Heimskringla - 19.12.1945, Blaðsíða 10
10. SIÐA
HEIMSKRINGLA
« WINNIPEG, 19. DES. 1945
fiin sama innilega
gamla ósK og áður
vma vorra
árinu 1946
Compliments of the
SEASON
370 COLONY ST,
PHONE 37 071
Tons of Satisfaction
TIL ALLRA ÍSLENDINGA
NEIL THOR
1810 W. Temple St.
Los Angeles 26, California
UPPTÍNINGUR
Safnað af Á. S.
Eg hef tekið þessa jólasögu úr
“Reader’s Digest” og fæit hana
í íslenzkan búnnig, eitthvað á
þessa leið:
Aðfangadagskvöld jóla, var
nístandi kalt, mánalaust en skaf-
heiðríkt.
Yfir Hallbjarnarból, tindraði
stór einstök stjama, eins og glitr-
andi skraut á jólatré. Kvöldið
var kyrt, hljóðbært og dular-
fult.
En hlýtt og notalegt, var inni
í litla sveitabænum okkar undir
Klettafjöllunum. — Konan mín
hafði lokið við að þvo diskana
eftir kvöldmat og eg sat við eld-
stóna með pípuna mína og naut
þægilegrar hvíldar eftir útiverk-
in.
Bjami sonur minn kemur nið-
ur stigann, klæddur purpura-
skikkju með tinskraut á öxlum,
háa kórónu úr gyltum pappa með
glitborðum í annari hendinni,
en skrautmáluðum járnpotti í
hinni hendinni og þunna ilskó á
fótum.
< “Nei — hvað á nú þetta að
vera?” varð mór að orði og hló
um leið.
Konan mín horfði rannsakandi
á son sinn og snerti klæði hans,
með velþóknun og blíðu, en leit
svo til mín með nokkrum þótta.
“Hann er einn af “Vitringun-*
um frá Austurlöndum”, og í
augnaráðinu fólst ákveðin á-
minning að eg hafði lofað að
keyra hann í bæinn, svo hann
gæti tekið þátt í jólaleiknum í
skólahúsinu.
Það fór hrollur um mig þegar
eg hugsaði til þess að þurfa að
fara út í kuldann. Eg vissi líka,
að gamli bíllinn minn hafði það
til að vera hrekkjótutr, sérstak-
lega í köldu veðri. Og nú var
hann einnig í því ástandi, að eg
varð að nota sveifina til að koma
honum á stað. En viti menn!
Aldrei þessu vant, rauk vélin á
stað við fyrsta snúning, með
hvellum og smellum.
En það reyndist, eins og stund-
um vill verða, bara fjandans
hrekkir, því áður en við komum
út á aðal brautina, hóstaði gamli
skröggur nokkrum sinnum og
steinþagnaði.
Eg þagði líka stundarkorn, og
hélt um stýrishjólið. Mér varð
litið á son minn, sem hélt á kór-
ónunni og járnpottinum í fang-
inu, og starði niður eftir vegin-
um, sem hvarf milli hólanna, í
fjarska. Til Hallbjarnarhóls var
eins og hálf míla vegar og engar
líkur til mannaferða í bæinn um
þetta leiti dags. Nú, jæja, eg
hugsaði sem svo, að það væri þá
ekki svo ákaflega áríðandi, og
þess utan svo fjandi kalt að, —
mér varð litið á Bjarna, sem enn
sat þegjandi, en nú starði hann á
stóru stjörnuna, sem tindraði
rétt fyrir ofan fjallatoppinn.
Það greip mig ónota tilfinning,
að eg væri, ef til vill, að bregð-
ast honum, því mér sýndist hann
horfa þeim bænaraugum á
stjörnuna að ekkert hindraði
hann að halda gefið loforð, að
birtast sem einn af vitringunum
fxá Austurlöndum, þetta töfr-
andi aðfangadagskvöld jóla.
iEg tók sveifina, og neytti allra
krafta — því vélin var enn köld
og stirð af-frosti — en árangurs-
laust.
Eftir að hafa sannfærst um, að
kveikjuvírar og gasleiðsla væru
í lagi, varð mér litið upp, —
Bjarni var horfinn. Hann þaut
niður veginn. Hann hélt uppi
kirtilfaldinum með annari hend-
inni og járnpottinum í hinni,
gylta kórónan hallaðist út í ann-
an vangann. Sem snöggvast fanst
mér það hlægileg sjón, en hætti
samt við að kalla á hann. í stað
þéss þreif eg sveifina aftur og
hamaðist af öllum mætti. Eftir
margar atrennur og mergjað
orðbragð, þaut vélin á stað! Eg
settist uppgefin við stýrið og
náði loksins Bjarna þar, sem
vegurinn beygir inn í bæinn.
“Þú hefðir ekki átt að ganga
þessa leið svona búinn í kuldan-
um,” nöldraði eg, þegar hann
var seztur við hliðina á mér.
“Eg kveikti á reykelsinu,”
sagði hann, “það hélt mér heit-
um á höndunum”.
