Heimskringla - 20.07.1927, Blaðsíða 1
XLI. ÁRGANG-UR.
WINNIPEG, MAN, MIÐVIKUDAGINN. 20. JÚLÍ 1927.
NÚMER 42
Emile Walters
j ingargildið. Svo og nægilegir
I peningar til að kaupa fyrir föt,
ef látið var sér nægja, þótt bún
| ingar væru ekki á valt sem rík-
j mannlegastir. Húsaleigupen-
ingar voru einnig við hendina,
gengi að verðinu.
Tuttugu dalir, — segi og
skrifa tuttugu dalir — voru
ekki lengi á ieiðinni fyrir föt
og dans!
Um haustið lagði ungi lista-
took part in the celebrations, as well
j ef herbergi var leigt, einungis i maðurinn af stað til Philadel
as to all of your people, the sincere
j thanks of our citizens for the splen-
| did co-operation, hearty support and
i interest in making such a success of
I Canada’s Diamond' Jubilee Cele-
brations.
með tilliti til leigunnar.
I A þessu tímabili skaut list
j hins unga manns drjúgum rót-
um. Það var ekki lengur um
j að villast, að hér var frumlegt
j listamannsefni á ferðinni, er s'ð
! ur en svo lá á liði sínu.
rvið lok þriggja ára nárns,
phia og innritaðist þar við lista
skólann, Philadelphia Academv j
of Fine Arts. Hafði hann þar
ofan af fyrir sér með gull- og j
silfursmíði, en í þeim greinum
hafði hann þegar í Chicago unn
ið sér frægð fyrir afar frumlega
list. Skaraði hann svo að segja never ^one ^e^ore
a svipstundu fram úr öllum It
The contribution of your good
folks was very gratifying and en-
joyed by all. The day will long be
remembered as one of the greatest
in the history of Winnipeg in that
all of our citizens worked and play-
ed together as possibly they havt
is my very sincere wish that
hafði hinn ungi listamaður tek-! nemendum skólans. Var þroska the results of the Jubilee Celebra
ið það miklum framförum, að á
lengri dvöl í Chicago var frent-
ur lítið að græða. Ákvað hann
því að leita austur á bóginn, þar
sem skilyrðin til frekari lær-
dóms voru meiri. Hann var
ekki lengi að velta því fyrir sér.
hvað gera skyldi, heldur lagði
tafarlaust af stað. Til New
York kom hann með tvær hendj
ur tómar. En það var nú
sjálfu sér ekki nema smáat-
riði. Veðrið var yndislegt og
ekki margt að því að sofna und
ferill hans óhindraður upp frá
því.
Fjárhagsástæðurnar voru, að
heita mátti, þær sömu. Neydd-
ist hann einu sinni til að láta
málaraöskjuBa af hendi, upp í
þriggja dala húsaleigu. Það var
j regluleg Herkúlesarþraut, að
(Frh. á 5. bls.)
1 j Viðurkenningarskeyti.
Eftirfarandi viöurkenningarskeyti
hafa formánni demantshátíSanefndar
ir berum himni, úti í guðsgrænni J innar íslenzku, hr. J. J. Biídfell, bor-
náttúrunni. Hélt æfintýramað-
urinn þegar á stað út á víða-
j vang, með málaraáhöld sín. —
Náði hann haldi á kolakrubbu,
Það er hjartastyrkjandi fyrir nær undantekningarlaust öðru-j sem en^inn notaði, og þfvoði
alla þá, er annt láta sér um1 vísi en hjá samv erkamönnúm hana hvíta. Eftir nokkra erfiðis
listir meðal þjóðbrotsins ís- hans. Næst reyndi hinn ungi muni hafði hann með því kom
lenzka hér í landi, að minnast j maður fyrir sér á sviði blaða- jst y^ir n0esta laglegt, hvítmál-
mennskunnar. Hann seldi blöð ag sumarheimili. Það leiddi
þar sent boltaleikir fóru fram. af gjálfu sér, að á þeim tímá
Vinnan var skemtileg, en ekki 4rs niyndi auðvelt að fá vinnu
Björgvinssjóðsins. Því hætta
var mikil á, og er enn, að hin
listrænu eðliseinkenni fólks vors
mymki hverfa, eða renna óátal
að inn í erlenda menning.
