Heimskringla - 26.07.1939, Blaðsíða 2

2. SÍÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 26. JÚLÍ 1939
Ágrip af fundargerð
hins seytjánda ársþings hins Sameinaða Kirkjufélags
Islendinga í Norður-Ameríku.
Seytjánda ársþing hins Sameinaða Kirkjufélags íslendinga í
Norður-Ameríku var sett í kirkju/Sambandssafnaðar í Winnipeg,
fimtudaginn 29. júní 1939 af forseta félagsins, séra Guðmundi
Árnasyni. Hófst sú athöfn með því að sálmurinn nr. 619 í ís-
lenzku sálmabókinni var sunginn, og séra Eyjólfur J. Melan flutti
bæn. Þá flutti forsetinn ársskýrslu sína, sem hér fylgir:
ÁVARP FORSETANS
Kæru kirkjuþingsfulltrúar
og gestir:
Þetta er hið seytánda árs-
þing, sem þessi félagsskapur vor
heldur, og það fjórða, sem haldið
er í kirkju þessa safnaðar, síðan
félagið var stofnað.
Að undanförnu íhöfum .vér
haft þann sig, að halda þing vor
til skiftis hjá sem flestum af
söfnuðum þeim, sem heyra fé-
lagniu til. Eg vona að hægt
verði að halda þeim sið áfram,
þó að í þetta sinn hafi skipast
svo til, að vér höfum þurft að
koma til Winnipeg-safnaðar ávi
fyr en til stóð. Þýðing þessara
ársþinga vorra liggur ekki hvað
minst í því, að oss gefist tæki-
færi til þess að heimsækja
hverjir aðra og kynnast. Vér
búum í mikilli dreifingu og hitt-
umst eðlilega sjaldan. En hin
persónulega viðkynning er afar
mikilsverð fyrir oss, ekki síður
en annan félagsskap, til þess að
skapa samúð og meðvitund um
einingu innan flokksins. Þetta
er því nauðsynlegra sem að
frjálslyndu fólki er ef til vill
hættara við því en öðrum, að
skoða öll félagsbönd sem nokk-
urs konar ófrelsi og óþarfa bind-
ingu.
Vér, sem komum sem gestir
yðar, meðlimir Sambandssafn-
aðar í Winnipeg, vitum, að,
ýmsra orsaka vegna, er þessi
tími ekki sem hentugastur fyrir
yður til að taka á móti gestum.
Það getur verið álitamál, hvort
að þessi tími, um mánaðamótin
júní og júlí, sé ekki óhentugur
hvar sem er fyrir mannfundi
eins og kirkjuþing, og hvort að
ekki mundi heppilegra að halda
þingin nokkuð fyr að vorinu,
En þar kemur auðvitað margt
til greina, og ekki sízt það að
finna daga, sem séu hentugir
fyrir þá, sem eru bundnir við
störf sín alla virka daga, og
eiga mjög óhægt með að komast
burt, nema að þeir geti notað
almenna frídaga til þess. Þess
vegna hefir stjórnarnefnd fé-
lagsins virst, að síðustu dagarnir
í júní og fyrstu dagarnir af júlí (
væru yfir höfuð heppilegastir til j
þinghalds, en eg er viss um að
sú stjórnarnefnd, sem kosin
verður á þessu þingi, muni fús-
lega taka til greina allar bend-
ingar um þetta, hvaðan sem þær
koma.
Þegar litið er yfir árið, sem
liðið er, síðan vér komum saman
síðast á kirkjuþingi, þá væntan-
lega sýnist mörgum sem að lítið
hafi gerst innan félagsskaparins,
sem í frásögur sé færandi. Það
er að vísu satt, að eitt árið er
öðru líkt, og að starfið gengur
sinn vanagang,, án mikilla til-
breytinga. En þetta á ekki að-
eins við vorn félagsskap og
starf hans, heldur allan félags-
skap, af hvaða tagi sem hann er.
