Heimskringla - 21.09.1932, Blaðsíða 5

WINNIPEG 21 SEPT. 1932
HEIMSKRINGLA
5 BLAÐSLua
hafa komist hingað og eru þær
misjafnar að gæðum. Þorsteinn
Gíslason hefir gefið út nokk-
urar sögur eftir stórskáld. En
ekki munu þær vera þýddar úr
frummálinu og geta verið á-
gætar samt. En því meira
hljóta sögur og kvæði að rask-
ast í þýðingum, sem þær og
þau ganga í gegnum fleiri þýð
ingar. En þessar sögur eru mik-
ils háttar.
Jón Sigurðssion hefir þýtt
sögur eftir Hamsun. Eg hefi
borið saman kafla þýðingar og
framsögn. Og mér þykja þýð-
ingarnar framúrskarandi vqI
af hendi leystar. Ekki er það
heyglum hent að ná málfæri
Hamsuns, því að hann er töfra-
maður í frásögn. En þýðandan-
um hefir tekist að komast yfir
hverja torfæruna án þess að
missa marksins.
Bjarni frá Vogi þýddi sögur,
meðan sá gállinn var á honum,
og var mikið bragð að þeim og
allgott.
Gröndal og Steingrímur
þýddu æfintýrasagnir af mik-
illi snild, meðan þeir voru upp
á sitt bezta: Þúsund og ein
nótt, Pílagrím ástarinnar Sak-
úntala og Savitri. Þær dásam-
legu skreytnisögur munu vera
kunnar almenningi, eldri deild
hans að minsta kosti.
En ekki mun mörgum kunn 1
þýðing Einars Hjörleifssonar á
smásögu eftir Ruskin, sem
heitir “Kóngurinn í Gullá”.
Þessi þýðing kom út í Lög-
bergi fyrir 40 árum eða þar
um bil og er til í sérprentum,
en þó sjaldséð. Þessi smásaga
er að efni og orðfæri frábær-
lega samin og þýdd, dýrðlegur
skáldskapur og búningurinn lát
laus og fagur. Þessi perla frá-
sögulistarinnar er og hefir
lengi verið ófáanleg, nema í
bókhlöðu. En úr því mætti bæta
með nýrri útgáfu.
Út er nú að koma í Eimreið-
inni “heimsfræg’’ frásaga eftir
Tolstoy. Reyndar engin saga
og svo snauð að skáldskap að
furðu gegnir, og svo klúr, að
fádæmum sætir. Þetta sögu-
korn er í rauninni óþyrmilegt
innlegg, einhliða þó, í hjúskap-
armálefnið sjálft, og er svo nær
göngult að efni og orðfæri, að
margur maðurinn mun blygðast
sín fyrir að lesa það. Þetta
væri ekki þess vert að minnast
á það, ef í hlut ættu miðlungs
höfundur og lélegt tímarit. —
Þverbrestir á hjónasambúðinni
munu vera all-algengir. Og
þetta málefni er þess vert, að
um sé rætt, og reynt að benda
á þær úrlausnir, sem líklegar
þykja. En þarna er tekið svo
kámugum höndum á viðkvæmu
efni, sem vandi er með að fara,
að ef sængurkonur lesa þenna
lestur, mundu þær geta fengið
barnsfarasótt af lestrinum þeim
og svo blóðeitrun í hjartað
sjálft.
Hamingjan gefi þjóðinni góð-
ar þýðingar. En fari hinar
norður og niður.
Guðm. Friðjónsson.
—Lögrétta.
baugi í meðhöndlun einstaklinga
og stjórna á almenningsfé, sem
þeim er trúað fyrir að ráðstafa
til heilla landi og lýð.
í stað þess að beita svæfing-
armeðulum t}il áhugaleysis,
mætti hverjum þeim, sem skoð-
ar sig leiðbeinanda íslenzka
þjóðarbrotsins hér vestra — í
almennum málum — þykja
drýgri sæmdarauki sinn í því,
að örva og brýna áhugann til
að sjá gallana, svo hægt yrði að
skapa umbætur á því, sem af-
laga fer, og sem fremur gæti
orðið til þess að gera ilt betra.
