Heimskringla - 04.01.1939, Qupperneq 1
THE PAR-T-DRINK
mt
Good Anytitne
In the 2-Glass Bottle ^ ®
fí)rtr»QltU
5 J ócpenoableJ . J.
> DYERS L CIEANERS LTD. ;
FIRST CLASS DYERS &
DRY CLEANERS
Phone 37 061
LIII. ÁRGANGUR
WINNIPEG, MIÐVIKUDAGINN, 4. JANÚAR 1939
NÚMER 14.
G. S. Thorvaldson, lögfræðíngur
Við byrjun þessa árs tilkynti
Mr. G. S. Thorvaldson, er lög-
fræðisstörf hefir stundað í Win-
nipeg síðan 1925, og sem um
nokkur ár hefir haft skrifstofu í
705-6 í Confederation Life bygg-
ingunni og hefir enn, að hann og
Árni G. Eggertson, K.C., frá
Wynyard hefðu myndað félags-
skap með sér, sem undir nafninu
Thorvaldson & Eggertson gengi.
Reka þeir því frá þessa ársbyrj-
un lögfræðisstörf saman á áð-
urnefndri skrifstofu Mr. Thor-
valdsons.
Mr. Thorvaldson er orðinn svo
kunnur á meðal fslendinga fyrir
árvekni og dugnað bæði í lög-
fræðisstarfinu, þátttöku í félags-
málum og opinberum málum, að
hann þarf ekki að kynna þeim.
Hann byrjaði lögfræðisstarf sitt
ungur, aðeins 25 ára gamall, því
honum sóttist námið vel sem
frændum hans. Og þegar á
fyrstu árum lögmannsstarfsins
hafði hann áunnið sér traust
manna svo starfið óx og varð
brátt að því er vér ætlum um-
fangsmeira en flestra jafnaldra
hans í þeirri stöðu. Og það mun
álit flestra er hann þekkja, að
hann muni eiga eftir að láta til
sín taka á öðrum sviðum er tím-
ar líða, eigi síður en í lögfræðis-
starfinu.
Mr. Thorvaldson er fæddur í
Riverton, Man., árið 1901; hann
er sonur Sveins Thorvaldsonar,
M.B.E., er að dáð og framtaks-
semi má telja í hópi fremstu
Vestur-íslendinga, og fyrri konu
hans, Margrétar heitinnar Sól-
mundsdóttur. Mentastigið B.A.
tók hann í Saskatchewan-há-
skóla 1922, en lögfræðisstigið
(LL.B.) í Manitoba-háskóla
1925. Æfingu sína í lögfræðis-
starfinu hlaut hann hjá J. W.
Craig, K.C., er um skeið var
dómsmálaráðherra þessa fylkis.
Mr. Thorvaldson er giftur hér-
lendri konu og á 3 börn.
óskum vér honum og hinu
nýja lögfræðinga félagi heilla.
HELZTU FRETTIR
Móðir og 5 börn
farast í bruna
Síðast liðinn fimtudag kvikn-
aði í íveruhúsi í St. James (í
Winnipeg) og brann þar inni
kona og fimm börn. Bóndinn
Lyle Robson og elzti sonur hjón-
anna björguðust með því að
brjóta glugga í húsinu og kasta
sér út. Fólkið var alt í svefni
er eldurinn braust út. Feðgarn-
ir voru á náttklæðunum og þeim
nokkuð brunnum, er þeir sluppu
út úr eldinum; hár þeirra var
einnig brunnið. Húsbóndinn er
á sjúkrahúsi. *
Yngsta barnið af þeim er fór-
ust var tveggja mánaða gamalt,
hið elzta 10 ára. Hjónin voru
ung og voru af nágrönnum
þeirra talin bezta fólk. Eldur-
inn kviknaði út frá reykháf.
Marcus Hyman dáinn
Marcus Hyman, K.C., einn af
þremur verkamannaþingmönn-
unum á fylkisþinginu í Mani-
toba, dó s. 1. laugardag í Winni-
peg. Hann var 55 ára, hafði
verið þingmaður síðan 1932. —
Árin 1930 og 31 sótti hann
um brogarstjórastöðu í Winni-
peg, en tapaði í bæði skiftin. En
hann var skólaráðsmaður frá
1923 til 1928. Gyðingur var
hann að ætt, fæddur í Vilna í
Rússlandi (nú Póllandi) 1883.
