Heimskringla - 06.07.1932, Blaðsíða 7

•WINNIPEG 6. JÚLÍ 1932.
HEIMSKRINGLA
7 BLAÐSÍÐa
Nafnspjöld |
Hinn framliðni Conan Doyle
talar um framlíf og framtíð.
Frh. frú 3. bla.
legt: hinir heimsskautslegu eða
norðlægu; hafa dulrænumenn
J>essir mikla trú á norðrinu og
búast við einhverjum, sem er
nefndur Celui qui attend, sá
sem bíður; búast þeir við mjög
þýðingarmikilli fræðslu úr þeirri
átt. Þessir menn hafa nú feng-
ið samband nokkurt við Conan
Doyle, einn maður úr félagi
J>eirra tekið þátt í sambands-
fundum í Lundúnum. Er sagt
að skamt sé á milli tíðinda, og
að boðskapur sá, sem Conan
Doyle muni reyna að koma
fram, verði um þá viðburði; er
talið að gera megi ráð fyrir
hinum stórkostlegustu breyt-
ingum. Hygg eg að þetta sé
rétt mælt. Tel eg vafalaust að
fyrir miðja öldina sé stærri
tíðinda von, en áður hafa orðið
hér á jörðu. En hvort þessar
gerbreytingar verða til góðs eða
ills ,er undir því komið, hvort
mönnum auðnast að læra að
meta, eins og rétt er, sannindi,
sem að vísu fyrst hafa verið í
ljós leidd í landi, sem norðar-
lega liggur á hnettinum. Er því
óhætt að segja, að hinum
frönsku dulrænumönnum ferst
giftusamlega, er þeir horfa svo
mjög í norðurátt; hefi eg sagt
þeim, að mér sé ekki alveg ó-
kunnugt um “þenna sem bíð-
ur", og kenningar hans, og
hefir því verið vel tekið, og hef-
ir mér þó ekki virzt ástæða til
að segja mikið af að sinni. —
Býst eg við að rita síðar meir
nánar um þessa frönsku norð-
urhorfsmenn og það sem fram
kemur í ritum þeirra.
14.—18. maí, 1931.
Helgi Pjeturss.
—Fálkinn.
TIL RITSTJÓRA “BJARMA”,
S. Á. Císlasonar
í Reykjavík.
Eg hefi séð blað yðar Bjarma
frá 1. júní þ. á., og hefi eg litið
yfir ófrægingar grein yðar. —
Hún er, sem vænta mátti, í
prestlegum skrúða kirkjunnar,
og sómir sér vel í litla blaðinu
yðar.
Það er eins og yður finnist
sem í höndum yðar sé hið ka-
þólska kirkjuvald fyrri alda,
l>egar þjónar kirkjunnar sviftu
saklaust fólk fé og æru, og
þóttust gera það til að full-
nægja réttlæti Guðs (!!). .
En, Ástvaldur minn, þér er-
uð sannarlega heppinn, að hafa
það ekki, því ekki mynduð þér
hafa gætt þess valds betur en
aðrir, eftir þessari grein yðar
að dæma. Yður, sem öðrum,'
er það kunnugt, að kirkjan
bygði ekki úrskurði sína og
dóma á sönnum grundvallarat-
riðum nokkurs máls, er hún
hafði eindæmi um. Réttar máls
ástæður leit hún ekki á, en lét
dómum og bannfæringum rigna
eftir eigin geðþótta, þegar hana
Iangaði til að rífa í sig hold
og blóð annara.
Sama bragðið virðist koma
fram í munn yðar, þegar þér
kallið mig falsara, án þess að
láta yður detta í hug að færa
nokkur rök fyrir þeim fram-
burði yðar. Þér bara slengið
dómi yðar á pappírinn, eins og
þér væruð þar einvaldur liöfð-
ingi allra kirkjulegra bannfær-
inga, fyrri og síðari tíma.