í þessu sambandi er eftirtekt-
arverður sá fundur, sem Winni-
peg Free Press frá 17. sept.,
getur um að frjálslyndi flokk-
urinn (sá rétti) hafi haldið á
fimtudaginn — daginn sem
þetta áminsta blað af Lögbergi
kom út. Á þessum fundi er
kveðinn upp sterkur áfellisdóm-
ur yfir ráðuneyti Brackens, út
af fjárdráttar sviksemi þess,
bæði viðvíkjandi hneykslanlegri
ráðsmensku háskólasjóðsins, og
skorti á hæfileika til að vernda
fylkisfé, þar sem uppvíst sé,
að þar hafi einnig sviksemi ver-
ið framin í ýmsum stjórnar-
deildum. Og með þesgu fram-
ferði hafi stjórnin sýnt sig með
öllu óhæfa til að stjórna fram-
vegis málum Manitobafylkis.
Af þessu verður séð, að þarna
kveður talsvert við annan tók
heldur en hjá Lögbergi, sem
vill “gera ilt vera”, á líklega
að lesast ilt verra. En það er
nú ekkert nýtt þótt skakt sé
stafað hjá íslenzku blöðunum,
þrátt fyrir alt þjóðræknisskrum
ið og mentaáhrifin.
En á meðan íslendingar hér
geta haldið uppi höfði úr feni
spiliingarinnar, ættu þeir ekki
af blindu flokksfylgi að vera
hvatamenn að því að stinga
fólki svefnþorn, þegar ríður á
að hafa vakandi auga fyrir öllu
sem er að gerast á þessum
neyðartímum.
Stjórnin hér í þessu fylki
ætti að kalla saman þing og
segja af sér hið bráðasta, því
hætt er við að rannsókn sú, er
Lögberg lofar fólki verði katt-
arþvottur, því nú virðist það
ekki vera hefðin mesta að
kunna að stela, heldur að fela.
Helgi SigurSsson
frá Vík.
ILT GERT BETRA.
HÚSFROGUÐNÝ MAGNÚSSON
LÁTIN.
Blaðið Lögberg, dagsett 15.
þ. m. er með hákristilegri vand-
lætingu að vara lesendur við
því, að gæta mestu stillingu í
dómum út af háskólasjóðshvarf-
inu, sem kent er Machray, og
öðru fjárglæfrabruðli, sem nú
er að gægjast fram í dagsljósið,
undan handarjaðri og stjórnar-
ráðsmensku valdhafanna hér í
Manitobafylki.
Það eru nógu margir
sofandi á verði velsæmisins,
þó ekki sé verið að blinda
augu manna og draga dulur
yfir þann svívirðilega fjárdrátt,
sem nú er að verða átumein í
þjóðlíkamanum, og sem þyrfti
sem fyrst að skera upp með rót-
um. Það ætti að verða meiri
prýði hverju kristilegu málgagni
að kenna fólki að standa sam-
an gegn þeim viðsjárverðu at-
föruin, sem nú virðast efst á
Hún andaðist að heimili sínu
í grend við Leslie, Sask., síð-
degis þann 8. september 1932.
Hafði hún strítt við margra
ára heilsubrest, en þarna kom
hvíldin.
Hún var jarðsett tveim dög-
um síðar, 10. sept. Athöfn þeirri
stýrði séra Jóhann Friðriksson.
Hófst hún á heimilinu, var fjöl-
menn og fór vel fram. í Leslie-
grafreit var hún lögð við hlið
sonarins dána, er síðar getur.
Sungið var að lokum “Alt eins
og blómstrið eina”. Svo féll á
þögnin og tómleikinn, sem þeir
einir kannast við, sem snúið
hafa heim frá ástvinagröf.
Guðný sál var fædd á Akur-
eyri á Islandi ,15. apríl 1864.
Foreldrar hennar voru Frið-
björn Steinsson bókbindari og
bóksali og Guðný Jónsdóttir, er
stundaði ljósmóðurstörf á Akur-
eyri af mikilli snild um hálfrar
aldar skeið. Þau voru valinkunn
sæmdarhjón. Friðbjörn var at-
hafnamaður mikill um opinber
mál, bæði í Akureyrarkaupstað
og héraði. Skipaði hann ýmsar
trúnaðarstöður fyrir sakir hæfi-
leika og trausts, sem hann á-
vann sér.