Hann var mentamaður mikill',
sílesandi og báru ræður hans
þess mikinn vott.
Hitler rekur sig á
Sú fyrirætlun Hitlers að gera
Ukraníu að óháðu ríki undir
yfirstjórn Þýzkalands, rak sig
illa á s. 1. viku.
Eins og kunnugt er, lýtur land
þetta Sovét Rússlandi, Póllandi,
Rúmaníu og Tékkóslóvakíu. —
Hitler hafði lengi haft augastað
á því og hann skoðaði ávalt
fyrsta sporið að ná því væri að
hremma Tékkóslóvakíu.
Vladimir hertogi, sem nýlega
hefir verið lýstur erfingi Rom-
anoffanna, fór nýlega á fund
Hitlers, en neitaði með öllu að
erindið væri að tala við hann um
stofnun konungsríkis í Ukraníu.
Varaði Anton Denikin hers-
höfðingi hann við því, er hann
fór af stað, að eiga ekki við Hitl-
Verið samtaka, Islendingar!
Eins og gerð var grein fyrir með “Áskorun til íslendinga
Vestanhafs”, er birt var í íslenzku blöðunum 14. des. síðastl.,
var ákveðið að fara af stað með almenna fjársöfnun til þess að
kosta afsteypu í eir af Leifs Eiríkssonar líkaninu fræga, er
Bandaríkjaþjóðin gaf íslandi 1930, til að prýða með framhlið og
til að vekja eftirtekt á íslands skálanum á heimssýningunni í New
York á komandi sumri.
Það var eftir ósk Sýningarráðsins íslenzka, til Þjóðræknis-
félags fslendinga í Vesturheimi, að hér skyldi skipuð nefnd til
samvinnu við Sýningarráðið, til þess að aðstoða það við' að gera
íslands sýninguna sem sérstæðasta pg eftirtektaverðasta á vett-
vangi þjóðasýninganna. Að skreyta og skruma sýningarskálann
sjálfan, um það gat ísland ekki kept við aðrar þjóðir, enda engin
löngun til þess. En hitt var, að láta skálann, hið ytra og innra,
benda á hið mikla framlag þjóðarinnar til þekkingar og sögulegra
vísinda, fram yfir það sem flestar aðrar þjóðir höfðu að sýna,
það gat komið til mála, og að því ráði var horfið. Því var það, að
allir féllust á þá skoðun, að utan veggja yrði þessu takmarki á
engan hátt betur náð, en með því að reisa afststeypu af þessu
fræga minnismerki utanbúðar, með áletran þeirri er því fylgir,
hinni sögulegu viðurkenningu Sambandsþings Bandaríkjanna,
fyrir Vinlands fundi Leifs Eiríkssonar. Áletranin er þessi:
“Leifr Eiricsson, a son of Iceland, discoverer of Vinland in
1000, presented in 1930 by the United States Congress to Iceland
on the occasion of its Millennial Celebration of the founding of
Althing”.
Nefndin var skipuð. Áður var Sýningarráðið búið að út-
nefna þrjá menn sér til aðstoðar, þá Guðmund dómara Grímsson,
Dr. Vilhjálm Stefánsson og séra Rögnv. Pétursson. Til viðbótar
voru nú kosnir Dr. B. J. Brandsson, Gunnar B. Björnsson, fyrver-
andi skattstjóri Minnesota-ríkis, Árni Eggertson og Á. P. Jó-
hannsson.
Það var að tilhlutan og með samþykki þessarar “Aðstoðar-
nefndar”, að ofannefnd “Áskorun” var samin og birt. Sýningar-
ráðið íslenzka óskar ekki eftir neinum fjárhagslegum stuðningi
öðrum en þessum, en á því ríður íslandssýningunni mikið, að
þessu takmarki verði náð. Að sýningunni lokinni verður mynd-
inni komið fyrir á hinum virðulegasta stað, íslandi til ævarandi
kynningar hér í álfu. En slíkrar kynningar þarfnast íslenzka
þjóðin sem nú er að leita sér markaðs, og viðskiftasambands við
Bandaríkin og Canada.
Samskotin eru hafin.
Á öðrum stað er birt gjafaskrá, $349.00.
Söfnuninni þarf að hraða!
Gefið eftir beztu getu. Gefið stórt eða smátt. Engin upp-
hæð of stór eða of lítil. Verið samtaka um þetta mál!
