Heimskringla - 27.07.1927, Blaðsíða 2

2. BLAÐSIÐA
IIEIMSKRINGLA'
WINNIPEG 27. JÚLÍ 1927.
Lára Sigurrós Jónsson.
Fædd 3. febr. 1899.
Dáin 16. júní 1927,
Þann 16, júní síSastliSinn ur8u
þau heiöurshjónin Guttormur Jónas-
son og GuSlaug kona hans, í Eyford-
byggC í Norbur Dakota, fyrir þeirri
þungu sorg aö missa einkadóttur
sína, Láru Sigurrós, sem var bæði
skemtíleg og vel gefin stúlka a8
öllu leyti; og öllum, sem kynntust
henni, þótti mjög vænt um hana.
Lára sál. var stiflt og siðprúð, Qg
virtust allar hennar kringumstæöur
,benda til þess, ag hún ætti bjarta
framtíb fyrir höndum. Hún var
þrifin og pössunarsöm, og hafði yndi
af aS prýða í kringum sig og sína.
En æskan líöur fljótt. A'öur en
varöi dró ský fyrir sól og skuggi
færöist yfir þetta glæsilega heimili.
Snemma á árinu 1924 kenndi Lára
sál. sjúkleika, sem vægur sýndist í
fyrstu, en sem smá-ágerSist, unz
hann dró hana til dauöa. Allan þann
tíma, sem hún var rúmföst, var hún
sí-glög og róleg, þótt hún vissi hvern
endi þessi veikindi hennar myndu
hafa. Hún treysti skapara sínum,
og vissi, aö hans vegir eru beztir.
Tvivegis var hún flutt á sjúkra—
hús, en þráöi alltaf aö komast heim
aftur; heim á heimiliö sitt, þar sem
hún haföi leikið sér þegar hún var
barn, og þar sem hún haföi lifaíS
sínar sælustu stundir; þar sem móö-
urhöndin mjúk og hlý, var reiöubúin
til að hlúa aö henni af fremsta
megni.
Þung voru sporin og mörg voru
tárin hennar Guðlaugar, þegar hún
mörgum sinnum á daig gekk fra
sjúkrabeði dóttur sinnar. En drott-
inn leggur líkn meg þraut. Hann er
sá sem græöir sárin og þerrar tár-
in.
Það má meö sanni segja, aö for-
eldrar og bræöur hinnar látnu, geröu
allt sem í þeirra valdi stóö, til þess
atf gera henni siöustu stundirnar eins
ánægjulegar og þægilegar, og mögu-
legt var. Lengra ná mannlegir kraft-
ar ekki.
Eg veit aö hinir öldruöu foreldrar
hinnar hinnar látnu hugga sig viö
þaö, aö innan skíamms muni hún
mæta'' þeim hinumegin viö hafiö
stóra.
Lára sál. var jarösungfn þann 20.
jéní, á afmælisdegi móöur hennar,
frá heimilinu og Eyfordkirkju, af
séra H. Sigmar aö viöstöddu afar-
miklu fjölmenni, bæöi fjær og nær,
sem sýndi bezt, hvaö þetta góöa fólk
er vinsælt aö maklegleikum.
¥ ¥ ¥
Sárt er að sjá á bak þér Lára,
svona ungri, líöa burt oss frá.
Leítum drottins, læknis allra sára;
ljóssins bezta, er vegfarandi á.
Dauðans opnast dyrnar hljótt,
dregur höfga á brá.
Sof þú, Lára, sætt og rótt;
sælt er hvíld aö ná.
Nú er Tæknuö þrautin þunga,
þjáning svo ei framar tefji.
Farðu vel, mitt fljóöiö unga,
frelsarinn þig örmum vefji.
Vina hinnar látnu.
Frá Lundúnum
I þefta sinn ætla eg aí5 biöja
Heimskringlu fyrir kveöju okkar til
allra, sem han vilja þiggja. Fyrst
og fremst til vina og vandamanna.
stundvísi. Munum viö ekki fyrst um
sinn gleyma hve oft það hefir létt
lund okkar siöastliðinn vetur. Einnig
þökkum viö HeimskringTu. Hún
hefir komiö reglulega siöan seint i
apríl, en þaöan í frá aftur í desem-
berbyrjun 1926 fengum viö hana af-
ar óreglulega og oftast 6 til 7 vikna
gamla, þá sjaldan aö hún kom. En
komi hún reglulega hér eftir, skal
því öllu gleymt.