En gáið þér nú að, ef þér
eruð ekki mjög heimskur mað-
ur, sem eg vona að ekki sé,
nú þá eruð þér bara hann Ást-
valdur Gíslason í Reykjavík, og
gefið út hann Bjarma litla.
Látið yður því skaplega, mað-
ur! Enginn verður nú upp-
næmur þess vegna.
Það þykir nú á dögum öllu
meira um þá menn Ijóma, er
færa góð rök fyrir máli sínu,
og byggja þau á eins miklum
sannleika eins og þeir eiga völ
á. Þegar þér því komið með
góð rök fyrir því, að eg sé
þjófur og lygari, og byggið þau
á sannsögulegum grundvelli
hinna eilífu mála, þá er fyrst
kominn tími til fyrir okkur, að
ræða málið í bróðerni. Þér ætt-
uð að vita það, Ástvaldur minn,
að fólk með fullu viti tekur nú
ekki lengur tillit til órökstuddra
sleggjudóma. Það er og flest-
um kunnugt, að hinn kirkju-
legi kerlingareldur er nú útlif-
að skar, þótt áður væri hann
gorkúla, svo ekkert verður á
honum bygt.
Þetta þyrftuð þér að vita, svo
þér lentuð ekki síðar í ein-
hverri endurlausnar vilpunni
með' þekkingarlausu fólki.
Eg sá strax, að þetta yrði
manni í yðar stöðu hin mesta
smán. Því fanst mér það skylda
mín að senda yður fyrsta og
annað hefti “Vamarmála*’, þeg-
ar eg sá þetta ömurlega and-
lega ástand yðar. 1 fyrsta lagi
er það óviðkunnanlegt mjög,
að þér þurfið að fá ritin lánuð
“austan af SkeiSum”, með því
það ber líka nokkurn vott um,
að þér séuð miður vel liðinn í
Reykjavík, vilji enginn þar lána
yður þau. í öðru lagi þurfið
þér að hafa “Varnarmál við
hendina, svo þér getið reynt að
skilja sannleika eilífðarmál-
anna, eins og hann mætir yður
síðar. Hitt verður yður óbæri-
leg skömm, og miklar kvalir
líka, að þurfa fyr eða síðar að
éta ofan í yður það, sem þér
hafið sagt um þessi og önnur
andleg mál. Svo gæti það líka
tekið af yður margan óþarfa-
snúninginn síðar, þegar þér,
sem margir aðrir, er trúðu þjóð
sögunum gömlu þaraa að aust-
an, farið að leita uppi frelsar-
ann yðar. Mörgum kynni þá að
sýnast á útliti yðar, sem þér
þyrftuð hans með, en hvað svo
sem væri um það að tala, fyrst
frelsarinn var, er og verður
aldrei til.
Þér segið í þessari biskups-
lega skrúðklæddu ófrægingar-
grein yðar, að eg steli nöfnum
merkra manna á íslandi. Þér
talið ekkert um að eg steli
nafni Guðs sjálfs, og teiji opin-
beranirnar verk hans. Finst
yður minna til um það? Ef
svo er, hvers vegna? Er það
fyrir þá sök að kirkjan hafi
frá upphafi vega sinna logið
lýtum og skömmum upp á Guð,
og að þér sjálfur hafið fylgt
hennar dæmi, svo ástæðulaust
sé að sakast um það? Er yður
fremur lítið gefið um Guð, föð-
ur lífsins? Jæja, hróið mitt.
Það verður nú samt hann, sem
finnur yður síðar og vísar yður
til sætis en engrnn frelsari,
því sú kenning er bara kerling-
areldur þarna að austan. Hitt
er annað mál, Ástvaldur minn,
að maðurinn, sem var tengdur
við þessa glæpsamlegu lygi um
Guð, er góður og göfugur, en
verður, sem allir aðrir, að leita
hjálpar'og aðstoðar Guðs. Þér
ættuð að reyna að skilja þetta
í tíma, til ómetanlegs gagns fyr-
ir yður sjálfan, því Guð ræður
öllu, og hreint enginn annar.
