmlega 65 ára gamall. Foreldrar
Snorra voru merkishjónin Sigurjón
Jónsson og Margrét ingjaldsdóttir,
sem þá ‘bjuggu rausnarbúi á Einars-
stöðum. Þar ólzt Snorri upp við
hinn bezta, heimilisbrag. 6 bræður
Snorra komust til fullorðinsaldurs; 3
fyrir þátttöku íslendinga í há-! af þeirn fluttu til Canada, en 3 bjuggu
tíðahaldinu, er svo myndarlega • á Islandi: Haraldur, bjó á Einars-
tókst og varð þjóðflokki vor- j stöðurn eftir föður sinn, er nú dáinn;
ium hvarvetna til sóma. Hefir Jakob á Hólum í Reykjadal, og
hún haft það fádæma starf með : Ingjaldur þar í sveitum líka; Jón
höndum, er naumast verður! Sigurjónsson 'fór vestur um háf og
lýst, og orðið að kosta til undir- j bjó í Winnipeg og Sigurlaug kona
búningsins allmiklu fé. Var hans, bæði nú látin; áttu fjórar dæt-
eigi nema um einn kost að ur, elzt af Iþeim var Anna gift Kol-
velja. íslendingar urðu að taka' beini Sigurgeirsson Þórðarson, býr
þátt í hátíðarhaldinu, ella bera nú í Seattle, Wash.; Ingunn hjúkr-
hafi ekki verið ein um það. Hákon
og Linda voru með mér, og við gát-
um ekki annað sagt en þetta, að nú
yrðum við að skrifa þér. — Hákon
var yfir sig hrifinn, og á heimleið-
inni gat hann ekki um annað talað
en íslenzku stúlkurnar, einkanlega þá,
sem fremst gekk. Hann dreymir víst
um hana í alla nótt. — Og íslenzku
'búningarnir báru langt af öllu. Já,
Iþú skalt vita, að Island sópaði öllum
hinum þjóðunum aftur fyrír sig
(hinir kvennaflokkarnir voru frá
Finnlandi, Danmörku og Gautaborg)
bæði með búningunum og frammi—
stöðunni.” ......
alþjóðarámæli, er erfitt hefði
orðið undir að rísa. Það var
eigi ijema um eitt að gera, að
láta ekkert ógert, er til þess
unarkona Johnson og Jónína og Lára
kennarar i Winnipeg. Sigmar Sigur
jónsson bjó í Argyle og Guðrún
kona hans; eru nú látin; áttu 11 börn,
mætti miða, að hlutur vor yrði j öll nú uppkomin, einn af þeim er séra
ekki fyrir borð borinn. Það Haraldur Sigmar prestur í Norður-
hefði orðið engu bærilegra að Dakota.
bera en hitt. 1 nefndinni sátu j Snorri Sigurjónsson flutti til Can-
ellefu menn og sjö konur: Jón, ada 1883, þá 21 árs gamall. 25. apríl
J. Bíldfell, forseti nefndarinnar; 1884 kvongaðist Snorri og gekk að
Dr. B. J. Brandson, varaforseti; j eiga ungfrú Halldóru Friðbjarnar-
B. L. Baldwinson, ritari; séra dóttur, ættaðri úr Köldukinn í Ljósa-
Björn B. Jónsson ; séra Ragnar! vatnshreppi. Þau byrjuðu búskap i!
E. Kvaran; Hjálmar A. Beijg-, Austur-Selkirk. Snorri vann þar á
•man; Albert C. Johnson, gjald- járnibraut. Siðan fluttu þau til Glen'
keri; Thorst. S. Borgfjörð;, boro og bjuggu þar nokkur ár. 1898
Frá íslandi.
Rvik 21. maí.
Jóhannes Jósefsson iþróttagarpur
ko mhingað til bæjarins um síðustu
helgi með konu sinni og dætrum og
hélt áfram norður á Akureyri, til átt
haganna. Hefir hann nú alls i 19
ár ferðast víða um heim og sýnt iþrótt
ir, en 8 ár eru liðin síðan hann kom
heim siðast snögga fetð. Er ekki að
efa að Jóhannes hefir um allt gert
landi sinu mikinn sóma á ferðalaginu.
Var honum haldið samsæti hér í bæn
um, meðan hann stóð við. Gengust
fyrir því ungmennafélagar og íþrótta
menn.