Þá stafar þaö af nefndum ástæö-
um, aö eg hefi bullað meira i Lögberg
í vetur, en ekki því aö eg sé að gera
blaðamun, því slíkt er mér eigi eðli-
legt.
Þá biö eg einnig aö heilsa mann-
inum, sem nýlega tók upp þykkju
fyrir Kuhlau út af raddsetningu
minni viö “Frjálst er í fjallasal”.
Sjálfur þekki eg ekki aöra radd-
setningu á því lagi en þá, sem eg
hefi séð í íslenzkum söngheftum, og
þó nieð nokkrum mismun. Og eg hefi
enga sönnun fyrir að sú eöa þær
raddsetningar séu eftir Kuhlau, og
haföi heldur ekki hugmynd úm aö
hann (Kuhlau) heföi samiö lag við
nefndar vísur, þvi sagan kennir oss
aö hann hafi dáið árið 1832 og þvi
tæplega getaö samiö lög viö vísur
eftir Steinigrím Thorsteinsson. Ekki
þykist eg heldur skilja íslenzkt mál,
ef vísur þær, sem hér ræöir um, eru
ekki sálmur til íslenzkrar náttúru, og
þykist eg hafa sagt þaö sem eg ætl
aði i nefndri Vaddsetningu. En
Bjarman veit auðsjáanlega betur um
þetta allt saman, því spakur maöur
staöhæfir þaö eitt er hann veit, og
þakka eg mjög upplýsingarnar. Þá
vil eg geta þess honum til heiöurs
(þó leiöinlegt sé fyrir mig og skól-
ann hérna), aö þeir i skólanum sjá
ekkert athugavert viö þetta, sem ekki
getur staöist” í raddsetningunni á
“Þú bláfjalla geimur”, þykir hún
þvert á móti vel hafa tekist. En vér
huggum oss viö aö þeir, sem betur
vita, munu betur getia, og dáumst
mjög að hinni “austversku” speki.
Eg er fullur af fréttum nú, ýmsra
orsaka vegna. Viöl erum sem sé
smátt og smátt aö sjá meira af lak-
ari hliöinni af Lundúnaborg og ýms-
um staðháttum hér. Og til aö bera
sannleikanum vitni, ber nauðsyn til
aö bæta við sumt, sem eg hefi áður
sagt, og draga úr ööru, sem var of-
sagt af staðháttum og tíðarfari hér
i sveit. Eg hefi satt að segja af
fremsta megni leitast viö að bera
Englendtngum eins góða sögu og
unnt hefir veriö samkvæmt reynslu
okkar og í sumu falli kannske rúm-
lega þaö. Samt er þaö tvennt af
því, sem varla er hægt aö bera of
góða sögu, en þaö er skólinn og lög
reglan. Sama má ef til vill segja
um daglega umgengni fólksins, þvi
hún er mjög hispurslaus og blátt á-
fram. Einnig kennir hér talsverörar
Hstrænnar smekkvísi í ýmsum grein-
um, en í mínum augum er þó óprakt-
ískan meir áberandi, þá margs er gætt.
Eg hefi áöur látið mér um munn
fara, aö Englendingar kynnu ekki
aö byggja íbúðarhús, og get eg ekki
aö svo komnu dregið neitt úr því,
enda eru þaö húsakynnin, sem viö
unum hér verst af öllu, og stuöla
þau mjög aö því aö viö teljum stund-
irnar þar til viö stígum aftur fæti á
fósturland okkar.