Alveg eins og að í lífi einstakl-
ingsins hver dagurinn hlýtur að
verða öðrum líkur og hin dag-
legu störf þau sömu, svo verður
í hverjum félagsskap, hvort sem
hann er smár eða stór, hvert
árið öðru líkt, með stöku undan-
tekningum. Þetta er óhjá-
kvæmliegt, þó að oss ef til vill
stundum finnist það bera vott
um deyfð og áhugaleysi.
En rólegt, áframhaldandi
starf, þótt tilbreytingalítið sé,
og þótt fátt gerist í því, sem
vekur mikla eftirtekt út á við,
er ekki nauðsynlega áhuga-
snautt og dauft. Það er oft far-
sælasta starfið, og það sem, þeg-
ar til lengdar lætur, sýnir mest-
an árangur. Langmest af því,
sem til gagns er unnið fyrir
hvaða málefni sem er, er unnið
án þess að mikið beri á, alveg
eins og að í voru daglega lífi
eru það hin hversdagslegu
skyldustörf, sem vér vinnum
næstum án þess að vita af þeim,
sem koma að mestu gagni og
Commissicm is not responsíble for statements made as to quality of products advertised.
This advertisment is not inserted by the Govemment Liquor Control Commission. The
..J
hafa mesta þýðingu fyrir líf
vort, þegar á alt er litið.
Að vísu er auðvelt að verða
of ánægður með hinn hversdags-
lega gang hlutanna; og í því
liggur mikil hætta. Vér getum
orðið svo ánægð með hann að vér
hættum jafnvel að æskja eftir
nokkurri tilbreytingu eða fram-
för. Hver félagsskapur, sem
staðnar, af því að meðlimir
hans eru of ánægðir með hann,
ber á sér dauðamerki. Heil-
brigður félagsskapur er eins og
straumur, sem rennur áfram
með jöfnum þunga. Straum-
þunginn er ekki mestur á grynn-
ingunum, þar sem vatnið breið-
ist út og skiftist í smákvíslar,
hann er mestur þar sem farveg-
urinn er djúpur og beinn.
Það sem stundum er kallað
áhugi er ekkert nema hávaði,
mælgi og ráðagerðir um störf,
sem aldrei eru unnin. Þeir sem
oft hafa setið á fundum og þing-
um meðal vor íslendinga, hljóta
stundum að hafa undrast og
spurt, hvort menn í raun og veru
blönduðu svo saman orðum og
athöfnum að þeir héldu að orðin
gætu komið í staðinn fyrir verk-
in. Það er svo algengt, að menn
ræði með feikna áhuga og
mælsku um ýmislegt, sem eng-
um dettur í hug að hreyfa hönd
eða fót til að framkvæma, enda
margt af því þannig að það
verður ekki framkvæmt. Með
þess konar áhuga erum vér litlu
bættari. En vér þurfum þann
áhuga, sem irennur áfram í bein-
um og djúpum jarðvegi með
jöfnum þunga, án hans getum
vér ekki lifað sem félagsskapur,
án hans getur enginn félags-
skapur lifað og unnið starf, sem
er nokkurs vert.
Á þessu liðna ári hafa þjón-
andi prestar félagsins verið allir
þeir sömu og að undanförnu, og
hafa þjónað hinum sömu söfn-
uðum og haldið uppi guðsþjón-
ustum af og til á ýmsum stöðum,
þar sem engir söfnuðir eru til.
Séra Philip M. Pétursson hefir
gegnt sínu umfangsmikla em-
bætti hér í Winnipeg, þjónað
söfnuðunum tveimur, þeim ís-
lenzka og þeim enska, sem báðir
nota þessa kirkju. Auk þess
hefir hann flutt guðsþjónustur
í Piney nokkrum sinnum, eins og
að undanförnu og ef til vill víð-
ar.