Það eru Guðs eigin mál, sem
hér eru flutt, og erum við ó-
hrædd í skjóli hans og vernd.
Nú skal eg segja yður það í
bróðerni, að af tvennu illu vildi
eg heldur ljúga upp á menn en
Guð sjálfan. Því vil eg segja
yður, og öllum mönnum, að op-
inberanir þær, sem “Varnar-
mál’’ flytja, eru orð Guðs sjálfs,
og skuluð þér lesa þær vand-
lega, svo þér finnið, hvort nokk
uð kirkjubragð sé að þeim. Nú
skulum við segja, að þér fær-
uð úr líkamanum á morgun,
þá sæjuð þér undireins fyrstu
opinberunina frá jörðinni, því
nú eru rúmir tveir mánuðir
síðan holdlaust fólk, sem hér
hefir flækst um jörðina síðan
það dó, fór að sjá hana í lofts-
lagi jarðarinnar. Hvað verður
svo næst? Þetta:
... Ef þér dveljið enn um nokkra
stund í líkamanum, þá munuð
þér geta lesið hana með lík-
amlegum augum.
Hvernig lízt yður nú á þessa
staðhæfingu? Eg býst við að
þér hrópið: Lygari, þjófur! Því
það er siður kirkjunnar í svona
málum. Þarfara teldi eg yður
samt, að læra fyrst meira um
eilífðarmálin og stjórn Guðs.
Nú vil eg biðja yður að senda
mér tafarlaust fult nafn og
heimilisfang mannsins “austan
af Skeiðum", sem þér hafið
orðin eftir í ofannefndri grein
yðar. Þetta gerið þér strax og
þér hafið fengið þessa tilkynn-
ingu, ella hlýt eg síðar að
lýsa yður opinberlega ósann-
indamann að þeirri sögu.
Þá bað Þórhallur biskup fyr-
ir þessi fáu orð frá sér:
“Þú varst áður góður maður,
Ástvaldur minn. Nú ertu sá,
sem fellir þig sjálfan síðar. —
Þórhallur Bjarnarjpon, áður
biskup íslands.”
Um hið fyrra veit eg alls
ekkert, en hið síðara verður
yður sannreynd.
Jóhannes Frímann.
30 júní 1932.
BRÉF TIL HKR.
3212 Portland St.,
Burnaby, B. C.
Herra ritstj. Hkr.!
Með yðar góða leyfi.
Allir eru að biða. Og eftir
hverju er verið að bíða? Eftir
betri líðan fólksins í landinu.
Og hvaðan vonist þið eftir þess-
um bótum? Frá stjómum lands
ins. Og hver hefir sett þessar
stjórnir í hásætin? Eðlilega
fjöldinn, því að atkvæðafjöldinn
ræður. Með því að viðurkenna
að fjöldinn hafi Bett stjórair til
valda, viðurkennir hann, að
hann sé valdur að sínu eigin
böli.
Eg er búinn að horfa á stjóra
arfyrirkomulag þessa lands,
með óskertu viti og óblindaður
af flokksfylgi, síðastliðinn 40
ár, og ástæður þjóðarinnar er
órækasti vottur stjórnarfyrir-
komulagsins. Það er hlutur, er
ekki lýgur.
Það lítur út að bráðum verði
kosningar í British Columbia,
og hafa blöðin fært þær fréttir,
að þar komi fram á orustuvöll-
inn sex mismunandi flokkar,
og geta menn gert sér í hugar-
lund, hve afkastamikil sú stjórn
yrði, úr svo góðu efni.