Friðrik Sveinsson; séra Rögnv.
Pétursson og Dr. Ágúst Blön-
dál. Konurnar voru: Mrs. Th,
S. Borgfjörð; Mrs. B. B. Jóns-
son; Mrs. Óvídá Swainson:
Mrs. Ingunn Johnson; Mrs.
Gísli Johnson; Miss Elsie Pét-
ursson og Miss Aðalbjörg John
son. Allt nefndarfólk vann
nokkuð, þótt misjafnt kæmi
verkið niður. Forseti nefndar-
innar varð að bera ýmiskonar
áhj'ggjur af nefndarstarfinu.
Fyrir hönd nefndarinnar talaði
hann í víðvarpið 17. júní, er há-
tíðakveðju allra þjóðflokkamna
var víðvarpað. Þá höfðu ræðu-
menn aukaverk, er eigi tók til
hinna nefndarmannanna. Kon-
urnar undanteknigarlítið höfðu
ærin starfa, þótt mest kæmi
vinnan niður á þær tvær, Mrs.
Borgfjörð og Mrs. Swainson, er
sáu a ðöllu leyti u malla bún-
inga, með þeirri vinnu og auka-
hjálp er þær gátu fengið. Lög-
réttubúninljarnir voru 73 —
Lögsögumannsins og 72 lög-
réttumanna. Hafði Mrs. Borg-
fjörð alla framkvæmd með að
útvega þá og búa þá til, með að-
stoð Mrs. B. B. Jónsson, Mrs.
Irfgunn Johnson, Elsie Péturs-
son og Aðalb. Johnson. En
Mrs. Swainson sá að öllu leyti
um kvenbúnin/gana. Þá var all-
ur útbúnaður Lögréttunnar í
höndum Þorst. Borgfjörðs, er
útvegaði vagninn og sá um allt
smíðið, Friðriks Sveinssonar og
Dr. Ágústs Blöndals, er gerðu
málverkin og sazðu Tvrir um
tilhögun þinghaldsins. En lang-
flesta snúningana mun B. L.
Baldwinson hafa haft. Auk
þess sem hann var skrifari
fundanna og ritaði um gerðir
og þarfir nefndarinnar í blöðin,
meðan á undirbúningnum stóð,
safnaði hann saman öllum lög-
réttumönnunum, leit eftir pen-
inlgasöfnuninni, aðstoðaði auka-
nefndirnar í stóru og smáu, og
var á sífelldu ferðalagi um bæ-
inn allt frá því að nefndin
tók til starfa. — Dugnaður
hans er enn með afbrigð-
um, þó tekinn sé að eldast. —
Þessu síðasttalda fólki öllu ber
oss íslendingum sérstaklega að
þakka frammistöðu þess og hið
óeigingjarna starf. Verk þess
hafa borið þann ávöxt, er oss er
öllum til ánælgju og gagns og
þjóð vorri hvarvetna til sæmd-
ar.
fluttu þau til Swan River dalsins.
Halldóra kona Snorra Hfir mann
sinn ásamt sex börnum, sem öll eru
upp komin. F'jögur af þeim eru gift:
Hermann, býr vi5 Parkside, Sask.
er umsjónarmatSur korn'hlööu; Oli, aö
Lindlow, stöðvarstjóri; Kristján, býr
viö Hudson Bay Junction, er símrit-
a*ri; Elín Margrét, gift W. E. Mc—
Donald, stötivarstjóra i M'inítonas.
Lára, gift J. C. Pritham, fjársýslu-
manni í Winnipeg. Ungfrú Ingibjörg
Agústa heima hjá móSur sinni.
Snorri vann mest af tímanum hér
vestra á járnibraut, um 30 ár, hjá C.
N. R. félaginu, um 15 ár section
verkstjóri, og var um þaö leyti aö
komast á eftirlaun hjá því félagi;
þaö stóö á því aö fá aldursvottorö að
‘heiman, sem kom rétt eftir að Snorri
var látinn.