íslendingar vestra, hafa sam-
ið sig, flestum fljótar, að siðum
þjóða þeirra, er þeir búa með,
hvort heldur um Canada eða
Bandaríkin er að ræða. Að
sjálfsögðu gilti sama reglan um
þá, sem aðra innflytjendur, að
mesta varð að leggja áherzlu
á hina efnalegu hlið, án tillits i
til lista eður fagurfræði.
Fram að þessum tíma hefirj
Canada éngan veginn getað
skoðast listanna land. Listin'
hvílir að miklu leyti á næði,
auðlegð og þjóðlegri menning.
En í ungu landi sem hér, hefir
þrenning þessi hvergi nærri náð
fuilum þroska, enn sem komið
er.
íslendingar, sem flestir aðrir
landnámsmenn, komu hingað
með tvær hendur tómar. Varð
því fyrsta hlutskifti þeírra það,
að berjast fyrir lífinu, koma
sér upp skýlum yfir höfuðið og
rækta landið. Með öðrum orð-
um, þá lágu viðfangsefnin flest
og mest, á hinu efnalega sviði.
Listrænir menn héldu áfram
að fæðast í heiminn, engu að
síður. Hlutu þeir alla jafna
litla örvun í uppvexti, þótt á
sér bæru skýr einkenni hins
þjóðernislega listararfs, og voru
oft vanræktir með öllu. Örfáir
börðust til sigurs. Aðrir féllu
magnþrota til jarðar við veginn,
örvæntandi um allt og alla. Og
landinn lét sig þetta litlu ákifta,
— eins og honum stæði öld-
nngis á sama um það, hver ör-
lög þessara manna yrðu.
Hér fer á eftir saga, er varpar
skýru ljósi á það, sem nú hef-
ir verið sagt.
Dag nokkurn, fyrir ekki svo
ýkja mörgum árum gekk ung-
ur maður í þjónustu Hamilton
bankans í Winnipeg. Daginn
eftir fékk pilturinn lausn frá
embætti, að yfirlögðu ráði yfir-
boðara sinna, og kom þangað
aldrei aftur. Hann hafði veg-
nægilega arðberandi, svo hinn
ungi maður tók að bursta skó
í hjáverkum. Hann var ástund-
unarsamur og metnaðargjarn.
hjá bændum. Þarnablöstu við
abíin- og matjurtagarðar á
allar hliðar, að ógleymdum
hænsnakofunum. Að maður
Nágrannarnir sögðu, að hann þyrfti að svelta heilu hungri,
hefði til þess flest skilyrði, að gat því ekki komið til nokkurra
verða að manni. j mála.
Þá bar svo til, að hinn ungi iengra
ist, í tilefni af þátttöku Islendinga
hátítiahöldunum hér í Winnipeg:
tions will not be forgotten and we will
all realize the great lesson impres-
s.ed upon us; that is, we should every
day wherever we cán, help each
other in our many trials and pro-
blems, and as we are glad to share
our pleasures so let us share our
troubles that may arise in the fu-
ture.
Truly the Jubilee Celebrations
were wonderful and only go to show
what can be done. I think we should
continually ask of each other the
assistance we mav need in the better
and bigger interests for the deve—
lopement of our City, Province and
Dominion. Do not let us wait for
National Celebrations, but realize
l iá- forseta hátíöanefndar Mani— | that everydav has its possibilities.