Hjá þessum ágætu foreldrum
fékk Guðný hið æskilegasta
uppeldi, einnig fræðslu í þeim
skólum, er í þá tíð þóttu standa
fremst í landinu, utan Reykja-
víkur, nefnilega barnaskóli Ak-
ureyrar, með kennurunum Jó-
hannesi Halldórssyni og Tómasi
Davíðssyni, og á Laugalands
kvennaskóla, undir stjórn frú
Valgerðar Þorsteinsdóttur. —
Guðný var gáfuð og námfús og j öllum, er til þektu, hve frábær-
bar því óskarðan hlut frá borði lega mikils ástríkis og umönn-
á báðum þessum skólum. i unar þessi göfuga kona naut,
14. september 1888 giftist Se§num öll veikindaárin, hjá
Guðný Páli Magnússyni. Hann öllum sínum nánustu, eigin-
var fæddur og uppalinn á Ak- manni börnum og tengdabörn-
ureyri og gekk þar á skóla. — um‘ ■^>aö var llin mesta fyrir_
Lærði trésmíði hjá Jóni Steph- mynd. Lífið varð henni því eigi
ánssyni, sem alment var kall- eins Þungbært og ætla hefði
aður “timburmeistari’’, því hjá niátt. Yfir henni og heimilinu
honum lærðu fjölda margir ríkti íöngum ró og gleði. Henni
smíðar. Magnús faðir Páls var let vel íþróttin sú að lifa.
hafnsögumaður við Eyjafjörð. Eg, sem þessar línur rita, sá
Var hann einn þeirra fjögra Guðnýu fyrst þegar hún var
bræðra, sem alkunnir voru sem lítil stúlka í föðurgarði. Eg
víkingar að allskonar mann- kom þangað oft og var vel
skap og atgerfi. Hinir þrír voru kunnugur föður hennar. Eg tók
Friðrik á Ytri-Bakka, Jóhann í eftir henni þá og man hana vel
Höfn við Siglufjörð og Þorleif- frá þeim tímum. Það fylgdi
ur á Reykjum þeim, er Grettir Guðnýu æfilangt, að eftir henni
sótti eldinn til. var tekið, hvar sem hún sást.
Þrettán árin næstu bjuggu persónuleg kynni mín af
þau hjón á Akureyri, þar sem henni voru lítil, þar til eg flutti
Páll stundaði handverk sitt. A í nágrenni hennar fyrir 22 ár-
þeim árum fæddust þeim sex um síðan. Síðan hefi eg verið
börn. Nöfn þeirra eftir aldurs- henni stöðugt kunnugur. Sjálf-
röð eru: Magnús, Friðbjörn, sögð afleiðing af þeim kunn-
Pétur, Aðalsteinn, Svava og Ad- ingsskap varð sú, að eg lærði
am. Árið 1901 fluttu þau með að virða hana mikils og meta
öll börn sín til Canada og sett- hennar miklu hæfileika. Oft
ust að í Winnipeg. Voru þar að- hneigðist tal hennar að íslenzk-
eins 3 ár. 1904 fluttu þau til um efnum á ýmsum svæðum,
Saskatchewan, og námu land og kendi þar ætíð gleggsta
skamt frá Leslie og hafa búið skilnings og innilegustu sam-
þar síðan. Þeim hefir farnast hygðar. Viðkvæmar og kærar
þar vel. Hafa þau frá því fyrsta voru henni endurminningarnar
haft miklum vinsældum að , frá æskunni heima á Akureyri,
fagna í Vatnabygðum. Auðvitað Eyjafirði og íslandi.
rekur á eftir sameiningu, er, að
þau mynda eðlilegt viðskifta-
svæði, sem bagalegt er fyrir
báða málsaðila að klofið sé í
sundur af tollmúr. Stendur
líka hvoru ríkinu sem er stugg-
ur af Júgóslavíu (Serbíu) og
Búlgaríu, því landvinninga-
stefna á sér marga áhangendur
í báðum þessum löndum. En
sameinaðir þurfa Tyrkir og
Grikkir ekkert að óttast.
Ef það er rétt að þeir Venize-
los og Kemal Pasha séu báðir
þessu fylgjandi, þá er sennilegt
að sitt komi hvorum til. Veni-
zelos hygst vafalaust með þessu
að reisa hið forna gríska veldi,
og treystir því að Grikkir verði
þarna með tímanum aðalþjóðin
vegna þess, að þeir eru meiri
menningarþjóð. Hins vegar er
sennilegt að Kemal Pasha líti
nokkuð á það að auka veldi sitt,
því Venizelos, sem er háaldrað-
ur maður, mundi ekki lengi
njóta við.