Þá er mér faríð aö finnast minna
til um tiöarfaríö hér, en seinast þeg-
ar eg skrifaði. Aö vísu var hér
enginn vetur, en sá böggull fylgdi
skammrifí, aö sumarið er ókomið
enn, og sé þaö venjulegt hér, þá kýs
eg heldur aö fá sttmar og vetur, en
véröa af meö hvorttjveggja. Þaö
hefir veriö hér afar leiöinleg tiö siö-
an i marz . Sífeldar rigningar og
kuldar. Stöku mollttdagar og tveir
heitir. En í gær (11. júlí) kastaöi
tólfunum; fyrst meö því nær óþol-
andi hitasvækju og blikuöu lofti. Var
blikan þó ekki þykkri en svo, aö sá
til sólar fram um hádegi. Þá fór
óöttm aö þykkna, þar til kl. 3 e. h.,
að skall yfir hiö ógurlegasta rigning-
arveÖur, sem eg hefi séö, og hélst
það óslitiö í rúman klukkutíma. Varö
þegar dimmt sem um nótt, og hélzt
það myrkur allan tímann sem veðrið
stóö yfir. Ibúö okkar er á neösta
gólfi, sem er aö hálfu leyti kjallari,
og þegar veöriö haföi staðið yfir
sem svarar 15 mínútum, flóöi vatniö
inn um dyrnar, yfir 14 þumlunga há-
an þröskuld, og önnur elfa kom sam-
stundis frá bakdyrum hússins. Flaut
Þar næst tH Lögbergs meö innilegu
þakklæti, fyrir einstaka reglusemi og þegar yfir allt herbergiö, og hækk-
aöi óöum, svo aö vatnið tók okkur
mjóalegg, þegar upp stytti. Undir
taö síðasta var okkur ekki farið að
veröa um sel; greip eg þá ferða—
tösku okkar, og fleyigöi í skyndi
handritum mínum í hana, og einnig
gripum við þurra sokka og aðrar
mestu nauðsynjar, sem húsviltu fólki
megi aö haldi koma, enda var okk-
ur farið aö kólna á fótunum. Og
víst er um það, að þá stund, sem viö
ösluðum hér vatniö í mjóalegg, hef-
ir einstæöingsskapur okkar hér í
Lundúnaborg náö hámarki, enn sem
komiö er, og við vonum fyrir allan
tímann, sem viö dveljum hér. En
við fttndum þá einnig greinilega, hve
þakklát viö megttm vera fyrir, að
ekki einu sinni barninu okkar hefir
öröiö misdægurt svo heitiö geti siöan
vö komum hingaö. Eitthvaö er það
þó, sem ekki á eins vel við heilsu
okkar hér eins oig i Canada, og mun
eg víkja aö því síðar. Þaö var held-
ur ekki tekið út með sældinni, að
þrifa til eftir þetta syndaflóö, og
vorum viö orðin þreytt, þá loksins
viö sáum okkur fært aö fara í rúmið.
Þó var margur harðara leikinn af
þessu voöa óveöri en viö. Mun
þaö bafa valdið, allmiklu tjóni hér
borginni og talsverðum slysförum, og
sumum mjög sorglegum; t. d. drukkn
aöi tveggja ára gamalt barh í einum
kjallaranum. Hjá okkur uröu ekki
miklar skemmdir. Þó ónýttust skóm
ir sem konan var í, og gólfteppið, er
ekki var upp á marga fiska, liggur
nú hér fvrir aftan húsið. Ætlum
við að reyna aö fá húsbóndann til
aÖ breiða eitthvaö skárra á golfið,
en ekki veit eg hvernig þaö gengur.
Hann er “very sorry” eins og allir
sannir Englendingar, en eitt af þvi
fáa, sem ekki kostar mikið í Lundún
um, er að vera “sorry”, enda er þaö
algengt mjög. En aö verzla viö
Englendinga er eitt af því sem okk
ur fellur sífelt ver, sem við fturfum
lengur á þvi aö halda. Þaö er þó
út af fyrir sig. Hitt er verra, hvaö
vörurnar eru yfirleitt sviknar. Það
lítiö sem viö höfum keypt af skófatn
aöi og klæðnaði hér, reynist í öllu
falli ver en í Canada, og var eg þó
oft búinn aö heyra það gagnstæöa.