Eg stend í þeirri meiningu,
að þjóðin viti ekki sitt rjúkandi
ráð, hvaða stjórn hún vill„ og
væri fyrir peningavald þessa
lands, að koma út með afl
þeirra hluta, sem gera skal, og
láta fara að vinna, því “þá
hættu allir að þrefa um brauð,
svo þögn yrði á himni og
jörðu”. Eú eitt yrðu stjórnir
landsins að gera, nefnilega það
að sópa landið hreint af öllum
kommúnisma, því hann kvað
vera ákaflega ókristileg skepna.
Hvað hefir sannast með rann-
sókn á járnbrautakerfi þjóðar-
innar. Það hefir sannast, að
reksturinn hefir ekki borgað
sig. Og af hverju? Af því aö
hann hefir orðið of dýr. Hvort
á þá þjóðfélagið heldur að gera,
að láta brautakerfið grotna nið-
ur og verða ónýtt, eða að læra
að nota brautakerfið sér í hag?
Eg óska að ritstjórinn og aðr-
ir góðir menn svari þessu spurs-
máli. Það má koma þessu
spursmáli að fleiri atvinnu-
greinum. T. d. síðan að hveitið
lækkaði í verði, hafa bændur
orðið í skaða; of dýrt að rækta
hveiti. Hvort á nú lieldur að
gera: Að hætta að rækta hveiti,
eða læra að rækta það þjóðinni
til fæðis og ágó$a? Ef atvinna
þjóðarinnar í heild sinni getur
ekki velt upp á einstaka menn
og félög margra miljóna ágóða
árlega, hvort á þá heldur að
gera, að láta þjóðina liætta að
vinna, eða læra það stjórnar-
fyrirkomulag, er lætur þjóðina
njóta ágóðans af sinni eigin
vinnu?
Hefir ekki neinum dottið í
hug að spyrja sjálfan sig þess-
arar spurningar: Hvað liggur
fyrir öllum þeim þúsundum af
mentuðu fólki, sem kemur frá
háskólum þessa lands, frá hafi
til hafs? Hefir það alt atvinnu
til að byrja á? Og ef ekki,
hvað verður um það? Og hér
er þó sannarlega að tala um
langstærsta farsældar spursmál
þjóðarinnar. Haldið þið ekki,
sem þetta lesið, að það mundi
borga sig að ráða bót á þessu
böli? Og ef það skyldi koma
á daginn innan skams, að tím-
inn væri að breytast, svo það
yrði að fara að vinna fyrir lífið,
en ekki gróðann. Því hver
hungruð og klæðlaus persóna
veit að það er ósatt, þegar ver-
ið er að tala um þjóðarauð,
þegar þúsundir hungra. Og ætti
það að vera umhugsunarefni
fyrir hina pólitísku stórlaxa,
hvernig eigi að fara að, svo að
það verði sannleikur, að þjóðin
eigi auðinn.
Eg býst við að þetta sé nóg
að sinni. Heilsa máske upp á
ykkur seinna.
Vinsamlegast,
Sigurður Jóhannsson.
ENDURMINNmGAR
Eftlr Fr. Guðmundsson.
Frh.
Eftir að fundurinn var úti,
og þó ekki ætti að bjarga töðu-
flekkjum undan regni, þá var
þó nóg að gera, svo sem að
kynnast nú nákvæmar þessum
fræga sögustað landsins, og
kynnast líka sem flestum at-
kvæðamönnum og höfðingjum
þjóðarinnar, sem þarna voru
saman komnir. Eg vissi vel, að
það var ekki að búast við mik-
illi viðkynningu af hverjum ein-
um á einni kvöldstundu, en “oft
má af máli þekkja, manninn,
hver helzt hann er". Þegar við
sjáum manninn fyrst í fljótu
bragði, þá gerum við okkur
strax grein fyrir því, sem hann
auðsæilega ber með sér, hvort
hann er t. d. kraftamaður eða
ekki, feiminn eða einarður,
fríður eða ófríður, o. s. frv.