Þegar Snorri var á blómaskeiði,
var hann álitinn mesta snyrtimennr,
mjög siðprúður í framgöngu, hýr og
glaður í viðmóti, fálátur að fyrra—
bragði, en tryggur og góður vinur
þar sem hann tók því. Þau hjón voru
sérlega vel samvalin, bæði brjóstgóð
og gestrisin, síglöð og kát; enda var
heimilið fyrirmynd að siðsemi og reglu
semi. Snorri átti marga vini, og gaf
oft fátækum, þó hann væri ekki rík-
ur að efnum. Snorri átti laglegt
iheimili hér í Swan River, og komst
vel af. Hann tilheyrði Orange Mens
Lodge og líka I. O. O. F., og undir
umsjón þess félags fór útförin fram.
Enskur prestur söng yfir hinum látna
að viðstöddum fjölda fól.ks, bæðí úr
bænum og héraðinu.
Guð blessi þig vinur minn,
J. Eggertson-
Látin er hér í bænum prestsekkjan
Valgerður Jónsdóttir prófasts á Stein
nesi Jónssonar, og Elínar *konu hans
Einarsdóttur stúdents í Skógum
Högnasonar. Hún varð um aldamót
ekkja eftir séra Tómas á Völlum i!
Svarfaðardal Hallgrimsson bónda
Grund í Eyjafirði, Tómassonar.
(Tíniinn.)
Fjær og nœr
JUBILEESAMSKOTIN.
Aður auglýst .......••.....$572.00
R. Bergson .................. 2.00
Vala Jónasson ............. 1.00
Thorlákur Jónasson .............. 1.00
Miss H. R. Magnússon ............ 5.00
Jón Magnússon............ .... 2.00
H. J ........................ 2.00
T. T............................. 1.00
Alex Johnson ................ 5.00
Siigfús Anderson ............ 5.00
Roger Johnson.................... 1.00
Miss Salome Halldórsson .... .... 2.00
Miss Stefanía Pálsson ........... 1.00
Mrs. H. Davíðsson ............... 1.00
E. A. Isfeld ................ 2,00
Mrs. Elín Johnson ........... 1.00
J. J Samson ..................... 1,00
Magnús Jóhannsson ............... 0,50
Mrs. Guðrún Þorsteinsdóttir 1,00
G. Johnson .................. 1,00
S. O. Bjerring .............. 2,00
J. J. Swanson ............ 5,00
Dr. J .G. Snidal .... .... .... 3,00
Paul Thorláksson ................ 1,00
A. J. Sveinsson ............. 5,00
Jón Asgeirsson .............. 1,00
Öli Breiðfjörð .............. 1,00
S Sigmar .................... 1,00
j Dr. B. H. Olson ............ 3,00
| C. Hjálmarsson ............. 1,00
H. Johnson and family ...... 2,00
Sigþór Sigurðsson ........... 2,00
Önefndur .................... 0,50
A. Jónasson ..................... 0,50
Sigurður Bjarnason .......... 1,00
Pétur Johnsoin .... ......... 2.50
B. Magnússon ................... 2,00
C. Ingaldson .................... 1,00
C. H. Hillman .......[ .... 1,00
V. Oddson ..................... 1.00
Guðm. Simpson ................. 2,00
A. Freeman, Quill Iake Sask 2,00
Guól. Ölafsson ................ 1,00
Sig. J. Vidal, Hnausa ......... 5,00
Guðm. Eiríksson ............... 2,00
J. J. Henry, Petersfield ...... 5,00
Nick Ottenson ................. 6.00
Oskar Olson ................... 7,00
Rvík 7. júni.
A safnaðalrfundi þjöðkjrkjusafti-
aðirins hér í borginni í gær var rætt
um, með hverjum skilyrðum söfnuð-
urinn vildi taka við dómkirkjunni af
ríkinu, ef til kæmi; en atkv.greiðslu
um það mál var frestað til sér-
staks fundar, er gert var ráð fyrir að
haldinn verði um það mál síðar,
væntanlega í.haust, svo að þeir safn-1
aðarmenn, er vilja, geti sem flestir
tekið afstöðu til þess. —--------
Nokkuð var rætt um mismunandi
skoðanir innan kirkjunnar á sumum
kenningaratriðum, og við atkvæða—
greiðslu er höfð var i lok þess máls,
vildi meirihluti þeirra, sem þátt tóku
i henni, láta halda þeim umræðum
áfram á næstu prestastefnu. Var það
að heyra á séra Jóhannesi L. L. Jó-
hannessyni, að hann teldi það brot á
stjórnarskránni, ef þjóðkirkjurnar
héldu fram skoðunum, sem ekki væru
samkvæmar játningarritunum fornu,
en þó var á fundinum varað við
þeirri ofsóknarstefnu, sem áður fyrri
vildi reka séra Matthías Jochums—
son og séra Pál Siigurðsson í Gaul-
verjabæ úr embættum þjóðkirkjunn-
ar.