Verst af öTIu er þó aö matvaran er sinni of langt, enda á eg nú lítiö
Það skemtilegasta, sem fyrir okk-
ur hefir komið síöan viö fórum frá
Winnipeg, er aö þau Mr. Pétur And
erson ásamt frú sinni og dóttur, og
Helgi Johnson, öll frá Winnipeg,
heimsóttu okkur nýlega á ferð sinni tli
Islands. Höfðum viö þá ekki heyrt
íslenzkt orö i niu ntánuöi; enda
aldrei verið gestum fegnari. Þau
komu hér tvívegis og fóru til Parisar
i millitíöinni; og i bæði skiftin hitt-
ist svo vel á, að skólaannir voru meö
minna móti. Fórum við talsvert hér
um borgina og skemtum okkur ágæt-
lega. Kunnum viö þeim hinar beztu
þakkir fyrir komuna og lifum í von-
inni aö sjá þau aftur í bakaleiðinni
Litlu siðar kom hér Mr. Hálfdán
Eiríksson og frú hans frá Reykja-
vík. Höföu þau mikiö fyrir að leita
okkur uppi, því fáum var kunnugt
um núverandi heimilisfang okkar, en
leituöu uppi plássið, sem viö vorum
fyrst í. En kerlingin þar haföi enga'
löngun til að leiðbeina þeim hing-
aö. Kvaöst aldrei hafa þekkt þetta
fólk, sem þau leituöu. aö. Þaö er
sú hin sama sem mest mun hafa tafið
fyrir Heimskringlu í vetur, og hefir
hún trúlega eyðilagt meira af pósti
okkar. Mr. Eiríksson var i Canada
um .nokkur ár og kynntist eg honum
þar dálítið. Eg er honum stór þakk-
látur fyrir aö leita okkur uppi, enda
höfðum viö mikla ánægju af komu
þeirra hjónanna.
Eg býst viö aö margir, sem þessar
linur lesa, hafi um eitthvert skeiö
verið fjarverandi löndum sínum.
Þeir þurfa ekki vitnanna viö. En
eg er viss um að enginn nema sá,
sem reynt hefir, getur ímyndaö sér
fyllilegla, hvje þytrstir fjatrverendur
eru eftir samneyti viö þjóösystkini
sín. Þvi veldur eitthvaö, sem ef til
vill er erfitt að gera sér grein fyrir
Eg ber ekki kala til nokkurrar þjóö-
ar, og- skynsemin og tilfinningárnar
segja mér að allt fólk, og jafnvel allt
sem Iífsanda dregur, séu systkin. En
þrátt fyrir þaö er eitthvaö í mér, sem
finnst að ekkert fólk sé til nema
Islendingar, og getúr hver leitaö hjá
sjálfum sér, hvort ekki kemur eitt-
hvað svipaö i ljós.
Þetta er nú líklega oröiö lengd
»X: < • imiTj
ENGINN ICANADAÞARF
AÐ DREKKA
ÓMÓÐNAÐ WHISKY
@IADIAN@JB;
QVhisky
ER ÁBYRGST AF STJÓRNINNI
f CANADA.
sem var á reki i kringum okkur, reis
á röð, er hann kom að fasta isn-
um, og mátti sjá þar 9—12 feía
stróka beint í loft upp. Sem örskot
bar straumurinn okkur aö ísnum, og
hlupum viö upp á jaka og igátum þá
komið byttunni í vik eitt, sem var i
isinn. Bárum viö nú allt úr bytt-
unni upp á ísinn, og drógum svo bytt
una eins langt inn á milli isjakanna
19. júní lagði eg af stað til 33L
milu. Hefi eg hér verið aö byggja
vélbát fyrir veiöimenn, 30 feta lang-
an og 10 feta breiðan. Veiðimenn
þessir fara um næstu helgi, því nú
er báturinn tilbúinn. Þeir ætla aö
vera eitt ár i veiöiferö þessari, og
búast viö aö stunda mest hvítrefa-
veiöar.