Æfagamalt hatur er milli þess
ara þjóða, en nokkuð mun það
draga úr hatrinu milli þeirra, að
hvor um sig hatar Serba og
Búlgara engu minna. Eftir sig-
ur Tyrkja í Litlu-Asíu, þann er
væri að fólki og reynt með öllu
móti að gylla fyrir fólki hvers-
konar kvikmyndir, gersamlega
snauðar að menningargildi, þó
oft væri í ginnandi umbúðum,
en kvikmyndir af leiðangurs-
mönnum, sem legði líf sitt í
hættu, til þess að auka þekk-
ingu þjóðanna, væru taldar ó-
sýnandi. Var í því sambandi
bent á, að það væri beinlínis
skylt að vinna að því, að smekk-
ur fólks batnaði, en ekki að
vinna að því, að hann spiltist
sem nú er oft gert, með skrum-
auglýsingum og skrum-með-
mælum um fánýtar kvikmyndir.
Umræður þær, sem urðu um
Kametmyndina, urðu til þess
að Bretakonungur bauð Mr.
Smythe að koma til Bucking-
ham-hallar og sýna hana þar.
í þessu var vitanlega mikið
auglýsingargildi fólgið fyrir
kvikmyndina, enda fór nú svo,
að ganga Mr. Smythe til þess
að koma kvikmyndini áleiðis,
fór nú að verða greiðari. Kvik-
myndin var síðan sýnd í Poly-
technic Theatre, og ráðstafanir
voru gerðar til þess að sýna
hana almenningi víðsvegar um
landið. Til þessa hefir kvik-
áður var minst a, flyði miljon
... , . .. . , , myndinm hvarvetna venð vel
til hms eigmlega Gnkklands, en ; - ,, . , , .
„ & & > tekið, en fullreynt er ekki enn,
þó mest í þeirra eigin nágrenni,. Allir
sem þektu Guðnýu,
þar sem fólk þekti þau bezt Sakna hennar innilega og finna
það voru menn, 'sem frá alda
öðli höfðu átt forfeður, er búið
höfðu í Litlu-Asíu, og var hvort
Vtveggja, fjárhagslegur skaði fyr-
ir Tyrkland að missa þá, eins
og naut þeirra mest.
Á tuttugu og fimrn ára gift-
ingarafmæli þeirra hjóna, 14.
september 1913, var þeirn hald-
ið virðulegt samkvæmi af vin-
um þeirra og nágrönnum. Fór
að við fráfall hennar varð hér
mikið skarð fyrir skildi.
Einhversstaðar minnist eg að
hafa séð örfáar ljóðlínur, eða
stef, er Einar skáld Benedikts-
son orti eftir Þorbjörgu Sveins-
þaA fram á heimili þeirra með ^ dóttur, föðursystur sína. Aðal
mikilli rausn og gleðskap. Alt kjarninn { þvi stutta máli var
lék þá í lyndi, framtíðin brosti
við þeim; þá var “heimurinn
víður og fagur”, hjónin sjálf
enn ung og börnin þeirra sex
öll frábærlega mannvænleg, og
voru óðum að ná þroskaskeiði.
Það var ári síðar, 1914, að
fyr§ta skuggan bar á líf þeirra,
því þá dó sonur þeirra Frið-
björn, 23 ára gamali, mannsefni
hið mesta. Við fráfall hans var
foreldrunum mikill harmur
kveðinn.
Ekki löngu síðar fór heilsa
Guðnýjar sál. að bila. Ágerðist
það svo með árum, að afar
þungt var að bera. Kom þá
jafnvel bezt í ljós, um hve
mikla konu er hér að ræða. —
Heilsuleysið bar hún með göf-
ugleik, óbilandi þreki og frá-
bærri stillingu. Umkvörtun eða
æðruorð heyrðust frá henni
aldrei.. Sálarkraftar hennar
voru með fullum blóma og fullu
fjöri alt til enda. Heimili sínu
stjórnaði hún ávalt og vann
meðan kraftar leyfðu. Hún lét
sér jafnan hugarhaldið um hag
og líðan annara einkum
þeirra bágstaddari. Forseti ís-
lenzka kvenfélagsins í bygð
þessari var hún um mörg ár.
Af því embætti vildi hún láta
í seinni tíð, en var sífelt end-
urkosin. Sýndu félagskonur
henni með því virð|ingu og
traust.