Samtals — $674,00
Ágæt ntynd var tekin af islenzka
j skrúðækinu, “Lögréttunni” er verð-
| launin fékk á þjóðarafmælinu um
, daginn. Kostar myndin $1.25 og geto
I menn fengig hana með því að snúa
| sér til ritara nefndarinnar, B. L.
1 Baldwinsón; Þorsteins Borgfjörð,
832 Broadway, eða til íslenzku blað
anna hér í Winnipeg.
íslenzku stúlkurnar
í Gautaborg.
(Eftir Vísi 1. júní).
Sænsk stúlka í Gautaborg skrifar
kunningja sinum hingað 22. maí,
kvöldið sem íslenzku stúlkurnar
sýndu þar fimleika sina:
“..... Eg má til að skrifa þér
strax. — Eg var á fimleikahátíð
kvöld og sá kvennaflokkinn frá Is-
landi. . Þú skalt vita að hann vakti
aðdáun. Það var efalaust bezti kven
flokkurinn alla þessa viku, sem sýn-
ingarnar hafa verið, og fólkið var
alveg frá sér numið. Það fór eins
og kliður af hrifningu um allt þetta
stóra hringleikalhús, þegar stúlkurnar
gemgu inn með fána Islands í farar-
broddi. Eg fyrir mitt leyti sat með
tárin í augunum, og eg held, að eg
Náttúrugripasafnið hefir nú nýlego
fengið kærkomnar gjafir frá Indland.f
eyjum.-------Eru það tvö apadýr, ann
að með svifhúð, fátíjt mjög, hitt er
gibbonapi. Einnig er hreiður sauma-
fugls og vefarahreiður o. fl. iger-
semar. Ættu menn ekki að láta þær
óskoðaðar. Gefandinn er íslenzk
kona frú Laufey Olærmann, en mað-
ur hennar er hollenzkur embættis—
maður á Java. Það var hún, sem
gaf safninu tigisdýrsfeldinn. — Frú
Laufey er dóttir Friðriks Guðmunds
sonar í Mozart, af fyrra hjóna—
bandi. — S. H. f. H.
(Alþýðublaðkð)
A þriðjudaginn í fyrri viku fór
læknisfrú K. J. Austmann frá Wyn-
yard suður til Los Anigeles, að heim-
sækja foreldra og ættingja. Tók frú
in börn þeirra hjóna með sér og býst
við að verða um þrjá mánuði þar
syðra.
Um leið og eg kem aftur að blað-
inu eftir hálfsmánaðar fjarveru, lang
ar mig hér með til þess að þakka
séra Rögnv. Péturssyni, er svo ágæt-
lega hefir annast 'blaðið í fjarveru
minni.
Sigfús Halldórs frá Höfnum.
Hér með leyfum við okkur, hvert
fyrir sig og sameiiginlega, að votta
Islendingum í Vatnaibyggðum inni-
legasta þsjkklæti fyrir vi'ðtökurnar,
er þeir bjuggu okkur, ^yrir alla sam-
úðina og fagnaðarstundirnar, og tak
markalausa gestrisni einstakra manrui.
Nöfn tjáir ekki að nefna, svo marga
erum við i þakklætisskuld við.
Rósa M. Hermannsson.
Bergþóra Johnson.
Sigfús Halldórs írá Höfnum.
Hér með leyfi eg mér að flytja
öllum þeim Islendingum, er með at-
kvæði sínu eða á annan hátt studdu
mig í síðustu kosningum, mínar al-
úðarfylstu þakkir.
Winnipeg 5. júl 1927
Virðingarfylst,
IV. J. LINDAL■
TIL KJOSENDA I MORDEN-
RHINELAND:
Eg tek þetta tækifæri til a/S láta í Ijós þakklæti mitt
fyrir hjálpina, sem þér létuð mér í té við nýafstaðnar
kosninigar.
Það mun alltaf verða mitt mark og mið að reyna
að vinna að nauðsynjum og hag þessa kjördæmis í
held sinni.
Yðar einlægur,
HUGH McGAVIN, M. D.