“Þú hefir hlotið að fljúga.”
“Nei, eg stytti mér mikið leið.
Eg .tók stefnuna eftir stjörnunni
þarna og gekk beint, yfir akra og
engi, fram hjá Bessastöðum, og
fram hjá nýja húsinu.”
“Já, en líttu á fæturna á þér.
Þér er kalt.” Eg sá að hann
skalf.
“Ó, nei, ekki mikið,” sagði
hann, og hélt báðum höndum um
járnpottinn.
Við komum á tilteknum tíma
í skólann.
Eg stóð aftarlega í salnum.
Þegar eg sá Bjarna ganga inn
stirðfættan af frostbólgu í fót-
unurn, og krjúpa við jötuna og
flytja nokkur tilvalin orð, — sá
eg eftir að hafa hlegið að honum,
mér varð alt í einu ljóst, að eitt-
hvað sterkara en gefið loforð,
hafði leitt hann í gegnum erfið-
leika kvöldsins, til að taka þátt
í þessari helgi sýningu.
Á leiðinni heim, sýndi Bjarni
mér, hvar hann hafði stytt sér
leið.
“Þarna er nýja húsið þeirra
Tómassons — þar sem Helgi
dó”, bætti hann við.
Við fórum framhjá Bessastöð-
um, þar logaði enn ljós í glugg-
um. Það fanst mér undarlegt á
þessum tíma. Því síðan Georg
Bessason fór í stríðið, hafði
amma gamla — sem misti yngsta
son sinn í fyrra stríðinu — eins
og mist alla löngun til að njóta
lífsins, sjaldan sást ljós í húsinu
og skuggi hvíldi-yfir heimilinu.
En eg sá, mér til mikillar
undrunar, er eg hægði ferðina
þegar eg kom að húsinu og
keyrði fram hjá eldhús gluggan-
um — að Lúðvík Bessason, kon-
an hans og móðir, sátu við eld-
húsborðið, auðsjáanlega í á-
nægjlegum samræðum.
Þetta er nú hér um bil það
markverðasta, sem skeði þetta
kvöld.
Á jóladaginn kemur nágranna
kona okkar inn í eldhús, þar
sem konan mín var að ráðstafa
jólamatnum. Eg svona slæddist
Með beztu óskum um gleðileg jól og nýár
til vina og viðskiftamanna
Dr. A. B. Ingimundson
GIMLI, MANITOBA
VORUM MÖRGU ISLENZKU VIÐSKIFTA-
MÖNNUM ÓSKUM VÉR
GLEÐILEGRA HÁTÍÐA
Service Meat Market
SARGENT and MARYLAND
IMPERIAL BANK
OF CANADA
AÐALSKRIFSTOFA
TQRONTO, ONT.
Vér tökum þetta tækifæri til að flytja árnaðaróskir
gleðilegra jóla og velgengni á þessu nýbyrjaða ári.
GIMLI OG RIVERTON ÚTIBÚ
R. L. WASSON, ráðsmaður
Winnipeg útibú eru:
MAIN og BANNATYNE SBLKIRK og MAIN
ST. VITAL
út í eldhús þegar eg heyrði hlát-
ur og glaðværð, og eg hef altaf
gaman af að heyra sveitaslúður.
“Það var gott að þú komst”,
sagði konan mín, “þú mátt til að
heyra þetta.”
Nágranna konan leit á mig
leiftrandi augum.
“Eg veit þú trúir því ekki,”
mælti hún, “en eg ætla nú samt
að segja þér það, að fólkið hérna
í hólabygðinni, sér nú ýmislegt,
og það hefir trúna til að meðtaka
það.”
“Nú — hvað hefirðu þá séð?”
“Eg sá ekkert. Það var.amma
gamla Bessason sem sá. Það
skeði í gærkveldi. Hún sat ein
í herberginu sínu og rakti raun-
ir sínar rökkrinu.
Alt í einu heyrist henni sem
gengið væri um úti, hún leit út
um gluggann. — Það verð eg að
segja, að gamla konan hefir góða
INNILEGAR JÖLA OG NYARSÓSKIR
til okkar íslenzku vina og viðskiftamanna
Thc Oanadian liank ol' IHnininii1
ARBORG, MANITOBA BRANCH
S. G. HENDERSON, framkvæmdarstjóri
Innilegar Jóla og Nýársóskir
til vorra mörgu og fjölgandi viðskiftavina!
ARBORG FARMERS’ CO-OPERATIVE
ASSOCIATION LIMITED
ÁRBORG, MANITOBA J. B. Jóhannsson
INNILEGAR
Jóla og Nýárskveðjur
til állra vorra viðskiftavina
*
Canadian Físh Producers Ltd.
CHAMBERS & HENRY
J. H. PAGE, framkvæmdarstjóri
Sími 26 328
AND
Best Wishes
Cfiríötmaö
ANDTHE
*★★★*
eJlollUiAw-osdli & Co. J!M
FINE LADIES APPAREL
WINNIPEG — REGINA — CALGARY