Skemtana þurfti ekki
að leita, en til Vassar
maður tók sér nýtt verkefni , College. Eftir það var svo inn-
ffyrir hendi, er gerbreytti löf- j an handar, að loknum þvotti, lín
samlegum ummælum nágtann- siettu og fatapressum, að njóta
anna í vafasamar framtíðar-
spár. Hinn ungi æfintýramað- meyjum.
ur hafði sem sé afráðið að fara
j til Chicago-borgar, og leggja
leikja með hinum ungu náms-
Um þessar mundir var Einar
þar stund á listir. Það virtist j Jónsson önnum kafinn við lík-
með öllu óskiljanlegt, sögðu hin j neski Þorfinns karlsefnis og
ir vingjarnlegu nágrannar, að j dvaldi í nágrenni við hinn unga
jafn efnilegur unglingur, skyldi J hstamann. Tókust brátt með
stofna jafn fyrirheitaríkri fram
tíð í voða, en taka í þess stað
að elta-drauma, sem litlar lík-
ur væru til, að myndu nokk-
urn tíma rætast. Eftir að hafa
hrist höfuðin á meðaumkv-
unarfullan hátt, gengu þeir svo
á ný til sinna daglegu starfa,
og steingleymdu hinum unga
æfintýramanni.
Maðurinn komst heilu og
höldnu til Chicago, peningalaus
með öllu. Megin-viðfangsefn-
in voru tvö, sem sé þau, að geta
innritast við listaskóla Chicago
borgar, og það — að lifa. Við-
fangsefni þessi hvort um sig,
kröfðust fjár. En yasar komu-
manns voru tómir, eins og þeg-
ar hefir verið bent á. Með því
að yísa til sætis S óperuböll
borgarinnar, innvann hann sér
nokurn veginn nóg fyrir fæði
og húsnæði. Svo komst hann
að því, að fá að sópa listaskól-
ann á degi hverjum og fékk að
launum upphæð, er hrökk til
að greiða skólagjaldið með. —
Ekki gat það komið til nokk-
urra mála að sofna á verðin-
um. Hinn ungi maður varð
að vinna frá klukkan hálf-sex
að morgninum til níu, og frá
átta til tólf hvert einasta kvöld.
Því sem afgangs varð tímans
varði hann til að mála. t þrjú
ár samfleytt var þessum lifnað--
ánn verið og léttvægur fundinn. arhætti haldið uppi, með litlum
Eftir að hafa lagt saman dáT< eitthvað til að borða, ef ekki
eftir dálk, varð úthoman þr- var lögð sérstök áherzla á nær
þeim kunnugleikar. Á kvöldin
gengu þeir oft saman langar
leiðir. Skýrði Einar þá Ifyrir
hinum unga manni, mikilleik ís
lenzks anda, þar sem hann hef-
ir notið sín bezt í svip og sögu
íslenzkrar listar. Hvatti hann
unga manninn til látlausrar bar-
áJttu á listamannsbrautinni, en
gagnrýndi jafnframt verk hans
af samúð og glög-gum skiln- Chairnian of
ingi. Kveðst listamaðurinn ungi
lengi muni bóa að viðkynning-
unni við Einar Jónsson. Undir
hinum örfandi áhrifum frá þess-
um víðfræga landa sínum, óx
listamanninum unga ásmegin—
meðvitundin um eigin mátt,
glæddist á ný, og margfaldaði
ásetning hans til að berjast til
þrautar.
Nú var komið að þeim merkis
atburði er hann skyldi selja sitt
fyrsta málverk. Læknir einn,
búsettur í nágrenninu, haJfði
veitt hinum unga manni og
verkum hans nokkra athygli, og
spurði um verð einnar myndar-
innar. Þetta voru nú Ijótu
vandræðin. Hvers virði var
myndin? Ungi maðurinn herti
upp hugann og swaraði snögg-
lega, að hún kostaði tuttugu
dali. Svo sló það hann jafn-
harðan, að ef til vill hefði hann
farið fram á óhæfilegt verð.
breytingum. Oftast nær var
Hálfsneypulegur var hann
þann veginn að fara, er Iækn-
irinn tilkynnti honum að hann
tobafylkis og forseta Winnipegnefnd
arinnar:
9
Winnipeg, June 18th 1927.