Hér er landslagið mjög svipaö og
svikin og þaö svo að stór hætta getur
stafað af. Viö vorum ekki búin aö
vera hér lengi þegar viö fórum að
taka eftir breytingu á heilsunni;
vorum eiginlega ekki veik, en hreint
ekki heilbrigð, og kom okkur fljót-
lega til hugar aö þaö stafaöi af
mataræöi, með þvi líka, aö kæmi það
fyrir aö konan geymdi kjöt eða fisk
yfir nótt, var það oröiö skemt að
morgni og stundum alveg úldið. Þetta
varö til þess, aö viö fórum að viö-
hafa mikla varasemi,, Ihættum aö
mestu að boröa kjöt og fisk, og hætt-
um sömuleiðis aö verzla í smábúö-
um, og skifti þá strax um til bóta
meö heilsufarið. Eftirlit með svona
löguöu viröist hér vera mjög ófull-
komiö, sé þaö annars nokkurt til.
Búöirnar viöa undir beru lofti, svo
aö allt sólbakast sem í gegnum þær
fer. Myndi slíkt ekki liöast í Win-
r.ipeg, og ætti hveri aö liðast. Eg
get vel skiliö aö það sé erfitt fvrir
Englendinga aö hafa eins gott kjöt
á boðstólum eins og t. d. Winnipeg,
þar sem þeir þurfa aö sækja mikinn
hluta þess til Astraliu og Canada,
eöa víðsvegar aö. En þeir ættu að
geta höndlaö það betur en þeir gera
þegar það er loksins komiö heim til
þeirra, þvi aö selja fólki hálf- og
aleitraöan mat, er óafsakanlegt og ó-
skaplegt. Fólk sem lengi hefir átt
hér heima og er hér jafnvel fætt og
upp alið, kvartar sáran yfir vaxandi
hiröfileysi í þessum sökum, svo eg
get rétt getið mér til, hvaö það myndi
segja, ef það kæmi beint frá Winni-
peg, þar sem allt er undir strangasta
eftirliti. Enda gengur mér engan
veginn illvilji til aÖ fetta fingur út
í verzlunarhætti Lundúnaborgar, en
þeir eru þess eðb's, aÖ allir, sem ó-
kunnugir koma hingað frá Canada,
veröa að viöhafa hér varasemi, því
aö upplýsingar í viðskiftasökum eru
einkennilega torsóttar og óákveðnar
hjá heimafólki hér. Þaö er mjög al
úölegt meö aö segja manni til vegar
og greiða götu manns á ýmsan hátt.
En spyrji maöur hvað sé venjuleg
húsaleiga, og þar fram eftir götun-
um, fara svörin aö veröa aéöi tvíræð •
vanasvariö oftast, aö þaö sé dýrt,
dýrt! Qg aö vísu hefir okkur ekki
reynst þaö nein lýgi.
röiö
g nú
eftir ósagt, þvi af okkur persónulega
er ekkert sérstakt aö frétta, fram
yfir það sem aö framan er skráð.
Yfirleitt er hver dagur öörum líkur
og líöa þeir flestir fljótt fram hjá
mér, því eg er oftast önnum kafinn
viö eitthvaö, og vildi þó feginn geta
afrekaö meira. Aö ööru leyti lát-
um víð hverjum degi nægja sina þján
ingu, og erum i fullri sátt viö guö
og gott fólk.
Björgvin Guðmundssdn.
Bréfkafli frá
NoríFurbyggftum.
Þaö sem hér fer á eftir er tekiö
úr bréfi til ritstjóra Heimskringlu,
frá hr. Dúa EÖvaldssyni. Hann er
ungur áhugamaöur, og sér þar ýmsa
möguleika, líkt og vinur vor Baldur
kapteinn Anderson, er aðrir sjá ekki,
eða ganga afskiftalausir fram hjá.
Dúá lizt vel á sig i Noröurbyggöum
og mun dvelja viö Hudsonsflóa í
sumar. '
"---------Frá Mile 239 H. B. Ry.
lagÖi eg af staö eftir Nelsonfljót-
inu 19. maí, meö kaptein B Ander-
son, áleiðis til Klofnavatns (Split
Lake), til aö veiöa þar styrju. Veö-
ur var gott, logn og sólskin. Dálitiö
ísrek var á fljótinu, þvi aö það var
rétt búiö aö ryðia sig. Bytta okk-
ur var hlaðinn af netjum og matvæl-
um, svo varlega þurfti aö fara gegn
um fossa og flúöir fljótsins. Mr.