En þegar maður er staddur á
milli margra þeirra, er halda á
alþjóðar velferðarmálum, þá
langar mann ósjálfrátt til að
kynnast ofurlítið hugarfarinu
og hjartalaginu, skilningi og
kærleika þeirra. Þetta afhenda
sumir með yfirbragði og fyrsta
handtaki, aðrir hafa þetta inni-
læst, og gera aðra góða með því
að geyma vel sitt.
Það eru miningarnar, sem
gera Þingvöll fagran og frægan
stað. Það eru minningarnar um
atburðina ótalföldu, eins og
sögurnar leggja þá fram fyTÍr
hugsun og skilning manna, og
sem allir eru meira og minna
bundnir við þenna stað. Já, það
eru minningarnar, sem ryðjast
fram og ávarpa hugsunina og
skilninginn, og koma mönnum
til þess að setja sig inn í aldar-
hátt forfeðra sinna. Það leynir
sér heldur ekki, að staðurinn
er valinn af víkingslundinni,
með vígaferlin fyrir augum. —
Mér fanst að þessi þingstaður
mundi hafa verið valinn allra
mest fyrir tunguna á milli
gjánna austan við vellina, og
var mér sagt, að þar hefði lög-
rétta verið, og sáust þar ljós
merki fyrir dómhringnum. Mér
fanst að þessi staður bera öfl-
ugt vitni um réttarmeðvitund og
sannleiksþrá forfeðranna, að
geta sitið óhultir að öllum dóm-
um. Hvergi á íslandi kom eg á
nokkurn þann stað, er jafnað-
ist á við þessa Lögréttu, þegar
víkingslundin og gerræðin voru
ógleymd. Það finst mér þó,
að Ásbyrgi í Kelduhverfi í N.-
Þingeyjarsýslu hafi hlotið að
koma til greina sem annar lík-
legasti þingstaður.
Það má heyra á kvæði Jón-
asar Hallgrímssonar: “ísland
Dr. M. B. Halldorson
401 Boyd Bld«c
Skrlfstofusími: 23674
Stundar sérstaklega lungnasjúk
dóma.
Br a75 finna & skrifstofu kl 10—1?
f. h. og 2—6 e h
Heimlli: 46 Alloway Ave
TalNfml: 3315S
DR A. BLONDAL
602 Medical Arts Bldg
Talsíml: 22 296
Stundar sérstaklega kvensjúkdóma
og barnasjúkdóma. — AtJ hitta:
kl. 10—12 « * og 3—5 h.
Helmtll: 806 Victor St. Sími 28 130
Dr. J. Stefansson
21« MKDILAL AKTS BLDG.
Horni Kennedy og Graham
Standar flnRöngu augna- eyrna
nef- of kverka-aJAkdðma
Er afl hltta frA kl. 11—12 f. h.
og kl. 3—6 e. h.
Talaimi: 2IK34
Hetmlll: 638 McMlllan Ave 42691
DR. L. A. SIGURDSON
216-220 Medlcal Arts Bldp.
Phone 21 834 Offlce tímar 2-4
Heimili: 104 Home St.
Phone 72 409
Dr. A. B. INGIMUNDSON
Tannlæknir
602 MEDICAXi ARTS BLDG.
Simi: 28 840 Heimilis: 46 054
farsældar frón”, að honum þyk-
ir ekki mikið til náttúrufegurð-
arinnar koma á Þingvöllum. —
Hann er kominn yzt út í sjón-
deildarhringinn, þegar hann
segir:
“Landið var fagurt og frítt,
fannhvítir jöklanna tindar,
himininn heiður og blár,
hafið var skínandi bjart.”
Þannig fór fyrir mér. Eg
hafði séð marga staði á land-
inu miklu tilkomumeiri og feg-
urri. En það var fortíðar ald-
arhátturinn, sem þessi staður
fullnægði bezt.
Eg kom heim á prestsetrið á
Þingvöllum, þar sem fögur út-
sjón er yfir Þingvallavatn.