Mr. J. J. Bildfell,
Editor “Logberg”,
Columbia Press, Ltd.,
•Sargent & Toronto Sts.,
Winnipeg, Man.
Dear Sir:—
On behalf of the entire Provincial
Committee and the Committee of
the City of Winnipeg we take this
opportunity to express our. sincere
appreciation for your contribution to
the Nationalities Concert given over
C. K. Y. on the evening of June
17th.
We feel that this effort will aid
the Jubilee workers verv materially
by arousing enthusiasm in the cele-
bration of Canada’s Diamond Jubilee
of Confederation It will aid still
further in cementing the bonds of
national unity, a thought which is
the very centre of the Jubilee move-
ment.
As a Canadian you have appealed
to Canadians to give of their best in
a great National Thanksgiving Cele-
bration, and we wish you to know
that both Committees are sincerely
grateful.
JAMES AIKINS,
Chairman of Provincial Committee.
H. B. SHAW,
Winnipeg ICommitte.
Again thanking you most sincere-
ly from the very bottom of mv heart
for all you have done in the past,
and assuring you of the very best
wishes of all our people, believe me
to remain,
Yours very truly,
R. H. WEBB,
Mayor.
ÞYÐINGAR.
Wpg. 18. júní
Mr. J. J. Bíldfell, .
1927.
Kæri herra!
Fyrir hönd gervallrar fylkisnefnd
arinnar og nefndar Winnipegborgar,
gripum vér tækifærib til þess aS
votta yöur einlægt þakklæti fyrir þann
skerf, er þér . lögSuS til þjóðflokka
hljómleikanna, sem C. K. Y. vítS—
varpaöi aS kvöldi hins 17. júní.
Oss skilst að sá skerfur sé drjúg
hjálp starfsmönnum hátíSahaldsins,
afi vekjjá llfandi áhuga fyrir de—
mantsafmæli hins canadiska sam-
bandsríkis. Enn fremur mun hann
og treysta bönd þjóðeiningarinnar,
en sú hugjnynd, er einmitt megin—
kjarni hátibahaldsins.
Sem Canadamenn hafið þér sEIr-
skota,í5 til Canadamanna, aö gera
sitt itrasta á þessari míklu allsherj-
ar þakkarhátíg þjóSarinnar, enda er
það ósk vor að þér vitið, að báðar
nefndirnar eru ySur innilega þakklát-
Frá borgaranefndinni í Winnipeg: ar'
beindist afi þvi að gera demants—
afmæli Canada svo hátíðlegt.
Hlutdeild yðar góðu manna var
öllum til ángæju og gleði. Lengi
munu menn minnast þessa dags, sem
eins hins merkasta i sögu Winnipeg-
borgar, sökum þess að allir borg-
arar unnu og léku þar í nánari sam-
vinnu, en ef til vill nokkru sinni
hefir átt sér stað.
Það er einlæg ósk mín, að
árangur hátíðahaldsins falli ekki 1
gleymsku, og að vér öll hugfestum
þann lærdóm, er vér þá námum; þ.
. a. s., að vér daglega ættum að
hjálpast að í öllum erfiðleikum og
vandamálum, og bera jafn fúslega
hvers annars áhyggjur og gleði, er
oss mega henda.
Vissulega var þetta undursamleg
hátíð, er hefir sannfært oss um hvað
igera má. Eg hygg að vér ættum
stöðugt að æskja gagnkvæmrar að-
stoðar, borg vorri, fylki og ríki til
blessunar. Látum oss ekki bíða
þjóðhátíðanna heldur minnast þess,
að hver dagur ber ný tækifæri í
skauti sínu.