Af börnum þeirra hjóna er
nú aðeins Pétur heima með
föður sínum. Magnús hefir um
allmörg ár búið á næstu jörð
við heimili foreldranna. Kona
hans er Björg Þorsteinsdóttir
Þorsteinssonar, hins alkunna
stórbónda þar í bygð. Aðal-
steinn er hveitikaupmaður í
Alberta. Svafa er búsett í Min-
neapolis, gift Bandaríkjamanni
af sænskum ættum, M. Lee að
nafni. Adam býr í bæn-
um Wadena. Hefir á hendi á-
byrgðarstöðu mikla sem héraðs
kaupstjóri fyrir Hveitisamlagið
í Saskatchewan. Kona Adams
er hérlend.
Öll voru börnin og tengda-
dæturnar við útförina. Svava
kom heim frá Minneapolis, þeg-
ar veikindi móðurinnar fóru að
verða alvarlegri fyrir nokkru
og stundaði hana til enda. —
Tengdadæturnar voru þar líka
^öllum stundum, með aðstoð og
aðhjúkrun. Aðdáun vakti hjá
setningin þessi: “Hún var ís-
lenzk kona”.
Með sömu meiningu og eg
þóttist lesa út úr áherzlusetn-
ingu Einars um Þorbjörgu, enda
eg þessi minningarorð um hús-
hvernig undirtektir almennings
verða. Sýning þessarar merku
kvikmyndar er af sumum talin
prófsteinn á smekk brezks al-
, „ , , . . . rpennings. Er almenningur reiðu
___| bumn til þess að snua baki við
hinum menningarsnauðu, efn-
islausu gleðilífsmyndum og slík-
um, sem auk þess draga upp
„.... ... * , , ,, fyrir mönnum ósannar myndir
Tvrkianna oe ráku bá burt bað- &f lífftlU* °g hafa 111 ahnf? ~
lyrkjanna og raku þa burt það Er almeni reigubúinn til
an, en yfirvoldin hofðust ekki , * j; „ _ „ ,
* * , „ , , , , þess að meta það, sem betra
að, og urðu þusundir tyrkneskra „ . , „
. ? . . *. Ier, almennmgur a Bretlandi og
bænda þanmg snauðir, er áður . . . . „
; . —— , . ! almennmgur um heim allan, er
voru vel stæðir. En þeir, sem „ ,
...A+.+a«„ ,x+„ teklð hefir Vlð ollu Þvl- sem
ina sjálfa að verða landflótta.
En flóttamenn þessir ollu hinni
mestu óöld meðal Tyrkja, er bú-
settir voru í Grikklandi. Settust
reyndu mótstöðu, létu lífið, og
minnir þetta ástand mjög á það,
sem fram fór á þjóðflutningun-
um miklu, eða þegar Englar,
frú Guðnýu Magnússon, með aó _gaxar Qg Jdtar settust að í
segja: “Hún var íslenzk kona’. Bretlandi, eða þegar Norður-
landabúar settust að í Norður-
Hún var höfðingi
í hívetna;
höfðingi í hugsun
orði og athöfn.
Á himni er nú fagnað
höfðingskonu.
Hefja hug þangað
hljóðir ástvinir.
W. H. P.
SAMEINAST
GRIKKIR OG TYRKIR?
framleiðendur hafa rétt mönn-
um? Þannig er spurt af þeim,
sem vilja hefja kvikmyndaiðn-
aðinn til þeirrar virðingar, sem
hann ætti að njóta, og knýja
framleiðendurna til þess að
, ... ... bjóða það, sem þeim væri sæmd
Frakklandi og í nuklum hluta ...........
að bjoða almennmgi til sýnis,
smekkbætandi, fræðandi og
Englands. Verður nú gaman
að fylgjast með og sjá hvort .
meira má sin, sameigihlegir Sofgand, kv,kmynd,r, og gera
, . , , * sitt til að almennmgur læn að
hagsmumr þjoða þessara, eða ,
, + meta kvikmyndir sem Kamet-
gamalt (og sumpart nytt) hat- * m •
.... myndma að verðleikum. Visir.
ur.—Alþb.
DEILUR UM KVIKMYNDIR.
DÓTTIR ROCKEFELLERS
er nú öreiga
Þá ótrúlegu fregn gefur að
lesa í útlendum blöðum, þeim er
síðast hafa hingað borist, að til
mála hafi komið að sameina í
eitt ríki Tyrkland og Grikkland.