I Séra Jakob Jónsson hefir
j þjónað ÍQuill Lake söfnuði í
Wynyard og fleiri söfnuðum þar
vestra. Þar að auki hefir hann
haldið uppi guðsþjónustum á
mörgum stöðum í Vatnabygðun
um í Saskatchewan. Hefir séra
Jakob, eins og kunnugt er, unnið
með miklum áhuga og dugnaði 1
sínu víðlenda umdæmi, síðan
hann hóf starf sitt þar, og náð
mikilli hylli, ekki aðeins maðal
þeirra, sem heyra til söfnuðum
hans, heldur allra í héraðinu.
sem láta sig kirkjumál nokkru
skifta. Hann er hinn eini ís-
lenzki prestur, sem nú hefir
prestþjónustu á hendi í allri
þeirri víðlendu bygð.
Séra Eyjólfur Melan þjónar
fjórum söfnuðum í Nýja-íslandi
og þeim fimta í Mikley. Sá
söfnuður er ný stofnaður. Hefir
talsvert verið rætt um kirkju-
byggingu þs.r, þótt enn hafi
ekki orðið af framkvæmdum. —
Séra Eyjólfur og kona hans hafa,
eins og kunnugt er, haft mikið
aukastarf í sambandi við sum-
arheimili barna á Hnausum, og
hafa þau rækt það með frábær-
um áhuga, eins og reyndar allir
aðrir, sem að þeirri stofnun hafa
unnið.
Mitt starf hefir verið meo
svipuðum hætti og á undanförn-
um nokkrum árum. Eg hefi
þjónað söfnuðunum á Lundar og
Oak Point og söfnuði, sem stofn-
aður var fyrir ári síðan í ís-
lenzku bygðinni við Vogar og
Hayland. Sá söfnuður er ekki
í kirkjufélagi voru, en er í fullu
samræmi við stefnu þess. Auk
þess hefi eg flutt guðsþjónustur
á árinu á eftirfylgjandi stöðum:
Steep Rock, Langruth, Reykja-
vík, P.O., Piney og Keewatin.
Staðir þeir ,sem eg hefi heim-
sótt í embættiserindum, eru
mjög dreifðir, og er sumarið sá
eini tími sem tiltök er að nota til
þess.
í marz í vetur fórum við fjór-
ir: Dr. Rögnvaldur Pétursson,
séra Philip M. Pétursson, séra
Jakob Jónsson og eg til St. Paul
í Minnesota og sátum þar fund
með prestum únítara safnaðanna
í Minnesota. Var för okkar kost-
uð af The American Unitarian
Association, sem bauð okkur að
taka þátt í fundarhöldum þess-
um, og var hún í alla staði hin
ánægjulegasta. Nú nýlega fóru
þau séra Phillp, Mrs. Ólafía
Melan og Miss E. Tainsh til Lake
Geneva í Wisconsin og sátu þar
þing sunnudagaskólakennara,
leikmanna og fulltrúa kvenfé-
laga. Fór Mrs. Melan sem fulltrúi
sunnudagask. og Miss Tainsh
sem kvenféL.fulltrúi. Munu þau
skýra nánar frá ferð sinni
seinna hér á þinginu.
Sem að undanförnu hefir fé-
lag vort og söfnuðir þess notið
styrks frá The American Uni-
tarian Association, sem hefir
sýnt félagsskap vorum hina
stökustu velvild frá byrjun. —
Vegna veikinda dr. Rögnvaldar
Péturssonar gat ekki orðið af
því að félag vort sendi fulltrúa
á ársþing A. U. A. í maí s. 1.
Hafði hann fyrirhugað ferð
þangað austur um það leyti, en
varð að hverfa frá þeirri fyrir-
ætlan. Tel eg heppilegt og
sjálfsagt að félag vort ætti ein-
hvern fulltrúa á hverju ársþingi
A. U. A., þó að það óhjákvæmi-
hafi nokkurn kostnað í för'með
sér.