Af öllu hjarta þakka eg yður enn
fyrir allt, sem þér hafig gert, og
fullvissa yður um allar beztu árnaðar
óskir þjóðar vorrar yður til handa..
Yðar einlægur,
R. H. WEBB,
borgarstjóri.
Úr bréfi frá M>. W. H. Paulson,
fylkisþingmanni í Saskatchewan:
"— — I wish to send hearty con-
gratulations to your Celebration
Committee on their immense success.
I can hardly describe what a thrill
it gave me to see you head the list
in that great contest.”
Þýðing:
------Mig langar til að láta í Ijós
við hátíðanefnd ykkar hjartanlegasta
samfögnuð okkar hér, yfir þessum
afbragðs úrslitum. Eg get tæplega
lýst hrifningu minni yfir því að sjá
ykkur efsta á blaði í þessari miklu
samkeppni.
Winnipeg, July 4th, 1927.
Mr. J. J. Bildfell,
142 Lyle St.,
Winnipeg, Man.
Dear Mr. Bildfell:—
The Citizen’s Committee desire to
express to you their sincere appre-
ciation of your splendid assistance
in making the Jubilee Celebration
such a happy event.
Yours sincerely,
H. B. SHAW,
General Chairman.
Frá Borgarstjóra:
Winnipeg, July 14th,
Mr. J. J. Bildfell,
Icelandic Representative,
Diamond Jubilee Celebrations,
142 Lyle Street,
Winnipeg, Manitoba.
My Dear Mr. Bildfell:—
I wish vou would kindly
Sign. JAM. AIKINS,
formaður fylkisnefndarinnar.
H. B. SHAW.
formaður Winnipegnefndarinnar.
4. júlí 1927,
Mr. J. J. Bíldfell
Kæri Mr, Bíldfell!
Borgaranefndin vill hér með votta
yður einlægt þakklæti sitt fyrir þá
hlutdeild, er þér áttuð í því, að af-
mælishátíðin heppnaðist svona á-<
gætlega.
Yðar einlægur,
H. B. SHAW.
13. júlí 1927.
1927 Mr. J. J. Bildfell........
Kæri Mr. Bíldfell!
Eg vildi mega biðja yður að gera
svo, vel, að flytja samnefndarmönn-
utn yðar, og þeim öðrum er tóku þátt
í hátíðahaldinu, og reyndar öllu-m
þjóðbræðrum yðar, einlægustu þakkir
convey vorar, borgaranna, fyrir hina ágætu
Hátíðarskeyti.
Eftirfarandi skeyti barst ritstjóra
Heimskringlu frá yfirræðismanni
Dana í Montreal, hr. J. E. Böggild
en fyrir óafsakanlega vanglá fórfet
fyrir að birta það í síðasta blaði.
Er Mr. Böggild beðinn afsöktinar á
þessu.
Edi-tor Heimskringla,
855 Sargent Ave.,
Winnipeg, Man.
Take pleasure in informing you
that the following Telegrams have
been exchanged between the Prime
Minister of Iceland, Mr. Thorlaksson,
and fhe Canadian Prinie Minister,
W. L. Mackenzie King:
“At the celebration of the
sixtieth Anniversary of the Dominion
of Canada, who has given a new
and prosperous to so many citizens
of Icelandic nationality, the Govem-
ment of Iceland beg to express their
congratulations and best wishes for
prosperous future.”
“On behalf of the Government
and People of Canada, may I ex—
press the most sincere aprreciation of
your kind message from the Govern-
ment and citizens of Iceland on the
occasion of our Diamond Jubilee. —
At this time for national thanksgiv-
ing, we share your pride in the con-
tribution to our national life which
has been made by many sons and
daughters of Iceland to whom Can-
ada has become a second Homeland.”
BOGGILD.
Consul General.
to your Committee and those who samvinnu, hjálpfýsi og áhuga, er
MESSA.
Guðsþjónustan í Arnesi næsta
sunnudag fer fram kl. 11 f. h.
Þorgeir fónsson.