Það var dásamlega fagurt
kvöld, logn og blíðviðri, en mik-
il Maríutáza á vesturloftinu, og
því ekki sólskin. Við stóðum
fjórir saman á Lögréttu, sinn
af hverju landshorni, eg nyrst
og austast af landinu, annar
fulltrúi ísfirðinga, Halldór að
nafni, mig minnir frá Ruðamel,
fulltrúi Dalasýslu, Jón á Hóli,
og fulltrúi Rangvellinga, Tómas
á Batkarstöðum. Enginn okk-
ar hafði komið þarna fyr, og
við vorum að reyna að tala
saman um þenna hjartapúnkt
landsins og þjóðarinnar, fyr og
nú. Við færðum dálitlar rokur
sjálfum okkur til gildis, mint-
um á sinn atburðinn hver úr
sögunni, og svo smá dró af okk-
ur, og orðin, sem hrukku á
stangli, voru eins og utangátta
hjáræna. Við vorum allir ann-
ars hugar, en vildum þó líta út
eins og spekingar hver fyrir
öðrum, nema Jón á Hóli. Hann
var okkar minstur og kanske
óásjálegastur, gamall maður og
hvítur fyrir hærum. Eg fékk á-
stæðu til þess að halda, að hans
innri maður væri okkar stærst-
ur. Hann var auðsjáanlega hálf-
eyðilagður yfir því, hvað við
hinir vorum litlir og takmarkað-
ir. Þetta varð svo tilfinnanlegt,
af því okkur fanst við naumast
þurfa að taka hann til greina.
Við vorum allir með þingstað-
inn fyrir augum, líklega með til-
liti til einhvers staðar, sem við
þektúm áhrifamestan á landinu,
Frh. á 8 bls.
G. S. THORVALDSON
B.A., L.L.B.
Lögfræðingur
702 Confederation Life Bklf.
Talsími 24 587
W. J. LINDAL, K.C.
BJÖRN STEFÁNSSON
ISLENZKIR LÖGFRÆÐINOAB
á oðru gólfi
325 Maln Street
Tals. 24 963
Hafa einnig skrifstofur aO
Lnudar og Gimli og eru þar
aO hitta, fyrsta miðvikudag 1
hverjum mánuOt.
Telephone: 21613
J. Christopherson,
Islenzkur Lögfræðingur
845 SOMERSET BLK.
Winnipeg, :: Manitoba.
A. S. BARDAL
aelur Ilkklstur og ann&st um ðttar-
Ir. Allur útbúnahur aú bntl.
Bnnfremur selur ,hann allskonar
mlnnisvarba og legsteina.
843 3HKRBROOKE 8T.
Phonei S6BOT WIN8IFIO
HEALTH RESTORED
Lækningar án lyfja
DR. S. O. 8INP90N, N.D., D.O., D.O.
Chronic Diseases
Phone: 87 208
Suite 642-44 Somerset BUc.
WINNIPEG —MAN.
MARGARET DALMAN
TEACHBR OF PIANO
tM4 BANNINO ST.
PHONE: 26 420
Dr. A. V. Johnson
fslenzkur Tannlæknir.
212 Curry Bldg., Winnipeg
Gegnt pósthúsinu.
Simi: 23 742 Heimllis: 33 328
Jacob F. Bjarnason
—TRANSFER—
B.gfa(t and Fnrnltnre Motlac
762 VICTOR ST.
SIMI 24.500
Annast allskonar flutninga fram
og aftur um bæinn.
J. T. THORSON, K. C.
fslenzkur Iðgfrieblngur
Skrifstofa: 411 PARIS BLDG.
Sími: 24 471
DR. K. J. AUSTMANN
Wynyard —:— Sask.
TalRfmli 2H889
DR. J. G. SNIDAL
TANNL.EKNIR
614 Someriet Block
Portajcc Avenne WINNIPBQ
BRYNJ THORLAKSSON
Söngstjóri
Stillir Pianos og Orgel
Siml 38 345. 594 Alverstohe St.