Það er oss öllum samverka-
mönnum drs. Rögnvaldar og öll-
um hans mörgu vinum bæði
fjær og nær, hið mesta hrygð-
arefni, að heilsa hans hefir nú
um nokkra mánuði verið svo
tæp, að hann hefir ekki getað
sint sínum venjulegu störfum.
Þó hefir hann getað verið á
flestum stjórnarnefndarfundum
félagsins, og hefir nefndin getað
notið hans góðu og hollu ráða í
ýmsum málum, sem hún hefir
þurft að ráða fram úr. Vil eg í
nafni félagsins nú votta honum
þakklæti þess og innilega samúð
vor allra honum sjálfum og fjöl-
skyldu hans til handa, og láta í
Ijós einlæga ósk vora um að
hann fái skjótan bata. Veit eg
að hér muni síðar koma fram á
þinginu almenn yfirlýsing í
þessa sömu átt.
Stjórnarnefnd félagsins hefir
haldið allmarga fundi á árinu,
eftir því sem þörf hefir krafið.
Hafa þeir allir verið haldnir hér í
Winnipeg, og hafa allir nefndar-
menn gert sér far um að sækja
þá, eftir því sem ástæður þeirra
hafa leyft. Auk nefndarinnar
sjálfrar hefir séra Eyjólfur
Melan setið á þeim flestum og
séra Jakob Jónsson á einum eða
tveimur, sem haldnir hafa verið,
þegar hann hefir verið staddur í
borginni. Kann eg öllum með-
nefndarmnönum mínum og þeim
séra Eyjólfi og séra Jakob beztu
þakkir fyrir góða samvinnu op
góð ráð til fyrirgreiðslu þeirra
mála, sem afgreiða hefir þurft
á fundunum.
Eg mintist lítið eitt á sumar-
heimilið fyrir börn á Hnausurn.
En þar sem að nákvæm skýrsla
yfir starfrækslu þess verður lögð
fram á fundi kvenfélaga-sam-
bandsins, er ekki ástæða fyrir
mig að fara mörgum orðum um
það. Aðeins vil eg hér tjá Mrs.
dr. S. E. Björnsson og þeim
öðrum konum, sem hafa unnið
svo vel að starfrækslu heimilis-
ins, mii'lar þakkir félags vors
fyrir þeirra ágæta starf og góða
áhuga í þarfir þess. Oss er það
öllum vel kunnugt að þær og
stjórnarnefnd heimilisins og
margir aðrir hafa lagt á sig
mikið erfiði bæði við fjársöfnun
og vinnu við heimilið. Það starf
alt er orðið æði umfangsmikið
og krefst mikillar umhyggju.
Þetta stutta yfirlit yfir starf
félagsins á árinu er næsta ófull-
komið og tekur ekki neitt fram
um starf safnaðanna, kvenfé-
laganna, sunnudagaskólanna og
ungmennafélaga. En skýrslur
sem lesnar verða hér á þinginu,
miinu skýra frá því starfi betur
en unt er að gera í þessu yfir-
liti.
Að síðustu vil eg leyfa mér að
gefa örfáar bendingar viðvíkj-
andi starfi þingsins, sem eg vona
að háttvirtir fulltúar taki góð-
fúslega til greina.
Það er þá fyrst, að eg vil biðja
alla Hlutaðeigendur að sækja
alla fundi þingsins og fyrir-
lestra; að greiða fyrir málum
þeim, sem hér verða rædd, sem
bezt þeir geta, því að tíminn,
sem settur er, mun varla verða
of langur; að láta nefndarstörf
ganga fljótt og skila nefndar-
skýrslum eins fljótt og auðið er,
til þess að tími eyðist ekki til
ónýtis; og að sýna þeim, sem
taka á móti oss hér alla nær-
gætni með stundvísi, sem að
léttir verk þeirra að miklum
mun.