Bæði þessi lönd eru nú lýðveldi.
Er mælt að Venezelos, hinn
gamli og mikils metni gríslti
stjórnmálamaður, sem mestu
hefir ráðið í Grikklandi um
langt skeið, og Kemal pasha.
tyrkneski stjórnmálamaðurinn
frægi, sem með réttu hefir ver-
ið kallaður skapari hins nýja
Tyrklands, og svo að segja öllu
hefir ráðið þar í landi frá því
Tyrkir unnu hinn mikla sigur á
Grikkjum í Litlu-Asíu og Kon-
stantin konungur Grikkja, sem
ætlaði að leggja Tyrki undir
sig, hröklaðist frá völdum, hafi
átt fund með sér, til þess að
ræða þetta. Er mælt, að banda
lagið eigi að vera nokkuð svip-
að og áður var milli Austurrík-
is og Ungverjalands, þó með
þeim mun, að þessi lönd eru
lýðveldi og að þau hafi sam-
eiginlega stjórn í mörgum mál-
um, og sameiginlega höfuðborg,
sem á að vera hinn fornfrægi
Mikligarður við Sæviðarsund.
Hvort landið á að hafa sjálf-
stjórn í innri málum, og Aþena
og Angóra að halda áfram að
vera höfuðborgir í hvoru landi
fyrir sig.
Lönd þau, sem hér er um að
ræða, hafa verið sameinuð í
meira en tvær þúsundir ára, en
aðskilin að eins eina öld, eða
frá því Grikkir brutust undan
Tyrkja soldáni. En það, sem
Það er alkunna, hve miklum
vinsældum kvikmyndir eiga að
fagna meðal almennings. Á-
hrif kvikmyndanna eru orðin
svo víðtæk og almenn, að það
er alvarlegt íhugunarefni, hvort
þeir, sem ráða yfir kvikmynda-
framleiðslunni, hafa eigi of
mikil ráð um það, hvað almenn-
ingi er boðið á þessu sviði,
þegar tekið er tillit til þess, að
kvikmyndir, sem hafa verulegt
menningargildi og fræðslugildi,
eru tiltölulega fáar. Fyrir nokk-
urum mánu,ðum skrifaði Mr. F.
S. Smythe helztu blöðunum í
landinu og kvartaði yfir því,
að sér væri ógerlegt að fá
nokkurt kvikmyndaleikhús til
þess að sýna kvikmynd, sem
hann hafði tekið á göngunni
upp Mount Kamet (Kametfjall)
í brezka Himalaya-leiðangrin-
um í fyrra. Hafði því verið bor-
ið við, að fólk myndi ekki vilja
sjá myndina, af því að ekki
væri neinum ástaræfintýrum
inn í hana fléttað. Út af þessu
var mikið um þetta rætt í blöð-
unum og réttmætar ásakanir
komu fram um það, að haldið
Dóttir Rockefellers, Edith
MacCormick, sem var ein af
miljónamæringum Bandaríkj-
anna, hefir mist aleigu sína á
kreppuárunum. Hún hefir orð-
ið að selja höll sína í Lokshire
og afhenda 20 miljónir dollar í
verðbréfum, til þess að borga
skuldir sínar. Tók hún sér
því næst bústað í gistihúsi
nokkru og átti að greiða þar
10 dollara á víku. En það var
ofviða fjárhag hennar, og því
flutti hún þaðan og hefir leigt
sér ódýrt herbergi. Margir hafa
boðist til þess að hjálpa henni,
því að hún á marga vini meðal
amerískra auðkýfinga, en hún
hefir hafnað öllum slíkum boð-
um. Hún er svo stærilát, að
hún vill ekki einu sinni þiggja
hjálp sinna nánustu. Ætlar hún
að vinna fyrir sér sjálf og taka
hverri þeirri heiðarlegri atvinnu,
sem býðst. Hið eina, sem hún
saknar, er skrautgarðurinn hjá
höllinni í Lokshire. — En ann-
ars sakna eg einkis, segir hún,
og dást vinir hennar að því hve
tápmikil hún er.—Lesb. Mbl.
r/
/A/
CIGARETTE papers
Afar fínn . . . þunnur . . .
sterkur . . . svo það verður
að ánægju “að vefja upp
sínar sjálfur” . . . búinn upp
í tvi-sliðruðu bókar broti...
mesta og bezta kaupið fyrir
fimm cent.
120 blöð
fyrir 5c.