Alþýðublaðið - 09.03.1921, Qupperneq 1

Alþýðublaðið
G-efið tit af Alþýdoflokknum.
1931 Miðvikudaginn 9. marz. 56 tölubi.
Verkbann tog-araeig-enda.
Kaupið á ekki að iækka.
Þ»ð er íjarstæða að tala vm að
kaupið þusfi að lækka til þess út-
gerðin beri sig. Kaupið — að
minsta kosti kaup báseta — er
svo lítill hluti af útgerðarkostsað-
ifium að útgerðina úregur ekki
um þriðjungs kauplækkun, þó
hvera einstakan háseta muni um
það. En svo vita allir það, að
kaupið er í raun eg veru oflágt\
og á þetta eianig við kaup verka.
m&ana í iandi.
Ýmsir sem þykjast vera sann-
gjarnir eru að tala um að kaupið
megi þó ekki lækka fyr ea nauð
synjavörur séu fallnar í verði. En
hér kennir misskilnings. Þar eð
kaupið er of lágt nú, þá má það
ekki lækka þó nauðsynjar falli
eitthvað. Á ölium stríðsárunum,
þegar alt fór hækkandi, fékk verk-
lýðurinn aldrei kauphækkunina fyr
sa löngu á eftir að vörurnar voru
stigaar. Þó ekki væri nema af
þeirri ástæðu einni, ætti kaup-
lækkunin ekki að fylgja vörulækk-
uninni. En hitt er auðvitað aðal-
atriðið: Kj'ör verkalýðsins {alþýð-
MKMar) eiga stöðugt að fara batn-
andi, geri þau það ekki fer þjóð-
i?tni ekki fram. Því til hvers er
að þjóðin eignist togara, til hvers
reisa veglegar byggingar, ef það
hefir ekki þau áhrif, að almenningi
líði betur eftir en áður?
Frantleiðslait má ekki stöðrast.
Framleiðslan má ekki stöðvast,
þó utgerðarmerm haldi að þeir
græði ekki. Landssjóður þarf að
fá sfnar tekjur, og verkalýðui%n
þarf að fá kaup sitt, jafnt vondu
árin sem góðu. Útgerðin verður
því að halda áfram. Er nokkurt
vit í því, að útgerðarmenn geti
rakað samsa peningum á góðu
iruHum, en þegar ver lætur sagt
við verkalýðinn: „Við feættum að
iáta vinna, af þvf það er vafasamt
að við græðum á því, aú getið
þið verið atvinnuiausir og bjarg-
ariansir þar til við höldum að við
græðum á útgerðinni. Þó munum
við láta vinna og láta skipin
ganga, ef þið viljið vinna fyrir
svo lítið kaup, að þið getið ekki
lifað af því.“
Nei, vissulega, þetta er ekkert
vit, útgerðin verður að haida á-
fram, bæði góða og vondu árin,
og þess vegna er það óeðliiegt
að framleiðslutækm fí þessu tilfelii
togararnir) séu eign einstakra
manna. Togararnir Hga að vera
þjóðareign og kjörnir fulltrúar sjó-
mannastéttarinnar eiga að standa
fyrir útgerðinni.
Vilji togaraeigeadur ekki halda
áfram að gera togarana út, gerist
þeir svo djarfir að ætla að láta
þá liggja í faöfn yfir feábjargræð
istfraann — vertfðina — eiga sjó-
snentt að taka togarana og haida
þeim út í landsins nafni, og tog
araeigendur aldrei að fá umráð
yfir þelm aftur.
Hverjir hafa áhæitnBa?
Hvaða gagn gera togaraesgend-
ur þjóðfélaginu? Sjálfir halda þeir
að það séu þeir, sem framleiði
auðæfi þau sem togararair færa
á land, og að verkalýðurinn lifi
á þeim. En það er verkaíýðurinn
sem framSeiðir auðæfio. Það eru
sjómennirnir, setn hætta Hi sinu
út á sjómn, en ekki togaraeigend-
ur, sera sitja heiœa í raakinda-
stólsum, og reikna út favort þeir
geti nú ekki enn aukið feikna-
gróða sinn með þvf að klípa af
kðupl sjóraannanna.
Hvaða gagn gera þá togaraeig-
endur? Þeir gera ckkert gagn.
Þeir hirða gróðann af steitl sjó-
raanraanffla, ea gagn gera þeir ekki.
Surair þeirra eru framkværadar*
stjórar, jafnframt þvi að vera eig-
endur, og gera þá gagn. En fram-
kværadarstjórar eru margfalt fieiri
en þörf er á. Kvöldúlfur hefir til
dæmis fjéra togara og fimm fram-
kvæmdarstjóra, og framkvæmdar-
stjórar eiu hlutfallsiega enn fieiri
við sura önnur félög.
Af öllnm sægnum af framkv.-
stjórumtm þyrfti ekki nema þrjá i
mesta lagi, hinir eru þjóðieni
gagnslausir og meira en það, því
þeir kosta faana stórfé árlega,
sem betar væri komið til þess aö
auka framleiðsluna og bæta kjör
þjóðarinnai: í heild.
Þetta verkbann botnvörpuskipa-
eigenda er því miður ekki aðelos
skaðlegt, það er hreint og beint
giæpsamleg árás á fjárhag og
framtíð þjóðarinnar.
Um ðapinn 09 veginn.
M. F. F. A. M. 71/2.
Lánsfé tit byggingar Alþýöut-
hússíns «r witt móttaka i Ai~
þýðubrauðgerðinni á Laugaveg §i,
á afgreiðslu Alþýðublaðsíns, i
brauðasöiunni á Vesturgðtu 29
og á skrifstofu samningsvinætu
Dagsbrúnar á Hafnarbakkanum,
Styrkið fyrirtækið!
Mjálparstoð Hjúkrunarfélagsins
Líkn er opin sem hér segir:
Mánudaga. . . . kl. 11—12 f. h.
Þriðjudaga ... — 5 — 6 e. h.
Miðvikudaga . . — 3 — 4 e. h.
Föstudaga .... — 5 — 6 e. h.
Laugardaga ... —' 3 — 4 e. h.
(xRSstöðvarfairauðgerðin er »ú
hætt að starfa; hún var leigð
Bakarameistarafélagrau í haust af
baejarstjórnlnni.