Látum svo áhuga vorn fyrir
málefni voru og félagsskap birt-
ast í starfi, sem stefnir að settu
marki, eins og hinn kyrri og
djúpi straumur, sem rennur með
þunga um beinan farveg; vinn-
um með þeim kyrláta en sterka
áhuga, sem birtist í vel unnu
verki ekki síður en í orðum.
Að svo mæltu lýsi eg því yfir
að þetta seytjánda ársþing hins
sameinaða Kirkjufélags íslend-
inga í Vesturheimi er sett og
bið yður að taka til starfa.
Þá tók til máls forseti sam-
bandsafnaðarins í Winnipeg, Mr.
Bergþór E. Johnson, sem bauð
kirkjuþings fulltrúa og gesti
velkomna með nokkrum vel völd-
um orðum.
Forsetinn gat þess að sökum
forfalla séra Jakobs Jónssonar,
sem ekki gæti komið á þingið
fyr en á laugardagsmorgun,
vegna jarðarfarar, yrði óhjá-
kvæmilega nokkur breyting á
störfum þingsins, þar sem fyr-
irlestur hans hefði verið aug-
lýstur þetta kvöld; kvaðst hann
reiðubúinn að flytja sinn fyrir-
lestur, sem síðar hefði átt að
koma, ef það væri vilji við-
staddra; en bað um að fyrst
væri ráðstafað kosningu dag-
skrárnefndar og kjörbréfanefnd-
ar. Var þá gerð tillaga um að
forsetinn skipi í þessar nefndir,
þrjá menn í hverja, og var sú
tillaga samþykt. Skipaði þá
forsetinn þessa menn í nefndir
þessar.—
í kjörbréfanefnd: Svein Thor-
valdson, Ólaf Pétursson, Einar
Benjamínsson.
f dagskrárnefnd: Séra Philip
M. Pétursson, Árna Thórðarson,
J. Ó. Björnsson.
Næst flutti forsetinn erindi.
sem hann nefndi “Ofsóknír”.
FjalLaði það um ofsóknir að
fornu og nýju, einkum um trú-
arbragðalegar ofsóknir. Að því
loknu gerði Sveinn Thorvaldson
tillögu um, að forsetanum væri
þakkað fyrir erindið með lófa-
klappi. Tóku menn undir tillög-
una á viðeigandi hátt og var hún
samþykt í einu hljóði.
Þá auglýsti forsetinn, að
kvenfélag Sambandssafnaðar
hefði undirbúið kaffiveitingar í
samkomusal kirkjunnar fyrir
fulltrúa og gesti og ennfremur,
að þing kvenfélagasambandsins
yrði haldið í kirkjunni allan
næsta dag, föstudag þann 30.
Var þá samþykt að fresta fundi
til kl. 8 síðdegis á föstudaginn.
Annar fundur var settur kl.
8 á föstudagskvöldið, 30. júní.
Fundargerð fyrsta fundar var
lesin og samþykt.
Samkvæmt skýrslu kjörbréfa-
nefndar sóttu þessir prestar,
embættismenn félagsins, full-
trúar frá söfnuðum, kvenfélög-
um, ungmennafélögum og sunnu-
dagaskólum þingið:
Prestar: séra Guðm. Árnason,
séra Philip M. Pétursson, séra
Eyjólfur J. Melan, séra Jakob
Jónsson.
Aðrir embættismenn félags-
ins: Sveinn Thorvaldson, Páll S.
Pálsson, Mrs. ólafía Melan, Guð-
mundur Eyford, Jósep B.
Skaptason.
Fulltrúar Sambandssafnaðar í
Winnipeg: Bergþór E. Johnson,
Dr. M. B. Halldórson, Ólafur
Pétursson, Ingi Stefánsson, Mis3
Elin hall.