Bregðist ekki yðar gamla föðurlandi!
Aðstoðarnefndin.
Árni G. Eggertson, K.C.
er um þetta. Denikin er 66 ára,
útlagi sem Vladimir og var hinn
síðasti, er á móti rauðliðum stóð
í Hvíta-Rússlandi 1918. “Rúss-
land er föðurland okkar og að
taka peninga frá nokkrum óvini
þess, til þess að vinna því mein,
ætti að vera okkur fjarri’,, sagði
hershöfðinginn gamli. Hann gaf
og til kynna, að Hitler hefði
fyrir tveimur árum boðið Maxim
Gourko hershöfðngja og sér til
Þýzkalands að ræða um þetta
mál, en hann hefði þverneitað að
sjá Hitler. Gourko hefði að
vísu á fund hans farið, en hefði
hafnað boði Hitlers með öllu.
Denikin segir að það eitt vaki
ekki fyrir Hitler að ná Ukraníu
með þessum ráðum, heldur einn-
ig Georgíu og Azerbaijan og
bægja Rússum með því frá
Svarta-hafinu.
En síðast liðna viku tóku
Rússar að hreinsa til í Ukraníu
og ráku eina átta af valdsmönn-
um sínum úr stjórnarstöðum.
Ef Hitler kæmi áformi sínu
fram þarna, tapaði Rússland um
35 miljónum úkraniskra þegna
sinna og Pólland um fimm milj-
ónum. En í það skjól er nú
fokið fyrir Hitler fyrst um sinn.
Pólland og Rússland, sem í erj-
um hafa átt síðast liðin 19 ár,
hafa nú sæzt og gerðu viðskifta-
og pólitískan samning með sér
síðast liðna viku. Lönd þessi
hafa ekki til muna átt nein
skifti saman, en gera nú ráð
fyrir að skiftast á vörum, svo að
30 miljón dölum nemi á ári. —
Kaupir Pólland málma af Rúss-
um, en Rússar aftur klæðavöru
af Pólverjum.
Með þessari samvinnu Rússa
og Pólverja, er líklegt talið, að
sú ætlun Hitlers að herja í aust-1
urveg í marzmánuði, er Mus- ■
solini og Frakkar væru upptekn-
ir við mál sín í Norður-Afríku,
farist nú fyrir. Pólverjar, sem
heldur hafa verið með Þjóðverj-
um til þessa, hafa gert þarna
rugling í reikning Hitlers.
Árni G. Eggertson, K.C., er
um 17 ár hefir rekið lögfræðis-
starf í Wynyard, Sask., er fyrir
skömmu fluttur til þessa bæjar.
Hefir ráðist svo milli hans og
Mr. G. S. Thorvaldsonar lög-
fræðings, að þeir starfi sem fé-
lagar frá byrjun þessa árs að
lögfræðisrekstri á skrifstofu
þeirri, er Mr. Thorvaldson hefir
starfað, 705-6 Confederation
Life Building, 457 Main St.,
Winnipeg.
Mr. Eggertson er fæddur 10.
jan. 1896 í Winnipeg og er hér
uppalinn. Mentun sína hlaut
hann og í Manitoba og útskrif-
aðist í lögum frá háskóla þessa
fylkis 1921. Hóf hann hér lög-
fræðisstörf sama árið, en hvarf
brátt til Wynyard, Sask., og
hefir starfað þar sem lögmaður
til þessa. Hann er sonur Árna
fasteignasala Eggertssonar í
Winnipeg og fyrri konu hans
Oddnýjar heitinnar Jakobsdótt-
ur.
Mr. Eggertson nýtur góðs á-
lits, sem lögfræðingur og er þess
utan, ötull og áhrifamikill fé-
lagsmaður.
Þó hann sé nú seztur að í
þessum bæ og tekinn til starfa,
heldur skrifstofa hans í Wyn-
yard áfram starfi undir stjórn
bróður hans. Einnig gerir nú
Eggertson ráð fyrir að verja
einni viku, síðustu viku hvers
mánaðar, á skrifstofu sinni í
Wynyard.
Árið 1937 var hann sæmdur
K.C. nafnbót af fylkisstjórninni
í Saskatchewan.
Kona Mr. Eggertson er Maja,
dóttir Gríms Laxdals fyrrum
kaupmanns og konu hans Svein-
bjargar heitinnar Torfadóttur.