Frimann fylgdi okkur aö fyrsta foss
inum, er var verstur yfirf(*ðar; viö
rendum hann meö flevgiferö, svo aö
vatnið sauö yfir báöa borðstokka,
Þetta varaöi ekki nema stutta stund
og komum viö fljótt á lygnt vatn.
Tæmdum viö þa vatnið úr byttunni
og héldum svo áfram meö hraöri
ferö. Ekki þurfti aö róa mikið, því
straumur ffiótsins var þungur, og
bar okkur hratt. Eftir 4—5 milna
ferö sáum við aö fljótiö var ’ stífl-
aö af ís Viö vorum úti á miöju
fliótinu og ætluðum aö halda til
lands,' en þess var ekki kostur, þvi
straumurinn var svo þungur. Isinn,
sem viö gátum. Kapt. B. A. fór , hjá 239. mílu;hæöótt og klettótt meö
í land og sótti rafta, og bjuggum fram fljótinu. Skógar minni, en
viö þar til sleöa og settum byttuna á; | meira af mosa og lyngi. Beitiland
drógum viö hana svo tvær mílur , ma finna hér gott og heyland sum-
yfir ísinn og bárum allan farangur. j 'staöar.
Aftur héldum viö af síað eftir j Veðrátta hefir veriö góö, samt
íljqtinu spegilsléttu. Eftir stutta j heldur heitt suma dagana. Varla er
ferö fórum viö í land, kveiktum eld { hægt að segja aö regn hafi komið úr
og fengum okkur góöan miðdegis—! lofti í allt sumar. Flugur hafa ver-
verð. Hvíldum svo um síund ög j iö afar miklar, sérstaklega bolahund
héldum svo aftur af staö. Eftir; ar svokallaöir. Þeir bita mjög illa;
æðilanga ferö komum við aftur aö bæöi hestar og hundar sem hér eru,.
ísstíflu, en nú fórum við í land í:
tima, gerrgum meöfram fljótinu og
ganga blóðugir og bólgntr undan
þeim. Menn geta variö sig meö
sáum þá aö þessi is var á 2 milna ^ flugnaneti, sem haft er yfir höfömu;
svæði. Þá tjölduöum viö og tókum . en sandfluigan viröist smjúga allt,
upp nesti okkar, og annað sem hún er svo litil..
blotnaö haföi og breiddum til þerris.
Þarna stönzuðum viö i 2 daga, þang-
Skógareldur er uppi hér noröur
meö fljótinu; er búinn aö sjást þrjár
aö til ísinn fór; var þá Mr. A. Frí-jsiðustu vikurnar. Hjann fer ei mik-
mann kominn til okkar meö fleiri af. iö yfir, en lifir mest i mosanum, og
sinum fiskimönnum. ! segja kunnugir, aö hann geti lifað
Eftir |þaö gekk ferðin vel alla j fram á vetur, því mosinn er afar
leiö ofan aö Stórfossi. Þar uröum j djúpur.
viö aö bera allan farangur yfir hæö j Eg býst við aö halda feröinni á-
mikla og 'bátana Hka. I fram alla leiö noröur aö Port Nel-
Fyrir neöan Stórfoss var is á fljót , son. — sendi þér linu seinna.”
inu. Þó lögöum viö kapteinn B. A. i ___________x___________
af staö eftir miðdaig, og komumst ''i.l.* C '
aö kvöldi noröur aö vatninu (Split rrCttir TFB
Lake). Þó urtSum viö aö bera far- ,
angur og draga byttuna yfir ís. ' ’
Viö tjölduöum þetta kvöld á nesi
einu^ miklu. Þar var stór skógur
andaheiminam
Fyjrverandi Winnipeigbúi segist
og fallegt yfir aö lita. Næsta morg- hafa fengið fréttir frá vinum sinum
un komumst viö til Balda eyjunnar, ; andaheiminum. Það er Thomas
en svo heitir eyja sú, sem viö héld- M. Bride, og er hann vel þekktur af
um til í yfir fiskitimann. MeÖfram j Winrlipegbúumi Segist hann hafa
fljótinu á allri þessari Ieiö er skóg- fengið andaskeyti frá R. J. Whitla,
ar furöanlega fallegir; að vestan- Joseph Maw, J. H. Brock og fleir-
veröu fljótsins er klettótt mjöig og um, sem allir lýsi lífinu i andaheim-
háir bakkar víðast, en aftur að aust- ínum.