Varafulltrúar: Friðrik Sveins-
son, Stefán Einarsson, Davíð
Björnsson, Miss Sigurrós Vídal,
Miss Hlaðgerður Kristjánsson,
Jón Ásgeirssön.
Fulltrúi sunnudagaskóla Sam-
bandssafnaðar í Winnipeg: Miss
Margrét Pétursson.
Fulltrúar ungmennfél. Sam-
bandssafnaðar í Winnipeg: Jón-
as Thorsteinsson, Miss Helga
Reykdal, Miss Olive Sigmunds-
son, Páll Árgeirsson.
Fulltrúar kvenfélags Sam-
bandssafnaðar í Winnipeg: Mrs.
Jakob Kristjánsson, Mrs. Thor-
steinn Borgfjörð, Mrs. Svein-
björn Gíslason, Mrs. Björgvin
Stefánsson.
Fulltrúi Quill Lake safnaðar
í Wynyard: J. Ó. Björnsson.
Fulltrúi sunnudagaskóla Quill
Lake safnaðar: Mrs. Helen
Grímsson.
Fulltrúar Sambandssafnaðar
á Lundar: Ágúst Eyjólfsson,
Mrs. Ágúst Eyjólfsson, Mrs.
Guðbjörg Sigurðsson (vara-
fulltrúi).
Fulltrúi kvenfél. Sambands-
safnaðar á Lundar: Mrs. Björg
Björnsson.
Fulltrúi Sambandssafnaðar í
Piney: Mrs. Solveig María Law-
son.
Fulltrúar Sambandssafnaðar í
Árborg: Einar Benjamínsson,
Jóhann Sæmundsson.
Fulltrúar kvenfélags Sam-
bandssafnaðar í Árborg: Mrs.
Marja Björnsson, Mrs. John Nor-
dal, Mrs. G. 0. Einarsson, Mrs.
Emma von Renesse.
Fulltrúi Sambandssafnaðar í
Árnesi: Miss Sigurrós Johnson.
Fulltrúar Sambandssafnaðar í
Riverton: Jón Sigvaldason, Mrs.
Anna Árnason, Sveinn Thorvald-
son.
Fulltrúi sunnudagaskóla Sam-
bandssafnaðar í Riverton: Mrs.
A. G. McGowan.
Fulltrúar kvenfélags Sam-
bandssafnaðar í Riverton: Mrs.
ólafía Melan, Mrs. Ásta Gíslason,
Mrs. Kristín Thorvaldson.
Fulltrúi Sambandssafnaðar á
Gimli: Árni Thórðarson.
Fulltrúi Sambandssafnaðar á
Oak Point: Thorlákur Nelson.
Fulltrúi kvenfélags Sambands-
safnaðar á Oak Point: Mrs. Guð-
rún Mathews.
Fulltrúi Sambandssafnaðar í
Mikley: Jónas Stefánsson frá
Kaldbak.
Fulltrúi kvenfélags Sambands-
safnaðar í Mikley: Mrs. Thuríð-
ur Sigurgeirsson.
Fulltrúar frá Langruth kven-
félagi: Mrs. S. Finnbogason,
Mrs. G. Johnson.
Skýrsla dagskrárnefndar var
lesin af séra Philip M. Péturs-
syni og samþykt.
Forseti bað um skýrslur frá
söfnuðum. Séra E. J. Melan
lagði til og J. ó. Björnsson
studdi, að safnaðarskýrslur séu
látnar bíða til morguns. Sam-
þykL
Fjármálanefnd. Lagt til af J.
Ó. Björnssyni og stutt af séra
E. J. Melan, að fjármálanefnd
sé skipuð, og að sömu venju og
að undanförnu sé fylgt í því,
nefnilega, að einn fulltrúi frá
hverjum söfnuði sé skipaður í
hana. Tillagan samþykt.
Tillaga Sveins Thorvaldsonar
og Árna Thórðarsonar, að fimrn