Eiga þau 3 börn.
Heimskringla óskar hinum
nýja félagsskap þessara ötulu
og vinsælu íslenzku lögfræðinga
góðs gengis.
NÝÁRS HUGLEIÐINGAR
Fluttar við aftansöng á gamlárs-
kvöld í Sambandskirkjunni ;
í Winnipeg af
séra Philip M. Pétursson
“Hið sýnilega er stundlegt,
en hið ósýnlega eilíft.”
—2. Cor. 4:18.
Sagt hefir verið að eilífðin
umkringi oss, að tákn hennar
séu umhverfis oss á öllum stund-
um. En augu vor eru oft blind
fyrir þeim, og vér sjáum þau
ekki. Skilningur vor er ekki svo
fullkominn að hann skynji þýð-
ingu eilífðarinnar, eða hvað hún
sé. Þessvegna segjum vér að
eilífðin, eða hið eilífa sé ósýni-
legt. Því ekki aðeins lokum vér
augum fyrir táknum þess eilífa,
heldur ná hugsanir vorar, eða
skilningur ekki nema mjög
skamt, þegar um eilífðina er að
ræða.
Fyrir nokkrum vikum las eg
stuttan kafla úr bók Hendrick
Van Loon um mannkynssöguna.
Þar reyndi hann að gera grein
fyrir eilífðinni, og sagði:
“Lengst upp í norðrinu, í land-
inu sem kallað er Svíþjóð, stend-
ur gríðarhár klettur, sem er
hundrað mílur á hæð og hundrað
mílur á breidd. Einu sinni á
hverjum þúsund lárum kemur
lítill fugl, til að skerpa nefið á
honum. Þegar kletturinn hefir
þannig eyðst, svo að ekkert er
eftir af honum, þá er liðinn einn
dagur af eilífðinni.”
Þetta hjálpar oss ef til vill til
að skilja eilífðina betur, en mest
af öllu eykur það skilninginn hjá
oss um hve óhugsanlega mikill
leyndardómur hún er, í raun og
veru, og hve örstutt augnablik
hvert ár, eins og vér mælum
tímann, er 1 samanburði við
hana, og hennar óumræðilega
miklu víðáttu eða tímalengd.
Er vér hugsum um þetta læs-
ist einhver töfrakraftur um
huga vorn og vér verðum gagn-
tekin af mörgum mismunandi
hugsunum og helzt á þeim
stundum er vér staðnæmumst
um örlitla stund við áramót. Þá
finst oss vér vera einhvernvegin
nær, eða í nánara sambandi við
eilífðina en á nokkurri annari
stund ársins. Og þó að vér séum
oft blind fyrir táknum eilífðar-
innar, eða verðum lítið vör við
þau á öðrum stundum ársins, þá
finst mér að maður geti ekki
hugsað neitt alvarlega um endir
ársins og byrjun þess nýja án
þess, að verða fyrir áhrifum
þessa töfrakrafts. Og á stund-
um líkurrv þessari, finst mér vér
geta næstum því þreifað á eilífð-
inni, að vér séum einhvernvegin
nær, eða í nánara sambandi við
leyndardóma heimsins, að vér
sjáum, með einhverju innra
auga, og með æðri og fyllri skiln-
ingi, inn í víðáttu hennar, niður
í hennar djúp og upp í hina ó-
mælanlegu hæð hennar. Vér
verðum fyrir áhrifum dýrðar, og
óumræðilegrar fegurðar, sem
svífa yfir hugum vorum eins og
svalur blær úr hinum ytra
heimi. Vér stöndum í lotningu
og undrun. Vér gleymum tilveru
vorra sjálfra, vér gleymum um-
hverfinu, vér gleymum heimin-
um, og öllu sem truflað getur
þessa lotningartilfinningu, sem
grípur oss, er vér stöndum, eins
og segja mætti, á tímamótum
lífs og eilífðar. Hugir vorir eru
gagnteknir af leyndardómum og
mikilleika sköpunarverksins, af
þess miklu tign og undri, og vér
gleymum öllu vegna þráar vorr-
ar til að sameinast því, á sem
fylstann og fullkomnastan hátt,
í samræmi við þess miklu tign
og mikilleika.
En þá, er vér erum í mestum
Frh. á 5. bls.