an veröu eru meira sandhólar, og'
sumstaöar grasi vaxnir bakkar. —
Málmur er af ýmsum tegundum í
klettunum aö vestan verðu við fljót-
iö, minna aö sjá aö austan.
Eg fer fljótt yfir sögu, því eg býst
viö aö kapt. B. Anderson sé búinn
að skrifa þér um þetta ferðalag.
Fiskirí var lítiö og hættum viö 8.
iVjaður einn, Tþomas MacBride,
sem var hér lengi í Winnipeg, hefir
skrifað tipp andaskeyti, sem hann
hefir fengiö frá hinum og þe«sum
kunninjgjum sínum, svo sem Joseph
Maw; R. J. Whitla, J. H. Brock,
Esra Anderson, Dr Sparling frá
Wesley College, fyrverandi Lieuten—
júní. Viö urðum aö fara sama veg j ant Governor J. C. Aikins og mörg-
til baka til 239. Ferö sú var erfið j um öörum.
mjöig, því viöa urðum viö aö draga' Mr. MacBride var meðal hinna
byttuna yfir kletta og flúðir, eöa þá fremstu ibúa Winnipegborgar í fé—
aö draga hana á kaðli fyrir klettana, lagsskap öllum á árunum 1880—90,
þar sem straumur er svo þungur, en þá var hann aðalstjóri Massey-
aö eigi var hægt aö róa. Eftir aö Harris félagsins Svo fluttist hann
kom til 239. milu, vorum viö látnir til Christchurch á Nýja Sjálandi, og
fara um 80 mílur suöur eftir fljót- stýrði öllum málum félagsins. þarv
inu, til aö reyna þar fyrir styrju. og fórst þaö ágætlega.
Þann veg forum við allan a velibát En þaö var annað mál, sem hann
og tókum nú byttuna upp í bátinn
Nú var kominn mikill gróöur, skóg-
ar orönir grænir og blóm farin aö
springa út; annars var allt voriö
kalt, en þurviöri mikið.
Suöur eftir fljótinu héldum við
meö góöri ferö, því vél bátsins var
sterk og fljótið lygnt. Meðfram
fljótinu var fallegt yfir aö Títa, græn
ir skógar og heyland gott sumstað-
ar.
Nú fiskuöum viö í Sipipwesk
Lake, en vélbáturinn bélt áfram
len|gra suöw. Viö reyndum víða
fyrir styrju, en fengum litiö, einkum
vegna þess að fljótiö var of mikið
og óx daglega. Þegar vélbáturinn
kom til baka aö sunnan, fórum viö
heim meö honum til 239. jbíIu. Þar
meö hætti fiskiríið.
lét sig æfinlega miklu varöa, og þaö
var spiritismi; hnn var gersamlega
hrifinn af spiritisma. Ariö 1920 var
hann einráöinn i því, aö gefa út bók
um spiriíistaskeyti þau, sem hann
hefir fengið frá látnum vinum sín-
um í Vestur-Canada, ,Nýja Sjálandi
og annarstaðar frá. Og eru þau frá
mönnum bæöi háttstandandi og gáf-
uðum. Tveir þeirra voru landstjór-
ar i Canadafylkjunum, aðrir voru
járnbrautarkóngar eöa aðrir iðnað—
arkóngar, forsetar stórra félaga,
merkir þingmenn, aörir prestar, lækn
ar og yfir höfuö menn af öllum stétt-
um.
Skeytin, sem þe*sir menn sendu,
höföu þau áhrif á hann, aö hann
varö gersamlega sannfæröur um til-
veru annars heims. Þar voru þeir,